Συντονιστές

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΕΣ

I— ΑΦΥΠΝΙΣΗ

Περιστερές καί Γεράκια

II— ΜΜΕ

Αρθογράφοι, Δημοσιογράφοι

Τύπος

Ηλεκτρονικά Μέσα

Hollywood

III— Μορφωμένοι, Πανεπιστημιακοί

IV— Πολιτικοί

VI— Οργανώσεις, Ιδρύματα, ΜΚΟ

Αφύπνιση

Συντονιστές : η ειδικευμένη τάξη τών ψευδο-διανοουμένων που έχουν ως πρωταρχικό στόχο τού έργου τους, τήν αναπαραγωγή, νομιμοποίηση καί διατήρηση στήν εξουσία τήν εξουσιαστική πλουτοκρατία από τήν οποία αποκομίζουν οφέλη.

Απαραβίαστο καθήκον τους : η μεθοδική χάλκευση τής αλήθειας γιά τήν στήριξη τής εταιρο-κρατικής εξουσίας, η συστηματική άρνηση νά ληφθούν υπ' όψιν τά ανεπιθύμητα γεγονότα όσο αξιόπιστη καί άν είναι η πηγή – καί όταν απαιτείται, η χρονολόγηση τους αντιστρέφεται1 – , τά εχθρικά τεκμήρια παραβλέπονται απαρεγκλίτως.

1(ως παράδειγμα βλ. : Νατοϊκός βομβαρδισμός κατά τής Σερβίας, 1999).

Αστέρας δημοσιογράφος, μεγαλοδημοσιογράφος : ο άριστος κάτοχος καί διαχειριστής τής τέχνης τής ευελιξίας καί παραπληροφόρησης, καί ο οποίος εκμεταλλεύεται αυτό τό ταλέντο του εισπράττοντας από τετραψήφιες έως καί εξαψήφιες μηνιές αμοιβές, χάρις στήν εθελοντική δουλική επίκυψη του στούς κανόνες τού εργοδότη του.

Είναι πρός όφελος τής μάζας νά γνωρίζει αυτά που αποφασίζουμε εμείς – οι συντονιστές καί η άρχουσα τάξη : Απόδειξη 1η : ΗΠΑ : Στήν (μάλλον) μοναδική δημοσκόπηση, κατά τήν οποία τό κοινό κλήθηκε νά υπολογίσει τό πλήθος τών νεκρών Βιετναμέζων, η μέση εκτίμηση μιλούσε γιά 100.000 θανάτους, περίπου 5% τού επίσημα αποδεκτού · τό πραγματικό σύνολο είναι άγνωστο καί ουδείς ενδιαφέρεται γι’ αυτό, όπως ουδείς ασχολείται μέ τό εξίσου άγνωστο σύνολο τών απωλειών από τίς επιθέσεις μέ χημικά που διεξήγαγαν οι τής Ουάσινγκτον.

Δημόσιες σχέσεις : η κατ’ ευφημισμό αποκαλούμενη τεχνική τής παραπληροφόρησης καί προπαγάνδας τών συντονιστών πρός όφελος τής εξουσιαστικής πλουτοκρατίας.

Σέ ένα σημερινό δημοκρατικό καθεστώς, η ελίτ δέν χρησιμοποιεί τήν ωμή σωματική βία ως τό κύριο μέσο της γιά τόν έλεγχο τής σκέψης – καί συνεπώς, τών πράξεων – τών υπηκόων της, αλλά στηρίζεται στήν υποτελή μορφωμένη τάξη – τούς συντονιστές, τούς κομισάριους, τά τσιράκια της – , η οποία, κυρίως, μέσω τού εκπαιδευτικού συστήματος καί τών ΜΜΕ ασκεί πνευματικό έλεγχο επί τού πληθυσμού μίας ‘’δημοκρατικής’’ χώρας τού Δυτικού πολιτισμού, καί επηρεάζει σημαντικά ακόμη καί αυτόν τού Αναπτυσσομένου καί Τρίτου Κόσμου.

Αυτή δέ η τάξη τών συντονιστών αποτελείται από άτομα που επέλεξαν νά εξυπηρετούν τό δογματικό σύστημα τής ελίτ γιά νά μήν εξοβελιστούν από τό σύστημα προνομίων της, αντί νά αμφισβητήσουν τά θέσφατα δικαιώματα τής εξουσίας.

Γιά νά μπορούν νά λειτουργούν αποτελεσματικά, υιοθέτησαν μία συγκεκριμένη μορφή επιλεκτικής ηθικολογίας, η οποία στηριζόμενη σέ σαθρά ορθολογικά επιχειρήματα, επιτρέπει στήν γεμάτη αναισθησία συνείδηση τους νά αρνείται νά βλέπει τό απάνθρωπο έργο τους.

Αυτή δέ η ηθικολογία – οι αναγκαίες αυταπάτες καί συναισθηματικά ισχυρές υπεραπλουστεύσεις που έχουν ενσωματώσει στό υποσυνείδητο τους – συντηρείται αποκλειστικά από τήν απόλυτη μορφή αυτολογοκρισίας μέ τήν οποία ως μία μορφή ιού εξουδετερώνουν τήν ανεξάρτητη σκέψη πρός όφελος τής υπακοής.

Γι’ αυτό καί μπορούν νά λειτουργούν αυτοματοποιημένα γιά νά διαιωνίζουν μέσω τών θεσμών τήν ισχύουσα κοινωνικοποιημένη αναισθητοποίηση τής μάζας τών παθητικών καταναλωτών.

Μέ απλά λόγια αυτοί είναι οι κύριοι εχθροί τής ανθρωπότητας καί όχι η εξουσιαστική πλουτοκρατία τήν οποία δουλικά υπηρετούν. Είναι δειλά, κενά ανθρωπάκια που μαγνητίζονται από τήν δύναμη καί τής υλικές απολαύσεις τού πλούτου, έχοντας αντικαταστήσει τήν πνευματικότητα καί τήν ανθρωπιστική υπερβατικότητα μέ τήν υπέρβαση τους σέ καλύτερη μάρκα κοστουμιού, αμαξιού..., από τό διαμέρισμα σέ επαύλη, κτλ. Πνευματικά αδέλφια τους είναι η παλιά κομουνιστική άρχουσα τάξη που από τό 1991, διά νυκτός, μεταμορφώθηκαν σέ ζηλωτές τού ελεύθερου εμπορίου τού νεοφιλελευθερισμού – απλούστατα έκαναν μία αλλαγή εκτίμησης γιά τό που βρίσκεται η δύναμη μέσω τής οποίας θά μπορούν ν’ απολαμβάνουν τήν πλούσια ζωής τους. Εμείς δέ, τά θύματα τους, αρνούμενοι ν’ ακυρώσουμε τήν κατασκευασμένη συναίνεση μας, αποτελούμε τούς μοναδικούς παθητικούς συνωμότες κατά τού εαυτού μας.

Εφόσον κύριε πολιτικέ, μεγαλο-δημοσιογράφε, λόγιε καί σύμβουλε τού Πρωθυπουργού είσαι πιό έξυπνος καί επιτυχημένος από εμένα, έχεις γράψει βιβλία καί ιδρύματα φέρουν τό όνομα σου, μπορείς νά μού πείς γιατί, τό 2005, τό κόστος ζωής στήν Ελλάδα είναι : τό υψηλότερο στήν Ευρώπη ενώ ο βασικός μισθός είναι περί τά 650€ καί η ανεργία άνω τού 15% · γιατί κατέχουμε τήν πρώτη θέση στήν διαφθορά · γιατί τό 60% τών χρημάτων τών φορολογουμένων τό παίρνουν οι τοκογλύφοι (οι πολυεθνικές τράπεζες) καί ο Έλληνας έχει υποθηκεύσει καί τό μέλλον τών παιδιών του · γιατί αμφισβητούνται τά σύνορα τής χώρας μας, γιατί δέν μού επιτρέπετε νά ζώ σάν Έλληνας, … ;

Αλλά κυρίως μπορείτε νά μού πείτε γιατί μιάς καί είσαστε Έλληνες δέν εξετάσατε ποτέ τό ενδεχόμενο εφαρμογής τής άμεσης δημοκρατίας μιάς καί όλα τ’ άλλα πολιτικά συστήματα έχουν αποτύχει; Μήπως έχω τό δικαίωμα νά υποθέσω ότι η απάντηση σ’ όλα αυτά τά ερωτήματα ευρίσκεται εις τό ότι μόνο στήν δική σας γλώσσα είσαστε εξυπνότεροι εις τό νά βρίσκεται λύσεις στά κοινωνικό-πολιτικά ζητήματα, καί ότι στήν δική μας πραγματικότητα είσαστε απευαισθητοποιημένα, ιδιοτελή τσιράκια τής ελίτ;

Οι οπαδοί καί χρηματοδότες τής ανοησίας είναι αυτοί που αποτελούν τήν ονομαζόμενη «μάζα» τής κοινωνίας · οι δέ ειδήμονες (οι θεωρητικοί) της ευρίσκονται στήν τάξη τών συντονιστών – ήτοι, τών υπηρετών τής πολιτικο-οικονομικής καί θρησκευτικής άρχουσας τάξης.

Περιστερές καί Γεράκια

Ο Ν. Τσόμσκυ καί άλλοι σοβαροί ερευνητές – όπως ο Χ. Ζίν – τεκμηριώνουν ότι δέν υπάρχει ουσιαστική διαφορά μεταξύ τών επονομαζομένων περιστερών καί τών γερακιών πολιτικών, αρθογράφων ή συγγραφέων, εκτός από τό παραπλανητικό προσωπείο τών πρώτων.

Ν. Τσόμσκυ, Ισχύει ό,τι Πούμε Εμείς, (εκδ· Πατάκη, 2η εκτ· Ιαν· 2009, σελ· 150) :

«... (1967) οι ΗΠΑ είχαν τόν πόλεμο στό Βιετνάμ, όπου δέν είχαν καταφέρει νά κάμψουν τήν αντίσταση τών ντόπιων. Αργότερα, οι πνευματικές ελίτ είπαν ότι εξαρχής τάσσονταν κατά τού πολέμου, αλλά άν κοιτάξεις τι συνέβαινε τότε, δέν είναι αλήθεια. Μελέτησα πολλά κείμενα βιογράφων τού Κέννεντυ καί άλλα1. Γιά νά τό πώ απλά, παραποιούν τό παρελθόν. Ο Άρθουρ Σλέσιντζερ, φέρ’ ειπείν, παραθέτει ένα λεπτομερέστατο απολογισμό τών ενεργειών τής κυβέρνησης Κέννεντυ τό 1962 καί δέν γράφει σχεδόν τίποτα γιά τό Βιετνάμ2. Ούτε καν τό συζητούσαν. Στήν μετέπειτα εκδοχή, όπου η ιστορία έχει αναδομηθεί, τό Βιετνάμ φέρεται νά ήταν εξέχον ζήτημα1. Ο Κέννεντυ προσπαθούσε νά αποχωρήσει από τό Βιετνάμ { αλλά μέ τούς όρους τού νικητή }, καί ναί, τό συζητούσαν. Όλοι ξαφνικά εμφανίζονται ότι εναντιώνονταν στόν πόλεμο από τήν αρχή.

Μοιάζει πολύ μέ τόν πόλεμο στό Ιράκ σήμερα. Αυτοί που φέρονται ως αντίθετοι μέ τόν πόλεμο στήν συντριπτική τους πλειοψηφία αντιτάσσονται στήν συντριπτική τους πλειοψηφία αντιτάσσονται στήν αποτυχία τών ΗΠΑ, κι όχι στόν ίδιο τόν πόλεμο. Όπως τό έθετε τότε ο Σλέσιντζερ, όταν επέκρινε τόν Τζόσεφ Άλσοπ, τόν δεξιό υποστηρικτή τού πολέμου στό Βιετνάμ : ‘’Προσευχόμαστε όλοι νά έχει δίκιο ο κ. Άλσοπ’’ καί οι ΗΠΑ νά νικήσουν. Άν νικήσουν, ‘’θά μπορούμε όλοι νά χαιρετίζουμε τήν σοφία καί τήν πολιτική ικανότητα τής αμερικανικής κυβέρνησης’’ που νίκησε καί ας μετατραπεί τό Βιετνάμ σέ ‘’γή ερειπίων καί ολέθρου’’3. Αλλά οι προσδοκίες τού Άλσοπ δύσκολα μάλλον μπορούν νά υλοποιηθούν, άρα πρέπει νά αντιταχθούμε στόν πόλεμο. Τέτοια μορφή είχε η εναντίωση. Αργότερα, όταν ο πόλεμος έπαψε νά είναι δημοφιλής, αυτό άλλαξε.

... πόσο λίγο έχει αλλάξει η ιδεολογία τών φιλελευθέρων διανοουμένων. Σήμερα, ‘’προσευχόμαστε όλοι’’ νά έχει δίκιο ο κ. Κρίστολ* που πιστεύει ότι μέ τήν αύξηση τών στρατευμάτων στό Ιράκ οι ΗΠΑ μπορούν νά νικήσουν, καί άν αποδειχτεί πως έχει δίκιο, θά μπορούμε όλοι νά εγκωμιάζουμε ‘’τήν σοφία καί τήν πολιτική ικανότητα τής κυβέρνησης Μπούς’’ που εγκαθίδρυσε ένα πελατειακό κράτος – τό οποίο θά αποκαλούμε ανεξάρτητο – σέ ‘’ένα τόπο ερειπίων καί ολέθρου’’».

1 [ βλ. (τήν μετάφραση στά ελληνικά) : Ν. Τσόμσκυ, Rethinking Camelot: JFK, the Vietnam War, and the U.S. Political Culture, Boston, South End Press ]

2 [ Arthur M. Schlesinger, Jr., A Thousand Days: J.F. Kennedy in the White House, Boston, Houghton Mifflin, 1965 ]

3 [ Ν. Τσόμσκυ, Αμερικανική ισχύς καί νέοι μανδαρίνοι, εκδ· Scripta, 2004 ]

ΜΜΕ

Αρθογράφοι, Δημοσιογράφοι

Τύπος

Αρθογράφοι, Δημοσιογράφοι

[ Ο αστερίσκος * σ’ ένα όνομα σημαίνει ότι θά βρείτε πληροφορίες περί αυτού σ’ άρθρα τής ΑΔΕ – όπως, Ενεργητισμός, Σχολές Σκέψης, ... ]

Balls Andrew : αρθογράφος, Financial Times

-- (2005, Σεπτ· 25) Γιά τόν Γούλφοβιτς «η προάσπιση τής δημοκρατίας (στό κατεχόμενο Ιράκ καί αλλού) αποτελεί ένα από τά πλέον σταθερά σημεία αναφοράς τής σταδιοδρομίας του» ( Financial Times)

Brooks David : αρθογράφος, New York Times

-- (2003, Οκτ· 7) Σχετικά μέ τό υπό αμερικανική κατοχή Ιράκ : «όπως παρατηρεί ο Νόα Φέλντμαν*... ο κόσμος στήν Μέση Ανατολή δέν λειτουργεί πάντα μέ βάση τήν λογική».( ΝΥΤ )

Drake Bennett à Boston Globe (εφημερίδα – Συντονιστές)

Ignatius : αρθογράφος, Washington Post

-- (2003, ) Σχετικά μέ τούς ιμπεριαλιστικούς πολέμους τής κυβέρνησης Μπούς ΙΙ, καταλογίζει στόν Γούλφοβιτς* ένα μόνο ελάττωμα : « (ίσως) παραείναι ιδεαλιστής – ο ζήλος του γιά τούς ευγενείς σκοπούς τού πολέμου στό Ιράκ ενδέχεται νά επηρεάσει τήν σύνεση καί τόν πραγματισμό που πρέπει νά καθοδηγούν τούς ιθύνοντες τού πολεμικού σχεδιασμού». ( Washington Post, 2 Νοεμ·) { βλ. καί Γουίντερς Τζέφρι !!! }

Krauthammer Charles : αρθογράφος στό Time Magazine :

-- (1999, Δεκ· 27 ) «Η Αμερική διασκελίζει τόν κόσμο μέ βήματα κολοσσού... Από τότε που η Ρώμη κατέστρεψε τήν Καρχηδόνα καμία άλλη μεγάλη δύναμη δέν έφτασε στά ύψη που φτάσαμε εμείς».

Lacey Marc : αρθογράφος, New York Times

-- (2003, Μαΐου 8 ) Ορθώς ο Γούλφοβιτς* έχει ανακυρηχθεί «επικεφαλής τών ιδεαλιστών». ( ΝΥΤ) { βλ. καί Γουίντερς Τζέφρι !!! }

Lapper Richard : αρθογράφος στό Financial Times (of London)

Mallaby Sebastian : αρθογράφος, Washington Post

-- (2005, Μαρτίου 28 ) Ο Γούλφοβιτς* έχει «πάθος γιά τήν προαγωγή τής δημοκρατίας» στό κατεχόμενο Ιράκ καί όχι μόνο.

Τόν εγκωμιάζει ως τόν καταλληλότερο* υποψήφιο γιά τήν θέση τού προέδρου τής Παγκόσμιας Τράπεζας : «κυριότερη επαφή του μέ τόν τομέα τής ανάπτυξης ήταν η θητεία του σέ θέση πρεσβευτού στήν Ινδονησία, που είχε νά επιδείξει θαυμαστή μείωση τής ανέχειας στό πλαίσιο κρατικών παρεμβάσεων. ... (αυτή δέ η εμπειρία του αποτελεί βασική προϋπόθεση διότι) η νέα κοινή παραδοχή (οικονομική πολιτική τής Ουάσινγτον) υποστηρίζει ότι πρωταρχική πρόκληση στίς φτωχές χώρες είναι... η καταπολέμηση τής διαφθοράς, που αποτρέπει τίς ιδιωτικές επενδύσεις, καί η εφαρμογή τών νόμων». ( Washington Post) { βλ. καί Γουίντερς Τζέφρι !!! }

Όπρα : παγκοσμίως γνωστή αμερικανίδα τηλεπαρουσιάστρια, δισεκατομμυριούχος που ξεκίνησε ως ένα φτωχό κορίτσι από τό Detroit, Michigan. Προβάλλει τόν εαυτόν της ως πρόσωπο που ενδιαφέρεται γιά τό κοινό καλό.

Κάνει διακοπές γιά μία εβδομάδα στήν Χαβάη, όταν ξαφνικά επιθυμεί τά σκυλιά της τόσο πολύ που δίνει εντολή νά τίς τά φέρουν στέλνοντας τό ιδιωτικό της αεριωθούμενο μέ κόστος περί τίς $100.000.

Η δικαιολογία της γι’ αυτήν τήν προκλητική συμπεριφορά της σέ περίοδο οικονομικής κρίσης ήτο ότι : «Όταν είσαι 50 ετών (καί πλούσια) μπορείς νά κάνεις ό,τι θέλεις».

{ ΑΔΕ : Η δημοκρατία δέν δύναται νά ψηφίσει νόμους οι οποίοι νά απαγορεύουν τέτοιου είδους αντι-κοινωνικές συμπεριφορές, αλλά δύναται : α)- νά δίνει τήν ευκαιρία σ’ όλους τούς πολίτες ν’ αποκτούν τήν κατάλληλη παιδεία που θά τούς επιτρέπει νά παράγουν τέτοιου είδους εγωιστικά, πάμπλουτα πλάσματα, β)- νά φορολογεί τό καύσιμο τών ιδιωτικών αεριωθουμένων ανάλογα μέ τόν σκοπό τού ταξιδιού καί τήν πληρότητα τού αεροπλάνου τους. Παράδειγμα : Η Ελληνίδα ‘’Όπρα’’ διαθέτει ιδιωτικό αεριωθούμενο μέ 20 θέσεις επιβατών. Όταν ταξιδεύει μέ 20% πληρότητα, θά πληρώνει 500% περισσότερο φόρο γιά καύσιμα, εφ’ όσον δέν τήν ενδιαφέρει γιά τήν μόλυνση τού περιβάλλοντος καί τήν σπατάλη καυσίμων. Τό ίδιο μπορεί νά ισχύει καί γιά τούς ιδιοκτήτες ταχύπλοων θαλαμηγών. }

Rieff, David : αρθογράφος

-- (2004) Σχετικά μέ τόν νατοϊκό βομβαρδισμό τού 1999 κατά τής Σερβίας, υποστηρίζει* ότι υπήρχαν βάσιμοι κάνοντας επίκληση ανώνυμων αξιωματούχων καί διπλωματών : «Σύμφωνα μέ αξιωματούχους γερμανικής υπηρεσίας πληροφοριών καί μέ Έλληνες διπλωμάτες... οι αρχές τού Βελιγραδίου ανέκαθεν σκόπευαν νά απελάσουν μεγάλο πλήθος Κοσοβάρων».

*( στό βιβλίο τού Fabrice Weissman, In the Shadow of ‘’Just Wars’’, Cornell,)

Traub James : σχολιαστής, NYT Magazine

-- (2005, Οκτ· 30 ) Έξω από τίς ΗΠΑ βασιλεύει ένας κουλτουριάρικος αντιαμερικανισμός. Τυπικό παράδειγμα αποτελεί ο Χάρολντ Πίντερ* – ο οποίος κατέκρινε δριμύτατα τόν νατοϊκό βομβαρδισμό τού 1999 κατά τής Σερβίας. Σύμφωνα λοιπόν μέ τόν Τ.Τ : « (ο Χ.Π εκφράζει) πολιτικές θέσεις τόσο ακραίες, ώστε είναι σχεδόν αδύνατον νά διακωμωδηθούν. Όποιος είναι στά καλά του γνωρίζει ότι ο βομβαρδισμός δέν ήταν παρά τό ύστατο μέσο μπροστά στήν θηριώδη εκστρατεία εθνοκάθαρσης τού Σ. Μιλόσεβιτς. Καί ενώ αυτές οι παράλογες σκέψεις ανθούν μεταξύ τών Ευρωπαίων κουλτουριάρηδων, στούς τών δικών μας πνευματικών ανθρώπων, που είναι πιό νηφάλιοι, δύσκολα έρχεται στόν νού κάποιος, εκτός τού Ν. Τσόμσκυ καί τού Γκόρ Βιντάλ, που δέν θά τού κάθονταν στόν λαιμό τά χολωμένα λόγια τού Πίντερ. ... είναι αδύνατον νά μεταπείσεις τούς αδιάλλακτους ιδεολόγους, όπως είναι αδύνατον νά μεταπείσεις ένα φανατικό υπέρμαχο τού (θρησκευτικού) ιερού πολέμου». ( NYT Magazine ).

Weisberg Jacob : αρθογράφος, ΝΥΤ

Weitzman Hal : αρθογράφος στό Financial Times (of London)

Τύπος

[ Ο αστερίσκος * σ’ ένα όνομα σημαίνει ότι θά βρείτε πληροφορίες γιά αυτό σ’ άρθρα τής ΑΔΕ – όπως, Ενεργητισμός, Σχολές Σκέψης, ... ]

Όσο πιο γενναιόδωρα ανταμείβεται ένας συντονιστής από τό ιδιοκτήτες τού συστήματος παραπληροφόρησης καί προπαγάνδας, τόσο περισσότερο δογματικά υπερασπίζεται τίς εντολές τής εξουσιαστικής πλουτοκρατίας.

Μέ τόν καιρό καθίσταται αιχμάλωτος τών ψεμάτων του, τού πλούσιου τρόπου ζωής του καί τού ψευδο-κύρους του ως ένας σοφός πανεπιστημιακός, αρθογράφος κτλ.

American Enterprise : ακροδεξιό περιοδικό

-- (2001 Δεκ·) Η συντάκτρια του, K. Rollins, γράφει : «Είναι σοβαρό καί επικίνδυνο λάθος νά πηδήξουμε από τό γεγονός ότι οι μέσοι μουσουλμάνοι είναι αθώοι στήν εντύπωση ότι οι χώρες καί οι κοινωνίες όπου ζούν είναι καλοκάγαθες. ... Δέν υπάρχει καμία απόδειξη ότι οι μουσουλμάνοι που ζούν στήν Αμερική είναι όλοι απαραίτητα μεγάλοι πατριώτες. ... Τό σχόλιο τού προέδρου Μπούς ΙΙ ότι ‘’τό Ισλάμ δέν είναι ο εχθρός’’ αποτελεί αβάσιμη υπόθεση. Τό Ισλάμ είναι μία ιμπεριαλιστική θρησκεία... αυτός ο νέος εχθρός βρίσκεται πρό τών πυλών τού πολιτισμού».

Boston Globe

Νικαράγουα

-- (2005) Απορεί μέ τίς «αντιαμερικανικές δημηγορίες... αφού η χώρα προσπαθεί ν’ ανακάμψει από μία 25ετία ανεπιτυχούς επανάστασης καί οικονομικής στασιμότητας». (25 Μαρτίου)

Σερβία

-- Ο νατοϊκός βομβαρδισμός τού 1999 κατά τής Σερβίας «έχει καταγραφεί στήν Ιστορία ως μία νίκη, κατά τήν οποία η στρατιωτική ισχύς ετέθη στήν υπηρεσία τού προοδευτικού ανθρωπισμού». Ο δέ αρθογράφος της, Drake Bennett, προσθέτει ότι η νίκη τού Β. Κοστούνιτσα επί τού Μιλόσεβιτς στίς μετέπειτα εκλογές ήταν ένας ακόμη θρίαμβος τού στρατιωτικού ανθρωπισμού.

Financial Times

Γούλφοβιτς

-- (2005, Σεπτ· 25 ) Γιά τόν Γούλφοβιτς «η προάσπιση τής δημοκρατίας (στό κατεχόμενο Ιράκ καί αλλού) αποτελεί ένα από τά πλέον σταθερά σημεία αναφοράς τής σταδιοδρομίας του» (Balls Andrew)

Λατινική Αμερική

-- (2006, Μάιος 3 ) Ο πρωθυπουργός τής Βολιβίας, Έβο Μοράλες, είναι αντιδημοκρατικός. { Γιατί ; Άν καί έχει τήν υποστηρίξει τού 95% τών συμπολιτών του, έκανε τό λάθος νά λάβει μέτρα γιά νά εθνικοποιήσει τούς φυσικούς πόρους τής χώρας του. }

Ο δέ Τσάβες είναι ένας αυταρχικός δικτάτορας καί εχθρός τής δημοκρατίας διότι υποστηρίζει ανθρώπους σάν τόν Μοράλες.

