Εταιρείες
ΙΙΙ—ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ
Εταιρείες - Ήθος, Έθος :
Αντιδημοκράτης, Αντι-οικολόγος, Ασυνείδητος κομπιναδόρος, Εκβιαστής, Εργάτης, Παιδοκτόνος, Υλιστής, Φράνκενσταϊν,
Ψεύτης, Ψυχολογία τού φονιά.
Εταιρείες στήν Κυβέρνηση : Εταιρείες, ΗΠΑ, Πετρελαϊκές Εταιρείες,
Bankers : The World’s Government,
Πολυεθνικές Εταιρείες
Η Έκθεση τής Ψυχής τής Σύγχρονης Ανώνυμης ή Μετοχικής Εταιρείας, ΑΜΕ :
Καθορίζοντας μία εταιρεία
Δικαιώματα, δυνάμεις καί ευθύνες μίας εταιρείας
Επιδράσεις, Συνέπειες
Η Ηθική της νέας παγκόσμιας κυβέρνησης
Μια εναλλακτική λύση : η εταιρική δομή τής ΑΔΕ
********************************************************************
Εταιρείες - Ήθος, Έθος
Αντιδημοκράτης,
Αντι-οικολόγος,
Ασυνείδητος κομπιναδόρος,
Ασυνείδητος κομπιναδόρος,
Εκβιαστής,
Εργάτης,
Παιδοκτόνος,
Υλιστής,
Φράνκενσταϊν,
Ψεύτης ,
Ψυχολογία τού φονιά
Vanderbilt, William Henry : (1821-85) Αμερικανός μεγιστάνας, ιδιοκτήτης σιδηροδρόμων : (1882) Ερωτηθείς εάν εκμεταλλευόταν τούς σιδηροδρόμους του γιά τό κοινό συμφέρον, απάντησε : «Δέν πάει στό διάβολο τό κοινό. Θέλουμε νά κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν γιά τό συμφέρον όλης τής ανθρωπότητας, αλλά πρώτα μάς απασχολεί τό δικό μας συμφέρον».
Ο σημερινός μεγαλοεπιχειρηματίας καί πολυεθνικές εταιρείες πάσχουν από τό σύνδρομο τού Ιουλίου Καίσαρος. Ήτοι, όπως αυτός ήθελε νά κατακτήσει όλα τά έθνη που ήτο σύμφορα πρός εκμετάλλευση από τήν Ρώμη, έτσι καί ο σημερινός πλουτοκράτης δέν αρκείται εις τό νά κατέχει 5-10 αντιπροσωπείες αυτοκινήτων καί τήν μισή Hawaii, αλλά επιθυμεί νά κατακτά συνεχώς όλο καί περισσότερο πλούτο καί επιρροή.
Ακολουθεί ένα πολύ μικρό δείγμα ενεργειών τής πλουτοκρατίας – που δέν πρόκειται νά μας ‘’μαρτυρήσουν’’ τά εταιρικά ΜΜΕ – τό οποίο φανερώνει τήν πλήρη έλλειψη ήθους καί έθους της.
Αντιδημοκράτης
Τίς δεκαετίες τού ’50 καί ’60, η κορυφή τής πλουτοκρατίας προειδοποιούσε τά μέλη τής τάξεως της καί τούς κομισάριους της γιά τήν πρόσφατη συνειδητοποίηση τών μαζών ότι διαθέτουν πολιτική δύναμη. Γι’ αυτό αποφάσισαν καί επέτυχαν τόν πλήρη έλεγχο τού εκπαιδευτικού συστήματος καί τών ΜΜΕ ώστε νά διεξαχθεί νικηφόρα η αιώνια μάχη τους γιά τήν ιδιωτικοποίηση τής σκέψης τής ‘’μάζας’’ γιά νά προσηλυτιστεί στήν νεοφιλελεύθερη ψευδο-ουτοπία σέ τέτοιο βαθμό ώστε νά δύναται από μόνη της νά τήν υπηρετεί εθελοντικά.
