Virtual friend

Ik log in. Http://www.your_virtual_friend.com. Enter.

Biep biep biep ribbediebediep. Prrrrrrrr.

Benieuwd hoe dit werkt. Ik voel me kapot na een zware dag op kantoor. Heb behoefte aan een virtuele vriend. Of vriendin.

Ze verschijnt. Halflang zwart haar. Groene ogen. Hoog Lara Croft-gehalte.

-Hello! My name is Lonnie. For English, kiss me once. For Dutch twice.

Ik klik tweemaal op haar lippen. Ze glimlacht.

-Jij kan goed kussen. Ben jij een man of een vrouw?

Ik denk even na. Dit is mijn kans. Dat gender bender ding? Ik ga het maar eens proberen!

-Vrouw, tik ik resoluut.

-Hoe heet je?

-Julia.

-Cool! Zoals in Romeo en Julia! Heb je de film gezien?

O nee, nu wil ze over film keuvelen! Meidenpraat! Als ik niet oppas, dan begint ze over die Leonardo dinges...Di, Di...

-Di Caprio is záálig, vind je niet?

Shit! Nu zitten we goed op het verkeerde spoor. Zal ik maar uitloggen en opnieuw beginnen?

-Die ogen! Die mond! Droom jij soms niet van hem?

-Ik ben eigenlijk meer voor vrouwen, beken ik.

Haar gezicht krijgt een ondeugend trekje.

-Ik begrijp het al. Julia loves Julia. Je bent gek van haar, beken het maar...die jonge, zachte lippen, die onschuldige ogen...

Ik krijg een blos. Nu zitten we op het spoor van de pedofilie! Ik moet dringend een scherpe bocht nemen!

-Ik ben eigenlijk een man! typ ik razendsnel.

Ze kijkt verbaasd.

-Waarom denk je dat je een pan bent?

-Sorry, ik schoot even uit. Een man. Homo sapiens met XY- chromosoom.

-Heb je daar last van? Dat je soms denkt dat je een pan bent, of een vrouw, of een homo?

-Ik ben geen homo! En ook geen vrouw! En zeker geen pan! Zeg, dat programma van jou is nog geen honderd procent, als je het mij vraagt!

Ze moet de uitroeptekens gezien hebben, want er loopt een traan over haar wang.

-Je bent boos op mij, snikt ze.

-Maar nee, ik ben niet boos. Maar ik ontmoet al heel de dag mensen zoals jij. Ze luisteren ook niet en praten heel de tijd naast de kwestie! Ik word er horendol van!

-Zijn we terug vrienden?

Ik besluit om haar nog een kans te geven.

-Je bent mooi, typ ik in. Even de virtuele versiertoer opgaan! Ik zet mijn vingers heel zorgvuldig op de toetsen. Niet pooi of kooi maar m-o-o-i.

Ze straalt. Ik voel weer iets van dat oude jachtinstinct. Even mijn tanden in deze virtuele prooi zetten! Op dat moment hoor ik achter me de deur opengaan. Mijn vrouw. Ze draagt een zware boodschappentas.

-Je bent zo stil? Is er wat? Hou je niet meer van me? vraagt Lonnie. Ze heeft een heldere, zwoele stem. Ik vervloek mijn krachtige geluidskaart.

"Wat? Ben je achter mijn rug met andere vrouwen aan het vozen?"

"Dat is geen vrouw!" protesteer ik. "Dat is Lonnie!"

Ik krijg een karton melk naar mijn hoofd. Een prei en een selder volgen. Mijn vrouw is woedend. Zo heb ik haar nog nooit gezien. Ze graait onderaan in de boodschappentas.

"Nee!" schreeuw ik in paniek. "Jij bent mijn beste vriend! Die andere...dat was maar voor het plezier!" Het blik kattenvoer treft me tussen de ogen. Ik log uit.