Εταιρείες - ΙΙΙ

ΙΙΙ-- ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ

 Η Έκθεση τής Ψυχής τής Σύγχρονης Ανώνυμης ή Μετοχικής Εταιρείας, ΑΜΕ   

                                                                                       2000.                Αγγλικά à Ελληνικά.

[ Σάς προτείνω έντονα νά διαβάσετε πρώτα τά ακόλουθα άρθρα :

ΟΙΚ.: Η ΑΔΕ κατά τού Εταιρικώς Προσανατολισμένου Φορολογικού Συστήματος τών ΗΠΑ.                                                                                                                          

ΟΙΚ : Κολομβία, FTAA, FTA. ]

Περιεχόμενα :

Καθορίζοντας μία εταιρεία ............................................................................1

Δικαιώματα, δυνάμεις καί ευθύνες μίας εταιρείας ........................................ 2

Δικαιώματα ...................................................................................................3

Δυνάμεις ...................................................................................................... 4

Ευθύνες.

Επιδράσεις, Συνέπειες.

Η Ηθική της νέας παγκόσμιας κυβέρνησης ..................................................5

Μια εναλλακτική λύση : η εταιρική δομή τής ΑΔΕ ....................................... 6

Καθορίζοντας μία εταιρεία.

“corporation, ουσ. [ L. corporatio *, η ανάληψις ενός σώματος, από τό L. corporare, νά παίρνεις τήν μορφή ενός σώματος, από τό corpus, ένα σώμα. *(από τό ελληνικό κορμός = ο κορμός ενός δέντρου μέ τά κλαδιά του κομμένα.) ] : 1 - μία ομάδα ανθρώπων που τούς χορηγείται ένας καταστατικός χάρτης ως ένα σώμα μέ τίς νομικά δυνάμεις, τά δικαιώματα, προνόμια, καί στοιχεία τού παθητικού ενός μεμονωμένου ατόμου, ξεχωριστά από εκείνα τών ατόμων που αποτελούν τήν ομάδα : μία εταιρεία μπορεί νά αγοράσει, νά πουλήσει, καί νά κληρονομήσει περιουσιακά στοιχεία ", Webster’s, 1979.

" institution, ουσ. [ L. insisto* à institutio (- onis), μία προδιάθεση/ τάση, διευθέτηση, καθιέρωση. ] 2 - ένας καθιερωμένοι νόμος, μία συνήθεια/ ένα έθιμο, μία πρακτική, ένα σύστημα, κ.λπ. 3 -  μία οργάνωση που έχει έναν κοινωνικό, εκπαιδευτικό, ή θρησκευτικό σκοπό, ένα σχολείο, νοσοκομείο, αναμορφωτήριο, μία εκκλησία, κτλ. ", Webster, 1979. *(από τά ελληνικά : εν (ιν) + ίστημι.

Αρχικά, τά δημόσια ιδρύματα/ ΑΜΕ δημιουργήθηκαν γιά νά εξυπηρετήσουν τό δημόσιο συμφέρον καί όχι γιά νά μεγιστοποιούν τό κέρδος τών μετόχων. Η πρώτη ΑΜΕ ανήκει στήν εκκλησία καί στήν ίδρυση των εμπορικών συντεχνιών τόν 12ον αιώνα. Στον 17ον αιώνα, ο βασιλιάς της Αγγλίας χορήγησε σέ άτομα έναν καταστατικό χάρτη ΑΜΕ γιά νά πραγματοποιήσουν συγκεκριμένα έργα, όπως τήν κατασκευή γεφυρών, υδάτινων έργων καί άλλων δημόσιων υπηρεσιών. Στήν πραγματικότητα, αρχικά η ίδρυση ανώνυμης εταιρείας θεωρείτο προνόμιο.

Είχαν μία περιορισμένη διάρκεια ζωής καί ένα μέγιστο ποσό κεφαλαίου που μπορούσαν νά ξοδέψουν προκειμένου νά ολοκληρώσουν τίς συγκεκριμένες εργασίες/ υποχρεώσεις τους που καθορίζονταν στούς καταστατικούς χάρτες τους. Έως τίς αρχές τού 20ου αιώνα, εάν ο καταστατικός χάρτης της εταιρείας παραβιάζετο, η άδειά της θα μπορούσε νά ανακληθεί, καί κυρίως, δέν θεωρείτο δικαιολογήσιμη η ίδρυση μίας ΑΜΕ όταν αυτή δέν εξυπηρετούσε τό δημόσιο συμφέρον.

Ο καταστατικός χάρτης οιασδήποτε ΑΜΕ, μπορούσε ν’ ανακληθεί, όταν αυτή αποτύγχανε νά εκπληρώσει τό σκοπό της, ή η επιχειρηματική δραστηριότητα της έβλαπτε τό δημόσιο συμφέρον. Εν τούτοις, η τελευταία φορά που ο καταστατικός χάρτης μίας εταιρείας ανακλήθηκε στόν Καναδά ήταν τό 1949, δεδομένου ότι οι νέας γενιάς, απλησίαστες ΑΜΕ είναι νομικές δημιουργίες που τρέφονται καί προστατεύονται από τους πολιτικούς μας οι οποίοι μέ απόλυτη μυστικότητα ξαναέγραψαν τους νόμους που τίς καθορίζουν καί ελέγχουν ανά τόν κόσμο, παραχωρώντας τες προνόμια που μόνο οι αυτοκράτορες είχαν τό προνόμιο ν’ απολαμβάνουν στήν παγκόσμια ιστορία μας.

Και έτσι, η ΑΜΕ έχει εξελιχθεί στό είδος ιδρύματος τό οποίο περισσότερο από κάθε άλλο καθορίζει καί υπαγορεύει τίς ζωές μας, αν καί είναι ο πιό ελάχιστα κατανοητό από τήν πλειοψηφία των φορολογούμενων. Όταν φέρνουμε στόν νού μία ΑΜΕ, αυτό που μπορεί νά εικονιστεί στόν εγκέφαλο μας είναι η καλλυντική γοητεία της (ένα ζωηρό στιλάτο λογότυπο, ένα αστείο τηλεοπτικό διαφημιστικό τραγουδάκι ή μελωδία), ένα αγαπημένο προϊόν, επενδυτικά κέρδη, ή θέσεις εργασίας. Οι περισσότεροι άνθρωποι σχεδόν ποτέ ή μετά βίας συνυπολογίζουν ή γνωρίζουν τίς απεργίες, τίς διεθνείς εμπορικές συμφωνίες, τά σκλαβοπάζαρα, τίς διαρροές πετρελαίου, καί τίς πολυάριθμες αντικοινωνικές καί αντι-περιβαλλοντικές πολιτικές που έχουν άμεση σχέση μέ τίς ΑΜΕ.

