Μαρίνας Προμπονά, «Το παράπονο»

ΚΔΒΜ ΤΑΥΡΟΥ-ΜΟΣΧΑΤΟΥ

ΑΝΟΙΞΗ 2015

Μαρίνας Προμπονά, «Το παράπονο»

*Έργο της Χριστίνας Θεοδώρου

Ο Κωσταντής παραπονιόταν στο δάσκαλό του και ρωτούσε,

γιατί η ελπίδα του χανόταν, γιατί στον πόνο ακουμπούσε.

―Έχασα γω τον εαυτό μου, τριγύρω φίλους δε γνωρίζω

Με πρόδωσαν οι αγαπημένοι κι είν’ η ζωή φρικτή στο γκρίζο!

Ο δάσκαλος του απαντούσε, τα λόγια σου ’ναι βλασφημία.

Γύρνα τριγύρω, του μιλούσε, θα βρεις τη λύση με τη μία.

Στον κήπο ανθίζουνε λουλούδια, μα αξίζει συ να τα προσέχεις.

Αν τους μιλάς, τους λες τραγούδια, το άρωμά τότε θα έχεις.

Αν βάζεις λίπασμα Αγάπης και με νερό αν τα δροσίζεις,

Αν είσαι, γιε μου, φυλλολάτρης, τότε στα σίγουρα κερδίζεις.

Είναι το κέρδος της ψυχής της ομορφιάς και της γαλήνης

Όλη η ζωή σου τότ’ ανθίζει˙ μάθε το χάρισμα να δίνεις

Και κάνε συ το πρώτο βήμα δεν είν’ κακό και να το ξέρεις!

Στην αγορά και στην παρέα μάθε το, φίλε, να προσφέρεις.

Δύσκολα έρχονται σ’ εσένα οι άλλοι αν δεν πας εσύ .

Αν δε μιλήσεις με κανένα θα ζήσεις μια ζωή πεζή.

Κι αυτό να δεις το "πρώτο βήμα" τον άνθρωπο τόνε μαγεύει

λίγο δεν είναι, μα τι κρίμα! Ο εγωισμός μας διαφεντεύει!

Και μας παιδεύει, μας ταράζει, μας αποσπά, και μας κουράζει.

Πώς προοδεύει η κοινωνία μέσα από μια πρωτοβουλία!