Γιάννης Γιαννίτσιος, «Νότες αείφυλλες»
Άλιμος
14 Ιανουαρίου 2016
Γιάννης Γιαννίτσιος, «Νότες αείφυλλες»
Θεό σε είπανε
Γενιές και γενιές καθώς
Η Ομορφιά
Τα μάτια πονούσε
Ανοίγουν ουρανοί
Μουσικές θεσπέσιες κρατούν
Το άλικο της νιότης σου
Μπολιάζουν
Τις βρύσες των ματιών σου
Αγνοώντας τα δικά σου
Παρακάλια, τις οιμωγές σου
Δεν καταδέχονται τα σκοτεινά
Που είσαι κλεισμένος
Άνοιξε φωνάζουν, άνοιξε
Για να σ’ ανοίξουμε
Τίποτα δεν θα σου χαριστεί
Αν όλα σου δεν τ’ απαρνηθείς
Κρύψε το φυλλαράκι, το κλαδί
Το αέρινο εκείνο πέταλο
Πόσο πονά στο άγγιγμα του.
Βραδιάζει και σαν να ψύχρανε απότομα