*( Lapper Richard & Weitzman Hal : Chavez Casts a Long Anti-American Shadow Over Regional Capitals )

Insight : συντηρητικό αμερικάνικο περιοδικό

-- (2001, Νοεμ· 5 ) Ο συντάκτης ειδικών θεμάτων τής Boston Globe, Feder Don, γράφει : Η τρομοκρατία δέν αποτελεί «εξαίρεση αλλά κανόνα γιά τήν ισλαμική κουλτούρα. ... Από τήν γέννηση του, τόν 7ον αιώνα στήν αραβική χερσόνησο, μέχρι τά τέλη τού 17ου αιώνα, τό Ισλάμ προήλασε διά πυρός καί σιδήρου, γιά νά εξαπλωθεί από τά Πυρηναία μέχρι τίς Φιλιππίνες. Τό κύμα σταμάτησε μόνο στίς πύλες τής Βιέννης. Από τήν πτώση τής Οθωμανικής αυτοκρατορίας μέχρι τήν δεκαετία τού 1970, τό Ισλάμ γνώρισε μία ύφεση. Σήμερα – τροφοδοτημένο από τόν πλούτο τού πετρελαίου, τόν υπερπληθυσμό, τήν μετανάστευση καί τήν άνοδο τού φονταμενταλισμού – τό Ισλάμ αναδύεται ξανά. Τό λάβαρο του μεταφέρουν πλέον όχι άγριοι ιππείς αλλά αντάρτες, τρομοκράτες, θεοκράτες καί τύραννοι».

National Review : αμερικάνικο ακροδεξιό ιμπεριαλιστικό περιοδικό

-- (2001 Σεπτ· 13) Άρθρο μέ τίτλο Έχουμε Πόλεμο* : «Δέν χρειάζεται νά δείξουμε τάκτ στόν εντοπισμό τών ατόμων που συμμετείχαν στήν συγκεκριμένη τρομοκρατική επίθεση. Οι υπεύθυνοι περιλαμβάνουν όλους όσοι χαμογέλασαν μετά τόν αφανισμό πατριωτών όπως η Μπάρμπαρα Όλσεν...

Άνθρωποι που επιζητούν τήν καταστροφή τής χώρας μας ζούν εδώ, δουλεύουν γιά τίς αεροπορικές εταιρίες μας καί υποβάλλονται στόν ίδιο έλεγχο στά αεροδρόμια όπως καί ένας ξυλοκόπος από τό Άινταχο. Είναι σάν νά μετανάστευε η Βέρμαχτ στήν Αμερική στήν διάρκεια τού Β’ Παγκοσμίου Πολέμου καί νά δουλεύει γιά τίς αεροπορικές γραμμές μας. Μόνο που η Βέρμαχτ δέν ήταν τόσο αιμοδιψής...

Θά έπρεπε νά εισβάλουμε στίς χώρες τους, νά σκοτώσουμε τούς ηγέτες τους καί νά τούς προσηλυτίσουμε στόν χριστιανισμό. Δέν περιοριστήκαμε στήν σύλληψη καί στήν τιμωρία μόνο τού Χίτλερ καί τών κορυφαίων στελεχών του. Ισοπεδώσαμε γερμανικές πόλεις, σκοτώσαμε πολίτες. Έτσι είναι ο πόλεμος. Καί έχουμε πόλεμο».

*( Coulter Ann : αρθογράφος τού περιοδικού)

-- Στήν ιστοσελίδα του, από τό άρθρο* ‘’Πολλοί θέλουν πυρηνική ισοπέδωση τής Μέκκας’’ : «Είναι δύσκολη περίπτωση καί δέν ξέρω τι νά σκεφτώ. Η Μέκκα μπορεί νά φαίνεται ακραία περίπτωση, αλλά ελάχιστοι άνθρωποι θά πέθαιναν καί τό μήνυμα θά ήταν σαφέστατο. Θρησκείες έχουν υποφέρει από τέτοιες καταστροφές στό παρελθόν... Καί, σέ γενικές γραμμές, η στιγμή νά σοβαρευτούμε – όπως νά σκεφτούμε τά αντίποινα ώστε νά εξασφαλίσουμε ένα αποτρεπτικό αποτέλεσμα – ήρθε τώρα. Δέν υπάρχει λόγος νά περιμένουμε γιά άλλες χιλιάδες Αμερικανών νεκρών».

*( Lowry Rich, www.nationalreview.com )

-- Στό εξώφυλλο του τής 3ης Δεκ· 2001 φιγουράρει ο Μπούς ΙΙ σάν μεσαιωνικός σταυροφόρος καί στίς σελίδες του υπήρχε ένα άρθρο μέ τίτλο : ‘ Μάρτυρες : Δολοφονίες καί καταστροφές τών μουσουλμάνων εναντίον τών χριστιανών’. Ο συντάκτης αναφέρει επιδοκιμαστικά τό συμπέρασμα τού βιβλίου* τού Σ. Χάντιγκτον : «Τό υποβόσκον πρόβλημα τής Δύσης δέν είναι ο ισλαμικός φονταμενταλισμός. Είναι τό ίδιο τό Ισλάμ, ένας διαφορετικός πολιτισμός όπου οι άνθρωποι έχουν πειστεί γιά τήν υπεροχή τής κουλτούρας τους καί έχουν κόμπλεξ γιά τήν κατωτερότητα τής δύναμης τους». Άν καί τό κάλεσμα αυτού τού βιβλίου γιά τήν χρήση βίας δέν είναι τόσο φανερή όσο στό Mein Kampf τού Χίτλερ, ο οιοσδήποτε ειρηνιστής Μουσουλμάνος που διάβασε τό προαναφερθέν άρθρο θά αισθάνθηκε όπως καί οι Εβραίοι τής Ευρώπης τής δεκαετίας τού 1930.

*( Η Σύγκρουση τών Πολιτισμών καί ο Ανασχηματισμός τής Παγκόσμιας Τάξης, Αθήνα : Terzo Books, 1999 )

New Republic :

(1982, Αυγ· 2) Κατά τήν διάρκεια τής ισραηλινής εισβολής στόν Λίβανο, ο Μάρτιν Πέρετζ παραπληροφορεί : «Πολλά από όσα έχετε διαβάσει στίς εφημερίδες καί στά περιοδικά γιά τόν πόλεμο στόν Λίβανο – καί ακόμη περισσότερα από όσα έχετε παρακολουθήσει καί ακούσει στήν τηλεόραση – είναι απλώς αναληθή».

New Statesman : ακροδεξιό ιμπεριαλιστικό αμερικάνικο περιοδικός · υποστηρίζει αδιαπραγμάτευτα τά συμφέροντα τών ΗΠΑ καί τού Ισραήλ · αποτελεί τήν Βίβλο-οδηγό τών υψηλόβαθμων τής τάξεως τών συντονιστών.

-- (2002 Φεβρ· 11) : * «Η έκφραση άξονας τού κακού δέν μας λέει τίποτα, γιά παράδειγμα, σχετικά μέ τίς πράξεις τών κατοίκων τού Ιράκ ή τού Ιράν ή τής Β. Κορέας – πόσο μάλλον γιά τίς σχέσεις μεταξύ τους. Αποτελεί απλά μία πρόσκληση νά αναγνωρίσουμε τούς εχθρούς μας. Αλλά απλά μία πρόσκληση νά αναγνωρίσουμε τούς εχθρούς μας. Αλλά όταν αναφερόμαστε σέ αυτούς ως κακούς, δέν υπάρχει λόγος νά ρωτήσουμε γιατί φέρονται έτσι, γιατί νιώθουν οργή ή καταπίεση, γιατί προτιμούν νά καταφύγουν σέ τρομοκρατικές πράξεις αυτοκτονίας αντί νά χρησιμοποιήσουν μεθόδους διαδηλώσεων ή πολιτικής διαμαρτυρίας. Τά ερωτήματα στά οποία χρειαζόμαστε όλοι απαντήσεις μετά τίς 11 Σεπτεμβρίου δέν περιλαμβάνονται σέ μία συνηθισμένη ατζέντα, επειδή εμπίπτουν στήν κατηγορία τού κακού. Τό κακό απλά απαιτεί αντίσταση αντί γιά ανάλυση ή κατανόηση».

*( Gunnell Barbara, Take Cover : Evil is Back. )

Newsweek : αμερικάνικο περιοδικό ευρείας κυκλοφορίας

(2001, Οκτ· 15 ) Ο συντάκτης του επί διεθνών θεμάτων, Zakaria Farced, γράφει : «οι μουσουλμάνοι προέρχονται από μία κουλτούρα που ενισχύει τήν εχθρότητα, τήν δυσπιστία καί τό μίσος που τρέφουν απέναντι στήν Δύση – καί συγκεκριμένα απέναντι στήν Αμερική. Αυτή η κουλτούρα δέν ασπάζεται τήν τρομοκρατία, αλλά τροφοδοτεί τόν φανατισμό που βρίσκεται στήν καρδιά της».

New York Times

Γούλφοβιτς

-- (2003, Μαΐου 8 ) Ορθώς ο Γούλφοβιτς* έχει ανακυρηχθεί «επικεφαλής τών ιδεαλιστών». { βλ. καί Γουίντερς Τζέφρι !!! }

Διεθνές Δίκαιο

-- Οι εμπειρογνώμονες τού διεθνούς δικαίου Howard Friel καί Richard Falk, στήν 40η έρευνα τους, κατέληξαν, μεταξύ άλλων, στά εξής τεκμηριωμένα συμπεράσματα :

α)- η πλειοψηφία τών αμερικανών, όπως καί κάθε αξιοπρεπής κοινωνία, υποστηρίζει τίς αρχές τού διεθνούς δικαίου καί τόν Καταστατικό Χάρτη τού ΟΗΕ,

β)- εν αντιθέσει, η άρχουσα τάξη καί οι συντονιστές της τίς καταπολεμούν, και

γ)- «τό περιοδικό ΝΥΤ επιμόνως αρνείται νά εξετάσει τά επιχειρήματα νομικών τού διεθνούς δικαίου», όταν αντίκεινται στήν διεξαγωγή πολέμου ή στήν μεθόδευση του από τήν ηγεσία τών ΗΠΑ.

Δείχνουν, επίσης, ότι η εφημερίδα «στηλιτεύει μέ σθένος κάθε αντίπαλο τών ΗΠΑ, που εξετάζει έστω καί ως σκέψη κάποια πολεμική ή άλλη εχθρική ενέργεια κατά τών Αμερικανών», η οποία θά παραβίαζε τό Δ.Δ., χωρίς όμως νά τηρεί ανάλογη στάση γιά παρόμοιες συμπεριφορές τών ΗΠΑ. Ως παράδειγμα, επισημαίνουν ότι οι λέξεις «Καταστατικός Χάρτης τού ΟΗΕ» ή «διεθνές δίκαιο» δέν εμφανίζονται ούτε μία φορά στά 70 τελευταία άρθρα τής σύνταξης πρίν από τήν εισβολή στό Ιράκ, καί διαπιστώνουν ότι τό ίδιο ισχύει καί σέ όλες σχεδόν τίς προσωπικές στήλες καί στά υπόλοιπα άρθρα. Οι δέ υπόλοιπες εφημερίδες τής δεσπόζουσας τάσης ακολουθούν τό παράδειγμα τής ΝΥΤ.

-- Η από τό Διεθνές Δικαστήριο καταδίκη τών ΗΠΑ στήν υπόθεση Νικαράγουα κατά τών ΗΠΑ θεωρήθηκε από τήν σύνταξη τού περιοδικού «εχθρικό βήμα διαλόγου» καί γι’ αυτό επιδοκίμασαν τήν απόρριψη τής ετυμηγορίας από τήν κυβέρνηση.

Ιράκ

-- (2003) Σχετικά μέ τό υπό αμερικανική κατοχή Ιράκ : «όπως παρατηρεί ο Νόα Φέλντμαν*... ο κόσμος στήν Μέση Ανατολή δέν λειτουργεί πάντα μέ βάση τήν λογική».( Brooks, David, 7 Οκτ· )

Moynihan* D.P.

-- «ο D.P. Moynihan αξίζει τά εύσημα γιά τό έργο του στόν ΟΗΕ». ( Weisberg Jacob )

Νικαράγουα

-- (1990) Αμέσως μετά τίς εκλογές : «η δημοκρατία... (που αναδύθηκε από τά ερείπια)... η Νίκη τού ωραίου αγώνα τών ΗΠΑ...». { Δηλαδή, η νέα κυβέρνηση θά τηρεί τίς εντολές τού ΔΝΤ καί τής ΠΤ, ξεκινώντας μέ τήν ιδιωτικοποίηση τού ενεργειακού τομέα. }

New York Times Magazine

Αντιαμερικανισμός

Time Magazine

Ιμπεριαλισμός

-- «Η Αμερική διασκελίζει τόν κόσμο μέ βήματα κολοσσού... Από τότε που η Ρώμη κατέστρεψε τήν Καρχηδόνα καμία άλλη μεγάλη δύναμη δέν έφτασε στά ύψη που φτάσαμε εμείς». ( Krauthammer Charles, 27 Δεκ· 1999)

Wall Street Journal :

• Ζήτησε, σέ κύριο άρθρο της, τήν τιμωρία τών δημοσιογράφων Ρ. Μπόνερ τών NY Times καί Ά. Γκιγιρμοπριέτο τής Washington Post, διότι τόλμησαν νά γράψουν γιά τούς ομαδικούς τάφους θυμάτων τών ακροδεξιών αποσπασμάτων θανάτου τού Ελ Σαλβαδόρ. Συμβούλεψε τούς διευθυντές τών ανωτέρω εφημερίδων νά μήν εμπιστεύονται ανταποκριτές που αναζητούν «στοιχεία σκαλίζοντας τάφους μέ σκελετούς». Καί ασφαλώς, ο Μπόνερ ανακλήθηκε εσπευσμένα από τό Ελ Σαλβαδόρ.

