Ik word gek van mijn kinderen.
Tijdens ontbijt, lunch en diner
trommelen ze al maanden op tafel,
schuiven ze met bekers
en spoelen ze fonetisch zingend
hun eten weg.
Dit weekend kwam ik er achter
dat ze een liedje nadoen uit een TV-serie.
Prachtige clip
en een aanstekelijk deuntje.
Het meest getroffen werd ik door de tekst:
“You’re gonna miss me
when I’m gone.”
Dat zal veel van mijn collega’s aanspreken.
De reorganisatie die mijn werkgever doorvoert
gaat veel mensen hun baan kosten.
Of daarmee ons product OK blijft
en goedkoper wordt, dat valt nog te bezien.
Ik vermoed dat velen met mij
weten dat de organisatie iets gaat missen
als de taakstelling betekent
dat wij gaan vertrekken.
Ik ben in vast begonnen
het liedje in te studeren.
Komt dan straks de bijeenkomst
waarin duidelijk wordt
waar er banen verdwijnen,
dan lijkt het me prachtig
als we ons niet verslikken
in de laatste teug koffie of thee,
maar trommelend
en jonglerend met de lege beker
duidelijk maken wat het bedrijf
gaat missen als wij weg zijn.
Het lijkt me pijnlijk
als de brenger van het nieuws
niet weet hoe of waarom ze mee kan doen.