Cultuurmiddagen

Op advies van pater Kwaaitaal, de parochie-priester, meld ik mij aan bij de broeders van Westeinde in Den Haag. Een kort gesprek volgt met broeder Salvius, de onderdirecteur van de Bisschoppelijke Kweekschool voor onderwijzers. De plaatsing in het tweede leerjaar is geen probleem, want in Soerabaja had ik examen gedaan in de 5de klas van de H.B.S. Dus op 1 september 1951, het begin van het nieuwe schooljaar, ga ik naar de Paramaribostraat 21a. Ik word ontvangen door de directeur, Broeder Herman-Jozef. Samen gaan we naar het klaslokaal waar het eerste lesuur van mijn groep zal worden gegeven. Vol spanning wacht ik de verdere gebeurtenissen af. Eén voor één komen de leerlingen het lokaal binnen en kijken nieuwsgierig naar mij. Wat een vragen heb ik te beantwoorden. "Waar kom je vandaan ?""Wat doe je hier ?""Van welke school kom je ?"Als enige Indische jongen zit ik tussen al die Hollandse jongens ! Een Indo komend uit een ver en tropisch land. En dan nog met een vader die bij de S.S. heeft gewerkt ?! Er is veel uit te leggen.

SS zijn de Staatsspoorwegen op Java, over afkomst, milieu en gewoonten.

Zelfs in 1951 is er heel weinig bekend over Indië, Indische Nederlanders, de opbouw door de Nederlanders in Indië e.d.

Langzaam maar zeker beginnen mijn medeleerlingen mij te begrijpen, te vertrouwen en te waarderen.

Zo zeer zelfs dat wij een zogenaamde leerlingenraad kunnen oprichten.

Ton Frielink wordt de voorzitter - oftewel de woordvoerder - en Chris Breedveld en ik zijn de medebestuurders!

Ook vragen ze mij om mee te doen in het voetbalelftal.

Wij staan bekend als het BKS-elftal en spelen tegen de elftallen van de leerlingen van de Mulo en HBS.

Er zijn alleen maar jongens op de kweekschool. Persoonlijk vind ik dat een beetje saai.

In Soerabaja was ik gewend aan een gemengde school van jongens en meisjes.

Is er ook een meisjeskweekschool ?

Ja hoor, in de Oude Mol, in het centrum van Den Haag.

"Kunnen we kennismaken met de meisjes ?" vraag ik aan Ton en Chris.

"Dan zullen we toch een goed plan moeten hebben om toestemming te krijgen van de broeders en de zusters" ,krijg ik als antwoord.

"Wie heeft een goed idee ?"

Al discussiërend ontstaat het plan om culturele middagen te organiseren.

Middagen met voordrachten, muziek en lezingen over natuur en musea.

Ons plan werken we verder uit en leggen we voor aan broeder Herman-Jozef.

Onze directeur en zijn adjunct vinden het goed dat we met dit plan ook naar de meisjeskweekschool gaan.

Ons gesprek verliep heel serieus, maar het kan haast niet anders dat nadat wij vertrokken waren de broeders enigszins gegrinnikt hebben over onze inventieve manier om het contact met de meisjes van de kweek aan te gaan.

Daar gaan Ton en ik op de fiets naar de Oude Mol.

Bij de voordeur bellen we aan en aan de zuster-portier vragen we of wij de directrice mogen spreken.

Geduldig staan we in de hal van de meisjeskweekschool te wachten.

Wat hebben Ton en ik veel bekijks van al die giechelende, leuke, mooie, aanstaande onderwijzeressen.

De zuster-portier komt ons vertellen dat de directrice ons kan ontvangen.

Met de directrice, zuster Vincenzo, bespreken wij ons plan om een cultuurmiddag voor de hoogste klassen van beide scholen te houden.

Ons eerste programma voor een cultuurmiddag op onze school hebben uit de doeken gedaan.

De zuster vindt het een prachtig idee !

Na één cultuurmiddag volgen er meerdere.

Cultuurmiddagen worden dansavonden op onze school, van 20.00 uur tot 22.00 uur. Geweldig !!

Ton heeft een eigen bandje in navolging van de swing-gitarist Django Reinhardt.

"Heb je dansles gehad?" vraagt één van mijn klasgenoten.

"Neen!" antwoord ik.

"Zullen wij je een paar pasjes leren?"

"Graag!"

Wat hebben we veel lol met elkaar.

Het zijn gezellige avonden met de aanstaande onderwijzeressen.

Vooral Ria Verberckmoes viel mij op.

"In het Gemeentemuseum wordt een film gedraaid voor het onderwijzend personeel in Den Haag", zeg ik tegen Ton.

"Zullen wij er heen gaan?"

Tijdens een dansavond spreken Ria, Ton en ik af om naar die film te gaan.

Ieder gaat op de fiets, op eigen gelegenheid naar het Gemeentemuseum.

In de hal treffen we elkaar. Ria is er ook. Welke film het was weet ik echt niet meer ! Toen ook niet.

Met ons drieën fietsen we samen naar huis. Ton en Ria voorop en ik er achter.

Ria woont in de buurt van Ton. We brengen Ria veilig thuis.

Maar ja, bij de voortuin van haar huis zwaait zij ons gedag en weg is ze door de voordeur!

Bedremmeld stap ik op mijn fiets en fiets naar huis.

Dat zal mij niet meer overkomen.

Nu ik weet waar ze woont, kan ik haar opzoeken en afspraken maken.

Tijdens een van onze eerste afspraken gaan we samen winkelen in de Dierenselaan.

Een andere keer wandelen we samen naar het Zuiderpark.

Zo maak ik ook een afspraak met Ria om op 5 mei Bevrijdingsdag te vieren in de stad.

Heel gezellig met ons tweeën.

In verschillende straten wordt muziek gedraaid en soms speelt er een live bandje.

Muziek van Glenn Miller en andere in die tijd bekende musici.

Voorzichtig proberen we of we op die muziek kunnen dansen, slow-quick-quick-slow of zoiets.

"On the Sunny Side of the Street"

In het centrum hebben we genoten van de bevrijdings-feesten.

Maar… om 23.00 uur moet ik Ria bij haar thuis afleveren.

Dus snel richting huis.

Ik durf schoorvoetend mijn arm om Ria heen te slaan.

En geweldig, ik voel haar arm om mijn middel.

Stevig gearmd liepen wij genietend naar haar huis, in de Hulshorststraat.