Washington Post

Γούλφοβιτς

-- (2003) Σχετικά μέ τούς ιμπεριαλιστικούς πολέμους τής κυβέρνησης Μπούς ΙΙ, καταλογίζει στόν Γούλφοβιτς* ένα μόνο ελάττωμα : « (ίσως) παραείναι ιδεαλιστής – ο ζήλος του γιά τούς ευγενείς σκοπούς τού πολέμου στό Ιράκ ενδέχεται νά επηρεάσει τήν σύνεση καί τόν πραγματισμό που πρέπει νά καθοδηγούν τούς ιθύνοντες τού πολεμικού σχεδιασμού». (Ignatius, 2 Νοεμ·) { βλ. καί Γουίντερς Τζέφρι !!! }

-- (2005, Μαρτίου 28 ) Ο Γούλφοβιτς* έχει «πάθος γιά τήν προαγωγή τής δημοκρατίας» στό κατεχόμενο Ιράκ καί όχι μόνο.

Τόν εγκωμιάζει ως τόν καταλληλότερο* υποψήφιο γιά τήν θέση τού προέδρου τής Παγκόσμιας Τράπεζας : «κυριότερη επαφή του μέ τόν τομέα τής ανάπτυξης ήταν η θητεία του σέ θέση πρεσβευτού στήν Ινδονησία, που είχε νά επιδείξει θαυμαστή μείωση τής ανέχειας στό πλαίσιο κρατικών παρεμβάσεων. ... (αυτή δέ η εμπειρία του αποτελεί βασική προϋπόθεση διότι) η νέα κοινή παραδοχή (οικονομική πολιτική τής Ουάσινγτον) υποστηρίζει ότι πρωταρχική πρόκληση στίς φτωχές χώρες είναι... η καταπολέμηση τής διαφθοράς, που αποτρέπει τίς ιδιωτικές επενδύσεις, καί η εφαρμογή τών νόμων». { βλ. καί Γουίντερς Τζέφρι !!! }

Μορφωμένοι, Πανεπιστημιακοί

Η ευθύνη τών εξαγορασμένων / συμβιβασμένων μορφωμένων τάξεων συνίσταται πρωτίστως στήν καθολική αποδοχή αυτών νά ενστερνίζονται μέ τήν δέουσα σοβαρότητα τήν ειλικρίνεια τών υψηλών ηθικών αρχών που διατρανώνουν οι ηγέτες μας, μέ μοναδικό τεκμήριο τό ότι τίς διακηρύττουν.

Οι τών ΗΠΑ δέ, οφείλουν νά στηρίζουν πάσης θυσίας τήν εγχώρια εικόνα τής χώρας τους ως τήν πιό ενάρετη, ώστε όλοι ενωμένοι νά βαδίζουν απτόητοι πρός τό ένδοξο μέλλον. Ένα από τά ανθεκτικότερα στό χρόνο θεματικά μοτίβα τους είναι η ανιδιοτελής προσήλωση τής χώρας τους στό νά φέρει δικαιοσύνη καί ελευθερία σέ αυτόν τόν μαρτυρικό κόσμο, καί τό ακατανίκητο πάθος τής κοινωνίας τους γιά τήν προάσπιση τής δημοκρατίας εκτός τών συνόρων τους καί πάντοτε ανιδιοτελώς.

Όταν συμβαίνει νά αποκαλύπτονται ενέργειες τής κυβέρνησης τους που διαψεύδουν τά ευγενή οράματα τους, οφείλουν νά υποστηρίξουν αποτελεσματικά καί ακούραστα τήν, όλο καί συχνότερη, εξαγγελία τής εκάστοτε κυβέρνησης τους μίας «αλλαγής πλεύσης», απαιτώντας νά διαγραφεί ό,τι ανάρμοστο βαρύνει τίς συνειδήσεις τους. Δηλαδή, είναι δικιά τους ευθύνη τό τι θά πρέπει νά διδάσκεται στά σχολεία, νά γράφουν οι εφημερίδες, νά βλέπει καί ν’ ακούει η μάζα από τά ηλεκτρονικά μέσα πληροφόρησης.

Ευθύνη τους επίσης είναι νά κατατάσσουν στήν μαύρη λίστα τών «συνωμοσιολόγων» : όλους εκείνους τούς αδιόρθωτους που δέν θαυμάζουν άκριτα τίς εξαγγελίες καλής προαίρεσης τής πολιτικής καί οικονομικής άρχουσας τάξης, αλλά αντιθέτως θρασύτατα λαμβάνουν υπ' όψιν τους τά τεκμήρια καί τό ιστορικό παρελθόν · αυτούς που ασχολούνται : μέ τούς μηχανισμούς τής εξουσίας τής αγίας χώρας τους καί φίλων χωρών (όπως τό Ισραήλ), καθώς καί μέ τά συμφέροντα που υπηρετούν οι ιθύνοντες τής κρατικής πολιτικής. Συμβουλεύουν δέ ότι είναι επιτακτική η καταστολή τής οιασδήποτε βλαβερής επιρροής τους – διά τής βίας όπου καί όποτε είναι δυνατόν, διά μέσω μίας πολιτισμένης διώξεως τους (επαγγελματική, δικαστική, ...).

Οι δέ σεβαστοί προοδευτικοί τής τάξεως τών συντονιστών ανέλαβαν τό έργο τής αιτιολόγησης τής αυτοεξαίρεσης τών ΗΠΑ τών τού Κλίντον από τήν αρχή τής καθολικότητας – τό πιό στοιχειώδες από τά αυτονόητα τής ηθικής, τού Διεθνούς Δικαίου, τών Επιτροπών τού ΟΗΕ, κ.τλ. – επιδοκιμάζοντας ηχηρά τήν εξωτερική πολιτική τού Κλίντον, που είχε εισέλθει σέ «ευγενή φάση» καί φορούσε «φωτοστέφανο αγίου», δημιουργώντας «βαθύ ιδεολογικό χάσμα ανάμεσα στόν ιδεαλιστή Νέο Κόσμο (τίς ΗΠΑ), που είχε σκοπό τόν τερματισμό τής απανθρωπιάς (! ;), καί τό μοιρολάτρη Παλαιό Κόσμο (τήν Ευρώπη) που εξακολουθούσε νά εμμένει στό ατέρμονο τής διένεξης (Κόσσοβο)». Ήταν πρωτόγνωρο ιστορικά, ένα κράτος – ο «ιδεαλιστής Νέος Κόσμος» - νά σέβεται «αρχές καί αξίες», δρώντας μέ αλτρουισμό» καί μέ «ηθικό ζήλο», καθώς ηγούνταν τών «πεφωτισμένων κρατών» (στό βομβαρδισμό τής Σερβίας από τίς νατοϊκές δυνάμεις τό 1999). Είχε, λοιπόν, δικαίωμα νά καταφεύγει στήν βία, γιά κάθε σκοπό που θεωρούσαν σωστό οι ηγέτες του, βάσει τού αξιώματος «παράνομος (πόλεμος) αλλά θεμιτός».

Οι συντονιστές εκπαιδεύονται νά λειτουργούν αυτόματα ανειλικρινώς ανέντιμα πρός τίς οιασδήποτε εναπομένουσες ηθικές φωνές τίς συνειδήσεως τους, καί μετά πρός τούς γνωστούς καί αγνώστους συνανθρώπους τους.

Θεολόγοι

Ισχυρίζονται ειλικρινέστατα ότι η πιό σίγουρη οδός γνωριμίας μας μέ τόν Θεό, είναι αυτή που μας επιτρέπει νά ζήσουμε μία ζωντανή, προσωπική εμπειρία επαφής μέ τόν Θεό, ακόμη καί αυτής που συνίσταται στό νά μας μιλά ο Θεός ‘’μέσα στό κεφάλι μας’’.

Γι’ αυτό καί θεωρούν ακατάλληλη τήν σημερινή επιστημονική γνώση ως τό μέσο αξιολόγησης τής κοινωνικο-ιστορικής αξίας τών ιερών τους βιβλίων και τών δογμάτων τους που μέ τόσο ζήλο μόχθησαν καί μοχθούν νά ενσταλάξουν στούς αθώους εγκεφάλους τών παιδιών τού κόσμου. Ήτοι, είναι λάθος νά πιστεύουμε ότι μέ τήν θέληση τους αμύνονται μέ ανέντιμες υπεκφυγές, διότι, εφ’ όσον δέν δέχονται τόν διάλογο μέ επιστημονικά επιχειρήματα, δέν διαθέτουν ελευθέρα βούληση...

Ή όπως σχολιάζει ο Peter Medawar γιά τό βιβλίο Τό Φαινόμενο τού Ανθρώπου τού πατρός Teilhard de Chardin : «Ο συγγραφέας μπορεί ν’ απαλλαγεί από τήν κατηγορία τής ανεντιμότητας επειδή απλώς, πρίν παραπλανήσει άλλους, κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια γιά νά παραπλανήσει τόν εαυτό του».

Ο δέ Richard Dawkins, που έχει πολλές φορές βρεθεί σέ αντιπαράθεση μέ θεολόγους καί θρήσκους επιστήμονες, δηλώνει ότι : «Οι θεολόγοι που συνάντησα στό Κέιμπριτζ αυτοπροσδιορίζονταν ως ‘’γνωσιοθεωρητική ασφαλής ζώνη’’, όπου δέν μπορούσε νά τούς αγγίξει η ορθολογική επιχειρηματολογία, διότι είχαν διακηρύξει αξιωματικά ότι αυτό δέν ήταν δυνατόν. Ποιός ήμουν εγώ που θά έλεγα ότι τό ορθολογικό επιχείρημα αποτελούσε τό μόνο αποδεκτό είδος επιχειρηματολογίας ;».

Ο θεός τού θεολόγου καί τού πιστού τού εξασφαλίζει τήν αιωνιότητα, ο θεός (τό αφεντικό) τού εξαγορασμένου δημοσιογράφου, επιστήμονα, πολιτικού... τούς εξασφαλίζει τήν επίγεια εγγύηση μίας άνετης ζωής καί δημόσιας προβολής – υπό τόν όρο ότι η αυτοεξαπάτησης τους είναι πλήρης καί συνεχώς ενεργοποιημένη. Έτσι εξηγείται καί η παράλογη επιμονή τους νά μας πείσουν ότι ο οιοσδήποτε ανορθολογισμός τους αποτελεί εποικοδομητικό ωφελιμισμό.

Στό βιβλίο του Κοινωνική Εξέλιξη, 1976, ο Robert Trivers, αναπτύσσοντας περισσότερο τήν εξελικτική θεωρία του περί αυτοεξαπάτησης, επιχειρηματολογεί ότι : «(αυτοεξαπάτηση) ... η απόκρυψη τής αλήθειας από τόν συνειδητό νού ώστε νά διαφεύγει αποτελεσματικότερα τήν προσοχή τών άλλων. Στό δικό μας είδος αναγνωρίζουμε πως οι λοξές ματιές, οι ιδρωμένες παλάμες καί οι σπασμένες φωνές μαρτυρούν πιθανόν τήν αγωνία που συνοδεύει τήν συνειδητή γνώση τής επιχειρούμενης εξαπάτησης. Όταν κάποιος παύει νά έχει συνείδηση τής εξαπάτησης που διαπράττει, κρύβει τέτοια σημάδια από τόν παρατηρητή. Μπορεί νά ψεύδεται χωρίς τήν νευρικότητα που συνοδεύει τήν εξαπάτηση».

------------------------------------------

Brenan William : δικαστής τού Ανωτάτου Δικαστηρίου.

• (1987, Δεκ·) Ομιλία του στήν Νομική Σχολή τού Εβραϊκού Πανεπιστημίου : Οι ΗΠΑ έχουν μία μακράν ιστορία αποτυχιών ως πρός τήν προστασία τών πολιτικών ελευθεριών, οποτεδήποτε θεώρησαν ότι απειλείτο η εθνική τους ασφάλεια. ... (όπως καί κατά τήν διάρκεια τού 1ου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν δέν υπήρχε η παραμικρή απειλή στόν ορίζοντα). Μάλλον θά είναι τό Ισραήλ, καί όχι οι ΗΠΑ, ο ελπιδοφόρος φορέας, ο οποίος θά θέσει τά θεμέλια μίας νομοθεσίας, η οποία θά δύναται νά προστατεύει τίς πολιτικές ελευθερίες έναντι τών αξιώσεων γιά εθνική ασφάλεια. ... τά έθνη όλου τού κόσμου, όταν θά έχουν νά αντιμετωπίσουν αιφνίδιες απειλές κατά τής ασφάλειας τους, θά στρέφονται πρός τήν εμπειρία τού Ισραήλ, σχετικά μέ τό πως χειρίζεται τήν διαρκή κρίση ασφάλειας του καί, επίσης, ίσως ανακαλύψουν σέ αυτήν τήν εμπειρία τήν ειδική γνώση γιά τήν απόρριψη τών αξιώσεων ασφαλείας, τών οποίων τήν ανεδαφικότητα απέδειξε τό Ισραήλ, καί τό θάρρος γιά τήν διαφύλαξη τών πολιτικών ελευθεριών, τίς οποίες τό Ισραήλ έχει προστατεύσει χωρίς νά ζημιωθεί η ασφάλεια του. ... Εάν μπορούμε ν’ αντλήσουμε διδάγματα από τό λαμπρό παρελθόν τού Ισραήλ, τότε η κακοδαιμονία ίσως είναι η θεραπαινίδα τής ελευθερίας.

