Ιδεολογία
ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ
Ιδεαλισμός : Code of living
Άριστοι : Ο ανιδιοτελής, κοσμοπολίτης επιστήμων
Δεξαμενές Σκέψεις……[ βλέπε τόν φάκελο : Κυβερνητικά -Δεξαμενές Σκέψεις (Ιδεολογία) ]
Δημοψήφισμα………. [ βλέπε τόν φάκελο : Κυβερνητικά - Δημοψήφισμα (Ιδεολογία) ]
Εκλογές……………… [ βλέπε τόν φάκελο : Κυβερνητικά - Εκλογές (Ιδεολογία) ]
Ελληνισμός
Εργασιακά…………… [ βλέπε τόν φάκελο : Κυβερνητικά - Εργασιακά (Ιδεολογία) ]
Κοσμοπολίτης
Κυβερνητικά……….. [ βλέπε τόν φάκελο : Κυβερνητικά – Ιδεολογία ]
ΜΜΕ………………… [ βλέπε τόν φάκελο : ΜΜΕ ]
Οικολογία…………… [ βλέπε τόν φάκελο : Οικολογία ]
Οικονομία…………… [ βλέπε τόν φάκελο : Οικονομία ]
Τέλος, τό : Πλανητική κοινωνία τών πολιτών,
Υπέρβαση, Αυθυπέρβαση
***************************************************************************
Ιδεαλισμός
Ιδεαλισμός τής ΑΔΕ
Code of living.
1—Develop a scientific spirit through the search of the Truth in the light of evidence and reason. Do not deceive yourself or others.
2—Cultivate the mind, learning as many important and useful facts as possible, striving to become expert in some particular field of Endeavour.
3—Be prepared to change your philosophy to conform to the consensus of scientific opinion.
4—Hold yourself in readiness to accept new revelations.
5—Conduct all human relationships in a spirit of same tolerance, having proper consideration for others, not presuming to control their lives.
6—Treat the opposite sex honourably, respecting their complementary qualities.
7—Endeavour to embody in the laws of the community the spirit of equity and progress.
8—Keep your body healthy so that you may enjoy nature’s gifts and pass on to future generations a wholesome inheritance.
9—Strive for an economic system under which the disadvantaged will be provided with the means to become independent individuals, and able individuals shall be rewarded according to his contribution to society.
10 – Ζήσε ως ένας ανιδιοτελής, ορθώς πληροφορημένος ενεργός πολίτης.
11 – Ανέλαβε τήν ευθύνη γιά τά ζητήματα τής πόλεως σου καί τής πατρίδος, σύμφωνα μέ τούς κανόνες καί αρχές τής άμεσης δημοκρατίας.
Ο χρήσιμος φίλος σέ βοηθά μέ τά οικονομικά σου ζητήματα (δάνειο, εύρεση εργασίας, …). Ο αγαθός φίλος είναι ο γενναιόδωρος «αδελφός» σου που σού παρέχει υλική καί ψυχολογική υποστήριξη, χωρίς νά αποβλέπει σέ ίδιον όφελος. Ο βλαβερός φίλος ψεύδεται γιά νά σέ υπερασπιστεί. Ο φίλος θύμα δέν ζητά νά τού ανταποδώσεις, όταν μπορείς, τίς ευεργεσίες που σού έχει κάνει. Ο έξυπνος φίλος χαίρεται όταν τού αναγγείλεις ότι κέρδισες τό Λόττο, μιάς καί μόνο όφελος μπορεί νά έχει. Ο φίλος αδελφή ψυχή σού προσφέρει εποικοδομητική κριτική καί χαίρεται όταν ευρίσκεσαι σέ ανώτερη οικονομική θέση καί πνευματική εξέλιξη · σέ βοηθά δέ νά φτάσεις τήν οικονομική καί πνευματική θέση που σού αξίζει.
Τά μέλη τής ΑΔΕ αποδεικνύονται χρήσιμα καί αποτελεσματικά κυρίως όταν λειτουργούν ως υπερασπιστές καί επίκουροι τής διαλεκτικής καί διανόησης.
-- Vision : All mankind advancing in the spirit of co-operation and brotherhood with one end in view – the common good – and one foe to trample – unhappiness.