    Οι κυβερνήσεις σέ όλο τόν κόσμο, επιδιώκοντας νά προσελκύσουν τίς βιομηχανίες καί τό κεφάλαιο, έχουν μετατοπίσει τίς ευθύνες τους από τήν ρύθμιση καί έλεγχο τών ΑΜΕ στήν διευκόλυνση τους. Τίς παρέχουν κίνητρα, όπως φοροαπαλλαγές καί τό δικαίωμα νά εκμεταλλεύονται τούς κρατικούς φυσικούς πόρους καί τό εργατικό δυναμικό, καί θέτουν κανονισμούς καί πρόστιμα…

Θέτουν τά επιτρεπτά όρια στά επίπεδα εκπομπής βλαβερών χημικών ουσιών καί καθορίζουν τά πρόστιμα γιά τήν υπέρβαση αυτών. Αλλά ενώ οι πλουτοκράτες επωφελούνται όλων τών κινήτρων, αγνοούν τούς κανονισμούς καί υποχρεώσεις τους οφθαλμοφανώς καί προκλητικότατα. Γιατί; Απλούστατα, διότι μένουν ατιμώρητοι μέ τό, καί επειδή η αγάπη τους γιά τό χρήμα υπερβαίνει αυτής πρός τήν ανθρωπότητα.

Οι πολιτικοί έχουν πείσει τούς ψηφοφόρους τους ότι ο μόνος σωστός καί πιθανός τρόπος αντιμετώπισης προβλημάτων είναι o “αντιδραστικός” – ήτοι, τά αντιμετωπίζουμε αφότου έχουν εμφανιστεί. à { Η άγουσα τής ΑΔΕ είναι υπερ-δυναμική, δηλ. τό κοινωνικο-οικονομικό σύστημά της μέσω τής παιδείας καί τών νόμων της καλλιεργεί ένα σύνολο πολιτών που διαχειρίζονται εξαρχής υπεύθυνα τίς προσωπικές υποθέσεις καί εταιρίες τους χωρίς τήν ανάγκη γιά κίνητρα καί ποινικές ρήτρες. }

Ο οιοσδήποτε πολιτισμός είναι σύνθετος, καί οι δέ εταιρείες σήμερα κατέχουν τήν θέση του οδηγού που τούς επιτρέπει νά διαμορφώνουν τά περιβάλλοντα εργασίας μας, νά προκαλούν τήν νέο-αποκτηθήσα κατασκευασμένη μέσω τών ΜΜΕ καί εκπαιδευτικού συστήματος επιθυμία μας νά καταναλώνουμε άβουλα, καί νά νομιμοποιούν τήν άποψη ότι τά εταιρικά κέρδη καί η οικονομική ευημερία αυτών είναι σημαντικότερα από τήν κοινωνική ευημερία καί από ένα υγιές περιβάλλον. Έχουν υπερασπιστεί καί επιτύχει τήν μετατόπιση από τό νά  βλέπουμε καί νά αντιμετωπίζουμε τούς ανθρώπους ως πολίτες στό νά τούς μεταχειριζόμαστε ως καταναλωτές καί πελάτες, καί συνεχίζουν νά επηρεάζουν, ή ακριβέστερα νά ελέγχουν, τίς κυβερνήσεις μας στόν σχεδιασμό καί στήν επιβολή κανόνων καί νόμων που διαμορφώνουν τίς κοινωνίες.

Οι εταιρείες δέν έχουν τό δικαίωμα νά ψηφίσουν, καί όμως έχουν μία πολύ ισχυρή επιρροή επί τών κυβερνήσεων σέ όλα τά επίπεδα δράσεων αυτών. Τά συμφέροντα τους συχνά προηγούνται από εκείνων των πολιτών. Είτε τό ζητούμενο είναι εάν θά πρέπει νά προστατεύσουμε μία οικολογική περιοχή ή εάν επιτάσσεται νά λάβουμε μέτρα προστασίας εργαζομένων, οι ΑΜΕ σχεδόν πάντα κατέχουν τήν πιό ισχυρή ψήφο επιρροής όταν λαμβάνονται αποφάσεις που έχουν σχέση μέ τά συμφέροντα τους.

    Μπορούν καί δραστηριοποιούνται ως η υποκρυπτόμενη αλλά ουσιαστική παγκόσμια κυβέρνηση, έχοντας πρώτα παραγάγει καί διατηρώντας υπό τήν παντελή επίβλεψή καί  οικονομικό έλεγχο τους τήν «τάξη των συντονιστών» μέσω :

α)- τής ιδιοκτησίας τους καί ελέγχου από αυτές των ΜΜΕ,

β)- τής πλήρους καί αθέμιτης χρηματοδότησης προεκλογικών εκστρατειών γιά τήν εκλογή τών δικών τους ανθρώπων,

γ)- ασκήσεως παρασκηνιακής πολιτικής πιέσεως (Λόμπυ). Μέ άλλα λόγια, ξοδεύουν πολύ χρόνο καί δις $α γιά νά επηρεάζουν άμεσα τήν κυβέρνηση. Μισθώνουν εταιρείες «δημόσιων σχέσεων» γιά νά πιέσουν τήν κυβέρνηση, καί υποστηρίζουν εταιρικές «δεξαμενές σκέψεις» που προωθούν τίς απόψεις τους, όπως τό C.D. Howe Institute καί τό Fraser Institute. Ιδρύουν οργανώσεις κάλυψης καί προστασίας τους, όπως τό Business Council on National Issues (Επιχειρησιακό Συμβούλιο γιά Εθνικά Ζητήματα) γιά νά συντονίζουν τό «μήνυμά» τους, καί πιό πρόσφατα, χρηματοδοτούν1 τίς διεθνείς συνεδριάσεις των κυβερνήσεων (όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου).

1 (μ’ αντάλλαγμα τήν άμεση επαφή μέ τους πολιτικούς αντιπροσώπους ώστε νά είναι σέ θέση νά διαπραγματεύονται πίσω από τίς ηχομονωμένες κλειστές θύρες τους… à { ΑΔΕ: Λόμπυ καί Υπουργείο Εξωτερικών. }

δ)- η πρακτική της αρχής τών «περιστρεφόμενων θυρών» : Άτομα από τόν εταιρικό τομέα προσλαμβάνονται από τήν κυβέρνηση σέ θέσεις κλειδιά καί μερικοί εξ αυτών θέτουν τήν υποψηφιότητα τους γιά μία θέση στήν πολιτική εξουσία · οι πρώην γραφειοκράτες καί τά πρώην εκλεγμένα μέλη τής κυβερνήσεως προσλαμβάνονται από επιχειρήσεις καί χρησιμοποιούν τίς γνωριμίες τους γιά ν’ ασκήσουν πίεση στήν κυβέρνηση υπέρ τού εργοδότη τους.

