งานจำหลักหนังใหญ่ เป็นการฉลุลายบนหนังวัวหรือหนังควายที่ขูดขนหรือฟอกหนังตากแห้งดีแล้วให้เป็นรูปตัวละครในวรรณคดี ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเป็นตัวละครในเรื่องรามเกียรติ์ การจำหลักหนังใหญ่นั้นช่างจะร่างแบบหรือวาดแบบในกระดาษ นำแบบร่างไปปะลงบนแผ่นหนังชิ้นที่เตรียมไว้ แล้วจำหลักด้วยเครื่องมือแกะสลัก ตอกไปตามลายที่ร่าง ไม่นิยมลงสีที่ตัวหนัง ซึ่งจะต่างจากตัวหนังตะลุงที่มีวิธีทำคล้ายกันแต่เมื่อทำเสร็จแล้วจะลงสีเพิ่มเติมและมีขนาด

        หนังใหญ่เมืองเพชร มีชื่อเสียงโด่งดังในสมัยรัชกาลที่ ๕ คณะหนังใหญ่จากวัดพลับพลาชัยซึ่งมีหลวงพ่อฤทธิ์เป็นผู้จำหลักหนัง มีโอกาสได้แสดงหน้าพระที่นั่ง ในพระรามราชนิเวศน์ซึ่งปัจจุบันตัวหนังใหญ่ได้สูญหายไปเป็นจำนวนมาก ยังคงเหลือเก็บรักษาไว้ที่พิพิธภัณฑ์หนังใหญ่วัดพลับพลาชัยเพียงไม่กี่ตัว สำหรับช่างยุคหลังที่ยังคงจำหลักหนังใหญ่อยู่มีเพียงนายมมนูเนตรสุวรรณ์ เท่านั้น