The word Alwar (Saint) means the one who dives deep into the ocean of the countless attributes of god. There were 12 Alwars, who were supreme devotees of Vishnu and who were instrumental in popularising Vaishnavism during 5th to 8th centuries A.D. The religious works of these saints in tamil, poems of love and devotion, were compiled as Nalayira Divya Prabandham containing 4000 verses and the 108 temples revered in their songs are classified as Divya Desam. The names of 12 Alwars are Poigai, Bhutha, Pey, Tirumizhisai, Thondaradi, Mathurakavi, Peria, Andal, Kulasekhara, Namm, Tirupana and Tirumangai. During the reign of Kulasekhara dynasty, Vaishnavism was encouraged and made to spread. Raja Kulasekhara Varman waas the seventh of the twelve Alwars.

Now coming to main point that how Kulasekhara Varman converted to saint or Alwar? As we know that Kulasekhara was blessed with so many arts and war tactics, he was also spiritual blind. Not earlier but eventually he transformed into a saint by the preachings of Vaishnava saints or some say by the preachings of Lord Vishnu. Maharaja Kulasekhara began to feel himself gradually transformed in his consciousness as rajas (passion) and tamas (ignorance) gave way completely to sattva (goodness). He understood his duties i.e,.to preach vaishnavism and enlighten people.

మలయాళదేశం ను (కేరళ) పాలించిన తమిళ రాజులు "చీర వంశీయులు". వీరి రాజధాని "తిరువంచికులమ్". చీర వంశములో కులశేఖర్ జన్మించాడు. కులశేఖర్ జన్మ స్ధలం తిరువంచికులమ్. శీరాముని జన్మ నక్షత్రమైన పునర్వసు లో కులశేఖర్ జన్మించుట జరిగింది. ఇతడు గొప్ప రామ భక్తుడు. శ్రీ రామచంద్రుడును ఆదర్శంగా రాజ్యపాలన గావించినాడు. కులశేఖర్ తమిళ మరియు సంస్కృత భాషలందు ప్రతిభావంతుడు. కులశేఖరాళ్వార్ తమిళ భాషలో "తిరుమొళి" అను కావ్యంను 105 పాశురాలుతో రచించినాడు. ఇతని మరో సంస్కృత కావ్యం "ముకుందమాల" భక్తకోటి ప్రశంశ పొందినది.

ఒక వైష్ణవాచార్యుల భోదనలతో పెక్కు దివ్యదేశాలు సందర్శించి మంగళాశాసనములు అందిచినాడు. శ్రీరంగం నందలి శ్రీ రంగనాథ్ స్వామి దేవాలయంలో పవిత్రోత్సవ మండపం మొదలగు పెక్కు నిర్మాణములు గావించినాడు. శ్రీ రంగనాథ్ పెరుమాళ్ (మూల విరాట్టు) నందు తన ఇష్టదైవం అయిన శ్రీరాముడున దర్శించాడు. శ్రీ రంగనాథ్ స్వామి దేవాలయం వెనుక భాగంలో గల ప్రాకారం నందు శ్రీ రామచంద్రమూర్తికి మరియు కులశేఖరాళ్వార్ కు ప్రత్యేక సన్నిధులున్నాయి. తిరుమల శ్రీ వేంకటేశ్వరాలయం నందలి మొదటి ప్రాకారంను కులశేఖరాళ్వార్ పడిగా పిలుస్తారు.

కేరళ రాష్ట్రం లోని త్రిచ్చూర్ పట్టణం నకు నైఋతి దిశగా కొడుంగళ్లూర్ అను పట్టణం ఉంది. పట్టణములో తిరువంచికులమ్ అను ప్రాంతము కలదు. ఇది కులశేఖరాళ్వార్ జన్మ స్ధలం. క్షేత్రం నందు ఆళ్వార్ జన్మ నక్షత్రం సందర్భముగా తిరు ఉత్సవాలు జరుగుతాయి. తెలుగువారు ఫాల్గుణ మాసం, శుద్ధ త్రయోదశి, పునర్వసు నక్షత్రం నాడు కులశేఖరాళ్వార్ తిరు ఉత్సవాలు నిర్వహించుతారు.