Αντι-οικολόγος
Υποκρίνονται ότι δέν υπάρχει φαινόμενο τού θερμοκηπίου. Παρεμποδίζουν τήν λήψη τών αναγκαίων σχετικών μέτρων καί χρηματοδοτούν έρευνες, οι οποίες προσπαθούν νά εντοπίσουν ‘’λάθη’’ στίς θεωρίες καί στά ευρήματα τών επιστημών που κρούουν τόν κώδωνα τού κινδύνου, εδώ και αρκετές δεκαετίες, γιά τήν πιθανή εξαφάνιση εκατομμυρίων ειδών, συμπεριλαμβανομένου καί τού δικού μας, στό κοντινό μέλλον.
Η κοντόφθαλμη οπτική τους δέν συμπεριλαμβάνει ούτε τό ποιοτικό μέλλον – ή ακόμη καί τήν βιωσιμότητα – τών ίδιων τών εγγονών τους, αλλά εστιάζεται στό υψηλότερο δυνατό βραχυπρόθεσμο κέρδος καί στήν κατάκτηση ενός ακόμη σημαντικού μεριδίου τής αγοράς. Αναντίρρητο παράδειγμα αποτελεί οι βιομηχανίες αυτοκινήτων τών ΗΠΑ, οι οποίες έως τά μέσα τής δεκαετίας τού ’70 ρύπαιναν τήν ατμόσφαιρα όσο οι ανταγωνίστριες τους εταιρείες. Γνώριζαν, τουλάχιστον από τά τέλη τού 1970, ότι τά τεράστια, βαριά οχήματα τους μέ τήν τρομερή κατανάλωση δέν είχαν μέλλον, λόγω τής ενεργειακής κρίσης, τής ρύπανσης καί τής κυκλοφοριακής συμφόρησης.
Οφείλουμε νά συνειδητοποιήσουμε ότι η εξουσιαστική πλουτοκρατία είναι αθεράπευτα εθισμένη στά ιδιοτελή οφέλη που τής αποφέρει τό δωδεκαψήφιο χρήμα της. Δέν διαθέτει τό αναγκαίο πνεύμα που θά τήν βοηθήσει νά σταματήσει τήν καταστροφή τής ζωής στόν πλανήτη μας.
Ασυνείδητος κομπιναδόρος
RCI, Market Place for Leisure, μέ κεντρικά γραφεία στό Ισραήλ καί Κύπρο, συνεργάζεται μέ περισσότερα από 5.000 ξενοδοχεία ανά τόν κόσμο. Παραπλανεί τά υποψήφια θύματα της μέ μία διαφημιστική επιστολή ή τηλεφώνημα εις τό οποίο πληροφορεί τόν κάθε αφελή πολίτη ότι έχει κερδίσει δωρεάν διακοπές ή $15.000. Αρκετοί καταλήγουν νά υπογράψουν ένα συμβόλαιο στό οποίο τό «δώρο» μετατρέπεται σέ χρέος ύψους άνω τών $14.000.
Προσπάθεια ακύρωσης τού συμβολαίου αποβαίνει άκαρπη, άν καί ο νόμος ξεκάθαρα λέει ότι έχουμε 10 εργάσιμες ημέρες ν’ ακυρώσουμε τό συμβόλαιο. Η RCI μηνύει, τρομοκρατεί καί κατασχέτει τήν ακίνητη περιουσία, τίς τραπεζικές καταθέσεις, κ.τλ. τού θύματος της.
Ανθυγιεινός
19 Αμερικάνικες εταιρείες παρασκευαστές βιταμινών ή συμπληρωμάτων διατροφής έχουν ετήσιο τζίρο άνω τών $18 δις, καί δέν υποχρεούνται από τήν νομοθεσία τών ΗΠΑ νά ελέγχουν τήν ποιότητα καί τήν επικινδυνότητα τών προϊόντων τους.
Εκβιαστής
Ακόμη καί πρίν τήν 9/11, η αμερικάνικη εταιρεία Global Option απειλεί τήν ελληνική κυβέρνηση μέ αποχή τών αθλητών τών ΗΠΑ από τούς Ολυμπιακούς Αγώνες, εάν αυτή δέν πληρωθεί γιά τήν «ασφαλή» διεξαγωγή τους.
Εργάτης
Η Walt Disney κατασκευάζει τά στολισμένα μέ τό διάσημο ποντίκι είδη ενδυμάτων της καί στά ‘’εργαστήρια τού ιδρώτα’’ (sweat shops) στό νησί τής Αϊτής. Τό έτος 2000, ο πρόεδρος-γενικός διευθυντής της, Μάικλ Άσνερ, κέρδιζε $2.783/ ώρα, άν καί μόνο γιά τό ίδιο έτος εισέπραξε μετοχές τής εταιρείας αξίας $181 εκατομμυρίων. Όμως μία εργάτρια του στήν Αϊτή αμειβόταν μέ $0,28/ ώρα – ήτοι, πρέπει νά εργάζεται 40ώρες/ εβδομάδα επί 320.000 έτη γιά νά εισπράξει ότι θηλάκωσε τό αφεντικό της μόνο τό έτος 2000.
Καθ’ όλη τήν διάρκεια τού γυρίσματος τής ταινίας της ‘’Τα 101 σκυλιά τής Δαλματίας’’, η εταιρεία : στέγαζε τά σκυλιά σέ σκυλόσπιτα, εξοπλισμένα μέ ειδικά κρεβάτια, θερμαντικές λάμπες · τά έτρεφε μέ γεύματα – που ετοίμαζαν ειδικοί μάγειροι γιά σκύλους – που περιελάμβαναν εναλλάξ βοδινό κρέας ή κοτόπουλο · κτηνίατροι αγρυπνούσαν μέρα καί νύχτα γιά τήν ευεξία τών σκύλων.
Ταυτοχρόνως, οι Αϊτινοί εργάτες της : κατοικούν σέ άθλια αμπρί καί κοιμούνται πάνω σέ σανίδια · η αγορά μίας μερίδας βοδινού αποτελεί γι’ αυτούς απρόσιτο όνειρο · παρ' ότι η υγεία τών περισσοτέρων είναι κλονισμένη, ουδεμία/ ουδείς δύναται νά πληρώσει μία ιατρική επίσκεψη.
Συμπέρασμα : σύμφωνα μέ τήν ηθική τής ανωτέρω εταιρείας, ένας κερδοφόρος σκύλος αξίζει όσο καί Χ χιλιάδων παραγωγικών ανθρωπίνων ψυχών.
Παιδοκτόνος
Ο ΠΟΕ (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας), μέ ψήφους 118 έναντι μίας, καταδίκασε τήν Nestle γιά τήν επιθετική διαφήμιση μέ τήν οποία προωθούσε τίς βρεφονηπιακές τροφές της που προκαλούν τόν θάνατο αρκετών παιδιών.
Επίσης, ο ΠΟΕ ονομάζει ως σιωπηρή γενοκτονία τόν θάνατο εκατομμυρίων παιδιών κάθε έτος ως συνέπεια τών πολιτικών τής ελεύθερης αγοράς που ισχύουν γιά τούς φτωχούς.
Υλιστής
Όλα – έμψυχα καί μή – διατίθενται γιά πούλημα ή εξαγορασμό : οι εργάτες τών εταιρειών είναι οι γιά ξεπούλημα υπήκοοι τών κυβερνήσεων.
Τόν Νοέμβριο τού 2001, η κυβέρνηση Μπούς διόρισε τήν Charlotte Beers στήν θέση τής υφυπουργού Δημόσιας Διπλωματίας, διότι είχε διάσημη γιά τήν «προβολή προϊόντων όπως η American Express»* ως πρόεδρος σέ δύο από τίς μεγαλύτερες διαφημιστικές εταιρίες τού κόσμου – τήν Ogilvy & Mather καί τήν J. Walter Thomson. Ο C. Powell (υπουργός Εξωτερικών), απευθυνόμενος στούς γερουσιαστές – μέλη τής επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων – δικαιολόγησε τήν ανωτέρω επιλογή τής κυβέρνησης του, λέγοντας* : «Μπορείτε νά φανταστείτε τι έγινε ; Μέ έπεισε ν’ αγοράσω ρύζι Μπάρμπα Μπέν – άρα, δέν είναι κακό νά έχουμε μέ τό μέρος μας κάποια που ξέρει νά πουλά κάτι». *Τό κάτι που πουλά η Μπιρς είναι μία εκλεκτή μάρκα που λέγεται ΗΠΑ καί ο πρόεδρος καί ο υπουργός Εξωτερικών είναι τά σύμβολα τής μάρκας.
