Als kleine jongen hoor ik mijn vader soms neuriën.
Wat hij precies neuriet weet ik niet.
Op mijn vraag: "Waar gaat dat liedje over?" krijg ik glimlachend een antwoord: "Over orchideeën, waar je moeder zo veel van houdt!"
"Het is een soort krontjong muziek."
Ik snap nog steeds niet wat krontjong muziek is.
Samen met Ma en Pa word ik meegenomen naar de Pasar Malam op het grote plein, waar jaarlijks een "Avond Pasar" wordt gehouden.
Het is, geloof ik, een soort huishoudbeurs, waar allerlei soorten artikelen worden getoond.
Maar... in Indië horen de eettentjes, de muziekpodia, de draaimolen en andere kermistentjes er ook bij.
Op de muziekpodium treden dan vooral krontjongbands op.
Het zijn voor mijn oren nogal weemoedige klanken.
De soeling (de fluit) versterkt voor mijn gevoel het weemoedige.
Maar de gitaren en de ukelele zijn mijn favoriete instrumenten.
De muzikanten zijn vaak Indo’s of Javanen of Ambonezen.
Als er ergens een feest wordt gehouden treden soms krontjongcombo’s op.
En dan hoor ik weer die muziek.
Langzaam word ik mij bewust van de krontjongmelodieën, en begin ik het nog leuk te vinden ook.
Het is de muziek van mijn jeugd.
Het is de muziek van mijn geboortegrond.
In 1951 gaan wij voorgoed naar Nederland.
Zal ik de krontjong muziek missen?
De weemoedige klanken?
Wat een geluk! Ook in den Haag wordt op het Malieveld een pasar malam georganiseerd. En wie treden daar soms op???
krontjongmuzikanten!
En zo nu en dan worden Indonesische krontjong orkesten naar Nederland overgevlogen om hier op te treden.
Diverse Indische zangeressen en zangers brengen deze liedjes nog altijd ten gehore.
Anneke Grönloh met Terang Bulan
Zelfs rockbands maken er hun eigen versie van.
Ajoen ajoen, in die hoge klapperboom
Ajoen, ajoen. Door Reim de Wolff
Ik vind het geweldig dat ik ook hier in Nederland die nostalgische melodieën kan horen en ervan kan genieten.