*****************************************************************************************************************************************************

21-ముకుందమాల రాజకవి –కులశేఖరాళ్వార్

కేరళ రాజు  కులశేఖర వర్మ నే కులశేఖర ఆళ్వార్ అంటారు  .ఆయన రాసిన ‘’ముకుందమాల ‘’వైష్ణవ భక్తులకు నిత్య పారాయణం .కలియుగం ఆరంభమైన ఇరవై యేడు సంవత్సరాలకు ఆయన జన్మించాడని వైష్ణవ గ్రంధాలు తెలియ ఇస్తున్నాయి .క్రీ పూ 3075కాలం వాడుగా పరిగణిస్తారు .పునర్వసు నక్షత్రం లో జన్మించాడు .శ్రీహరి యొక్క కౌస్తుభాంశ లో జన్మించాడు .రాజ్యాన్ని కుమారుడికి అప్పగించి సంపదలను ,వినోదాలను విసర్జించాడు .తమిళదేశం లోని పన్నెండుమంది అఝావర మునులలో ఏడవ వానిగా  భావిస్తారు .ఈ పన్నెండు మంది మునులు రాసిన మహా గ్రంధాన్ని ‘’నాలాయిర దివ్య ప్రబంధం ‘’అంటారు .నూట ఎనిమిది వైష్ణవ దివ్య క్షేత్రాలను దివ్య దేశం అంటారు .ముకుందమాల అనే స్తోత్ర గీతాలను సంస్కృతం లో రాశాడు కుల శేఖరుడు .భక్తీ జ్ఞానానికి పరాకాష్టగా నిలిచే పుస్తకం ఇది .తమిళం లో ‘’పెరుమాళ్ తిరుమోఘి ‘’రాశాడు .ఇది దివ్యప్రబంధం లో ఒక భాగం .సంస్కృతంలో కులశేఖరుడు ‘’తపతి సంవర్ణం ‘’,సుభద్రా ధననంజయం,’’విచ్చిన్నాభి షేకం ‘’రాశాడని తెలుస్తోంది .వైష్ణవ క్షేత్రాలలో ముకున్దమాలను సామూహికం గా గానం చేస్తారు .

కులశేఖరుడు కేరళలోని పెరియార్ లో అన్మించాడు .తండ్రి దృఢ వర్మ.ఆయన క్రీ .పూ 3102కలి యుగం ప్రారంభ మైన 27వ సంవత్సరం లో అవతరించాడని నమ్మకం .కనుక ఆయన జన్మించినది క్రీ పూ.3075అవుతుంది .కులశేఖరుడు కేరళ రాజు .కొల్లి ,ఊదార్ ,కొంగు అనే ప్రాంతాలను పాలించాడు వీటినే ఇప్పుడు ఉదైయూర్ మదురై ,ట్రావెంకూర్ అంటున్నారు .ఆధునిక చరిత్రకారులు ఆయన చేరరాజు అని కాలం క్రీ శ .800-820అంటున్నారు దీనినతో ఎవరూ ఏకీభవించటం లేదు .వైష్ణవ సంప్రదాయాన్ని పటిష్టం గా పాటించిన వేదాంత దేశిక మహా రాజు .దక్షిణ భారతం లో భక్తీ ఉద్యమ సారధిగా కీర్తిపొందాడు .సామాన్య ప్రజలకు భక్తిని అందించి తరిమ్పజేసిన పుణ్యాత్ముడు కుల శేఖరుడు .

