Οι νέες Συμμετοχικές καί Διαδραστικές Τεχνολογίες Τηλεπικοινωνιών στήν Υπηρεσία  τής Άμεσης Δημοκρατίας

Οι νέες Συμμετοχικές καί Διαδραστικές Τεχνολογίες Τηλεπικοινωνιών στήν Υπηρεσία  τής Άμεσης Δημοκρατίας.

           1995 ..2003      (Μετάφραση  Αγγλικά à Ελληνικά : Ιαν.,2007)

Περιεχόμενα

Εισαγωγή…………………………………………………………………………………...3

παιδεία, ψευδο-μετανιωμένοι, LKG.

Η Αθηναϊκή Δημοκρατία. ……………………………………………………………………..4

Η «αγορά» τής ΑΔ στόν 21ο αιώνα………………………………………………………….6

Η εξέλιξη τών ΜΜΕ τών ΗΠΑ. ………………………………………………………………..7

ΜΜΕ που επιχορηγούνται από τήν κυβέρνηση καί τίς ειδικές ομάδες ενδιαφέροντος

-- GE καί ειδήσεις τού NBC -- "Θα εφοδιάσω τον πόλεμο", θυμηθείτε το Maine,

ο "κίτρινος τύπος"………………………………………………………………………………..8

Ο τέταρτος κλάδος τής κυβερνήσεως. …………………………………………………….9

εταιρικές οδηγίες -- οι σπουδαίοι ιδεαλιστές τής τηλεόρασης -- συμβατικότητα,

εφησυχασμός μέ αντάλλαγμα εξαψηφίων αποδοχών –

εντυπωσιακή απουσία διανοητικής περιέργειας……………………………………………..11

Περιστασιακή προκατάληψη της πραγματικότητας από τά ΜΜΕ……………………11

πραγματικότης ως εφήμερο επεισόδιο -- μην αφήστε τους ανθρώπους νά σκεφτούν.

Οι φυλακισμένοι τηλεθεατές………………………………………………………………….11

αυτό-υπνωτισμός – η παράσταση αρχίζει – τηλεπαρουσιαστές.

Ψωμί καί Θεάματα……………………………………………………………………………...12

"άλογα επίδειξης".

Μαστροποί τών υποψηφίων πολιτικών αστέρων, καί ομάδες πολιτών ειδικών     13 συμφερόντων.

ΚΟΙΝΉ ΓΝΏΜΗ………………………………………………………………………………….14 

MME καί η Κοινή Γνώμη -- Αληθινά  ψέματα……………………………………………. . 15

υπεκφυγή -- ο πόλεμος του Κόλπου -- R.Perot οι 900 αριθμοί τηλεπικοινωνίας -- σχεδιάζοντας καί μαγειρεύοντας τα αποτελέσματα.

Κατασκευασμένη άνοδος τής δημόσιας δυσαρέσκειας………………………………. ..17

ορισμένες πολιτικές ομάδες συγκεκριμένων συμφερόντων – τηλεχειρισμός τής τηλεοράσεως.

Ηλεκτρονικές "αγόρασε" καί "πούλησε" παραγγελίες…………………………………..18

Ο ρόλος των MME στη διαμόρφωση του τρέχοντος πολιτισμού μας…………………19

Τελικά, το κοινό έχει λογική. ………………………………………………………………….19

η "στατιστική διαδικασία συνάθροισης" -- το κοινό είναι υπέρμαχο τής ισονομίας καί ισοπολιτείας.

Ιατρική - πειραματικές θεραπείες καί τά MME………………………………………. …….20 

Ποίος πρέπει νά φέρει την ευθύνη κήρυξης πολέμου. …………………………………...21

ο πόλεμος τού Κόλπου τό 1991 καί τά ΕΜΜΕ -- δημοψήφισμα τύπου-LKG –

η πολιτική γιά ΑΔΕ γιά τον πόλεμο -- εμπόριο καί εξωτερική πολιτική.

Κριτικοί τής ΑΔ καί μία σύντομη απάντηση………………………………………………...22

πάρα πολλή δημοκρατία -- οι επιλεγμένοι -- οι εμπειρογνώμονες -- οι αριστοκράτες –

η κοινή αίσθηση.

Κατηγορήστε τούς απλούς ανθρώπους. ……………………………………………………23

λόμπυ – ψηφοφορίες – δημόσιες αντιπαραθέσεις --χαμηλή δημόσια συμμετοχή

-- σκάρτα τηλεοπτικά προγράμματα – απλούστατα, οι πολίτες δεν δίνουν μία δεκάρα.

Μία πρόβλεψη : η ηλεκτρονική δημοκρατία της ελίτ………………………………………24

Ιστόχωροι -- το καλωδιωμένο κοινό.

Το σύνολο τών πολιτών καλωσορίζει ακόμη καί μία παρωδία τής ημι-ΑΔ…………..24

η ΑΔ τού H.R.Perot -- γνωμικό τού A.Hamilton.

Πρωτοβουλίες δημοσκόπησης καί ψηφοφορίας. …………………………………………25

LKG -- φόρος ιδιοκτησίας τής Καλιφορνίας.

Η τεχνολογία ως ζωτικής σημασίας εργαλείο γιά τήν αποδοτικότητα τής αντικειμενικής δικαιοσύνης…………………………………………………………………… 26

Τηλεοπτικά μέσα στίς αίθουσες δικαστηρίων………………………………………………26 

Η διαδικασία πρωτοβουλίας δημοσκόπησης καί ψηφοφορίας. ……………………….26

ειδικές ομάδες συμφερόντων πολιτών –

ΠΗΜ : Τα νέα προσωπικά ηλεκτρονικά μέσα…………………………………………….26

Μερικής απασχόλησης, χαοτική ΑΔ………………………………………………………..28

Τα δικαστήρια…………………………………………………………………………………….32

ΣυΔιΜεΤηΕπ : Τά Συμμετοχικά, Διαδραστικά μέσα Τηλεπικοινωνίας………………..32

Οι απαισιόδοξοι και οι ψευδο-απαισιόδοξοι έναντι τών πραγματικών ζητημάτων……….. 34

ΜΜΕ : Συγκέντρωση καί Ιδιοκτησία…………………………………………………………39

ΤΛ – Μονοπώλιο.

Φορολογούμενος, ο αξιόπιστος χορηγός τής ελίτ. …………………………………………...40

Η επιστήμη τής σημερινής πολιτικής καί τά ολέθρια παρακλάδια της……………….41

Πρότυπα καί ποιότητα τών ΜΜΕ. ……………………………………………………………...42

 ~ = οι κριτικοί ΑΔ.

{ = επιχειρηματολογία ΑΔΕ.

ΑΔ = άμεση δημοκρατία.

ΑΔΕ = Άμεση Δημοκρατία Ελλήνων.

άριστος : ο σημαντικός, διαπρεπής, υπερέχων, ευπατρίδης, γενναίος καί χρήσιμος πολίτης.

ΔΕς = διεθνείς εταιρείες.

ΔMME = Δημόσια ΜΜΕ.

ΔΣ = Δημόσιες Σχέσεις.

ΔΤΛ = Δημόσια Τηλεόραση.

ΕΚΣ = ειδικοί στήν κατασκευή συγκατάθεσης.

ΕΜΜΕ = εταιρικά ΜΜΕ.

ΕΤ = εταιρικός Τύπος.

ΕΜΜΕ = εταιρικά ΜΜΕ.

κραταιός = ο έχων τόν έλεγχο, ο ισχυρός.

ΚΓ = Κοινή Γνώμη.

LKG = Laurence K.Grossman.

MSOs=

ΜΚυΟ = μή-κυβερνητικές οργανώσεις.

ΜΚεΟ = μή-κερδοσκοπικές οργανώσεις.

ΟΔαΚα = οργανισμός δασκάλων καί καθηγητών.

ΟΕΕ = Ομοσπονδιακή Επιτροπή επικοινωνιών. 

ΠΑ = η πλειοψηφία τών Αμερικανικών.

ΠΗΜΤΕ = Τα νέα προσωπικά ηλεκτρονικά μέσα τηλεπικοινωνίας.

ΠΟΕ = Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου.

ΣυΔιΜεΤηΕπ = Συμμετοχικά Διαδραστικά Μέσα Τηλεπικοινωνίας.

ΤΙΕ = Τράπεζα Ιατρικής Επιστήμης.

Εισαγωγή.

   Οι πολίτες τού δυτικού πολιτισμού συντρίβονται από δυσεπίλυτα κοινωνικό-οικονομικά προβλήματα : η παραπαίουσα δημόσια εκπαίδευση, κλονισμός τής οικογενειακής ζωής, επιδημίες εγκλήματος καί κατάχρηση ναρκωτικών ουσιών · ρατσισμός, αυξανόμενη ένδεια μεγάλων αστικών κέντρων, βεβιασμένη διακίνηση ανθρώπων · υψηλό κόστος τής υγειονομικής περίθαλψης, ανθυγιεινή διατροφή, άγχος,  καρκινογόνες χημικές ουσίες καί κατακόρυφη αύξηση ασθενειών σχετιζόμενες μέ τήν κατάχρηση φάρμακων καί ναρκωτικών · η διάχυτος ρύπανση καί μόλυνση τού περιβάλλοντος · έλλειψη ασφάλειας εργασίας, μείωση αμοιβών, καί ακύρωση τών αιματο-αποκτηθέντων απαραγράπτων δικαιωμάτων τών εργαζομένων… κ.λπ.

Μή γνωρίζοντας πως νά οργανωθούν καί νά παλέψουν γιά τα δικαιώματα τους, οι  περισσότεροι άνθρωποι έχουν αποσυρθεί -- γεμάτοι απογοήτευση καί απομυθοποίηση -- από οποιαδήποτε συμμετοχή στην πολιτική καί από τίς υποθέσεις τής κοινότητάς τους, καί έτσι ασυναίσθητα τους έχουν γίνει οι πολίτες υπόδειγμα τής ελίτ : τά αλλοτριωμένα, υπάκουα εργαζόμενα ρομπότ που παρακινούνται από έναν ακόρεστο ατομικιστικό επίκτητο εθισμό γιά καταναλώσει τών διαφημισμένων προϊόντων τών πλουτοκρατών.

Ευτυχώς όμως, πολλοί πολίτες έχοντας συνειδητοποιήσει τήν επείγουσα ανάγκη τής πληροφόρησης καί επιμόρφωσης τού κοινού περί τών έργων καί τόν έσχατο στόχο τών ατόμων πίσω από την παγκοσμιοποίηση, έχουν ιδρύσει μία ανιδιοτελή "ηλεκτρονική κοινότητα". Ξέρουν ότι η γνώση είναι δύναμη, ένας πόρος μεταμορφωτής που πρέπει νά παραληφθεί καί αφομοιωθεί από τό σύνολο τών πολιτών έτσι ώστε αφού πρώτα γίνουν ενήμεροι γιά τίς τρομερές συνέπειες τής απραξίας τους, έπειτα μέ συνειδητή καί οδηγημένη από όραμα συλλογική προσπάθεια νά συμβάλουν στήν καθιέρωση τής παγκόσμιας άμεσης δημοκρατίας. Μερικά ενεργά στελέχη έχουν κινηθεί ακόμη καί πέρα από τόν προαπαιτούμενο σχεδιασμό τών αρμοδίων, ευφυών καί αποτελεσματικών αγωγών τής συμμετοχής μέ τη σκιαγράφηση τού «τέλους» τής νέας κοσμοθεωρίας :  μία υπερβατική καί ανθρωπιστική δημοκρατία. Οι δέ ιδέες, η εργασία καί η ενέργεια όλων τών μελλών αυτών τών "ηλεκτρονικών κοινοτήτων" γιά νά επιφέρουν τό επιθυμητό αποτέλεσμα πρέπει νά μνηστευθούν.

{ Η ΑΔΕ πιστεύει ότι τό οργανωτικό της σύστημα "βάσης " μπορεί νά τούς φέρει όλους μαζί, ώστε νά λειτουργούν μέ τόν αποτελεσματικότερο τρόπο στό πιό αυτόματο-διαχειριζόμενο καί αυτό-ελεγχόμενο δημοκρατικό μέσο που συνελήφθη ποτέ. Η κοιμωμένη δύναμή της μπορεί νά εξελιχθεί στό πιό αδιάλειπτο, αυτόνομο κοσμόφιλο-ρεύμα : η άκαμπτος διώκτης τών αληθινών τρομοκρατών καί τής διαβολικής αυτοκρατορίας τους, έτσι ώστε η ανθρωπότης νά μπορέσει νά περάσει σέ ένα επίπεδο ανθρωπισμού που κανένας Έλληνας ή άλλος μεγάλος φιλόσοφος δέν είχε ή έχει ποτέ ονειρευτεί ως πραγματοποιήσιμο. } Π= 2

Η σύγχρονη τεχνολογία μάς παρέχει τά μέσα γιά τήν πραγμάτωση τού ονείρου τής άμεσης δημοκρατίας. Το μόνο που χρειαζόμαστε τώρα είναι νά υλοποιήσουμε καί νά ενεργοποιήσουμε τήν ψυχή καί τό σώμα  τής ΑΔ : το ενημερωμένο, ενδιαφερόμενο καί δεσμευμένο σύνολο πολιτών τής αυτογνωσίας, που κυβερνάται μόνο από παιδεία. Δεδομένου ότι στήν ΑΔ οι εκτελεστικοί καί νομοθετικοί κλάδοι τής κυβέρνησης εφαρμόζουν την δημόσια καί δημοφιλή θέληση, ούτε η συνταγματική προστασία γιά πιθανές ορμέμφυτες υπερβολές τής πλειοψηφίας, ούτε ένα δικαστικό σώμα που εξουσιοδοτείται γιά νά διαιωνίζει τήν κοινωνική δικαιοσύνη καί που σχεδιάστηκε νά αγνοεί τό δημοφιλές πάθος, μπορεί νά προστατεύσει τήν ΑΔ από τήν τυραννία τής πλειοψηφίας. Ο μόνος προμαχώνας ενάντια στήν σκοτεινή φύση μας που εκτρέφεται από τόν ενστικτώδη εγωισμό μας, είναι ένα σύνολο πολιτών που λειτουργούν μέ βάση τήν παιδεία τής οποίας μία από τίς βασικές της αρχές είναι η ίδρυση ενός έθνους / κράτους απαρτιζόμενο από καταρτισμένους πολίτες που συμμετέχουν όχι ως απομονωμένα άτομα μέ λόγο υπάρξεως τό «ίδιον τέλος», αλλά ως ανιδιοτελή μέλη που είναι αφοσιωμένα στό κοινό αγαθό. Δεδομένου ότι τό ρεύμα τού νέου αναδυομένου «λαικισμού» θέλει νά αλλάξει τόν ρόλο τών εκλεγμένων πολιτικών καί νά ενισχύσει τήν ΑΔ εις βάρος τής σημερινής επιβληθείσας απρόσιτης στόν μέσο πολίτη αντιπροσωπευτικής εξουσίας, η ελίτ έχει ρίξει στήν μάχη ολόκληρο τό οπλοστάσιό της - προπαγάνδα, έλεγχος τών νέων μέσων ενημέρωσης, τρομοκρατία, κ.λπ. .... -- ώστε νά εξαλείψουν αυτή τήν "νέα κοινωνική διαταραχή", δηλ. τήν ΑΔ, στό στάδιο άνθισης της.

Το αποτελεσματικότερο όπλο τους, μέχρι τώρα, είναι τά αυτο-προσδιοριζόμενα ως μετανιωμένα δικτυωμένα μυημένα (πρώην-)μέλη τους : οι διαπρεπείς λόγιοι, μελετητές καί τά τσιράκια τών ΜΜΕ που τώρα διακηρύσσουν μέ παρρησία τούς εαυτούς τους ως αφοσιωμένους ενεργούς υποστηρικτές τής ΑΔ, που δεν ωθούνται από φιλοδοξία ή χρήματα, αλλά από διακαή επιθυμία νά εξιλεωθούν γιά τό αμαρτωλό παρελθόν τους, καί ως απόδειξη διατρανώνουν τίς ανιδιοτελείς προθέσεις τους νά ανακαλύψουν καί καταγγείλουν τούς σχεδιαστές καί τροφοδοτούντες τής σημερινής κοινωνικό-οικονομικής αδικίας, καί νά προσφέρουν ανιδιοτελώς τήν φρόνησή καί σοφία τους γενναιόδωρα γιά τήν πραγμάτωση τής ΑΔ.

Έτσι, καθώς μελετάμε τίς αξίες τής νέας τεχνολογίας ως αγωγούς γιά τήν μετεξέλιξη καί διάδοση τής ΑΔ, θα εκθέτουμε τήν εύγλωττη γλώσσα καί συλλογισμό τών ψευδο-μετανιωμένων, τών οποίων η αποστολή είναι νά αμφισβητήσουν τά κίνητρα μερικών από τά πιό ειλικρινή ενεργά στελέχη τής ΑΔ, νά δυσφημήσουν τά επιτεύγματα καί τίς θεωρίες τους, καί επιδέξια νά αμφισβητήσουν τήν ορθότητα ιδρύσεως μίας ασυμβίβαστης ΑΔ ως ουτοπία η οποία θά μπορούσε νά ακυρώσει τά ανθρώπινα επιτεύγματα · ό δέ τελικός στόχος τών πιό ειδικευμένων από αυτούς είναι νά μειώσουν τήν λειτουργικότητα τής νέας ΣυΔιΤηΕπ ως τήν νέα «Εκκλησία τού Δήμου» τής ΑΔ, προτάσσοντας τήν εφαρμογή των κατά τρόπο μή αποτελεσματικό ή πρακτικό ώστε νά γεμίσουν τίς καρδιές μας μέ αμφιβολία, ώστε καθηλωμένοι από τόν φόβο πιθανούς πορείας μας πρός μία επικίνδυνη ατραπό  νά αποθαρρυνθούμε καί νά αποδεχτούμε τήν διαιώνιση τού σημερινού αντιδημοκρατικού πολιτικού συστήματός μας.

Ένα τέτοιο άτομο που θά αποκαλύψουμε καί εκθέσουμε ανήκει στήν τάξη τών βαρέων βαρών τών ΕΜΜΕ, ο Lawrence Κ. Grossman (LKG).

LKG είναι ο τέως πρόεδρος τών ΔMMEΕ καί τών NBC ειδήσεων, καί αυτήν τήν περίοδο πρόεδρος τού Horizons Cable Network. Όταν έφυγε από τίς NBC ειδήσεις τό 1988, ο φίλος του Marvin Kalb -- διευθυντής τού προσφάτως ιδρυθέντος «Joan Shorenstein (!) Baron Center on the Press, Politics and Public Policy» στό Ινστιτούτο Kennedy School of Government - τού έδωσε μία θέση διδασκαλίας στό "Frank Stanton FirstAmendment Chair" τού πανεπιστημίου Κέμπριτζ. Έχει διδάξει επίσης καί έχει κάνει έρευνα στό Χάρβαρντ, καί το πανεπιστήμιο τής Κολούμπια όπου ήταν ανώτερος συνεργάτης στό " Gannett κέντρο μελετών MEDIA" που τώρα ονομάζεται  «Κέντρο Μελετών Ελευθερίας τών MEDIA Φόρουμ». Εκθειάζεται από τήν οργάνωση «Τό Ταμείο τού Εικοστού Αιώνα (TCF) *» καί πολλές άλλες διάσημες καί ισχυρές. Αρκετά εκφοβιστικός τύπος, δέν θά λέγατε; * ( TCF ισχυρίζεται ότι χρηματοδοτεί καί εποπτεύει τίς έγκαιρες αναλύσεις τής οικονομικής πολιτικής, τών εξωτερικών υποθέσεων, καί τών εσωτερικών πολιτικών ζητημάτων. Ως ένας Μή-κερδοσκοπικός καί Ανεξάρτητος ιδρύθηκε τό 1919 καί χρηματοδοτήθηκε από τον Edward A. Filene. Ο τωρινός πρόεδρός του είναι ο R.C.Leone.)

[ Σημείωση : Όλες οι αναφορές σχετικά μέ τόν LKG είναι μέχρι το 1995 εκτός άν ειδάλλως δηλωθέντες. ]

Η Αθηναϊκή Δημοκρατία.

Η ετυμολογία μερικών λέξεων κλειδιά… προϋποθέτεται καί απαιτείται ώστε νά κατανοήσουμε τι αντιπροσώπευσε η "αληθινή" δημοκρατία πριν 2.500 έτη. Δημοκρατία = ένα πολιτικό σύστημα στό οποίο ο «δήμος» -- τό σύνολο τών πολιτών -- είναι οι «κραταιοί» = οι ισχυροί, αυτοί που έχουν τόν έλεγχο.

Πόλις ≠ κράτος.

Πολίτης = ενεργό μέλος (≠ υπήκοος) τής ΑΔ.

Πολιτική = η διακυβέρνηση τής πόλεως από τό σύνολο τών πολιτών καί όχι από έναν βασιλιά..., ή μερικούς μή υπόλογους εκπροσώπους.

Ιδιώτης = ένας πολίτης που κυρίως ενδιαφέρεται γιά τίς προσωπικές υποθέσεις του · στά αγγλικά : idiot = ένα ηλίθιος, ανόητος à οι λέξεις αποκαλύπτουν τήν αληθινή ιστορία τής ανθρωπότητας.

Πολιτικόν/-ά = αναφερόταν σέ ζητήματα τής πόλεως, δηλ. αυτά που ενδιέφεραν όλους τούς πολίτες, τό «κοινό» -- τό αντίπαλο άκρο, ήτο οι «ιδιώτες».

Έτσι, από «Πόλις» τών Πολιτών à Πολιτικά à Πολιτισμός.

Οι βασικές αρχές / ηθικές επιταγές τής ΑΔ.

-- Οι κυβερνήτες υπόκειντο σέ έλεγχο από τούς πολίτες, δηλ. οι κυβερνήτες ήταν υπόλογοι εκπρόσωποι μέ κύριο έργο τους τήν πραγμάτωση τών εντολών τής πλειοψηφίας.

-- Οι Αθηναίοι πολίτες θεωρούνταν ίσοι ως πρός τά πολιτικά δικαιώματα τους, έχοντας ένα άμεσο, συγκεκριμένο καί υπαρξιακό μερίδιο στήν λήψη καί εκτέλεση αποφάσεων, καί έτσι άμεσα επηρέαζαν τήν πορεία τής κοινωνικοπολιτικής ζωής τους.

 -- Ευρέα τμήματα τού συνόλου τών πολιτών αναλάμβαναν ενεργούς πολιτικούς ρόλους, δεδομένου ότι όλοι οι πολίτες θεωρούντο ικανοί νά κρίνουν ποίο ήταν το συμφέρον τής «πόλεως», ζώντας αναπόσπαστα μέσα στά γεγονότα καί συμμετέχοντας αλληλένδετα σέ αυτά.

-- Η άσκηση τού «πολιτεύεσθε» αντιμετωπιζόταν ως κεντρική δραστηριότης τής ζωής τής δημοκρατικής κοινωνίας τους, καί έτσι ήταν υποχρεωτική.

-- Μία κοινωνία πρέπει νά κυβερνηθεί από την πειθώ καί τήν συναίνεση -- σέ αντιδιαστολή μέ τήν δύναμη καί τόν εξαναγκασμό.

--Κανένας δεν είναι σέ θέση νά λάβει αποφάσεις υπέρ τού συμφέροντος ενός προσώπου όπως τό ίδιο τό ενδιαφερόμενο πρόσωπο.

Όπως είπε ό Περικλής στήν διάσημη νεκρική αγόρευση του, " Μόνο μεταξύ μας ένας άνδρας που δεν συμμετέχει (στις πολιτικές υποθέσεις) αποκαλείται όχι ήσυχος πολίτης, αλλά ένας κακός «ιδιώτης»." Καί αυτό είναι βασικά η άβυσσος που χωρίζει τόν Ελληνισμό από τόν δυτικό πολιτισμό, όπου το άτομο (ιδιώτης) προάγεται καί από τόν κρατικό νόμο καί από το θρησκευτικό δόγμα, ενώ ό «Έλλην» ήταν "πρόσωπο"  τού οποίου η προσωπικότητα έβρισκε καί πραγμάτωνε το «τέλος» της στήν «πόλιν» που τήν έθρεψε καί «ικέτευε» γιά τήν συμβολή τών φυλάκων της ( δηλ. τών άλλων "προσώπων", πολιτών) γιά τήν (μετ-)εξέλιξή της.

Η δημοκρατία δεν ήταν το τελικό προϊόν μιας επιτυχούς εξέγερσης τού καταπιεσμένου συνόλου τών πολιτών αλλά μάλλον η αποκορύφωση ενός μοναδικού πολιτισμού που τόλμησε νά αμφιβάλλει, νά ανακρίνει καί αμφισβητήσει τα διατάγματα τών Θεών τους, καί ταυτοχρόνως αγκαλιάζοντας τούς νόμους τής φύσης – η πυγή τής λογικής καί επιστήμης. Κατά συνέπεια, η αχαλίνωτη δύναμη τής λογικής διαπέρασε κάθε πτυχή τής κοινωνικής δραστηριότητας καί τής φιλότιμης επίπονης προσωπικής προσπάθειας. Η Ελληνική γλώσσα, η επιστήμη, το θέατρο καί η φιλοσοφία εξελίχθηκαν αλληλο-εξαρτημένα ως καθοριστικές κοινωνικές δυνάμεις δημιουργίας -- η μία βοηθώντας τήν άλλη καί στηριζόμενη σ’ αυτήν -- που ξεφάντωναν στόν «λόγο» που εζύμωνε τό πνεύμα τών Αθηναίων καί από τήν παιδαγωγική σκηνή τού ελληνικού θεάτρου.

Συνεπώς, οι Έλληνες απορροφήθηκαν πλήρως από τήν λογική μέθοδο τής αμφισβήτησης καί εκτίμησης όλων τών οντοτήτων κατόχων ειδικών δυνάμεων.

Ποια είναι η φύση τής δύναμης; Πώς καί πότε χρησιμοποιείται κατά αδόκιμο τρόπο; Είναι οι πανίσχυροι Θεοί δίκαιοι; Πόσο ισχυροί είναι; Έχουν οι πλούσιοι ένα απαράγραπτο δικαίωμα από τούς θεούς νά τούς κυβερνούν; Ποίος έχει τά προσόντα νά καθορίζει το ήθος καί έθος τής πόλεως τους;

Καί έτσι η δημοκρατία συνελήφθηκε καί γεννήθηκε μεταξύ τών ελευθέρως σκεπτομένων γονέων της. Μέσω του ευφυούς προγραμματισμού καί τών κοινών συντονισμένων συμπεφωνημένων προσπαθειών τών κορυφαίων πολιτών καί τής πλειοψηφίας μαζών, οι Έλληνες καθιέρωσαν μία «πόλιν» η οποία ενθαρρύνει τήν συμμετοχική δημοκρατία. à { εργασίες τής ΑΔΕ σχετικά μέ τήν Αθηναϊκή δημοκρατία γιά μία πιό λεπτομερή μελέτη. }

Η υπεύθυνη «υπηκοότητα» έπρεπε νά καλλιεργηθεί προσεκτικά. Έτσι, το συμβούλιο τών 500 – επιλεγμένο διά κληρώσεως -- συγκροτήθηκε γιά νά βοηθήσει νά προετοιμάζονται οι πολίτες ώστε νά είναι νά αποφασίζουν ορθώς. à  { ΑΔΕ: όλοι οι ενεργοί πολίτες - από τήν βάση έως τόν υψηλότερο βαθμό αρχής -- βοηθιούνται από καί συμβάλλουν στήν "Κρατική Τράπεζα Κοινοποίησης"... } Π= 2

Διεκπεραίωναν προκαταρκτικές συζητήσεις σέ σημαντικά θέματα προγραμματισμένα γιά δημόσια συζήτηση καί γιά νά βοηθήσουν όλους τούς πολίτες νά φτάσουν σέ υγιείς κρίσεις γιά τό «κοινό αγαθό» , προβάλλοντας προτάσεις καί παρέχοντας τους τήν απαιτούμενη, σχετιζόμενη πληροφόρηση. à { ΑΔΕ : η κάθε βάσις... , η Βουλή, οι υπουργοί, οι Δεξαμενές Σκέψεις, τό Ανώτατο Δικαστήριο, είναι όλοι ενεργά μέλη τής  δημοκρατίας μας. } Π= 2 

Καθιερώθηκε επικοινωνία μεταξύ τού συνόλου τών πολιτών στούς χώρους συνεδρίασης καί μέσω συγκεκριμένων οργάνων καί ιδρυμάτων. Καί όπως κατέγραψε ό Πρωταγόρας, "... η εκπαίδευση τών Ελλήνων περί πολιτικής αρετής...  προωθείται ποικιλοτρόπως από τούς γονείς, τούς συμπολίτες, καί τά ιδρύματα τής πόλεως.... ακριβώς όπως όλοι οι πολίτες ανατρέφονται νά ομιλούν τήν γλώσσα, τοιουτοτρόπως εκπαιδεύονται στήν πολιτική αρετή." à { ΑΔΕ: συνεδριάσεις τής βάσεως καί αλληλεπίδραση της μέ άλλες βάσεις, ΔMME, Διαδίκτυο, Εκκλησία τού Δήμου,  συνελεύσεις εργαζομένων, κ.λπ. } Π= 2 

Τελικά, η πολιτική έγινε η υπόθεση τού πολίτη, καί οι υποθέσεις τών πολιτών έγιναν η ουσία τής πολιτικής.

~ Σύμφωνα μέ τόν LKG, "... αλλά η ΑΔ δεν θα μπορούσε νά επιζήσει τού μεγέθους καί τής πολυπλοκότητας τών πλουραλιστικών, πολυπληθέστατων τεραστίων σημερινών κρατών ..."

{ Η ΑΔ είναι θέμα πολιτισμού καί όχι μεγέθους. Καί στήν πραγματικότητα, εάν οι Αθηναίοι πολίτες είχαν υπάρξει αρκετά σοφοί ώστε νά μοιραστούν επί ίσων όρων τήν δημοκρατία τους μέ τούς άλλους Έλληνες, η ανθρωπότης δέν θα είχε δοκιμαστεί από τήν βαρβαρότητα τής Pax- Romana, τού Μεσαίωνος, κ.λπ. } Π=2  

~ Καί ό LKG συνεχίζει, "... ό ταχύς ρυθμός καί η πολυπλοκότητα τής σύγχρονης αμερικανικής ζωής καθιστούν τέτοιου είδους αφοσίωση γιά τό «κοινό καλό» πλήρως αδύνατη, εκτός από τούς πολύ πλουσίους (!) καί τούς πλήρους απασχόλησης επαγγελματίες πολιτικούς{ ήτοι, οι υπ’ αριθμό 1 καί 2 πολέμιοι τής ΑΔ } Π=2  Επιπλέον, οι ανταγωνιστικές αποσπάσεις τής προσοχής μας καί ψυχαγωγίες είναι τόσο εύκολα διαθέσιμες στην τηλεόραση καί... (ώστε) νά είναι ιδιαίτερα απίθανο (!) οι απλοί πολίτες νά εμβυθίζουν τούς εαυτούς τους στά πολιτικά δρώμενα, ακόμα κι αν  μπορούσαν νά βρουν τόν απαιτούμενο χρόνο."

{ Οπότε, μέ βάση αυτό τό σκεπτικό, οι Αθηναίοι μπορούσαν νά περπατήσουν από τούς αγρούς τους στήν Εκκλησία τού Δήμου κ.τλ, ενώ ένας Αμερικανός που παρακολουθεί 4-7 ώρες τηλεόραση ημερησίως, δεν μπορεί νά διαθέσει ολίγα λεπτά γιά νά στείλει ένα μήνυμα ή μία πρόταση μέ το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, νά μελετήσει μερικά σημαντικά ζητήματα, ή νά ψηφίσει ηλεκτρονικώς, … ! } Π=2  

~ Κατόπιν ό LKG καθόρισε τόν "δεύτερο μετασχηματισμό τής δημοκρατίας" ως τίς Δημοκρατίες δυτικού τύπου.

{ «Έμμεση» είναι το αντίθετο τής «άμεσης», οπότε ο μόνος τύπος διακυβέρνησης που κάπως πλησίασε τήν Αθηναϊκή ΑΔ υπήρξε αυτός στίς σφύζουσες πόλεις-κράτη τής Φλωρεντίας καί Βενετίας κατά τήν περίοδο τής Αναγέννησης.

Επιπλέον, όταν ένα αντικείμενο ή μία ιδέα μετασχηματίζεται αλλάζει σέ κάτι νέο απολύτως ξένο πρός το πρωτότυπό του. Η αγνή ΑΔ εξελίσσεται μέ τίς βασικές αρχές της νά παραμένουν άθικτες. } Π=2 

Η Αγορά τής ΑΔ στόν 21ο αιώνα.

Οι απόψεις καί προτάσεις τών πολιτών διαβιβάζονται, μελετούνται καί ενισχύονται χάρις τής δύναμη τών ΣυΔιΤηΕπ. Οι προοδευτικές ομάδες μπορούν νά συντονίσουν τις δραστηριότητές τους στο διαδίκτυο, καί μέ τήν χρήση τού συστήματος πυραμίδων τής ΑΔΕ, η οργανωτική επιτροπή μίας οργάνωσης μπορεί νά αγγίξει δεκάδες εκατομμυρίων πολιτών. Αντί ενός ενιαίου χώρου συνάντησης καί ψηφίσματα διά τής επίδειξης τών χεριών, έχουμε τίς ηλεκτρονικές ψηφοφορίες καί εκτεταμένα, διαλογικά δίκτυα τηλεπικοινωνιών που καλύπτουν όλο τόν πλανήτη. Στόν κάθε πολίτης δίδεται η ευκαιρία νά αποκτήσει μία θέση κοντά  στόν ιερό λόφο τής Ακροπόλεως.

Το διάστημα τού ταξιδιού καί τής δραστηριότητας του ηλεκτρονίου πρέπει νά κρατηθεί αγνό από τίς τών πλουτοκρατών επιθέσεις πρός κατάληψη του. Μην έχετε καμία αμφιβολία ότι ακριβώς όπως μας προσφέρουν αντι-παιδεία μέσω τού εκπαιδευτικού συστήματός τους, τό Hollywood, τά επικρατούντα ΕΜΜΕ, καί ακριβώς όπως υπαγορεύουν τήν νομοθεσία καί κοινωνικό-οικονομική αδικία, λειτουργούν γιά νά έχουν τον πλήρη έλεγχο τού περιεχομένου τών προμηθευτών ιστοσελίδων, καί τού νομικού καθορισμού τών συμμετοχικών διαλογικών τηλεπικοινωνιών (ΣυΔιΤηΕπ).

Το 1917, ό Λένιν είχε δηλώσει ότι, "κάθε μάγειρας πρέπει νά μάθει πως νά κυβερνά το κράτος..." αλλά κατέληξε νά ιδρύσει τήν πιό ολοκληρωτική κυβέρνηση.

Όλοι οι άνθρωποι δέν ποθούν, δέν είναι κατάλληλοι ούτε μπορούν νά εκπαιδευθούν γιά νά είναι κατάλληλοι νά κυβερνήσουν · πολλοί θα συνεισφέρουν υγιείς προτάσεις, ολίγοι θα συλλάβουν καί θα συντάξουν αυτές που θα επιταχύνουν την πρόοδο, αλλά όλοι μπορούν νά έχουν το δικαίωμα λόγου στήν ΑΔΕ. Εξαρτάται από τόν καθέναν μας νά αποφασίσει τό πόσο θέλει νά συμβάλει, αλλά όσο πιό ενεργός είναι ένας πολίτης τόσο περισσότερο «λόγο» έχει στήν ΑΔΕ, καί έτσι περισσότερη ευκαιρία νά διαμορφώσει το μέλλον μας.