Carothers Thomas : συγγραφεύς, νεοφιλελεύθερος ιμπεριαλιστής. Συνδυάζει τήν ιδιότητα τού μελετητή μέ τήν προοπτική αυτού που γνωρίζει τά πράγματα από μέσα, καθώς είχε εργαστεί στά προγράμματα γιά τήν Ενίσχυση τής Δημοκρατίας που είχε εκπονήσει η κυβέρνηση Ρέιγκαν στήν δεκαετία τού 1980.

• Περί δημοκρατίας : θεωρεί τήν παρόρμηση τής Ουάσινγκτον νά προωθήσει τήν δημοκρατία ως ειλικρινή, αλλά σέ μεγάλο βαθμό αποτυχημένη. Η αποτυχία αυτή δέ υπήρξε συστηματική : στίς χώρες τής Ν. Αμερικής όπου η επιρροή τής Ουάσινγκτον ήταν μικρή, υπήρξε πραγματική πρόοδος · στίς δέ χώρες όπου η επιρροή της ήταν μεγάλη, υπήρξε μικρή πρόοδος.

Τό γενικό του συμπέρασμα είναι ότι οι ΗΠΑ επεδίωκαν νά διατηρήσουν «τήν βασική τάξη σέ... εντελώς αντιδημοκρατικές κοινωνίες (καί ν’ αποφύγουν) λαϊκιστικές αλλαγές, ενώ αναπόφευκτα επεδίωκαν μόνο περιορισμένες καί από τά πάνω πρός τά κάτω μορφές δημοκρατικών αλλαγών, χωρίς νά υπάρχει ο κίνδυνος οι αλλαγές αυτές ν’ ανατρέψουν τίς παραδοσιακές δομές εξουσίας, μέ τίς οποίες έχουν εδώ καί πολλά χρόνια μία συμμαχική σχέση οι ΗΠΑ».

1( The Reagan Years & In the Name of democracy, University of California, 1991.)

Elshtain Jean Bethke : πανεπιστημιακός, συγγραφεύς, υποστηρίκτρια τής θεωρίας ‘’δίκαιου πολέμου’’ (βλ. : Walzer Michael ).

Ο Ν. Τσόμσκυ, στό βιβλίο του Ηγεμονία ή Επιβίωση, αποδεικνύει εκτεταμένα ότι τά τεκμήρια της είναι χαλκευμένα καί η επιχειρηματολογία της είναι πνευματικά εξωφρενική καί ηθικώς αχρεία.

Ferguson, Niell : ιστορικός.

Σχετικά μέ τόν νατοϊκό βομβαρδισμό τού 1999 κατά τής Σερβίας, δήλωσε* χωρίς στοιχεία ότι : «υπήρχαν βάσιμοι λόγοι γιά τήν επέμβαση – ν’ αποτραπεί μία γενοκτονία». à Βλέπε : Σερβία – Pax Americana : μαζική καταστρατήγηση τών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πρόκληση τού βίαιου εκπατρισμού άνω τού ενός εκατομμυρίου κατοίκων τής περιοχής καί γεωμετρική αύξησης τής γενοκτονίας.

*( Colossus, Penguin, 2004)

Friedman, L. Thomas : πανεπιστημιακός, οικονομολόγος, συγγραφεύς, ακραίος νεοφιλελεύθερος · σύμβουλος τής υπουργού Εξωτερικών Μαντλίν Ολμπράιτ. (βλ. : άρθρα : Χιλή, Αργεντινή – Οικονομία)

-- (1999, Μαρ· 28 ) «Γιά νά λειτουργήσει ή παγκοσμιοποίηση, η Αμερική δέν πρέπει νά φοβάται νά ενεργεί ως ανίκητη υπερδύναμη, όπως πράγματι είναι... Τό αόρατο χέρι τής αγοράς δέν θά λειτουργήσει ποτέ χωρίς μία ορατή γροθιά. Τά Μακ Ντόναλτς δέν πρόκειται νά επεκταθούν χωρίς τήν Μακ Ντόλελς Ντάγκλας, τήν κατασκευαστική εταιρεία τών F-15. Η αόρατη γροθιά που εγγυάται τήν παγκόσμια ασφάλεια τής τεχνολογίας τής Σίλικον Βάλεϊ καλείται στρατός, αεροπορία, ναυτική δύναμη καί πεζοναύτες τών ΗΠΑ». (New York Times Magazine)

-- (2006, Σεπτ· 27 ) Γράφει στήν ΝΥΤ* ότι «ο δικτάτορας Τσάβες*... χρησιμοποιεί τόν πετρελαϊκό πλούτο τής Βενεζουέλας επιχειρώντας νά επηρεάσει τίς δημοκρατικές εκλογές στήν Λατινική Αμερική καί νά προωθήσει ένα λαϊκισμό οικονομικής φύσης, ο οποίος θά οδηγήσει τελικά τήν χώρα του νά εκτροχιαστεί».

*( Fill ‘Em Up with Dictators )

Gaddis, John Lewis : συγγραφεύς, ιστορικός στό Πανεπιστήμιο Γέιλ.

-- The Long Peace, Oxford University Press, 1987 :

Η άμεση παρέμβαση τών Δυτικών στήν Ρωσία τό 1918 διακατεχόταν από τό πνεύμα τού ενάρετου οράματος : ο Γούντροου Γουίλσον εμπνεόταν «ανυπερθέτως (από τήν διακαή επιθυμία) νά διασφαλίσει γιά τήν Ρωσία τό δικαίωμα τού αυτοπροσδιορισμού».

Η εισβολή ήταν καί μία ενέργεια αυτοάμυνας : « (έγινε) ως απάντηση στήν βαθιά καί δυνητικά ευρύτατη παρέμβαση τής νέας σοβιετικής κυβέρνησης στά εσωτερικά ζητήματα όχι μόνο τής Δύσης αλλά σχεδόν κάθε χώρας στόν κόσμο. ... (συνιστούσε δηλαδή απάντηση) στήν πρόκληση που έθετε η Επανάσταση ... στήν ίδια τήν επιβίωση τού καπιταλισμού. ... η ασφάλεια τών ΗΠΑ κινδύνευε». [ Δέν μας πληροφορεί όμως ότι τό Αμερικάνικο κεφάλαιο ήταν αυτό που στήριζε καί προστάτευε τόν Τρότσκι, καί τό δέ Γερμανικό τόν Στάλιν από τό 1905 έως, τουλάχιστον, τό 1923 ]

Συνεχίζει χαρακτηρίζοντας τήν κριτική τών Σοβιετικών ιστορικών επί τής εισβολής, ως παράλογη, «Δέν μπορεί νά τά θέλει κανείς όλα δικά του... (αφού) βρισκόταν σέ εξέλιξη η βαθύτερη επαναστατική πρόκληση κατά τής Δύσης».

-- Surprise, Security and the American Experience, Harvard, 2004 :

Αυτό τό βιβλίο του είναι τό πρώτο που ανιχνεύει τήν ιστορική προέλευση τού δόγματος τού ‘’προληπτικού πολέμου’’ τής κυβέρνησης Μπούς ΙΙ – δόγμα δέ, που έχει υπερασπιστεί γιά περισσότερες από δύο δεκαετίες.

Ασφαλώς όλα τά ‘’σοβαρά’’ έντυπα επικρότησαν τό έργο του, καί ο δέ Λευκός Οίκος τόν προσκάλεσε γιά νά τό ‘’συζητήσουν’’.

Οι ΝΥΤ (10 Οκτ·) συνοψίζουν : «εισηγείται τήν άποψη ότι τό πλαίσιο δράσης τού Μπούς ΙΙ γιά τήν καταπολέμηση τής τρομοκρατίας αντλεί από τήν αγέρωχη, ιδεαλιστική παράδοση τού Τ.Κ. Άνταμς καί τού Γούντροου Γουίλσον».

{ Η αναφορά του στόν Άνταμς ως πρότυπο εξωτερικής πολιτικής εξηγεί τήν κατακτητική διάθεση τών ΗΠΑ από τό έτος ιδρύσεως τους, καί μαρτυρεί τά μελλοντικά τους σχέδια.

Επί προεδρίας Τζέιμς Μονρόε, ο στρατηγός Άντριου Τζάκσον – κατακτώντας τήν ισπανική Φλόριντα – σφαγίασε τήν φυλή Σέμινολ. Ο Άνταμς, ως υπουργός Εξωτερικών, υπεραμύνθηκε τών εγκλημάτων τού στρατηγού του, υποστηρίζοντας ότι ο πόλεμος ήταν δικαιολογημένος στό πλαίσιο τής αυτοάμυνας : «Οδός πρός τήν ασφάλεια, έχουμε θεωρήσει είναι η επέκτασις». Αρχή μέ τήν οποία συμφωνεί απόλυτα ο Γκάντις. }

Οι δέ ‘’παρεμβάσεις’’ τού Γουίλσον στό Μεξικό καί στήν Καραβαϊκή αποσκοπούσαν «στήν άμυνα από γερμανικές επιθέσεις...». { Όντως γνωρίζει ότι η πλειοψηφία τών συμπολιτών του είναι ανιστόρητοι. }

« (όταν ο Μπούς ΙΙ προειδοποιούσε) τούς Αμερικανούς νά είναι ‘’έτοιμοι γιά ανάληψη δράσης, άν απαιτείται γιά νά προασπιστούμε τήν ελευθερία μας καί νά υπερασπίσουμε τήν ζωή μας’’ απηχούσε μάλλον μία παλαιά παράδοση καί δέν εδραίωνε κάποια νέα (αφού επαναλάμβανε βασικές αρχές που όλοι οι πρόεδροι ...) θά τίς κατανοούσαν... στό ακέραιο. ... (κάθε προκάτοχος τού Μπούς ΙΙ αναγνώριζε ότι η ασφάλεια τών ΗΠΑ επαπειλούνταν από «τά αποτυχημένα κράτη».

{ Όπως απειλείτο από τήν Αϊτή, τήν Νικαράγουα, ... τό Ιράκ, κτλ. άλλα ‘’επικίνδυνα κενά εξουσίας’’.

Έχει δέ τό θράσος νά παραπέμπει ως κύρια πηγή του τό έργο τού ιστορικού Γ.Ε. Γουίκς* χωρίς νά παραθέτει τά λεγόμενα του ώστε νά δύναται ν’ αποκρύπτει τίς τεκμηριωμένες, αποκαλυπτικές αλήθειες του.}

Goldstone, Richard : διακεκριμένος Νοτιοαφρικανός νομικός, επικεφαλής τής Ανεξάρτητης Διεθνής Επιτροπής Έρευνας γιά τόν πόλεμο τού Κοσσυφοπεδίου, 2000. Η Επιτροπή άρθρωσε τίς δριμύτερες επικρίσεις γιά τόν νατοϊκό βομβαρδισμό τής Σερβίας τό 1999, καταλήγοντας όμως στήν άποψη ότι ήταν ενέργεια «παράνομη αλλά θεμιτή» : *«Ήταν παράνομη, διότι δέν είχε εγκριθεί από τό Συμβούλιο Ασφαλείας τού ΟΗΕ, ήταν όμως θεμιτή, διότι είχαν εξαντληθεί τά όρια κάθε διπλωματικής οδού καί δέν υπήρχε άλλος τρόπος (από τό νά βομβαρδίσουν έως καί αμάχους) γιά νά σταματήσουν οι φόνοι καί η ωμή βία στό Κοσσυφοπέδιο».

Εισηγήθηκε* τήν άποψη ότι, μέ γνώμονα τήν έκθεση αυτή, ίσως χρειαζόταν αναθεώρηση ο Καταστατικός Χάρτης τού ΟΗΕ (πράγμα που απέρριψε ρητά η Ανώτατη Επιτροπή τόν Δεκέμβριο τού 2004), ισχυριζόμενος ότι η παρέμβαση τού ΝΑΤΟ «συνιστά προηγούμενο άκρως σημαντικό» γιά νά θεωρηθεί απλή «απόκλιση». Αντίθετα, «η έννοια τής εθνικής κυριαρχίας προσδιορίζεται εκ νέου ενώπιον τής παγκοσμιοποίησης καί της απόφασης που έλαβε η πλειονότητα τών λαών (! ;) τού κόσμου ότι τά ανθρώπινα δικαιώματα έχουν καταστεί ζήτημα τής διεθνούς κοινότητας». Τόνιζε επίσης τήν ανάγκη γιά «αντικειμενική ανάλυση τών περιπτώσεων καταστρατήγησης τών ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

*( 19η Διάλεξη στό Morgenthau Memorial, Carnegie Council, Ethics and International Affairs, 2000)

Heidegger, Martin : 1889-1976, Γερμανός φιλόσοφος, θεωρούμενος ένας από τούς κύριους αντιπροσώπους τού Υπαρξισμού.

-- (1935) Μέ τά βαριά σύννεφα τού ναζισμού νά πυκνώνουν, διακήρυττε ότι η Γερμανία έπρεπε τώρα νά σπεύσει καί νά προλάβει «τό σκοτείνιασμα τού κόσμου» έξω από τά σύνορα της, αφού προάσπιζε «τήν ύψιστη δυνατότητα τής ανθρώπινης ύπαρξης, τούτη νοημένη μέ τήν μορφή που τήν συνέλαβαν οι Έλληνες», ενώ γύρω της μαινόταν μία «βίαιη είσδυση αυτού που προσβάλλει κάθε τι τό μεγάλο, που συντρίβει κάθε δημιουργικό πνευματικό κίνητρο». Μέ τίς «νέες πνευματικές ενέργειες» που κινητοποιούσε η διακυβέρνηση τών Ναζί, η Γερμανία ήταν επιτέλους σέ θέση «νά αναλάβει τήν ιστορική αποστολή της» καί νά σώσει τόν κόσμο από τήν «πλήρη καταστροφή» στά χέρια του «ομοιόμορφου καί τού αδιάφορου» που ανθούσε αλλού, κυρίως στίς ΗΠΑ καί στήν Ρωσία.