కవితా గీర్వాణం

ఆళ్వార్ర్ దివ్య ప్రబంధం లో నాలుగు వేల శ్లోకాలు ఉంటె అందులో కులషేఖరునివి నూట అయిదున్నాయి .శ్రీరామ శ్రీకృష్ణుల పై చ సంస్కృతం లో చెప్పిన ముకుందమాల నలభై  శ్లోకాల రస గుళికలు కలిగిఉన్నది .అద్వైత మతస్తాపకుడు ఆది శంకరాచార్యులు కులశేఖరులకు సమకాలికులు. ఆయనకంటే చిన్న వారు .కులశేఖరులు మహా శ్రీరామ భక్తులు , రాముడు అనుభవించిన కష్టాలన్నీ తనకు ఆపాదిన్చుకొన్నాడు . ఆయన్నుఅందుకే  ‘’పెరుమాళ్ ‘’అంటారు .అంటే గొప్పవాడు అని అర్ధం .పెరుమాళ్ అనే పేరు తిరుమల వెంకటేశ్వర స్వామికి ఉందన్న సంగతిమనకు తెలుసు .విష్ణు భక్తులను సాక్షాత్తు విష్ణు మూర్తి స్వరూపం గా భావించి పూజించేవాడు కులశేఖరాల్వార్ .రామ ,కృష్ణ చరిత్రలను స్మరించుకొని తన్మయత్వం తో ఇద్దరినీ ఒకే శ్లోకం లో వర్ణించాడు .శ్రీ కృష్ణుని తల్లి దేవకిగా తనను భావించుకొని రచన చేశాడు కొన్ని శ్లోకాలలో .కుమారుడు కృష్ణుడు తనను వదిలి వ్రేపల్లెలో నంద యశోదల వద్ద పెరగటాన్ని దేవకీ భరించలేకపోయినట్లు ,ఎప్పుడు తన బాల కృష్ణుడు తన ముందు వచ్చి వాలుతాడా అని ఎదురు చూస్తున్నట్లూ రాశాడు .

శ్రీరంగం లో ఉండి శ్రీ రంగ నాద స్వామిని సేవించే వాడు కుల శేఖరుడు .శ్రీ వెంకటేశ్వరుడిని ఆయన ద్వారం వద్ద గడప గా పడి ఉండే భాగ్యాన్ని కలిగించమని వేడుకోన్నాడట .తధాస్తు అని వరమిచ్చాడు బాలాజీ .అందుకే తిరుమలలో గర్భ గుడి ద్వారానికి ఉన్న గడపను ‘’కులశేఖర పడి’’అంటారు .కుల శేఖరుడు రాసిన ‘’తిరు మొఘి ‘’లో ‘’గోవింద రాజ శ్రీపాద పద్మాలను తప్ప మరిదేనిని రాచరికం గా భావించను .’’అని చెప్పుకొన్న పరమ భక్తా గ్రేసరుడు .ఆయన ‘’గడప ప్రార్ధన’’ చూద్దాం –‘’శేదియాయ సేల్వినైగల్ ,తీర్కుం తిరుమాలే –నేదియానే వేంగడవా నిన్ కోయిల్ వాశేల్

అడియారుం వారరువం అరంబై యెరుం కిడందు ఇంగల్ –ప్పడియాయ్ కిడందు ఉన్ పవళ వాయ్ కాన్ బెనే’’  ‘’ అంటే ‘’వేంకటేశా !అనాదిగా ఆర్జించిన పాపాలను తొలగించేవాడివై ,తిరుమల లో వేంచేసి ఉండే నీ భక్తులు, దేవతలు కలిసి సంచరించేట్లు నీ దివ్య సన్నిధి వాకిలి లో అందరూ కాలితో తొక్కే గడప గా పడిఉండి,పగడం లాగా ఉండే నీ కిందిపెదవిని ఎప్పుడూ సేవించే భాగ్యాన్ని ప్రసాదించు ‘’.కులశేఖరుడు ప్రతి రోజు రామాయణాన్ని వింటూ ప్రవచనం చేస్తూ తన్మయత్వం చెంది భక్తులను తన్మయులను చేసేవాడు .

కులశేఖరుని ముకుందమాలలో మొదటి శ్లోకం –ఘుష్యతే యత్ర నగరే రంగ యాత్రా దినే దినే తమహం వందే రాజానం కుల శేఖరం ‘’అని చెప్పుకొన్నాడు .పరమాత్మను గురించి చెబుతూ ‘’హరి సరస్సవి గాహ్య ఆపీయ తేజో జలౌఘం –భవ మరు పరిఖిన్నః ఖేదమద్యచ్చజామి ‘’’భావం –‘’హరి అనే దివ్య సరస్సు సంసార తాపాన్ని తొలగిస్తుంది .తాపం తగ్గించుకోవటానికి మనమే అందులో మునగాలి. వీరు వారు అనే భేదం అక్కర్లేదు .ఉన్నది అదొక్కటే సరస్సు .మునిగి పాప ప్రక్షాళనం చేసుకోవాలి .’’నాలుకా !ఇది వరకు ఎన్నో రుచులు చూశావు .ఇప్పుడు శ్రీకృష్ణ నామ రుచి చూడు .దానికి మించిన మాధుర్యం ఉండదు .నువ్వు నన్ను అడగాల్సినది పోయి నేనే నిన్ను అడగాల్సి వస్తోందం’’టారు ‘’మరో శ్లోకం లో .