Ολίγοι πρώιμοι Βρετανοί καί Γάλλοι δημοκρατικοί φιλόσοφοι, όπως ο John Stuart Mill καί Montesquieu, ξεχώρισαν τήν ιδέα τού πολίτη ( ο αλτρουιστής καί αφιερωμένος στό κοινό καλό δημόσιος πολίτης ) από αυτήν τού «ιδιώτη» ( αυτός που ιδιοτελώς εστιάζει τήν ενέργεια του γιά τήν πραγμάτωση τών ενδιαφερόντων του).

Η εξέλιξη τού Αμερικανικού Τύπου.

Πρός τό τέλος τού 18ου αιώνα, ο αμερικανικός πολιτικός Τύπος αγοράστηκε καί πληρώθηκε από τήν κυβέρνηση, τούς πολιτικούς, τούς προστάτες τους, καί τά πολιτικά κόμματα τους. Ο επικρατών Τύπος όφειλε τήν καθιέρωσή του στήν κυβερνητική επιχορήγηση, καί φυσικά ο όγκος τών άρθρων που δημοσιευόταν από αυτόν εξυπηρετούσε συγκεκριμένα ειδικά ενδιαφέροντα.

Μερικά παραδείγματα: Το υπουργείο εξωτερικών τού T.Jefferson χρηματοδότησε τήν   “National Gazette” γιά νά αντιμετωπίσει τόν καταιγισμό προσωπικές επιθέσεων κατά τού προσώπου του που δημοσιευόντουσαν από τήν “Gazette of the US” η οποία ήτο όργανο τού Ομοσπονδιακού Κόμματος συντηρουμένη από διαφημίσεις τής κυβέρνησης από το τμήμα Υπουργείου Οικονομικών τού A.Hamilton.

Η “New Hampshire Patriot” παρέδωσε τήν συνώνυμο πολιτεία στόν J.Q.Adams τό 1828. 

Η “Richmond Enquirer” προήγαγε τό αντι-ομοσπονδιακό ρεπουμπλικανικό κόμμα τών T.Jefferson καί J.Madison.

Η “Telegraph” θήτευσε ως η επίσημη φωνή τής κυβέρνησης τού A.Jackson,  ανταμειβόμενη μέ κυβερνητικές αγγελίες, μέχρις ο A.J ευνόησε τήν “Globe”. à

{ ΑΔΕ: MME }.

Το περιεχόμενό τους συνήθως γέμιζε μέ κλασσικές αναφορές, λογοτεχνικές μνείες, καί ακαδημαϊκού περιεχομένου λεξιλόγιο, καί μέ ρητορική που σίγουρα δέν προσφέρετο γιά κατανάλωση από τόν μέσο Αμερικανό πολίτη. à { ΑΔΕ: ΜΜΕ: τό περιεχόμενο άρθρων σχετικών μέ τήν κρατική πολιτική ή μέ κοινωνικό-οικονομικά ζητήματά γιά τά οποία τό σύνολο τών πολιτών καλείται νά ψηφίσει διατυπώνεται μέ τρόπο καί λεξιλόγιο κατανοητό τουλάχιστον από απόφοιτους Λυκείου. Σέ όλες τίς άλλες περιπτώσεις, οι κλασσικές αναφορές, λογοτεχνικές νύξεις, η επιστημονική ορολογία καί η ρητορική ενθαρρύνονται. Τά κρατικά ΜΜΕ είναι ό κύριος αγωγός μέσω τού οποίου τό κράτος, οι μελετητές, οι ερευνητές καί οι ενεργοί πολίτες συμβάλλουν στήν συνεχή επιμόρφωση, εκπαίδευση καί σωστή ενημέρωση τού κοινού σέ θέματα γενικής καί εξειδικευμένης φύσεως.}Π=2  

Έως τό 1844 τά εθνικά καί παγκόσμια νέα ταξίδευαν πάρα πολύ αργά γιά νά τά μεταβιβάσουν ό καθημερινός ή ακόμα καί ό εβδομαδιαίος τύπος . Προς το τέλος δεκαετίας τού 1820, τά έσοδα τού ΕΤ από διαφημίσεις καί τήν κυκλοφορία των  αυξήθηκαν εντυπωσιακά - ακριβώς όπως στη Μεγάλη Βρετανία – καί επικράτησε η χρήση τών λέξεων καί ανεκδότων που το ευρύ κοινό μπορούσε εύκολα νά καταλάβει. Η εισαγωγή υπηρεσιών τού τηλέγραφου το 1844, ενώ έφερε μία αίσθηση επικαιρότητας στίς καθημερινές εφημερίδες, εισήγαγε τήν ισοπεδωμένη καί τυποποιημένη γλώσσα που οδηγεί στήν εξαφάνιση τών ποικίλλων μορφών δημοσιογραφίας καί αφηγήσεως, καί τών τοπικών, ακόμη καί οι περιφερειακών ειδήσεων. Έτσι, οι ιστορίες άρχισαν νά γράφονται από δημοσιογράφους που ποτέ δέν απομακρύνονταν από τα γραφεία τους γιά δημοσιογραφική έρευνα, μέ αποτέλεσμα νά σκέπτονται όλο καί περισσότερο απόμακρα από τήν τοπική καί προσωπική εμπειρία τού αναγνώστη. Καί όσο γιά τά πολιτικά θέματα,  ακόμη καί αυτές οι από δεύτερο χέρι εμπειρίες καί ανακοινώσεις ήτανε φιλτραρισμένες καί αποστειρωμένες από τούς συντάκτες μέχρις ότου μάθαιναν αυτό που θεωρείτο «πολιτικώς» ορθό.

[ Ό W.R.Hearst, ιδιοκτήτης τής «Εφημερίδα N.YΥόρκης» περιοδικού" απάντησε στόν βαριεστημένο αποσταλμένο στήν Κούβα καλλιτέχνη του μέ το τώρα διάσημο μήνυμά του, "Παρακαλώ παραμείνετε. Εσείς (συνεχίστε νά )εφοδιάζετε τίς εικόνες, καί εγώ θα εφοδιάσω τον πόλεμο." Καί όντως εκπλήρωσε τήν υπόσχεση του επειδή ο εκ προμελέτης Ισπανό-Αμερικανικός πόλεμος ξέσπασε το 1898, λίγο μετά από τό μήνυμά του. à( ¹ Θυμάσαι τό Maine.) ]

η ελίτ μεταχειρίστηκε τίς εφημερίδες ως ένα άλλο επιχειρησιακό περιουσιακό τους στοιχείο * · καί ως αποτέλεσμα ό ΕΤ τους, εξυπηρετώντας τα ενδιαφέροντα τους μέ τό νά καθορίζουν τό γενικό πλαίσιο γιά κάθε νέα πολιτική, είχε ο γίνει βασικός φορέας στόν επηρεασμό τής κοινής γνώμης. Φυσικά, ό ΕΤ βαθμιαία έγινε ο κύριος συνεκτικός κρίκος μεταξύ τού κοινού καί τής πολιτικής -- οι μαζικές συναθροίσεις καί συλλαλητήρια, κοινοτικές συζητήσεις, πολιτικά φόρουμ, ζωντανές ομιλίες που εκφωνούνταν από τούς εκπροσώπους τών πολιτών έγιναν ένας αναχρονισμός.

* (J.F.Welch, πρόεδρος τής General Electric που αγόρασε τήν NBC το 1986, επέμεινε ότι οι NBC ειδήσεις δεν είχαν καμία μεγαλύτερη ευθύνη πρός τό κοινό από ότι είχε οποιαδήποτε άλλη από τίς παραδοσιακότερες της επιχειρήσεις, μήν λαμβάνοντας υπόψη τήν συνταγματική εντολή περί ειδήσεων, τούς όρους παροχής τής άδειας της καί τίς υποχρεώσεις της πρός τήν Ομοσπονδιακή Επιτροπή Επικοινωνιών, ΟΕΕ. à { ΑΔΕ àΙδιοκτήτες ΜΜΕ: άδεια λειτουργίας καί υποχρεώσεις τους. } Π=2

Τά μέσα, μαζί μέ άλλες προσφάτως εφευρεμένες κοινωνικο-οικονομικές υποχρεώσεις καί δραστηριότητες, δημοφιλείς παρεκτροπές καί ψυχαγωγίες, όπως "η ευτυχής-ώρα" τών μπάρ, θεαματικές αθλητικές εκδηλώσεις, παραισθησιογονικό κινηματογράφο, εμπορικά κέντρα μεγέθους ενός χωριού, τό αυτοκίνητο..., υπηρετούν τήν κύρια φλέβα τής δημόσιας ζωής τών πολιτών.

Η πολιτική έχει γίνει η περιοχή τών πλουτοκρατών καί τών εμπειρογνωμόνων τού Πλάτωνα, οι οποίοι εξασφαλίζουν ότι παραμένουμε περιφραγμένοι στήν σφαίρα τού πολιτιστικού απομονωτισμού μας.

¹ ( Θυμάσαι τό Maine : Στίς 25 Ιαν.1898, τό πολεμικό USS Maine εισήλθε στό λιμάνι τής Αβάνα, επιστρατευμένο από τόν αμερικανικό πρόξενο F.Lee γιά νά προστατεύσει τα αμερικανικά συμφέροντα. Ο καπετάνιός του Charles Sigsbee έγραψε, "Η αναταραχή στήν Κούβα θα τελειώσει σύντομα. Ο νέος ισπανικός κυβερνήτης του νησιού φαίνεται νά έχει τήν κατάσταση υπό έλεγχο... οι ισπανικοί ανώτεροι στρατιωτικοί έχουν συμπεριφερθεί ως κύριοι... ", καί ότι αυτός καί το προσωπικό του είχαν φιλοξενηθεί αφειδώλευτα από τούς τοπικούς άρχοντες.

Τρεις εβδομάδες αργότερα, το USS Maine ανατινάχτηκε. Τα πληρώματα από τα κοντινά σκάφη επάνδρωσαν τίς ναυαγοσωστικές λέμβους γιά νά διασώσουν τα επιζώντα μέλη του πληρώματος του Maine. "Πρώτες μεταξύ αυτών," ο Sigsbee έγραψε, "ήταν οι βάρκες από τον Alfonso ΧΙΙ ..."

Ο Κίτρινος Αμερικανικός Τύπος : Eεντούτοις, ό αμερικάνικος ΕΜΜΕΕ δεν είχε καμία αμφιβολία γιά ποιος ευθυνόταν γιά τήν βύθιση του Maine. Ήτανε ο δειλός Ισπανός,  φώναζαν στόν λαό τους. Η «Νέα Υόρκη Εφημερίς» τού William Randolph Hearst δημοσίευσε ακόμη καί τίς εικόνες. Επέδειξαν πως ισπανικοί δολιοφθορείς είχαν προσδέσει μία υποβρύχια νάρκη στό Maine καί τήν είχαν πυροδοτήσει από την ακτή.  Ανταγωνίστηκαν καί μέ άλλους τρόπους. Ο «Κόσμος» ήταν η πρώτη εφημερίδα που εισήγαγε τίς έγχρωμες γελοιογραφίες, καί η «Εφημερίς» τήν αντέγραψε αμέσως. Οι δύο αυτές εφημερίδες συχνά τύπωναν τίς ίδιες γελοιογραφίες υπό διαφορετικούς τίτλους. Ένας από αυτούς περιλάμβανε τίς περιπέτειες "τού κίτρινου αγοριού," ένα μικρό αγόρι που φόρεσε πάντα μία κίτρινη ενδυμασία. Δεδομένου ότι ό έγχρωμος Τύπος  ήταν καινοτομικός στήν δεκαετία τού 1890, το ολοκληρωμένο προϊόν δέν ήταν πάντα τέλειο. Τα χρώματα, ειδικά το κοστούμι του κίτρινου αγοριού, συχνά ήταν πασαλειμμένο. Σύντομα οι άνθρωποι άρχισαν νά αποκαλούν αυτές τίς εφημερίδες καί άλλα παρόμοια περιοδικά "ο κίτρινος Τύπος." "Χρωμάτισαν τά κωμικά," έλεγαν αρκετοί, "αλλά χρωμάτισαν καί τίς ειδήσεις."

Μία δευτερευούσης αξίας επανάσταση στήν Κούβα ενάντια στήν ισπανική αποικιακή κυβέρνηση παρείχε τήν ευκαιρία γιά ένα «ζωηρόχρωμο» θέμα καί τήν δικαιολογία γιά τήν κήρυξη πολέμου. Γιά μήνες τώρα οι εφημερίδες «χρωμάτιζαν» μέ φρικιαστικές λεπτομέρειες τά μαρτύρια τού Κουβανέζικου λαού υπό τόν καταπιεστικό Ισπανό αποικιοκράτη, έχοντας περιορίσει πολλούς Κουβανούς σέ στρατόπεδα συγκέντρωσης τά οποία ό αμερικανικός Τύπος τά αποκαλούσε "στρατόπεδα θανάτου." Άγριες ιστορίες μέ κραυγαλέους τίτλους -- ισπανικός κανιβαλισμός, απάνθρωπα βασανιστήρια,  Αμαζόνειοι πολεμιστές μάχονται υπέρ τών επαναστατών  -- πλημμύρισαν τα περίπτερα εφημερίδων. Οι εφημερίδες έστειλαν εκατοντάδες δημοσιογράφους, καλλιτεχνών καί φωτογράφους νά εξιστορήσουν τίς ισπανικές αγριότητες. Οι ανταποκριτές όμως, συμπεριλαμβανομένων επιφανών όπως ο συγγραφεύς SStephen Crane καί ο καλλιτέχνης Frederick Remington, βρήκαν λίγο υλικό άξιο καταγραφής.

"Δεν υπάρχει κανένας πόλεμος," ο Remington έγραψε στον προϊστάμενό του. "Αίτημα νά ανακληθώ." Ο προϊστάμενος τού Remington, William Randolph Hearst,  απάντηση μέ τό ακόλουθο τηλεγράφημα : "Παρακαλώ παραμείνετε. Εφοδιάζετε τίς εικόνες, θα εφοδιάσω τόν πόλεμο." Ό Hearst ήξερε νά κρατάει τόν λόγο του. Τέσσερεις εβδομάδες μετά από τήν καταστροφή τού USS Maine, η εφημερίδα του αφιέρωνε περισσότερες από οκτώ σελίδες ημερησίως γιά αυτό τό γεγονός. Γιά νά μην υπερακοντιστούν, οι άλλες εφημερίδες ακολούθησαν τό παράδειγμα τού Hearst. Οι εκατοντάδες τών κύριων άρθρων απαίτησαν νά εκδικηθούν το Maine καί τήν αμερικανική τιμή. Πολλοί Αμερικανοί συμφώνησαν. Σύντομα η κραυγή τής οργισμένης λαοσύναξης μπορούσε νά ακουστεί παντού – στίς εφημερίδες, στίς οδούς, καί στούς διαδρόμους τού Κογκρέσου : "Θυμηθείτε το Maine! Στό διάολο μέ την Ισπανία."

Το τελευταίο πράγμα το οποίο η Ισπανία θα μπορούσε νά επιθυμήσει θά ήταν μία σύρραξη μέ τις ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ κήρυξαν τον πόλεμο στην Ισπανία τον Απρίλιο του 1898, χάρις στήν πρόκληση τών ΗΠΑ καί τό ζήλο τών ΜΜΕ της. Κατά παρόμοιο τρόπο, έσυραν τούς αμερικανικούς στον Ι & ΙΙ παγκόσμιο πόλεμο, τον πόλεμο τής καί τού Βιετνάμ..., Κόσσοβου, Αφγανιστάν καί τού Ιράκ. )

Ο Τέταρτος Κλάδος της Κυβέρνησης.

Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του '60, τα περιοδικά γενικού ενδιαφέροντος εξαφανίστηκαν, καταβροχθισμένα από το εγκαλίζων τά πάντα νέο μέσο, δηλ. τής τηλεόραση · καί σήμερα, περισσότερο από 75% όλων τών ημερησίων εφημερίδων ανήκουν σέ εταιρικές αλυσίδες ιδιοκτησίας, η πλειοψηφία των οποίων είναι κάτοχοι άνω τών δώδεκα εφημερίδων.

Η ηλεκτρονική επανάσταση επικοινωνιών εξερράγη στήν δεκαετία του '20, μέ την εμφάνιση τού ραδιοφώνου που όμως προσπεράθηκε σύντομα από την τηλεόραση. Το 1946, μόνο 7.000 οικογένειες είχαν τηλεόραση · το 1952 ..19 εκατομμύρια · το 1960 ..45 εκατομμύρια καί σήμερα υπάρχουν πάνω από 300 εκατομμύρια συσκευές τηλεοράσεως στίς ΗΠΑ, οι οποίες αναμεταδίδουν πάνω από 7 ώρες ημερησίως, διεκδικώντας περισσότερο από τόν μισό ελεύθερο χρόνο τού μέσου Αμερικανού.

Έχει προκύψει ως ο κυρίαρχος γκουρού, μετασχηματίζοντας μεθοδικά όλη τήν αμερικανική κοινωνία -- τήν οικογένεια, θρησκεία, εργασία, ελεύθερο χρόνο, εκπαίδευση, πολιτική, αθλητισμό, τίς τέχνες -- μέ την υπαγόρευση τι είναι σημαντικό, ευφυές καί τι δεν είναι.

Η TV ως μέσο επικρατουσών τάσεων έχει εξελιχθεί σέ ένα ισχυρό "βυσματωτό φάρμακο" που ο στόχος του είναι " νά μας διασκεδάσει έως θανάτου " έχοντας προγραμματιστεί από τήν κούνια μας ότι η τέχνη τερατουργημάτων, τα τετριμμένα ζητήματα, η επιφανειακή ανάλυση, η απρόσεκτη αισθησιοκρατία καί ένας πλασματικός κόσμος τής απατηλής ευτυχίας στήν θέση τής πραγματικότητας, είναι οι αποδεκτές αρχές τής νέας κεφαλαιοκρατικής Αμερικής.

Κάθε λεπτό τής ημέρας, προάγει :τήν διαστρέβλωση καί υπερβολή του καλύτερου καί χειρότερου ως πρός τό ποιοι καί τι είναι η AP , τήν αναμετάδοση τής ρηχής καί παραπλανητικής κάλυψης, τήν δυσανάλογη εστίαση στίς κρίσεις καί συρράξεις, τήν έμφαση στίς στημένες ψηφοφορίες, το ωραιοποιημένο έγκλημα καί τόν προκλητικό ιδιοτελή τρόπο ζωής τών "αστεριών", τόν κορεσμό τής ψυχής μας μέ τήν ενστικτώδη συνουσία καί βία, τόν εκχυδαϊσμό τών τεχνών, τήν στρέβλωση προοπτικής μας γιά τά περί τού κόσμου, καί την υποτίμηση τής δημοκρατικής διαδικασίας έτσι ώστε νά γίνουμε ολοκληρωμένα «φυτά» τού καναπέ.

Τά ΕΜΜΕ, μέ συντονισμένη συνωμοτική δράση μέ τήν κυβέρνηση, αποκρύπτουν τήν απέχθεια τους πρός τήν ιδέα ενός συνόλου πολιτών που θά μπορούσε νά επιλέγει : τήν ουσία αντί τίς θεατρικές τακτικές τής πολιτικής, τήν στοχαστική τίμια αποκαλυπτική συζήτηση τών ζωτικής σημασίας ζητημάτων ως ελεύθερα σκεπτόμενα άτομα υπεράνω ενός έθνους τών ακόρεστων καταναλωτών. Καί μέχρι τώρα, δυστυχώς, το αρχέγονο πρότυπο τής ελίτ ως η ανθρώπινη πραγματικότης έχει κατορθώσει νά μολύνει συνεχώς την ψυχή τής ΠΑ. à { ΑΔΕ : MME }.

Ενώ τα MMΕ είναι ένα ζωτικό άρτιο εργαλείο τής εθνικής καί διεθνούς εταιρικής κοινότητας μέ έναν δυσδιάκριτο προσανατολισμό προς τίς νεοφιλελεύθερες πολιτικές αντί τών δημοσίων υπηρεσιών, οι υποτιθέμενοι κριτικοί τού προσωπικού τού ΕΜΜΕ απεικονίζονται ως πράκτορες που γέρνουν πρός στήν αριστερή παράταξη (?!), ενθαρρύνοντας τίς λαϊκές αμφισβητήσεις τών παραδοσιακών ηθών καί εθίμων καί γενικώς ως οι εισαγγελείς τών επιχειρήσεων καί τής κυβέρνησης.

Γιά νά καθησυχάσουν τυχών υποψίες μας ως προς το εάν όντως αποτελούν τον υπερ-διαφημιζόμενο "τέταρτο κλάδο" τής κυβέρνησης καί όχι απλώς έναν άλλο κλάδο τού κατεστημένου, μάς βομβαρδίζουν μέ μελέτες ακαδημαϊκών* καί πολιτικών επιστημόνων * ώστε νά προσδώσουν αξιοπιστία στά κηρύγματα τους περί τών αγνών δημοκρατικών ιδανικών τους -- παραδείγματος χάριν, τό 80%  αυτών έχει ψηφίσει γιά δημοκράτες Προέδρους (λές καί αυτό αποτελεί τό πλήρες πιστοποιητικό τών δημοκρατικών πιστεύω τού σημερινού Αμερικάνου), καί έδωσαν κατάφορα καί συστηματικά τήν πιό αρνητική κάλυψη που θά μπορούσαν στούς R.Reagan καί G.Bush κατά τήν διάρκεια τών προεδρικών εκστρατειών τους. * (S.Rothman, Ρ. καί L. Lichter M, Robinson).

Έτσι, ενώ εμείς διαχειμάζουμε βέβαιοι γιά το επικείμενο, ελπιδοφόρο μέλλον μας, αυτοί βολεύονται όλο καί πιό βαθειά στον κόσμο τής ελίτ, αμειβόμενοι μέ σκανδαλώδεις μισθούς, μετοχές, αμοιβές διαλέξεων, καί άλλα οικονομικά οφέλη σύμφωνα μέ τήν κατασκευασμένη περιωπή τους ακριβώς όπως καί οι αστέρες αθλητές  καί τού κινηματογράφου. Οι ένοικοι τών γραφείων εφημερίδων καί τών αιθουσών τύπου, σήμερα, έχουν εγκατασταθεί στα προάστια, παίζουν γκόλφ καί τένις, καί συναναστρέφονται εταιρικούς ανώτερους υπαλλήλους, ηγέτες υπερεθνικών, κυβερνητικούς ανωτέρους υπάλληλους, καί μέ άλλους… εφ' όσον αυτοί δεν ανήκουν στήν μεσαία τάξη ή είναι φτωχοί, καί δεν υποστηρίζουν την αξιοκαταφρόνητη ή αντιπροσωπεύουν τήν διερευνητική δημοσιογραφία. Οι εικονοκλάστες, οι μη κομφορμιστές, καί οι μη συμβατικοί διανοούμενοι τού νέου άκρου του πολιτικού φάσματος δεν έχουν καμία θέση στο σημερινό δίκτυο τών πολυ-δισεκατομμυρίων δολαρίων εταιρικών ΜΜΕ. Οπότε, ποίων τά συμφέροντα νομίζετε ότι εξυπηρετούν;

{ Η ΑΔΕ δέν εμπιστεύεται ούτε τό πιό ασφαλές κατά τής διαφθοράς ιδιωτικό δίκτυο  ΜΜΕ, αλλά εμπιστεύεται τόν «τέταρτο κλάδο» της κυβέρνησης σέ όλους τους ενεργούς, ευσυνείδητους πολίτες. } à { Τό εκπαιδευτικό σύστημα τής  ΑΔΕ, τά ΜΜΕ, οι Δεξαμενές Σκέψεις, η Κρατική Τράπεζα Κοινοποίησης, οι Βάσεις, κ.τ.λ. παράγουν ένα καλά πληροφορημένο... σύνολο πολιτών. Ή ΑΔΕ απαγορεύει καί δέν συμβάλλει στήν χρήση τής τηλεόρασης ή οιουδήποτε άλλου ηλεκτρονικού μέσου γιά τήν «κατασκευή συγκατάθεσης». }

Οι συγχωνεύσεις καί εξαγορές τών ΜΜΕ ρουφάνε ακόμη καί τά εκβλαστάνοντα τηλεοπτικά κανάλια καί τά νέα δίκτυα πληροφόρησης, παράγουν μία αυστηρώς εφαρμοσμένη πολιτική γραμμή, καί συγκεντροποιούν τήν βιομηχανία πληροφόρησης μέ τόση ευταξία προτεραιοτήτων ώστε το προσωπικό της είναι υποχρεωμένο νά υιοθετεί τήν εταιρική νοοτροπία που είχε καθοριστεί από τους ψευδο-υπηρέτες τού κοινού, τούς βαρόνους τών ΜΜΕ  - όπως W.R.Hearst, R.R.McCormick, καί J.Pulitzer - καί που τελειοποιήθηκε από τους νέο-φιλελευθέρους της δεκαετίας του '80 καί '90.

[ Τόν Oct.20,1987, o LKG εισέπραξε τήν οργή τού Welch, προέδρου τής GE, διότι επέτρεψε στούς τηλεπαρουσιαστές του νά αναφέρουν την ξαφνική κατάρρευση τού χρηματιστηρίου χρησιμοποιώντας δυσοίωνες φράσεις, όπως η "Μαύρη Δευτέρα", η "ανησυχητική κατάδυση", καί η "ορμητική πτώση".

Τον Νοέμβριο τού 1987, ο νέος Πρόεδρος τού NBC, R.C.Wright, ανήγγειλε ότι η  GE είχε αποφασίσει νά ίδρυση μία επιτροπή πολιτικής δράσης (!) προς την οποία τα μέλη τής διοικητικής ομάδας τού δικτύου αναμένονταν νά συμβάλουν γενναιόδωρα, δεδομένου ότι το μέλλον τού NBC εξαρτιόταν τόσο ζωτικά από την πολιτική επικοινωνίας που χάραζε η Ουάσιγκτον ] à { Στον κόσμο τών ΜΜΕ, οι πληροφορίες ελέγχονται από εκείνους που έχουν οικονομικό συμφέρον γιά τήν διαιώνιση τού πλουτοκρατικού καθεστώτος. Βρείτε τούς αληθινούς ιδιοκτήτες τών «επιχειρησιακών ΜΜΕ, (ΕΜΜΕ)» καί θά σάς οδηγήσουν στούς άρχοντες τής ΠΤ καί τού ΔΝΤ } Π=2

~ Ο LKG παραδέχθηκε ότι καί οι εφημερίδες καί η τηλεόραση τής αισθησιοκρατίας καί σκανδαλοθηρίας, καί οι ονομαστές εφημερίδες καί τηλεοπτικές συζητήσεις στήν πραγματικότητα είναι επιχειρήσεις που καταλαμβάνονται από τήν αγωνιά τής κατάκτησης τής αγοράς. Αλλά χαρακτηρίζει την δεύτερη ομάδα – όπως τήν T.N.Y.Times, Washington Post, καί This Week μέ τον D.Brinkley - ως "αλτρουιστικούς φιλότιμους δημοσιογραφικούς αγώνες " καί "... γιά νά είμαστε δίκαιοι... παράγονται μέ μία αξιοθαύμαστη) αφιέρωση γιά το δημόσιο ενδιαφέρον (!) καί πολύ σεβασμό τού ειδικού καί ευαίσθητου ρόλου καί αρμοδιότητάς τους (!) γιά μία δημοκρατική κοινωνία... ικανοποιούν τίς ανάγκες συγκεκριμένων ακροατήριων (?) καί επομένως τείνουν νά έχουν τίς απόψεις καί υπάρχουσες τοποθετήσεις τών αναγνωστών καί θεατών τους..." Απαλλάσσει επίσης τον δημοσιογράφο από την πώληση τής ψυχής του στον διάβολο επειδή εκφοβίζεται από τίς χιλιάδες προσωπικού που ένας διεθνής σταθμός τηλεόρασης έχει υπό τόν πλήρη έλεγχο του, καί επειδή απορροφάτε πλήρως από την απαιτητική διαδικασία συλλογής της  καθημερινής είδησης, κ.λπ. { Οπότε σύμφωνα μέ τόν LKG όταν οι συνάδελφοί μου είναι ψεύτες, κλέφτες ή παραβαίνουν το νόμο, δεν πρέπει νά επιπληχτούν ή νά φυλακιστούν... Καί αυτό τό πιστεύω δε από ένα άτομο, τόν LKG, το οποίο υποστηρίζει ότι είναι ένας πολύ ενεργός υποστηρικτής τής καθιέρωση τής ΑΔ. } à

Ο φιλόσοφος J.Rawls μας έχει προειδοποιήσει, "Οι ελευθερίες που προστατεύονται από την αρχή της συμμετοχής χάνουν ένα μεγάλο μέρος τής αξίας τους όποτε  επιτρέπεται στούς ιδιοκτήτες τών μεγαλυτέρων ΜΜΕ νά χρησιμοποιούν το πλεονέκτημά τους γιά νά ελέγξουν την πορεία τής δημόσιας συζήτησης... Όταν τα πολιτικά κόμματα καί οι εκλέκτορες δεν χρηματοδοτούνται από τα καταμερισμένα ειδικά δημόσια κεφάλαια αλλά από ιδιωτικές συνεισφορές... τότε ο πολιτικός διάλογος  περιορίζεται τόσο πλήρως από τίς επιθυμίες τών κυρίαρχων ιδιωτικών συμφερόντων ώστε τα βασικά μέτρα που απαιτούνται γιά νά θεσπιστούν δίκαιοι συνταγματικοί κανόνες σπανίως παρουσιάζονται μέ σοβαρότητα καί πληρότητα."

Η εντυπωσιακή απουσία διανοητικής περιέργειας.

Τά ανώτερα διοικητικά στελέχη τών ΜΜΕ ανταμείβουν τίς επικρατούσες απόψεις τού προσωπικού τους που χαρακτηρίζονται από την απουσία διανοητικής περιέργειας, καί τήν απέχθεια προς τίς θεωρητικές συζητήσεις καί τήν εις βάθος ανάλυση σοβαρών θεμάτων . Οι αρχισυντάκτες αγοράζουν ή πλάθουν υπάκουους εκτελεστές που τούς επιτρέπεται νά λειτουργούν ως απλοί στενογράφοι τού επισήμου αντίγραφου τής κοινωνικής πραγματικότητας.

Καί όμως, η Αχίλλειος πτέρνα τών ΕΜΜΕ είναι αυτή η ίδια βασική αρχή τους βάσει τής οποίας διεξάγουν τίς επιχειρηματικές δραστηριότητες τους : Μην εγκαινιάζετε  νέες τάσεις ή ιδέες που μπορούν νά αφυπνίσουν το κοινό. Καί αυτό ακριβώς είναι που μπορεί νά καθιστήσει την  εκθειασμένη επιρροή καί δύναμη τής τηλεόρασης ένα πρόβατο ντυμένο μέ τήν προβιά τού λύκου. Ήδη, ενεργοί πολίτες στο διαδίκτυο,  γενναίοι καθηγητές καί ακούραστοι ερευνητές έχουν δηλοποιήσει τα ψέματα, την συνωμοσία καί λεηλασία τού πλούτου τού πλανήτη μας από τήν ελίτ. Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι νά μάθουμε τήν μέθοδο οργάνωσης αυτής τής δυνάμεως νά τούς εξαφανίσουμε από κοινωνικό-πολιτική ζωή μας. à { ΑΔΕ: Βάσεις+ΣυΔιΤηΕπ à κάθε πολίτης ό οποίος επενδύει 10-20€ τό μήνα μπορεί νά καθορίσει τήν πορεία τής κοινωνίας καί τής «πόλεως» του. }

Περιστασιακή προκατάληψη τής δημοσιογραφίας.

Η "περιστασιακή προκατάληψη τής δημοσιογραφίας", που καθορίζει ποιες ιστορίες καλύπτονται καί πως αναφέρονται, λειτουργεί μέσα σέ ένα απλό, απαραβίαστο πλαίσιο : οι ειδήσεις ασχολούνται μέ τα νέα, σοβαρά, δραματικά, εύκολα διαθέσιμα καί κατανοητά επεισόδια. Η άποψη τού κόσμου παρουσιάζεται μέ έναν παραδόξως εφήμερο, επεισοδιακό καί διαμελισμένο τρόπο έτσι ώστε τό αγνώριμο καί απρόβλεπτο που πλαισιώνετε στίς γρήγορες περικοπτόμενες εικόνες καί τά ηχητικά εφέ, ακυρώνουν τόν λογικό συλλογισμό καί τον χρονοβόρο διαλογισμό, σκανδαλίζουν, υπερβάλλουν καί διεγείρουν αυξάνοντας τήν συνταυτιστική παρορμητική εμπειρία τής ασφάλειας, τής χαράς, τής έξαρσης, τού κλονισμού, τής θλίψης, τού φόβου... Οι ειδήσεις δεν έχουν νά κάνουν μέ τήν μετάδοση πληροφοριών

αλλά μέ τόν προγραμματισμό ανθρώπων ώστε αυτοί νά ανταποκρίνονται ενστικτωδώς στα καλέσματα τών διαφημίσεων καί γιά νά είναι ευγνώμονες πρός τούς σοφούς αγνώστους άρχοντες που συντηρούν τόν κόσμο μας εν κινήσει.

{ ΑΔΕ: Τά ΜΜΕ παρέχουν ψυχαγωγία, ενημέρωση καί ένα συνεπές πλαίσιο γιά στοχαστικό δημόσιο διάλογο· υποκινούν τήν προσεκτική εξέταση τών υγιών πολιτικών εναλλακτικών λύσεων · τά σύνθετά ζητήματά λαμβάνουν τήν απαραίτητη ανάπτυξη τους· οι εσωτερικές καί παγκόσμιες ειδήσεις παρουσιάζονται στό πραγματικό τους πλαίσιο. }  

Οι έγκλειστοι θεατές.

Γιατί έχουμε εξουσιοδοτήσει τα ΜΜΕ νά καθορίζουν την κοινωνικό-πολιτική πραγματικότητα; Στήν πραγματικότητα, ποτέ δέν τού υπαναθέσαμε τίς ανωτέρω αρμοδιότητες, ούτε τούς ανυψώσαμε στο επίπεδο παντογνωσίας καί συνετής ηθικότητας. Τά ανώτερα διοικητικά στελέχη των καί οι σύμβουλοί τους είναι εμπειρογνώμονες τού ψυχολογικού χειρισμού καί τής τεχνογνωσίας απαραιτήτων γιά τήν εκμετάλλευση τών βιολογικών καί συναισθηματικών ατελειών μας.

Ενώ εμείς θεωρούμε ότι μάς παρέχεται άμεση, ελεύθερη, προσωπική άποψη τών παγκόσμιων γεγονότων, η τηλεόραση, αγνοώντας συστηματικά ιδεολογίες καί φλέγοντα ζητήματα, παρουσιάζει την πραγματικότητα σέ ένα περιβάλλον όπου οι επιφανειακοί άνθρωποι καί οι διασημότητες ευρίσκονται στό επίκεντρο, επισκιαζόμενη από την ψυχαγωγία καί την εσκεμμένη παρεκτροπή που μας βοηθούν νά δραπετεύουμε από την πραγματικότητα σέ κατάσταση αυτό-ύπνωσης. Μόνο η ανάπαυση έχει βρεθεί νά είναι λιγότερη απαιτητική από τήν παρακολούθηση τής τηλεόρασης, κατά τήν οποίαν τα μέσα επίπεδα συγκέντρωσης, πρόκλησης καί απαιτούμενης ικανότητας ανήκουν στά χαμηλότερα επίπεδα εγκεφαλικής λειτουργίας.