Ένα από τά πιό αποκαλυπτικά καί κακόφημα παραδείγματα είναι αυτό τού Brian Mulroney, ο οποίος, μετά από τήν ολοκλήρωση δύο συνεχομένων θητειών ως πρωθυπουργός, εργάζεται τώρα γιά τό πανίσχυρο δικηγορικό γραφείο Ogilvy Renault καί είναι μέλος πολυάριθμων  διοικητικών συμβουλίων καναδικών καί αμερικανικών επιχειρήσεων. à { ΑΔΕ : Πρώην πολιτικοί, ανώτεροι δημόσιοι υπάλληλοι καί οι ιδιωτικές εταιρίες. }

    Αλλά φυσικά, αυτή η νέα παγκόσμια πραγματικότης της οικονομικής πολιτικής δέν θα είχε ποτέ υλοποιήσει χωρίς τήν επιμελημένη καί πιστή εργασία των εταιρικών μέσων, τά οποία αδιακόπως επικουρούν «τήν ζωτικής σημασίας ανάγκη» γιά ένα οικονομικό σύστημα βασισμένο στο διεθνές εμπόριο στήν θέση τής εθνικής αυτάρκειας, καί κυριολεκτικά παγιδεύουν τό κοινό τους στόν ατέλειωτο αγώνα τής υπερ-κατανάλωσης κρατώντας συνεχώς σ’ ετοιμότητα τούς πλαστούς εθισμούς τους ώστε νά διατηρείται υψηλός ο δείκτης πωλήσεων αντί της προώθησης ποιοτικών προϊόντων που καλύπτουν πραγματικές ανάγκες, καί αντί τής καλλιέργειας τής οικολογικής συνείδησης.

Ως απαραβίαστο κανόνα καί μέ μεγάλη δεξιότητα, τά εταιρικά ΜΜΕ συστηματικά κατηγορούν τήν κυβέρνηση γιά όλα τά στραβά στήν κοινωνία μας λές καί τά εταιρικά συμφέροντα δέν είναι αυτά τά οποία καθορίζουν τήν κυβερνητική ημερήσια διάταξη.

Έτσι, σήμερα η κυβέρνηση καί τά εταιρικά ΜΜΕ είναι τό λιπαντικό που συντηρεί τά γρανάζια τού οχήματος τών ΑΜΕ που κατευθύνει τόν «πολιτισμένο» κόσμο μακριά από τίς πανανθρώπινες αξίες.

Δικαιώματα, δυνάμεις καί ευθύνες μίας εταιρείας.

Έτσι, μία εταιρεία είναι πραγματικά ένα ίδρυμα που δημιουργείται από τόν «νόμο». Ο νόμος εξηγεί τά δικαιώματα, τίς δυνάμεις καί τίς ευθύνες της εταιρείας, αλλά στήν πράξη μία εταιρεία έχει μόνο δικαιώματα σέ έναν διεθνοποιημένο κόσμο που υπαγορεύεται από τήν νέο-φιλελεύθερη οικονομική πολιτική. Στήν πράξη, η παγκοσμιοποίηση – δηλ., οι διεθνείς εμπορικές συμφωνίες, η ιδιωτικοποίηση κρατικών εταιρειών, η καθιέρωση καθεστώτος ελεύθερου ανταγωνισμού, ... -- επιβάλλεται από τήν ΠΤ, τό ΔΝΤ, τόν ΠΟΕ..., καί τίς μυστικές υπηρεσίες των ισχυρότερων εθνών γιά νά εξυπηρετούν τίς ΑΜΕ.

                                    Δικαιώματα :

1- Η εταιρεία ως πρόσωπο : Οι εταιρείες θεωρούνται νομικά "πρόσωπα". Έχουν πολλά από τά δικαιώματα καί τίς ευθύνες που έχουν οι απλοί πολίτες, αλλά καί αρκετά άλλα/-ες που δέν έχουμε). Στίς εταιρείες έχουν παραχωρηθεί συνταγματικά δικαιώματα, όπως τό δικαίωμα τού ελεύθερου λόγου καί τό δικαίωμα τής προστασία τους από παράνομες έρευνες καί κατασχέσεις. Ως νομικό πρόσωπο, η εταιρεία θεωρείται μία πλήρης οντότητα.

Αυτό ακούγεται λογικό καί δίκαιο δεδομένου ότι οι εταιρείες ανήκουν σέ καί υπάρχουν χάρις σέ συγκεκριμένους ανθρώπους. Αλλά πώς ερμηνεύει αυτά τά δικαιώματα ένα δικαστήριο

καί η εφορία; Μέ ορισμένες εξαιρέσεις, όταν μία εταιρεία παραβιάζει τόν νόμο, τό δικαστήριο δέν θεωρεί τους ιδιοκτήτες καί διοικητικά στελέχη της υπεύθυνους. Αυτό δέ αναφέρεται συχνά ως τό "εταιρικό πέπλο".

2- Η αρχή μεγιστοποίησης τού κέρδους : Ο εταιρικός διευθυντής υποχρεούται διά νόμου νά ενεργεί μέ γνώμονα "τό συμφέρον της εταιρείας" ακόμα καί όταν οι αποφάσεις τους βλάπτουν τό περιβάλλον, ή δέν εξυπηρετούν τήν ευημερία των υπαλλήλων καί οικογενειών τους, τού κοινωνικού συνόλου. Επομένως, οποιαδήποτε απόφαση που λαμβάνεται από μία ΑΜΕ πρέπει νά απορρίψει οποιεσδήποτε βραχυπρόθεσμους ή μακροπρόθεσμους παράγοντες που θα μπορούσαν νά μειώσουν τά κέρδη της. Και έτσι, οι εταιρείες μπορούν νά λειτουργούν μέ βάση τήν αρχή ότι η αντικοινωνική συμπεριφορά τους μεταφράζεται σέ κέρδη χωρίς επιπτώσεις…

Στήν πραγματικότητα, η ανωτέρω αρχή είναι η γενεσιουργός αιτία τών σημαντικοτέρων δεινών της σύγχρονης ζωής : 

    à περιβαλλοντική υποβάθμιση, αυξανόμενη ρύπανση, τοξικός αέρας καί νερό...

    à μη-βιώσιμα επίπεδα ατομικού καί κρατικού χρέους, απώλεια βιοπορισμών γιά τίς κοινότητες, ένδεια, διαφορά αμοιβών, τραυματισμός στούς χώρους εργασίας…

    à παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων... 

    à υπονόμευση καί ανατροπή των δημοκρατικών ιδανικών.