Άριστοι
Ο ανιδιοτελής, κοσμοπολίτης επιστήμων
Darwin, Charles Robert : (+) The idea of evolution was not original with Darwin (1809-1882), nor did he ever claim that it was. Origin of Species does not deal with the evolution of man, nor did he ever try to prove that men are descended from apes – he postulated that human beings and monkeys have a common ancestor. He did not originate the expression “survival of the fittest”, nor does “fittest” (adjustment to circumstance) mean “best”, or “most powerful”, or “most deserving”.
Darwin gives full credit to the many others who had, one way or another, anticipated him. In the 3rd edition of his Origin of Species (1861), he credits Aristotle with having “shadowed forth” the principle of natural selection.
Alfred Russel Wallace (1823-1913), who was living in the Malay Archipelago, had written (quite without Darwin’s knowledge) a paper entitled “On the Tendency of Varieties to Depart Indefinitely from the Original Type”, and sent a copy to Darwin in 1858, and ironically that’s why quite a few scientists link Wallace’s name with Darwin’s even though Darwin had, as early as 1844, allowed others to read from his yet unpublished work. Wallace maintained, with commendable modesty, that his contribution was as two weeks are to twenty years, but still Darwin was quite willing to waive any claim to priority.
Great discoveries do not spring forth like Minerva from the brain of Jupiter. It is the peculiar characteristic of genius to recognize what others have seen but not grasped, have grasped, have observed but not fully understood, and then to put everything together so that it makes a new kind of sense. George Buffon (1707-1788), Jean Lamarck (1744-1829), Darwin’s own grandfather Erasmus (1731-1802) – all these had dealt, one way or another, with the idea that some forms must have evolved from some others. Even Alexander Pope’s 18th century notion, expressed entirely in literary rather than scientific terms and itself deriving from John Dryden, of a “great chain of being”, or orderly universe in which there is a place for everything and everything has its place, must have stirred speculation that some of the complicated forms had, so to speak, worked their way up the chain : that is, have evolved from the simpler. Even “survival of the fittest” (the phrase is Herbert Spencer’s, but Darwin liked it and came to adopt it) had been suggested, according to Darwin himself, by William C. Wells in 1813 and Patrick Mathew in 1831.
Ελληνισμός
Σήμερα, όποιος ασχολείται μέ τήν αρχαία Ελλάδα θεωρείται ακροδεξιός ή ηλίθιος ρομαντικός. Δηλαδή, ο Αναξίμανδρος, ο Περικλής, η Υπατία … ήτανε ακροδεξιοί;
Όταν στήνουμε ένα μνημείο γιά τόν Περικλή, τόν Αριστοτέλη καί λοιπούς άλλους Έλληνες που ευγνωμονεί ο πολιτισμένος άνθρωπος, εορτάζουμε συλλογικά μέ ευγνωμοσύνη καί καλλιεργημένη μνήμη τήν προσφορά τους. Αυτός δέ, ο οποίος δέν αισθάνεται τά μιμίδια του νά ριζώνουν στόν αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, ψεύδεται στόν εαυτόν του καί σ’ εμάς κάθε φορά που θεωρεί τόν εαυτόν του Έλληνα.
Κοσμοπολίτης
Καθ’ όλη τήν ανθρώπινη ιστορία, ο κάθε κοσμοπολίτης ενεργούσε ως ένας ειρηνικός επαναστάτης τού ανθρωπίνου πνεύματος καί κοινωνικού προτύπου.
Άλλοι γίνονται ήρωες από τούς θεούς τους (Αβραάμ, Κωνσταντίνος ο Μέγας, Μωχάμετ, …), άλλοι (ο απλός πολίτης, ο επιστήμων, ο συγγραφέας, ο φιλόσοφος, ... ) χάρις τής έλλογης, ανιδιοτελούς καί ευεργετικής προσφοράς τους πρός τούς συνανθρώπους τους. [ βλ. Ενεργητισμός – Βενεζουέλα, Κούβα : ιατρική βοήθεια, εκπαίδευση, οικονομική υποστήριξη ]
Η λατρεία τού ατομικού συμφέροντος εις βάρος τού κοινού αγαθού χρησιμοποιεί ακόμη καί αυτή τήν φυσική ενωτική ενέργεια τού γίν καί γιάν πρός ικανοποίηση τών φαλλοκρατικών μας ορέξεων. Έχουμε εκπαιδευτεί νά ανεχόμαστε, απλώς, ο ένας τόν άλλον χωρίς νά καταβάλουμε τήν ελάχιστη προσπάθεια νά γνωρίσουμε τήν ψυχή αυτού που πιστεύουμε ότι δέν έχει νά συνεισφέρει τίποτα γιά τήν βελτίωση τής κοινωνικής καί οικονομικής μας θέσεως. Απαιτούμε κυρίως νά γίνονται σεβαστά τά δικαιώματα μας ιδιοκτησίας καί υπερασπιζόμαστε σθεναρά τά αποξενωτικά δόγματα μας, αρνούμενοι νά μάθουμε τήν τέχνη τού νά αφουγκραζόμαστε σωστά τόν άλλον πρός αναζήτηση τών ψυχικών καί υλικών αναγκών που μοιράζεται ολόκληρη η ανθρωπότητα ώστε μέ ευαισθητοποιημένη συνείδηση νά τούς δίνουμε προτεραιότητα.
