Ζαμπία Δρακάκη, «Αμφιβολία»

Άλιμος

Ιανουάριος 2016

Ζαμπία Δρακάκη, «Αμφιβολία»

Ξεχάστηκε η στιγμή μας

κρυμμένη στα υπόγεια του νου

έχοντας συντροφιά τις ενοχές.

Μέχρι που κράτησα στα χέρια μου

την ξεθωριασμένη φωτογραφία.

Σχεδόν δίπλα καθόμασταν

κοιτώντας μπροστά

το μέλλον με απορία!

Μια πολυθρόνα σκαλιστή μόλις μας χώριζε,

μα δεν την παραμέρισα ποτέ.*

Και πέρασε ο χρόνος χορεύοντας

στη μουσική της λησμονιάς

ατελείωτες μέρες και νύχτες,

με τη μοναξιά να ξεγελάει τον εαυτό της

μπροστά σε καθρέφτες!

Τι εγωισμός με κρατούσε δεμένη

για να μην πλησιάσω τις σειρήνες της ευτυχίας;

Τα χέρια μου αν άπλωνα

Μπορούσα να την αγγίξω

Και ίσως όλα να τα άλλαζα

Μα πίσω δεν μπορώ να γυρίσω.

Μετάνιωσα;

Δεν ξέρω να απαντήσω.

*Από το ποίημα «Δεξίωσις» του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΑΒΑΣΙΛΗ