หน่วยการเรียนรู้ที่ 12

การเดินทางไกล การอยู่ค่ายพักแรมและชีวิตชาวค่าย

สาระสำคัญ

การเดินทางไกล เป็นการเดินทางของลูกเสือจากกองลูกเสือ หรือกลุ่มลูกเสือไปทำกิจกรรมต่าง ๆ ในสถานที่ที่ใดที่หนึ่ง ซึ่งนายหมู่ลูกเสือและผู้กำกับลูกเสือร่วมกันกำหนด เพื่อให้สมาชิกได้เกิดการเรียนรู้ร่วมกัน ปฏิบัติกิจกรรมร่วมกัน ใช้ชีวิตร่วมกันแลกเปลี่ยนเรียนรู้ประสบการณ์ร่วมกันโดยมีระบบหมู่ลูกเสือเป็นหลักในการทำกิจกรรมเสริมสร้างคุณธรรมและอุดมการณ์ลูกเสือมีความเป็นพี่น้องกันและพัฒนาความเป็นพลเมืองดีตามทัศนะของลูกเสือทั้งนี้เพื่อฝึกความอดทน ความสามัคคี ความมีวินัยและความเป็นระเบียบเรียบร้อย ตลอดจนรู้จักการเตรียมความพร้อมในการใช้ชีวิตกลางแจ้ง

การอยู่ค่ายพักแรม เป็นการไปพักแรมในสถานที่ต่าง ๆ และนำสิ่งที่ได้จากการเรียนรู้ทั้งภาคทฤษฎีและภาคปฏิบัติ โดยมีกระบวนการถ่ายทอดความรู้และการแลกเปลี่ยนประสบการณ์ตลอดจนการเสริมสร้างพัฒนาทักษะลูกเสือ รวมทั้งการฝึกกระบวนการคิด วิเคราะห์และสร้างสรรค์สิ่งที่เป็นประโยชน์และสัมพันธ์กับวิถีชีวิต

ชีวิตชาวค่าย เป็นกิจกรรมเสริมสร้างลักษณะนิสัยที่ดีในการใช้ชีวิตร่วมกันทำ กิจกรรมร่วมกัน มีความเอื้ออาทรซึ่งกันและกัน มีการพัฒนาทักษะชีวิต ทักษะการประกอบอาหารแบบชาวค่าย ทักษะการใช้อุปกรณ์ เครื่องมือ เครื่องใช้ที่จำเป็นในการอยู่ค่ายพักแรม รวมทั้งการเสริมสร้างคุณธรรมในตนเอง โดยมีคำปฏิญาณและกฎของลูกเสือ เป็นหลักในการดำรงชีวิตชาวค่าย

การจัดการค่ายพักแรม เป็นการกำหนดตำแหน่งที่จะสร้างเต็นท์ ครัว สุขาภิบาล ราวตากผ้า ให้เหมาะสมกับสถานที่ตั้งค่ายพักแรม ดังนั้น ต้องศึกษาสภาพภูมิประเทศ คาดคะเนความเหมาะสมของพื้นที่ แหล่งน้ำ เส้นทางคมนาคม และความปลอดภัยจากอันตรายต่าง ๆ

ขอบข่ายเนื้อหา ประกอบด้วย

ตัวชี้วัด

  1. อธิบายความหมายของการเดินทางไกล
  2. อธิบายความหมายของการอยู่ค่ายพักแรม
  3. อธิบายการใช้เครื่องมือสำหรับชีวิตชาวค่าย
  4. อธิบายวิธีการจัดการค่ายพักแรม