albarda
albarda
Embedded Files
substantivo femininoPeza do aparello das bestas de carga que consiste nunha especie de almofada de coiro por arriba e de tea por abaixo, xeralmente chea de palla, que vai suxeita sobre o lombo do animal, facendo de asento.
A albarda non cansa a besta.
A albarda non carga a besta.
A albarda, á medida do burro.
Bordar e facer albardas, todo é dar puntadas.
Coser e facer albardas, todo é dar puntadas.
Entender de todo un pouco, e de albardeiro, dúas puntadas.
Non se ven as amatas en canto non se quita a albarda.
Non se ven as amatas hasta quitar as albardas.
Onde hai crego ou albarda, sempre hai hora mellorada.
Onde hai cura ou albarda, sempre hai hora mellorada.
Onde vexas corpo, bota carga, e onde vexas orellas, albarda.
Tal perigo me acovarda, aínda que sexa unha albarda.
carro
carro
substantivo masculino Vehículo de tracción animal destinado ao transporte de moi diversas cargas e materiais, que consta xeralmente de dúas rodas sobre as que vai unha estrutura de táboas rematada nunha cabezalla por onde se une ao xugo para que os animais poidan tirar.
Cando o carro canta é que vai cheo.
Cando o carro canta, o eixe arde.
Cando o carro non garda os cravos, mala conta.
Carros grandes son días santos.
Nin por arrodeos nin por atallos nunca te apartes do camiño dos carros.
Nunca lle falta en que entender ao que ten carro e muller.
O carro do preguiceiro canta baldeiro.
O que non unta o carro, quédase ás veces na corredoira.
Presta carro a quen ten carro.
Tal é o carro da Madalena, tales son os fungueiros que leva.
ferradura
ferradura
substantivo femininoPeza de ferro curvada que se coloca nos pezuños dalgúns animais sobre todo dos cabalos pero tamén das vacas e dos bois para protexelos.
Castigo de dura: unha no cravo e outra na ferradura.
Con ferradura ou sen ferradura, coida ben á túa mula.
Dúas no cravo e outras na ferradura.
Ferra a besta lixeiro e andarás cabaleiro.
Ferradura que choquelea, cravo lle falta.
Nin ferrar nin deixar o banco.
Non esperes ao día do mercado pra ferra-lo cabalo.
Ou ferrar ou quitar o banco.
fouciño / fouce / gadaña
fouciño / fouce / gadaña
substantivo femininoInstrumento de labranza de folla curva, grosa e forte co mango máis longo ca o da fouciña, que se utiliza para rozar.
A fouce, na leira ou no monte.
A fouce, no prado; e o boi, no arado.
A fouce que é boa, corta hasta a cota.
Onde vai a fouce, vaia o mango.
Quen ao sementar é mesquiño, para a seitura escusa fouciño.
Sementar sen sazón e coller sen fouciño.
Un gadaño e un fouciño teno calquera veciño.
A gadaña quer forza e maña.
Afiar de cada lance, cravuñar de cada gaveleiro: ese é o refrán do bo gadañeiro.
grade
grade
substantivo femininoInstrumento de labranza en forma de grella grande, de madeira ou de ferro, con dentes na parte interior, co que se achaia a terra e se desfán os terróns despois de labrada.
A grade que leva todos os terróns non é a mellor.
Renego da grade que leva os terróns todos.
mango
mango
substantivo masculino Parte, polo xeral estreita e longa, por onde se agarra un utensilio.
O mango é malo, o sobremango é peor.
Todas as ferramentas son boas se o sobremango é bo.
sacho
sacho
substantivo masculino Utensilio de labranza para remover a terra, que ten formas e tamaños diversos segundo os lugares e que pode ter ou non gallas na parte de atrás.
Agárrome a este sacho porque outro non acho.
xugo/xunguir
xugo/xunguir
substantivo masculinoAparello de madeira constituído por varias pezas ao que se suxeita, polo pescozo ou pola cabeza, unha parella de animais de tiro para enganchalos ao carro ou ao arado.
Ben come a xugada en marzo, pero ha de sualo.
O que pon seu xugo a consello, uns lle din que é branco e outros dinlle que é negro.
Se non queres xunguir, bota os bois a pacer.
Google Sites
Report abuse