Χωρίς αμφιβολία, η πληροφόρηση στίς κύριες ηλεκτρονικές εθνικές οδούς είναι περιορισμένη, συχνά ατελής, καί συνήθως παραπλανητική. Η ιδιάζουσα έλξη τής τηλεόρασης βρίσκεται στήν δυνατότητά της νά συγκλίνει σέ ένα γεγονός, καί νά το μεταδίδει ζωντανό, ανακατασκευασμένο καί ερμηνευμένο από τούς δημοσιογράφους καί τηλεπαρουσιαστές που δεν το συνδέουν μέ (την αληθινή) γενεσιουργό πηγή του, αλλά που εστιάζονται μόνο στά συναρπαστικά στοιχεία του που εξελίσσονται στο άμεσο προσκήνιο περιορισμένης ακτίνας μέσα από τούς υποβολιμαίους φακούς τής κάμερας που δέν συλλαμβάνουν τήν εμβρίθεια, τήν διάσταση ή τήν ιστορική αίσθηση τού μέτρου τού γεγονότος.

Αλλά η στιγμιαία, ευθύς καί καθολική ικανότητα τής ΤΛ νά φθάνει τούς πάντες ταυτοχρόνως                                                                                                      

θά μπορούσε νά παράγει ένα πρωτόγνωρο μερισμό αληθινής πληροφόρησης καί πραγματικές εμπειρίες μεταξύ όλων τών κοινωνικών τάξεων εάν σταματούσε νά εξυπηρετεί τά «ειδικά συμφέροντα». à { ΑΔΕ à ΜΜΕ: η χρήση τής νέας τεχνολογίας τηλεπικοινωνιών , Διαδίκτυο,... (ΣυΔιΤηΕπ) από τούς απλούς πολίτες à κατ' αυτό τόν τρόπο μπορούμε νά εκπαιδευτούμε νά αναγνωρίζουμε καί νά εκτιμούμε τόν ευσυνείδητο καί επαγγελματία δημοσιογράφο, τήν ποιότητα μίας τηλεοπτικής έρευνας, πολιτικής αντιπαράθεσης κτλ., καί τοιουτοτρόπως νά καθιστήσουμε ασύμφορη τήν λειτουργία τών ειδικών συμφερόντων ΜΜΕ}

Η αναπόδραστος πραγματικότητα όμως παραμένει : η εξέχουσα ισχύς τής ΤΛ έγκειται στήν «παράσταση» μέ κύριους ηθοποιούς τούς αγαπημένους μας παρουσιαστές δελτίων ειδήσεων – οι οικείοι άγνωστοι μας – πολλοί από τούς οποίους δέν μπορούν νά εκφράσουν μία νοήμων σκέψη, ή νά συντάξουν μία συνεκτική πρόταση, αλλά που μπορούν νά μάς προμηθεύουν μέ υπερεκλεπτυσμένη αταραξία τήν καθημερινή μας δόση τής αποβλάκωσης.

Ψωμί καί Θεάματα

Τό είδος διασκέδασης που παράγει η ΤΛ : αποτελεί ενιαίο καί αναπόσπαστο όργανο τού μηχανισμού τής ελίτ μέ τόν οποίον αντικαθιστά τήν έννοια καί τήν λογική μέ τό συναίσθημα · μπορεί νά τάσσεται υπέρ τής εικόνας καί τού συναισθηματισμού στήν θέση τών γεγονότων καί τής πληροφόρησης · πλάθει μία μεριζόμενη φαντασίωση ενός εξωπραγματικού κόσμου που συγκεραίνεται μέ όλες τίς διαστάσεις τής πραγματικότητας · παράγει «ντοκιμαντέρ-δράμα» που συγχωνεύει τήν πραγματικότητα μέ τό φανταστικό όσο γρήγορα μπορεί ο πραγματικός κόσμος νά δημιουργεί τό αληθινό ανθρώπινο δράμα, καί τοιουτοτρόπως καθορίζει τούς όρους μέ τούς οποίους οι κοινωνικο-πολιτικές κρίσεις μας αποκτούν υπόσταση.

«Ψωμί καί θεάματα» έχουν υπάρξει ως τά βασικά προϊόντα τής πολιτικής από τήν εποχή τής αρχαίας Ρώμης. Αναζητούν τό πιό έντονο σκηνικό που μαζί μέ τήν ανάγλυφη περιγραφή, τήν παραστατική έκφραση καλλιεργούν τήν ζωηρή φαντασία που ζητά όλο καί πιό ισχυρή δόση τού εξωπραγματικού αγνοώντας τήν πολιτική εκμετάλλευση των καί τό ψεύδος τό οποίο βιώνουν. Δέν είναι πλέον εύκολο νά γνωρίζουν οι πολλοί που σταματά τό πλασματικό καί που αρχίζει τό πραγματικό – μιάς καί ο κανόνας σήμερα είναι ότι η «εικόνα» όντως ψεύδεται. Θά αποτελούσε αφελές ευχολόγιο νά περιμένουμε σοβαρά πολιτικά θέματα νά παρουσιαστούν ακόμη καί μέ τήν λογική ανάλυση καί διάνοια τού Jefferson στίς τηλεοπτικές οθόνες τών Αμερικανών. Ο προστατευτικός τοίχος που διαχωρίζει τήν πολιτική από τήν διασκέδαση είναι ένα παραπέτασμα καπνού. Προεδρικά καλέσματα που εκλιπαρούν γιά οικονομικές θυσίες – τήν δική μας ασφαλώς – ή γιά κυβερνητική καί κοινωνική μεταρρύθμιση, κτλ. είναι μία βαρετή ταινία επικαίρων που ευτελίζεται από τά διαφημιστικά, τά ψυχαγωγικά προγράμματα καί τήν μαγεία τού Hollywood. Οι εκπρόσωποι μας προωθούνται στήν αγορά όπως κάθε άλλο αγαθό. Χρησιμοποιώντας διαφορετικά μηνύματα γιά διαφορετικές δημογραφικές ομάδες, η έμφαση εστιάζεται στήν εκλεπτυσμένη αυτοκυριαρχία καί ακόμη ερωτισμό τού υποψηφίου πολιτικού αντί τών ικανοτήτων αυτού καί τής προτεινόμενης πολιτικής του. Λειτουργούν ως «άλογα έκθεσης» καί μπορούμε νά κοιμόμαστε ήσυχοι ότι ποτέ δέν θά λειτουργήσουν ως δικοί μας εκπρόσωποι.

Στήν καθημερινή ζωή, οι πρώτες εντυπώσεις γενικώς δημιουργούνται μέ βάση τήν «συμβολική εξωτερίκευση», τόν συρμό ενδυμασίας, γενικό παρουσιαστικό, επίπεδο εργασίας, τύπος αυτοκινήτου, τό θρήσκευμα καί πολιτικό φρόνημα. Έχουμε αρκετή πείρα ώστε νά μπορούμε νά αξιολογήσουμε κάποιον κοιτάζοντας τον «στά μάτια» καί νά τόν ζυγίσουμε αναλύοντας τήν γλώσσα τού σώματος του. Γνωρίζουμε ότι τά λόγια μπορεί νά είναι φούμαρα ή νά μάς παραπλανούν, αλλά είναι σχεδόν αδύνατον νά πλαστογραφούμε συνεχώς καί σ’ όλα τά κοινωνικά περιβάλλοντα τήν γλώσσα τού σώματος, τόν χαραχτήρα καί τήν προσωπικότητα μας.

Καί έτσι οι τηλεθεατές είναι πεπεισμένοι ότι γνωρίζουν τούς «οικείους αγνώστους» τους όσο καλά γνωρίζουν τούς φίλους καί στενούς συνεργάτες τους. Βλέπουμε τά πιό επιβλητικά, σημαίνοντα πρόσωπα τής κοινωνικό-πολιτικής ζωής μας όταν λαγοκοιμούνται, γυμνάζονται, είναι γοητευτικοί ή θυμωμένοι, όλο ζωντάνια ή βαριεστημένοι, διαπράττουν προφορικές γκάφες, κτλ.

~ Έτσι, τά μέλη τού ΕΤ πανηγυρίζουν γιά τόν ερχομό τής εποχής τής «προσωπικής πολιτικής» : πρόεδροι, πάπες καί μέλη βασιλικών οικογενειών έχουν χάσει τήν «μαγεία» τους, η αύρα τού μυστηρίου έχει χαθεί, καί γι’ αυτό δέν μπορούν νά εκφωνήσουν έναν επιβλητικό, παθιασμένο, εύγλωττο, ή υποκινητή οχλοκρατικών ταραχών λόγο όπως εδύναντο οι μακρινοί FDR, W.Churchill, …κ.λπ.

{ Πρώτον : η εκφώνηση πολιτικού λόγου είναι απαρχαιωμένη πρακτική διότι η πολιτική επικεντρώνεται στήν οικονομική πολιτική. Δεύτερον : εάν οι ψηφοφόροι ήτο ικανοί νά αναγνωρίσουν τά ψεύδη τών πολιτικών δέν θά είχαν εκλέξει επικίνδυνους ανθρώπους όπως τούς R.Reagan καί Bush τόν νεότερο, κατ’ ελάχιστο…}

Μαστροποί τών υποψηφίων πολιτικών αστέρων, καί ομάδες πολιτών ειδικών συμφερόντων.

Εκτός τού ότι συγκεντρώνουν χρήματα γιά τήν πολιτική εκστρατεία υποψηφίων τους, τά πολιτικά κόμματα δέν λογαριάζονται καί τόσο πολύ. Τά εθνικά συνέδρια τους δέν χρίουν πλέον υποψήφιους προέδρους που μεταφέρουν τό μήνυμα τους μέ πολλές χειραψίες καί τρυπημένες σόλες παπουτσιών.

Συντονιστές εκστρατειών, εξειδικευμένοι επιστήμονες στόν προσηλυτισμό ψηφοφόρων καί  οργανώσεις συγκέντρωσης κεφαλαίων είναι αμέσως διαθέσιμοι/-α γιά οιονδήποτε υποψήφιο πολιτικό που διαθέτει τά απαραίτητα κεφάλαια. Σήμερα, τά ΜΜΕ καί δισεκατομμύρια δολάρια γιά διαφημίσεις, άμεση αλληλογραφία, …καθορίζουν τούς νικητές τών εκλογών, μιάς καί η ΤΛ είναι τό κύριο μέσο που παρέχει τήν ΠΑ μέ τήν πληροφόρηση της επί θεμάτων πολιτικής φύσεως ενώ αναβαθμίζει τό κύρος τών πολιτικών προσώπων ανάγοντας τους σέ εθνικές προσωπικότητες που έχουν τήν δύναμη νά ελέγχουν τόν συναισθηματικό κόσμο τών πολιτών όσο καί οι αστέρες τού κινηματογράφου.

Σύν τοίς άλλοις, τό 50% τών Αμερικανών πιστεύει ότι τά πολιτικά του συμφέροντα εξυπηρετούνται καλύτερα από οργανωμένες ομάδες ειδικών συμφερόντων επειδή επιδιώκουν τούς σκοπούς τους ανεξαιρέτως τού ποίου κόμματος έχει τήν εξουσία.

Αλλά, εξ ορισμού, η προσηλωμένη σ’ ένα σκοπό αφοσίωση στερείται μακροχρόνια δέσμευση τού νά είμαστε ενεργοί πολίτες που συμμετέχουν στόν σχεδιασμό καί εκτέλεση πολιτικών προγραμμάτων που αφορούν τό κοινό καλό, όπως κοινωνικό-οικονομική δικαιοσύνη, πολιτισμός, κτλ.

Γιά παράδειγμα, τό επίμαχο θέμα τής έκτρωσης έπαιξε έναν πιό αποφασιστικό ρόλο από τήν εξυγίανση τής οικονομίας καί τού εκπαιδευτικού συστήματος στίς εκλογές τού 1992.

Τό ζήτημα θά πρέπει νά ήτο τό εάν θά έπρεπε νά νομιμοποιηθεί ή όχι η έκτρωση, αλλά τό πως μπορούμε νά μορφώσουμε τούς συμπολίτες μας ώστε νά παράγουμε έναν πολιτισμό στόν οποίο οι κοινωνικές πληγές – ναρκωτικά, αλκοολισμός, έκτρωση, … -- μπορούν νά εξαλειφθούν χωρίς τήν χρήση βίας ή καταναγκασμού. Εν τώ μεταξύ, η αυξανόμενη διαμάχη μεταξύ τών Ευαγγελιστών καί κοσμικών τομέων ως τό ποιός θά κατοικεί στόν Λευκό Οίκο έχει αποκτήσει μία κεκτημένη ταχύτητα που θά χωρίσει τίς ΗΠΑ σέ δύο στρατόπεδα αποτελούμενα από τούς πιό φανατισμένους αντιπάλους. Η αυξανόμενη άνεση καί ταχύτητα μέ τήν οποία ομάδες ειδικών συμφερόντων μπορούν νά κινητοποιήσουν τούς οπαδούς τους σέ εθνικό ή ακόμη καί σέ παγκόσμιο επίπεδο καί νά επηρεάσουν τήν κοινή γνώμη ικανοποιεί καί ενθαρρύνει τά μέλη τους, γεγονός τό οποίο χαροποιεί τήν ελίτ που επενδύει εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια – τά περισσότερα αυτών από τό ταμείο τών φορολογουμένων – εις τό  νά συντηρεί μία διαιρεμένη καί αποπροσανατολισμένη κοινωνία.

Καί φυσικά, η εγγραφή πολιτών ως μέλη πολιτικών κομμάτων έχει μειωθεί σημαντικά μαζί μέ τήν αφοσίωση μας πρός αυτά. Λιγότερα από 100.000 μέλη συνεισφέρουν κατά τακτικά διαστήματα στήν Εθνική Επιτροπή τού Δημοκρατικού κόμματος, καί η δέ βάση τών Ρεπουμπλικάνων είναι κάτω τού ενός εκατομμυρίου. Τό ποσοστό ψηφοφόρων που αυτοχαρακτηρίζονται ως ανεξάρτητοι είναι η γενική τάση. Αλλά παρ’ όλα αυτά, η μόνη πράξη εκδήλωσης έλλειψης εμπιστοσύνης τών ψηφοφόρων πρός τούς υποψηφίους πολιτικούς είναι τό νά παραδίδουν τόν Λευκό Οίκο στό ένα κόμμα καί τό Κογκρέσο στό άλλο. { Οι καιροί έχουν ωριμάσει γιά νά φέρουμε μαζί όλες τίς οργανώσεις ειδικών συμφερόντων που μάχονται γιά συνετή, ανθρωπιστική, κοινωνικό-οικονομική δικαιοσύνη. à ΑΔΕ. }

ΚΟΙΝΉ ΓΝΏΜΗ 

[ Τό μόνο σύνολο ανθρώπων που δέν γνωρίζει τι σκέπτεται τό κοινό είναι τό ίδιο τό κοινό.]

Ο όρος ΚΓ πρωτοήλθε σέ χρήση τό 1781, ως φυσικό επακόλουθο τών μεγάλων δημοκρατικών κινημάτων τής Ευρώπης καί Αμερικής τής τότε περιόδου.

Η ελίτ έχουνε πάντοτε θεωρήσει τήν ΚΓ ως έναν επαχθή παράγοντα στήν διαδικασία τής εφαρμογής τών πολιτικών προγραμμάτων τους, διότι μπορεί ν’ αποδειχθεί απρόβλεπτη, συχνά στερούμενη λογικής, καί κατά καιρούς ως μία αναξιόπιστη δύναμη η οποία όπως ένα λίαν ευμετάβλητο ρεύμα μπορεί νά αλλάξει κατεύθυνση απότομα.

Τό 1888, ο Lord J.Bryce χαρακτήρισε τήν ΚΓ τών Αμερικανών, « απροσδιόριστη σάν τόν άνεμο…, αντιλήψεις καί αισθήματα τά οποία εκφράζονται ατελώς…, τά οποία δέν μπορούν νά συλλεχθούν ευκόλως ακόμη καί από τήν πιό επιμελή καί φιλόπονη μελέτη.»

Καθοδηγούμενοι από τό επιβεβλημένο αξίωμα ότι πρέπει νά έχουν τόν έλεγχο τών κύριων δημοσίων δραστηριοτήτων τού κοινού, η ελίτ κατευθύνει τήν ΚΓ διά τών ΕΜΜΕ, τό εκπαιδευτικό σύστημα, κτλ. γιά τουλάχιστον τά τελευταία 90 χρόνια.

Τό κοινό αποτελείται από άτομα όλων τών μορφωτικών καί πολιτισμικών επιπέδων, καί συνεπώς τά μέλη του είναι ικανά νά παράγουν έλλογη, ανιδιοτελή, καλώς πληροφορημένη κρίση, αλλά καί τό ακριβώς αντίθετο.

Μία γνώμη μπορεί νά είναι εσφαλμένη, προκατειλημμένη, …, ή τεκμηριωμένη, ορθή, κτλ. Συνεπώς, ο όρος ΚΓ υπονοεί αναξιόπιστη πληροφόρηση επί ενός συγκεκριμένου επίμαχου θέματος μιάς καί τά ανεπιτήδευτα, αφελή ή ιδιοτελή μέλη τής κοινωνίας μας μπορούν εύκολα νά μετεπεισθούν από τούς δημαγωγούς καί τίς οργανώσεις ειδικών συμφερόντων. Ενώ οι βασιλείς, οι Πατριάρχες, άτομα τής εξουσίας αναδίδουν μία αύρα επιβλητικής κρίσης – οξυδέρκεια, υπεύθυνα συλλογισμένη εξειδικευμένη γνώμη.

Ο W.Lippman έγραψε στό βιβλίο του «Κοινή Γνώμη», εκδοθέν καθυστερημένα τό 1922, «Μιάς καί η κοινή γνώμη θεωρείται νά είναι η κινητήριος δύναμης τού δημοκρατικού καθεστώτος, λογικά θά περίμενε κανείς νά βρεί πλήθος βιβλιογραφίας επί αυτής. Αυτό όμως είναι αδύνατον…»

Η σφυγμομέτρηση τής κοινής γνώμης ξεκίνησε στά σοβαρά στήν δεκαετία τού 1930, καί τά τελευταία 50 έτη, η μελέτη περί τής πολυπλοκότητας της έχει αποκτήσει μία εκπληκτική κεκτημένη ταχύτητα. Οι ακαδημαϊκοί, οι εταιρείες καί ομάδες ειδικών πολιτικών συμφερόντων έχουν σμίξει τίς δυνάμεις τους στήν έντονη προσπάθεια τους νά κατανοήσουν τά ανεξέλεγκτα σθεναρά συναισθήματα ώστε νά μπορούν νά επηρεάζουν καί νά δελεάζουν τό κοινό νά ενεργεί μέ προδιάθεση η οποία εξυπηρετεί τά συμφέροντα τους.

Μ’ άλλα λόγια, η ελίτ δέν ενδιαφέρεται γιά τήν ελεύθερη γνώμη μας ή γιά τίς έλλογες κρίσεις τίς οποίες θά μπορούσαμε νά παράγουμε εάν είχαμε ορθή πληροφόρηση, αλλά ενδιαφέρονται στό τι τούς συμφέρει νά σκεπτόμαστε καί τό πως νά τό επιτύχουν.

Πρός τούτο, οι εταιρείες δημοσκόπησης έχουν διαιρέσει τό κοινό σέ δημογραφικές, φυλετικές, εθνικές καί άλλων ειδικών συμφερόντων ομάδες. Χάρις στά νέα τεχνολογικά θαύματα (όπως τηλεφωνική κάλυψη ευρέων περιοχών, αυτοματοποιημένη επιστροφή τηλε-μηνύματος, γραμμο-κώδικες, εξ’ αποστάσεως αισθητήριοι μηχανισμοί, μετρητές ανθρώπων, υψηλής ταχύτητος υπολογιστές) καί μέσω προσωπικής επαφής (όπως συνεντεύξεις ομοιογενών ομάδων, συνεντεύξεις στά πεζοδρόμια εστιάζοντας στήν χαρτογράφηση τών ψυχολογικών μας χαρακτηριστικών) οι δημοσκοπήσεις απομονώνουν καί προσδιορίζουν τήν ταυτότητα συγκεκριμένων τμημάτων τού πληθυσμού μέ κάθε είδος διανοήσιμου, ιδιοτελούς κριτήριο (όπως, ηλικία, εισόδημα, φύλο, σεξουαλικές προτιμήσεις, φυλή, θρησκεία, ιδεολογική εγγύτητα ομάδων, επιβλαβείς συνήθειες, αρρώστιες, κτλ. Μέ άλλα λόγια, γνωρίζουν τά πάντα γιά εμάς, ακόμη καί τίς πιό μύχιες σκέψεις μας, ενώ ο δικός τους κόσμος αποτελεί γιά εμάς μία αυστηρώς απαγορευμένη περιοχή. à { ΑΔΕ :κρυφές κάμερες, φορολογικοί έλεγχοι, Κρατική Τράπεζα Κοινοποίησης, κτλ. }

Διάσημοι κοινωνιολόγοι, μέσω τών ΕΜΜΕ, καθησυχάζουν τίς υποψίες μας περί στημένης παραπληροφόρησης, ισχυριζόμενοι ότι ενώ τέτοιου είδους δημοσκοπήσεις αποτελούν αμφισβητήσιμους δείκτες τών πιστεύω καί προσδοκιών μας – μονοδιάστατα στιγμιότυπα, αντικατοπτρισμοί μίας φευγαλέας πραγματικότητας – θά πρέπει νά τίς θεωρούμε ως ένα μέσο διαμόρφωσης τής ΚΓ.

Δεδομένου ότι η πολιτική είναι μία επιχείρηση φενάκη – δηλ. μία ακμάζουσα, πολυέξοδη βιομηχανία υπηρεσιών – οι πολιτικοί, έχοντας ενστερνιστεί τίς τεχνικές προώθησης τών καταναλωτικών αγαθών (διερεύνηση, ανάλυση καί συνεκτίμηση τής αντιμετώπισης, διάθεσης καί γνώμης τών καταναλωτών) κυριολεκτικά πωλούν τούς εαυτούς τους καί τά πολιτικά τους προγράμματα στούς πολίτες χρησιμοποιώντας τίς ίδιες τεχνικές τής αγοράς.

Η πλειοψηφία τών πολιτών πιστεύει ότι οι δημοσκοπήσεις που κατέγραψαν τήν αποδοκιμασία τους τής εξωσυζυγικής σχέσης τού Κλίντον, ή τήν τοποθέτηση τους σέ θέματα όπως εκτρώσεις, προσευχή στά σχολεία, ιατρική περίθαλψη, κτλ. (κοινωνικό-πολιτικά ζητήματα που αναμασιούνται γιά πολλές δεκαετίες) αποτελούν απόδειξη ότι η δημοκρατία τους λειτουργεί. Ποτέ όμως δέν έχει διεξαχθεί μία δημοσκόπηση διατυπωμένη έτσι νά μπορούσε ν’ αποκαλύψει τής από πολιτικής άποψης σημασίας τού αληθινού “Watergate” τού Νίξον, τίς νεοφιλελεύθερες πολιτικές τού Κλίντον, κτλ.

{ Η ΑΔΕ δέν θεωρεί τήν επεμβατική προπαγάνδα ως δικαιολογήσιμη εκπαιδευτική προσπάθεια· μέ άλλα λόγια, τό «τέλος» δέν δικαιολογεί τά μέσα. Τό κοινό δέν είναι πρόβατα γιά μάντρωμα. Τό κοινό είναι εμείς, καί πρέπει νά εκπαιδευτούμε καί νά μάθουμε νά απαιτούμε σεβασμό, τιμιότητα καί αμεροληψία στήν παρουσίαση γεγονότων ώστε νά μπορούμε νά φθάσουμε μόνοι μας στήν υγιή, αμερόληπτη πραγματικότητα. }

MME καί η Κοινή Γνώμη -- Αληθινά  ψέματα.

Τό 1988, τό CBS καί NBC, τοποθετώντας τό κέρδος πάνω από τήν ηθική ακεραιότητα, προσέλαβε ηθοποιούς γιά νά επιτείνουν τά δραματικά στοιχεία καί τήν διέγερση τών δελτίων ειδήσεων – αυτή δέ η αναπαραγωγή τής δραματοποιημένης έκθεσης γεγονότων (*δράμα-ντοκιμαντέρ) είναι η πρώτη έκδοση τής εικονικής πραγματικότητας. *( τό δράμα-ντοκιμαντέρ λειτουργεί στήν λεπτή διαχωριστική γραμμή τής πραγματικότητας καί τού φανταστικού – δέν είναι ούτε γεγονός ούτε μυθιστόρημα. Αλλά αυτά τών δελτίων ειδήσεων, προσποιούμενα αυθεντικότητα καί ακρίβεια, αποκτούν απαράδεκτη οικειότητα μέ τήν πραγματικότητα.)

Τό κοινό δέν έχαψε αυτού τού είδους διαφανώς κάλπικης ειδησεογραφίας, καί τελικώς οι ηθοποιοί αντικαταστάθηκαν από «τηλε-αστέρες δημοσιογράφους» καί οικοδεσπότες προγραμμάτων τηλεοπτικών συζητήσεων που όλοι τους είχανε στερεοποιηθεί  από τό ίδιο καλούπι τών «Δημοσιογραφικών Εργαστηρίων ΔΣ καί ΚΓ» που παράγουν «πολιτικώς» ορθώς σκεπτόμενους δημοσιογράφους μέ τήν ίδια γλώσσα τού σώματος καί υψηλές αμοιβές γιά τήν ανεκτίμητη συνεργασία καί υπηρεσία τους πρός τήν ελίτ.

Περιπτωσιολογική μελέτη Αρ.1 :

Τόν Απρίλιο τού 1980, ένα εμπορικό τηλεοπτικό κανάλι στήν Αγγλία μετέδωσε τήν τηλεοπτική σειρά «Ο θάνατος μίας πριγκίπισσας», ενώ τό BBC καί PBS τήν είχαν απορρίψει. Η σειρά αναπαράστησε τόν λιθοβολισμό έως θανάτου μίας πριγκίπισσας τής Αραβίας καί τήν εκτέλεση τού εραστή της, στήν Σαουδική Αραβία τό 1977.

Η αγανακτισμένη βασιλική οικογένεια τής Σ. Αραβίας, αγνοώντας τίς χειρονομίες έκφρασης λύπης από τό Υπουργείο Εξωτερικών τής Αγγλίας, απέλασε τόν Άγγλο πρεσβευτή, ακύρωσε μία προγραμματισμένη επίσκεψη τού Υπουργού Αμύνης τής Αγγλίας, ανέβαλε τήν παροχή άδειας χρήσης τών αεροδρομίων τους από τήν εταιρεία Concorde, ακύρωσαν τήν προγραμματισμένη επίσημη επίσκεψη στήν Αγγλία τού βασιλέως τής Σ. Αραβίας, διέταξαν μέλη τής βασιλικής οικογένειας νά εγκαταλείψουν τήν Αγγλία, δήλωσαν ότι θά αναθεωρήσουν όλες τίς εμπορικές συμφωνίες τους μέ τήν Αγγλία, καί απείλησαν νά ακυρώσουν συμβόλαια μέ εταιρείες Αγγλικών συμφερόντων. { ΑΔΕ à ΜΜΕ: τό κράτος δέν έχει τήν εξουσία νά απαγορεύσει τήν δημοσίευση ή τήν προβολή ενός ντοκιμαντέρ εκτός άν αποκαλύπτει μη-αποχαρακτηρισμένα κρατικά μυστικά, ή τό περιεχόμενο της αποτελεί μία επίθεση σ’ ένα πρόσωπο ή στήν φήμη μίας μικρής ομάδας τό οποίο πρόσωπο ή ομάδα δέν έχει καμία ιδιαίτερη κοινωνικοπολιτική αξία. }

Τόν Μάιο τού 1980, η Αμερικάνικη ΔΤΛ (δημόσια ΤΛ) πρόβαλλε τήν σειρά. Τά ΕΜΜΕ γέμισαν τίς σελίδες τους μέ δυσοίωνες ιστορίες περί τών σκληρών αντιποίνων τών Σαουδαραβών κατά τής Αγγλίας καί οι πετρελαιοπαραγωγοί επωμίσθηκαν τό κόστος περίοπτων διαφημίσεων που παρότρυναν τήν ΔΤΛ νά ακούσουν τήν κοινή γνώμη τής οποίας τά αισθήματα κατά τού προγράμματος οι δημοσκοπήσεις κατέγραψαν ως πολύ έντονα.

Η Mobil Oil ,που είχε μείζονα συμφέροντα στίς πετρελαιοπηγές τής Σ. Αραβίας καί που αποτελεί τήν κύρια πηγή χρηματοδότησης τής ΔΤΛ, πλήρωσε γιά τίς διαφημίσεις καί τίς δημοσκοπήσεις.

Ο ναύαρχος T.H. Moorer, απόστρατος αρχηγός τού Επιτελείου Αρχηγών Στρατιωτικών Δυνάμεων καί μέλος τού διοικητικού συμβουλίου τής Texaco η οποία ήτο ένας άλλος κύριος χρηματοδότης τής ΔΤΛ { βλέπετε πόσο πλουσιοπάροχα βολεμένοι είναι οι άνθρωποι τού κατεστημένου!}, είχε κινητοποιήσει μία ομάδα πατριωτικών Τεξανών επιχειρηματιών που ήτο διατεθειμένοι νά εξαγοράσουν τήν ΔΤΛ γιά νά «ξεχάσει» τό πρόγραμμα. Ο υπουργός Εξωτερικών τού Κάρτερ παρότρυνε τήν ΔΤΛ νά λάβει υπόψη της τά ευαίσθητα καί πολιτισμικά θέματα τά οποία θίγει τό πρόγραμμα.

Προφανώς, ο αγώνας γιά νά κερδίσουν τήν κοινή γνώμη είχε εξελιχθεί σέ σημαντική μάχη μιάς καί διακυβεύονταν σοβαρά ζητήματα οικονομικής καί πολιτικής φύσεως. { ΑΔΕà ΜΜΕ: εταιρική ή μίας πολιτικής ομάδας παρέμβαση στά προγράμματα καί περιεχόμενο εκπομπών τών δημόσιων ΜΜΕ τιμωρείται ως κακούργημα μέ ελάχιστη 30ή ποινή φυλάκισης καί βαριά πρόστιμα... }

Αλλά ήτο πράγματι τό κοινό αναστατωμένο…; Ήτανε οι δημοσκοπήσεις ακριβείς; Όχι, οι δημοσκοπήσεις ήτο νοθευμένες, διατυπωμένες σ’ ένα περιεχόμενο που παρήγαγε τό επιθυμητό αποτέλεσμα. Θά έπρεπε νά τό είχαμε μαντέψει, μιάς καί η απουσία οιασδήποτε αρνητικής αντίδρασης ήτο σάν μία απόκοσμη σιωπή.

Τό ερωτηματολόγιο μίας δημοσκόπησης/ έρευνας σχεδιάζεται μέ απλούς μη-διφορούμενους όρους οι οποίοι θά μπορούν νά απεικονίσουν ακριβώς τό βάθος καί τήν ένταση τής κοινής γνώμης σχετικά μέ ένα ζήτημα - υποθέτοντας ότι η άποψη έχει πρώτα κρυσταλλώσει à { ΑΔΕ: ΜΜΕ: όλες οι ψηφοφορίες δημοσκοπήσεων διευθύνονται από ένα σώμα ειδικευμένων επιστημόνων, καί έχοντας πρώτα εγκριθεί από τήν Βουλή χρηματοδοτούνται από τό κράτος,. Οι πολίτες (βάσεις...), οι πολιτικοί, οι επιστήμονες, οι εταιρείες,… μπορούν νά ζητήσουν τήν εκτέλεση μίας έρευνας, έχοντας πρώτα τεκμηριώσει επιτυχώς καί αμερολήπτως τήν χρησιμότητα καί τήν επιτακτικότητα της. }

Μία δημοσκόπηση που διεξάχθηκε τήν παραμονή τής έναρξης τού πολέμου τού Κόλπου έδειξε ότι 39% τών πολιτών ήτο υπέρ αυτού. Αυτή όμως η δημοσκόπησης περιείχε δυσανάλογους αριθμούς συνταξιούχων καί ελάχιστους νέους ανθρώπους.

Μία άλλη δημοσκόπηση που κάλυψε μεγαλύτερο αριθμών πολιτών πλήρους φάσματος ηλικίας, φύλου, κτλ., κατέγραψε ότι μόνο 30% ήτο υπέρ. Αυτό αποτελεί μία τεράστια, καθοριστική διαφορά τού 23%. Ποίους, πότε, πως καί πόσους ερωτούν καθορίζουν τήν αλήθεια ή τό ελεγχόμενο πόρισμα τών ευρημάτων τής δημοσκοπήσεως.

Περιπτωσιολογική μελέτη Αρ.2 :

Μία δημοσκόπηση χρηματοδοτούμενη από τόν R.Perot, τόν Μάιο τού 1992, ερώτησε αναμφίλεκτα, «Θά πρέπει νά ψηφιστούν νόμοι που εξαλείφουν οιανδήποτε ευκαιρία σέ ομάδες ειδικών συμφερόντων νά συνεισφέρουν μεγάλα ποσά στούς υποψηφίους πολιτικούς;» Αποτέλεσμα : 99% υπέρ.

~ Ο LKG ταυτίστηκε μέ τήν N.Y.Times που αποκάλεσε τήν ανωτέρω δημοσκόπηση,

«… μία υπόθεση ‘’εγχειριδίου’’ που μαρτυρεί πόσο εύκολα τά αποτελέσματα μίας δημοσκόπησης μπορούν νά μαγειρευτούν από τούς δημοσκόπους.» Καί οι δύο τους ενέκριναν τό είδος δημοσκόπησης που θά αντικαθιστούσε τήν διατύπωση «ειδικά συμφέροντα» μέ αυτήν τής αοριστολογίας «ομάδες». Αποτέλεσμα : 40% υπέρ. [ Γιά μία ακόμη φορά :τό αποτέλεσμα εξαρτάται από τό πως διατυπώνουν μία φράση ή πρόταση. Επίσης πρέπει νά υπενθυμίζουμε συνεχώς στούς εαυτούς μας ότι παρουσιάζουν τόν «σωστό τρόπο» ως υποκρυπτόμενη απειλή κατά τών δημοκρατικών διαδικασιών γιά νά συσκοτίσουν τό ανυποψίαστο κοινό. ]

Τό 1990, μία σφυγμομέτρηση εζήτησε από τούς Αμερικανούς νά καλέσουν έναν αριθμό τών 900 ώστε νά δηλώσουν εάν πίστευαν ότι ο D.Trump αντιπροσώπευε, « τό καλύτερο γιά τήν Αμερική ή τό τι πάει στραβά μέ αυτή τήν χώρα». Τό 72% τών τηλεφωνημάτων προήλθε από μία εταιρεία η οποία ελέγχετο από ένα φίλο τού DT. Αποτέλεσμα :νίκησε μέ μεγάλη διαφορά, μιάς καί η “USA today” δημοσίευσε τό μαγειρεμένο αποτέλεσμα… καί τά «πρόβατα» μαντρώθηκαν οικιοθελώς γιά μία ακόμη φορά.

