Βάσω Αλεφάντου, «Καλοκαίρι»

Άλιμος

Ιανουάριος 2016

Βάσω Αλεφάντου, «Καλοκαίρι»

Είναι εδώ.

Με χαλαρή διάθεση και ζαρωμένο ρούχο

κατηφορίζει στα περιβόλια πλάι στη θάλασσα,

χορταίνει τον καρπό

και κάνει μπάνιο

στα καταγάλανα νερά,

σε φόντο κίτρινο.

Είναι εδώ.

Με ψάθινο καπέλο στο λεμονί κεφάλι

πουλάει χάρτινα καραβάκια στις λαϊκές αγορές

κερνάει γλυκά του κουταλιού

στο καφενείο

και κάνει πασαρέλα στις λεωφόρους τ’ ουρανού,

σε φόντο ασημένιο.

Είναι εδώ.

Δύστροπος έφηβος που βιάζεται ν’ ανταμώσει με την παρέα στην ακρογιαλιά.

Αυτάρεσκο λουλούδι που τινάζει τα πέταλά του στο ξάφνιασμα μιας μπόρας.

Είναι εδώ.

Δυσκίνητο ξετύλιγμα κουβαριού στα χέρια ηλικιωμένης στο πεζούλι της αυλόπορτας.

Ανυπόμονο παιδί που απαιτεί τη βουτιά που του τάξανε.

Είναι εδώ.

Κακομαθημένο χάδι που ξεστράτισε σε λάθος σάρκα.

Αποκαμωμένη θλίψη, που πασχίζει να χαρεί, όμως κουράζεται κι αποκοιμιέται.

Είναι εδώ.

Ιδρωμένη παλάμη που φοβήθηκε και κλαίει.

Αδέσποτο νησί που το θυμούνται μοναχά στις διακοπές.

Είναι εδώ.

Ξεδιάντροπη, σφαλιστή γρίλια, που κρατά μόνο για τον εαυτό της, τα μυστικά της κάμαρης.

Πικρός έρωτας με ημερομηνία λήξης.

Είναι εδώ.

Μεθυσμένο από την ηδονή της ηλιοκαμένης του σάρκας ,

τάζει τα πεφταστέρια στις ευχές,

που ζητούν βοήθεια.

Είναι εδώ.

Το στρουμπουλό του ταλέντο ζωγραφίζει στην Οία, σκηνοθετεί στην Επίδαυρο, τραγουδά στον Έβρο, χορεύει στο Ηρώδειο.

Είναι εδώ.

Καλλιτέχνης πανάρχαιος, υποκλίνεται στο χειροκρότημα κι ύστερα λέει ευχαριστώ και καληνύχτα στα όνειρα της νιότης.

Γιατί είναι πάντα εδώ.