[ Επίσης βλ. : Αφύπνιση : Επανάσταση
Σχολές Σκέψης : Αλ Μααρί, Τολστόι,
Εκκλησία τού Δήμου – Ιδεολογία : Εκκλησία Δήμου τής Ανθρωπότητος (τών ΣυνΑνθρώπων μας), ΕκΔηΑ, Εκκλησία Δήμου τών Νέων τής Ανθρωπότητος, ΕκΔηΝεΑ. Πολιτισμός ]
Τέλος τής ΑΔΕ
Πλανητική κοινωνία τών πολιτών
Η Ιθάκη ( Επίσης βλ. : Ιδεολογία – Εκπαίδευση, Κοινό Αγαθό, Εκκλησία τού Δήμου. )
Εάν δέν έχεις ενσωματώσει τίς βασικές ανθρωπιστικές αξίες ως πυξίδα σου γιά τήν αναζήτηση τής Ιθάκης σου, πρώτα μελέτησε καί στοχάσου καί μετά ξεκίνα μέ μετριοφροσύνη, διότι η αληθινή Ιθάκη στεφανώνει τούς ειλικρινείς καί πνίγει τούς δειλούς. Εάν δέ, προτού ξεκινήσεις τό εξερευνητικό σου ταξίδι γνωρίζεις τά πάντα γιά τήν Ιθάκη σου, μήν σκεφτείς ποτέ ότι θά μπορέσεις νά βρεθείς στίς αμμουδιές της γιατί τήν έχεις ήδη βυθίσει.
Οι θρησκείες από ανέκαθεν ενθαρρύνουν τά ταξίδια όταν αυτά εξυπηρετούν τούς στόχους τους. Στήν αρχή είχαν τήν μορφή προσκυνήματος. Στό Ισλάμ τό ταξίδι στήν Μέκκα καί στούς ιερούς τόπους τής περιοχής θεωρείται ακόμη καί σήμερα υποχρέωση τού κάθε πιστού. Οι δέ μουσουλμάνοι, που ζούσαν σέ χώρες όπου δέν τούς επιτρέπετο νά εξασκούν τά θρησκευτικά τους καθήκοντα, υποχρεούνταν υπό τήν απειλή τής θείας τιμωρίας νά εγκατασταθούν σέ χώρες τών ομοίων τους, καί οι θρησκευτικοί τους ηγέτες τούς υπενθύμιζαν συνεχώς ότι η αναζήτηση τής αλήθειας ταράσσει ανορθόδοξα τήν ψυχή τού πιστού. Ό,τι η ανθρωπότης θαυμάζει, έχει υιοθετήσει καί ανακαλύπτει μέ θαυμασμό από τόν αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, γιά τούς πατέρες τού χριστιανισμού ήταν έργο τού διαβόλου. Ήτοι, τό ταξίδι τους δέν αναζητούσε τήν αληθώς σωτήρια Ιθάκη τους.
Υπάρχουν έξι κύριοι τύποι τουριστών. Ο πρώτος ταξιδεύει γιά τήν χαρά τής μετακίνησης, απορροφημένος από τόν υπολογισμό τής απόστασης που έχουν διανύσει. Ο δεύτερος κυκλοφορεί μ’ έναν τουριστικό οδηγό στό χέρι, καί τόν οποίο δέν αποχωρίζεται ποτέ : τρώει πέστροφα στά μέρη που τού υποδεικνύει καί μαλώνει μέ τόν μαγαζάτορα όταν η τιμή είναι μεγαλύτερη από αυτή που αναφέρεται στόν οδηγό του. Ο τρίτος ταξιδεύει πάντα ομαδικά ή μέ τήν οικογένεια του, που αποφεύγουν τά παράξενα φαγητά καί κύριο μέλημα τους είναι νά κάνουν οικονομία. Ο τέταρτος έχει μοναδικό του στόχο τήν ανακάλυψη καί απόλαυση του τής εξαιρετικής κουζίνας – τό φαγητό. Ο πέμπτος είναι ο κυνηγός που αναζητεί παράξενα αντικείμενα, αντίκες ή σπάνια φυτά. Ο έκτος κοιτάζει τά βουνά από τό παράθυρο τού ξενοδοχείου του, απολαμβάνει τό μεσημεριανό του ύπνο καί διαβάζει τό περιοδικό του ξαπλωμένος σέ μία πολυθρόνα, καί επιστρέφοντας στούς δικού του τούς λέει πόσο μεγαλοπρεπή καί όμορφα είναι τά Πυρηναία.
