Ζαμπία Δρακάκη, «Λύτρωση»

Ζαμπία Δρακάκη, «Λύτρωση»

*Φωτογραφία: Μαρία Τσακωνιάτη

Στη μεταφυσική του ονείρου,

στη μουσική των πλανητών

πάλλεται

το πάθος της δημιουργίας!

Αγγέλων προστασία

στο φτερούγισμα.

Γεννιέται η ζωή στο νερό.

Βράχοι

μικρά νησιά.

Τα λόγια του Χεμινγουέι

που έλεγε συχνά ο πατέρας

«Κάθε άνθρωπος είναι ένα νησί,

ακέραιο,

μοναχό του»

αντηχούν στις λυπημένες μνήμες.

Το σεμνό ακρογιάλι

η θάλασσα προσκυνά.

Στο βάθος βουνά κορμιά

απλώνουν

του πάθους χρώματα

λίγο πριν την έκρηξη!

Κι εκείνο το βαθύ μπλε

που με τραβά μέσα του

της ύπαρξης την αγωνία

να σβήσω.