Μαριχουάνα

Ο ψεκαστήρας θερμαίνει τήν βοτανική κάνναβη σέ 365-410 °F (185 - 210 °C), προκαλώντας τά ενεργά συστατικά της νά εξατμιστούν σέ ατμό, χωρίς νά καούν οι συστατικές ουσίες της (τό σημείο βρασμού τού THC είναι 390.4 °F (199,1 °C) σέ 760 mmHg πίεσης). Ένα χαμηλότερο ποσοστό τοξικών χημικών ουσιών απελευθερώνεται απ’ ό,τι κατά τό κάπνισμα, ανάλογα μέ τόν σχεδιασμό τού ψεκαστήρα καί τήν ρύθμιση τής θερμοκρασίας. Αυτή η μέθοδος κατανάλωσης τής κάνναβης παράγει ξεκάθαρες διαφορετικές επιδράσεις από τό κάπνισμα λόγω τών σημείων ανάφλεξης τών διαφόρων κανναβινοειδών – γιά παράδειγμα, η CBN (συνήθως θεωρείται ανεπιθύμητη) έχει σημείο ανάφλεξης τούς 212,7 °C (414.9 ° F) καί είναι παρούσα στόν καπνό, αλλά όχι στόν τού ψεκαστήρα.

Φρέσκια, μη αποξηραμένη κάνναβης μπορεί νά καταναλωθεί από τό στόμα. Ωστόσο, η κάνναβη, ή τό απόσπασμα της, πρέπει νά είναι αρκετά ζεστή ή αφυδατωμένη γιά νά προκληθεί αποκαρβοξυλίωση στό πιό άφθονο κανναβινοειδή της – tetrahydrocannabinolic οξύ (THCA), σέ ψυχοδραστικό THC.

Τά κανναβινοειδή μπορεί νά εξαχθούν από τήν φυτική ύλη τής κάνναβης μέ τήν χρήση ισχυρής αιθυλικής αλκοόλης ή μεθανόλης (συχνά οινόπνευμα) για νά δημιουργηθεί ένα βάμμα, που συχνά αναφέρεται ως ‘’Πράσινος Δράκος’’ (Green Dragon).

Η κάνναβη μπορεί επίσης νά καταναλωθεί ως τσάι. Η THC είναι λιπόφιλη καί μόνο ελαφρώς διαλυτή στό νερό (μέ διαλυτότητα 2,8mg ανά λίτρο), γι’ αυτό καί τό τσάι ετοιμάζεται μέ τήν προσθήκη ενός κορεσμένου λίπους στό ζεστό νερό (π.χ. κρέμα ή γάλα, εκτός από τό άπαχο) μέ μία μικρή ποσότητα κάνναβης.

Μηχανισμός δράσης

Η υψηλή διαλυτότητα τών κανναβινοειδών σέ λιπίδια είναι αποτελέσματα στήν εμμονή τους νά παραμένουν στό σώμα για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Ακόμα καί μετά από μία εφάπαξ χορήγηση της, ανιχνεύσιμα επίπεδα τής THC μπορεί νά βρεθούν στό σώμα για εβδομάδες ή καί περισσότερο (ανάλογα μέ τό ποσό που χορηγείται καί η ευαισθησία τής μεθόδου αξιολόγησης). Ένας αριθμός από ερευνητές έχουν προτείνει ότι αυτό είναι ένας σημαντικός παράγοντας ως προς τίς επιπτώσεις τής μαριχουάνας, ίσως επειδή τά κανναβινοειδή μπορεί νά συσσωρεύονται στό σώμα, ιδιαίτερα στίς μεμβράνες λιπιδίων τών νευρώνων.

Μέχρι πρόσφατα, λίγα ήταν γνωστά για τούς ειδικούς μηχανισμούς τής δράσης τής THC στό επίπεδο τών νευρώνων. Ωστόσο, οι ερευνητές έχουν πλέον επιβεβαιώσει ότι η THC ασκεί τίς πιό κύριες επιδράσεις της μέσω τών δράσεων της σέ δύο τύπους υποδοχέων κανναβινοειδών, οι CB1 καί CB2 υποδοχείς πρωτεϊνών.