3- Διαχωρισμός της ιδιοκτησίας καί της διαχείρισης : Οι ΑΜΕ ανήκουν στούς μετόχους, αλλά διοικούνται από τους διευθυντές που εκλέγονται από τους μετόχους. Κατά συνέπεια, οι μέτοχοι δέν επιτηρούν άμεσα τίς δραστηριότητες της εταιρείας τους. Οι μέτοχοι (καί τό κοινό) γνωρίζουν μόνο αυτές τίς ενέργειες τής εταιρείας τους που απαιτείται από τόν νόμο ή που αποκαλύπτονται από τά ΜΜΕ.

Στίς περισσότερες περιπτώσεις, είναι ουσιαστικά αδύνατο νά προσδιοριστούν οι πραγματικοί μέτοχοι μίας ΑΜΕ επειδή οι «πραγματικές» μετοχές μεταβιβάζονται σέ ένα κεντρικό «ταμείο καταθέσεων» γιά νά «διευκολύνονται» οι εμπορικές συναλλαγές. Οι περισσότεροι μέτοχοι δέ δέν είναι πραγματικά άτομα, αλλά επενδυτικοί εκπρόσωποι ιδρυμάτων καί ταμείων (όπως τά συνταξιοδοτικά κεφάλαια καί τά αμοιβαία κεφάλαια) οι οποίοι διαχειρίζονται τίς αποταμιεύσεις των πολιτών. Οι πολίτες κρατούν μόνο «μονάδες» σέ αυτά τά ταμεία καί δέν είναι μέτοχοι στίς επιχειρήσεις στίς οποίες τά κεφάλαια επενδύονται.

Ο διαχωρισμός της ιδιοκτησίας καί της διαχείρισης από τά εργασιακά έχει κρυσταλλωθεί σέ τέτοιο βαθμό ώστε οι μέτοχοι νά μήν ενδιαφέρονται γιά τήν ευημερία των υπαλλήλων... Όπως παρατήρησε ο Jerry Sterner (συγγραφεύς, πρώην επιχειρηματίας) : «Τό μόνο που έχεις νά κάνεις είναι νά παρουσιάσεις τήν ”αναδιάρθρωση” ως μία θετική κίνηση καί οι μέτοχοι είναι πανέτοιμοι νά τό χάψουν. Κλείνουμε τήν Α εταιρεία, απολύουμε Χ αριθμό ανθρώπων ώστε μπορούμε νά συνεχίσουμε τήν χρηματιστηριακή δραστηριότητα μας. Αλλά εμείς δέν ήμαστε αυτοί που καταβάλλει τό τίμημα. Οι υπάλληλοι, η κοινότητα καταβάλλουν πληρώνουν τήν νύφη. Ταυτοχρόνως, οι μισθοί καί τά επιδόματα τών διοικητικών στελεχών αυξάνονται επειδή έχουν τίς εξειδικευμένες γνώσεις καί τήν ωριμότητα νά πάρουν αυτού τού είδους ”σκληρές αποφάσεις”.»

4- Εταιρική ιδιοκτησία άλλων εταιρειών.

5- Περιορισμένη ευθύνη : Οι μέτοχοι μπορούν νά αποκομίσουν απεριόριστο κέρδος από τίς δραστηριότητες της εταιρείας τους, αλλά σέ περίπτωση που αυτή υποχρεωθεί νά πληρώσει πρόστιμο ή χρεοκοπήσει φέρουν ευθύνη μέχρι τού ποσού που έχουν επενδύσει σ’ αυτήν. Κατά συνέπεια, οι μέτοχοι είναι ανοσοποιημένοι στίς συνέπειες των εταιρικών παρανομιών ή αποτυχιών.

                                    Δυνάμεις :

1- Διαχωρισμός ιδιοκτησίας καί διαχείρισης.

2- Διαχωρισμός ονομαστικών καί ευεργετικών μετοχών.

3- Ουδεμία υποχρέωση λογοδοσίας γιά συγκυρίες ή απρόβλεπτες εξελίξεις.

4- Αθανασία : μία εταιρεία μέ τήν στενή ερμηνεία τού νόμου ζει γιά πάντα.

5- Απεριόριστο ποσό κεφαλαίου : Οι εταιρείες δικαιούνται ν’ αποκτήσουν απεριόριστα ποσά κεφαλαίου μέσω των δημόσιων προσφορών μετοχών ή μέσω των πωλήσεων αγαθών καί υπηρεσιών. Αυτό δέ τό κεφάλαιο μπορεί νά χρησιμοποιηθεί από αυτές γιά οποιοδήποτε σκοπό.

Η δυνατότητά τους νά αποκτήσουν απεριόριστο κεφάλαιο έχει οδηγήσει στήν δημιουργία εταιρειών μέ πλούτο μεγαλύτερο αυτού τών περισσοτέρων κρατών : τό σύνολο συναλλακτικών δραστηριοτήτων των κορυφαίων 200 εταιρειών τού κόσμου είναι μεγαλύτερο από τό σύνολο τών οικονομιών όλων των χωρών εκτός τών 10 πλουσιοτέρων κρατών, καί 18 φορές αυτού του ετήσιου εισοδήματος των 1,2 δισεκατομμύριο ανθρώπων (24% του συνολικού παγκόσμιου πληθυσμού) που ζουν στήν "απόλυτη" ένδεια.

6- Κινητικότητα, δυνατότητα ν’ αλλάξουν ”υπηκοότητα” : Εταιρείες μπορούν νά ενσωματωθούν (σέ ΑΜΕ) σέ μία επαρχία ή κράτος γιά νά εκμεταλλευθούν τίς προσφορές φοροαπαλλαγών, τήν έλλειψη κανόνων λειτουργίας τους, καί νά παράγουν τά προϊόντα τους σέ μία άλλη επαρχία ή άλλο κράτος που διαθέτει φτηνό εργατικό προσωπικό καί που αγνοεί τό περιβάλλον. Αυτή δέ η κινητικότητα τών ΑΜΕ είναι μερικώς τό αποτέλεσμα της κινητικότητας του κεφαλαίου καί μερικώς λόγω τών νόμων που τό επιτρέπουν.

Αναζητώντας φτηνά εργατικά χέρια καί λιγότερους περιορισμούς στήν επιχειρηματική δραστηριότητα τους, μετακομίζουν από τό ένα κράτος (πολιτεία, …) στό άλλο, καταδικάζοντας τους ανθρώπους στήν ανεργία καί τίς πρώην βιομηχανικές περιοχές χωρίς ένα φορολογικό εισόδημα ικανό νά καλύψει τίς ανάγκες τους. Τό τελικό κριτήριο είναι ότι οι φορολογικές συνεισφορές τών εταιρειών έχουν μειωθεί καί συνεχίζουν νά μειώνονται σέ ένα τέτοιο βαθμό ώστε οι κυβερνήσεις δέν έχουν τά αναγκαία κεφάλαια γιά νά χρηματοδοτούν τήν βασική υποδομή τού κράτους, έργα ανάπτυξης, προγράμματα κοινωνικής ωφέλειας, κτλ.

