Chris Pen, «Μα πού τελειώνει η μοναξιά;»

ΚΔΒΜ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ

ΑΝΟΙΞΗ 2015

Chris Pen, «Μα πού τελειώνει η μοναξιά;» *

Στ' αλήθεια περιμένεις απάντηση και στ' αλήθεια περιμένεις για χρόνια...

κι η μοναξιά ήρθε κι έκατσε και έγραψε στο σώμα.

Έγραψε ακόμα στην ψυχή, στο βλέμμα και στους ώμους...

Κι εσύ εκεί. Ακόμα εκεί. Μετά από τόσα χρόνια...

Σ' άφησα και ταξίδεψα, γύρισα για να μάθω,

και για να πάθω, έμαθα το γύρω του εαυτού μου!

'Όμως στ' αλήθεια έμαθα γυρίζοντας σε μένα,

πως σαν τελειώσει η μοναξιά...;

Θα μου 'χει πέσει η μέση.

Θέλει δουλειά, θέλει αντοχή,

θέλει ξανά και τόλμη.

θέλει να βρίσκεσαι με φως, στο πιο βαθύ σκοτάδι.

Σήκωσε τα μανίκια σου και δες τον εαυτό σου.

Όχι μονάχα στα απλά, στην τέχνη και στο σώμα,

μα στ' άλλα τα βαθύτερα εκεί που είναι τα πόδια!

Γιατί σ’ αυτά στηρίζεσαι κι αυτά δε θέλουν χάδι.

Θέλουν δέρμα χοντρό, δέρμα σκληρό,

γερό και δουλεμένο και δέσιμο περίπλοκο, που μόνο εσύ το κάνεις.

Τώρα, μπορείς να σηκωθείς, πάτα γερά, δεν πέφτεις...

Κι όταν δεν πέφτεις έρχονται οι άνθρωποι κι οι φίλοι!

Μαζί με σένα δίπλα σου, κι η μοναξιά να λείπει,

μαζί με σένα όρθιοι και σε χαρά και λύπη!

* Στίχος του Μ. Αναγνωστάκη