Ο ταξιδιώτης – ενεργός πολίτης – τής ΑΔΕ μπορεί ν’ απολαμβάνει όλα τά ανωτέρω, αλλά επικεντρώνεται κυρίως στήν ευκαιρία τής ανακάλυψης τού άλλου · μία υπερβατική στάσις που τόν ανταμείβει τόσο μέ τήν εξέλιξη τής ψυχής καί πνεύματος του όσο καί τού οικοδεσπότη του. Είναι αυτός που αποδεικνύεται χρήσιμος στούς οικοδεσπότες του καί επιστρέφοντας γίνεται ο πρεσβευτής τών ανθρώπων τού ξένου τόπου που επισκέφθηκε · βλέπει χωρίς τίς παρωπίδες τών φοβιών του, βιώνει όλο καί πιό έντονα τήν υφή τής ανθρώπινης ψυχής μέσα από τήν ανακάλυψη καί δημιουργία ανέλπιστων αδελφών ψυχών που φωτίζουν τό δικό του γνώθι σαυτόν. Είναι αυτός που ταξιδεύει καθημερινά αναζητώντας ν’ αγγίξει όσο πιό βαθιά είναι δυνατόν τό πνεύμα τών προγόνων του καί όλων τών φιλανθρώπων, τού άλλου φύλου, τού παιδιού, τού ηλικιωμένου, ... Είναι αυτός που ποτέ δέν λειτουργεί ως τουρίστας : δέν βλέπει στόν άλλον αυτό που επιθυμεί νά δεί, αλλά ακονίζει συνεχώς τήν τέχνη τού ν’ ανακαλύπτει τό απρόσμενο καί νά επωφελείται από τίς ξένες εκπλήξεις τού άλλου. Καί αυτό διότι τό τέλος του είναι στέρεο, δέν κινδυνεύει από τόν άλλο, μπορεί μόνο νά εμπλουτίσει καί νά εμπλουτιστεί.
Τό ταξίδι τής ανήσυχης ψυχής που δέν μπορεί ν’ απαγκιστρωθεί από τίς έμφυτες φοβίες τών θρησκευτικών του δογμάτων, δέν τόν ξεπλένουν ποτέ τά κύματα – ούτε καί μέ τήν παρεμβολή τής Θεάς Τύχης – στίς ακτές τής Ιθάκης : Ο Ίμπν Μπατούτα (1304-1368) στά είκοσι ένα του πήγε στήν Μέκκα γιά νά ολοκληρώσει τήν μόρφωση του ώστε ν’ αποκτήσει τό αξίωμα τού δικαστή, όπως ο πατέρας του. Σπρωγμένος από μία εσωτερική παρόρμηση, αποφάσισε νά γίνει επαγγελματίας ταξιδιώτης.
Μετά από έξι έτη συνάντησε τήν αδελφή ψυχή του στό πρόσωπο τού προοδευτικού σουλτάνου τής Ινδίας Μουχάμαντ Ίμπν Τουγκλούκ*. Ανακάλυψε όμως ότι δέν ήταν φτιαγμένος γιά τήν πολιτική καί ξανάρχισε τά ταξίδια του. Εγκατέλειψε τά υπάρχοντα του, έπεσε πολλές φορές στά χέρια ληστών καί μόλις που γλίτωσε τό θάνατο, οι ξένοι όμως εξακολουθούσαν νά τού φέρονται μέ εξαιρετική γενναιοδωρία.
Επισκέφθηκε μία έκταση που σήμερα αποτελεί τό έδαφος 44 χωρών, καλύπτοντας μία απόσταση 120 χιλιάδων χιλιομέτρων, καλλιεργώντας τό ταλέντο του εις τό νά παρατηρεί τήν καθημερινή ζωή καί νά διηγείται όσα είχε δεί σάν ζωντανή εφημερίδα, νά αναφέρει εκπληκτικά αξιοθέατα καί έθιμα, που άφηναν τούς ανθρώπους μέ τόν στόμα ανοιχτό από θαυμασμό.