Τά φερέφωνα τους υποστηρίζουν ότι ο χαμηλός δείκτης φορολόγησης εταιρειών ενθαρρύνει καί παράγει νέες θέσεις εργασίας καί οικονομική ευημερία. Τά δεδομένα όμως μαρτυρούν ότι η όποια ευημερία δέν μοιράζεται ίσα. Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι ενώ οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι.

Η κινητικότητα των ΑΜΕ έχει επιτρέψει στίς πολυεθνικές (όπως τήν Coca-Cola, Ford, …) νά δραστηριοποιούνται σχεδόν σέ όλες τίς χώρες τού κόσμου, έχοντας ταυτοχρόνως άμεση επιρροή έως καί έλεγχο επί τής κυβερνητικής πολιτικής αυτών, τήν κοινωνική ανάπτυξη καί τό τοπικό περιβάλλον. Δέν έχει περάσει πολύς καιρός που ένας εξερχόμενος αντιπρόεδρος καί ανώτερος νομικός σύμβουλος τής Nortel Networks (η τότε ηγετική επιχείρηση υψηλής τεχνολογίας του Καναδά) ξεκαθάρισε όποιο νέφος αμφιβολίας υπήρχε γιά τόν ”πατριωτισμό” τών εταιρειών όταν δήλωσε ότι :  «Η Northern καί άλλες Καναδικές επιχειρήσεις δέν οφείλουν καμία υποταγή στόν Καναδά... Επειδή έτυχε νά γεννηθούμε        (η Nortel) στόν Καναδά δέν σημαίνει ότι θα παραμείνουμε... Οι Καναδοί δέν πρέπει νά αισθανθούν ότι τούς ανήκουμε. Η χώρα πρέπει νά παραμένει ελκυστική γιά εμάς γιά νά συνεχίσουμε νά ενδιαφερόμαστε νά παραμείνουμε.»"

                                    Ευθύνες :

Οι διεθνώς αναγνωρισμένες αρχές (π.χ. η "προληπτική αρχή") είναι εθελοντικές. Οι κανονισμοί γιά τήν ασφάλεια τών εργαζομένων, τού περιβάλλοντος καί τής υγείας που υπάρχουν σπανίως τηρούνται. Στίς σπάνιες περιπτώσεις που επιβάλλεται πρόστιμο στίς εταιρείες , οι ποινικές ρήτρες είναι αμελητέες καί έτσι δέν ενεργούν ως ένα αποτρεπτικό μέσο.

Επιδράσεις, Συνέπειες :  

1- Οι συνέπειες της ανεξέλεγκτης παραγωγής αγαθών : Η γη όλο καί περισσότερο θέτεται υπό δοκιμασία ένεκα τής ανεξέλεγκτης αύξησης τού ανθρώπινου πληθυσμού, τήν αυξανόμενη κατανάλωση, τόν αφανισμό βιότοπων καί τήν ραγδαία παραγωγή αποβλήτων, καθώς η οικονομία της αγοράς ορίζει ως απαραβίαστη αρχή της τήν συνεχή αύξηση τού αριθμού πωλήσεων. Για νά παραγάγουν κέρδη, οι ΑΜΕ χρειάζονται νά αυξάνουν συνεχώς τήν ζήτηση γιά τά προϊόντα καί τίς υπηρεσίες τους. Η αυξανόμενη παραγωγή απαιτεί  μεγαλύτερα ποσά ενέργειας, χημικών ουσιών καί φυσικών πόρων, καί παράγει έτσι περισσότερα απόβλητα που μολύνουν τους ουρανούς, τίς θάλασσες, τό πόσιμο νερό καί ακόμη τά υπόγεια αποθέματα νερού, αγνοώντας τό γεγονός ότι οι γήινοι πόροι είναι πεπερασμένοι καί η δυνατότητά τής Γής νά αυτοθεραπεύεται έχει καί αυτή τά όρια της. Αντί νά προσπαθούν νά ελαχιστοποιήσουν τήν χρήση των φυσικών πόρων καί τήν παραγωγή αποβλήτων, τά αναπτυγμένα καί αναπτυσσόμενα κράτη παρέχουν στίς εταιρείες  φορολογικά κίνητρα καί τήν απαραίτητη υποστήριξη υποδομής γιά νά τίς δελεάσουν χωρίς νά τίς υποχρεώνουν νά συνυπολογίζουν στά λογιστικά τους βιβλία τόν κοινωνικό παράγοντα, τήν υγεία τών πολιτών καί τό περιβαλλοντικό κόστος, αλλά δυστυχώς αρκούνται εις τό νά μεταθέτουν τόν ”λογαριασμό” στά μέλη τών κοινωνιών, ήτοι τά παιδιά, τούς φορολογούμενους, …

2- Eπιδράσεις στά ανθρώπινα δικαιώματα : Οι υπερεθνικές εταιρείες σχεδιάζουν τά εξυπηρετικά καινά καί ελλείμματα στο εθνικό καί διεθνές δίκαιο, καί υπαγορεύουν ή εκβιάζουν τήν κυβερνητική καταστολή των συνταγματικών καί ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά τήν διάρκεια των διεθνών εμπορικών καί οικονομικών διαπραγματεύσεων ώστε νά παραχθούν οι ”νόμιμοι όροι'' που παραβιάζουν τό δικαίωμα του ανθρώπου "στήν ζωή, τήν ελευθερία καί τήν ατομική ασφάλεια" (Άρθρο 3, Παγκόσμια Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων).

Και έτσι, έχουν τό ελεύθερο νά συνεργάζονται μόνο μέ τίς χώρες μέ τά πιό χαλαρά πρότυπα εργασίας, ή γιά νά είμαστε πιό ειλικρινείς που τούς επιτρέπουν νά μετατρέπουν τούς εργαζομένους τους σέ σκλάβους γιά τήν παραγωγή των προϊόντων τους, ήτοι οι εργαζόμενοι οφείλουν νά μοχθούν 10-12 ώρες ημερησίως αντί $1-5 χωρίς τά οφέλη ή τά δικαιώματα του βασικού εργαζομένου, αλλά αντιθέτως νά είναι υποχρεωμένοι ν’ ανέχονται λεκτική καί σωματική κακοποίηση. Ενώ, τό πολύ-πολύ οι περισσότεροι, εταιρείες υπόκεινται στούς εθελοντικούς κώδικες δεοντολογίας που δέν είναι εκτελέσιμοι από καμμία ΑΜΕ. Συνεπώς, ενώ οι οργανώσεις όπως ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας καί η Διεθνής Αμνηστία συνεχίζουν τήν σημαντική τους προσπάθεια νά φέρουν τίς παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων στήν παγκόσμια προσοχή, πρέπει νά συνειδητοποιήσουμε ότι τέτοιες καταχρήσεις θα συνεχιστούν εφ' όσον τά παρόντα δικαιώματα, δυνάμεις καί κοσμοθεωρίας των εταιρειών παραμένουν αμετάβλητα.