విష్ణు భక్తులపై కులశేఖర మహారాజుకున్న విశ్వాసాన్ని తెలియ జెప్పే కద ఒకటి ఉంది .విష్ణువును ,విష్ణు భక్తులను సేవించటం కులశేఖరులకు నిత్య విధి .వారికి అందుబాటులో అన్నీ ఉంచేవాడు .ఒకసారి విష్ణు భక్తులు అంతఃపురానికి వస్తారు .వారిని సేవించేందుకు కులశేఖరుడు వచ్చాడు .ఈ విష్ణు భక్తుల బాధ తప్పించాలని అనుకోని కాపలా అధికారులు అక్కడ పెట్టిఉన్న విలువైన ఆభరణాలను తీసి దాచేసి రాజుకు వైష్ణవ భక్తులే కాజేశారని ఫిర్యాదు చేస్తారు .ఆయనకు భక్తులపై అచంచలవిశ్వాసం, నమ్మకం ఉన్నాయి వారీపని చెసిఉండరని  భావించాడు .ఏమైనా నిజం తేల్చాలికనుక ఒక గంగాళం తెప్పించి అందులో కాల నాగుల్ని వేయించి దానిలో తన ఉంగరాన్ని జార విడుస్తాడు .అందులో పడేసిన తన ఉంగరాన్ని చేతులు పెట్టి తీసీవ్వమని తన పర్య వేక్షకులను ఆదేశిస్తాడు .వాళ్ళు భయపడి చేయిపెట్టలేదు .అప్పుడు రాజు విష్ణు భక్తులకు విష్ణువుపై భక్తీ విశ్వాసాలుంటే విష జంతువు లు కూడా ఏమీ చేయలేవని హరినామం చేస్తూ తానే మిన్నాగుల మధ్య  చెయ్యిపెట్టి తన ఉంగరాన్ని తీస్తాడు .అధికారుల మొహాలు మాడి నిజం చెప్పేస్తారు .తప్పు ఒప్పుకొని క్షమించమని వేడుకొన్నారు. అదీ కుల శేఖరాల్వారులకు విష్ణు భక్తీ , భక్తులపై ఉన్న నమ్మకం .

*****************************************************************************************************************************

Sthanu Ravi Varma

Sthanu Ravi Varma (Tamil: Ko Tanu Iravi), probably known as the Kulasekhara, was the Chera Perumal ruler of Kerala in southern India from 844 to c. 870/71 AD.[5][6][7] Sthanu Ravi is often identified with playwright king Kulasekhara Varma, and with Bhakti saint Kulasekhara Alvar (seventh of the twelve mystic alvars).[8][9][10]

The Chera Perumal relations with the Chola dynasty were inaugurated during the reign of Sthanu Ravi.[11] The famous Quilon Syrian Christian copper plates are dated in the 5th regnal year of king Sthanu Ravi. Two more inscriptions dated in the regnal years of Sthanu Ravi can be found at Irinjalakuda Kudalmanikyam Temple, and at Thiruvatruvay, Thiruvalla.[12]

Koyil Adhikarikal (the Royal Prince) during the time of Sthanu Ravi was his son-in-law (husband of his daughter) Vijayaraga.[11] Sthanu Ravi had a son born to him in or about 870 AD.[13] Sthanu Ravi probably abdicated the throne toward the end of his reign and became a Vaishnavite alvar known as Kulasekhara Alvar

Source:https://en.wikipedia.org/wiki/Sthanu_Ravi_Varma

The Vedanta tradition provides exegeses of the Upanishads, the Brahma Sutras, and the Bhagavadgita, collectively called the Prasthanatrayi, literally, three sources.[

1.(https://en.wikipedia.org/wiki/Vishishtadvaita) Vishishtadvaita (IAST Viśiṣṭādvaita; Sanskrit: विशिष्टाद्वैत) is one of the most popular schools of the Vedanta school of Hindu philosophy. 