Τό ερωτηματολόγιο τών δημοσκοπήσεων είναι προϊδεασμένο, συγκεχυμένο ή εσκεμμένα ασυνάρτητο, καί οι δημοσκόποι είναι ανεκπαίδευτοι καί άπειροι. Οι δέ φτωχοί καί οι μειονότητες μοιραία αγνοούνται, καί κατά κανόνα οι υπόλοιποι δέν αποκαλύπτουν τήν αληθινή άποψη τους γιά ένα ευαίσθητο ζήτημα που σχετίζεται μέ σεξουαλικές προτιμήσεις, εθνικά ή θρησκευτικά θέματα τά οποία θεωρούν «απόκρυφες» αλλά κοινωνικό-πολιτικώς καταδικαστέες απόψεις. Τά δείγματα δέν είναι αρκετά μεγάλα ώστε νά έχουν νόημα. à

{ ΑΔΕ: Ένα ελάχιστό 5% τού πληθυσμού τό οποίο σχετίζεται μέ τό θέμα μίας δημοσκόπησης πρέπει νά συμβάλει σέ αυτή γιά νά επιτραπεί η δημοσίευση τών αποτελεσμάτων αυτής ή νά παρουσιαστεί ως πρόταση πρός ψήφιση. }  

~ Ο LKG εκμυστηρεύτηκε ότι τό 1962, ως ένας νέος καί φιλόδοξος άψητος διευθυντής διαφημίσεων τού NBC, παραποίησε τά δείγματα μίας δημοσκόπησης ερμηνεύοντας τα μέ τρόπο που εσκεμμένα θά εξυπηρετούσε τά συμφέροντα του, « Απλούστατα, ακολούθησα τήν συνήθη πρακτική τής βιομηχανίας, δηλ. νά εκμεταλλεύεσαι οιοδήποτε στατιστικό παραθυράκι που εξυπηρετεί τά συμφέροντα σου. Είναι αυτό που οι πολιτικοί σύμβουλοι αναφέρονται ως τά ‘’αληθή ψεύδη’’». Καί παρ’ όλα αυτά επιμένει ότι, «Τίποτε δέν πραγματοποιείτε στήν Washington χωρίς πρώτα νά προσπαθήσουν νά υπολογίσουν τίς πιθανές αντιδράσεις τού κοινού…, ο ισχυρός ηγέτης οφείλει επίσης νά αφουγκράζεται μετά προσοχής καί νά ανταποκρίνεται αποτελεσματικά στίς επιθυμίες τών πολιτών{!} · η καλή «αφούγκραση» έχει αποκτήσει ίση αξία μ’ αυτή τής καλής διακυβέρνησης.»

   Οπότε, οι δημοσκοπήσεις καί σφυγμομετρήσεις δέν διεξάγονται γιά νά εξακριβώσουν καί αποτιμήσουν τήν ΚΓ, αλλά γιά νά διασπείρουν ένα προϊδεασμένο συμπέρασμα που έχει σχεδιαστεί μέ τρόπο που εξυπηρετεί ένα κατά παραγγελία ειδικό συμφέρον.

Κατασκευασμένη άνοδος τής δημόσιας δυσαρέσκειας

Λίγο πρίν τίς προεδρικές εκλογές τού 1992, τό 72% όλων τών ψηφοφόρων πίστευε ότι οι ηγέτες τους είχαν χάσει επαφή μαζί τους, τό 66% αισθάνεται ανίσχυρο, καί τό 61% λέει ότι αυτοί που κυβερνούν τήν χώρα δέν ενδιαφέρονται γιά τούς δημότες τους.

Αλλά παρ’ όλα αυτά, τόσες πολλές ήταν οι χιλιάδες τών Αμερικανών που τηλεφώνησαν καί έστειλαν επιστολές στόν Λευκό Οίκο γιά νά διαμαρτυρηθούν κατά τής επιλογής τού Κλίντον στήν θέση τού Γενικού Εισαγγελέως καί γιά τήν πρόταση του νά γίνονται δεκτοί οι ομοφυλόφιλοι στόν στρατό ώστε τό γεραρό τηλεφωνικό κέντρο τού Λευκού Οίκου κατέρρευσε λόγω υπερφόρτωσης του.

Αρκετοί θά μπορούσαν νά πούν ότι ήτο καιρός επιτέλους…, αλλά αφήνοντας στήν άκρη οιονδήποτε είδους ευτράπελου ενθουσιασμού που αφήνεται στόν αναιτιολόγητο εορτασμό ένεκα τής (δήθεν) καθυστερημένης αφύπνισης τού λαού, η κατατρυχόμενη ένεκα τής  υποβάθμισης τών προτεραιοτήτων από τό κοινό πραγματικότης παραμένει. Συγκεκριμένα, γιατί δέν έχει διαμαρτυρηθεί η πλειοψηφία τών Αμερικανών γιά κοινωνικό-οικονομική δικαιοσύνη, ή γιά τό ξεπούλημα τους στήν ελίτ; Διότι δέν έχουν συνειδητοποιήσει ότι τούς δουλεύουν αγρίως – τό μόνο που αντιλαμβάνονται φευγαλέα είναι οι σποραδικές αναλαμπές τής κοινής λογικής τους που προσπαθεί νά τούς υπενθυμίσει ότι δικαιούνται πολλά περισσότερα. Επί τή ευκαιρία, η υπερφόρτιση τού τηλεφωνικού κέντρου τού Κλίντον… είχε ενορχηστρωθεί από ομάδες ειδικών συμφερόντων καί εκτελεστεί από «εξοργισμένους» οικοδεσπότες τηλεοπτικών συζητήσεων!à{ ΑΔΕ : ΜΜΕ, Κρατική Τράπεζα Κοινοποίησης…}

~ Εν τώ μεταξύ, ο LKG, υποδυόμενος τόν ρόλο τού αισιόδοξου χάχα στήν Αθήνα τού Περικλή, αναφωνεί, «Η συνεχώς αυξανόμενη απαίτηση τού κοινού γιά θεμελιώδεις αλλαγές στό πολιτικό σύστημα… Αντιπροσωπεύει μία μόνιμη αλλαγή {;} που υλοποιήθηκε, έστω καί εν μέρει, χάρις στά ΣυΔιΜεΤηΕπ καί τήν ταχύτητα πληροφόρησης που διαθέτουν αυτά τά μέσα.»

{ Η ταχύτητα ασφαλώς καί είναι σημαντικός παράγων, αλλά η ποιότητα, τό ποσόν, η συνάφεια καί ορθότητα τής πληροφορίας είναι αυτά που χρειάζεται πρώτα καί κυρίως η ΑΔ.}

~ Καί ένα μέλος τής χορωδίας τού LKG – ο J.Baker τών N.Y Times – εόρταζε τόν έλεγχο τού Κογκρέσου καί τής Γερουσίας από τούς Ρεπουμπλικάνους, αποδίδοντας τον στόν απόλυτο έλεγχο τού κοινού που παράγεται από τό απώτερο, απελευθερωτικό «όπλο» τού κοινού, δηλ. τό τηλεχειριστήριο*! ~

{ Δηλαδή, τό μόνο που χρειάζονταν οι δυτικές δημοκρατίες ήτανε η έλευση ενός μηχανισμού τού καναπέ ώστε ως εκ θαύματος νά μεταμορφωθούν όλα τά φυτά τού καναπέ σέ ενεργά, ελεύθερα σκεπτόμενα μέλη τής κοινωνίας τους που επιτέλους μπορούν νά ταξιδεύουν πιό γρήγορα από τό μαντρί τους στό άλλο, ήτοι τό Δημοκρατικό καί Ρεπουμπλικανικό κόμμα. à στήν ΑΔ, δηλ. τήν ΑΔΕ, έχουμε όντως τόν εξ αποστάσεως έλεγχο επί τών εκπροσώπων μας. }

~ Τό περιεχόμενο προγραμμάτων τής ΤΛ δέν παίζει κανένα ρόλο, διότι όπως μάς έχει διαφωτίσει ο R.Baker, «Η περιήγησης τηλε-καναλιών έδωσε σ’ εκατομμύρια τήν γεύση τής απόλυτης δύναμης επί τού παλιού τυράννου (τήν ΤΛ).» Τούς έκανε «νά αισθάνονται άνετοι

{τι ωραία, αλλά από πολιτικής απόψεως πλήρως ατελέσφοροι } μέ τήν ιδέα (ότι)… μπορούσαν τοιουτοτρόπως νά εξαφανίσουν οιονδήποτε πολιτικό.» Καί ασφαλώς ο LKG επικροτεί, « Η εξήγηση τού Baker, όπως καί νά τήν ζυγίσει κανείς, δέν έπεσε καί πολύ έξω από τόν στόχο της.» ~

{ Όντως τούς «εξαφανίζουμε» κάθε μέρα, αλλά πάντα καταλήγουν νά καταλαμβάνουν τίς θέσεις τού Κογκρέσου καί τής Γερουσίας. Γιά νά δούμε μέ πόση αρμονία παίζουν τό ρυθμό τών αφεντικών τους τά μέλη τών ΕΜΜΕ, μελέτησε τά άρθρα τής ΑΔΕ γιά τά ΜΜΕ, ή επισκέψου μερικά από τίς προτεινόμενες ιστοσελίδες της καί βιβλία. }

Ηλεκτρονικές "αγόρασε" καί "πούλησε" παραγγελίες.

Οι έμποροι τής ελεύθερης αγοράς πληκτρολογούν εντολές «αγοράζω ή πουλάω» επηρεάζοντας τίς δημοσιονομικές καί νομισματικές πολιτικές τών κυβερνήσεων – γιά παράδειγμα, υποτίμηση νομίσματος τους, εκτός από τήν περίπτωση τής εξυπηρετικής ανόδου τού ευρώ – μερικές φορές μέσα σέ μία νύχτα.

~ Σύμφωνα μέ τόν LKG αυτό αποτελεί, «… μία σειρά από δημοψηφίσματα επί τής νομισματικής πολιτικής τής κυβερνήσεως τους.»

{ Μ’ άλλα λόγια, ο LKG μάς λέει ότι ο καταναλωτής μέ τό νά επιλέγει συγκεκριμένα προϊόντα ρίχνει τήν ψήφο του υπέρ ή κατά κυβερνήσεων που συμμετέχουν στήν ελεύθερη αγορά υπό τούς τού ΠΟΕ. Αυτό ακούγεται σάν πιό δημοκρατικό διακανονισμό μεταξύ τών συμμετεχόντων εθνών, αλλά αρκετά βολικά ξέχασε ν’ αναφέρει ότι καμία πολυεθνική εταιρεία δέν έχει ποτέ ρωτήσει τούς πελάτες της ποία ποιοτικά προϊόντα προτιμούν, ή τόν ρόλο τής ΠΤ καί τού ΔΝΤ {à κοίτα σχετικά άρθρα} εις τό νά εκβιάζουν τίς «αναπτυσσόμενες» χώρες νά επιτρέπουν στίς πολυεθνικές νά λεηλατούν τά εθνικά περιουσιακά στοιχεία τους, νά εκμεταλλεύονται τό κακοπληρωμένο εργατικό τους δυναμικό καί νά ρημάζουν τό φυσικό περιβάλλον.

Ας μήν ξεχνάμε επίσης ότι τά αληθινά δημοψηφίσματα επί σημαίνουσας βαρύτητας γιά τήν διακυβέρνηση τού κράτους ζητήματα σχεδιάζονται καί εκτελούνται από τήν πλουτοκρατία. }

~ Παρ’ όλα αυτά, η οιωνοσκοπία τού LKG – ίσως νά μπορέσουμε νά ανιχνεύσουμε τήν συγγένεια αίματος του στούς μεγάλους προφήτες τής Παλαιάς Διαθήκης – προβλέπει ότι,

« Ο κόσμος τής πολιτικής είναι ο επόμενος… η πολιτική αγορά δέν θά έχει άλλη επιλογή από τό νά προσαρμοστεί στήν αυξανόμενη πίεση τού λαού.»

{ Οπότε, οι πλουτοκράτες διαποτισμένοι από κάποια θαυματουργή δύναμη μέ συμπόνια καί

ανθρωπιστικά ιδεώδη θά αποκηρύξουν τίς άνομες, ανήθικες μεθόδους τους, θά παραιτηθούν από τόν θρόνο τής παγκόσμιας εξουσίας τους καί θά συναινέσουν στήν εδραίωση τής ΑΔ ανά τήν υφήλιο.

Αυτό είναι τό είδος προσευχητάριο – πανομοιότυπο μέ τήν ‘’ μήν ανησυχείς, ο θεός θά σού παρέχει όσο εσύ πιστεύεις’’ απαράγραπτος θρησκευτική ηθική επιταγή – τό οποίο αγορεύουν μέ πάθος στούς υπηκόους τους.

Η ΑΔΕ τεκμηριώνει ότι μπορεί νά μάς οδηγήσει στήν ακριβώς αντίθετη πορεία, δηλ. νά ελέγχουμε τήν μοίρα μας, νά αρνούμαστε νά παίζουμε τό ρόλο τού θεατή πιστεύοντας σέ χαρισματικούς ηγέτες καί λυτρωτές αγγέλους τού θεού. }

Ο ρόλος τών MME στήν διαμόρφωση τού τρέχοντος πολιτισμού μας.  

Τό κυρίαρχο μέσο επικοινωνίας σέ όλες τίς περιόδους τής ανθρώπινης ιστορίας αποτελούσε καί αποτελεί τόν μείζονα παράγοντα διαμόρφωσης τού πολιτισμού. Η προφορική επικοινωνία, ως τό μοναδικό μέσο, δημιούργησε ομοιογενείς, λάτρεις τού μύθου καί αργά εξελισσόμενες κοινωνίες. Η γραφή καί η λογική κατέστησαν τήν επιστήμη καί τήν δημοκρατία εφικτή. Τά πρώτα φορητά μέσα επικοινωνίας, όπως ο πάπυρος, διατήρησαν τήν ιστορία, τίς σκέψεις καί θεωρίες τών ανθρώπων που αργότερα μπορούσαν νά βελτιωθούν ή ν’ απορριφθούν · κατέστησαν τήν φοίτηση εφικτή γιά σημαντικό μέρος τού πληθυσμού τών προηγμένων κοινωνιών · επέτρεψε σέ πόλεις, κράτη καί αυτοκρατορίες νά διαχειριστούν τίς υποθέσεις τους αποτελεσματικά.

Η τυπογραφία ακύρωσε τήν αυτόκλητη μαρτυρία τής εκκλησίας περί τής αυθαίρετης κυριαρχίας της επί τής παντογνωσίας, καί μέ τόν χρόνο ανέστησε τήν επιστήμη, καί απέδωσε διαφόρων ιδεολογιών πολιτικά κόμματα. Περί τό τέλος τού 1840, η ελίτ είχε τόν πλήρη έλεγχο τών κύριων ΜΜΕ καί συνεπώς ήλεγχαν τήν πολιτική δράση στίς πολιτείες τους.

Σήμερα, οι ραδιοφωνικές καί τηλεοπτικές εκπομπές ευρίσκονται υπό τόν έλεγχο τής ελίτ. Καί τά δύο μέσα λειτουργούν σάν ένα σύστημα ύδρευσης από μολυβδοσωλήνες που ενώ σβήνουν τήν δίψα μας ταυτοχρόνως δηλητηριάζουν τόν εγκέφαλο καί τό σώμα μας.

Η ιστορία μάς διδάσκει ότι σημαντικές επιστημονικές ανακαλύψεις καί σπουδαία βήματα πρός τά εμπρός στίς ανθρωπιστικές επιστήμες δέν εγγυώνται τήν ασφάλεια ενός έθνους.

Οι Έλληνες, έως τό τέλος τού 1ου μ.Χ. αιώνα, είχαν θέσει γερά θεμέλια επί όλων τών ανθρωπίνων δραστηριοτήτων, γιά τά οποία θεμέλια οι Δυτικοί αισθάνονται υπερήφανοι καί επί τών οποίων στηρίζεται οιουδήποτε είδους πολιτισμένη δραστηριότητα : τό θέατρο, η φιλοσοφία, η δημοκρατία, η αρχιτεκτονική, ανθρωπιστικές καί εφαρμοσμένες θετικές επιστήμες – γιά παράδειγμα, αυτοματοποίηση, τό Όργανο τών Αντικυθήρων, φαρμακολογία, χειρουργική, μαζική παραγωγή, …

Αλλά η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ενδιαφερότανε μόνο γιά τήν διατήρηση τού καθεστώτος της μέ τήν χρήση τής στυγνής στρατιωτικής δύναμης, καί γι’ αυτό η πρώτη βιομηχανική επανάσταση παραγκωνίστηκε. Τόν 3ον μ.Χ. αιώνα, επέβαλλε τόν Χριστιανισμό, εξαλείφοντας τόν ‘’λόγο’’, καί έτσι βύθισαν τήν Ευρώπη στό σκοτάδι, στήν βαρβαρότητα καί σέ μία κοινωνικο-παθολογική κατάσταση τουλάχιστον γιά τούς επόμενους 12 αιώνες.

Κατά τό γε νυν έχον, στοχαστές τού κίτρινου τύπου εορτάζουν τά ΣυΔιΜεΤηΕπ ως τό θαυματουργό φάρμακο που θά θεραπεύσει τήν ακατανίκητη προδιάθεση τού παγκοσμίου χωριού μας πρός τήν αυτοκαταστροφή : περιβαλλοντική καταστροφή, κατασκευασμένη τρομοκρατία, αναβίωση τών θεοκρατικών καθεστώτων, κτλ.

Επιβάλλεται νά κατανοήσουμε ότι δέν θά υπάρξει ασφαλής πρόοδος εάν δέν ακούσουμε τά μαθήματα τής ιστορίας μας : η ελίτ, γιά πολλοστή φορά, ελέγχουν τούς διακόπτες τών νέων ανακαλύψεων που μπορούν νά παίξουν αποφασιστικό ρόλο γιά τόν εκδημοκρατισμό τών κοινωνιών μας.

Πρέπει νά αποκτήσουμε τόν πλήρη έλεγχο αυτών ώστε η ελίτ νά μήν διευθύνει τήν ροή τους, τήν οποία ρυθμίζουν κατά περίσταση ώστε οι μέτοχοι τού παγκοσμίου χωριού μας νά παραμένουν ή νά θεριεύουν πιό διαιρεμένοι, αδαείς τής ιστορίας καί τών δικαιωμάτων ως ανθρώπινα όντα, ή τήν οποία ροή κλείνουν, όπως καί στό παρελθόν, όταν αισθάνονται απειλούμενοι από τήν αφύπνιση μας.

Τελικά, το κοινό έχει λογική.

~ Η χαμηλή εκτίμηση που τρέφει ο Lippmann γιά τήν ΚΓ επικροτείται από πολλούς σημαίνοντες πολιτικούς, «Η γενική τάση νά χαροποιούμε τούς ψηφοφόρους μας… οδηγεί στήν χρεοκοπία, στήν ανασφάλεια τού φατριασμού, στήν αποσάθρωση τής ελευθερίας καί στούς υπερβολικούς πολέμους…» ~

{ Οπότε, σύμφωνα μέ τήν ελίτ καί τούς αναλυτές της, η δημοκρατία θρέφει τήν αναρχία καί τό χάος σέ μία πολιτισμένη κοινωνία, καί μόνο οι σοφοί πολιτικοί μπορούν νά σώσουν τούς πολίτες τους από τήν έμφυτη έλξη τους πρός τήν ενέλιξη καί αυτοκαταστροφή τους. }

Οι καθηγητές B.I.Page καί R.Y.Shapiro διεξήγαγαν καί δημοσίευσαν (‘’ Τό Λογικό Κοινό’’, 1992) μία διεξοδική μελέτη επί τών πολιτικών προτιμήσεων τών Αμερικανών αναλύοντας τά δεδομένα όλων τών δημοσκοπήσεων καί σφυγμομετρήσεων μεταξύ 1935-90.

Οι δύο καθηγητές ανακάλυψαν ότι τό Αμερικάνικο κοινό τείνει νά καταλήγει αμετάβλητα σέ σώφρονες καί τού λογικού ειρμού εκτιμήσεις καί κρίσεις · καί συμπέραναν ότι, «… η ΚΓ ως ένα συλλογικό φαινόμενο είναι αξιόπιστη, μεστή νοήματος, έλλογη καί ικανή νά διακρίνει μεταξύ καλού καί κακού.», ήτοι ένα επιστημονικό συμπέρασμα που βρίσκει σύμφωνους τόν Αριστοτέλη καί τόν Γάλλο μαθηματικό Condorcet που απέδειξε μαθηματικώς πρίν δύο περίπου αιώνες ότι σέ μεγάλες ομάδες, η ατομική διαταραχή, αμάθεια καί άλλες ανεπάρκειες τείνουν νά αυτό-ακυρώνονται – τό συλλογικό φαινόμενο τού «λογικού κοινού» είναι γνωστό ως η «στατιστική διαδικασία συνάθροισης».

Επίσης, η ιστορία διδάσκει ότι η διαταραχή τού κοινού καί η λήψη αποφάσεων του μέ καταστροφικές συνέπειες οφείλετο σέ ανεπαρκή ή παραπλανητική πληροφόρηση από τό κρατικό καί θρησκευτικό κατεστημένο.

Ο πολιτικός επιστήμων J.A. Meader, εξετάζοντας τήν ικανότητα τών ψηφοφόρων σέ θέματα πρωτοβουλίας καί δημοψηφισμάτων, συμπέρανε τό 1980 ότι, «Οι ψηφοφόροι έχουν τήν ικανότητα νά εξετάζουν τόν προτεινόμενο νόμο υπό τό πρίσμα τής μακροχρόνιας ωφέλειας ή μή αυτού. Αντί νά τάσσονται υπέρ βραχυχρόνιων οικονομικών ευεργετημάτων, οι ψηφοφόροι επέδειξαν έντονο ενδιαφέρον γιά επένδυση … (σέ πολιτικά προγράμματα) που θά μπορούσαν νά βελτιώσουν τήν ποιότητα ζωής… στό μέλλον.»

Τήν ίδια χρονιά, μία επιτροπή Γερουσίας τής πολιτείας Νέας Υόρκης επιβεβαίωσε τά ευρήματα τού J.A. Meader, αλλά παρ’ όλα αυτά τό δικομματικό καθεστώς εφαρμόζουν μία κοινωνικό-οικονομική πολιτική που αντιστρατεύεται τήν βούληση τών πολιτών.

Οπότε τό ερώτημα που εκλιπαρεί γιά μία λογική εξήγηση είναι : Γιατί νά συνεχίζουμε νά εκλέγουμε τούς – θέτοντας τό ευγενικά…-- ‘’ αντιπάλους μας’’;

Μία αναλυτική μελέτη 115 δημοψηφισμάτων τής Καλιφόρνιας απεκάλυψε ότι, « Η ψήφος τών πολιτών είναι κατ’ εξοχήν εχέφρων… Τό νομοθετικό σώμα είναι κατά πολύ πιό ευάλωτο σέ τέτοιου είδους (ειδικών συμφερόντων) επιρροές.»

Πολυάριθμες μελέτες έχουν επιστημονικώς τεκμηριώσει ότι τό «ισχυρό χρήμα» έχει κατά 75% μεγαλύτερη πιθανότητα νά νικήσει τό προτεινόμενο νομοσχέδιο τους από αυτό τής μεσαίας τάξης», καί ότι, «η υψηλή χρηματοδότηση τής προεκλογικής εκστρατείας είναι ο μοναδικός καί κυρίαρχος παράγων που προλέγει ποίος κερδίζει καί ποίος κερδίζει,» μία πραγματικότης που ισχύει καί γιά τίς νομοθετικές μάχες.

‘Άρα, γιά μία ακόμη φορά ότι η προπαγάνδα τών ΕΜΜΕ είναι η ισχύς επιβολής που παραλύει τήν λογική κατά τήν διάρκεια τών μετρημένων λεπτών τής μοναδικής παντοδυναμίας στό παραβάν τού εκλογικού κέντρου. à ΑΔΕ : , η βάσις, ενεργοί, ορθώς καί πλήρως πληροφορημένοι πολίτες, … είναι υπεύθυνοι γιά τήν επανεκπαίδευση τών συμπολιτών μας ώστε νά μπορέσουμε νά ιδρύσουμε τήν Άμεση Δημοκρατία.  

ΥΓΕΙΑ.

Ιατρική - πειραματικές θεραπείες καί τά MME.

Ένεκα τού αδυσώπητου ανταγωνισμού μεταξύ τών ΜΜΕ, καί τά καλά καί τά άσχημα νέα περί ασθενειών μεγαλοποιούνται καί υπερ-δραματοποιούνται. Η συγκλονιστική ειδησεογραφία τών δεδομένων πειραματικών ερευνών – παραδείγματος χάριν, ‘’θαυματουργό φάρμακο’’, μία ‘’θαυματουργική θεραπεία’’, μία ‘’συγκλονιστική ανακάλυψη’’ –

υπεραυξάνει τίς ελπίδες τών σοβαρά ασθενών μόνο γιά νά δοκιμάσουν άφατη λύπη αργότερα · καί η δέ ειδησεογραφία που παράγει αδικαιολόγητο πανικό – αναφορές όπως,

‘’πανώλη φονιάς’’, ‘’έξυπνοι ιοί’’, ‘’μυστηριώδεις θανατηφόρες αρρώστιες’’, … -- κατατρομάζει τούς ήδη απαισιόδοξους, καί υπέρμαχους τής Ημέρας Κρίσης καί θεωριών συνωμοσιών.  

Γι’ αυτό, μερικοί από τούς πιό επιφανείς ιατρούς καί ερευνητές είναι πεπεισμένοι ότι τά ΜΜΕ δέν θά πρέπει νά αναφέρουν πειραματικές θεραπείες καί προκαταρτικά ευρήματα ερευνών εάν δέν έχουν πρώτα λάβει τήν έγκριση από τίς υπεύθυνες αρχές.

{ ΑΔΕ: Τό κοινό δέν κρατιέται στό σκοτάδι όταν υπάρχουν υποσχόμενες, νέες θεραπείες , ακόμη καί όταν ευρίσκονται σέ πειραματικό στάδιο. Οι ασθενείς καί οι οικογένειες τους, δηλ. οι άνθρωποί οι αμεσοτέρα ενδιαφερόμενοι, θά έχουν τήν δυνατότητα νά πληροφορηθούν ό,τι είναι δυνατόν από επιστημονικής απόψεως περί τής ασθένειας τους συμπεριλαμβανομένης τής εναλλακτικής θεραπείας τους. Όσο περισσότερο ο ασθενής, η οικογένεια καί ο προσωπικός γιατρός του ξέρουν, τόσο πιό ενημερωμένη καί ευφυής η κρίση τους μπορεί νά είναι. Πρός χάριν αυτού τού σκοπού, η ιατρική κοινότητα, οι καθηγητές καί οι ερευνητές διατηρούν μία ενημερωμένη "Τράπεζα Ιατρικής Επιστήμης, ΤΙΕ." Ένας ασθενής έχει τό δικαίωμα νά προσφύγει στήν πειραματική θεραπεία μέ τήν προϋπόθεση ότι γνωρίζει απολύτως τά πιθανά οφέλη της καί τούς σχετικούς κινδύνους, καί εφόσον έχουν ψηφίσει τουλάχιστον 20% τών γιατρών δημοσίας  υγείας υπέρ τού πειραματισμού της σέ ανθρώπους }

Ποίος πρέπει νά φέρει την ευθύνη κήρυξης πολέμου.

~ Σύμφωνα μέ τόν LKG, οι ΗΠΑ μετατρέπονται σ’ μία ηλεκτρονική δημοκρατία που αυξάνει τεράστια τήν καθημερινή επιρροή {!} τών πολιτών στήν λήψη αποφάσεων τής πολιτείας. Η απόσταση μεταξύ τών κυβερνόντων καί τών κυβερνουμένων υφίσταται εντυπωσιακή συρρίκνωση {!}, καί καθώς η ισχύς τής ΚΓ αυξάνει, ο ρόλος τών κομμάτων, τών ειδικών τών ΜΜΕ καί τής εξουσιαστικής ελίτ μειώνεται.

{ Οπότε, υποθέτω ότι μάλλον εγώ καί οι συνάδελφοι μου γιά πάνω από τρείς δεκαετίες ήμασταν κωφάλαλοι καί τυφλοί πολίτες. }

Κατά τήν διάρκεια τού πολέμου τού Κόλπου τό 1991, οι τηλεθεατές προσφέρθηκαν μία συνταυτιστική εμπειρία τών επισήμως αμβλυνομένων γιά τηλεθέαση γεγονότων τού πολέμου. Η κριτική ανάλυση είχε γιά μία ακόμη φορά μεταστοιχειωθεί σέ έναν παγκοσμίου βεληνεκούς μύλο σπερμολογίας : ένα είδος εφαρμοσμένης χειραγώγησης τών μαζών καθώς οι συντονιστές επέδειξαν συντονισμένη σύμπνοια γιά νά υποστηρίξουν τά στρατεύματα που έφευγαν γιά τό πεδίο τών μαχών.

Τόν Μάρτιο τού 1991, ο πρώτος ζωντανός, έγχρωμος πόλεμος απέληξε σέ μία αστραπιαία νίκη, αλλά η σκηνοθετημένη καί αξιοθαύμαστα θεαματική ζωντανή κάλυψη δέσποζε ακόμη στίς σκέψεις τών τηλεθεατών. Σ’ αυτόν τόν πόλεμο, σέ αντίθεση μ’ αυτόν τού Βιετνάμ, η ΑΠ

«γλύτωσε» από τήν θέα τής επί τού εδάφους ανθρωποσφαγής καί καταστροφής · αντί αυτού, τούς σέρβιραν μόνον τίς ανάγλυφες εικόνες τών δορυφόρων που αρκετά βολικά δημιουργούσαν συνειρμούς τού είδους ‘’ Ο Πόλεμος τών Άστρων’’, ή τήν εικονική πραγματικότητα ενός Nintendo παιχνιδιού μέ τήν οποία ταυτίζεται η ψυχοσύνθεση τού μέσου Αμερικανού καί βάσει τής οποίας παρέχουν στήν συνείδηση τους επαρκή δικαιολογία ώστε νά εγκρίνουν τήν εξωτερική πολιτική τού κράτους τους.

~ Ο LKG προσφέρει ένα σενάριο γιά τήν κήρυξη τού επομένου πολέμου : Αφού ο Πρόεδρος καί η κουστωδία του έχουν κατατοπίσει τήν ΑΠ περί τής κρίσεως, θά ζητήσουν από τούς πολίτες νά τούς βοηθήσουν νά πάρουν τήν σωστή απόφαση : επίλεξε 2 εάν πιστεύεις ότι δέν πρέπει ν’ αναλάβουμε δράση · επίλεξε 3 εάν επιθυμείς νά μάς υποδείξεις ποίους στόχους νά πλήξουμε. Καί μέ μεγάλη καθησυχαστική αυτοπεποίθηση δηλώνει ότι έχουμε στό σημείο που καμμία πολιτική απόφαση γιά ένα σημαντικό ζήτημα δέν λαμβάνεται χωρίς πρώτα νά έχουν αφουγκραστεί καί σφυγμομετρήσει τήν ΑΠ… Τό τρομακτικό όραμα τού Orwell εξατμίστηκε μαζί μέ τήν αποσύνθεση τών μονολιθικών Ναζιστικών καί κομμουνιστικών καθεστώτων.

{ Αντίλογος : α)- Η αξιοθρήνητη κοινωνικό-οικονομική κατάσταση άνω τού 65% τού παγκοσμίου πληθυσμού οφειλομένη κατά τό πλείστον στήν νεοφιλελεύθερη διακυβέρνηση τής ΠΤ, τού ΔΝΤ καί τής στρατιωτικής ισχύος τών ΗΠΑ καταδεικνύουν ότι ο LKG σφάλει εκτός εάν δεχτούμε αδιαμαρτύρητα ότι η ΑΠ συγκροτεί ένα μοχθηρό έθνος που μέσω δημοψηφισμάτων απολαμβάνουν τό προνόμιο νά επιφέρουν τρομερή συμφορά σ’ όλο τόν κόσμο. β)- οι βαθειά νυχτωμένοι σέ ζητήματα εσωτερικής καί εξωτερικής πολιτικής καί προγραμματισμένοι από τήν κούνια τους Αμερικανοί νά ανέχονται ανυποψίαστα τήν αγία αποστολή τής χώρας τους νά εξαλείψει τήν ανά τόν κόσμο ανομία καί βαρβαρότητα μακάρια καί σιωπηρά διευκολύνουν τήν ελίτ στό κάθε επόμενο βήμα της γιά τήν διεκπεραίωση τών επιμελώς σχεδιασμένων μηχανορραφιών τής. γ)- η ψυχρή πρόταση τού LKG περί κήρυξης πολέμου μέ τόν ολοφάνερα αδιάφορο νεωτερισμό ενός ηλεκτρονικού παιχνιδιού είναι καί εσκεμμένη καί παράσπονδη που αποσκοπεί μέ φραστικούς χείμαρρους δημοκρατικής ζέσης νά γελοιοποιήσει τούς υποστηρικτές τής ΑΔ, καί έτσι νά νομιμοποιήσει τούς ‘’συνετούς’’ κριτικούς τής ΑΔ.

{ ΑΔΕ: 1)- Η εξωτερική πολιτική καί εμπόριο έχουν ως σκοπό νά χτίσουν τήν αμοιβαία εμπιστοσύνη καί νά δημιουργούν κοινά οφέλη στά συμμετέχοντα έθνη.

2)- τό Υπουργείο Εξωτερικών μάς παρουσιάζει όλα τά ιστορικά γεγονότα σέ μία σχετική διαφωνία μεταξύ εθνών, καί μέ τήν υλοποίηση μέτρων καί προτάσεων βασισμένων στόν καταστατικό χάρτη τών ανθρωπίνων δικαιωμάτων τών Η.Ε αποδεικνύουμε τις ειρηνικές καί ανθρωπιστικές προθέσεις μας.

3)- οι πολιτικοί μας εκπρόσωποι λαμβάνουν μία συνεχή ανατροφοδότηση από τίς αντικειμενικώς¹  καί επαρκώς¹  εκθεμένες στά γεγονότα "βάσεις", οι οποίες διευκρινίζουν τήν θέση τους γιά τόν τρόπο διαχείρισης ή αντιμετώπισης πολιτικής εξωτερικών υποθέσεων* χωρίς νά βρίσκονται πρό μίας κατάστασης τετελεσμένου γεγονότος.  *(Παραδείγματός χάριν : μέ τι μέσα καί πότε είναι ο σωστός χρόνος νά διεκδικήσουμε τά 12 ναυτικά μίλια μας· πως καί πότε νά συμμορφώσουμε  τούς ψευδό-Μακεδόνες).

4)- Διατηρούμε στρατιωτική ισχύ ικανή νά αποθαρρύνει οιονδήποτε γείτονα μας μέ κατακτητές βλέψεις.

5)- ένα επιτιθέμενο έθνος όχι μόνο θά υποστεί μεγάλες απώλειες, αλλά θά εισπράξει τήν κατακραυγή τών εκπολιτισμένων εθνών λόγω τής ανθρωπιστικής πολιτικής μας γραμμής. à { ΑΔΕ: εμπορική εξωτερική πολιτική. }

¹ *χάρις στό εκπαιδευτικό σύστημα, Κρατική Τράπεζα Κοινοποίησης (ΚΤΚ), καί στήν διαθεσιμότητα τής ευρείας εφαρμογής τής νέας συμμετοχικής διαδραστικής τεχνολογίας τηλεπικοινωνιών }

« Η ελευθερία τού τύπου είναι εγγυημένη μόνο στούς ιδιοκτήτες του.», A.J. Liebling.

Κριτικοί τής ΑΔ καί μία σύντομη απάντηση.