Η ίδια δέ δήλωσε** : «Η όλη ιδέα επιβολής μίας μάρκας είναι νά δημιουργήσεις μία σχέση ανάμεσα στό προϊόν καί στόν χρήστη του... Θά πρέπει νά προβάλουμε τά μή απτά χαρακτηριστικά τών ΗΠΑ – όπως τό σύστημα τών πεποιθήσεων μας καί τίς αξίες μας». { Ήτοι, τό ελεύθερο εμπόριο, τήν απόλυτη ιδιωτικοποίηση κτ.λ. }
*(‘’Can Charlotte Beers Sell Uncle Sam?’’, Time, 14 Nov. 2001)
**(‘’Charlotte Beers’ Toughest Sell’’, Week, 17 Nov. 2001)
Φράνκενσταϊν
-- Private companies are now patenting genes (before they can even understand what they can do) and thus they claim the rights over natural processes at the rate of nearly 35,000/month in the hope of making a fortune through the development of drugs extracted from their owned genes
Ψεύτης
Η Pan America διαφήμιζε ότι είναι η πιό ασφαλής κατά τρομοκρατικής επιθέσεως αεροπορική εταιρεία. Ο αριθμός επιβατών της αυξήθηκε κατακόρυφα καί αρχίζει νά χρεώνει $10 επιπλέον ανά επιβάτη γιά τίς υπερατλαντικές της πτήσεις – μέτρο τό οποίο τής απέφερε περί τά $15 εκ. – χωρίς όμως νά έχει λάβει ουδέν επιπλέον μέτρο γιά τήν ασφάλεια τών επιβατών τής.
Η ιδιωτική εταιρεία ασφάλειας που προσέλαβε γιά νά ερευνήσει τά (ανύπαρκτα) μέτρα ασφάλειας της κατά πιθανού τρομοκρατικού συμβάντος, τήν πληροφόρησε ότι μόνο χάρις στήν καλή της τύχη δέν έχει θρηνήσει ακόμη θύματα.
Σύντομα, ένα από τά αεροπλάνα τής ανατινάζεται, οι συγγενείς τών θυμάτων τήν μηνύουν καί αυτή δηλώνει χρεοκοπία. à { ΑΔΕ : Η πλεονεξία τών εταιρειών τίς καθιστούν αναξιόπιστες σέ ζητήματα «ζωής ή θανάτου» -- ασφάλεια καί υγεία τών πολιτών, προστασία τού περιβάλλοντος, … à Τό κράτος είναι υπεύθυνο γιά τήν ασφάλεια τών καταναλωτών προϊόντων ή υπηρεσιών οιασδήποτε εταιρείας. }
Ψυχολογία τού φονιά
Ο Μίτσελ Κέρτζμαν – άριστος καί αναγνωρισμένος γνώστης τών εθίμων καί ήθους τών βορειοαμερικανικών ολιγαρχών – λέει γιά τήν σύγχρονη εταιρεία : «Σκοτώνεις ή σέ σκοτώνουν, καταβροχθίζεις ή πεθαίνεις, αυτό είναι τό έμβλημα τους. Κυριαρχώ στίς αγορές, σβήνω τούς αντιπάλους... Κατά βάθος, όλες οι μεγάλες επιχειρήσεις υψηλής τεχνολογίας, όλες όσες έφτασαν ψηλά στήν κλίμακα, διευθύνονται από αιμοδιψείς δολοφόνους... Γιά νά φτάσεις σ’ αυτό τό επίπεδο, πρέπει νά είσαι τέλειο σκυλόψαρο».