“Introduction to Metaphysics” 1935 – Yale University Press, 1959.

Huntington Samuel P. : συγγραφεύς, πανεπιστημιακός, ιμπεριαλιστής. Γνωστός γιά τήν θεωρία περί τής αναπόφευκτης Σύγκρουσης τών Πολιτισμών – συγκεκριμένα μεταξύ τών Χριστιανών καί Μωαμεθανών.

• (1981) : «... θά πρέπει ίσως νά πλασάρετε (τήν επέμβαση ή άλλη στρατιωτική ενέργεια) μέ τέτοιον τρόπο, ώστε νά δημιουργηθεί η πλαστή εντύπωση ότι αγωνίζεσθε εναντίον τής ΕΣΣΔ. Αυτό ακριβώς έχουν πράξει οι ΗΠΑ, από τήν εποχή τού Δόγματος Τρούμαν».

(International Security)

-- * «Τά σύνορα τού Ισλάμ είναι ματωμένα, όπως καί τά σπλάχνα του». { Δέν αναφέρεται όμως στά θύματα τού Χριστιανισμού : τά δεκάδες εκατομμύρια αθώους νεκρούς, τόν εξευτελισμό τών γυναικών, τήν εξαφάνιση τού ελληνικού πολιτισμού καί πολλών άλλων, κτλ. }

Μέ αρκετή ακρίβεια τό συμπέρασμα τού βιβλίου είναι ότι : Τό υποβόσκον πρόβλημα τής Δύσης δέν είναι ο ισλαμικός φονταμενταλισμός. Είναι τό ίδιο τό Ισλάμ, ένας διαφορετικός πολιτισμός όπου οι άνθρωποι έχουν πειστεί γιά τήν υπεροχή τής κουλτούρας τους καί έχουν κόμπλεξ γιά τήν κατωτερότητα τής δύναμης τους. Άν καί τό κάλεσμα αυτού τού βιβλίου γιά τήν χρήση βίας (εναντίον τού Ισλάμ) δέν είναι τόσο φανερή όσο στό Mein Kampf τού Χίτλερ, ο οιοσδήποτε ειρηνιστής Μουσουλμάνος που τό διάβασε, θά αισθάνθηκε όπως καί οι Εβραίοι τής Ευρώπης τής δεκαετίας τού 1930.

*( Η Σύγκρουση τών Πολιτισμών καί ο Ανασχηματισμός τής Παγκόσμιας Τάξης, Αθήνα : Terzo Books, 1999 )

Ignatieff, Michael : Διευθυντής τού Κέντρου Κάρ γιά τήν Πολιτική τών Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στό Πανεπιστήμιο Χάρβαρτ · συγγραφέας, ιστορικός καί παρουσιαστής ραδιοτηλεοπτικών προγραμμάτων. Συναινεί στίς παραβιάσεις τών Συνθηκών τής Γενεύης, ή καί τών αμερικανικών νόμων, μέ τήν λογική ότι «τό μή χείρον βέλτιστον» - ήτοι, αποδέχεται τήν «θεωρία τού δίκαιου (επιθετικού) πολέμου».

[ βλ. : Ανθρώπινα Δικαιώματα ]

Kagan, Robert : «οι Ευρωπαίοι είναι από τήν Αφροδίτη» - ήτοι, είναι μαλθακοί καί πιστεύουν σέ παλιομοδίτικες έννοιες, όπως τό ποινικό δίκαιο, οι νόμοι καί τό διεθνές δίκαιο – ενώ «οι Αμερικανοί είναι από τόν Άρη», διότι είναι σκληροτράχηλοι καί πραγματιστές.

Kristol William : εξέχων νεοσυντηρητικός, υπέρμαχος τών εβραϊκών συμφερόντων, μέ μεγάλη επιρροή.

-- (2006, Ιουλ· 24) Εισηγήθηκε στήν Weekly Standard* τήν άποψη ότι ανταπαντώντας στήν «ιρακινή επιθετικότητα», οι ΗΠΑ θά έπρεπε νά εξετάσουν σοβαρά τό ενδεχόμενο «στρατιωτικού πλήγματος κατά τών πυρηνικών εγκαταστάσεων τού Ιράν».

*(It’s Our War : Bush should go to Jerusalem – and the U.S. Should Confront Iran.)

Lakoff Sanford : συγγραφεύς, νεοφιλελεύθερος ιμπεριαλιστής.

• Περί δημοκρατίας : 1«...τήν αναβίωση τής δημοκρατίας στήν Λ. Αμερική... εντυπωσιακή... τά εμπόδια γιά τήν εφαρμογή τής δημοκρατίας παραμένουν τρομακτικά (μπορούν όμως ενδεχομένως νά υπερπηδηθούν μέσω μίας μεγαλύτερης ενσωμάτωσης στίς ΗΠΑ.) Η NAFTA* (αποτελεί ένα εν δυνάμει όργανο εκδημοκρατισμού. ...οι χώρες τής περιοχής που παραδοσιακά βρίσκεται κάτω από τήν επιρροή τών ΗΠΑ προχωρούν πρός τήν δημοκρατία, έχοντας) επιβιώσει από στρατιωτικές επεμβάσεις καί εμφυλίους πολέμους». ... (Τό πρωταρχικό εμπόδιο γιά) τήν εφαρμογή τής δημοκρατίας είναι τά κατεστημένα συμφέροντα (που επιδιώκουν νά προστατεύσουν) τίς εγχώριες αγορές. ...(Ο δέ πολιτικός στίβος πρέπει νά συρρικνωθεί ακόμα περισσότερο, καθώς τό κράτος) «ελαχιστοποιείται (σύμφωνα μέ τίς νεοφιλελεύθερες) πολιτικές καί οικονομικές αρχές (που έχουν θριαμβεύσει).

{ Δηλαδή, συμβουλεύει οι πολυεθνικέ ξένες εταιρείες ν’ αποκτήσουν ακόμα μεγαλύτερο έλεγχο τού πλούτου τών χωρών τής Λ. Αμερικής, καί ισχυρίζεται ότι η δημοκρατία ενισχύεται, όταν η λήψη τών σημαντικών αποφάσεων βρίσκεται υπό τόν έλεγχο τών κομμισαρίων τών ξένων πολυεθνικών. Ως πηγή παραθέτει τήν μελέτη τού Carothers*.}

1( Democracy : History, Theory, Practice. Westview, 1996.)

Lasswell Harold : ένας από τού θεμελιωτές τής νεότερης πολιτικής επιστήμης.

• (1933, έγραψε στήν Encyclopedia of Social Sciences) : Οι τεχνικές προπαγάνδας, που είχαν εντυπωσιακά βελτιωθεί από τούς φιλελεύθερους τής εποχής τού Ουίλσον, παρείχαν τά μέσα γιά νά παραμείνει ο λαός στήν θέση του. Όμως, αυτή η νέα τεχνική ελέγχου τού λαού μέσω τής προπαγάνδας πρέπει νά χρησιμοποιείται μέ πιο εκλεπτυσμένους τρόπους.

• «... τούς δημοκρατικούς δογματισμούς, τόν ισχυρισμό ότι οι άνθρωποι είναι οι καλύτεροι κριτές τών συμφερόντων τους... (κάνουν λάθος)... Εμείς είμαστε...( Οι καλύτεροι κριτές είναι οι ελίτ καί πρέπει νά διασφαλιστεί ότι θά έχουν τά μέσα γιά νά επιβάλλουν τήν θέληση τους χάριν τού κοινού καλού)». { Δηλαδή, σχεδόν ταυτίζεται μέ τήν λενινιστική θεωρία : τό πρωτοπόρο κόμμα τών ριζοσπαστών διανοουμένων θά πρέπει νά πάρει τήν εξουσία καί νά οδηγήσει τίς ηλίθιες μάζες σ’ ένα λαμπρό μέλλον.}

Lippmann, Walter : (1889-1974) Αμερικανός συγγραφέας, αρθογράφος καί σχολιαστής εφημερίδων επί 60 χρόνια · αναδείχτηκε από τήν άρχουσα τάξη ως ο πιό ευρέως σεβαστός πολιτικός αναλυτής καί αρθογράφος στόν κόσμο.

Ως ρεαλιστής θεωρούσε τήν κοινή γνώμη απληροφόρητη καί άστατη, καί προειδοποιούσε ότι τό νά εισακούεται η κοινή γνώμη θά προξενούσε νοσηρή νοητική διαταραχή τών πραγματικών λειτουργιών τής εξουσίας, καί θά οδηγούσε σέ πολιτικές επιλογές θανάσιμες ακόμα καί γιά τήν επιβίωση τού κράτους ως ελεύθερης κοινωνίας.

«Ο λαός... οι αμαθείς καί ενοχλητικοί άσχετοι... πρέπει νά μπεί στήν θέση του, ώστε οι υπεύθυνοι άνθρωποι νά ζούν ελεύθεροι από τό ποδοβολητό καί τόν βρυχηθμό τού αποπροσανατολισμένου κοπαδιού... (αυτοί) οι αδαείς καί αμύητοι παρείσακτοι έχουν μία λειτουργία. ...νά είναι παρατηρητές τής δράσης... (αλλά) νά μήν συμμετέχουν σέ αυτή. ... Οι υπεύθυνοι άνδρες (που θά αποφασίζουν καί θά κρατούν) τό αγριεμένο κοπάδι κάτω από έλεγχο».

Mill, John Stuart (Άγγλος φιλόσοφος, οικονομολόγος, 1806-1873) :

-- Τήν εποχή που κορυφώνονταν τά εγκλήματα τής Βρετανίας στήν Ινδία καί στήν Κίνα, άν καί τά γνώριζε, έγραψε τήν κλασική πραγματεία του γιά τήν ανθρώπινη παρέμβαση, στήν οποία προέτρεπε τήν χώρα του νά κατακτήσει καί νέα εδάφη τής Ινδίας, προκειμένου νά ελέγχει καλύτερα τήν παραγωγή τού οπίου, πράγμα αναγκαίο γιά νά εκβιάσει τό άνοιγμα τής κινεζικής αγοράς, ώστε νά ανταπεξέλθει στά έξοδα τής αυτοκρατορίας. Η Βρετανία όφειλε νά δράσει έτσι, έστω καί άν έμελλε νά «λοιδορηθεί ομαδόν» από τούς οπισθοδρομικούς Ευρωπαίους, που αδυνατούσαν νά αντιληφθούν ότι αποτελούσε κάτι τό «καινοφανές στόν κόσμο», ένα αγγελικό έθνος που δρούσε μόνο «εις τήν υπηρεσία τών άλλων», που δέν επιθυμούσε «νά καρπωθεί τά οφέλη» καί που ήταν «ανεπίληπτο καί αξιέπαινο σέ όλες τίς ενέργειές του. Η Αγγλία αναλάμβανε από αλτρουισμό τό κόστος νά φέρει τήν ειρήνη καί τήν δικαιοσύνη στόν κόσμο { δηλαδή, όπως η σημερινή Αμερική }, ενώ «μοιράζεται αδελφικά καί ισότιμα τούς καρπούς μέ τήν ανθρωπότητα στό σύνολο της», ακόμη καί μέ τούς «βαρβάρους» { που κατακτούσε καί εξόντωνε γιά τό καλό τους, όπως καί η σημερινή Αμερική }

Norris, John : συγγραφεύς · διευθυντής επικοινωνιών τού αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών Στόουμπ Τάλμποτ, μεσούντος τού νατοϊκού βομβαρδισμού τού 1999 κατά τής Σερβίας.

-- Στό βιβλίο* του, παρουσιάζοντας τήν θέση τής κυβέρνησης Κλίντον, μας πληροφορεί ότι : «η καλύτερη εξήγηση γιά τόν πόλεμο που κήρυξε τό ΝΑΤΟ ήταν η αντίσταση τής Γιουγκοσλαβίας στίς ευρύτερες τάσεις πολιτικής καί οικονομικής μεταρρύθμισης (! ;) – καί όχι ο αγώνας τών Αλβανών τού Κοσσυφοπεδίου».

*( Collision Course: NATO, Russia and Kosovo, Praeger, 2005)

Ρότς Τζών : κυβερνητικός σύμβουλος επί κυβέρνησης Τζόνσον.