Υπήρχαν πολλά πράγματα που δέν ήθελε ν’ ανακαλύψει καί η αγάπη του γιά τό καινούργιο καθοριζόταν από τό θρησκευτικό του πιστεύω. Παντρεύτηκε πάρα πολλές γυναίκες σέ διάφορα μέρη, ορισμένες μόνο γιά λίγες εβδομάδες, καί άφησε πίσω του μεγάλο μέρος απογόνων. Στό Μάλι, ένας Αφρικανός μουσουλμάνος τόν δέχτηκε παρουσία γυναικών, εξηγώντας ότι : «Η συντροφιά τών γυναικών μάς είναι ευχάριστη... η συναναστροφή μαζί τους αποτελεί μέρος τής καλής συμπεριφοράς καί δέν προκαλεί υποψίες. Οι γυναίκες μας δέν είναι σάν τίς γυναίκες τής χώρας σας». Ο Μπατούτα έφυγε αμέσως καί δέν δέχτηκε ποτέ νά επιστρέψει παρά τίς επανειλημμένες προσκλήσεις. Μέ εξαίρεση μία σύντομη αποστολή στήν Κίνα, δέν πέρασε ποτέ τά σύνορα τού μουσουλμανικού κόσμου. Ακόμα καί στήν Χάνγκ-τσόου έζησε μέ μία αιγυπτιακή οικογένεια καί, όπου καί άν πήγε, προτίμησε τήν φιλοξενία τών ομόθρησκων του αδελφοτήτων τών σουφιστών.
Ύστερα από τέσσερα προσκυνήματα στήν Μέκκα, τό πνεύμα του δέν είχε ακόμα ανθήσει. Η συνάντηση του όμως μ’ έναν αναχωρητή σουφιστή που τρεφόταν αποκλειστικά μέ ψάρια από τούς βάλτους τού Αμπαντάν, τόν συγκίνησε τόσο βαθιά ώστε γιά ένα διάστημα σκεφτόταν σοβαρά νά περάσει τό υπόλοιπο τής ζωής του στήν υπηρεσία αυτού τού σεΐχη. Όμως δέν τού ταίριαζε η ταπεινοφροσύνη. Στήν Αφρική, ένας βασιλιάς που τόν υποδέχτηκε μόνο μέ τρείς φέτες ψωμί, ένα κομμάτι ψητό βοδινό καί έναν κεσέ γιαούρτι προκάλεσε τήν περιφρόνηση του : τόν θεώρησε τσιγκούνη καί ανόητο καί τού απάντησε κοροϊδευτικά : «Έχω ταξιδέψει σέ όλο τόν κόσμο καί έχω γνωρίσει βασιλιάδες από πολλές χώρες. Βρίσκομαι στήν χώρα σου εδώ καί τέσσερις μήνες καί δέν μού έχεις κάνει ούτε ένα δώρο γιά καλωσόρισμα · ούτε μού έχεις χαρίσει τίποτα άλλο. Τι θά πώ γιά σένα μπροστά στούς άλλους σουλτάνους ;».
Τά ταξίδια του τόν απάλλαξαν από τήν συμβατική επιθυμία μίας σταθερής καί μακρόχρονης σταδιοδρομίας. Στήν εποχή του, καθώς ήταν λίγοι οι εξερευνητές ταξιδιώτες, αποτελούσαν πηγή διασκέδασης καί γι’ αυτόν τόν λόγο έπαιρναν δώρα καί τούς προσέφεραν στέγη καί τροφή, καί έτσι μπορούσαν νά συνεχίζουν τό δρόμο τους χωρίς νά νοιάζονται γιά χρήματα. Ταξιδεύοντας υπό αυτές τίς συνθήκες, έζησε μία αρκετά ενδιαφέρουσα ζωή. Δέν ζητούσε τίποτα άλλο.
Μετά από τριάντα χρόνια απουσίας, επέστρεψε στό Μαρόκο, όπου πέρασε τό υπόλοιπο τής ζωής του εκτελώντας τά καθήκοντα τού καδή, χωρίς νά έχει βελτιώσει τήν ζωή του, αλλά ούτε καί τών συνανθρώπων του.