Ο ιδιοκτήτης* καί τά υψηλά στελέχη τής Όρακλ επιβάλουν στούς υφισταμένους νά λειτουργούν μέ τήν ψυχολογία τού στρατιώτη-φονιά : «Είμαστε σαρκοφάγοι εδώ. Οι ανταγωνιστές είναι οι εχθροί. Θά τούς σκοτώσουμε, θά τούς σκοτώσουμε! ... Δέν θέλουμε απλώς νά πλήξουμε τόν αντίπαλο, θέλουμε νά τόν καταστρέψουμε. Πρέπει νά τόν χτυπούμε ακόμη καί όταν είναι πτώμα. Άν κουνάει τό δακτυλάκι πρέπει νά τού συντρίψουμε τό χέρι». *(Λάρι Έλισον, ένας από τούς πέντε πλουσιότερους επιχειρηματίες τής Αμερικής)
Ο Μάικλ Λιούις* γράφει στό Liar’s Poker : «Ο λύκος προσαρμόζεται σέ όλες τίς καταστάσεις μέ καταπληκτική ευκινησία καί ταχύτητα. Αδιαφορεί πλήρως γιά τό τι κάνουν οι άλλοι, εμπιστευόμενος μόνο τό ένστικτο του. ... Ένας μεγαλοφυής κερδοσκόπος δέν είναι έντιμος μέ κανέναν, δέν σέβεται κανένα θεσμό καί καμία προηγούμενη απόφαση... Εκπέμπει μία παράξενη ηρεμία. Φαίνεται σχεδόν αδιάφορος, απαθής, σέ σχέση μέ ό,τι συμβαίνει γύρω του... Δέν παρακινείται από τά συναισθήματα τών συνηθισμένων επενδυτών : αγωνία, πανικό, ψύχωση γιά άμεσο κέρδος... Θεωρεί τόν εαυτό του μέλος μίας ελίτ καί τούς υπόλοιπους ανθρώπους κοπάδι προβάτων». *(ο άλλοτε στάρ τού Χρηματιστηρίου τής Νέας Υόρκης, διετέλεσε τραπεζίτης στήν Γουόλ Στρίτ καί οργανωτής, γιά λογαριασμό τού μεσιτικού οίκου Σάλομον Μπράδερς, ορισμένων από τίς πιό κερδοφόρες συναλλαγές τής δεκαετίας τού ’90. )
Εταιρείες στήν Κυβέρνηση
Εισαγωγή
Σχολές Σκέψης
Εταιρείες
ΗΠΑ,
Πετρελαϊκές Εταιρείες,
Bankers : The World’s Government,
Εισαγωγή
Ο έλεγχος τών ‘’εξουσιών’’ τού κράτους από τήν πλουτοκρατία έχει έναν καί μοναδικό στόχο : τήν συσσώρευση τού πλούτου τού πλανήτη μας στά χέρια τών ολίγων εκλεκτών. Αυτό δέ, επιτυγχάνεται χάρις στήν θεσμοθετημένη κοινωνικοποίηση τού κόστους, τού ρίσκου καί τών απωλειών τής εταιρείας – δηλαδή, πληρώνουν οι φορολογούμενοι – καί στήν ιδιωτικοποίηση τού κέρδους που συσσωρεύεται μέ τούς νόμους τής νεοφιλελεύθερης (ψευδο-)ελεύθερης αγοράς. Σκέψου μόνο, τά πόσα τρισεκατομμύρια δολάρια έχουν πληρώσει οι φορολογούμενοι τών Δυτικών κρατών κατόπιν αποφάσεων τών ‘’δημοκρατικών’’ κυβερνήσεων μας, γιά έρευνα (τά προϊόντα τής οποίας καρπούνται οι ιδιωτικές εταιρείες), γιά εξοπλισμούς... καί γιά νά ξελασπώσουμε τίς (ψευδο-)χρεοκοπημένες τράπεζες καί εταιρείες τής πλουτοκρατίας.
Δυστυχώς, η δράσις τών πολυεθνικών εταιρειών δέν είναι παράνομη, αλλά απάνθρωπα ανήθικη. Τά τελευταία 150 έτη, καί κυρίως τά τελευταία 60, συγκροτήθηκαν νέες δομές στό πολιτικο-οικονομικό σύστημα τών καπιταλιστικών κρατών, οι οποίες – μέσω τών δικηγόρων, δικαστηρίων καί ερμηνευτικών σχόλιων τών διανοουμένων ‘’τους’’ – παραχωρούσαν /-ούν αυξανόμενες εξουσίες στήν πλουτοκρατία τους, μέ συνέπεια η νομική υπόσταση τών τραπεζικών ιδρυμάτων, τών χρηματικών εταιρειών καί τών σημερινών πολυεθνικών νά μετατραπεί σέ ‘’αθάνατα πρόσωπα*’’ μέ εξουσίες καί δικαιώματα που υπερβαίνουν καί τούς χειρότερους εφιάλτες τού οιουδήποτε ανθρωπιστή δημοκράτη, αλλά ακόμη καί τών υποστηρικτών τών κλασικών αρχών τού φιλελευθερισμού.
