Jurk

Eind jaren zestig; De tijd van emancipatie!
Mijn zus, slechts 10 maanden en 29 dagen ouder dan ik,
mocht alles: touwtje springen, met poppen spelen,
maar ook voetballen en met mijn bouwdoos spelen?
Mijn zus had de broek aan.

Jaloers keek ik naar Schotse jongens,
en de jurk waar priesters zich in mochten gedragen.
Een H-, B-, T- of ander label paste niet
op mijn onbegrip om niet te mogen breien.

Opvoeding en school leerden me,
dat de ideeën van de meerderheid
normen en verwachtingen stellen
om in en naar te schikken.
Veel van wat normaal is of wordt,
snap ik nog steeds écht niet.
Wat is de plastische relatie
tussen zelfontplooiing en chirurgie?
Welk filter scheidt onzekerheid van zelfvertrouwen?

Ook in bedrijven schik ik me moeilijk
in gangbare opvattingen en dagelijkse praktijken.
De focus op activiteit
in plaats van op waarden die er écht toe doen.
Het verhullen van bijwerkingen,
waar nog geen norm aan is gesteld.

Creativiteit wordt vaker
verspild om sores op te lossen
dan benut in het voorkomen
dat er problemen gaan ontstaan.
Geld dat sociale plannen dekt
zou meer renderen
als het wordt geïnvesteerd
in de ontwikkeling van menselijk kapitaal

Natuurlijk kent ieder bedrijf zijn pareltjes en successen.
Zelf ontwikkelde goederen of diensten.
Succesvol opgeleverde lastige of complexe projecten.
Maar geavanceerde techniek, of hippe methodieken
helpen een bedrijf niet volwassen worden.

Een toporkest of -team,
traint eindeloos hun basistechnieken.
Pas als spelers elkaars sterke punten ontdekken en erkennen,
zijn ze soms even tot gallery play in staat.
En ja, soms ontwikkelt een musicus zich tot virtuoos,
in een orkest dat improvisatie tot doel verheft.

Meerdere bedrijven die ik diende
toonden zich tevreden met improviserende werknemers
met elk een vrije opdracht.
De schijn van Free-Jazz, flexibiliteit noemen
terwijl elke harmonie ontbreekt
trekt slechts een beperkt publiek.

Veel nieuws en innovatiefs
lijkt op face-lifts of prothesen.
Zoals ik als kind liep op de schoenen van mijn vader.
De volwassen-schijn verhulde niet,
dat ik me als kind gedroeg en zelf ook merkte,
dat bescheiden schoenen mij beter pasten.

Wel hoorde ik al
hoe veel mensen door elkaar toeteren
en zag ik hoe wie zich als jurk gedraagt
altijd naakt is.

AU