~ Ενώ μορφωμένοι άνθρωποι διακηρύττουν ότι η ΑΔ φαίνεται νά προωθεί τήν κοινωνικό-

οικονομική δικαιοσύνη, αυτοί οι ίδιοι εύγλωττα καί πειστικά προσκομίζουν λογική ανάλυση γιά νά αιτιολογήσουν τήν προσοχή τήν οποία συνιστούν κατά τής πολλής(;) δημοκρατίας, δηλ. τήν εν γένει άμεση κρίση τού κοινού. Επειδή ο κόσμος έχει γίνει ένας αυξανόμενα περίπλοκος καί επικίνδυνος χώρος, υποστηρίζουν ένα δημόσιο σύστημα που εξυγιαίνει τίς απόψεις τού κοινού μέσα από ένα επιλεγμένο σώμα πολιτών { ποίος τούς επιλέγει;} τών οποίων η σοφία διαβλέπει καλύτερα τό αληθινό συμφέρον τής χώρας τους, καί τών οποίων ο πατριωτισμός καί η αγάπη γιά δικαιοσύνη δέν θά επιτρέψουν νά τό θυσιάσουν γιά προσωρινούς ή μεροληπτικούς λόγους. ~

{ Ο κόσμος μας οδεύει πρός τόν ολοκληρωτισμό χάρις στούς αυτό-διοριζόμενους, σοφούς εκπροσώπους μας. Χωρίς αμφιβολία, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι ικανοί νά μεταλλάξουν τίς χώρες τους σέ γήινους παραδείσους, αλλά δέν σκοπεύει νά τούς παραδώσει τήν εξουσία, καί από τήν άλλη μεριά εάν η ελίτ δημιουργήσουν έναν παράδεισο κατοικημένο από πρόβατα, ήτοι τό κράτος τού Πλάτωνος, δέν θα είναι σάν νά μάς προσφέρουν καί κάποια φιλανθρωπική υπηρεσία. Οπότε η ερώτηση παραμένει : Τί προϋποθέσεις απαιτούνται ώστε ανιδιοτελή, αρμόδια πρόσωπα νά μπορούν νά εκπροσωπούν μία πολιτεία αποτελούμενη από μία πλειοψηφία ‘’αριστοκρατών*’’; à ΑΔΕ : βάσις, …}

*άριστος : ο σημαντικός, διαπρεπής, υπερέχων, ευπατρίδης, γενναίος καί χρήσιμος πολίτης.

*κραταιός = ο έχων τόν έλεγχο, ο ισχυρός.

~ Γιά νά φτάσουμε σέ έλλογες αποφάσεις επί πολυδιάστατων ζητημάτων που αντιμετωπίζουμε, χρειαζόμαστε ειδικούς μέ συγκεκριμένες γνώσεις, επιτήδευση, πείρα καί εκπαιδευτικό ιστορικό.

Οι απλοί άνθρωποι δέν έχουν τόν χρόνο ή τήν κλίση ν’ αναδιφούν στίς λεπτομέρειες τής μεταρρύθμισης δημόσιας υγείας καί θέσπισης νόμων τού ποινικού δικαίου ή νά καθιστούν ενήμεροι γιά τό εμπορικό έλλειμμα ή τήν εξωτερική πολιτική.

{ Επιφανείς οικονομολόγοι σχεδίασαν τήν ΠΤ, τό ΔΝΤ, κτλ. · μορφωμένοι πολιτικοί συνέταξαν τήν νομοθεσία που αποκλείει τήν πλειοψηφία από τήν κοινωνικό-οικονομική δικαιοσύνη · οι επιστήμονες ευθύνονται γιά τήν συνεχή βιαιοπραγία κατά τής Γαίας. Όλοι αυτοί οι ειδικοί ποτέ δέν στοχάστηκαν ή μελέτησαν τίς θετικές επιπτώσεις μίας μεταρρύθμισης τού ιδιωτικού καθεστώτος τής κτηματικής περιουσίας, ή ενός δίκαιου φορολογικού συστήματος, ή ενός εκπαιδευτικού συστήματος που προωθεί τήν ηθική καί τήν ευημερία, ή τήν επιστημονική έρευνα καί παραγωγή αγαθών που υπηρετούν τό κοινό αγαθό. à { ΑΔΕ :Φυσικά, υπάρχουν θέματά που οι απλοί άνθρωποί δέν έχουν τήν απαιτούμενη εκπαίδευση, πείρα ή γνώσεις ώστε νά είναι σέ θέση νά τά εξετάσουν καί νά τά συλλάβουν πλήρως. Γιά αυτό η ΑΔΕ είναι έτσι δομημένη ώστε οι εμπειρογνώμονες νά μπορούν νά εφαρμόσουν τίς θεωρίες καί επιστημονική τους γνώση αφότου έχουν πείσει τήν πλειοψηφία περί τής ευθυκρισίας των, ενώ συγχρόνως, χάρις τών συγκεκριμένων άρθρων τής ΑΔΕ, προστατεύονται από τίς παρορμήσεις τής πλειοψηφίας.

Παραδείγματός χάριν: η επιστημονική κοινότητα έχει τεκμηριωμένη απόδειξη ότι μία νέα μέθοδος, συσκευή… μπορεί νά εξοικονομήσει ενέργεια χωρίς νά προκαλεί τήν μόλυνση τού περιβάλλοντός, αλλά η πλειοψηφία τών πολιτών έχει ψηφίσει κατά τής εφαρμογής της. Τότε η νέα μέθοδος εφαρμόζεται σέ ένα κλειστό, ελεγχόμενο περιβάλλον. Εάν τό πείραμα είναι επιτυχές, τό Ανώτατο Δικαστήριο είναι υποχρεωμένο νά εγκρίνει τήν εφαρμογή της. }

Δέν χρειαζόμαστε μία κοινωνία αποτελούμενη από υπερ-επιστήμονες · χρειαζόμαστε επιστήμονες που εργάζονται πρωτίστως γιά τό κοινό αγαθό, καί που έχουν συνειδητοποιήσει τήν ανάγκη νά πληροφορούν καί νά επιμορφώνουν τούς συμπολίτες τους μέ τήν πρώτη ευκαιρία που τούς δίνετε ώστε η πλειοψηφία ν’ αποκτήσει μία απροκατάληπτη, επιτηδευμένη κοινή λογική που αρκεί γιά νά εκτιμάει ορθώς τό τελικό προϊόν τών προγραμμάτων εξωτερικής καί εσωτερικής πολιτικής καί τών επιστημονικών καινοτομιών.

Καί επί τήν ευκαιρία, οι απλοί άνθρωποι έχουν τόν ελεύθερο χρόνο γιά νά εμπλακούν σέ ζητήματα που αφορούν τήν ευημερία τους. Τό μόνο που έχουν νά κάνουν είναι νά κλέψουν λίγο χρόνο από τήν σκουπιδο-τηλεθέαση που τούς σερβίρεται από τό καθεστώς. }

Κατηγορήστε τούς απλούς ανθρώπους.

Ποιός μπορεί νά προστατεύσει τήν πλειοψηφία από τήν χειραγώγηση :

α)- τής πολιτικής παραμυθολογίας καί τήν ‘’νόμιμης δωροδοκίας’’ τών λόμπυ καί επιτροπών πολιτικής δράσης που επιδιώκουν ευνοϊκή μεταχείριση από τήν μεταχείριση;

Οι εκπρόσωποι μας, υπό τόν όρο ότι δέν παραβιάζουν τά βασικά άρθρα τής ΑΔΕ, εκτελούν τήν βούληση τών ψηφοφόρων τους, ενώ καί η εκτελεστική εξουσία καί ο λαός βοηθιούνται από τίς κρατικές ‘’δεξαμενές σκέψεις’’, τά ΜΜΕ, καί τό σχετικό Υπουργείο καί σώμα τού Ανωτάτου Δικαστηρίου. à { ΑΔΕ à  εκλογές, κυβέρνηση. Καί έτσι, δεδομένου ότι βασικά οι ενεργές βάσεις παράγουν τήν κρατική πολιτική, η αμερικανικού τύπου πολιτική πίεση προσωπικών συμφερόντων –  λόμπυ -- θεωρείται ύποπτη παράνομης δραστηριότητας, καί έτσι απαγορεύεται διά νόμου. }

β)- ειδικών τής ΚΓ καί αδίστακτων δημοσκόπων;

      { ΑΔΕ : Όλες οι δημοσκοπήσεις διεξάγονται από ειδικούς πανεπιστημιακούς τής

        δημόσιας εκπαίδευσης καί τούς βοηθούς τους. }

γ)- τής πειθώ τού χρήματος, καί τίς ψευδείς, παραπλανητικές πολιτικές διαφημίσεις;

      à  ΑΔΕ à  εκλογικές εκστρατείες.  

δ)- τών ιδιοκτητών τών ΜΜΕ καί από τό προσωπικό τών ΕΜΜΕ που επιδίδονται σέ ελεγχόμενους καί μεροληπτικούς διαλόγους που αποσκοπούν στήν παραπληροφόρηση τής πλειοψηφίας;

     à ΑΔΕ : κρατικά ΜΜΕ, εκδόσεις, διασκέδαση, κτλ.

Οι πολέμιοι παπαγαλίζουν τήν αποκαλυπτικώς χαμηλή συμμετοχή τών ψηφοφόρων – γιά παράδειγμα, στίς εκλογές τού 1994 ένα πρωτοφανές 39% τών ψηφοφόρων πήγαν στίς κάλπες – καί επικαλούνται στατιστικές που αποκαλύπτουν τό βάθος άγνοιας τών πολιτών περί των δημοσίων ζητημάτων καί τό ότι δέν μπορούν νά κατονομάσουν τόν Γερουσιαστή τής πολιτείας τους.

{ Η διαδικασία εκπροσώπησης, αθετημένες υποσχέσεις καί η κραυγαλέα απόκρυψη τής αλήθειας αποθαρρύνουν τήν ενεργό, ουσιώδη συμμετοχή τών πολιτών. Αυτοί δέ που ενδιαφέρονται γνωρίζουν ότι η πολιτική τών δύο μεγάλων κομμάτων είναι πανομοιότυπη, καί μεγάλος αριθμός αυτών πλήρως αδειασμένοι έχουν παραιτηθεί από κάθε απόπειρα βελτίωσης τής πολιτικής πραγματικότητας, ενώ οι υπόλοιποι πολίτες έχουν μετατραπεί σέ πειθήνιους, νυχτωμένους, σκληρά εργαζόμενους καταναλωτές. }

~ Κριτικοί επισημαίνουν τούς σταθερώς χαμηλούς δείκτες ακροαματικότητας γιά τίς ολίγες απομείναντες σοβαρές τηλεοπτικές εκπομπές γιά σοβαρά κρατικά ζητήματα, τά οποία κατατάσσονται αμετάβλητα στόν πάτο τών διαγραμμάτων τών δημοφιλών εκπομπών.

{ Δέν προσφέρονται τέτοιου είδους προγράμματα από τήν Αμερικάνικη τηλεόραση · καί ακόμη καί άν υπήρχε η πρόθεση, δέν θά είχαν διαφημιστικά έσοδα εφόσον ο εταιρικός κόσμος όχι μόνον δέν χρηματοδοτεί προγράμματα ή δημοσιεύσεις που βλάπτουν τά συμφέροντα τους αλλά εξαφανίζουν τούς ολίγους ασυμμόρφωτους δημοσιογράφους καί ερευνητές, καταπνίγοντας τήν τρομαχτική αλήθεια.

Στήν Ελλάδα, οι αναζητητές τής αλήθειας καί μαρτυριάρηδες τής διαφθοράς διεκδικούν από 40% έως καί 80% τών τηλεθεατών. }

~ Καί επισφραγίζουν τήν σπίλωση τους μέ τόν ακόλουθο αφορισμό : είναι μάλλον απίθανο ότι ο μέσος πολίτης, δηλ. η ΠΑ, θά αφιερώσει τόν απαιτούμενο χρόνο ώστε νά πληροφορηθεί επαρκώς, ή νά εμβαθύνει στίς λειτουργίες τής συμμετοχικής διακυβέρνησης, ασχέτως τό πόσο ολιγοδάπανη, προσβάσιμη, ή κατάλληλη η επιπρόσθετη πληροφόρηση θά μπορούσε νά ήταν.

{ Η ελίτ καί οι συντονιστές της γνωρίζουν ότι τό ακριβός αντίθετο τού ‘’αφορισμού’’ τους είναι η αλήθεια.

Τρέμουν τήν σκέψη ότι κάποια μέρα θά είναι υποχρεωμένοι νά λογοδοτούν σ’ ένα ορθώς καί πλήρως πληροφορημένο καί ενεργό κοινό. Γι’ αυτό καί διασφαλίζονται –  χωρίς νά φείδονται τό κόστος, καί μέ τό νά προωθούν ή νά δίνουν τέλος σέ καριέρες στά ΕΜΜΕ τους, στούς εκδοτικούς οίκους, στά εκπαιδευτικά ιδρύματα, κτλ. – ότι ο ασφυκτικός κλοιός τους σ’ όλα τά μέσα δημοσίευσης τής αλήθειας γιά κοινωνικό-πολιτικό-οικονομικά ζητήματα θά διαιωνίζεται γιά πάντα, εξυπηρετώντας τό υλιστικό πιστεύω τους καί οικονομική πολιτική τους ώστε νά συνεχίζουν νά γεμίζουν τούς κορβανάδες τους. }   

Μία πρόβλεψη : η ηλεκτρονική δημοκρατία της ελίτ.

Μιάς καί ο κυβερνοχώρος εισβάλλεται από αντιφρονούντες, η ελίτ είναι υποχρεωμένη ν’ αντεπιτεθεί. Γιά κάθε ιστοσελίδα που αναζητεί καί καταθέτει τήν αλήθεια, υπάρχουν ήδη δεκάδες που υποστηρίζονται από εταιρείες, ΜΚΟς καί το κράτος γιά νά διασπείρουν τήν προπαγάνδα τους καί τήν επιτηδείως συγκαλυμμένη παραπληροφόρηση καί συσκότιση. Μέ αυτό τόν ρυθμό, η αλήθεια θα θαφτεί στίς δεκάδες χιλιάδες τών αποτελεσμάτων αναζήτησης τού Google.

Οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι από ανέκαθεν αντιμετωπίζονται ως νόμιμο θήραμα πρός αγορά καί πώληση από τίς ομάδες ειδικών συμφερόντων. Μία καινούργια γενιά επαγγελματικών εταιρειών πολιτικής προώθησης συμφερόντων τής «εκλογικής πελατείας», χρησιμοποιώντας μηχανοργανωμένους καταλόγους καί τράπεζες δεδομένων αριθμών τηλεφώνων, έχει επιταχύνει τίς προσπάθειες της νά ενεργοποιήσει τήν πίεση τής κοινής γνώμης κατ’ εντολή τών πελατών της. Η απάντηση τών ΕΜΜΕ είναι ο πολλαπλασιασμός τών συντηρητικών οικοδεσποτών ραδιοφωνικών καί τηλεοπτικών εκπομπών που μέ αυξανόμενη επιρροή καί δημοτικότητα εθίζουν, επηρεάζουν καί ψηφοθηρούν τόν αφελή μέσο πολίτη προσφέροντας του τηλεφωνικές γραμμές άμεσης επικοινωνίας καί συμμετοχής του προκαλώντας τον νά βομβαρδίζει τό Κογκρέσο μέ τό λαϊκό φρόνημα του σέ επίμαχα θέματα, υπό τόν όρο ότι μένουν έξω από τά χωράφια τής ελίτ, δηλ. τών αρωγών τους.

Τό αναπτυσσόμενο είδος τής ελεγχόμενης καί κατευθυνόμενης αντίδρασης καί ανταπόκρισης τού εκλογικού σώματος εξελίσσεται σέ μία νέα βαριά βιομηχανία τών μέσων που εξυπηρετεί τήν παλαιά πολιτική ‘’βιομηχανία’’. Αυτή η στημένη τηλε-δημοκρατία δημιουργεί συνειρμούς τών μηχανοποιημένων ψηφοφόρων τού μέλλοντος που θά λαμβάνουν καί θά αφομοιώνουν όλες τίς πληροφορίες τους γιά τά κοινωνικό-οικονομικά καί τά τής εξωτερικής πολιτικής ζητήματα ηλεκτρονικώς – μέσω τής κάλυψης : τού είδους CNN, τών εκπομπών ειδήσεων καί συζητήσεων που χαρακτηρίζουν τόν ‘’κίτρινο τύπο’’ καί τά αισθησιακά περιοδικά καί εφημερίδες ειδήσεων, καί τών ιστοσελίδων τής ελίτ. Κατόπιν, τό καλωδιωμένο κοινό ανατροφοδοτεί στιγμιαίως τήν εσφαλμένως σχηματισμένη, ανεπιτήδευτη, κενολόγος γνώμη του χωρίς περίσκεψη, αλλά απλώς ακολουθώντας τίς απλές οδηγίες επί τής οθόνης που ζητούν νά επιλέξει Ν γιά ναί καί Ο γιά όχι.

~ Ο LKG υποστηρίζει ότι τό ακριβώς αντίθετο εξελίσσεται, καί χωρίς ενδοιασμούς αδιάντροπα δηλώνει ότι η κάλυψη τών εσωτερικών καί εξωτερικών υποθέσεων από τά ΕΜΜΕ μεταμορφώνει τήν ΠΑ σέ ορθώς πληροφορημένους πολίτες που επιλέγουν ποιόν υποψήφιο πολιτικό καί ποίες πολιτικές προτάσεις τής κυβέρνησης νά υποστηρίξουν χωρίς νά έχουν χειραγωγηθεί από κανένα πολιτικό κόμμα, δημοσιογράφους, ειδικούς στήν προπαγάνδα, ή από κάποια άλλη φιγούρα τής εξουσίας. ~

{ Τό βιογραφικό του δικαίως αιτιολογεί τήν υψηλής θέση του στόν κόσμο τών συντονιστών, καί φυσικά καί τήν ανωτέρω θέση του. }

Το σύνολο τών πολιτών καλωσορίζει ακόμη καί μία παρωδία τής ημι-ΑΔ.

Κατά τήν προεδρική εκστρατεία τού 1992, ο δισεκατομμυριούχος H.R.Perot πρότεινε διακυβέρνηση μέσω δημοψηφισμάτων, τηλε-μεταδιδόμενες συνελεύσεις τών δήμων καί συνελεύσεις τού κοινού · επίσης, τά εθνικά δημοψηφίσματα θά αντικαθιστούν τό Κογκρέσο στήν νομοθέτηση τής φορολόγησης, καί υποσχέθηκε νά παραιτηθεί από τήν θέση τού Προέδρου εάν αρκετός αριθμός ψηφοφόρων τηλεφωνούσαν ή έστελναν τηλε-ομοιότυπο στόν Λευκό Οίκο απαιτώντας τήν παραίτηση του.

Η λαϊκίστικη του έλξη τού απέφερε τό 20% τών ψήφων – τό υψηλότερο ποσοστό που έχει λάβει ποτέ ανεξάρτητος διεκδικητής τού Λευκού Οίκου.

{ Αλλά γιατί η ΠΑ δέν τού προσέφερε τόν Λευκό Οίκο μέ τό δικαίωμα τετραετής προεδρικής θητείας του, εφόσον ο Αμερικάνικος λαός θεωρείται λάτρης τής δημοκρατίας;

1- Οι νέο-φιλελεύθεροι καί νέο-συντηρητικοί πολιτικοί σχολιαστές τών ΕΜΜΕ χωρίς καθυστέρηση έπιασαν δουλειά · οικτίροντας καί επιτιμώντας τίς ‘’ανεύθυνες’’ πολιτικές θεωρίες τού H.R.Perot, προειδοποίησαν τούς πολίτες γιά επιπτώσεις που θυμίζουν τήν Ημέρα Κρίσεως : ‘’ Η άμεση ηλεκτρονική δημοκρατία είναι η λεωφόρος πρός τήν τυραννία,’’

- μία αδιαφιλονίκητη ‘’αλήθεια’’ που επικράτησε στά πρωτοσέλιδα τών N.Y Times καί Newsweek – προαναγγέλλοντας τό τέλος τής εποχής τής λογικής, πείρας, λήψης πολιτικών αποφάσεων μέσα από διαβουλευτικές συνταγματικές διαδικασίες, καί ως φυσικό επακόλουθο τήν κυριαρχία τής δημαγωγίας.

2- Η ΠΑ έχουν ‘’εκπαιδευτεί’’ νά υπολήπτονται τό απόφθεγμα τού A.Hamilton : οι δύσκολες πολιτικές αποφάσεις δέν πρέπει νά λαμβάνονται μέσω αυτοσχέδιων κρίσεων καί επιπόλαιων απόψεων τού κοινού · αντιθέτως, θά πρέπει νά λαμβάνονται από αυτούς που είναι ‘’ οι πιό πιθανοί νά κατέχουν τήν πληροφόρηση καί προαπαιτούμενη διορατικότητα καί οξυδέρκεια… γιά αναλυτικές διερευνήσεις,’’ καθοδηγούμενοι από τήν ‘’ώριμη σοφία τους’’. Η ‘’ώριμη σοφία’’ τών σημαινόντων πολιτικών μας καί τών κηδεμόνων τους – ήτοι, τής ελίτ – τούς προσδίδει τίς απαιτούμενες ιδιότητες καί τούς παρέχει τό νόμιμο δικαίωμα νά διαιωνίζουν τήν ‘’δημοκρατία’’ τού Πλάτωνος, δηλ. τίς σημερινές ψευτο-δημοκρατίες τής Δύσεως.

Η ΑΔΕ εδραιώνεται σέ μία καλο-πληροφορημένη καί μορφωμένη πλειοψηφία, καί διασφαλίζεται ότι η ελίτ ούτε θά είναι η προστάτιδα τής αλήθειας ούτε η ανακατασκευάστρια καί η ορίζουσα τής πραγματικότητας μας. Είναι οι αυτό-διοριζόμενοι φύλακες τής πραγματικότητας, ακριβώς όπως οι υψηλόβαθμοι αρχιερείς οι μοναδικοί προστάτες τού λόγου τού θεού · καί οι δύο μαζί χαράσσουν τά σύνορα τού φυσικού καί πνευματικού μας κόσμου.

3)- Μερικοί αντιλήφθηκαν τήν άγνοια τού Perot ως πρός τό τι αντιπροσωπεύει η ΑΔ καί τό πως μπορεί νά καθιστεί λειτουργική.

Άλλοι δυσπιστούσαν ως πρός τίς αληθινές προθέσεις του. Η ουσία πάντως παραμένει ότι η προσβολή τού Perot κατά τής ΑΔ ήταν ένα θεόσταλτο δώρο γιά τό κατεστημένο, δηλ. άδραξαν τήν ευκαιρία που τούς πρόσφερε ο Perot γιά νά διαπομπεύσουν όλους αυτούς τούς

‘’επιπόλαιους εκπροσώπους τής ΑΔ.’’ }

Πρωτοβουλίες δημοσκόπησης καί ψηφοφορίας.

~ Σύμφωνα μέ τόν LKG, «Σέ 23 πολιτείες καί στό νομό τής Columbia, πρωτοβουλίες δημοσκόπησης, ψηφοφορίας καί δημοψηφισμάτων παρακάμπτουν τά υφιστάμενα νομοθετικά σώματα, …τώρα οι ψηφοφόροι εξασκούν πολλές από τίς νομοθετικές καί εκτελεστικές εξουσίες που πολιτικώς ανήκουν στόν πρώτο καί δεύτερο κλάδο τής κυβέρνησης.»

Κατόπιν μνημονεύει τήν Πρόταση 13 τής Καλιφόρνιας που πέρασε τό 1978, «…ο περιορισμός τής δύναμης τής πολιτείας νά επιβάλλει φόρους έχει από τότε υιοθετηθεί από πολλές άλλες πολιτείες, καί επηρέασε δέ σημαντικά τήν ομοσπονδιακή φορολογική πολιτική κατά τήν προεδρία τού Reagan (!).»

{ Ο LKG είναι ένας επαγγελματίας ψεύτης, καί θά πεθάνει υπηρετώντας τά αφεντικά του που τόν έχουν ανταμείψει πλουσιοπάροχα. Οι τής Καλιφόρνιας φορολογικοί νόμοι περιουσιακών στοιχείων, εταιρειών, βενζίνης, κτλ. είναι οι υψηλότεροι, καί ας μήν ξεχνάμε τίς εταιρείες παροχής ενέργειας που αύξησαν τούς λογαριασμούς υπηρεσίες κοινές ωφελείας από 300% έως καί 1000% τό 2000-1.

Η εποχή υπήρξε περιώνυμη γιά τούς φορολογικούς της νόμους οι οποίοι μετέφεραν μερικά τρισεκατομμύρια δολάρια στίς κασέλες τής ελίτ, κτλ. ( à κοίτα σχετικά άρθρα σχετικά μέ τήν Καλιφόρνια, τό φορολογικό σύστημα τών ΗΠΑ, τά χρόνια τού Reagan. )

Οι δέ «πρωτοβουλίες δημοσκόπησης καί ψηφοφορίας» είναι κάτι περιστασιακά κόκαλα που μάς πετάνε που καί που όταν αρχίζουμε νά κάνουμε λάθος ερωτήσεις ώστε νά συνεχίσουμε νά συντηρούμε τό καθεστώς τους. }

Η τεχνολογία ως ζωτικής σημασίας εργαλείο γιά τήν αποδοτικότητα τής αντικειμενικής δικαιοσύνης.

Τηλεοπτικά μέσα στίς αίθουσες δικαστηρίων.

{ à ΑΔΕ : ακουστικές καί οπτικές καταγραφές παράνομης δραστηριότητας…}

~ Ο LKG υποστηρίζει, « … χάρις στίς τηλεοπτικές κάμερες που τώρα επιτρέπονται στίς περισσότερες δικαστικές αίθουσες, οι δικαστές καί οι ένορκοι – που ήτανε πλήρως προστατευμένοι από τόν αυστηρό έλεγχο τού κοινού – είναι υποχρεωμένοι ν’ αντιμετωπίσουν τά εκατομμύρια τηλεθεατών που τούς βαθμολογούν καθημερινώς.»

{ Ο τελικός σκοπός τής ελίτ είναι ν’ αντικαταστήσουν πλήρως τήν κυβέρνηση καί τήν δικαιοσύνη. Πρός τούτο, τά πληρωμένα τσιράκια τους, αμφιεσμένα μέ τίς αγνές φτερούγες τής ‘’Θέμιδος’’ στά σενάρια τού Hollywood καί διαδίδοντας μέσα από τηλεοπτικές συζητήσεις καί άρθρα τών ΕΜΜΕ ότι ανήκουν στά δραστήρια στελέχη τής πρώτης γραμμής γιά τήν εδραίωση τής ΑΔ, προτείνουν τήν υποβάθμιση τής εξουσίας τών δικαστηρίων νά απονέμουν δικαιοσύνη σ’ όλους ευτελίζοντας τήν στό επίπεδο μίας παράστασης τού τσίρκου καί ζητώντας επιτακτικά από τό κοινό νά δυσπιστούν όλες τίς ετυμηγορίες αυτών. }

{ ΑΔΕ: η λήψη φωτογραφιών καί η τηλεοπτική καταγραφή τού εισαγγελέα,  δικαστών καί ενόρκων μίας δίκης απαγορεύεται αυστηρώς, ακόμη καί στήν περίπτωση μίας υπόθεσης η οποία έχει χαρακτηριστεί από τό ανώτατο δικαστήριο ως υπόθεση κρατικού συμφέροντος. }    

Πρωτοβουλίες δημοσκόπησης καί ψηφοφορίας.

Τό 1994, τό προεδρικό προτεινόμενο νομοσχέδιο γιά τά σχολεία απαιτούσε από όλους τούς διδάσκοντες νά είναι πτυχιούχοι τού θέματος που διδάσκουν { = ΑΔΕ }. Χιλιάδες άμεσα ενδιαφερομένων γονέων, έχοντας τεθεί σ’ επιφυλακή περί τής τροποποίησης τού ισχύοντος νόμου μέσω τού ηλεκτρονικού ταχυδρομείου τους καί σχετικών ιστοσελίδων, μετέτρεψαν τά διαδίκτυα τών υπολογιστών τους σέ πολιτικά εργαλεία ανταλλάσοντας εκατοντάδες ηλεκτρονικά μηνύματα καθημερινώς, καί τοιουτοτρόπως οργανώθηκαν τόσο επιτυχώς εις τό νά ενεργούν ατομικά καί συλλογικά ώστε τό Κογκρέσο απέρριψε πάραυτα τό προτεινόμενο νομοσχέδιο. Οπότε, ειδικές ομάδες δύνανται καί όντως οργανώνονται επιτυχώς, αλλά μόνον γιά νά προστατεύσουν τά δικά τους ειδικά συμφέροντα. Αυτό δέ αποτελεί μία κοινωνικό-πολιτική πραγματικότητα τής Αμερικανικής διότι η κοινωνία τους στερείται ένα συλλογικό ‘’τέλος’’ εκτός αυτού που τούς εγγυείται τήν ατομική υλιστική επιτυχία. à { ΑΔΕ : ένα υπερβατικό τέλος ( κοίτα άρθρα επί τής Αθηναϊκής Δημοκρατίας, Αριστοτέλης…) }.

   Η χρήση τής διαδικασίας γιά τήν πρόταση νόμου εκ μέρους τών εκλογέων έχει πεντα-πολλαπλασιαστεί στήν Καλιφόρνια από τήν δεκαετία τού 1960. Ενώ ο σκοπός ( τής λαϊκής πρωτοβουλίας) είναι νά δώσει στόν λαό άμεσο έλεγχο επί τών νόμων που ελέγχουν τήν ζωή καί τά περιουσιακά στοιχεία του, περίπλοκα μέτρα δέν μπορούν εύκολα νά μετατραπούν σέ απλά διατυπωμένες, κατανοητές ψηφοφορίες που μάς ζητούν νά επιλέξουμε μεταξύ ενός Ναί ή Όχι, μιάς καί ο ρόλος καί επιρροή τών ΕΜΜΕ που χρηματοδοτούνται από ειδικών συμφερόντων, μονόπλευρες εκστρατείες προπαγάνδας καταστέλλουν τήν ευκαιρία γιά προσεκτική περίσκεψη καί υπεύθυνες συζητήσεις από ειδικούς καί πεπειραμένους νομοθέτες, υπονομεύοντας έτσι τήν διαδικασία τού συμβιβασμού καί τήν ικανότητα δημιουργίας πολιτικών συνασπισμών αποτελουμένων από πλήρως καί ορθώς πληροφορημένους, ανεξάρτητους πολίτες.

ΠΗΜ : Τα νέα προσωπικά ηλεκτρονικά μέσα.

Τά ΠΗΜ – τηλεομοιότυπες αιτήσεις, λόμπυ ηλεκτρονικών ταχυδρομείων, συμμετοχικά καί διαδραστικά δίκτυα, ψηφοφορίες διά μέσω τηλεχειριστηρίων · η χρήσης τηλεπικοινωνιακών διαμορφωτών-αποδιαμορφωτών Η/Υ, τηλε-υπολογιστές καί τηλε-επεξεργαστών γιά τήν ανταλλαγή πληροφοριών καί τήν καταγραφή απόψεων – είναι τά μέσα μέ τά οποία ομοϊδεάτες μπορούν νά ασκούν τήν μικρή πολιτική τους επιρροή, νά συνασπίζονται, νά προγραμματίζουν, νά μοιράζονται πληροφορίες, νά οργανώνονται καί νά μηχανορραφούν μικρές πολιτικές ανακατατάξεις επιτυχώς έως ότου μάθουν νά ασκούν τήν εγγενή, αποτελεσματική πολιτική επιρροή τους σ’ όλες τίς σημαντικές πολιτικές.

Τό ερώτημα δέν είναι εάν η υποδομή τών ΠΗΜ πληροφόρησης θά αλλάξει τήν πολιτική πραγματικότητα, αλλά τό πως, δηλ. τό εάν θά εξυπηρετεί τούς πλουτοκράτες, ή μία κατασκευασμένη αναρχία, ή τήν υπερβατική ‘’πόλιν’’ ενσωματώνοντας τήν μέ τίς αληθινές δημοκρατικές πρακτικές. Συνεπώς, τά ΠΕΜ πρέπει νά ‘’σχεδιαστούν μέ φροντίδα’’*¹ καί η ΠΑΠ πρέπει νά καλλιεργήσει τήν επιθυμία νά εργαστεί γιά τήν πραγματοποίηση τού ‘’κοινού καλού’’ τού πλανήτη μας. à { ΑΔΕ }

*¹ { Ευφυές σχέδιο εναντίον οιανδήποτε επιφανειακής, ψευδό-ΑΔ: { ΑΔΕ: Τό σύνολο τών πολιτών θά ενθαρρυνθεί καί θά βοηθηθεί νά έχει στήν διάθεση τών άκρων τών δακτύλων καί φωνητικών οργάνων τους τά μέσα τής ΣυΔιΤηΕπ ώστε νά είναι σέ θέση νά συνθέτουν καί νά λαμβάνουν στιγμιαία μηνύματά, επιστολές, βίντεο· νά έχουν τήν δυνατότητα : νά κατευθύνουν τήν οπτικό-ακουστική-επικοινωνία μέ οποιαδήποτε άτομα ή ομάδες που επιλέγουν, νά συμμετέχουν στίς τηλε-συνεδρίες τής πόλεως τους, νά ψηφίζουν, νά συνεισφέρουν καί νά συμβουλεύονται τήν "Κρατική Τράπεζα Κοινοποίησης" κλπ. Ο χρόνος καί η απόσταση θά παύσει νά είναι κατασταλτικός παράγοντας, ή δικαιολογία τής μή συμμετοχής μας στά πολιτικά δρώμενα τής «πόλεως» μας.

Η ‘’Κρατική Τράπεζα Κοινοποίησης’’ παρέχει πληροφόρηση καί δεδομένα μέ πολλούς διαφορετικούς προσανατολισμούς – διαφορετικές ομάδες ηλικίας, φύλο, τρόπους ζωής, μορφωτικό επίπεδο, γούστα, προσωπικά ενδιαφέροντα, επάγγελμα, … - ώστε νά έχουμε πλήρη γνώση τής ισχύουσας ή προτεινόμενης νομοθεσίας από τόν εκτελεστικό, νομοθετικό καί δικαστικό κλάδο τού κράτους, τών εφαρμοσμένων ή προτεινομένων οικονομικών προγραμμάτων, τών δημοσίων δαπανών, κτλ. [ κοίτα : δημοσκοπήσεις, δημοψηφίσματα, γνωστοποίηση συγκεκριμένων προσωπικών δεδομένων τών εγκληματιών, δημοσίων υπαλλήλων, κτλ.]

Κρατική Τράπεζα Κοινοποίησης, ΚΤΚ : Τό κράτος γνωστοποιεί στούς πολίτες:

α)- εθνικές συνθήκες, εμπορικές συμφωνίες μέ άλλα έθνη

β) - εισοδήματα καί δαπάνες τού Υπουργείου οικονομικών,

γ) – όλους τούς ισχύοντες νόμους και προτεινομένη νομοθεσία

δ) - όλα τά θέματά σχετικά μέ τήν δραστηριότητα τής κυβέρνησης, εκπαίδευσης, υγείας...

ε) – ιστορικό σπουδών, πείρας καί αμοιβή όλων όσων πληρώνει ό Έλληνας φορολογούμενος - παραδείγματός χάριν, πολιτικών, κρατικών ανωτέρων υπαλλήλων, καθηγητών,… επιχειρήσεων που εκτελούν κρατικά έργα...

ζ) - δραστηριότητες καί οικονομική κατάσταση επιχειρήσεων.