*(Εδώ καί μερικές δεκαετίες, σ’ ένα επίσημο έγγραφο, η έννοια τού όρου ‘’πρόσωπο’’ συμπεριλαμβάνει καί κάθε συνεταιρισμό, περιουσία (!), μετοχική εταιρεία, ... )
Έχοντας λοιπόν οι ανώνυμες εταιρείες (τά πολυμετοχικά νομικά πρόσωπα) μετατραπεί σέ οντότητες (φυσικά πρόσωπα) βάσει τών διεθνών ψευδεπίγραφων συμφωνιών τού ελεύθερου εμπορίου, λειτουργούν ολοκληρωτικά ως πρός τίς εσωτερικές τους δομές, αλληλοσυνδέονται μεταξύ τους ολοένα καί πιό αλληλοεξαρτημένα, ελέγχουν τήν πολιτική τών ισχυρών κρατών – καί ασφαλώς τών αδύναμων κρατών – καθιστώντας τες μή υπόλογες απέναντι στόν λαό γιά τίς ενέργειες τους.
Η δέ ήδη δεσποτική εξουσία τους αυξάνεται συνεχώς ένεκα τού παγκοσμίως προωθούμενου δομικού μοντέλου τής κοινωνικο-οικονομικής απάνθρωπης ανισότητας τών Αναπτυσσόμενων Χωρών. Γεγονός που οφείλεται, γιά άλλη μία φορά, εις τό ότι έχουν θεσμοθετήσει ότι τά κεφάλαια τους ως οντότητες απολαμβάνουν όχι μόνο περισσότερα δικαιώματα από αυτά τών φυσικών προσώπων, αλλά οι διαχειριστές τών κεφαλαίων τους υποχρεούνται, βάσει τού νόμου, νά πάσχουν από νοσηρά ηθικά μειονεκτήματα. Οφείλουμε ν’ αποστηθίσουμε ότι τό αγγλοαμερικάνικο εταιρικό δίκαιο υποχρεώνει αυτές τά άψυχα πρόσωπα ν’ αφοσιώνονται μόνο στό υλικό τους συμφέρον.
Καί όμως τούς επιτρέπεται – ή ακόμη τούς επιβάλλεται σέ αρκετές περιπτώσεις – νά κάνουν αγαθοεργίες. Όπως δέ τούς υπενθύμισε καί τό Δικαστήριο Εθιμικού Δικαίου στό Ντέλαγουερ, «τά σύγχρονα δικαστήρια αντιλαμβάνονται ότι, εάν οι ανώνυμες εταιρείες δέν αποδείξουν ότι αναλαμβάνουν αυξανόμενο μερίδιο τής υποστήριξης αγαθοεργών καί εκπαιδευτικών σκοπών... τά πλεονεκτήματα που τούς παρέχει σήμερα ο νόμος ενδέχεται (! ; ) νά θεωρηθούν απαράδεκτα από τούς εκπροσώπους ενός αφυπνισθέντος κοινού». Γιατί όμως αυτή η αντίφαση, εφ’ όσον ελέγχουν καί τίς πέντε εξουσίες τού κράτους ;
Η οιανδήποτε χρηματική ‘’αγαθοεργία’’ τους ισούται μέ : α)- 100% φοροαπαλλαγή, β)- βελτίωση τής εικόνας τους, καί άρα αύξηση τών κερδών καί τού μεριδίου τους στήν παγκόσμια αγορά, καί τό πιό σημαντικό γ)- αξιοποίηση τών διαθέσιμων πανίσχυρων μέσων αυτο-προβολής καί προπαγάνδας τους ώστε συνεχώς νά διασφαλίζεται ότι τό κοινό θά παραμένει μία λήθαργος μάζα, ανίκανη ν’ αντιληφθεί ότι αποτελεί ένα συνολικό χοιρίδιον τού εταιρειοκρατούμενου πολιτικού συστήματος τους.
Οι πολιτικές που ασκούν τά κράτη που λειτουργούν μέ τούς κανόνες καί αρχές τού νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, μαρτυρούν κραυγαλέα σέ όσους δέν στρουθοκαμηλίζουν ότι οι κυβερνήσεις τους αποτελούν τά εκτελεστικά όργανα τών επιχειρηματικών κολοσσών.
