เวลามีการเผาศพสด บางทีเขาทำเป็นกระดานยนต์ เอาศพวางนอนบนกระดานยนต์ภายในสำซ่องซึ่งมีผนังรอบสามด้านดังกล่าว เอาผ้าไตรวางไว้ที่มือศพทำเรียบร้อยไม่ให้พลัดตกแล้วนิมนต์ตามจำนวนผ้า เมื่อพระเข้าไปชักผ้า ต้องเหยียบกระดานยนต์ พอเหยียบกระดานยนต์ ศพก็ลุกขึ้นประคองผ้าไตรดุจหนึ่งว่าประเคน แล้วพระก็รับประเคน คือชักผ้าออกมา นี่เป็นวิธีโบราณ สำซ่องที่กล่าวนี้ถูกรื้อออกสมัยท่านพระครูเพชโรปมคุณ (หลุย สุวณโณ) อดีตเจ้าอาวาส เพราะหมดความจำเป็น แนวกำแพงศาลาด้านใต้มีธรรมาสน์ก่อด้วยอิฐโบกปูน ลักษณะคล้ายที่นั่งปูนซีเมนต์ที่ทำขายในปัจจุบัน สำหรับเทศน์อานิสงส์เมื่อเวลามีการเผาศพ รื้อเสียเมื่อสร้างตลาดเหมือนกัน

ภาพโดย นฤมล เจริญลิบ (2568)

เอกสารอ้างอิง

บุญมี พิบูลย์สมบัติ. (2543). วัดเกาะ จังหวัดเพชรบุรี. เพชรบุรี: เพชรภูมิการพิมพ์.