Een veer of halve vleugel: hoe leer je daar mee vliegen?

Plaatsingsdatum: 15-jun-2017 14:28:48

Agility is overal. Alles verandert voortdurend.

Iedereen heeft eigen dromen en maakt eigen keuzen.

Agility toont zich in het alledaagse en schuilt soms in grote kwesties.

Neem nou de evolutie.

Evolutieleer

Charles Darwin was een echte bioloog. Kijken was zijn vak. En kijken kon hij. Dieper dan wat zijn blikveld trof. Hij ontrafelde waarom hij zag wat hij zag en formuleerde dat in drie populair samengevatte principes:

1. Kinderen lijken op hun ouders.

2. Elk lid van een soort verschilt van alle anderen

3. Het leven is hard.

Het leven beproeft volgens deze principes, welk kind van ouders die zich succesvol hebben voortgeplant, hun goede eigenschappen mogen overdragen aan een volgende generatie. Zo verandert alles voortdurend. Elke verandering kan voordelig en nadelig uitpakken. De meeste experimenten mislukken. Heel soms blijkt iets dat net even anders is juist heel goed van pas komt. Het maakt evolutie een schitterend bloedbad.

Bedrijfsbiologie

De 3 principes leveren verrassend veel inzicht in hoe bedrijven werken. Lees ze eens zo:

1. Alles bouwt voort op wat al bestaat

2. Ieder bedrijf maakt zijn product en doet zijn werk net weer even anders

3. De klant is meedogenloos.

Kijk maar om je heen. Nee, kijk goed! Dieper! Waarom zie je wat je ziet? Wie heeft het bedacht? Wie heeft het gemaakt. Hoe is het zover gekomen? Neem de stad, het dorp of de straat waarin je woont. Waarom is ooit iemand juist daar gaan wonen? Hoe is dit huis gebouwd en geworden zoals het er nu uit zoals jij het kent?

Organisch groeien

Veel wat we zien is niet in een keer bedacht en gemaakt. Veel is een vervanger voor wat ooit was, of geleidelijk geworden wat het nu is. Neem Amsterdam. In 1275 een dam in de Amstel. In 1320 wat huizen langs de oevers. In 1450 wat extra grachten er omheen. In 1625 ommuurd met een slotgracht daar weer buiten.

En zo breidt het maar uit. Geen planoloog bedacht in 1815 de omvang, de vorm of wat er waar zou moeten gebeuren anno nu. Al die tijd is Amsterdam leefbaar geweest. Heeft het waarde gehad voor de bewoners en voor de bedrijven die er gevestigd waren.

Ook producten kennen hun evolutie. Voortbouwend op wat bekend is steeds een stap verder, voor wat op dat moment het meest waardevol is: effectiviteit, gebruiksgemak, snelheid en kracht, veelzijdigheid, kostprijs...

De meeste vergelijkbare producten zijn nauwelijks gekocht. Veel volgende generaties zullen volgen. Het merendeel zal niet levensvatbaar blijken.

Wat maakt een product levensvatbaar?

Vraag klanten wat ze willen. Voer marktonderzoek uit. Bedenk het, maak en verkoop het. Het is een manier van werken die in de natuur niet voorkomt. Al vertrouwen velen hun leven toe aan een alwetende, perfecte ontwerper,

tot nu toe blijft het bij geloven.

Iteratief ontwerpen dwingt minimaal twee mensen tot samenwerken. Lekker experimenteren en hopen op een prachtig resultaat. Maar waarom iteratief? Volgens mij omdat:

1. perfectie niet bestaat en er dus altijd wel iets beter kan

   1. je wordt omringd door van alles met vervelende bijwerkingen.

Daarom gaan dingen stuk en al wat leeft een keer dood.

Hopelijk is de volgende generatie weer wat beter bestand of immuun voor bijwerkingen uit de omgeving. Wie weet vindt ze uit hoe er mee te leren leven. Wie weet zorgt ze ook zelf voor ietsje minder overlast. Geeft ze voldoende ruimte aan wat naast zich noodzakelijk is, om zelf te overleven en nog vele volgende levensvatbare generaties groot te brengen.