Σχολές Σκέψης
Ο Άνταμ Σμίθ* εισηγήθηκε ότι οι βασικοί αρχιτέκτονες τής κρατικής πολιτικής τής Αγγλίας, οι έμποροι καί οι εργοστασιάρχες, φροντίζουν ώστε τά συμφέροντα τους νά εξυπηρετούνται ιδιοτελέστατα, όσο θλιβερές καί άν είναι οι συνέπειες γιά όλους τούς λαούς τού πλανήτη, συμπεριλαμβανομένου καί αυτού τής Αγγλίας.
*( Smith, Adam (1720; - 1790) Σκοτσέζος κοινωνικός φιλόσοφος καί πολιτικός οικονομολόγος. βλ. : Σχολές Σκέψης).
Ο δέ κυριότερος διαμορφωτής τής αμερικανικής δημοκρατίας, Τζέιμς Μάντισον*, είχε προβλέψει ότι εάν επιτραπεί στίς μεγάλες εταιρείες νά λειτουργούν ανεξέλεγκτα, θά δημιουργεί μία μικρή τάξη μέ τεράστιο πλούτο καί προνόμια παράλληλα μέ μία πλειοψηφία που «θά εργάζονται υφιστάμενοι όλα τά βάσανα τής ζωής, ενώ κρυφά θά προσδοκούν μέ μελαγχολία μία πιό ίση κατανομή τών ευλογιών της».
*( Madison, James : (1751-1836), 4ος πρόεδρος Αμερικής (1809-17), βλ. : Σχολές Σκέψης).
Wilson, Woodrow : Πρόεδρος τών ΗΠΑ, 1913-21 : (1913) : «... αφεντικά τής κυβέρνησης τών ΗΠΑ είναι οι κεφαλαιοκράτες καί οι βιομήχανοι τής χώρας ως σύνολο».
Dewey, John*: (δεκαετία τού 1920) «η πολιτική είναι η σκιά, που ρίχνουν πάνω στήν κοινωνία, οι μεγάλες επιχειρήσεις (καί γιά όσο ισχύει αυτό) ο μετριασμός τής σκιάς δέν θ’ αλλάξει τήν ουσία. ... Η εξουσία σήμερα βασίζεται στόν έλεγχο τών μέσων παραγωγής, τών συναλλαγών, τής διαφήμισης, τών συγκοινωνιών καί τής επικοινωνίας. Όποιος κατέχει τά παραπάνω, εξουσιάζει τήν ζωή τής χώρας. ... Οι επιχειρήσεις που επιδιώκου ιδιωτικά κέρδη μέσω τού ιδιωτικού ελέγχου τών τραπεζών τής γής καί τής βιομηχανίας, ενισχύονται από τό γεγονός ότι έχουν κάτω από τήν καθοδήγηση τους τόν Τύπο, τά ειδησεογραφικά πρακτορεία καί τ’ άλλα μέσα διαφήμισης καί προπαγάνδας». à { ΑΔΕ : Χρηματιστήριο, Εταιρείες, ΜΜΕ }
*( Dewey, John : (1859-1952) βλ. : Σχολές Σκέψης )
Εταιρείες
Στίς δεκαετίες ’50 καί ’60, οι εταιρείες καλλυντικών προϊόντων καί εντομοκτόνων καί η κυβέρνηση απέκρυψαν από τό κοινό τά αποτελέσματα επιστημονικών ερευνών πού μαρτυρούσαν τίς αρνητικές συνέπειες αυτών επί τής υγείας τών καταναλωτών.
Τό 1972, υπεγράφη μυστική συμφωνία μεταξύ τών κυβερνήσεων Ευρωπαϊκών κρατών καί ΗΠΑ μέ τήν σιωπηρή συγκατάθεση τών υπευθύνων επιστημών ( η τάξη τών ‘’συντονιστών’’ τής ελίτ) γιά τήν απόκρυψη οιωνδήποτε στοιχείων περί προϊόντων εταιρειών πού φορολογούνται από τίς ανωτέρω χώρες.