Όλοι οι ενεργοί πολίτες - από τήν βάση έως τόν υψηλότερο βαθμό αρχής -- βοηθιούνται από καί συμβάλλουν στήν "Κρατική Τράπεζα Κοινοποίησης"... }

    Η άποψη ότι, « Η χώρα οδεύει πρός μία αγνή δημοκρατία που οι αρχαίοι Έλληνες δέν είχαν ποτέ οραματιστεί.» ετέθη σέ αντικειμενικό περιεχόμενο από τόν Ted Koppel, κύριος παρουσιαστής δελτίου ειδήσεων τού ABC News, που έγραψε τό 1994, «Υπόσχεται νά εξελιχθεί σ’ ένα φιάσκο. Δημοσκοπήσεις τής κοινής γνώμης καί ομάδες πολιτών μέ περιορισμένη εστίαση είναι εργαλεία τής Λίθινης εποχής που δρούν στόν χωρόχρονο τής ‘’Νέας Γενναίας Εποχής’’ τών υπερεθνικών λεωφόρων τηλεπικοινωνίας. Φανταστείτε ένα συνεχές ηλεκτρονικό δημοψήφισμα όπου εκατομμύρια Αμερικάνοι θά μπορούν νά διατυπώνουν τίς απόψεις τους επί παντός δημοσίου ζητήματος { ΑΔΕ : βάσις, ΣυΔιΜεΤηΕπ, … } πατώντας απλός ένα κουμπί. Σίγουρα τίποτα άλλο δέν θά μπορούσε νά είναι μία πιό αγνή έκφραση τής δημοκρατίας… Τώρα φαντάσου τό μέγεθος τής αλλαγής που θά επιφέρετο εάν όλες οι εκλογικές περιφέρειες μπορούσαν νά δημοσκοπηθούν ταυτοχρόνως από ένα συμμετοχικό καί διαδραστικό σύστημα · οι πρόεδροι καί νομοθέτες θά είχαν πρόσβαση σ’ ένα διαρκές ηλεκτροκαρδιογράφημα συνδεδεμένο μέ τό πολιτικό σώμα.» { Καί συμφωνούμε μέ τό ότι τό κοινό πρέπει νά έχει τήν δυνατότητα νά οργανώνει τήν ενέργεια καί στόχους του αποτελεσματικά – βάσεις, ΣυΔιΜεΤηΕπ, … }

~ Καί ο LKG ισχυρίζεται ότι, « Τό πολιτικό μας σύστημα έχει αποδειχθεί εξαιρετικά* εύκαμπτο εις τό νά προσαρμόζεται στίς διευρυνόμενες δημοκρατικές παρορμητικές αντιδράσεις τού έθνους μας. Τό δύο αιώνων σύνταγμα μας έχει επιβιώσει… έχει αντέξει τής Βιομηχανική Επανάσταση, …τίς αξιέπαινες τεχνολογικές καί πολιτιστικές εκρήξεις τού 20ου αιώνα, καί τήν ανάδειξη τών ΗΠΑ ως τήν παγκόσμια υπερδύναμη. Τώρα θά πρέπει ν’ αντέξει μία άλλη μεταμόρφωση. Υπό τήν προϋπόθεση ότι διακαής πόθος τών Αμερικανών νά αυτό-κυβερνώνται… { Από τήν ημέρα κυριαρχίας τής εταιρικής Αμερικής, τό σύνταγμα τών ΗΠΑ έχει καταστεί κενό οιασδήποτε δημοκρατικής ουσίας. Η εταιρική Αμερική λεηλατεί τά έθνη, εκμεταλλεύεται τήν άγνοια τού κοινού γιά τήν εξωτερική πολιτική καί τίς αληθινές δημοκρατικές διαδικασίες καί αξίες χάρις στόν επιβεβλημένο ατομικισμό τής ιδιοκτησίας καί εμπλουτισμού, απολήγοντας στήν απώλεια δικαιωμάτων τών εργαζομένων, τής ιατρικής περίθαλψης, τών ποιοτικών προϊόντων καί τού υπερβατικού σκοπού μας ως οντότητες. }

Μερικής απασχόλησης, χαοτική ΑΔ.

Τό 70% τών Αμερικανών θέλει νά μπορεί νά ψηφίζει άμεσα γιά τά μείζονος σημασίας εθνικά ζητήματα πιστεύοντας ότι τά εθνικού επιπέδου δημοψηφίσματα θά εξαλείψουν τήν κλειστή κοινωνία τών κυβερνώντων πολιτικών ομάδων καί ότι θά θέσουν τέλος στήν εξαχρειωμένη επιρροή επί τής πολιτικής ζωής τών κλειστών κοινωνιών ειδικών συμφερόντων. Τό 1993, τό 80% τών ερωτηθέντων απεκάλυψαν ότι ήτο πεπεισμένοι ότι ‘’ η χώρα έχει ανάγκη νά εφαρμόσει σημαντικές αλλαγές στόν τρόπο λειτουργίας τής κυβέρνησης.’’ Μιάς καί η βούληση τού λαού ματαιωνόταν καί ματαιώνεται από τήν απαθή φιλελεύθερη ελιτιστική πλειοψηφία τού Κογκρέσου, ορισμένες πολιτικές δυνάμεις έκαναν μερικές φιλικές πρός τήν άμεση δημοκρατία προτάσεις, αλλά χωρίς ίχνος νοήμονης, σχολαστικής προσοχής γιά τήν πρακτική τους εφαρμογή :

-- Τό 1980, ο βουλευτής R.A.Gephardt πρότεινε τήν χρηματοδότηση καί δημιουργία από τήν ομοσπονδιακή κυβέρνηση μίας ‘’ εθνικής συμβουλευτικής διαδικασίας επί θεμάτων που τίθενται πρός δημοψήφιση’’ ώστε ο λαός νά έχει τήν ευκαιρία ανά δύο έτη νά δηλώνει τίς απόψεις του. Τά θέματα θά επιλέγονται κατόπιν δημοσίου διαλόγου καί τά αποτελέσματα τού δημοψηφίσματος θά είναι μή-δεσμευτικά {;}. Τό 63% τών πολιτών ήτο υπέρ αυτής τής προτάσεως.

-- Τήν δεκαετία τού 1980, ο Ralph Nader, πλήρως απογοητευμένος από τήν ομοσπονδιακή κυβέρνηση γιά τήν οποία ήτο βέβαιος ότι δέν είχε καμμία επαφή μέ τήν πραγματικότητα τού μέσου πολίτη, ζήτησε τήν διεξαγωγή εθνικού επιπέδου δημοψηφισμάτων τών οποίων οι προτάσεις γιά τήν αλλαγή τής ισχύουσας νομοθεσίας θά πηγάζουν ευθέως από τόν λαό χωρίς ουδεμία παρέμβαση από τούς κυβερνώντες. Ακόμη καί ολίγοι συντηρητικοί πολιτικοί καί οικονομολόγοι δήλωσαν ότι η εθνική λαϊκή βούληση καταπνίγεται από τήν φιλελεύθερη ελιτιστική πλειοψηφία τού Κογκρέσου.

{ Αυτό μέ τό οποίο ποτέ δέν ασχολήθηκαν ή τόλμησαν νά μάς πούν είναι τό πως θά μπορέσει τό κοινό νά αποκτήσει πλήρη καί ορθή πληροφόρηση καί αποτελεσματική οργάνωση ώστε νά εξελιχθεί σ’ ένα απροκατάληπτο σώμα ελευθέρως σκεπτόμενων πολιτών έχοντας πρώτα αποκτήσει τήν πεποίθηση ότι η ενέργεια τους δέν θά πάει χαμένη*¹ ούτε θά χειραγωγηθεί από τό κατεστημένο. }

*¹ ( Τήν δεκαετία τού 1980, μία οργανωμένη εργασία ‘’τηλε-ψηφοφορίας’’ στήν Hawaii αποσκοπούσε νά καταφέρει ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα τών πολιτών νά συμμετάσχει σέ ηλεκτρονικές συνελεύσεις τού δήμου, νά μελετήσει φυλλάδια που ανάπτυσσαν τά πολιτικά ζητήματα, καί κατόπιν νά ψηφίσουν διά μέσω τηλεφώνου. Αποδείχτηκε σχεδόν αδύνατον νά συντηρήσουν τό ενδιαφέρον τού κοινού, πιό συγκεκριμένα όταν οι συμμετέχοντες συνειδητοποίησαν ότι η συμμετοχή τους ήτο καθαρά γιά πειραματικούς λόγους καί ότι δέν θά είχε ουδεμία επιρροή στά πολιτική ή στήν νομοθεσία τού νησιού τους. )

-- Κατά τήν προεδρική εκστρατεία τού 1992, ο Ross Perot πρότεινε τό δικαίωμα ή η διαδικασία γιά τήν πρόταση νόμου εκ μέρους τών εκλογέων καί η ετυμηγορία τών πολιτών μέσα από δημοψηφίσματα νά καθιστούν καθοριστικά. { Επιχειρηματολογία ως τήν προηγούμενη, καί τουλάχιστον αυτή τήν φορά δέν υποστήριξε τά εθνικά δημοψηφίσματα νά έχουν συμβουλευτικό χαρακτήρα – στήν ουσία, απλώς νά πληροφορούν τούς εκπροσώπους τού λαού πως πιστεύουν οι ψηφοφόροι ότι πρέπει νά ψηφίζουν στό Κογκρέσο καί τήν Γερουσία. }

-- Τό 1992, τό CBS News ζήτησε από τούς τηλεθεατές του νά καταθέσουν τίς απόψεις διά μέσω ενός 800 αριθμού τηλεφώνου κατά τήν διάρκεια ενός υψηλής τηλεοπτικής ακροαματικότητας ειδικού προγράμματος γιά τίς εν εξελίξει προεδρικές εκστρατείες. Κατεγράφησαν 300.000 τηλεφωνήματα από τά εκατομμύρια που δέν μπόρεσαν νά πάρουν γραμμή.

Καί τόν Ιούνιο τού 1992 τό Nova Scotia Liberal Party I Canada πειραματίστηκε μέ μία ψηφοφορία διά μέσω τηλεφώνου γιά τήν επιλογή τών επαρχιακών εκπροσώπων · τέσσερεις φορές περισσότεροι ψηφοφόροι συμμετείχαν εν συγκρίσει μέ τίς προηγούμενες εκλογές.

{ Άν καί οι ψηφοφόροι δέν είχαν πλήρως πληροφορηθεί διά μέσω περιεκτικών καί διεξοδικών δημοσίων διαλόγων επί θεμάτων ουσίας, επέδειξαν ξεκάθαρα ότι η σέ πρόσφορο χρόνο, προσιτή, ευκολόχρηστη ηλεκτρονική τεχνολογία μπορεί νά τούς προσελκύσει πίσω στήν πολιτική αρένα. }

-- Η Αλάσκα έχει δημιουργήσει ένα ‘’νομοθετικό διαδίκτυο τηλε-συνεδρίασης’’ καί ένα ‘’νομοθετικό διαδίκτυο πληροφόρησης’’ γιά νά ενεργοποιήσει τήν πολιτική συμμετοχή τής λαϊκής βάσης σ’ όλη τήν πολιτεία. Τό νομοθετικό σώμα λαμβάνει ένορκη κατάθεση τών πολιτών διά μέσω τού διαδικτύου ώστε τοιουτοτρόπως οι κάτοικοι απομονωμένων περιοχών νά μπορούν νά παρευρίσκονται πρό τού συνεδρίου τής Αλάσκας χωρίς νά χρειάζεται νά ταξιδεύουν στήν πρωτεύουσα που πολλές φορές είναι δυσπρόσιτη ή απρόσιτη μέ τό αυτοκίνητο. Τό διαδίκτυο επίσης μεταδίδει τίς ακροαματικές νομοθετικές διαδικασίες σ’ όλη τήν πολιτεία. Οι τηλεθεατές λαμβάνουν τακτική νομοθετική ενημέρωση καί μπορούν νά έχουν τηλε-συζήτηση μέ τούς εκπροσώπους τους τούς ευρισκομένους στήν πρωτεύουσα. Οι πολίτες μπορούν νά στείλουν αυτό που επισήμως ονομάζεται ‘’ Μηνύματα τής κοινής γνώμης’’ στούς νομοθέτες τους διά μέσω τού νομοθετικού διαδικτύου πληροφόρησης τής Αλάσκας.

{ Αρκετά ενθαρρυντικό, μιάς καί οι ενεργοί πολίτες θά συνειδητοποιήσουν ότι ακόμη καί η εν μέρει ΑΔ τους είναι χειραγωγημένη καί ελεγχόμενη, δηλ. οι εκπρόσωποι καί τά ΕΜΜΕ καθορίζουν ποία ζητήματα καί τό πως καί πότε αυτά  θά πρέπει νά επιληφθούν.

-- Η Santa Monica, California, ένα τηλε-δίκτυο πρόσβασης τών κατοίκων της γιά νά μπορούν νά επικοινωνούν ευθέως μέ τούς αξιωματούχους καί τίς υπηρεσιακές μονάδες της.

-- Τό 1994, ο L.Alexander ξεκίνησε τήν εκστρατεία του γιά τό χρίσμα τού εκπροσώπου τού Ρεπουμπλικανικού κόμματος γιά τίς εκλογές τού 1996 μέ ένα πρόγραμμα ‘’Ρεπουμπλικανική συνεδρίαση τής γειτονιάς’’, τροφοδοτούμενο από δορυφορική τηλεόραση που σύνδεε GOP ενεργά μέλη μέ 2000 ιστοσελίδες, ζυμώνοντας επιδέξια μηνύματα τής υψηλής τεχνολογίας μέ τά προσαρμοσμένα πρός τό ανθρώπινο δυνατό μέτρο διακυβέρνηση. Επίσης, υποστήριζε τήν μείωση σ’ εξάμηνη διάρκεια τήν περίοδο συνεδρίασης τού Κογκρέσου.

{ ΑΔΕ: Τά νέα συμμετοχικά διαδραστικά μέσα τηλε-επικοινωνίας (ΣυΔιΤηΕπ) επιτρέπουν στά μέλη τής Κυβερνήσεως, όπως στούς επαγγελματίες στούς περισσοτέρους τομείς, νά φέρουν εις πέραν αυτό τό μέρος τής εργασία τους τό οποίο δέν προϋποθέτει τήν φυσική παρουσία τους. Ζωντανές εμφανίσεις μέ τη βοήθεια τής ΣυΔιΤηΕπ θά είναι τό σύνηθες· μία εικονική παρουσία στόν κυβερνοχώρο μπορεί νά είναι όσο αποτελεσματική στίς περισσότερες περιπτώσεις όσο καί η φυσική παρουσία τών εκπροσώπων μας  σέ συγκεκριμένο κυβερνητικό κτίριο, καί έτσι νά βρίσκονται σέ θέση νά μπορούν νά ξοδέψουν περισσότερο χρόνο στόν χώρο δράσεως τών ψηφοφόρων τους. Επιπλέον, η τεχνολογία καί τεχνογνωσία η οποία συνδέει τήν δορυφορική τηλεόραση μέ χιλιάδες περιοχές δέν θά είναι μόνο ό υπηρέτης τών πλούσιων καί πολιτικών, αλλά καί τού εκπαιδευτικού συστήματος, τού χειρουργού,… έως καί τής μίας μικρής ομάδας ενεργών πολιτών }

~ Ο LKG ισχυρίζεται ότι, «  …Ως έχουν τά πράγματα, πολλά μέλη τού Κοινοβουλίου έχουν ήδη εξοικειωθεί στό νά αφουγκράζονται τούς ψηφοφόρους τους σέ ζόρικα, επίμαχα ζητήματα προτού ψηφίσουν οι ίδιοι. Γιά ιδιαζόντως ευαίσθητες νομοθεσίες που καλύπτουν πολιτικές επί θεμάτων όπως νέοι φορολογικοί νόμοι, κήρυξη πολέμου, εκτρώσεις, μεταρρύθμιση τής δημόσιας υγείας, ή περιβαλλοντολογικά ζητήματα, τό Κογκρέσο μπορεί νά θεωρήσει συνετό νά παραπέμψει τίς τελικές αποφάσεις στούς ψηφοφόρους. Οι ηλεκτρονικοί μηχανισμοί που θά καθιστήσουν τέτοιου είδους ψηφοφορίες εφικτές καθ’ όλη τήν διάρκεια τού έτους θά ενεργοποιηθούν λίαν συντόμως.»

{ Η κοινωνικό-πολιτική ιστορία τών ΗΠΑ, τουλάχιστον γιά τά έτη 1988 έως τό 2006, αποδεικνύει ότι οι ανωτέρω ισχυρισμοί αποτελούν προμελετημένες, παραπλανητικές πολιτικές εκτιμήσεις. Εάν όντως οι εκπρόσωποι ενδιαφέρονταν γιά τίς επιθυμίες τών ψηφοφόρων τους, δηλ. γιά τήν ΑΔ, τό μόνο που έχουν νά κάνουν είναι νά χρησιμοποιήσουν τό 20% τού προϋπολογισμού τού Υπουργείου Αμύνης γιά νά εδραιώσουν μία λειτουργική, ωφελιμιστική ΑΔ. à ΑΔΕ. }

~ Καί γιά νά συντηρεί τό κοινό σέ μία αιώνια κατάσταση χειμέριας νάρκης αναμένοντας τόν θεόσταλτο λυτρωτή τους, ο LKG αναφωνεί, «… η μεταμόρφωση (τού πολιτικού συστήματος ν’ ανταποκρίνεται στίς ) αντιδράσεις, πορίσματα καί αναδράσεις τού κοινού διά μέσω ηλεκτρονικών μέσων… Όπως μία δύναμη τής φύσεως, τό πολιτικό μας σύστημα οδεύει πρός αυτήν τήν κατεύθυνση. Ζητείται από τούς πολίτες νά καταθέσουν τήν δική τους άποψη προτού ληφθούν οι όποιες κυβερνητικές αποφάσεις.» καί, «… Στίς επόμενες δεκαετίες, τό κοινό θά μπορούσε νά αξιώσει τήν δύναμη προβάλλει αρνησικυρία κατά νόμων που θεσπίζει τό Κογκρέσο, καί δι’ αυτού, εξουσιοδοτώντας τούς εαυτούς τους νά ανατρέπουν οιοδήποτε ομοσπονδιακό μέτρο πρός τό οποίο αντιτίθενται.»

{ Η ΑΔ δέν είναι κάποια δύναμη τής φύσεως, αλλά αποτέλεσμα τής υπερβατικότητας τών πολιτών, καί γι’ αυτό τόν λόγο οι ‘’εκπρόσωποι’’ μας δέν δίνουν μία δεκάρα γιά τό τι σκέπτεται ο μονοδιάστατος άνθρωπος, δηλ. ‘’τό πράσινο κοινό’’ τού ‘’τό χρήμα είναι τό πάν’’. }

~ Ο LKG τολμάει ακόμη νά διασπείρει τό πιστεύω ότι τά ΕΜΜΕ καί η ελιτιστική κάστα δέν έχουν μόνο αναπτύξει μία δημοκρατική συνείδηση αλλά υποστηρίζουν τής εδραίωση της. Καί γιά νά μάς πείσει περί τής αγγελικής μεταμόρφωσης τής πλουτοκρατίας, δηλώνει, «Καθώς κοιτάζουμε μπροστά πρός τόν 21ον αιώνα, τό μεγαλύτερο μέρος τής κοινωνίας αλλάζει ομοιόμορφα, εξαλείφοντας εμπόδια μεταξύ φυλών, τάξεων, ομάδες συνομηλίκων, εργοδοτών καί εργαζομένων, καί τροποποιώντας τήν υφιστάμενη από παλαιού καιρού δομή τής εξουσίας. Οι εταιρείες ισοπεδώνουν τίς ιεραρχίες τής διοίκησης καί εξαλείφουν τήν διαχωριστική γραμμή τού τρόπου παραγωγικότητας μεταξύ τής διοίκησης καί τών εργαζομένων. Σήμερα, θεωρείται έξυπνος τρόπος διοίκησης τό νά εξουσιοδοτούν τούς εργαζομένους νά λύουν μόνοι τους προβλήματα τής παραγωγικότητας μέ δική τους πρωτοβουλία… Συμμετοχική διοίκηση, ως η συμμετοχική πολιτική, φαίνεται νά είναι τό ρεύμα τού μέλλοντος.»

{ Δυστυχώς, τό εισόδημα τής ΠΑ έχει μειωθεί τουλάχιστον κατά 25% στά τελευταία 18 έτη

(λαμβάνοντας υπ’ όψη τήν αύξηση τού κόστους ζωής), τελειόφοιτοι πολυτεχνείου καί εξειδικευμένοι εργάτες μαθαίνουν τήν τέχνη τού σερβιτόρου μιάς καί οι εταιρείες μεταφέρουν τά κέντρα παραγωγής τους στίς ‘’αναπτυσσόμενες’’ χώρες που διαφημίζουν τό χαμηλόμισθο εργατικό δυναμικό τους, καί η δέ συρροή τών ‘’οικονομικών’’ μεταναστών έχει μετατρέψει τούς Αμερικανούς σέ κατατρομαγμένους, πειθήνιους ‘’Μάλιστα κύριε’’ εργάτες χωρίς νά έχουν τά στοιχειώδη δικαιώματα εργαζομένων ή τήν στοιχειώδη αίσθηση ασφάλειας γιά τό μέλλον του. }

~ Όσο αναφορά τόν τύπο, ο LKG μάς διαβεβαιώνει ότι εφόσον, δυστυχώς, οι περισσότερες εφημερίδες έχουν καταλήξει νά θυμίζουν αρχαίες Ελληνικές χορωδίες (ένας μισέλληνας μάς παραδίδει μαθήματα περί ΑΔ !?), « Ηλικιωμένοι πολίτες γεμάτοι από τήν σοφία τών παροιμιών καί τήν απελπισία, διατυπώνουν δημοσίως αποχαυνωμένες, ευλαβείς καί κατά κάποιο τρόπο σκοτεινές προδιαθέσεις που ουδείς δίνει προσοχή.», προσπαθώντας νά αποκαταστήσουν τόν ρόλο τού τύπου εις τό νά υποκινούν τόν δημόσιο διάλογο καί τήν συμμετοχή τού κοινού, « Ακόμη καί οι παράγοντες τού τύπου υφίστανται μία παρόμοια μεταμόρφωση (συμμετοχική διοίκηση, εκδημοκρατισμός). Τό 1994, μία συνδιάσκεψη από κορυφαίους δημοσιογράφους… εκδότες, παραγωγούς, …υψηλά διοικητικά στελέχη υπό τήν αιγίδα τού Nieman Foundation επικεντρώθηκε στό ακόλουθο θέμα : «Παραδοσιακός, τά νέα ήταν αυτό που αποφάσιζε ο αρχισυντάκτης τής δημοσιογραφικής ύλης. Τώρα τά νέα είναι αυτό που καθορίζουν οι αναγνώστες…» Ένα νέο κίνημα ονομαζόμενο ‘’ δημόσια δημοσιογραφία’’ αναζητεί τρόπους νά ξανά-εμπλέξει τούς απλούς πολίτες μέ τό νά τούς ρωτάει τι θά ήθελαν οι εφημερίδες τους νά αναφέρουν…»

Ο LKG καί οι ομοϊδεάτες συνάδελφοι του έχουν διαπιστώσει τήν άφιξη ενός νέου είδους προεδρικής ηγεσίας χάρις στόν νέο κέρβερο κατά τών κυβερνόντων – τά νέα ηλεκτρονικά μέσα – που κρατούν τό κοινό σ’ επαγρύπνηση καί πληροφορημένο, εξαναγκάζοντας τόν Πρόεδρο νά προσπαθεί νά καθησυχάζει τόν λαό. Μ’ άλλα λόγια (ισχυρίζεται ο LKG), έχοντας αναλύσει τόν ρόλο τής αυξάνουσας επιρροής που άσκησε η κοινή γνώμη επί τής εξωτερικής πολιτικής τού Κλίντον, έχουν εξακριβώσει ότι η ανησυχία περί τής κοινής γνώμης περιορίζει στενά τίς επιλογές αυτού που θεωρείται τό πιό ορατό καί ισχυρό γραφείο τού πλανήτη.

Ως απόδειξη μνημονεύει, παραθέτοντας αποσπάσματα, τούς αρθογράφους τής N.Y Times, όπως τόν W.Safire που αναπολεί τά χρόνια που οι πρόεδροι μπορούσαν νά εισβάλουν στά έθνη τής Caribbean – όπως, Haiti, Panama, τό Dominican Republic, καί τήν Grenada – χωρίς νά είναι υποχρεωμένοι νά έχουν λάβει έγκριση από τόν λαό ή ακόμη καί από τό Κογκρέσο. «Δέν δύναται πλέον η Αμερική νά εμπλέκεται σέ αιφνίδιες, ένοπλες επεμβάσεις.  Τώρα, απαιτείται η εκ τών προτέρων γνωστοποίηση τού κοινού.», είπε ο W.Safire μέ νοσταλγία καί ανησυχία. ~

{ Η εκλεπτυσμένη χαμηλή εκτίμηση τού LKG γιά τήν κοινωνικό-οικονομική νοημοσύνη τής ΠΑ, τόν έχει ανταμείψει μέ τό νά αναγνωρίζεται ως θεσμός στούς κύκλους τών αστέρων τής δημοσιογραφίας καί τών παραγωγών τηλεοπτικών προγραμμάτων.

Ο πρόεδρος Κλίντον, εκτός τού ότι συνεργάστηκε μέ τό εταιρικό καθεστώς ενάντια τών ‘’δικών’’ του ανθρώπων, συνείσφερε πρός καί έγκρινε τήν ίδρυση τού ΠΟΕ, βομβάρδισε στόν άλλο κόσμο τήν πρώην Γιουγκοσλαβία, μερικές Αφρικανικές πόλεις καί τό Ιράκ σκοτώνοντας δεκάδες χιλιάδες πολίτες καί καταστρέφοντας ολοκληρωτικά τήν υποδομή τών πόλεων τους · αλλά η πολιτική που δικαίως τού κέρδισε μία εξέχουσα θέση στό πάνθεον τών Ναζί είναι ο εμπορικός αποκλεισμός που σκότωσε από πείνα πάνω από 500.000 παιδιά τού Ιράκ. Ποτέ δέν ζήτησε τήν συμβουλή τής ΠΑ καί τά δέ ΕΜΜΕ ποτέ δέν τήν ενημέρωσαν γιά τά εγκλήματα τού προέδρου τους. à ΑΔΕ : ΜΜΕ, κυβερνητικά, κτλ. }

   Ο Πρόεδρος Reagan, ο ηθοποιός καί πωλητής, χάρις στίς συμβουλές ειδημόνων επί τής κοινής γνώμης – δηλ. ειδικοί στήν κατασκευή συγκατάθεσης, ΕΚΣ, - μπορούσε νά παρασύρει τό ‘’ακροατήριο’’ του, ή τουλάχιστον νά τούς πείθει ότι είναι αθώος λόγω αμφιβολιών ακόμη καί όταν λεηλατούσε τρισεκατομμύρια δολάρια τών μέσων φορολογουμένων πρός όφελος τής πλουτοκρατίας καί οι Αμερικανοί πολίτες θεωρούντο υπεύθυνοι από τόν πολιτισμένο κόσμο γιά τήν λεηλασία καί σφαγή πολιτών χωρών τής Νοτίου Αμερικής.

Οι ΕΚΣ του στοιχειοθετούσαν τούς λόγους του λέξη πρός λέξη γιά νά συγκεραίνουν φράσεις ισχύος, αντηχεία καί τήν γλώσσα τού σώματος ώστε η εφαρμοσμένη γλωσσολογία καί οι θεατρινισμοί – παρουσιάζοντας τον ως έναν ειλικρινή ηγέτη μέ μύχιες πεποιθήσεις καί ηθικές αρχές – νά μπορούσαν νά επικεντρώνονται στό νά μεταβάλλουν τά συναισθήματα αντί νά διευκρινίζει τό πολιτικό του πρόγραμμα.

Χωρίς αμφιβολία, αυτού τού είδους η Μακιαβελική πολιτική ίσχυε καί εξασκείται καί σήμερα χάρις στά μέσα τού τύπου καί τής τηλεόρασης που μπορούν νά αποκρύπτουν τήν αλήθεια έχοντας μετατρέψει τό κοινό τους σέ ‘’οπαδούς’’ …

~ Σύμφωνα μέ τόν LKG καί τόν ιστορικό Garry Wills, « Η μοντέρνα δημοκρατία δέν συμβιβάζεται μέ τό ‘’ είδος ηγεσίας τού Περικλή’’, δηλ. ο ηγέτης που υπαγορεύει τού όρους του καί προστάζει, που βγάζει λόγους από τόν άμβωνα καί απαιτεί από τούς οπαδούς του νά τόν υπακούν’’, αλλά απαιτεί έναν ηγέτη που επιδεικνύει τά προσόντα τού Reagan, διαφορετικά τό κοινό θά τόν θεωρήσει αδύναμο (!).

{ Ο LKG καί τό είδος του μπορούν νά παραποιούν τήν ιστορία μας διότι τό ακροατήριο τους έχει άγνοια τών επιτευγμάτων μας · καί γιά μία ακόμη φορά, αυτός είναι ο άνδρας που παρουσιάζει τόν εαυτόν του ως έναν υπέρμαχο τής ΑΔ – δίνοντας διαλέξεις, γράφοντας βιβλία γιά τήν ΑΔ καί συνεισφέροντας σέ δημοφιλές ιστοσελίδες – καί που ταυτοχρόνως μάς προειδοποιεί γιά τόν κίνδυνο που εμπεριέχει η μελέτη τής Αθηναϊκής δημοκρατίας. Προφανώς, επιθυμεί νά μείνουμε μακριά από τήν πηγή τής ΑΔ. }

   Όταν ξαφνικά τό 1803 ο Ναπολέων αποφάσισε ξαφνικά νά πουλήσει στούς Αμερικάνους τήν επικράτεια τής Louisiana, ο Πρόεδρος Thomas Jefferson χωρίς δεύτερη σκέψη δέχτηκε αυτήν τήν προσφορά που διπλασίασε τό μέγεθος τής χώρας του. Ήταν μία ριζοσπαστική καί μνημειώδης πολιτική απόφαση, αλλά παρ’ όλα αυτά σχεδόν κανένας δέν γνώριζε γιά τήν δοσοληψία όταν αυτή εξελίσσετο. Μόνον όταν η πράξη μεταβίβασης τού τίτλου κυριότητας είχε ολοκληρωθεί αποφάσισε ο Thomas Jefferson νά πείσει τό Κογκρέσο νά επικυρώσει τό σύμφωνο που τόσο δραματικά άλλαξε τήν ισχύ τού έθνους τους.

~ Ο LKG μάς διαβεβαιώνει ότι, « Στόν σημερινό κόσμο …κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο. Κανένας πρόεδρος δέν θά τολμούσε ν’ αναλάβει μία πρωτοβουλία αυτού τού κόστους καί διαστάσεως χωρίς πρότερη δημόσια συζήτηση (!), διαβούλευση, ή έγκριση (!) …(μιάς καί) ο πρόεδρος, παρά τήν φαινομενική του εξουσία καί γόητρο, έχει υποβιβαστεί στό επίπεδο τού χεροδούλη τού λαού.»

{ Οι ΗΠΑ είχαν βρεθεί δύο φορές πρό τής ευκαιρίας ν’ αγοράσουν δεκάδες εκατομμυρίων στρεμμάτων σ’ εξευτελιστική τιμή καί τίς δύο φορές άδραξε τήν ευκαιρία όπως άλλωστε θά είχε ενεργήσει οιοδήποτε άλλο κράτος. Τό υπόλοιπο έδαφος της αποκτήθηκε μέσω τής φυσιολογικής ολοκληρωτικής ενασχόλησης τού Ευρωπαίου : κατάκτηση, κατάσχεση καί λεηλασία. Η Pax-Romana έχει αποτελέσει τό πολιτικό-οικονομικό παράδειγμα βάσει τού οποίου ο δυτικός ηγέτης εκτέλεσε καί εκτελεί τήν επιθετική εξωτερική πολιτική του ενώ οι υπήκοοι του είτε εξωθούνται στήν βαρβαρότητα ή ευρίσκονται πρό τετελεσμένου γεγονότος.

Καί συμφωνούμε μέ τόν LKG ότι ο πρόεδρος έχει μετατραπεί σ’ έναν ‘’χεροδούλη’’, όχι όμως τού λαού. Στήν πραγματικότητα λειτουργεί ως τό ‘’αριστερό χέρι’’ τής εταιρικής κυβέρνησης.}

~ Ο LKG προβλέπει ότι, « Η δουλειά τού ηγέτη στόν 21ο αιώνα θά εμπεριέχει νά πείθει τό κοινό, νά τό κινητοποιεί, καί ταυτοχρόνως νά τό αφουγκράζεται καί νά τό ακολουθεί.»

{ Αυτά είναι τά ποιοτικά χαρακτηριστικά τού ‘’άρχοντος’’ τής ‘’άριστης πόλεως’’ τής σχολής τού Αριστοτέλη από τήν οποία ο LKG μάς ζητά νά μείνουμε όσο μακριά είναι δυνατόν. Καί ασφαλώς αυτό που λείπει, ως ήτο αναμενόμενο, από τήν πόλη τού LKG είναι η ουσία αυτής, δηλ. ένα σύνολο πολιτών αποτελούμενο από διαπρεπείς, υπερβατικές, ελεύθερες προσωπικότητες που συνεχώς επιζητούν τήν βελτίωση τους μέσα από τήν ΑΔ. }

Τά δικαστήρια.

{ ΑΔΕ: Τό δικαστικό σώμα παραμένει ο κλάδος τής κυβέρνησης στήν καλύτερη θέση νά χρησιμεύσει ως ένα φρένο στίς παρορμήσεις καί πλάνες τών ανθρώπων. Οι ομοσπονδιακοί δικαστές παραμένουν εξ ολοκλήρου ανόσιοι από τίς πιέσεις νά προσαρμοστούν στό επικρατούν συναίσθημα ή στά ειδικά πολιτικά συμφέροντα. Μπορούν νά καταργήσουν νόμους καί ακόμη δημοψηφίσματά καί προτάσεις που η πλειοψηφία τών ψηφοφόρων έχει εγκρίνει όταν αυτά υπερβαίνουν τά συνταγματικά όρια. Στό πλαίσιο τού συνταγματικού συστήματός ελέγχων καί ισορροπιών, τά δικαστήρια έχουν τήν τελευταία ευθύνη νά σταματήσουν οποιαδήποτε τυραννική άσκηση τής δύναμης τής εμπαθής πλειοψηφίας τών κυρίαρχων πολιτών.

Δέν είναι ότι οι άνθρωποί δέν ξέρουν γενικά τι είναι τό καλύτερο γιά αυτούς καί επομένως χρειάζονται μερικούς ηθικούς νόμο-διερμηνείς γιά νά τούς πούν αυτό που είναι ηθικό καί καλό γιά αυτούς ενώ ανατρέπουν τήν θέλησή τους, αλλά επειδή είμαστε όντα επιδεκτικά πλάνης καί μέ ορισμένες προκαταλήψεις καί φόβους γι’ αυτό έως ότου αποκτήσει η πλειοψηφία «παιδεία», τά εκλεγμένα από τόν λαό μέλη τού Ανωτάτου Δικαστηρίου θά πρέπει νά έχουν τήν εξουσία νά διατάξουν τά κατάλληλα μέσα νά ενημερώσουν πλήρως τούς πολίτες προτού ψηφίσουν πάλι γιά τό ίδιο ζήτημα / πρόταση / νομοσχέδιο. à ΑΔΕ: Ανώτατο δικαστήριο. }

Η κυβέρνηση τών ΗΠΑ : κυβερνητικό προσωπικό.

Σέ μία κυβέρνηση μέ διάρκεια θητείας γιά τούς εκλεγμένοι αξιωματούχους, η ευκαιρία επιρροής τού προσωπικού που παραμένει δέν μπορεί παρά νά αυξάνεται. Παραδόξως, όσο πιό αόρατα καί ανώνυμα είναι τά μέλη αυτά στήν Washington, D.C., τόσο πιό σημαίνοντα τείνουν νά είναι.

{ ΑΔΕ: Τό κυβερνητικό προσωπικό είναι απλώς δημόσιοι υπάλληλοί που δέν μπορούν νά επηρεάσουν τήν διαδικασία λήψης αποφάσεων, ή νά είναι εξαγορασμένο / νά δωροδοκείται από τά λόμπυ ειδικών συμφερόντων, απλά επειδή, εάν οποιαδήποτε λόμπυ λειτουργούν παρανόμως, δέν τούς επιτρέπετε η οιανδήποτε επαφή μέ οιονδήποτε κυβερνητικό εκπρόσωπο ή κρατικό υπάλληλο }

ΣυΔιΜεΤηΕπ : Τά Συμμετοχικά, Διαδραστικά μέσα Τηλεπικοινωνίας.

