จิตรกรรมเป็นงานช่างเขียนศิลปะที่มีคุณค่ายิงอย่างหนึ่งของไทยมาแต่โบราณ จิตรกรรมไทยในอดีตโดยมากนิยมเขียนไว้ตามผนังอุโบสถ วิหาร หอธรรม ศาลาการเปรียญ สมุดข่อย และสมุดภาพไตรภูมิ เรียกกันว่า จิตรกรรมฝาผนัง ส่วนใหญ่ลักษณะภาพเป็นแบบ Bird Eyes Vew คือมองจากมุมสูง และมักจะเป็นภาพที่บอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับพระพุทธประวัติ หรือวัฒนธรรม ประเพณีของท้องถิ่น ซึ่งนอกจากใช้เป็นภาพประดับฝาผนังแล้วยังใช้เป็นเครื่องสั่งสอนแนะนำให้เลื่อมใสศรัทธาในพระพุทธศาสนาอีกด้วย 

       จิตรกรรมฝาผนังที่มีชื่อเสียงในจังหวัดเพชรบุรีกล่าวกันว่าเป็นจิตรกรรมสมัยอยุธยาตอนปลายและรัตนโกสินทร์ตอนต้นที่มีความงดงามยิ่ง ซึ่งปรากฎเป็นหลักฐานอยู่ตามพระอุโบสถเกือบทุกวัด เช่น วัดเกาะ และวัดใหญ่สุวรรณารามวรวิหาร ซึ่งเป็นภาพฝีมือช่างสมัยอยุธยา วัดมหาสมณารามราชวรวิหารฝีมือขรัวอินโข่ง วัดมหาธาตุวรวิหาร ฝีมือนายพิณอินฟ้าแสง นายเลิศ พ่วงพระเดช และนายหวน ตาลวันนา เป็นต้น