Υπέρβαση – Αυθυπέρβαση
Εάν η παράδοση είχε πάντα δίκιο, ποτέ δέν θά υπήρχε πρόοδος.
Υπέρβαση : Προσανατολισμός πρός τόν ‘’ άλλον ‘’, πρός τά άλλα ανθρώπινα πλάσματα, ως δραστηριότητα υποκειμενικά χρήσιμη, καί μάλιστα αναγκαία.
Όλοι οι άνθρωποι ονειρεύονται · όσοι απορρίπτουν τήν ουτοπία είναι ανειλικρινείς.
Η ευαισθησία στήν χαρούμενη ζωή είναι δράση που ξεδιπλώνεται μέ τό άνοιγμα στήν χωρίς όρια ανθρωπιά.
Στατική Δημοκρατία : (όταν) η πλειοψηφία προωθεί τήν στατικότητα τής επιστήμης, τού πολιτισμού, τής ευδαιμονίας, καί τών φιλοσοφικών καί θρησκευτικών ιδεολογιών · στούς δέ «Άριστους» πολίτες δέν δίνεται η ευκαιρία νά συμμετέχουν στήν λήψη σημαντικών αποφάσεων.
{ Η ΑΔΕ καλλιεργεί καί συντηρεί τήν αξιοκρατία, ήτοι καταργεί τό κληρονομικό δικαίωμα τών Πράσινων καί τών Γαλάζιων παιδιών στήν Βουλή, στίς δημόσιες καί ιδιωτικές θέσεις.
Π.χ. : οικονομολόγος μέ τήν προαπαιτούμενη εκπαίδευση καί παιδεία εργάζεται γιά τήν εφορία. Όταν αποδειχθεί τεμπέλης, αγενής, … μέ βάση τών μετά όρκου Χ καταγγελιών τών πολιτών, συνεργατών του ή τού προϊσταμένου του, ακολουθεί η απόλυση του.}
O δέ σημερινός «προοδευτικός» υποστηρίζει : α)-συμφιλίωση μέ τήν Τουρκία μέ όρους που καθορίζει αυτή ώστε ν’ αποφύγουμε μία ένοπλη σύρραξη, β)-η ελληνική γλώσσα πρέπει νά λάβει δεύτερη θέση, γ)-είναι επικίνδυνο νά είσαι πατριώτης, δ)-είναι γραφικό έως καί ηλίθιο νά είσαι αρχαιολάτρης, ε)-οι οικονομικοί μετανάστες (λαθρομετανάστες αγνώστου ταυτότητος καί σκοπού… ) συνεισφέρουν τά μέγιστα στήν οικονομία μας καί θά πρέπει νά αποκτήσουν ελληνική ιθαγένεια, κ.τλ.
Ήτοι, η φύσις τής στατικής δημοκρατίας μέ μαθηματική ακρίβεια οδηγεί στήν ακύρωση τής δημοκρατίας καί στήν υποβάθμιση τού πολιτισμού.
Υπέρβαση : Αυθυπέρβαση έναντι τής Στατικής Δημοκρατίας
Χωρίς ανεξάρτητα ΜΜΕ, η διαιώνιση τής Α.Δ θά παραμένει ένα όνειρο. Χωρίς παιδεία καί μόρφωση τά δημοκρατικά ΜΜΕ καθίστανται άχρηστα. Χωρίς γερή οικονομία, δέν χτίζονται Παρθενώνες, πόσω μάλλον πολυμελείς οικογένειες μέ μέλλον. Μία Α.Δ δέ χωρίς ήθος αποτελεί τήν μάστιγα τού εαυτού της · εάν δέ κατορθώσει νά εξαπλωθεί στόν πλανήτη μας, είθε οι θεοί τής ανθρωπότητος νά τόν φυλάξουν όπως ευχόμαστε νά μάς προστατέψουν από τήν μάστιγα τού νεοφιλελευθερισμού καί τής θεοκρατίας.
Οι ‘’εκλεκτοί τού θεού’’ καί οι πλουτοκράτες δέν επιδέχονται θεραπεία · τό μόνο πού μπορούμε νά κάνουμε είναι νά σώσουμε τούς εαυτούς μας καί τά παιδιά μας από τήν ακόρεστη ιδιοτέλεια τους μέ τό νά ‘’αγγαλιάσουμε’’ τά παιδιά τους.
…
Σπύρος Ε. Κουλουμπέρης
http://amesidemocratiaellenon.blogspot.com
27440-26458
694-1569303