• (1977, Οκτ· 26) Ζήτησε* τήν σύσταση εξεταστικής επιτροπής τού Κογκρέσσου «γιά τήν λειτουργία αυτών τών ιδιωτικών κυβερνήσεων» - τά ΜΜΕ που καταχρώνται τήν ελευθερία τού λόγου – ώστε νά ελεγχθεί η ασύστολη παραπληροφόρηση τους «στήν εκστρατεία τους εναντίον τού Τζόνσον». Μέ περίσσια υποκρισία ομολόγησε όμως ότι τό Κογκρέσσο θά «τρομοκρατήτο τόσο πολύ από τά ΜΜΕ» ώστε θά δείλιαζαν μπροστά σέ αυτήν τήν επείγουσα αποστολή του. *( Washington Star )

Σέπαρντ Γουίλιαμ : 1934, πρόεδρος τής Αμερικάνικης Ένωσης Πολιτικών Επιστημών

• Η διακυβέρνηση θά έπρεπε νά βρίσκεται στά χέρια «μίας αριστοκρατίας τής νοημοσύνης καί τής δύναμης». Δέν πρέπει νά επιτρέπεται «στούς αδαείς, στούς απληροφόρητους καί στά αντικοινωνικά στοιχεία» νά ελέγχουν τίς εκλογές. { Κατ’ αρχάς η μάζα τής Αμερικής ποτέ δέν έλεγχε τίς εκλογές · καί δεύτερον, τό ό,τι αυτή ήτο αδαής καί απληροφόρητη, η τάξη τών μορφωμένων συντονιστών είναι αυτή η οποία φέρει τήν απόλυτη ευθύνη, καί όχι τά θύματα της.}

Σίλμπερ Τζόν : πρώην πρύτανης τού Πανεπιστημίου τής Βοστόνης · μέλος τής Επιτροπής Κίσσιντζερ που διέγνωσε ότι υπάρχει απειλή γιά τήν ασφάλεια στήν Λατινική Αμερική (‘60ς – ‘80ς). Υποστηρικτής τής θεωρίας Ισχύει καί είναι ηθικό ότι πούν καί κάνουν οι ΗΠΑ.

• Σέ δημόσια συζήτηση του μέ τόν Ν. Τσόμσκυ, τόν αποκάλεσε ‘’συστηματικό ψεύτη’’, μή δεχόμενος τίς τεκμηριωμένους αποδείξεις περί τών σφαγών κατά αμάχων τών υπό τών ΗΠΑ υποστηριζόμενων ακροδεξιών καθεστώτων τής Κεντρικής Αμερικής.

Slaughter, Anne-Marie : πρύτανις τής Σχολής Γούντρου Γουίλσον στό Πρίνστον & πρόεδρος τού Αμερικανικού Συνδέσμου Διεθνούς Δικαίου.

-- Δικαιολόγησε, μαζί μέ τήν πλειοψηφία τών θεωρητικών τού δικαίου, τήν 2η εισβολή τών ΗΠΑ στό Ιράκ ως «παράνομη αλλά θεμιτή». Όταν τά προσχήματα κατέρρευσαν καί αφού η κατοχή είχε εδραιωθεί, αποφάνθηκε ότι «η εισβολή ήταν καί παράνομη καί αθέμιτη».

( NYT, 18 Μαρτίου 2003 & American Society of International Law Newsletter, Μάρτιος 2004)

Walzer Michael : πανεπιστημιακός, συγγραφεύς

-- Στό βιβλίο του Arguing About War (Yale University Press, 2004) : Περιγράφει τό Αφγανιστάν ως «θρίαμβο τής θεωρίας τού δίκαιου πολέμου» καί τόν αναγορεύει σέ «δίκαιο (επιθετικό) πόλεμο» όπως καί τό Κόσσοβο, χωρίς νά αισθάνεται τήν ανάγκη νά παραθέσει επιχειρήματα ή στοιχεία, εκτός από τά πανταχού παρόντα «νομίζω» καί «μου φαίνεται απολύτως δικαιολογημένο», τά οποία επ’ ουδενί αποτελούν ακλόνητα επιχειρήματα στά ζητήματα τού πραγματικού κόσμου που εξετάζει. Οι ακαδημαϊκοί αντίπαλοι του είναι «φιλειρηνιστές», αλλά ο φιλειρηνισμός αποτελεί «κακό σύμβουλο», διότι η βία κάποιες φορές είναι θεμιτή, νομίζει. Στό μεγαλύτερο μέρος τών ‘’επιχειρημάτων’’ του περί πολέμου βάλλει κατά τών Αράβων καί γενικά καί αόριστα εναντίον «πολλών αριστερών», «μερικών επικριτών τού πολέμου», «τής κουβέντας που γίνεται», «τών αριστεριζόντων», «αυτών που υπεραπλουστεύουν», ... , κατονομάζοντας μόνο δύο πρόσωπα : τόν σημαντικότερο πολέμιο του, Έντουαρντ Σαΐντ*, τόν οποίον κατηγορεί ψευδώς ότι είναι υποστηρικτής τής τρομοκρατίας · καί τόν Ρίτσαρντ Φόκ*, γιά τόν οποίον υπονοεί ότι συμμερίζεται τίς ιδέες τού Σαΐντ περί τρομοκρατίας.

-- Στό βιβλίο του Just and Unjust Wars : A Moral Argument with Historical Illustrations ( New York, Basic Books, 4th edition, 2006) : Καί σ’ αυτό δέν τεκμηριώνει, δέν επιχειρηματολογεί, δέν επιτρέπει τόν αληθινό αντίλογο.

Weisman, Steven : καθηγητής Νομικής στό Πανεπιστήμιο τής Νέας Υόρκης.

-- (2003) Η κυβέρνηση τού ανέθεσε νά συντάξει τό σύνταγμα τών Ιρακινών – ήτοι, νά τούς μυήσει στήν αμερικανικού τύπου εξαγόμενη ‘’δημοκρατία’’ παρά τήν θέληση τους. Μέ όλη του τήν σοφία προειδοποιούσε* : «άν κινηθείς πολύ γρήγορα ίσως εκλεγούν λάθος άνθρωποι». { Δηλαδή, δέν θά εκλεγούν οι κομισάριοι τών αμερικανικών συμφερόντων.} *( ΝΥΤ, 29 Νοεμβ· 2003 )

Wells, Herbert George : συγγραφεύς

-- (1902, η ουτοπική του «Νέα Πολιτεία») : «Καί πως θά μεταχειριστεί η Νέα Πολιτεία τίς κατώτερες φυλές; Πώς θά αντιμετωπίζει τόν μαύρο... τόν κίτρινο... τόν Εβραίο; ... τούτα τά στίφη μαύρων καί καφετιών καί σταχτιών καί κίτρινων ανθρώπων που δέν συμμορφώνονται μέ τίς νέες ανάγκες γιά αποτελεσματικότητα; Λοιπόν, ο κόσμος μας είναι κόσμος καί όχι φιλανθρωπικό ίδρυμα, συνεπώς υποθέτω ότι θά χρειαστεί νά απομακρυνθούν... . Καί τό ηθικό σύστημα τής Νέας Πολιτείας, τό ηθικό σύστημα που θά κυριαρχήσει στό παγκόσμιο κράτος, θά διαμορφωθεί μέ κύριο στόχο νά ευνοεί τήν αναπαραγωγή τών χαρακτηριστικών τής ανθρωπότητας που είναι ωραία καί εκλεπτυσμένα καί αποτελεσματικά – όμορφα καί γερά σώματα, καθαρά καί ισχυρά μυαλά... . Η δέ μέθοδος που η Φύση έχει ακολουθήσει έως τώρα, μέ τήν οποία έχει εμποδιστεί η περαιτέρω αναπαραγωγή τής αδυναμίας από τήν αδυναμία... είναι ο θάνατος... . Οι άνθρωποι τής Νέας Πολιτείας... θά έχουν ένα ιδεώδες που θά καθιστά τήν θανάτωση άξιο σκοπό.»

Ας θυμόμαστε ότι τέτοιου είδους προοδευτικές, γιά τό 1902, αντιλήψεις, ευσταθούσαν ως επιχειρήματα σέ κύκλους διανοουμένων που επηρέαζαν τήν πολιτική τής χώρας τους.

Wheeler, Nicholas : συγγραφεύς

Υποστηρίζει τόν νατοϊκό βομβαρδισμό τού 1999 κατά τής Σερβίας - λέγοντας ότι διαφορετικά οι βιαιοπραγίες θά ήταν χειρότερες, άν καί συμφωνεί μέ τόν ισχυρισμό τής βρετανικής κυβέρνησης ότι ως τόν Ιανουάριο τού 1999, γιά τήν πλειονότητα τών 2000 θανάτων ευθυνόταν ο UCK.

*( Saving Strangers: Humanitarian Intervention and International Society, Oxford, 2000)

Πολιτικοί

Εάν συνεχίσουμε νά εγκαταλείπουμε τόν αποκαλούμενο πολιτισμό μας στούς ισχύοντες μηχανισμούς καί στό έλεος κομισαρίων τού είδους τού H. Kissinger, μέ ιστορική ακρίβεια θά επιφέρουμε μία αναβίωση τού πρωτογονισμού καί τής βαρβαρότητας.

Albright, Madeleine : πρέσβης στόν ΟΗΕ (1993-97), Υπ· Εξωτερικών (2η κυβ· Κλίντον, Ιαν· 1997- Ιαν· 2001) :

-- Θά μείνει γνωστή στήν ιστορία γιά τήν αχρεία δήλωση της στήν Leslie Stahl ότι ο θάνατος 500.000 παιδιών τού Ιράκ ένεκα τών κυρώσεων καί τού εμπάργκο τού ΟΗΕ – ήτοι, τών ΗΠΑ – κατά τού Ιράκ ‘’ άξιζε ‘’ εφ’ όσον θά βοηθούσε στόν εκδημοκρατισμό τού Ιράκ.

Bolton, John : πρέσβης στόν ΟΗΕ, μέλος τού νομικού επιτελείου τής 1ης κυβέρνησης Μπούς Α΄.

-- Τό βασικό πρόβλημα μέ τό Διεθνές Δικαστήριο καί μέ τόν υπόλοιπο κόσμο είναι ότι παρερμηνεύουν τό διεθνές δίκαιο : «στόν υπόλοιπο κόσμο θεωρείται δεσμευτικό τό διεθνές δίκαιο καί οι απορρέουσες υποχρεώσεις». Οι ΗΠΑ, όμως, δέν είναι δυνατόν νά δεσμεύονται, διότι η «συσσωρευόμενη ισχύς» τού διεθνούς δικαίου περιορίζει ήδη τήν δυνατότητα τής Ουάσινγκτον νά δρά κατά βούληση καί «θά αποτελεί ακόμη πιό δραματικό εμπόδιο στό μέλλον». Οι διεθνείς συμφωνίες δέν αποτελούν «νομική» υποχρέωση γιά τίς ΗΠΑ – τό πολύ πολύ νά εκφράζουν μία «πολιτική» βούληση.

Clinton Bill : πρόεδρος τών ΗΠΑ (1993-2001)

-- (1997 Ιούν· 14) Ομιλία του στό Πανεπιστήμιο τού Σάν Ντιέγκο, Καλιφόρνια : «... Γεννηθήκαμε μέ μία δήλωση ανεξαρτησίας που μας διαβεβαίωνε ότι είχαμε γεννηθεί ίσοι καί μέ ένα σύνταγμα που προστάτευε τήν δουλεία. Πολεμήσαμε σ’ έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο γιά ν’ αποτινάξουμε τήν δουλεία, αλλά παραμείναμε άνισοι απέναντι στόν νόμο γιά έναν ακόμα αιώνα. Προελάσαμε στήν ήπειρο στό όνομα τής ελευθερίας, αλλά στήν πορεία διώξαμε τούς ιθαγενείς Αμερικάνους από τήν γή τους. Καλοδεχόμαστε τούς μετανάστες, αλλά κάθε καινούργιο κύμα άφησε τό στίγμα τών διακρίσεων».

Clinton, H. : σύζυγος τού πρώην Προέδρου τών ΗΠΑ, · υπουργός Εξωτερικών τής κυβέρνησης Ομπάμα (2009- )

-- Τό τραγούδι της κατά τήν διάρκεια τής εκστρατείας της γιά τό χρίσμα τού υποψηφίου τού Δημοκρατικού κόμματος γιά τίς προεδρικές εκλογές τού 2008, περιείχε τόν στίχο : «Αυτή μπορεί ν’ αλλάξει τόν κόσμο».

Ερώτημα : Ποιός έχει δώσει τό δικαίωμα στούς Αμερικάνους νά προγραμματίζουν τήν επιβολή τού δικού τους πολιτισμού στά έθνη τού πλανήτη μας ;

Hamilton Alexander : ο πρώτος υπουργός Οικονομικών τών ΗΠΑ, Σεπτ· 1789.

• Αναφερόταν στόν λαό ως τό «μεγάλο κτήνος», από τό οποίο πρέπει οι ελίτ οφείλουν νά προστατευτούν.

Helms, Jesse : 1995-2001 : πρόεδρος τής Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων τής αμερικανικής Γερουσίας :

-- «Βρισκόμαστε στό κέντρο καί εννοούμε νά παραμείνουμε εκεί... Οι ΗΠΑ οφείλουν νά κυβερνούν τόν κόσμο, φέρνοντας σ’ αυτόν τόν ηθικό, πολιτικό καί στρατιωτικό πυρσό τού δικαίου καί τής δύναμης καί νά αποτελούν υπόδειγμα σέ όλους τούς άλλους λαούς». (Heritage Foundation, Washington DC, 1996I)

Kissinger Henry : Εβραιογερμανικής καταγωγής αμερικάνος πολιτικός, πανεπιστημιακός, κυρίαρχος τής αμερικάνικης πολιτικής από τό 1967 έως τό 1988. Κανένας άλλος αμερικάνος πολιτικός, στό δεύτερο ήμισυ τού 20ου αιώνος, δέν ευθύνεται γιά τόσα εγκλήματα κατά τής ανθρωπότητος.

Lansing Robert : υπουργός εξωτερικών, 1915, επί προεδρίας τού W. Wilson.