Τά νέα Συμμετοχικά Διαδραστικά μέσα Τηλεπικοινωνίας (ΣυΔιΜεΤηΕπ) διαθέτουν τήν προσωρινώς αδρανή ικανότητα νά παράγουν μία νέα υποδομή πληροφόρησης τήν οποία  άνθρωποι όλων τών ηλικιών θά μπορούσαν νά χρησιμοποιήσουν όταν τούς βολεύει καί όταν τούς εξυπηρετεί κατά τόν καλύτερο δυνατό τρόπο, δηλ. νά μπορούν νά έχουν στιγμιαία πρόσβαση σέ ποιοτική πληροφόρηση πάσης φύσεως οπουδήποτε καί εάν ευρίσκονται.

Σάν ένα νέο κίνημα εμπεριέχει τό δυναμικό νά εξελιχθεί σέ μία κοσμοϊστορική μεταρρύθμιση, σέ μία αληθινή Αναγέννηση η οποία θά εξαπολύσει τήν δημιουργική, ανθρωπιστική ενέργεια τής ανθρωπότητας, εξοπλίζοντας όλους τούς ενεργούς πολίτες μέ διανοητική, εμπορική, κοινωνική καί πολιτική επιρροή καί άμεση ισχύ.

Τά ΣυΔιΜεΤηΕπ μπορούν νά μεταμορφώσουν τίς δυτικές δημοκρατίες σέ μία αχανή ηλεκτρονική ‘’αγορά’’ αποτελούμενη από πλήρως καί ορθώς πληροφορημένους, ενεργούς πολίτες, ήτοι η κύρια δύναμη γιά νά μεταβιβάσουμε τήν εξουσία από τήν πλουτοκρατία, τούς συντονιστές της καί όλα τά ελεγχόμενα ιδρύματα προπαγάνδας της στούς πολίτες ώστε η ελευθερία, ο πολιτισμός καί η ηθικότητα νά αναβαθμιστούν ως τά πιό αγαπητά καί ανεκτίμητα περιουσιακά μας στοιχεία.

Μέ θρησκευτική πίστη στήν τεχνολογία.

Από τήν ημέρα εφεύρεσης τών μηχανών τοπογράφησης, πανεπιστημιακοί, διανοούμενοι, φιλόσοφοι καί ενεργοί πολίτες μέ  υψηλά ιδανικά είχαν καί έχουν οργιαστική πίστη στήν ‘’φυσική’’ δύναμη τής τεχνογνωσίας νά βελτιώσει τίς κοινωνίες καί νά ενισχύει συνεχώς τίς δημοκρατικές διαδικασίες.

Μετά τό τέλος τού πρώτου παγκοσμίου πολέμου, οι ένθερμοι υποστηρικτές τού ραδιοφώνου

εγγυόντουσαν ότι θά εξελισσότανε στό πιό σημαντικό νέο προπύργιο γιά τήν καλλιέργεια τού πολιτισμού, προσφέροντας ταυτοχρόνως τίς πρωτοφανείς δημόσιες καί πολιτικές υπηρεσίες.

Τό 1922, ο Υπουργός Εμπορίου Herbert Hoover είπε, «Είναι αδιανόητο νά επιτρέψουμε μία τέτοια ευκαιρία γιά δημόσια υπηρεσία, αναμετάδοση νέων, διασκέδαση καί γιά ζωτικής σημασίας εμπορικούς σκοπούς νά κατακλυστεί από ακατάσχετη φλυαρία τών διαφημίσεων.»

Ο πρόεδρος τής RCA, David Sarnoff – ο πρωτοπόρος τής ραδιοφωνίας η εταιρεία τού οποίου ξεκίνησε καί τό NBC καί τό ABC – μέ απόλυτη σιγουριά προέβλεψε ότι η ραδιοφωνία θά έφερνε πολιτισμό στά πλήθη καί θά ενημέρωνε, θά εκπαίδευε καί θά ανύψωνε τό ακροατήριο της.

Καί τόσοι άλλοι διάσημοι, σημαίνοντες προσωπικότητες διατύπωσαν τίς ίδιες προβλέψεις. Η πραγματικότητα όμως ποτέ δέν άγγιξε τό όνειρο αυτών τών υποσχέσεων.

Μετά τό τέλος τού δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, η πρόσθεση στήν ραδιοφωνία τών κυμάτων FM θεωρήθηκε ως η ευκαιρία γιά τήν εκπλήρωση τής μακροχρόνια καθυστερημένης υπόσχεσης γιά τόν σημαντικό ρόλο τής ραδιοφωνίας στήν κοινωνικό-πολιτική ζωή τών πολιτών. Εκατοντάδες ραδιοφωνικοί σταθμοί θά προσέφεραν πληθώρα εκπομπών μέ θέμα τους τίς δημόσιες υποθέσεις, τήν παιδεία, τήν πληροφόρηση, τό θέατρο καί τίς καλές τέχνες – ένα ορμητικό κύμα δημιουργικότητας καί πολιτικής συμμετοχής που δέν υλοποιήθηκε ποτέ όμως.

Η άφιξη τής τηλεόρασης – η οποία επιτάχυνε τήν πτώση τής δημιουργικής ραδιοφωνίας, υποβοηθούμενη από τούς εκατοντάδες εμπορικούς, κερδοσκοπικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς – ανακοινώθηκε μέ ακόμη πιό υπερβολικές προσδοκίες από αυτές τού ραδιοφώνου, μέ πολλούς από τούς πρωτοπόρους τής τηλεόρασης νά πιστεύουν ότι είχαν τήν ευθύνη καί τήν μοναδική ευκαιρία νά χρησιμοποιήσουν τό καινούργιο μέσο γιά νά εξευγενίσουν πνευματικώς καί νά διασκεδάσουν τά πλήθη.

Αλλά οι καλές τέχνες καί τά σοβαρά δημόσια ζητήματα έχουν σχεδόν πλήρως εξαφανιστεί από τήν εμπορική τηλεόραση. Ο νόμος τού Gresham έχει κυριαρχήσει στόν χώρο τής τηλεόρασης όπως ακριβώς πάντα υπερισχύει καί μέ τό πληθωριστικό χρήμα : τό φτηνό ακυρώνει τό ποιοτικό, καί τό χειρότερο τό φτηνό τού είδους που πάντα απολαμβάνετε πιό εύκολα από τό ποιοτικό – δηλ. προγράμματα που απαιτούν αναλυτική σκέψη, πειθαρχία, ικανότητα σχεδιασμού καί εκτέλεσης, καί καλλιεργημένη σοβαρότητα.

Τό τελικό κριτήριο γιά τήν βιομηχανία τής τηλεόρασης – συμπεριλαμβανομένων τής καλωδιακής τηλοψίας, τής ΔΤΛ καί τής UHF – είναι τό κέρδος, αδιαφορώντας γιά τήν πολιτιστική βελτίωση καί κοινωνική συμμετοχή τών πολιτών. Αυτό που βγαίνει στόν αέρα είναι μόνο προγράμματα που προσελκύουν τηλεθεατές οι οποίοι ενεργούν ως παθητικοί υποστηρικτές τής υπερκατανάλωσης καί τού εταιρικού κόσμου, καί οι οποίοι έχουν πλαστεί έτσι κυρίως από τό ίδιο τό μέσο ώστε νά μπορούν νά παρουσιαστούν όπως κάθε άλλο αγαθό καί νά πουληθούν στούς διαφημιστές τών καταναλωτικών αγαθών, τών υπηρεσιών καί στίς ομάδες ειδικών συμφερόντων. Οπότε, ένα μέσο τό οποίο έχει αποδείξει ότι μπορεί νά πληροφορήσει καί νά διασπείρει ιδεολογίες αποτελεσματικά σέ δισεκατομμύρια ανθρώπους έχει υποβιβαστεί στό επίπεδο ενός εργαλείου γιά νά προκαλεί ελεγχόμενη, φτηνή συναισθηματική φόρτιση καί γιά νά διακόπτει τήν λειτουργία τής αναλυτικής σκέψης.

Μετά τά μέσα τού αιώνα, η λειτουργία τού UHF υποσχέθηκε νά εκπληρώσει τήν αξιοθαύμαστη δυνατότητα τής ΤΛ νά ‘’διδάσκει’’, νά ‘’διαφωτίζει’’ καί νά ‘’εμπνέει’’.

Η διαθεσιμότητα τόσων πολλών επιπροσθέτων σταθμών θά εξυπηρετούσε τίς ανάγκες μίας εξελισσόμενης δημοκρατικής κοινωνίας προσφέροντας μεγαλύτερη επιλογή καί ποικιλία προγραμμάτων. Έως τό 1961, η ελπίδα τής ΤΛ γιά ‘’ λαμπρή ακτινοβολία στούς αιθέρες’’ είχε μετατραπεί σέ μία ανεξέλεγκτη ‘’χωματερή ιδεών’’ – σήμερα δέ, δικαίως αυτό τό μέσο μπορεί νά ονομαστεί ‘’τοξικός σκουπιδότοπος’’ – μέ τούς εμπορικούς μεταδότες υπεύθυνους γιά τήν ‘’σπατάλη τών δημοσίων αερο-κυμάτων’’.

Ο ανελαστικός προγραμματισμός μετάδοσης εκπομπών περιόρισε πλήρως τά εκπαιδευτικά προγράμματα τής τηλεόρασης ως χρήσιμα εργαλεία γιά τήν εκπαίδευση τών μαθητών καί φοιτητών. Ούτε η ΤΛ, ούτε η εποχή τής βίντεο-κασέτας μπόρεσε ν’ αντικαταστήσει ή βοηθήσει τόν προσοντούχο καθηγητή.

Στίς αρχές τής δεκαετίας τού 1970, η πολλά υποσχόμενη ιδέα τής δημόσιας ΤΛ ως μίας εκπαιδευτικής ΤΛ κατά τήν διάρκεια τού μαθήματος ενέδωσε στήν ιδέα μίας δημόσιας ΤΛ που θά αύξανε τό επίπεδο προγραμμάτων γιά παιδιά κατά τήν ώρα που ευρίσκονται σπίτι τους, καί ως ένα μέσο που θά παρείχε ευρεία πληροφόρηση καί θά ευαισθητοποιούσε τούς ενηλίκους σέ πολιτισμικά θέματα καί πολιτικές υποθέσεις.

Μέ τήν σειρά της η καλωδιακή ΤΛ χωρίς αμφιβολία θά ήτο η αστείρευτη πηγή προγραμμάτων τής σοβαρής τέχνης καί θεάτρου, τών επιστημών καί άλλων ποιοτικών εκπομπών γιά όλες τίς ηλικίες.

Καθώς ο αριθμός τών ιδιωτικών καναλιών συνεχίζει ν’ αυξάνεται, τό μέγεθος τής δημόσιας σφαίρας, τό κοινό έδαφος που όλοι οι πολίτες μπορούν νά συζητήσουν καί νά συναποφασίσουν γιά τό κοινό καλό έχει συρρικνωθεί καί αποκλεισθεί από όσους δέν δύνανται νά πληρώσουν τήν συνδρομή τους γιά τήν καλωδιακή ΤΛ, τά κρυπτογραφημένα κανάλια καί γιά προγράμματα που χρεώνουν μέ τήν ώρα. Αλλά, άν καί φαίνεται ότι τό ζήτημα τού ενός καλά πληροφορημένου κοινού εξαρτάται από τήν ικανότητα του νά πληρώνει τήν συνδρομή του σέ ποικίλους τηλεοπτικούς σταθμούς, η αλήθεια είναι κριμένη στήν οικονομική πολιτική τής αγοράς νά προάγει τόν ομοιογενές τρόπο σκέψης καί ν’ ακυρώνει ιδέες που αμφισβητούν τά ‘’δικαιώματα’’ τής ελίτ.   

Εάν παραδώσουμε τά ΣυΔιΜεΤηΕπ πλήρως υπό τήν ευθύνη καί τόν έλεγχο τής αγοράς, τότε αυτά καί η εξέλιξη τους θά χαρακτηρίζεται από αυτό που οι οικονομολόγοι αποκαλούν

‘’υπέρμετρη ομοιότης’’. Η έμφαση θά συνεχίσει νά επικεντρώνεται σέ προϊόντα τά οποία αποκτούν τήν πιό ευρεία έλξη καί αποδοχή. Θά υπάρξει μία υπερβολή καί πληθώρα τής αστόχαστης, εμπορικώς βιώσιμης ψυχαγωγίας εις όλα τά ΜΜΕ, βιβλία καί περιοδικά, κινηματογραφικές ταινίες καί μουσική.

   Τά ευέλικτα, ευπροσάρμοστα, ατομικώς ελεγχόμενα ΣυΔιΜεΤηΕπ προσφέρουν νέα ελπίδα γιά τήν βελτίωση τής εκπαίδευσης, μιάς καί αυτά μπορούν νά προγραμματιστούν καί νά ελεγχθούν από τούς εκπαιδευτές καί τούς μαθητές, καί όχι από τίς παντοδύναμες εταιρικές πηγές τού καθιερωμένου κυκλώματος τής πλουτοκρατίας που καλύπτει τήν κοινωνικο-πολιτική πραγματικότητα τών σημερινών Δυτικών δημοκρατιών.

Τά ΣυΔιΜεΤηΕπ εμπεριέχουν απύθμενη δυνατότητα εκμετάλλευσης γιά νά εξυπηρετηθούν οι ανάγκες τής δημοκρατίας. Αλλά αυτές οι προοπτικές δέν θά εκπληρωθούν χωρίς μία αποφασιστική καί συνεκτική προσπάθεια εθνικής διαστάσεως, χωρίς οι θεμελιώδεις αποφάσεις γιά τήν αρχιτεκτονική καί τίς εφαρμογές τού δημοσίου ηλεκτρονικού χώρου επιρροής καί δραστηριοτήτων νά έχουν θεμελιωθεί από ανιδιοτελείς, καθοδηγούμενοι γιά τό κοινό καλό, σύγχρονους μαχητικά στελέχη.

Η τεχνολογία από μόνη της δεν θα καθορίσει αυτόματα την πορεία του μέλλοντος ή τήν φύση τής πολιτικής διαδικασίας, αν καί αναπόφευκτα θά έχει τεράστια επιρροή σ’ όλους τούς χώρους τής ανθρώπινης δραστηριότητας. Όλα εξαρτώνται από τον τρόπο μέ τον οποίο η τεχνολογία χρησιμοποιείται, από ποιούς, και γιά ποιο σκοπό. Εξαρτάται από μας νά τήν προσαρμόσουμε και νά ρυθμίσουμε –ειδικά τήν διά υπολογιστών τεχνολογία τηλεπικοινωνιών – μέ μόνιμες ρυθμίσεις που θα υπηρετούν το ανθρώπινες είδος και τήν Γαία · και αυτό δέ, πρέπει νά πραγματοποιηθεί προτού τήν ‘’αγοράσουν’’ οι πλουτοκράτες...

Οι απαισιόδοξοι και οι ψευδο-απαισιόδοξοι έναντι τών πραγματικών ζητημάτων.   

    Κυρίως, όσον αφορά "το μέλλον τής δημοκρατίας σέ μία ηλεκτρονική δημοκρατία" υπάρχουν δύο ομάδες απαισιοδόξων : ομάδα Α: οι πλουτοκράτες, τό κατεστημένο · και ομάδα Β : οι υποστηρικτές τής ‘’δημοκρατίας". Παρά την προφανή σύγκρουση ενδιαφερόντων καί συμφερόντων τους, και οι δύο ομάδες - είτε μέ μία υπολογισμένη δομή είτε λόγω άγνοιας – ως επί το πλείστον, παρερμηνεύουν τη δημοκρατία μέ τό νά τήν συνδέουν ή νά ταυτίζουν μέ το πολιτικό σύστημα τού σημερινού Ριπάμπλικ · καί οι δύο ομάδες προσπαθούν νά προσκομίσουν λογικά συμπεράσματα καί αποδείξεις γιά τούς "έμφυτους κινδύνους τής ΑΔ" στηριζόμενοι σέ τεμαχισμένες και εκτός ιστορικού τους πλαισίου δηλώσεις όσον αφορά τις πολιτικές, τούς αγώνες τών ανθρώπων και τήν φιλοσοφική αιτιολόγηση γιά κοινωνικο-οικονομική δικαιοσύνη. Συνολικά, και οι δύο ομάδες συμπίπτουν στα εξής:

1- Ο G.Washington, J. Adams, T. Jefferson, και J. Madison "βεβαίως θα είχαν εκπλαγεί νά βρούν τό εκπροσωπευτικό ριπάμπλικ τους νά χαιρετιέται παγκοσμίως καί ηχηρώς ως δημοκρατία."

{ Αυτό αληθεύει, δεδομένου ότι αυτά τα άτομα ήξεραν τήν διαφορά μεταξύ τής δημοκρατίας καί τού ριπάμπλικ . Παραδείγματος χάριν, η πολιτική θεωρία τής δημοκρατίας τού T. Jefferson διέφερε πολύ από αυτήν τής μεγάλης πλειοψηφίας "τών πατέρων", ήτοι τού ριπάμπλικ. Και όπως τόσοι άλλοι πολλοί σημαίνοντες πολιτικοί, ο T. Jefferson ήταν υποχρεωμένος νά συμβιβαστεί, δεδομένου ότι τό 85% τών Αμερικανών ήταν αναλφάβητοι, χωρίς εθνική συνείδηση, εθνική ομοιογένεια, κοινή γλώσσα, χωρίς τήν τεχνολογία τηλεπικοινωνιών που είναι διαθέσιμη σήμερα, κ.λπ. }

2- Τό προσεκτικά επεξεργασμένο σύστημα ελέγχων και ισορροπιών τού αμερικανικού συντάγματος, μέ ανεξάρτητο εκτελεστικό, νομοθετικό, και δικαστικό του κλάδο, σχεδιάστηκε γιά νά προστατεύσει το έθνος όχι μόνο από έναν αυταρχικό κυβερνήτη αλλά και από τήν τυραννία και τα πάθη τής πλειοψηφίας τής δημοκρατίας, ή "τής οχλοκρατίας". { Έχουμε ήδη αντικρούσει αυτού τού είδους ατεκμηρίωτα επιχειρήματα που προάγουν τόν φόβο καί τήν απαισιοδοξία. }

3-. Οι ΗΠΑ απέκτησαν γενική έγκριση και  επίσημη κύρωση ως μία "δημοκρατία’’ μετά τό τέλος τού Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου – που πιστοποιήθηκε από τον Πρόεδρο Woodrow Wilson ως ένας πόλεμος "γιά νά κάνει τόν κόσμο ασφαλή γιά τήν δημοκρατία". { Οι πολίτες πάντα πίστευαν ότι ζούσαν σέ μία δημοκρατία και πάλευαν γιά περισσότερη… }

4- Γενικώς, είναι εύκολο νά δυσπιστούμε τήν κρίση τών πολιτών οι οποίοι, όπως ισχυρίστηκε ο J. Madison, πάρα πολύ εύκολα "παραπλανιούνται από τίς ευφυούς σύλληψης διαστρεβλώσεις τών ενδιαφερόμενων ατόμων" και "υπερνικούνται από το ανεξέλεγκτο πάθος τους. Έτσι, λογικά κάποιος θα μπορούσε νά συλλάβει εικόνες διακυβέρνησης από μία ανίδεη, παραπληροφορημένη πλειοψηφία, που εξυπηρετείτε κακώς από "τίς απορυθμίζουσες επιρροές τής ασημαντότητας, κοινοτυπίας καί χυδαιότητας" τής τηλεόρασης, δεδομένου ότι οι άνθρωποι επηρεάζονται εύκολα από τίς αυτού τού μέσου ‘’εφήμερες, αποκομμένες, οπτικές αναλαμπές τής πραγματικότητας που τρεμοπαίζουν εφήμερα στήν οθόνη."

Το κοινό, ως σύνολο, δεν μπορεί νά καταλήξει σέ λογικές κρίσεις περί τών απαιτούμενων καθημερινών ζητημάτων, δεδομένου ότι η τηλεόραση – η κύρια πηγή  πληροφόρησης τού κοινού – δεν μπορεί νά συμβουλευθεί την πλούσια φωνή τής προγενέστερης εμπειρίας, ούτε μπορεί νά σκιαγραφήσει τίς πιθανές συνέπειες, ή νά καθορίσει εναλλακτικές λύσεις, ή νά εκφράσουν τις αποχρώσεις τών υπέρ ή κατά επιχειρημάτων.

{ Εδώ η παγίδα ευρίσκεται εις τό ότι η ελίτ κατηγορεί τούς ειλικρινείς αρμόδιους τής ΑΔ ότι στηρίζονται αποκλειστικά στό κύριο όπλο της γιά τήν καλλιέργεια τής κατασκευασμένης συγκατάθεσης, δηλ. το μέσο τής τηλεόρασης }

Καί μέ τήν ίδια αδιάντροπη ιταμότητα, υποστηρίζουν ότι μία δημοκρατία καθοδηγουμένη από τήν ΤΛ πάρα πολύ εύκολα θα θυσιάσει τα σημαντικά μακροπρόθεσμα συμφέροντα γιά τα ορατά βραχυπρόθεσμα κέρδη. Αυτοί που βιώνουν ένα γεγονός μέσω τής τηλεοπτικής οθόνης μπορεί νά έχουν τήν παραίσθηση ότι βλέπουν τήν πραγματικότητα, καί έτσι νά παρανοούν τά αληθινά γεγονότα, καί νά μήν μπορούν νά αποκτήσουν το βάθος τής γνώσης και τής ανάλυσης που απαιτείται γιά υγιή και αιτιολογημένη λήψη απόφασης. Η δημοκρατία απαιτεί πολύ περισσότερα από τό νά ψηφίζουμε ναί ή όχι σέ ζητήματα τόσο σύνθετα όσο τόν καθαρό αέρα, το εξωτερικό εμπόριο, τήν υγειονομική περίθαλψη, και τήν πολιτική ξένων μεταναστών. Οι αξιόλογες αποφάσεις προϋποθέτουν όχι μόνο στοχαστική εκτίμηση καί μακρά σκέψη αλλά καί περίπλοκο ελιγμό μέσω πολλών διαφόρων συγκρουομένων συμφερόντων.

{ Τό εκπαιδευτικό σύστημα τής  ΑΔΕ, τά ΜΜΕ, οι Δεξαμενές Σκέψεις, η Κρατική Τράπεζα Κοινοποίησης, οι Βάσεις, κ.τ.λ. παράγουν ένα καλά πληροφορημένο... σύνολο πολιτών. Ή ΑΔΕ απαγορεύει καί δέν συμβάλλει στήν χρήση τής τηλεόρασης ή οιουδήποτε άλλου ηλεκτρονικού μέσου γιά τήν «κατασκευή συγκατάθεσης». }  

5- Η πολλή δημοκρατία καθιστά μη πρακτικό ένα πολιτικό σύστημα τού οποίου οι αποφάσεις παίρνονται μέσω από συνεχείς διαβουλεύσεις μέ το ευρύ κοινό, ακόμη καί μέ τήν εφαρμογή τών ΣυΔιΜεΤηΕπ. Κάθε φορά που το κοινό συμμετέχει άμεσα σέ ένα σημαντικό αμφισβητούμενο ζήτημα, η διαδικασία τής διαπραγμάτευσης, τού συμβιβασμού, και τής περίσκεψης – ήτοι, η ουσία τής αποτελεσματικής χάραξης μίας πολιτικής – καθίσταται δύσκολη, ή καί μη πραγματοποιήσιμη.

{ Καταρχήν, δέν υπάρχει  πάρα πολύ ή λίγη δημοκρατία, δηλ. ή οι άνθρωποί έχουν τόν έλεγχο, ή όχι. Καί φυσικά μπορεί νά υπάρξει μία δημοκρατία που νά χαρακτηρίζεται από τό χάος ή τήν αναρχία, τής οποίας όμως τήν ευκαιρία δημιουργίας η ΑΔΕ αποκλείει στηριζόμενη στά ίδια πολιτικό-οικονομικά μέτρα που αποβάλλουν τόν δεσποτισμό. Επιπλέον, εξ ορισμού, σέ μία δημοκρατία τό σύνολο τών πολιτών έχει άμεση συμμετοχή σέ όλα τά σημαντικά κοινωνικό-πολιτικά ζητήματά }

6- Πολιτικοί που τείνουν νά λύνουν τά φλέγοντα πολιτικά ζητήματα ιδιαιτέρως, ανησυχούν ότι οι ψηφοφόροι τους θά τούς βλέπουν ως αδύναμους και υποκριτικούς εάν θά πρέπει συμβιβάζουν τίς πρώην δηλωμένες θέσεις τους υπό τό πλήρης φως τής δημόσιας έκθεσης αυτών.

{ Στήν ΑΔ τής ΑΔΕ οι "αφανείς" διαπραγματεύσεις διώκονται ποινικώς – η πολιτική τού ‘’αποφασίζω καί διατάζω’’ θεωρείται εσχάτη προδοσία – δεδομένου ότι οι πολιτικοί εκλέγονται γιά νά εκτελούν αληθώς τήν βούληση τού συνόλου τών πολιτών. }

7- Πολλοί άνθρωποι δεν μπαίνουν στό κόπο ούτε νά ψηφίσουν. Οι περισσότεροι δεν μπορούν νά αναμένονται ν’ αφιερώσουν τόν χρόνο ή νά επενδύσουν τήν ενέργεια που απαιτείται γιά νά ενημερωθούν ακόμη και γιά τα πιό κρίσιμα ζητήματα που έχουν άμεσες επιπτώσεις στήν ζωή και ευημερία τους.

{ Αυτός ο ισχυρισμός έχει αντικρουστεί λεπτομερώς στα προηγούμενα κεφάλαια }

8- Ακόμη καί στίς ΗΠΑ, μέ τήν παγκοσμίως μακροβιότερη δημοκρατία, η κρίση τού κοινού ευρίσκεται σέ συγκριτικά χαμηλή υπόληψη. Συνεπώς, η ανησυχία ότι η αμερικανική δημοκρατία θα υπονομευθεί από τήν υπερβολική δημοκρατία, είναι βαθειά ριζωμένη στήν αμερικανική ιστορία.

{ Ποία η τελευταία φορά κατά τήν οποία η αμερικανική κυβέρνηση διεξήγαγε ένα εθνικό δημοψήφισμα σέ ένα σημαντικό ζήτημα ; Στήν πραγματικότητα, ποτέ. Και πιθανώς δεν υπάρχει κανένα άλλο σύνολο πολιτών που εμπιστεύεται τήν κρίση τους περισσότερο από τούς Αμερικανούς ψηφοφόρους. Σέ σχέση μέ τό εάν οι απόψεις τους σχετικά μέ σημαντικά ζητήματα είναι υγιείς είναι μία ανησυχία τής οποίας οι αιτίες καί νομοτέλεια έχουν αναλυθεί κατά τό μεγαλύτερο μέρος. Εκτός αυτού καί κατά κύριο λόγο, στήν ΑΔ (ΑΔΕ), οι ενεργοί, ενδιαφερόμενοι πολίτες είναι αυτοί που διαμορφώνουν τήν πολιτική, καί τών οποίων ο αριθμός τών οποίων ακυρώνει τα εγωιστικά ειδικά συμφέροντα τής ελίτ }

Καί μιάς καί η ιστορία τών ολίγων ‘’εκλεκτών’’ βαδίζει στό ίδιο κυκλικό μονοπάτι τής λεηλασίας, τού δεσποτισμού καί πολεμοκαπηλίας, οι ίδιοι πλουτοκράτες που έχουν συνωμοτήσει νά ελέγξουν τα προϊόντα τών ΣυΔιΜεΤηΕπ έχουν μπολιάσει δυναστικά τίς σύγχρονες τάσεις που υπονομεύουν τήν θέληση τού κοινού : η όλο και περισσότερο αυξανόμενη διαστρεβλωτική επιρροή τού κεφαλαίου επί τού δημοσίου διαλόγου · η επικίνδυνη αύξηση τού αριθμού τών επαγγελματιών πολιτικών και τής πολιτικής δράσης ως επαγγελματισμός μέ τήν προφανώς αυξανόμενη ικανότητά της νά διαχειρίζεται, νά διαβουκολεί και νά εκμεταλλεύεται τήν κοινή γνώμη · ο επεκτεινόμενος ρόλος τής πολιτικής ειδικών συμφερόντων, και η υποβάθμιση τών γνωμόνων τής πολιτικής ανάλυσης και πληροφόρησης.

Η εξευτελιστική, αποκαρδιωτική, συνήθως φαύλη καί αφανίζουσα πλήρως τίς πνευματικές δραστηριότητες αναζήτηση χρημάτων γιά πολιτικές εκστρατείες καί επιρροή προδίδουν εγγενώς τήν βασική δημοκρατική αρχή "ένα άτομο, μία ψήφος". Ανταμείβει αυτούς τούς υποψηφίους, συνήθως τούς κατέχοντες κάποιο αξίωμα, τών οποίων η δυσανάλογη πρόσβαση σέ χρήματα τούς παρέχει δυσανάλογη πρόσβαση σέ ψηφοφόρους, καί ανταμείβει τα ειδικά συμφέροντα τής ελίτ τής οποίας η δυσανάλογη δυνατότητα νά εξαγοράζει τήν επιρροή της στά ΜΜΕ διαστρέφει τίς τηλεοπτικές συζητήσεις επί τών περισσοτέρων σημαντικών ζητημάτων.

Τό ρόλο που τα χρήματα διαδραματίζουν στόν επηρεασμό τού δημόσιου διαλόγου λαμβάνει πολλές μορφές. Η αυξανόμενη διαφορά στήν ποιότητα τών πληροφοριών που είναι διαθέσιμη σέ μερικούς πολίτες έναντι σέ άλλους έχει μία διαβρωτική επίδραση στήν δημοκρατική διαβουλευτική διαδικασία, στήν δυνατότητα τών πολιτών νά φτάνουν σέ υγιείς κρίσεις, και στήν πίστη τού κοινού στήν ακεραιότητα τού πολιτικού συστήματος.

{ ΑΔΕ: Βάσεις+Ενεργητισμός+ΣυΔιΤηΕπ à κάθε πολίτης ό οποίος επενδύει 10-20€ τό μήνα μπορεί νά καθορίσει τήν πορεία τής κοινωνίας καί τής «πόλεως» του. }

Στούς οικονομικούς όρους, "πολιτικές πληροφορίες είναι συχνά ένα δημόσιο ή κοινωνικό αγαθό... που είναι σημαντικό αλλά μικρής χρησιμότιτας1 γιά πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους (και έτσι) δεν μπορεί νά πουληθεί αποτελεσματικά...  Πολιτικές πληροφορίες αξίας γιά τα εκατομμύρια τών πολιτών, επομένως, τείνουν πιθανώς νά υποπαραχθούν, ενώ ισχυροί, οργανωμένοι πολιτικοί πρωταγωνιστές μπορούν νά ανακαλύψουν αυτό που πρέπει νά ξέρουν ". Μία μεγάλη εταιρεία, παραδείγματος χάριν, μέ τους εκτενείς πόρους και μέ μεγάλο συμφέρον στό πολιτικό προγραμματισμό, έχει μία ασύγκριτα μεγαλύτερη πιθανότητα νά μάθει τίς επιπτώσεις ενός φορολογικού νομοσχέδιο από τούς πολλούς ανοργάνωτους φορολογούμενους μέ τα μικρά, διάχυτα συμφέροντα τους που (στο σύνολο τους) όμως είναι μεγίστης σημασίας.

*1( διότι το άτομο, "ο ιδιώτης", έχει προγραμματιστεί νά επικεντρώνεται στο προσωπικό, άμεσο κέρδος του, θεωρώντας πράξεις που συμβάλλουν στο κοινό αγαθό έξω από τήν σφαίρα τών πολιτικού του υποχρεώσεων ή ακόμα καί ως αντί-Αμερικανισμός.)

Μέ άλλα λόγια, τα ειδικά συμφέροντα μέ τίς μεγάλες δεξαμενές μετρητών τους μπορούν νά αντέξουν οικονομικά ώστε νά ‘’παραγάγουν’’ τίς πολιτικές  πληροφορίες που εξυπηρετούν τίς ανάγκες τους, καί μέ αυτόν τόν τρόπο νά γέρνουν τόν δημόσιο διάλογο πρός τήν συμφέρουσα κατεύθυνση. Σέ αντιπαραθέσεις περί μεταρρύθμισης τής υγειονομικής περίθαλψης, η ιατρική ασφάλιση, φαρμακευτικές εταιρείες και ιδιωτικές επιχειρήσεις υγειονομικής περίθαλψης, μέ ζωτικής σημασίας οικονομικές διακυβεύσεις στήν έκβαση, ξόδεψαν δεκάδες εκατομμυρίων δολάρια σέ έξι μήνες  εντατικής διαφήμισης μονόπλευρων υλικών καί πίεσης επί τών πολιτικών εκπροσώπων.

{ ΑΔΕ: Βάσεις+Ενεργητισμός+ΣυΔιΤηΕπ à ξεσκεπάζουν τό κίνητρο, δηλ. τό χρήμα, ειδικών συμφερόντων, καθιστώντας τήν προπαγάνδα τους ατελέσφορη.}

Και έτσι, φυσικά κανένας εταιρικός ασφαλιστής, τού οποίου οι συνεισφορές είναι βασικές στο εθνικό πρόγραμμα τής δημόσιας τηλεόρασης, θα ήταν πιθανό νά χρηματοδοτήσουν μία σειρά τηλεοπτικών εκπομπών γιά νά απεικονίσουν τήν ιστορία τού εργασιακού κινήματος στίς ΗΠΑ. Η ΔΤΛ έχει ‘’εντολή’’ νά συνεχίσει νά παρουσιάζει μία πληρότητα προγραμμάτων γιά οικονομικά καί επιχειρησιακά θέματα – γιά τά όποια προγράμματα γιά τά οποία τά χρήματα μπορούν νά συγκεντρωθούν ευχερώς. Οπότε, ο όρος "δημόσια ΤΛ" είναι μία ακυριολεξία.

Καί σάν νά μήν έφτανε αυτό, κάθε δολάριο που μία εταιρεία ξοδεύει γιά πολιτικές δραστηριότητες – είτε ασκώντας παρασκηνιακή πολιτική πίεση επί τών κρατικών αξιωματούχων γιά νά προωθήσουν τά δικά τους συμφέροντα, είτε πληρώνοντας γιά διαφημιστικές ‘’σφήνες’’ στήν ΤΔ καί στό ραδιόφωνο γιά νά μεταπείσουν τήν κοινή γνώμη - είναι φορο-απαλλασσόμενο ως επιχειρησιακή δαπάνη.

Οι απλοί πολίτες, εν τούτοις, δεν έχουν κανένα τέτοιο προνόμιο. Όχι μόνο το κοινό, επομένως, στην πραγματικότητα επιχορηγεί όλες τις εταιρικές πολιτικές δραστηριότητες αλλά οι πολίτες πρέπει επίσης νά επιβαρυνθούν το πλήρες κόστος οιουδήποτε ποσού που ξοδεύουν γιά νά υποστηρίξουν οιαδήποτε πολιτικά τους συμφέροντα καί πιστεύω.

