Quand vous serez bien vieille (pour Hélène)

Quand vous serez bien vieille, au soir, à la chandelle,

Assise aupres du feu, devidant et filant,

Direz, chantant mes vers, en vous esmerveillant :

Ronsard me celebroit du temps que j'estois belle.

Lors, vous n'aurez servante oyant telle nouvelle,

Desja sous le labeur à demy sommeillant,

Qui au bruit de mon nom ne s'aille resveillant,

Benissant vostre nom de louange immortelle.

Je seray sous la terre et fantaume sans os :

Par les ombres myrteux je prendray mon repos :

Vous serez au fouyer une vieille accroupie,

Regrettant mon amour et vostre fier desdain.

Vivez, si m'en croyez, n'attendez à demain :

Cueillez dés aujourd'huy les roses de la vie. 

Pierre de Ronsard, Sonnets pour Hélène, 1578

Abestia

Inork Maitasuna eta bere esentzia ezagutu nahi badu,

bere arkua, bere sua, bere hazpegi eta itxura jakin,

zeintzuk diren bere ohiturak eta nahiak,

irakur ditzala bertso hauek: deskribatuko dut.

Tristuraz betetako plazerra da,

pozez apaindutako tormentua,

etsipena betiko esperantzan,

esperantza betiko etsipenean.

Galdutako gaztaroaren mina bezalakoa,

airean barreiatutako hautsa bezalakoa da,

airean pintatzea da, haizea harrapatzea,

iluna zuritzea bezalakoa da.

Gezurrezko barrea eta benetako mina da,

kexatu gabe bihotza zauritua izatea da, 

jaun beharrean, morroi bihurtzea da, ,

egun bakoitzean mila aldiz jaio eta hil. /…/

Azkenik, Nikolas, maitasuna grina da

Sukarra eroaldiaren barruan.

Zer izan daiteke munduan okerragoa

Emakume bat jabe moduan edukitzea baino?

Horrela, bada, zure bihotza eror ez dadin

Lege gogor horren azpian

Argi ibili, sinesten badidazu;

Horrelakoetan damua beti berandu heltzen da

Helenarentzako sonetoa

Zaharra zarenean, gauez, kandelaren ondoan,

hariak iruten eta harilkatzen, sutatik gertu,

esango duzu txundituta, nire bertsoak abesten: 

«Ronsardek goresten ninduen, ederra nintzenean».

Orduan ez duzu izango neskamerik hori entzuten,

lanak nekatua eta erdi lotan;

neskamerik ez da esnatuko nire izena entzutean,

zure izena gorespen hilezinaz bedeinkatzen.

Ni lurpean izango naiz, hezurrik gabeko mamua,  

mirto landareen gerizpetan hartuko dut atseden,

eta zu atsoa izango zara, sutondora makurtua,

nire amodioa eta zure mespretxu harroa deitoratuz 

Bizi, sinets iezadazu, ez itxaron biharko:

Jaso gaur bertatik bizitzaren arrosak.