Mijmeringen

Het zijn de jaren 1980.

In de achtertuin in de Van Kinsbergenlaan 15 in Baarn zit ik te genieten van het lentezonnetje.

In gedachte zie ik Bert en Hedwig praten over hun O.V.T.V. ( Ontspannings-Vereniging-Tropische-Vrienden).

Waarom gaan ze samen met de club naar Indonesië?

Waarom vertellen Guus en Marietje bijna niets over hun jeugd op Java?

Als ze over vroeger praten, vertellen ze over hun periode in Nieuw-Guinea.

Maar hun kinderen Henkie, Ilse en Mia zijn toch in Jakarta en Soerabaja geboren?

Zo nu en dan vertellen Ruud en Els iets over hun ervaringen in Soerabaja.

Els heeft nog steeds die typisch Indische uitspraken.

Samen kunnen Els en Hedwig zo gezellig op z’n Indisch praten.

"Adoeh ya, Hed! Weet je nog wel, daar op het platje bij jullie".

"Ya, gezellig was dat, ya. Sudah, laat maar … hier is het dingin".

Ook hoor ik weer Ma rustig tegen Pa zeggen, als Pa mopperend terug komt van het werk: "Sudah, laat maar…"

Flitsen van dergelijke gesprekken schieten door mijn hoofd.

Ria heeft van Ma geleerd om Indische eten te bereiden.

Heerlijk om al die gerechten te zien.

Lekkere geuren komen uit de keuken als Ria Indische maaltijden klaarmaakt.

"Adoeh", zegt Els tegen Ria, "Wat kan jij goed Indisch koken!"

Guus en Marietje wonen in Ridderkerk, Merwedestraat 8.

Ruud en Els zitten geprezen op de Vrederustlaan 149 in Den Haag.

Bert en Hedwig hebben hun plekje gevonden in Voorschoten, aan het Frans Hals Plantsoen nr. 11

Ria en ik leven gelukkig en blij in Baarn, van Kinsbergenlaan 15.

Met onze vijf zonen in de buurt, terwijl Agnes en Ton op nog geen tien kilometer van ons vandaan in Soest wonen, Spinet 82.

Indonesië is ver weg !

Maar soms toch dichtbij. Zoals op de grote Pasar Malam op het Malieveld in Den Haag waar de gamelan of de krontjong muziek klinkt en waar je lekker kan eten.

Of tijdens de gesprekken met mijn broers en schoonzussen.

Of bij de dansvoorstellingen van Bolle en zijn dansgroep op de Lapré-reünies in Ridderkerk die de tropische sferen oproepen.

De grote belangstelling van Ria voor mijn jeugd versterkt mijn gevoel dat Indonesië de basis is van wat ik ben.

Indonesië in Nederland, beelden en herinneringen. Zie ik Indonesië in werkelijkheid nog terug?

                                                                                                                                                       Mijn Indo-droom

Wordt vervolgd