Catalán con botas, andaluz con diñeiro e galego con mando, Dios nos libre dese gando.

O catalán, da pedra saca pan.

De español de pelo roxo e francés de pelo negro líbrate coma do demo.

Cando o galego canta, ou rabia ou non ten branca.

Canta o galego, máis de desesperado que de cheo.

De aburrido canta o galego.

De desesperado canta o galego, unhas veces de fame outras de cheo.

De xiringado canta o galego.

Galego con mando, catalán con botas e andaluz con diñeiro, tíremos Dios do quinteiro.

Nin galego con mando nin catalán con botas.

Ningún galego perde o rego.

O aldeán galego por unha cunca de leite quere outra de aceite.

Ao galego danlle a galiña cando non-a pode comer.

O galego galeguiño é.

O galego non se contenta con mirar.

O galego por unha cunca de leite quer outra de aceite.

O galego, cando canta, ou rabia ou non ten branca.

O galego, se non tenta, rebenta.

Ao galeguiño dálle o mandadiño.

O soldado galego pouco menos é que o portugués.

Se es galego, has de vir ao rego.

Se o galego tivera o acordo como o trasacordo, non había quen o mandara á merda.

Se queres saber quen é o galeguiño, dálle un mandadiño.

Sete clases de galegos: finos, entrefinos, marráns e cochinos, uns que morden, outros que ladran i-outros que nin a mai que os pariu entende.

Soldado galego, na guerra hai que velo

Somos galegos e non nos entendemos.

Lugueses teñen que ser: onde eles lavan a cara, calquera pode beber.

A empresa dos tres: o burro, o amiguiño i-o portugués.

Os portugueses teñen a auga, mais nós vendémoslla.