3- Επιδράσεις στήν ένδεια : Η Παγκόσμιος Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (UDHR) δηλώνει ότι " ο καθένας μας έχει δικαίωμα σέ ένα βιοτικό επίπεδο επαρκές γιά τήν υγεία καί τήν ευημερία του καί της οικογένειάς του, συμπεριλαμβανομένων των τροφίμων, του ιματισμού, της στέγασης καί της ιατρικής φροντίδας, των απαραίτητων κοινωνικών υπηρεσιών, καί του δικαιώματος στήν ασφάλεια σέ περίπτωση ανεργίας, ασθένειας, ανικανότητας, χηρείας, γηρατειών ή άλλης έλλειψης οικονομικών πόρων σέ περιστάσεις πέρα από τόν έλεγχό του."

Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι τό βιοτικό επίπεδο των πολιτών του αποκαλούμενου αναπτυγμένου κόσμου καλύπτει τίς διακηρύξεις του UDHR. Αλλά γιά άλλη μία φορά, "οι Διακηρύξεις", όπως καί οι συνθήκες καί οι πομπώδεις πολιτικές δηλώσεις, δέν αξίζουν τό χαρτί που γράφτηκαν, καί καθώς τά νεοφιλελεύθερα δυτικά "δημοκρατικά κράτη '' τοποθετούν τό κέρδος πέρα από τήν ευημερία των πολιτών τους, οι δεκάδες των εκατομμυρίων Αμερικανών, Καναδών καί Ευρωπαίων ζουν σέ μία κατάσταση οικονομικής ύφεσης.

Παρακαλώ, διαβάστε τά σχετικά άρθρα. Εδώ, σας δίνω μερικούς αριθμούς γιά ένα κράτος που όχι πολύ καιρό πριν πλήρωνε τους φοιτητές πανεπιστημίων του : Το 1989, τό Κοινοβούλιο του Καναδά ενέκρινε ένα ψήφισμα που επέβαλε τό τέλος τής ένδειας τών παιδιών της μέχρι τό έτος 2000.

Παρά τίς διεθνείς καί κρατικές διακηρύξεις γιά τήν εξάλειψη τής ένδειας, μία έκθεση του Εθνικού Συμβουλίου των Πολιτειών Κοινωνικής Πρόνοιας αποκαλύπτει ότι συνολικά 4,9 εκατομμύριο άνθρωποι στόν Καναδά (16,4% του πληθυσμού του έθνους) ήταν φτωχοί τό 1998, μία αύξηση 41% από 1989. Περίπου 1 στά 5 παιδιά (1,3 εκατομμύρια) ήταν φτωχά τό 1998, μία αύξηση 42% από 1989.

Οι διεθνείς αριθμοί είναι ακόμα οξύτεροι.

Η ηθική της νέας παγκόσμιας κυβέρνησης.

Η προσομοίωση του Θεού από τήν ΑΜΕ καί ο μοναδικός σκοπός υπάρξεως της είναι τό χρήμα, που σημαίνει ότι η ηθική της είναι στήν ουσία από ξένη έως καί εχθρική πρός τήν δική μας, επιτρέποντας της νά παραγάγει εκούσια τά ατελέσφορα ή επικίνδυνα προϊόντα της, νά  διαπραγματεύεται δικτατορικά καί συχνά ληστρικά μέ τους προμηθευτές πρώτων υλών της, νά δωροδοκεί κρατικούς ανώτερους υπαλλήλους, νά καταργεί τά δικαιώματα τών εργαζομένων της μέ τήν απαίτηση της τυφλής πίστης καί υποταγής στά διοικητικά της στελέχη, καί νά καταργεί τήν δημοκρατική διακυβέρνηση τών κρατών μέσω των παράνομων χρηματοδοτήσεων τών πολιτικών.

Ως φυσική συνέπεια, αυτή η σταθερά καθιερωμένη νέα επιχειρησιακή ηθική καί αντισυνταγματική αλληλεξάρτηση τών κυβερνήσεων καί εταιρειών εστιάζεται στήν ”κατασκευασμένη” κοινωνική ανάγκη γιά τήν υπερ-παραγωγή προϊόντων ώστε νά ικανοποιηθούν τά αιτήματα καί ανάγκες μίας όλο καί περισσότερο τεχνο-ελεγχόμενης καί υπερκαταναλωτικής κοινωνίας, καί νά ικανοποιηθεί η ψύχωση καί τύρβη μας γιά τήν οικονομική ανάπτυξη, που κάνει τό ενεργό, δημοκρατικό σύνολο των πολιτών αδύναμο νά εξετάσει καί ν’ αμφισβητήσει αποτελεσματικά τήν εξουσία καί τό κύρος των εταιρειών παρά τίς αντί-δημοκρατικές μεθόδους καί σκοπούς τους.

Άν καί εθελοτυφλούμε, οδεύουμε μέ γρήγορο ρυθμό από μία μεγάλη περίοδο που καθορίζετο από τήν κυβερνητική εξουσία στήν νέα εποχή τού δεσποτισμού τών ΑΜΕ.

Αυτή η νέα παγκόσμια κυβέρνηση ενδιαφέρεται αποκλειστικά γιά τόν πλήρη έλεγχο τής αγοράς αντί γιά τήν ικανοποίηση των γνήσιων αναγκών τών κοινωνιών, μεταχειριζόμενη τους πολίτες ως "πελάτες" καί ελεγχόμενους "καταναλωτές" που υπάρχουν γιά νά μεγιστοποιούν τά εταιρικά εισοδήματα.

Η ανησυχητική αλήθεια είναι ότι σήμερα τά εμπορικά σήματα καί τά προϊόντα τών ΑΜΕ θεωρούνται από νομικής καί πολιτιστικής πλευράς τόσο πολύ σημαντικότερα από τους ανθρώπους ώστε η μεθοδεμπορία καί οι διαφημίσεις ασκούν πίεση ακόμη καί στά παιδιά γιά νά αγοράσουν προϊόντα που είναι πάρα πολύ ακριβά, ανθυγιεινά, περιττά, καί ακόμη καί αυτά παράγουν τήν αντικοινωνική συμπεριφορά καί τους περισσότερους τύπους νευρώσεων.

Μια εναλλακτική λύση : η εταιρική δομή τής ΑΔΕ.

