In de jaren '50 was Nederland een fietsland.
Van de Denekampstraat naar de Kweekschool in de Paramaribostraat in Den Haag is een klein half uurtje fietsen.
Door het Zuiderpark even langs Ton Frielink in de Nunspeetlaan en dan samen fietsen dwars door Den Haag naar de Indische buurt.
In de kelderbox onder de flat kan ik mijn fiets opbergen.
Zaterdagmiddag.
"Ga je mee een eindje fietsen?" vraagt Ria.
"Ja, fijn, even mijn fiets uit de kelderbox halen".
"Waar zullen we heengaan?"
"Zullen we even naar Scheveningen fietsen!"
"Bij de boulevard kunnen we de fietsen stallen en dan lekker lopen over de boulevard. En misschien even de zee in, als het water niet te koud is."
Weer genieten van de zeelucht, het strand , de zee en de boulevard.
Het is mooi weer.
Onderweg naar de school vraagt Ton Frielink:
"Wat vind jij ervan om met Herman Kemper een zeiltochtje te maken op de Kagerplassen?
Met de zeilboot van mijn zwager. Hij heeft een kleine BM en het wordt in het weekend mooi zeilweer!"
"En hoe denk je daar te komen?"
"Op de fiets natuurlijk!"
April. Lente. Heerlijk lenteweer.
De bloembollenvelden staan er gekleurd bij.
Goed om een fietstochtje te maken naar Lisse en Hillegom.
"Wie vragen we mee?"
"Is het een idee om Loek en Ton mee te vragen?" oppert Ria.
"Ach ja , waarom niet?!"
En gezellig met ons vieren genieten we van de Lente en de bloembollen.
Van Den Haag, via Loenen naar Hilversum fietsen is niet bezwaarlijk.
Op uitnodiging van Wim Kattenburg vertrekken we ’s morgens op de fiets.
De ANWB zorgt goed voor de fietsers. De wegwijzers wijzen de juiste weg naar de plaatsen waar je moet zijn. De fietspaden zijn goed onderhouden en omdat er toen weinig auto’s zijn, is het ook veilig fietsen op de rijweg.
De Moerbeilaan in Hilversum is ook makkelijk te vinden.
Wim en zijn zusje Ria verwelkomen ons.
Door het vele gebruik van de fiets, is het wel nodig om nieuwe fietsen aan te schaffen. Overleg met Ria.
Een fongersfiets lijkt ons wel wat.
Samen naar de rijwielhandel in de Hulshorststraat.
De koop is beslist en als trotse bezitters van twee fonkelnieuwe fietsen poseren we in de Denekampstraat.
Op de school in de Tinaarlostraat stallen wij de fietsen naast elkaar.
"Hé!" gillen de meisjes. "De fietsen van de juffrouw en de meester hebben ook verkering!"
Ja, we hebben heel wat gefietst op de nieuwe fietsen.
En we hebben, behalve veel belangstelling voor onze fietsen, meer belangstelling voor elkaar.
Op een dag krijg ik een briefje in mijn klas, door een jongen gebracht.
Van Pastoor Pompen, de voorzitter van ons schoolbestuur.
"Wat heb ik nou weer gedaan, wat niet hoort op een katholieke school?" is mijn eerste reactie.
"Even lezen wat er in de brief staat".
Mijnheer Lapré, Kunt u met Mej. Verberckmoes om 4 uur even bij me komen?
Hoogachtend, A.F.M. Pompen ofm. (afkorting van de orde van de Franciscanen priesters).
Voordat we elkaar weer spreken wordt het briefje door een leerling twee keer heen en weer gebracht tussen de lokalen waar wij op dat moment lesgeven.
"Ria, moet je horen. Wij worden op het matje geroepen bij de voorzitter van het schoolbestuur".
"Waar gaat het over?"
"Weet ik niet. Maar dat horen we wel!"
Even over vieren staan we bij de deur van de pastorie.
De deur wordt door pastoor Kwaaitaal opengedaan en hij leidt ons naar de spreekkamer. Een beetje gespannen wachten we de gebeurtenissen af.
De spreekkamer deur gaat weer open en we worden begroet door een vriendelijke, joviale pastoor Pompen.
Glimlachend vertelt hij ons dat hij ons op de fiets is tegengekomen.
Wij hebben hem niet gezien, want wij hebben meer belangstelling voor elkaar dan voor de omgeving.
"Ik vind het goed hoor, dat jullie zo in elkaar opgaan", gaat hij verder.
"Maar als bepaalde ouders merken dat jullie verkering hebben gaan ze bij mij klagen.
Ik wil geen van jullie missen op mijn school! Dus wees voorzichtig en kom op school, niet bij elkaar in de klas!"
Opgelucht staan we weer buiten de pastorie.
Zo, dus heel Morgenstond weet dat wij verkering hebben!
En de oorzaak is de nieuwe fietsen?
Ja, in die tijd mogen collega's op dezelfde school geen verkering met elkaar hebben.
Dat hoort niet! Dat is de gedachte en de mening van sommige mensen.
Gelukkig hebben mijn ouders en de moeder van Ria die gedachte niet!
Zij zien een gelukkig stel.
En zo hebben Ria en ik nog heel wat fietstochtjes gemaakt.
Madurodam
Langs de duinen tussen Scheveningen en Kijkduin