กะเหรี่ยง เป็นชื่อที่คนทั่วไปใช้เรียกกลุ่มชนชาติพันธุ์กลุ่มหนึ่ง โดยกะเหรี่ยงเป็นกลุ่มชาติพันธุ์ในตระกูลทิเบต-พม่า (Tibeto Burman) ที่อาศัยอยู่หนาเเน่นในบริเวณภาคเหนือ เเละภาคตะวันตกของประเทศไทย ชื่อกะเหรี่ยงเป็นชื่อที่เรียกตามอย่างมอญ ซึ่งถูกเรียกกลุ่มชาติพันธุ์กลุามนี้ว่ากะเรง ชนกลุ่มน้อยนี้เรียกตัวเองว่า ปกากะญอ ซึ่งเเปลว่า คนกะเหรี่ยง อพยพเข้ามาอยู่ในประเทศไทยเป็นจำนวนมากในสมัยที่พระเจ้าอลองพญาทำสงครามกับพวกมอญ และเข้ามาครั้งใหญ่อีกครั้ง เมื่ออังกฤษยึดพม่าเหนือได้ในปี พ.ศ.๒๔๒๘ โดยในส่วนของภาคกลางมีชาติพันธุ์กะเหรี่ยงอาศัยอยู่ตั้งเเต่จังหวัดกาญจนบุรี ราชบุรี เพชรบุรี ลงไปจนถึงประจวบคีรีขันธ์ ส่วนใหญ่จะอาศัยอยู่ในพื้นที่ป่าเขาด้านตะวันตกอันเป็นเขตต่อกับพรมเเดนพม่า

          ชาติพันกะเหรี่ยงในพื้นที่จังหวัดเพชรบุรี มีด้วยกัน ๒ กลุ่ม ได้เเก่ กะเหรี่ยง เเละกะหร่าง ซึ่งตั้งถิ่นฐานอยู่ในพื้นที่ ๒ อำเภอ ได้เเก่ อำเภอแก่งกระจาน เเละอำเภอหนองหญ้าปล้อง และปัจจุบันยังคงรักษาสืบทอดวัฒนธรรม ประเพณี ภูมิปัญญาเเละวิถีชีวิตมาสู่ปัจจุบัน เช่น ภาษา การเเต่งกาย พิธีกรรมประเพณีข้าวห่อกะเกรี่ยง พิธีกินข้าวห่อกะเหรี่ยง ประเพณีเวียนศาลา การละเล่นป่าลูกดอก รำกระทบไม้ เตหน่า ส่วนในด้านอาหาร ได้เเก่ แกงหยวกกล้วยไก่ หลามใบบอน น้ำพริกดงคะบัง ข้าวเหนียวแดกงา เปียกข้าวฟ่าง ข้าวห่อกะเหรี่ยง เป็นต้น