 Ο CB1 βρίσκεται κυρίως στόν εγκέφαλο, καθώς καί σέ ορισμένες περιφερικούς ιστούς, καί ο CB2 βρίσκεται αποκλειστικά στούς περιφερικούς ιστούς. Η THC φαίνεται νά μεταβάλλει τήν διάθεση καί τήν γνωστική λειτουργία μέσω τών αγωνιστικών (agonist actions) δράσεων στούς υποδοχείς CB1, οι οποίοι αναστέλλουν ένα δευτερεύον σύστημα αγγελιοδοσίας (adenylate cyclase) μέ έναν  δοσοεξαρτώμενο τρόπο. Οι δράσεις αυτές μπορεί νά εμποδιστούν από τόν SR141716A (rimonabant, επιλεκτικός ανταγωνιστής τών CB1 υποδοχέων), ο οποίος

έχει αποδειχθεί σέ κλινικές μελέτες νά είναι μία αποτελεσματική θεραπεία για τήν διακοπή τού καπνίσματος, τήν απώλεια βάρους, καί ως ένα μέσο για τόν έλεγχο ή τήν μείωση παραγόντων κινδύνου τού συνδρόμου τών μεταβολικών.

Δραστικότητα

Σύμφωνα μέ τό Γραφείο τών Ηνωμένων Εθνών για τά Ναρκωτικά καί τό Έγκλημα (UNODC), «η ποσότητα τού THC που υπάρχει σέ ένα δείγμα κάνναβης χρησιμοποιείται γενικά ως μέτρο τής δραστικότητας τής κάνναβης».

Οι τρεις κύριες μορφές τών προϊόντων κάνναβης είναι η μαριχουάνα, η ρητίνη (χασίς), καί τό έλαιο χασίς. Τό UNODC δηλώνει ότι η μαριχουάνα συνήθως περιέχει 5% THC, η ρητίνη "μπορεί νά περιέχει έως 20% THC», καί ότι «τό έλαιο τής  κάνναβης μπορεί νά περιέχει περισσότερο από 60% THC».

Μία επιστημονική μελέτη, που δημοσιεύθηκε τό 2000 στό Journal of Εγκληματολογικών Επιστημών (ΔΕΑ), διαπίστωσε ότι η δραστικότητα (περιεκτικότητα σέ THC) τής κάνναβης που κατασχέθηκε στίς ΗΠΑ αυξήθηκε από "περίπου 3,3% τό 1983 καί τό 1984", στό "4,47% τό 1997 ". Επίσης, κατέληξε στό συμπέρασμα ότι «άλλα κύρια κανναβινοειδή (CBD, CBN, καί CBC) δέν έδειξαν σημαντική αλλαγή στήν συγκέντρωση τους όλα αυτά τά χρόνια". Μία πιό πρόσφατη έρευνα που διεξήχθη στό Πανεπιστήμιο τού Μισισιπή (Έργο Παρακολούθησης τής Δραστικότητα) έχει διαπιστώσει ότι τά μέσα επίπεδα τής THC, σέ δείγματα κάνναβης μεταξύ τών ετών 1975 καί 2007, έχουν αυξηθεί από 4% τό 1983 σέ 9,6% τό 2007.

Τό Κέντρο Εθνικής Πρόληψης καί Πληροφοριών Κάνναβης τής Αυστραλίας,  (NCPIC), αναφέρει ότι τά φύτρα (άνθη) τού θηλυκού φυτού τής κάνναβης περιέχουν τήν υψηλότερη συγκέντρωση σέ THC, ακολουθούμενη από τά φύλλα της. Οι μίσχοι καί οι σπόροι της έχουν «πολύ χαμηλότερα επίπεδα σέ THC».

Ο ΟΗΕ αναφέρει ότι τά φύλλα της μπορεί νά περιέχουν 10 φορές λιγότερο THC απ’ ό,τι τά φύτρα, καί οι δέ μίσχοι 100 φορές λιγότερη THC.

Κατόπιν αναθεωρήσεων (‘’Αναδιάταξη τής Κάνναβης’’) στό Ηνωμένο Βασίλειο, η κυβέρνηση αναδιάταξε τήν κάνναβη στήν Κατηγορία Β από τήν C. Ο δήθεν λόγος ήτο η εμφάνιση τής κάνναβης μέ υψηλή δραστικότητα. Ισχυρίστηκαν ότι η skunk (κάνναβη μέ πολύ υψηλή περιεκτικότητα σέ THC) αποτελούσε τό 70 έως τό 80% τών δειγμάτων που κατασχέθηκαν από τήν αστυνομία, παρά τό γεγονός ότι η skunk μπορεί εύκολα νά θεωρηθεί ως κάποιο από τά πολλά είδη κάνναβης.

