Μαρίας Γιουρμετάκη, «Κυρία μου, εγώ…»

ΚΔΒΜ ΤΑΥΡΟΥ-ΜΟΣΧΑΤΟΥ

ΑΝΟΙΞΗ 2015

Μαρίας Γιουρμετάκη, «Κυρία μου, εγώ…»

Εγώ δεν είμαι συγγραφεύς

κι ούτε γουστάρω ανατροπές

(λόγω ισχίου…)

Ακούω όμως κάθε βουή

που φέρνει ο κόσμος μες στ’ αυτί

και με παγώνει.

Στην καταιγίδα προσμονή,

δείχνω και κάνω υπομονή

και στους «ηγέτες»

κι όλο ρωτάω, ψάχνω συμβουλές,

φίλων ζωές δραματικές,

ακούω και θυμώνω,

γιατί τους λείπει το «ταυτόν»

άνθρωπος, ζώον μιμητικόν

και ξεπεσμένο, βλέπεις…

Κι ύστερα έρχεσαι κι εσύ

με μια ματιά μες στο «γυαλί»

για «χταποδάκια» ψάχνεις.

Μιλάς για «έρωτα» παλιό

κι ανακατεύεις με πηλό

παλιές «αξίες»!

Κάνεις δουλειά «φανταστική»

έχεις φακό γραμματικής

και υψηλής παιδείας,

νοιάζεται λες

για τα «λειψά», μα,

δεν περισσεύουνε λεφτά

για ωραιοποιήσεις!

Κι όμως το θες

όπως κι εμάς

μες στα βαθιά να κολυμπάς

και να πεθαίνεις!

Στης φαντασίας τη γιορτή

να παίρνεις ρόλο μαχητή

και «επιγόνου» βλέμμα.

Άλλη «ωραία Παναγιά»

μας βρήκε μες στην ερημιά

στου χρόνου μας το γέρμα,

παίρνει αποστάσεις

και φιλά κρυφά

του Ιούδα τα παιδιά

και χάνεται στο αίμα…

23 Μαρτίου 2015