Vedanta literally means the end of the Vedas. VishishtAdvaita (literally "Advaita with uniqueness; qualifications") is a non-dualistic school of Vedanta philosophy. It is non-dualism of the qualified whole, in which Brahman alone exists, but is characterized by multiplicity. It can be described as qualified monism or qualified non-dualism or attributive monism. It is a school of Vedanta philosophy which believes in all diversity subsuming to an underlying unity.

Ramanuja, the 11–12th century philosopher and the main proponent of Vishishtadvaita philosophy contends that the Prasthanatrayi ("The three courses"), namely the Upanishads, the Bhagavad Gita, and the Brahma Sutras are to be interpreted in a way that shows this unity in diversity, for any other way would violate their consistency. Vedanta Desika defines Vishishtadvaita using the statement, Asesha Chit-Achit Prakaaram Brahmaikameva Tatvam: Brahman, as qualified by the sentient and insentient modes (or attributes), is the only reality.

కులశేఖర ఆళ్వార్ is of this.

2.Vyasaraja Math(https://en.wikipedia.org/wiki/Vyasaraja_Math_(Sosale)), along with Uttaradi Math(https://en.wikipedia.org/wiki/Uttaradi_Math) (@location మాల్ఖేడ్ https://en.wikipedia.org/wiki/Malkheda)and Raghavendra Math(https://en.wikipedia.org/wiki/Raghavendra_Math_(Mantralayam)) , are considered to be the three premier apostolic institutions of Dvaita Vedanta and are jointly referred as Mathatraya .[4][5][6] It is the pontiffs and pandits of the Mathatraya that have been the principle architects of post-Madhva Dvaita Vedanta through the centuries.[7] 

Sri Vyasaraja Math (Kannada: ವ್ಯಾಸರಾಜ ಮಠ) (formerly known as Dakshinadi Math[1]) is one of the three premier Dvaita Vedanta monasteries (matha) descended from Jagadguru Śrī Madhvācārya through, Rajendra Tirtha and their disciples.[2][3]

Like Ramanuja, Madhvacharya also embraced Vaishnavism. 

3.Advaita Vedanta (/ʌðˈvaɪtə vɛˈðɑːntə/; Sanskrit: अद्वैत वेदान्त, IAST: Advaita Vedānta, literally, "non-duality") is a school of Hindu philosophy, and is a classic system of spiritual realization in Indian tradition.[1] The term Advaita refers to the idea that Brahman alone is ultimately real, the phenomenal transient world is an illusory appearance (maya) of Brahman, and the true self, atman, is not different from Brahman.[2][3][4]

Originally known as Puruṣavāda[5][note 1] and as māyāvāda,[6][7][8][9] the followers of this school are known as Advaita Vedantins, or just Advaitins,[10] regarding the phenomenal world as mere illusory appearance of plurality, experienced through the sense-impressions by ignorance (avidya), an illusion superimposed (adhyāsa) on the sole reality of Brahman.[11] They seek moksha (liberation) through recognizing this illusoriness of the phenomenal world and acquiring vidyā (knowledge)[12] of one's true identity as Atman, and the identity of Atman and Brahman.[13][14][15]

Advaita Vedanta traces its roots to the oldest Upanishads. It relies on three textual sources called the Prasthanatrayi. It gives "a unifying interpretation of the whole body of Upanishads",[16] the Brahma Sutras, and the Bhagavad Gita.[17][web 1] Advaita Vedanta is the oldest extant sub-school of Vedanta,[note 2] which is one of the six orthodox (āstika) Hindu philosophies (darśana). Although its roots trace back to the 1st millennium BCE, the most prominent exponent of the Advaita Vedanta is considered by tradition to be the 8th century scholar Adi Shankara.

The four disciples of Sri Adi Shankaracharya were later on installed as Acharyas of the four Maths by Sri Adi Shankaracharya himself as follows.

• • Sri Hastamalakacharya as the Acharya of the Govardhana Math in the East.

  • Sri Sureshwaracharya as the Acharya of Sringeri(https://www.sringeri.net/history/amnaya-peethams) Sharada Peetham in the South.

  • Sri Padmapadacharya as the Acharya of the Dwaraka Math in the West.

  • Sri Totakacharya as the Acharya of Jyotir Math in the North.

The fact that all these Maths function to this day shows the vigour of the movement started by Shankara for the propagation of Advaita Vedanta and Sanatana Dharma as a whole.