Πολλά αξιοσέβαστα, μέ καλές προθέσεις ενεργά μέλη τών κοινωνιών υποστηρίζουν ότι :

"Αυτό που οι επιχειρήσεις φοβούνται περισσότερο από οτιδήποτε άλλο είναι τό φως της ημέρας. Η δημόσια έκθεση τους είναι γιά αυτές ό,τι ένας σταυρός γιά τόν Δράκουλα."

• Πολίτες σέ ολόκληρο τόν Καναδά έχουν εργαστεί σκληρά στά ζητήματα σχετικά μέ τήν αναδόμηση της ΑΜΕ, επιδιώκοντας τήν ψήφιση νόμου που θά επιτρέπει στήν κυβέρνηση ή τίς τοπικές αρχές νά ανακαλούν τόν καταστατικό χάρτη μίας εταιρείας όταν αυτή παραβιάζει τούς νόμους τού κράτους. Η British Columbia μία από τίς τελευταίες επαρχίες τού Καναδά όπου η κυβέρνηση έχει ακόμα αυτήν τήν εκτελεστική εξουσία, η οποία υπάρχει στά χαρτιά ακόμη στίς περισσότερες αμερικανικές πολιτείες. 

• Διάφορες αμερικανικές κοινότητες έχουν εισηγηθεί στά δημοψηφίσματα τους τήν πρόταση «3 παραβιάσεις καί είσαι έξω» γιά ν’ αντιμετωπίσουν τίς ανίατες παραβάτες ΑΜΕ. à

{ Οι καταχρήσεις τών ΑΜΕ βλέπουν τό φως τής δημοσιότητας αρκετές φορές, αλλά κανένας πολιτικός τής εκάστοτε κυβέρνησης δέν τόλμησε ούτε τολμά νά πάει ενάντια στίς επιθυμίες της πλουτοκρατίας. Μ’ απλά λόγια, δέν τολμούν νά κόψουν τό χέρι που πληρώνει τίς προεκλογικές εκστρατείες τους, ή ν’ αφανίσουν τό άτομο/-α που θά προσφέρει στούς υποστηρικτές της εισόδημα τουλάχιστον εξαψήφιου αριθμού όταν αποσύρονται από τήν πολιτική. }

• Το 2000, η επαρχία Manitoba ακολούθησε τό Quebec στήν απαγόρευση των εταιρικών δωρεών στά επαρχιακά πολιτικά κόμματα. à { Αυτό ακούγεται ενθαρρυντικό, αλλά δέν μετράει περισσότερο από μία άλλη επαρχία/ νομός που αγνοεί πιθανώς τίς σημερινές μεθόδους, αόρατες οδούς διεκπεραίωσης τών επιχειρηματικών δραστηριοτήτων καί συναλλαγών : παράκτιες τραπεζικές, κινητικότης, κ.λπ. }

• Ο Επίτροπος προσωπικών δεδομένων τής British Columbia πρόσφατα απεφάνθη ότι οι όροι τής σύμβασης αποκλειστικότητας μεταξύ του πανεπιστημίου της British Columbia (ένα δημόσιο ίδρυμα) καί τής Coca-Cola (μία ιδιωτική εταιρεία) πρέπει νά γνωστοποιούνται στο κοινό. à

{ Oι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι χωρίς τίς δήθεν "φιλανθρωπικές συνεισφορές" οι φόροι μας θα αυξηθούν, οπότε γιά άλλη μία φορά μάς επιτρέπουν ν’ αποκαλύπτουμε όσο επιθυμούμε υπό τόν όρο οι μύθοι παραμένουν ενεργοί. }

• Οργάνωση καί έρευνα ως άμυνα ενάντια στήν εταιρική εξουσία. à { Αυτό λέγεται εύκολα όταν δέν είσαι μέρος της πλειοψηφίας που στηρίζεται σέ μία από τίς χιλιάδες εταιρείες γιά τόν βιοπορισμό της. Είναι αλήθεια ότι οι ενεργοί πολίτες έχουν αφυπνίσει ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, αλλά γνώση χωρίς πράξεις είναι άνευ ουσίας όσο αφορά τόν χαμηλόμισθο, τόν άνεργο, τόν ανασφάλιστο, .... Νά οργανωθούμε σέ μία δύναμη που νά παραγάγει τά επιθυμητά αποτελέσματα πρέπει νά είναι ένας από τούς κύριους τελικούς σκοπούς δράσεως μας, μία δραστηριότητα που αναμφισβήτητα είναι μέρος της τέχνης της πολιτικής. }

• Από τήν εταιρική ιδιοκτησία στήν δημόσια ιδιοκτησία. à Αυτός ηχεί ως σοσιαλιστική οικονομική πολιτική, ή γιά νά είμαστε πιό ακριβείς ως κομμουνιστική οικονομική πολιτική.

• Ευσυνείδητος καταναλωτής : Γίνε ένας ευσυνείδητος καταναλωτής καί χρησιμοποίει τά χρήματα σου γιά νά επηρεάσεις τήν συμπεριφορά τών ΑΜΕ. à { Πόσα εκατομμύρια Αμερικανών πιστεύουν ότι θα μπορούσαν νά σταματήσουν νά πίνουν Coke ώστε νά αναγκαστεί η εταιρεία νά ακολουθήσει τήν ηθική οδό, η οποία όμως σίγουρα θά τήν οδηγήσει σέ οικονομική αυτοκτονία ; }

• Δώστε προσοχή στό ποιός παράγει τά προϊόντα που καταναλώνετε. à { Ωραία, καί ανακαλύπτω λοιπόν ότι τό κρέας που καταναλώνω είναι γεμάτο ορμόνες, καί τά δέ λαχανικά προέρχομαι από σπόρους τής Monsanto. Δεν μπορώ όμως νά αντέξω οικονομικά τό κόστος τής βιολογικώς παραγόμενης τροφής, οπότε τί κάνω ; }

    Η επιδίωξη της αλλαγής απαιτεί μία ξεκάθαρη εικόνα τού επιδιωκόμενου. Δεν μπορούμε νά αλλάξουμε τήν δομή των εταιρειών καί τών διαφόρων κρατικών καί ιδιωτικών ιδρυμάτων χωρίς νά έχουμε ιδρύσει τήν Άμεση Δημοκρατία, ΑΔ, δεδομένου ότι όλες οι άλλες θεραπείες δέν κατορθώνουν τελικά τίποτε άλλο από τό νά επιτρέπουν στίς σκοτεινές σελίδες της ιστορίας μας νά συνεχίσουν νά ξαναγράφονται. à ΑΔ, { O στόχος τής ΑΔΕ είναι νά τεθούν οι πολίτες στήν θέση τού οδηγού γιά νά οδηγήσουν τόν κόσμο μας σέ μία βιώσιμη κατεύθυνση που αληθινά απεικονίζει τις σημερινές καί μακροπρόθεσμες ανάγκες ολόκληρου τού πλανήτη. Σέ μία τέτοια ΑΔ, τά ιδρύματα είναι υπόλογα στήν κοινωνία που τά δημιουργεί καί συντηρεί, καί η δέ δομή τής αληθινής υπευθυνότητας καί υποχρέωσης λογοδοσίας απαιτεί τήν δημιουργία μίας εταιρικής δομής που παράγει κέρδος καί που δέν υπάρχει αποκλειστικά γιά νά εξυπηρετεί τά βραχυπρόθεσμα συμφέροντα τών ανώτερων υπαλλήλων καί μετόχων τής επιχείρησης, αλλά γιά νά εξυπηρετήσει κυρίως τά μακροπρόθεσμα συμφέροντα τών κοινοτήτων καί κρατών στίς/στά οποίες/-α λειτουργεί καί που εξισώνει τήν ευημερία της μέ αυτήν ολόκληρου τού πλανήτη. }

Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη (ΕΚΕ) καί Υπευθυνότητα (ΕΥ) : Η θεωρία τής ΕΚΕ καί ΕΥ αντιμετωπίζει τήν εταιρεία ως ένα "πρόσωπο" καί προωθεί τήν "καλή εταιρική υπηκοότητα". Οι εταιρείες μπορούν "νά κάνουν τό σωστό πράγμα" όταν τούς δοθούν τά σωστά κίνητρα.. Δεδομένου ότι οργανώνονται καί λειτουργούν από ανθρώπινα όντα, τότε ακριβώς όπως ο κάθε πολίτης που είναι νομικά καί κοινωνικά υπόλογος πρός τήν κοινότητά του, έτσι καί οι ΑΜΕ οφείλουν νά συμπεριλαμβάνουν σέ κάθε απόφαση που λαμβάνουν μία ευρεία κλίμακα από κοινωνικούς καί ηθικούς παράγοντες · καί έπειτα, καί μόνο έπειτα, τούς χορηγούνται δικαιώματα, μπορούν νά συμβάλουν στόν σχεδιασμό τής οικονομικής πολιτικής, κ.λπ. à πήγαινε στο εγχειρίδιο τής ΑΔΕ : Υπουργείο Οικονομικών, Δεξαμενές Σκέψεις, Λόμπυ... 

{ Η ΑΔΕ δέν είναι κατά τών ιδιωτικών εταιρειών αλλά υπέρ αυτών (κοίτα : ΑΔΕ : Υπουργείο Οικονομικών, Δεξαμενές Σκέψης, Λόμπυ... ). Ο στόχος μας δέν είναι η καταστροφή τής εταιρείας αλλά τού μετασχηματισμού της σέ μία επικερδή δραστηριότητα που ταυτοχρόνως εξυπηρετεί τά οικονομικά, κοινωνικά καί περιβαλλοντικά συμφέροντα τού κοινού. Πρός τούτο :

Μια εταιρεία :

• είναι περιορισμένη από νά είσαι σέ θέση νά πιέζει τήν κυβέρνηση γιά ευνοϊκές παραχωρήσεις που αντισταθμίζουν τά οφέλη στίς τοπικές κοινότητες. 

• είναι υποχρεωμένη νά εξετάζει τά συμφέροντα τών κοινοτήτων, τών υπαλλήλων καί τού περιβάλλοντος μαζί μ’ αυτά τών μετόχων κατά τήν λήψη οποιασδήποτε απόφασης. 

• πρέπει ν’ αντιμετωπίζει τους υπαλλήλους της ως ένα από τά πιό σημαντικά περιουσιακά της στοιχεία καί όχι ως μία άλλη "οικονομική επιβάρυνση" γιά τά λογιστικά τής βιβλία.

• είναι υποχρεωμένη νά υπολογίζει στά λογιστικά της βιβλία όλα τά ‘’αντίτιμα καί οφέλη’’ που συνδέονται μέ τήν παραγωγή τών αγαθών καί υπηρεσιών της, ήτοι συμπεριλαμβανομένων καί τών κοινωνικών καί περιβαλλοντικών αντιτίμων καί οφελών.

• εποπτεύεται από έναν κρατικό λογιστή καί ελέγχεται από μία ειδική δημόσια επιτροπή σέ περιοδική βάση γιά νά εξασφαλίζεται ότι ακολουθεί τους όρους άδειάς λειτουργίας της.

• είναι πλήρως υπόλογη καί υπεύθυνη γιά τις ενέργειές της στούς πολίτες καί τό κράτος.   • όταν προκαλεί ζημιά στήν κοινωνία, σέ άτομα, στίς κοινότητες ή τό περιβάλλον, υπόκειται : σέ ποινές που είναι πολύ πιό σκληρές από αυτές που ισχύουν γιά ένα άτομα που διέπραξε παρόμοιες παραβάσεις, πρόστιμα που αρκετά υψηλά ώστε νά ενεργούν ως σημαντικοί αποτρεπτικοί παράγοντες, διακοπή τής άδειας λειτουργίας της ή απομάκρυνση τού διοικητικού συμβουλίου της, καί όταν χρειάζεται, ανάκλησης τού ιδρυτικού/ καταστατικού χάρτη της καί μεταφορά ιδιοκτησίας στό κράτος ή στούς υπαλλήλους της που θα συνεχίσουν νά τήν λειτουργούν.   

• Ολόκληρη η ‘’εταιρική οικογένεια’’ (δηλ. η ‘’μητρική εταιρεία’’ καί οι θυγατρικές της) αντιμετωπίζεται ως μία μονάδα, καί η ευθύνη γιά τις ενέργειες μίας εξ’ αυτών καταλογίζεται σ’ όλα τά μέλη τής οικογένειας.

• Η έννοια τής ‘’εταιρικής αθανασίας’’ δέν αποβάλλεται, δεδομένου ότι η σημερινή γενιά καί οι επόμενες που θ’ ακολουθήσουν δέν πρόκειται νά είναι οι τελευταίες στόν πλανήτη μας.

• Η μεταστέγαση καί μετανάστευση μίας εταιρείας τηρεί τις διατάξεις καί τους όρους τού ιδρυτικού καί καταστατικού χάρτη της, τούς νόμους τού κράτους καί τό πρόγραμμα τού Υπουργείου Οικονομικών καί Ανάπτυξης.

• Η συμμετοχή ορισμένων εταιρειών σέ ιδιαίτερες βιομηχανίες ή άλλες εταιρείες δέν είναι πάντοτε επιτρεπτή. à { Γιά παράδειγμα, κοίτα : ΑΔΕ, ΜΜΕ. } }

                                                                                                   Συνεχίζεται................

Σπύρος Ε. Κουλουμπέρης

http://amesidemocratiaellenon.blogspot.com

adeepsilon@yahoo.gr

27440-26458

694-1569303