Τό μέσο επίπεδο τής THC σέ καταστήματα καφέ στήν Ολλανδία είναι (2011) περίπου 18-19%, αλλά καί οι νέοι κανονισμοί, που ενέκρινε η ολλανδική κυβέρνηση τό 2011, επιβάλλουν ότι η περιεκτικότητα μαριχουάνας σέ THC που πωλείται σέ καταστήματα καφέ, πρέπει νά περιοριστεί στό 15%, δηλώνοντας ότι η κάνναβη μέ  άνω τού 15% σέ THC θά ταξινομηθεί ως ένα σκληρό ναρκωτικό. Αυτοί οι νέοι κανονισμοί θά ισχύσουν τό 2012.

Ενώ σχολιαστές έχουν προειδοποιήσει ότι η αύξηση τής δραστικής επίδρασης τής κάνναβης θά μπορούσε νά αποτελέσει κίνδυνο για τήν υγεία, άλλοι έχουν επισημάνει ότι οι χρήστες εύκολα τήν αντισταθμίζουν μέ τήν μείωση τής δοσολογίας τους, μέ αποτέλεσμα νά επωφελούνται από τήν μείωση τών παράπλευρων κινδύνων τού καπνίσματος, όπως τό σοκ θερμότητας ή τό CO.

Νοθευμένη

[ Τά άκρως επικίνδυνα νοθευμένα ναρκωτικά, καί ακόμη καί αυτές οι ελαφρές ψυχοτρόπες ουσίες, υπάρχουν διότι οι χρήστες τους υποχρεώνονται νά τά προμηθεύονται από εμπόρους ναρκωτικών τού υποκόσμου.]

 Κιμωλία (στίς Κάτω Χώρες) καί σωματίδια γυαλιού (στό Ηνωμένο Βασίλειο) έχουν χρησιμοποιηθεί για νά κάνουν τήν κάνναβη νά φαίνεται ότι είναι υψηλότερης ποιότητας. Η αύξηση τού βάρους τών προϊόντων χασίς στήν Γερμανία μέ μόλυβδο προκάλεσε δηλητηρίαση μολύβδου σέ τουλάχιστον 29 χρήστες [55]. Στίς Κάτω Χώρες δύο χημικά ανάλογα τού Sildenafil (Viagra) βρέθηκαν σέ νοθευμένη  μαριχουάνα.

Σύμφωνα τόσο μέ τήν ιστοσελίδα "Talk to FRANK"  καί τήν UKCIA , Soap Bar, «ίσως ο πιό κοινός τύπος τού χασίς στό Ηνωμένο Βασίλειο", βρέθηκε ‘’νά περιέχει νέφτι, ηρεμιστικά, βερνίκι υποδημάτων, χέννα καί περιττώματα ζώων, χώμα, κόλλα καί έλαια κινητήρων.

Η Πύλη τών Ναρκωτικών θεωρία

Οι πολέμιοι τής κάνναβης ισχυρίζονται ατεκμηρίωτα ότι ακόμη καί η περιστασιακή καί μή συνεχής χρήση μαριχουάνας αυξάνει τήν πιθανότητα οδήγησης τών χρηστών της στά σκληρά ναρκωτικά, ενώ μελέτες έχουν δήξει ότι τό κάπνισμα τού ταμπάκο προλέγει καλύτερα τήν ταυτόχρονη χρήση σκληρών ναρκωτικών απ’ ότι η χρήση τής μαριχουάνας.

 Δέν έχει υπάρξει καμία ευρέως αποδεκτή μελέτη που νά έχει τεκμηριώσει τήν σχέση  αιτίου-αιτιατού μεταξύ τής χρήσης κάνναβης καί τήν μετέπειτα χρήση τών πιό σκληρών ναρκωτικών, όπως ηρωίνη καί κοκαΐνη. Ωστόσο, η επικράτηση τής διαφήμισης τσιγάρων καί η πρακτική τής ανάμειξης τού ταμπάκο καί κάνναβης σέ ένα μεγάλο τσιγαριλίκι, κοινή πρακτική στήν Ευρώπη, πιστεύεται ότι είναι οι συμπαράγοντες στήν προώθηση τής εξάρτησης από τήν νικοτίνη μεταξύ τών νέων που δοκιμάζουν τήν μαριχουάνα.