Χωρίς ‘’απρεπή’’ ποσά χρημάτων γιά νά εξαγοραστεί η πρόσβαση στο εκλογικό σώμα, κανένας υποψήφιος γιά ένα σημαντικό δημόσιο αξίωμα δεν μπορεί νά πετύχει στο σημερινό πολιτικό χώρο, μέ συνέπεια τήν αντικατάσταση τών πολιτικών κομμάτων ως όργανα γιά τήν εκλογή καί έλεγχο μελών τού Κογκρέσου από τίς Επιτροπές Πολιτικής Δράσης (ΕΠΔ), δηλ. η κύρια πηγή χρηματοδότησης προεκλογικών εκστρατειών. Και εννοείται ότι όλα τά εταιρικά χρήματα επενδυμένα στήν "πολιτική ακίνητη καί κτηματική περιουσία" έχουν μία δεκαπλάσια ή καί εκατονταπλάσια εγγύηση επιστροφής. { Σήμερα, τό μεγάλο κεφάλαιο είναι ο υπ’ Αρ.1 εχθρός τής ΑΔ. }

Καί τό δέ κόστος τών θέσεων τών δύο νομοθετικών σωμάτων συνεχίζει νά αυξάνεται. Σύμφωνα μέ τήν Ομοσπονδιακή Επιτροπή Εκλογών, τό κόστος τών εκλογικών εκστρατειών γιά τίς θέσεις τού Κογκρέσου αυξήθηκε κατά 52% από τό 1990 έως τό 1992. Το 1992, οι κατέχοντες Κοινοβουλευτική θέση είχαν πενταπλάσιο οικονομικό πλεονέκτημα υπέρ τών αντιπάλων τους, χάρις στίς πολιτικές συνεισφορές. Οι εν ενεργεία γερουσιαστές είχαν 3 πρός 1 πλεονέκτημα · και οι προεδρικοί υποψήφιοι ξόδεψαν σημαντικά περισσότερα από ένα δισεκατομμύριο δολάρια γιά τήν κούρσα τού λευκού οίκου, του οποίου περισσότερο από το ήμισυ επενδύθηκε σέ τηλεοπτικές διαφημίσεις.

Σύμφωνα μέ τήν Επιτροπή Χρηματοδότησης Εκστρατειών τής Καλιφόρνιας, μόνο  χρήματα σέ επαρκείς ποσότητες μπορούν νά προσδίδουν τίς απαιτούμενες ιδιότητες ή προϋποθέσεις σ’ ένα μέτρο ή νομοσχέδιο που αποτελεί μέρος ενός δημοψηφίσματος. Καί τό δέ προτεινόμενο μέτρο που υποστηρίζεται από μεγάλα ποσά χρημάτων επικρατεί τών οικονομικώς ασθενέστερων . Από αυτή την άποψη, η οικονομική διαφορά αντιπαρέρχεται καί προέχει έναντι τής πολιτικής ισότητας στήν σφαίρα πληροφόρησης · καί τοιουτοτρόπως, η αγορά τών ιδεών έχει υποστεί ετεροκλινή κατανομή πρός εξυπηρέτηση τών γνωστών συνήθων ειδικών συμφερόντων . Και εξ αιτίας αυτής τής νέας πολιτικής πραγματικότητας ως μία επιχειρηματική δραστηριότητα, στίς περισσότερες πολιτείες, τα ιδιωτικά συμφέροντα ξοδεύουν 100 φορές περισσότερα από αυτά τών απλών πολιτών γιά νά επηρεάσουν τούς ψηφοφόρους, καί πολύ περισσότερα απ’ ότι  ξοδεύεται γιά νά ελέγχουν τούς νομοθέτες τής πολιτείας.

Μία μελέτη από το Συμβούλιο Οικονομικών Προτεραιοτήτων βρήκε ότι επί τού δικαιώματος καί τής διαδικασίας γιά πρόταση νόμου εκ μέρους τών εκλογέων σέ όλες τίς πολιτείες, η εταιρικώς υποστηριζόμενη πλευρά σχεδόν πάντα ξοδεύει πολύ μεγαλύτερα ποσά από τούς αντιπάλους της και κερδίζει περίπου 80% αυτών. à

{  ΑΔΕ : εκλογές, προτάσεις πρός δημοψήφισμα, Κρατική Τράπεζα Πληροφόρησης, Δεξαμενές Σκέψεις, βάσις, ΜΜΕ, …}

Μία άλλη μελέτη που χαρτογράφησε τίς προτάσεις δημοψηφισμάτων από το 1976 ως το 1982 βρήκε επίσης ότι   η πλευρά υψηλής επενδύσεως επικρατούσε κατά σχεδόν τό 80%. Είκοσι έτη αργότερα, το περιεχόμενο τών ερωτήσεων καί προτεινομένων μεταρρυθμίσεων είναι τόσο ασαφές καί δυσνόητο ένεκα τής επιστημονικής, επαγγελματικής γλώσσας καί τών αναφορών που οι περισσότεροι πολίτες δέν μπαίνουν στό κόπο νά ψηφίσουν. à { ΑΔΕ : δημοψηφίσματα, ΜΜΕ, … }

Οι προσπάθειες τών πολιτειών ν’ αντιμετωπισθεί η δυσανάλογος χρηματοδότηση, νά μεταρρυθμιστεί η χρηματοδότηση εκστρατειών, και νά περιοριστεί τό ποσό που μπορούν νά ξοδέψουν οι επιχειρήσεις γιά τήν υπεράσπιση μίας πολιτικής, έχουν ανατραπεί από το Ανώτατο Δικαστήριο μέ βάση τού πρώτου άρθρου τού συντάγματος. Στήν υπόθεση Buckley κατά Valeo, το Ανώτατο Δικαστήριο απεφάνθη  ότι οι χρηματικές συνεισφορές ισοδυναμούσαν μέ τήν ελευθερία τού λόγου και υποστήριξαν ότι οι περιορισμοί στίς δαπάνες εκστρατείας παραβίαζαν το δικαίωμα τού πρώτου άρθρου που εγγυάται τήν διαβίβαση τών ιδεών στο κοινό. Στήν υπόθεση National Bank κατά Bellotti, το Ανώτατο Δικαστήριο ακύρωσε ένα καταστατικό τής Μασαχουσέτης που απαγόρευε τίς εταιρικές συνεισφορές γιά πολιτικές εκστρατείες που αφορούσαν προτάσεις πρός δημοψήφιση, λόγω τού ότι τό πρώτο άρθρο προστατεύει τόν ελεύθερο λόγο καί τών εταιρειών ειδικών συμφερόντων. Τροποποιήσεις, συντάγματα, ιδρύματα..., είναι όλα επιβλητικά, εκφοβιστικά, δυσνόητα εντάλματα καί ηθικές επιταγές τού πολιτισμού τού κράτους στήν υπηρεσία τών ολίγων κληρονόμων του που καθορίζουν τούς κανόνες τής λογικής και σκιαγραφούν τήν αίσθηση τής ηθικής και τού σκοπού τής ανθρώπινης υπάρξεως : το αμερικανικό γνωμικό "Ο χρόνος είναι χρήμα"  έχει γεννήσει τό σημερινό αδέλφι του "Τό χρήμα καθορίζει τόν δημόσιο διάλογο, τό χρήμα είναι ο Λόγος", ξένο και εχθρικά πρός τήν ‘’Πόλιν’’ τής ελεύθερης σκέψης καί τών υπερβατικών πολιτών.

{ Δεδομένου ότι τό «Ισχυρό Χρήμα» μπορεί νά επηρεάσει τό δικαστικό σώμα à ΑΔΕ: τό σύνολο τών πολιτών έχει τήν δύναμη νά αμφισβητήσει καί νά ανατρέψει τήν κρίση τού ανωτάτου δικαστηρίου όταν θεωρούν συνετή αυτή τήν παρέμβαση τους μόνο μετά από αμερόληπτη συζήτηση, ενδοσκόπηση καί τήν πλήρη επιστημονική ενημέρωση τους στό σχετικό ζήτημα }

Η αυξανόμενη δυσανάλογος συνεισφορά χρημάτων στήν πολιτική χρησιμοποιείται γιά νά διαστρεβλώσει τήν εικόνα τού κοινού περί τής κοινωνικό-πολιτικής πραγματικότητας και γιά νά καθοδηγήσει τίς πολιτικές προτιμήσεις του. Καί όπως ο καθηγητής O.H. Gandy, Jr. έγραψε, "Η αυξανόμενη ανισότητα στήν χρηματοδότηση τής πολιτικής δεν μπορεί παρά νά επιδεινώσει τίς αχανείς και καταστρεπτικές ανισότητες που χαρακτηρίζουν τήν αμερικανική πολιτική οικονομία καθώς οδεύουμε στήν εποχή τής πληροφόρησης... Αυτές οι ανισότητες αναφαίνονται σέ μία περιοχή δράσεως που είναι ζωτικής σημασίας γιά τήν υποστήριξη τής δημοκρατικής πολιτικής συγκρότησης... Αυτές οι ανισότητες έχουν νά κάνουν μέ τη διαφορική πρόσβαση στήν πληροφόρηση που είναι απαραίτητη γιά τήν ενημερωμένη λήψη αποφάσεων."

Έτσι, η πλήρης και ανοικτή αγορά ιδεών που προσφέρεται από τά ΣυΔιΜεΤηΕπ δεν θα εκδημοκρατιστεί ποτέ αν το πρόβλημα χρηματοδότησης –  η μάστιγα τής πολιτικής – δέν αντιμετωπισθεί και το σύνολο τών πολιτών δέν γίνουν ευφυή, ενεργά μέλη μίας κοινωνίας μέ υπερβατικό ‘’τέλος’’.

ΜΜΕ : Συγκέντρωση καί Ιδιοκτησία.

ΤΛ – Μονοπώλιο.

Σήμερα, η συγκέντρωση και η παγκοσμιοποίηση αποτελούν καθολικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα τής παγκόσμιας οικονομίας βιομηχανιών που κυμαίνονται από το πετρέλαιο ως τα φάρμακα, και από τα αυτοκίνητα ως το σαπούνι. Κινούμενες από καθαρή πλεονεξία, οι πολυεθνικές προπαγανδίζουν ότι η κυριαρχία τής αγοράς είναι μία απαραίτητη προϋπόθεση γιά νά υπάρξει παγκόσμιος πρόοδος ενώ εξαγοράζουν, συγχωνεύουν καί συναλλάσσονται μέ τούς ανταγωνιστές σέ όλους τούς τομείς τής οικονομικής δραστηριότητας.

Τά νέα μαζικά μέσα επικοινωνίας, μία από τίς πιό γρήγορα αναπτυσσόμενες βιομηχανίες τού κόσμου, ευρίσκονται στήν πρώτη γραμμή κίνησης πρός τό ‘’γιγαντισμό’’. Οι τιτάνες τών ΜΜΕ, όπως η News Corp., Sony, Time Warner, Viacom / Paramount, TCI, Betelsmann, καί  η MCA τής Matsushita, συνδέονται άρρηκτα μέ κοινοπραξίες, αλληλο-εμπλεκόμενες συνεργασίες, και ολιγοπωλιακές συμφωνίες. Ενώ ο αριθμός τών νέων καναλιών αυξάνεται ραγδαία, ο αριθμός ‘’θυροφυλάκων’’ τής παγκόσμιας πραγματικότητας στενεύει μ’ ένα ανησυχητικό ποσοστό : ένας πραγματικός κίνδυνος κατά τής δημοκρατίας.

  "Το μονοπώλιο είναι ένα φοβερό πράγμα έως ότου γίνεις ο ιδιοκτήτης του.", δήλωσε ο μεγαλουσιάνος τών μέσων R. Murdoch. Η μονοπώληση τών άκρως συγκεντρωμένων, όλο και περισσότερο επηρεαζόντων μέσων τηλεπικοινωνιών εξουσιάζει τόν δημόσιο διάλογο, επηρεάζει τίς απόψεις τής πλειοψηφίας ή καί ακόμη ποδηγετεί τήν κοινή γνώμη.

Ο J. Malone – πρόεδρος τής Telecommunications, INC., ήτοι ο μεγαλύτερος φορέας καλωδιακής τηλοψίας τών ΗΠΑ – προέβλεψε το 1995 ότι, "... δύο ή τρεις επιχειρήσεις θα εξουσιάσουν τελικά τήν παροχή υπηρεσιών τηλε-επικοινωνιών μέσα από τίς παγκόσμιους διαύλους ταχείας κυκλοφορίας πληροφοριών.

Το 1932, η GE αναγκάστηκε βάσει θεσπίσματος τού Υπουργείου Δικαιοσύνης νά αποστερηθεί τό πλειοψηφικό μερίδιο της μέ τήν ελπιδοφόρο νέα ραδιο-επιχείρηση, RCA. Το 1985, η GE αγόρασε τήν σεβάσμιο RCA γιά περίπου $6,5 δισεκατομμύρια.

Ο Ralph Nader και άλλες δημόσιες προσωπικότητες είχαν προβάλει ερωτήματα γιά τήν καταλληλότητα τής GE νά αγοράσει τήν RCA καί νά διοικεί τήν NBC. Εξέφρασαν τήν ανησυχία τους γιά τήν ανεξαρτησία και τήν ακεραιότητα τών ειδήσεων τής NBC υπό τήν επιμελητεία τής GE.

Έτσι, ζούμε σέ μία νέα εποχή επιχειρηματικής δραστηριότητας κατά τήν οποία η εφαρμογή τού αντικοινοπρακτικού νόμου ακυρώνεται.

Μόνο μία επανασυνδεμένη μέ τήν RCA GE – οι Πρόεδροι τών δύο επιχειρήσεων επέμειναν – θα είχε το ικανοποιητικό μέγεθος, τήν επιρροή, τούς οικονομικούς πόρους, καί τήν αποτελεσματική μεθοδεμπορία ώστε νά επιστρέψει τήν ηλεκτρονική βιομηχανία και τίς χαμένες θέσεις εργασίας. Η FCC, το Υπουργείο Δικαιοσύνης, και οι μέτοχοι και τών δύο επιχειρήσεων ενέκριναν γρήγορα τήν πώληση της στήν GE. Εντούτοις, παρά αυτήν τήν ελιτιστική ρητορική περί πατριωτική, υγιή οικονομική πολιτική, μόλις που είχε προλάβει νά στεγνώσει το μελάνι επί τού συμφωνητικού τής αγοραπωλησίας καί η GE εκποίησε το όνομα τής RCA καί ολόκληρη τήν σειρά ηλεκτρονικών προϊόντων της σέ έναν ισχυρό ξένο ανταγωνιστή, τήν Thompson – γαλλικών συμφερόντων επιχείρηση ηλεκτρονικών. Ως αποτέλεσμα τής συγχώνευσης, οι ΗΠΑ απώλεσαν ακόμη καί αυτό τό λίγο που τής είχε απομείνει από τήν βιομηχανία κατασκευής ηλεκτρονικών προϊόντων καί τίς περισσότερες θέσεις εργασίας αυτής.

Η GE επίσης γρήγορα εκποίησε τήν NBC Radio καί χορήγησε άδεια χρήσης τού ονόματος NBC Radio News σέ μία επιχείρηση που δεν είχε καμία σχέση μέ τίς ειδήσεις τής NBC. Διαμαρτίες τού είδους ότι ήταν ανήθικο και δημοσιογραφικά ανεύθυνο γιά το όνομα τής NBC News νά εμφανίζεται σέ δελτία ειδήσεων τά οποία οι NBC News ούτε παρήγαγαν ούτε είχαν οιονδήποτε εκδοτικό έλεγχο ή ευθύνη γιά αυτά, έπεσαν στό καινό. Η εκμετάλλευση εμπορικών σημάτων βιομηχανικών επιχειρήσεων χορηγείται αντί μεγάλων ποσών, επισήμανε η GE καί η NBC News δεν θά έπρεπε νά αποτελεί εξαίρεση. Και τελικά, παρά όλες τίς διαβεβαιώσεις, η GE δεν σπατάλησε καθόλου χρόνο εις τό νά αφήσει καί αυτή τό σημάδι τής καπιταλιστικής πρακτικής, συρρικνώνοντας και υποβιβάζοντας τήν ποιότητα και τόν χαρακτήρα τών NBC News.

Το 1985, η NBC επιδίωξε νά αποκτήσει ένα ελεγκτικό μερίδιο τής CNN, αλλά ο T.  Turner πούλησε τό κύριο μερίδιο τής επιχείρησής του στούς μεγαλύτερους διανομείς καλωδιακής τηλοψίας – μεταξύ αυτών η TCI και Time Warner που έλεγχαν τά προγράμματα δεκάδων εκατομμυρίων συνδρομητών – οι οποίοι αρνήθηκαν νά επιτρέψουν στήν NBC νά ανταγωνιστεί μέ τήν CNN προσφέροντας στό κοινό ένα άλλο καλωδιακό κανάλι ειδήσεων, προστατεύοντας έτσι τά οικονομικά συμφέροντά τους μέ τήν CNN, δηλ. μέ τό νά συντηρούν τό μονοπώλιο της ως η μόνη καλωδιακή τηλοψία ειδήσεων επί εικοσιτετράωρου βάσεως.

Αργότερα η NBC αγόρασε τήν αρχική καλωδιακή τηλοψία συνεχούς χρηματοοικονομικής ειδησεογραφίας Financial News Network (FNN) και τήν απενεργοποίησε αμέσως ώστε αυτή νά μήν ανταγωνίζεται ενάντια τής CNBC, δηλ. ενάντια τού δικού της καναλιού τών χρηματοοικονομικών καί καταναλωτικών ειδήσεων.

Το MSOs (Ιδιοκτήτες Πολλαπλών Συστημάτων, ήτοι τό καρτέλ καλωδιακής τηλοψίας) είχε αναγκάσει τήν NBC νά δεχθεί ως όρο αναμετάδοσης τών προγραμμάτων της από αυτούς ότι η CNBC δεν θα γινόταν μία γενική υπηρεσία ειδήσεων εν μέρει από τήν TCI, Time Warner, Viacom, και άλλους MSOs.

   Τόν Οκτ. τού1993, η τηλεφωνική εταιρεία Bell Atlantic που τό σήμα της έφθανε σέ 18 εκατομμύριο σπίτια και ενεργοποιεί τα κυψελοειδή τηλεφωνικά συστήματα που εξυπηρετούν 800.000 πελάτες, συμφώνησε νά αγοράσει τήν κραταιή TCI αντί τού ποσού τών $33 δισεκατομμυρίων. Έτσι, αντί νά ανταγωνιστούν θα ένωναν τίς δυνάμεις τους και θα μοίραζαν τήν αγορά μέ τα καλώδιά τους φθάνοντας στα σπίτια και τούς εργασιακούς χώρους άνω τού 40% τού έθνους – ένα τρομακτικό μεγαθήριο τηλε-επικοινωνιών.

Αλλά μερικούς μήνες αργότερα η μέγα-συγχώνευση κατέρρευσε διότι τελικά οι δύο επιχειρήσεις δεν μπόρεσαν νά εφαρμόσουν τούς όρους συμφωνίας τους. Η ρητορική τους περί τού ότι η συγχώνευση ήταν απολύτως ουσιαστική εις τό νά αποτελέσει τήν απαρχή τής επανάστασης στό χώρο τών τηλε-επικοινωνιών, νά οικοδομήσει τήν υπερ-λεωφόρο ταχείας κυκλοφορίας πληροφοριών, και νά εξασφαλίσει τήν παγκόσμια ανταγωνιστικότητα τής Αμερικής ξεχάστηκε όσο γρήγορα είχε διατυπωθεί.

Το 1993, η CBS, καί αργότερα ο πρόεδρος τής News Corporation, Rupert Murdoch, προσπάθησαν νά πείσουν έστω καί έναν παροχέα καλωδιακής ΤΛ νά τούς δεχτεί ως ανταγωνιστικά κανάλια ειδήσεων, καί βρήκαν κλειστές τίς πόρτες.

    Έτσι, στίς αρχές δεκαετίας τού '90 υπήρξαν δύο άτομα, ο πρόεδρος τής TCE, J. Malone, καί ο πρόεδρος τής Warner, G. Levin, οι οποίοι θέσπισαν ότι πρέπει νά υπάρξει μόνο ένα εικοσιτετράωρο κανάλι ειδήσεων. Γιά τουλάχιστον τα τελευταία 10 έτη, τα περισσότερα από αυτά που καθημερινώς οι Αμερικανοί βλέπουνε και ακούνε στήν τηλεόραση καί διαβάζουν στίς εφημερίδες καί περιοδικά ειδήσεων ευρίσκονται ήδη υπό τόν έλεγχο συγκεκριμένων πολυεθνικών. Και μερικές από τίς μεγαλύτερες αυτών – όπως η GE καί η News Corp. – δέν φημίζονται γιά τήν αφοσίωση τους γιά τό δημόσιο καλό, τήν δέσμευσή τους γιά ποιοτική δημοσιογραφία, ή γιά το ενδιαφέρον τους γιά δημοσιογραφική αμεροληψία και ακεραιότητα. Φυσικά, η κατάσταση θα μπορούσε μόνο νά χειροτερέψει στήν εταιρική Αμερική καθώς οι συγχωνεύσεις καί εξαγορές  πολυμέσων συνεχίζονται μέ πολύ γρήγορο ρυθμό χωρίς ουδεμία ανησυχία ή ενέργεια από τό αντικοινοπρακτικό τμήμα τού Υπουργείου Δικαιοσύνης, αλλά μόνο ως παρηγοριά ακούστηκε φευγαλέα ως μία γενναία ‘’αποκάλυψη’’ η δήλωση τού  H. Geller, πρώην γενικού συμβούλου τής FCC, " τό πρότυπο καλωδιακής τηλοψίας αποτελεί μία ιστορία τρόμου κατά τού Πρώτου Άρθρου τού Συντάγματος..."

Οι πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων επενδύσεις γιά τήν ανάπτυξη τού νέου τοπίου τηλε-επικοινωνιών παρακινούνται από ένα απλό, ακαταμάχητα δελεαστικό όραμα : η προοπτική της μετατροπής κάθε σπιτιού και εργασιακού χώρου σέ : έναν αυτοματοποιημένο ηλεκτρονικό κινηματογράφο · εμπορικό κέντρο · παιχνίδι δράσης · ένα κέντρο ελεγχόμενης πληροφόρησης, καί χρηματοοικονομικής καί επιχειρηματικής δραστηριότητας· και ίσως ακόμη καί σέ ένα ηλεκτρονικό κέντρο τυχερών παιχνιδιών που χάρις στόν τηλεχειρισμό μας θά μάς ‘’διασκεδάζει’’ όποια ώρα ή ημέρα ο εθισμός μας απαιτεί τήν δόση του. Η νέα υπερ-λεωφόρος πληροφόρησης δεν θα είναι ένας αυτοκινητόδρομος ελευθέρας προσβάσεως αλλά ένας αυτοματοποιημένος ιδιωτικός δρόμος διοδίων που θά ταξιδεύεται συνήθως από εκείνους που θά μπορούν νά αντέξουν οικονομικά νά καταβάλουν τό αντίτιμο γιά τήν πληθώρα τής δημοφιλούς ψυχαγωγίας, τής ενημέρωσης, τών δεδομένων, τών επικοινωνιών, και τών υπηρεσιών συναλλαγής που θα προσφέρει.

Φορολογούμενος, ο αξιόπιστος χορηγός τής ελίτ.

Μέσ’ τήν μέση τού εμφύλιου πολέμου, 1860s, τό Κογκρέσο απονέμηνε προσοδοφόρες επιχορηγήσεις και ειδικά κίνητρα – όπως, δικαίωμα πρόσβασης σέ δημόσιο γή, όση ξυλεία απαιτείτο, πέτρα και γη που απαιτούνταν γιά νά χτίσουν το σιδηρόδρομο, 20 τμήματα  εδάφους γιά κάθε μίλι που κατασκευαζότανε και πίστωση που κυμαινότανε από $16.000 έως $48.000 ανά μίλι – στήν εταιρεία Union Pacific Railroad. Πανίσχυρες, νέες επιχειρησιακές αυτοκρατορίες δημιουργήθηκαν και τεράστιες περιουσίες αποκτήθηκαν – χάρις στίς δωρεές τής ομοσπονδιακής κυβέρνησης – από μερικούς τώρα-θρυλικούς μεγιστάνες τού σιδηροδρόμου, άτομα όπως ο J. Gould, W.H. Vanderbilt, J. Cooke, E.H. Harriman, A. Carnegie, καί ο J.P. Morgan.

Μή ικανοποιημένοι μόνο μέ τήν ιδιοκτησία τών σιδηροδρομικών γραμμών, οι βαρόνοι τού  σιδηροδρόμου τού 19ου αιώνα χρησιμοποίησαν τόν μονοπωλιακό έλεγχο τους επί τού εθνικού συστήματος μεταφορών ως μοχλό γιά νά αποκτήσουν τόν έλεγχο τών επιχειρήσεων που εξαρτώντο από τούς σιδηροδρόμους γιά νά φέρουν τα προϊόντα τους στήν αγορά. Προσφεύγοντας στό μαγείρεμα τιμών εισιτηρίων καί αυθαίρετη χρέωση αγαθών, στήν προνομιακή μεταχείριση, στίς κρυμμένες επιστροφές χρέωσης στούς συνεργάσιμους επιχειρηματίες, καί στήν προκλητική καί ωμή οικονομική και πολιτική επιρροή τους, οι μεγιστάνες τού σιδηροδρόμου μέ τραμπούκικες μεθόδους απέκτησαν τήν βιομηχανία τού χάλυβα, τά ορυχεία τού άνθρακα, και τίς επιχειρήσεις ξυλείας.

~ Τό στήσιμο τών χρηματιστηριακών τιμών και η πολιτική επιρροή εξαγοράζετο κατά τρόπο τόσο οφθαλμοφανή ώστε περί το τέλος τού19ου αιώνα τά σκάνδαλα έφτασαν ως τό  γραφείο τού Αντιπροέδρου και ακόμα και, ως υποστηρίχτηκε, καί σ’ όλο τόν Λευκό Οίκο.

{ Σάν νά μήν ήταν αυτοί οι οποίοι τούς είχαν δώσει τό πράσινο φώς καί βοηθήσει μέ όλους τούς πιθανούς νοητούς τρόπους… }

Τα παντοδύναμα συμφέροντα τής ανωτέρω νεοδημιουργηθείσας πλουτοκρατίας εξουσίαζαν τίς κυβερνήσεις τών πολιτειών καί έλεγχαν πλήρως αρκετό αριθμό τού νομοθετικού σώματος.

Οι νόμοι κατά τής κοινοπραξίας έσπασαν το ασφυκτικό άδραγμα τών βαρόνων σιδηροδρόμου επί τών άλλων βιομηχανιών. Ο Διαπολιτειακός Νόμος Εμπορίου τού 1887, οι αντικοινοπρακτικοί νόμοι τού Sherman τό 1890, και οι διάφοροι νόμοι διευθέτησης λειτουργίας τών σιδηροδρόμων που θεσπίστηκαν στίς αρχές τού 20ού αιώνα, ενέκριναν τήν άμεση κυβερνητική παρέμβαση γιά νά προστατευθεί το δημόσιο συμφέρον. Η Διαπολιτειακή Επιτροπή Εμπορίου συγκροτήθηκε γιά νά μεριμνεί ότι οι σιδηρόδρομοι τού έθνους θά λειτουργούσαν " γιά το δημόσιο συμφέρον, τήν εξυπηρέτηση καί κατ’ ανάγκη" – καί αυτή δέ είναι η ακριβής φράση που ενσωματώθηκε αργότερα στόν Νόμο Επικοινωνιών τού 1934 γιά νά ρυθμίζει το νέο μέσο επικοινωνίας, τό ραδιόφωνο.

    Οι σημερινοί μεγιστάνες τηλε-επικοινωνιών, όπως οι βαρόνοι τών σιδηροδρόμων έναν αιώνα πριν, παραβγαίνουν μεταξύ τους γιά νά εκμεταλλευθούν πρός ίδιον όφελος τα προσοδοφόρα κυβερνητικά κίνητρα καί τίς φοροαπαλλαγές γιά νά οικοδομήσουν τά ευρυ-ζωνικά δίκτυα τους. Όπως εκείνες τίς ανεξέλεγκτες επιχειρήσεις σιδηροδρόμου, έτσι καί σήμερα οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις τηλε-επικοινωνιών εξαγοράζουν τα τοπικά συστήματα, συγχωνεύονται μέ τόν ανταγωνισμό καί μέ τά δίκτυα μεγάλων αποστάσεων, καθορίζουν καί διεκδικούν μονοπωλιακά δικαιώματα, και χρησιμοποιούν εκβιαστικά τήν μόχλευση τών συστημάτων παροχής τους γιά νά αποκτήσουν τόν έλεγχο επί τών επιχειρήσεων που παράγουν τα προϊόντα και τίς υπηρεσίες που αυτές προωθούν στήν παγκόσμιο αγορά.

Η επιστήμη τής σημερινής πολιτικής καί τά ολέθρια παρακλάδια της.

Από τήν πρώτη προεδρική εκστρατεία τού Eisenhower το 1952, όταν οι διαφημιστικές εταιρείες παρήγαγαν τίς πρώτες πολιτικές τηλεοπτικές καί εκστρατειών διαφημίσεις γιά τούς πελάτες τους, οι πολιτικοί επιστήμονες και άλλοι ειδικοί έχουν εκφράσει τήν ανησυχία τους γιά τήν αυξανόμενη επαγγελμοποίηση τής πολιτικής, αποδοκιμάζοντας τήν ευρέα χρήση τών αντι-ιδεολογικών και περίπλοκων νέων τεχνικών πειθούς τής μάζας.

Οι Δημοκράτες καί οι Ρεπουμπλικάνοι ξοδεύουν εκατομμύρια γιά τίς "κενές πολιτικού περιεχομένου τηλεοπτικές διαφημίσεις καί υπερβολικές παραπλανητικές προβολές", αλλά τίποτα πλέον γιά "τόν αυθεντικό δημόσιο διάλογο..., (ή εις τό) νά συνομιλούν καί ν’ αφουγκράζονται τούς ψηφοφόρους τους..., (ή εις τό) νά προσλάβουν ικανούς διοργανωτές που θά μπορέσουν νά βγάλουν τούς ανθρώπους από τήν απομόνωσή τους καί νά τούς εντάξουν σέ αντιπροσωπευτικές πολιτικές οργανώσεις.’’

Τα τελευταία 20 χρόνια, έχουν γίνει δραματικές βελτιώσεις στίς μεθόδους που παρακολουθούν καί διευθύνουν τήν κοινή γνώμη. Σήμερα, κάθε πολιτική εκστρατεία οιασδήποτε σημασίας διευθύνεται από υπερ-εξειδικευμένες, μισθωμένες ομάδες εμπειρογνωμόνων : διευθυντές εκστρατείας, διαφημιστικές εταιρείες, παραγωγοί, συγγραφείς, τηλεοπτικοί διευθυντές, ερευνητές, σύμβουλοι τών ΜΜΕ, πολιτικοί σύμβουλοι, κ.λπ. .... Αυτοί οι πλήρους απασχόλησης επαγγελματίες τής πολιτικής έχουν τίς δεξιότητες, τήν εμπειρία, και τούς πόρους γιά νά ενορχηστρώσουν και νά εκμεταλλευτούν τόν συναισθηματικό κόσμο τών ψηφοφόρων και νά επηρεάσουν τίς απόψεις τους. Και δυστυχώς, σήμερα τα ΣυΔιΜεΤηΕπ γίνονται ένα άλλο ένα από τα εργαλεία τους μέ τά οποία ελέγχουν τήν κοινή λογική τής μάζας.

     Η αντικοινωνική λειτουργία τής πολιτικής αποτελεί τό κυρίως στηρίζον καί θεληματικό σθένος που παράγει τήν διάδοση τής μονοθεματικής, ιδιοτελούς πολιτικής : τό ατομικό συμφέρον, ομάδες μεμονωμένων πολιτών που οργανώνονται γιά νά παλέψουν υπέρ ή κατά ενός περιορισμένου ορίζοντος πολιτικού ζητήματος.

Η προώθηση μεμονωμένων ή ατομικών συμφερόντων αντί τών κοινών αξιών είναι επικίνδυνη και γιά μία ετερογενή ή ομοιογενή κοινωνία, και ένα κοινό δέ που είναι διχασμένο ή διασπασμένο από έντονα δεσμευτικά εθνικά, θρησκευτικά, φυλετικά ή άλλα μεμονωμένα συμφέροντα αποτελεί ένα κοινό ανίκανο νά συμφωνήσει σχετικά μέ αυτό που ωφελεί τό σύνολο τής κοινωνίας. Η ιστορία διδάσκει ότι όταν οι πολίτες αντιμετωπίζουν κάθε ζήτημα μέ συγκρουόμενες προτεραιότητες και χωρίς καμία κοινή αίσθηση περί τών πολιτισμικών αξιών καί τής πολιτιστικής κληρονομιάς τους, τότε η προαπαιτούμενη συνοχή γιά τήν στήριξη τής δημοκρατίας είναι αδύνατον νά επιτευχθεί, και έτσι οι απερίσπαστες δραστηριότητες τής ελίτ μπορούν νά εγγυώνται τόν πλήρη έλεγχο αυτής επί όλου τού υλικού καί πνευματικού πλούτου τού κράτους τους.

Πρότυπα καί ποιότητα τών ΜΜΕ.

Τα επικρατούντα μέσα υποβιβάζουν τα πρότυπά τους στό χαμηλότερο, πιό άμεσα καί στιγμιαίως προσβάσιμο επίπεδο αισθησιοκρατίας καί σκανδαλολογίας : Οι ειδήσεις τής στιγμιαίας ανταμοιβής – ιστορίες που καλύπτουν θέματα περί δωροδοκίας, ατυχήματα, καταστροφές, εγκλήματα, τήν σεξουαλική παρέκκλιση, καί το κοινωνικό κουτσομπολιό – έχουν εκτοπίσει κατά ένα μεγάλο μέρος τίς ειδήσεις τής καθυστερημένης (μελλοντικής) ανταμοιβής – ιστορίες που περιλαμβάνουν τα κρισίμως σημαντικά οικονομικά, κοινωνικά, και πολιτικά ζητήματα. Η δόλια απομίμηση, ο θεατρινισμός, η υπερβολή, η επιπολαιότητα, και η διαμάχη πρός χάριν τής πόλωσης χαρακτηρίζουν όλο και περισσότερο τίς επιδόσεις τής τηλεόρασης που παραμένει ακόμα τό πιό σημαίνον απ’ όλα τά ΜΜΕ. Η ηθική και οι κανόνες τής δημοσιογραφίας έχουν καταργηθεί γιά νά προωθήσουν τήν τάση προς τήν ασημαντότητα ώστε νά εξαφανιστούν οι συνοριακές γραμμές μεταξύ τών ειδήσεων και τής ψυχαγωγίας, τής αντικειμενικής δημοσιογραφίας και τής συνηγορίας. Αναπόδραστα, η ευτέλεια επιφέρει τίς συνήθεις συνέπειες της : διάβρωση εμπιστοσύνης τού κοινού πρός τά ΜΜΕ, αύξηση τού κυνισμού καί  απάθεια πρός τήν κοινωνικό-πολιτική πραγματικότητα μέ επακόλουθο τήν βαθειά αισθητή απαισιοδοξία γιά τήν βελτίωση τής ποιότητας τής δημόσιας ζωής ή τής πολιτικής πραγματικότητας.

Οι περισσότεροι Αμερικανοί πιστεύουν ότι οι τηλεοπτικές ειδήσεις εξωραΐζουν  το βίαιο έγκλημα, καί δυσφορούν μέ πίκρα τα χαμηλά πρότυπά της · τό 80% είναι πεπεισμένο ότι η τηλεόραση είναι επιβλαβής στήν κοινωνία και ειδικά στά παιδιά. Και όμως, περνούν 4-7 ώρες κάθε μέρα παρακολουθώντας τίς αποκρουστικές ανοησίες της, συντηρώντας έτσι τήν εξυπηρετική πεποίθηση ότι η πλειοψηφία τών πολιτών είναι ανίκανοι ν’ αναλάβουν τό έργο τής αυτό-διακυβέρνησης των, καί ότι μία άμεση δημοκρατία θα οδηγείτο αναπόφευκτα στήν παρακμή καί αποσύνθεση.

……………………………….συνεχίζεται………………………………………

Σπύρος Ε. Κουλουμπέρης

http://amesidemocratiaellenon.blogspot.com

adeepsilon@yahoo.gr

27440-26458

694-1569303