งานช่างทอง เครื่องทองนับเป็นศิลปะของไทยมาตั้งแต่โบราณและเป็นสิ่งที่แสดงถึงลำดับขั้นทางสังคมที่ต่างกันของผู้มีบรรดาศักดิ์และสามัญชน สำหรับใช้เป็นเครื่องประดับ และเป็นรูปแบบของการออมทรัพย์ลักษณะหนึ่ง ดังนั้นการสร้างสรรค์ทองรูปพรรณจึงเป็นศิลปหัตถกรรมที่ผสมผสานความงดงามทางศิลปะและประโยชน์ใช้สอยเข้าด้วยกัน เช่น ทำสร้อยแบบข้ออ้อย กระดุม ลูกสน ปะวะหล่ำ เป็นต้น
ทองรูปพรรณของช่างทองเมืองเพชรบุรีเป็นงานศิลปะที่มีความละเอียด งดงาม และมีความสมบูรณ์ในการใช้สอย เป็นมรดกทางวัฒนธรรมอันล้ำค่าที่ควรดำรงรักษาและสืบทอดตลอดจนประยุกต์ใช้ในอนาคต
ช่างทองคนแรกของจังหวัดเพชรบุรี คือ นายหวล ตาลวันนา ช่างทองเมืองเพชรรุ่นต่อมา เป็นช่างทองซึ่งอาศัยอยู่แถบหัวถนนพาณิชเจริญ ตั้งแต่บริเวณวัดเกาะ และศาลเจ้าบ้านปืนจนถึงบริเวณ
ตรอกท่าช่อง ตระกูลช่างทองสำคัญ แบ่งอออกเป็น ๒ ตระกูล คือ ตระกูลทองสัมฤทธิ์ และตระกูลสุวรรณช่าง โดยช่างทั้ง ๒ ตระกูลนี้เริ่มทำทองมาตั้งแต่สมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รูปแบบการทำทองรูปพรรณในสมัยรัชกาลที่ ๕ ถึงรัชกาลที่ ๘ มีรูปแบบของเครื่องทองแปลก ๆ หลายรูปแบบ เนื่องจากมีการออกแบบ ดัดแปลงรังสรรค์สิ่งใหม่ ๆ เนื่องจากความสามารถในเชิงช่างเขียน และช่างแกะ เช่น แหวนงู เสมา ประจำยาม เป็นต้น