Μία εκτενής ανασκόπηση τής βιβλιογραφίας σχετικά μέ τήν Πύλη τών Ναρκωτικών θεωρία, διαπίστωσε ότι σέ γενικές γραμμές η ψυχοσύνθεση τών χρηστών, η διαθεσιμότητα τών πολλαπλών φαρμάκων σέ ένα δεδομένο περιβάλλον συγχέει τήν πρόβλεψη συνηθειών χρήσεως τους, καί οι υπο-κουλτούρες τών ναρκωτικών ασκούν πολύ μεγαλύτερη επιρροή απ’ ό,τι η μαριχουάνα. 

Ένα νέος χρήστης της που αισθάνεται ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ τής εμπειρίας του καί τών πληροφοριών που προέρχονται από τούς πολέμιους της, θά εφαρμόσει αυτήν τήν νεο-εμφανισθείσα δυσπιστία του πρός τήν κρατική, ή εξειδικευμένη, πηγή πληροφόρησης καί στά ισχυρά ναρκωτικά.

Μερικές μελέτες δηλώνουν ότι, ενώ δέν υπάρχει καμία απόδειξη για αυτήν τήν θεωρία Πύλης, θά πρέπει η ομάδα τών νεαρών χρηστών μαριχουάνας νά εξακολουθεί νά θεωρείται ως ομάδα υψηλού κινδύνου για τά προγράμματα παρέμβασης. Άλλα ευρήματα δείχνουν ότι οι χρήστες τών σκληρών ναρκωτικών είναι σέ σημαντικό ποσοστό χρήστες πολυ-φαρμάκων / -ναρκωτικών, καί ότι οι παρεμβάσεις θά πρέπει νά αντιμετωπίσουν αυτού τού είδους τήν χρήση καί όχι απλώς τήν χρήση ενός σκληρού ναρκωτικού.

Μία άλλη θεωρία είναι ότι η επίδραση τής Πύλης νά ανιχνευθεί ως αποτέλεσμα τών ‘’τών κοινών παραγόντων’’ που εμπλέκονται μέ τήν χρήση οιουδήποτε παράνομου ναρκωτικού. Λόγω τής αντιμετώπισης της ως παράνομη ουσία, οι χρήστες τής μαριχουάνας είναι πιό πιθανό νά βρίσκονται σέ καταστάσεις που τούς επιτρέπουν νά γνωρίσουν από κοντά τούς ανθρώπους που χρησιμοποιούν καί πωλούν τίς άλλες παράνομες ουσίες.

 Μέ αυτό τό επιχείρημα, μερικές μελέτες έχουν δείξει ότι τό αλκοόλ καί ο καπνός μπορούν νά θεωρηθούν ως ναρκωτικές ουσίες Πύλης. Ωστόσο, μία πιό φειδωλή εξήγηση θά μπορούσε νά είναι ότι η κάνναβη είναι απλά πιό άμεσα διαθέσιμη (καί σέ μικρότερες ηλικίες) εν συγκρίσει μέ τά παράνομα σκληρά ναρκωτικά, καί ότι, μέ τήν σειρά τους, τό αλκοόλ καί ο καπνός είναι πιό εύκολο ν’ αποκτηθούν πιό νωρίς στήν ζωή τους απ’ ό,τι η μαριχουάνα, οδηγώντας έτσι στήν «ακολουθία Πύλης " εκείνους τούς ανθρώπους που είναι πιό πιθανό νά πειραματιστούν μέ οιοδήποτε ψυχοδραστική ουσία που τούς προσφέρεται.

Μία μελέτη , η οποία δημοσιεύτηκε στό Journal of Health and Social Behavior τό έτος 2010, διαπίστωσε ότι οι κύριοι παράγοντες σέ χρήστες που μετακινούνται σέ άλλα ναρκωτικά ήταν η ηλικία, τό υψηλό βιοτικό επίπεδο, η κατάσταση ανεργίας καί η ψυχολογική ένταση τους. Η μελέτη διαπίστωσε ότι δέν ισχύει η θεωρία Πύλης καί ότι η χρήση ναρκωτικών είναι πιό στενά συνδεδεμένη μέ τήν κατάσταση τής ζωής ενός ατόμου, αν καί οι χρήστες μαριχουάνας είναι πιθανό νά χρησιμοποιούν καί άλλες ψυχοδραστικές ουσίες.

ιστορία

Η χρήση τής κάνναβης, τουλάχιστον γιά τίς φυτικές της ίνες, έχει αποδειχθεί ότι πάει πίσω τουλάχιστον 10.000 χρόνια στήν Ταϊβάν.