• Προειδοποιούσε τήν ελίτ γιά τούς κινδύνους που υπήρχαν άν επιτρεπόταν «στήν αδαή καί ανίκανη μάζα τής ανθρωπότητος νά κυριαρχήσει στήν γή». { Χαρακτηριστική αντίδραση τών εξουσιαστών που νιώθουν ότι απειλείται η εξουσία τους. Η ΑΔΕ δημιουργεί τίς συνθήκες όπου οι μορφωμένοι κερδίζουν υλικά αγαθά καί όπου σώζουν τήν ψυχή τους, έχοντας τήν ευθύνη η αδαής μάζα ν’ αποκτήσει πνευματική καλλιέργεια ώστε νά μπορούν νά λειτουργούν ως ορθώς πληροφορημένα, ευτυχισμένα, ανεξάρτητα καί υπεύθυνα όντα. }

Moore, Mike : πρώην οικοδόμος, συνδικαλιστής · 1990-93, πρόεδρος τού Εργατικού κόμματος καί αρχηγός τής αντιπολίτευσης στήν Νέα Ζηλανδία · πρωθυπουργός τής κυβέρνησης στό Γουέλινγκτον. Κατόπιν περνάει ψυχή καί σώματι στήν υπηρεσία τής πλουτοκρατίας · 1999- 1 Σεπτ· 2002, διευθυντής τού ΠΟΕ. Συκοφαντεί καί απειλεί ακόμη καί μέλη επιτροπών τού ΟΗΕ, οι εκθέσεις τών οποίων ξεσκεπάζουν τά κίνητρα τής οικονομικής πολιτικής τού ΠΟΕ.

-- (Μάιος 2001) Ρ. Ετουαρέα : «Τι πιστεύετε γιά τόν Ζοζέ Μποβέ, τόν Γάλλο αγωνιστή κατά τής παγκοσμιοποίησης;»

Μ.Μ : «Είναι ο πλέον θεατρίνος πολιτικός ολόκληρης τής Ευρώπης... Ο Ζοζέ Μποβέ είναι υπέρμαχος τού προστατευτισμού».

-- (Μάιος 2001) Άρθρο του στήν Le Monde : «Η άκρα δεξιά καί η άκρα αριστερά ενώθηκαν στίς πορείες κατά τής παγκοσμιοποίησης. Τό είχαν κάνει γιά τελευταία φορά στήν δεκαετία τού ’30 κατά τής δημοκρατίας». Ήτοι, υπαινίσσεται ότι υπάρχει πνευματική συγγένεια ανάμεσα στούς σημερινούς πολέμιους τής παγκοσμιοποίησης καί τούς Ναζί τής δεκαετίας τού ’30.

-- (Ιούλ· 2001) Ποία η γνώμη γιά τούς διαδηλωτές κατά τού ΠΟΕ καί τών G-8 ;

«Είδα πολλούς απ’ αυτούς τούς μασκοφόρους νά πετούν πέτρες».

Moynihan Daniel P : πρεσβευτής τών ΗΠΑ στόν ΟΗΕ (1975)

Μέ μεγάλη υπερηφάνεια μας πληροφορεί στά απομνημονεύματα του1 ότι κατέστησε τόν ΟΗΕ «τελείως αναποτελεσματικό, παρ’ όλα τά μέτρα που ελήφθησαν» γιά νά ανακοπεί η εισβολή τής Ινδονησίας στό Ανατολικό Τιμόρ – μέ αποτέλεσμα νά εκτελεστεί μία τρομερή γενοκτονία επί 25 έτη. «Οι ΗΠΑ ήθελαν τά πράγματα νά πάρουν τήν τροπή που πήραν καί εργάστηκαν γιά νά τό επιτύχουν. Τό υπουργείο Εξωτερικών τών ΗΠΑ επιθυμούσε ν’ αποδειχθούν εντελώς αναποτελεσματικά τά μέτρα που υιοθέτησαν τά Ηνωμένα Έθνη. Μου ανέθεσαν αυτό τό καθήκον καί τό έφερα σέ πέρας μέ σημαντική επιτυχία. ... (σέ διάστημα δύο μηνών σκοτώθηκαν 60.000 άνθρωποι) ένας αριθμός που αντιστοιχεί σχεδόν στήν αντίστοιχη αναλογία τών απωλειών τής Σοβιετικής Ένωσης στήν διάρκεια τού 2ου Παγκοσμίου Πολέμου».

1( A Dangerous Place )

Powell, Colin L. : Υπουργός Εξωτερικών κυβέρνησης Μπούς, 2001- . Θεωρείται από τόν αμερικανικό τύπο ότι ανήκει στόν χώρο τών Περιστερών :

(δεκαετία 1980) : Συμμετείχε στήν πρώτη φάση τού πολέμου κατά τής τρομοκρατίας, η οποία κατονόμαζε ρητά τήν Νικαράγουα ως στόχο.

(2003) : Επισκέφτηκε τήν Μανάγκουα, Νικαράγουα, γιά νά διασφαλίσει τήν συνεργασία τής κυβέρνησης της στόν πόλεμο κατά τής τρομοκρατίας που ξανακήρυξαν οι ΗΠΑ μέ προκρούστιο μένος μετά τήν 9/11. Μέ τό θράσος τού Πόντιου Πιλάτου, η Πρεσβεία τών ΗΠΑ στήν Μανάγκουα διένειμε στούς δημοσιογράφους ένα δελτίο τύπου πρός αφύπνιση καί συνετισμό τών παριών ώστε ν’ ακούσουν τίς προτάσεις τού Πάουελ : «η Νικαράγουα βαδίζει αργά ως η δεύτερη φτωχότερη χώρα τού ημισφαιρίου μετά τήν Αϊτή, θερίζει θύελλες που μόνη της (!) έσπειρε, καί λιγοστές ελπίδες υπάρχουν ότι τά πράγματα θά αλλάξουν στό μέλλον». Σύμφωνα όμως μέ τό δελτίο τύπου, τό ‘’όχι’’ τής συγκεκριμένης τριτοκοσμικής χώρας οφείλεται εις τό ό,τι «οι περισσότεροι Νικαραγουανοί δέν ενδιαφέρονται γιά τόν κόσμο πέρα από τά σύνορα τους».

Οργανώσεις – Ινστιτούτα – ΜΚΟ

Άντεναουρ, Ίδρυμα

(Δεκέμβριος 2004) : η Ανώτατη Επιτροπή τού ΟΗΕ απέρριψε τό δικαίωμα τού ΝΑΤΟ νά προσφεύγει στήν βία χωρίς τήν έγκριση τού Συμβουλίου Ασφαλείας, ως παράβαση τού Καταστατικού. Ο εκπρόσωπος τού ιδρύματος, Κάρλ-Χάιντς Κάμπ, επέκρινε τό πόρισμα επιχειρηματολογώντας, χωρίς στοιχεία, μέ τόν νατοϊκό βομβαρδισμό τής Σερβίας : «τό ΝΑΤΟ αξιολόγησε τήν προστασία τών ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως σημαντικότερη από τήν υπακοή στό Καταστατικό». à Βλέπε : Σερβία – Pax Americana : μαζική καταστρατήγηση τών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πρόκληση τού βίαιου εκπατρισμού άνω τού ενός εκατομμυρίου κατοίκων τής περιοχής καί γεωμετρική αύξησης τής γενοκτονίας.

Brookings Institute :

• (2005) Στρόουμπ Τάλμποτ : πρόεδρος · ως πρώην αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών είχε ηγετικό ρόλο στήν εκπόνηση τής τακτικής τού Στέιτ Ντιπάρτμεντ καί τού Πενταγώνου τών ΗΠΑ σχετικά μέ τόν νατοϊκό πόλεμο κατά τής Σερβίας.

Freedom House : οργάνωση μέ σκοπό τήν εξόντωση τής ελεύθερης δημοσιογραφίας καί τόν έλεγχο τής κοινής γνώμης.

• (1977) Χρηματοδότησε τήν δίτομη μελέτη1 τού Π. Μπρέστραπ, η οποία συμπέρανε μέ αδιάσειστες αποδείξεις ότι : α)- ο τρόπος μέ τόν οποίον τά ΜΜΕ κάλυψαν τήν επίθεση Τέτ2 μαρτυρεί τήν ανευθυνότητα αυτής τής «σημαντικής, νέας πηγής εθνικής εξουσίας» - η οποία εξουσία, γιά τόν Τζών Ρότς*, είναι συνειδητά κακόβουλη, β)- η «κουλτούρα τού εχθρού» που διέπνεε τήν δημοσιογραφική κάλυψη τών γεγονότων τής δεκαετίας τού ’60 φέρει τήν μέγιστη ευθύνη γιά τήν ήττα τής δημοκρατίας στόν πόλεμο τού εχθρού, γ)- αυτό τό επιπόλαιο είδος δημοσιογραφίας έχει κυριαρχεί καί στήν δεκαετία τού ’70, επιδεικνύοντας «μία συχνά βλακώδη ετοιμότητα επιδίωξης σύγκρουσης, τήν χειρότερη άποψη γιά τήν κυβέρνηση καί τήν εξουσία γενικότερα καί, πάνω σέ αυτήν τήν βάση, από έναν διαχωρισμό τών πρωταγωνιστών κάθε γεγονότος σέ καλούς (τούς εχθρούς τών ΗΠΑ) καί τούς κακούς (τήν κυβέρνηση τών ΗΠΑ, τήν CIA καί τό στρατιωτικό σύμπλεγμα), καί δ)- «μία συνέχιση τού ισχύοντος επιπόλαιου δημοσιογραφικού ύφους, πάντοτε μέ τήν ζοφερή πιθανότητα ότι, εάν δέν αναλάμβαναν δράση οι ίδιοι οι διευθυντές τών ΜΜΕ, τότε κάποιοι ξένοι πρός τόν χώρο – τά δικαστήρια, η Ομοσπονδιακή Επιτροπή γιά τά ΜΜΕ ή τό Κεγκρέσσο – θά προσπαθούσαν νά επιβάλουν τήν δική τους λύση».

1( Big Story, Westview, 1977 )

2 ( Τό 1968, κατά τήν διάρκεια τού Τέτ – τών εορτασμών τού νέου έτους στό Βιετνάμ – τό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο τού Ν. Βιετνάμ σέ συνεργασία μέ δυνάμεις τού Β. Βιετνάμ εξαπέλυσε αιφνιδιαστική γενική επίθεση εναντίον κυβερνητικών καί αμερικανικών στρατευμάτων, αποδεικνύοντας ότι τά δεύτερα δέν έλεγχαν τήν χώρα, όπως ισχυρίζονταν.)

NED, Εθνική Ενίσχυση τής Δημοκρατίας : Βιτρίνα τής CIA, που χρηματοδοτεί καί βοηθά αντιδημοκρατικά, ή μή φιλικά πρός τίς ΗΠΑ, κόμματα ξένων κρατών.

• (δεκαετία τού 1980) Νικαράγουα : διέθεσε εκατομμύρια δολάρια προκειμένου ν’ αποτραπεί η δημοκρατική εκλογή τών Σαντινίστας καί νά αποτύχουν τά κοινωνικά τους προγράμματα.

( βλ. : βιβλία τού Τσόμσκυ καί William Blum “Rogue State” London: Zed Books, 2001 )

Τριμερής Επιτροπή à Trilateral Committee

Trilateral Committee : Σκοπός της ήτο καί είναι ο απόλυτος έλεγχος τής δημοσιογραφίας καί τού εκπαιδευτικού συστήματος.

• Η πρώτη ενέργεια προπαγάνδας καί τρομοκρατίας από τήν ημέρα ιδρύσεως της ήτο νά προσάψει στά ήδη ελεγχόμενα ΜΜΕ τήν κατηγορία ότι καταχρώνται τα δημοκρατικά τους δικαιώματα μή σεβόμενοι τά κριτήρια δεοντολογίας, καί συμβουλεύει τήν κυβέρνηση νά αποκαταστήσει τήν ισορροπία μεταξύ κυβέρνησης καί ΜΜΕ ώστε νά προστατευτούν τά ευρύτερα συμφέροντα τής κοινωνίας καί τής κυβέρνησης.

USAID, US Agency for International Development (www.usaid.gov.).

Τά γραφεία της σέ ξένα κράτη κατακλύζονται από πράκτορες τής CIA που εργάζονται, μέ οιανδήποτε μέσα, γιά τήν δημιουργία νέων αγορών γιά τά αμερικανικά προϊόντα καί εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας.

Η ίδια η ιστοσελίδα της μας πληροφορεί : «Βασικός ευεργετούμενος τού προγράμματος εξωτερικής βοήθειας τής Αμερικής ήταν πάντα οι ΗΠΑ. ... (σχεδόν τό 80% τών συμβάσεων καί δωρεών της) καταλήγει κατ' ευθείαν στίς αμερικανικές εταιρείες».

• Χρηματοδοτεί τίς Σκοπιανές οργανώσεις προπαγάνδας – όπως τήν United Macedonian Diaspora.

• Μετά τόν θάνατο τού Γ. Αραφάτ, η κυβέρνηση Μπούς Ι συναίνεσε στήν διενέργεια εκλογών, αναμένοντας ότι θά νικούσαν οι ευνοούμενοι της εκπρόσωποι τής Παλαιστινιακής Αρχής. Γιά νά σιγουρευτούν, έδωσαν εντολή1 στήν USAID νά δαπανήσει περίπου $2 εκ· σέ δεκάδες προεκλογικές δράσεις γιά νά ενισχυθεί η απήχηση τής κυβερνώσας Φατάχ στούς ψηφοφόρους.

1( Ιαν· 2006, Washington Post & NY Times.)

…

Σπύρος Ε. Κουλουμπέρης

http://amesidemocratiaellenon.blogspot.com

adeepsilon@yahoo.gr

27440-26458

694-1569303