ΗΠΑ
Νόρμαντ, Ρότζερ : διευθυντής τού Center for Economic and Social Rights :
-- «(η κυβέρνηση Μπούς) Είναι η εξουσία τού πετρελαίου καί τών εξοπλιστικών βιομηχανιών».
Reich, Robert : New York Times, 18 March 2001 : «οι επιχειρήσεις ελέγχουν πλήρως τό μηχανισμό τής κυβέρνησης».
1990, Μάρτιος : Η Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας, μέσω τού κατατεθέντος στό Κογκρέσο προϋπολογισμού τού Πενταγώνου, ζητούσε τήν συνέχιση στήριξης τών ίδιων βιομηχανικών κλάδων, άν καί τό πρόσχημα τού Ψυχρού Πολέμου δέν ήτο πλέον διαθέσιμο, αλλά καί μέ σαφή παραβίαση* τών κανόνων τής ελεύθερης αγοράς που διακηρύττονται καί επιβάλλονται στό εξωτερικό – *δηλαδή, τό κόστος νέων εγκαταστάσεων, εξοπλισμών, τού τομέα έρευνας καί ανάπτυξης νά επιβαρύνει τόν Αμερικάνο φορολογούμενο αλλά τά κέρδη νά τά καρπώνονται οι γνωστές ιδιωτικές εταιρείες.
Πετρελαϊκές Εταιρείες
Η οικογένεια Μπούς έχει συσσωρεύσει κολοσσιαίες περιουσίες χάρις στίς πετρελαϊκές εταιρείες. Ο αντιπρόεδρος Ντίκ Τσένι, ο υπουργός Άμυνας Ντόναλντ Ράμσφελτ καί η επικεφαλής τού Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας Κοντολίζα Ράις (καί η μετέπειτα Υπουργός Εξωτερικών) ήταν όλοι τους πρώην γενικοί διευθυντές καί μέτοχοι πετρελαϊκών εταιρειών κυρίως τού Τέξας. Η εταιρεία Σέβρον θέλησε νά δώσει τό όνομα τής Κ. Ράις – τής πρώην διευθύντριας της – σ’ ένα από τά καινούργια της υπερτάνγκερ, αλλά οι σύμβουλοι τού Λευκού Οίκου δέν τό επέτρεψαν.
Ζαλμάι Χαλιζάντ : πρώην υπάλληλος τής πετρελαϊκής εταιρείας Γιουνοκάλ · στίς 31 Δεκεμβρίου τού 2001, ο πρόεδρος Μπούς τόν διόρισε ειδικό απεσταλμένο γιά τό Αφγανιστάν, φέροντας τόν τίτλο τού πρεσβευτή καί τού μουσουλμάνου κυβερνήτη.
Bankers : The World’s Government. ( 2002 )
Bankers collect billions of $ in interest each year for money that is not theirs and which are guaranteed by the tax payer. With our money and sweat they have helped their friends establish monopolies and cartels in oil, chemicals, pharmaceuticals, media, etc. and they take a healthy stake.
With their powerful friends, together, they decide who will become stars on their TV screens and in the rest of their corporate MM. They, in turn, : 1)- ensure that the elite’s interests are protected by law and 2)- have the responsibility of creating and maintaining the co-ordinators’ class: a)- the star journalists who promote the illusion that our government represents our interests, b)- the scholars, journalists, public servants who take control of the education system, ensuring that we stop thinking at an early age, c)- renowned economists, historians, lawyers, journalists, … who are to make us believe that their “free trade” and “globalization” is the natural order in human evolution, and that it’s wise for us to want what they want.
And they want to eliminate nation states, freedom and democracy in order to streamline their business and consolidate their power fueled by billions of workers grateful for their subsistence wages.
Their WB and IMF – glorified loan sharks and merciless collectors – are already making the laws by which most countries are not allowed to maintain their national sovereignty, identity or traditions.
When people are lonely, love-starved, without strong family ties and national identity, and their lives depend on their bankers and employers, they are easy to control and to be transformed into obedient “sheep”.
Our leaders are dupes, opportunists, traitors or all three. Anything promoted by the corporate-media, education, or government is suspect – almost anything we know about world history is suspect.
A stench of moral compromise wafts from our public and cultural life, while are souls are meticulously being raped. This is what happens when we deny our inherent ability to govern ourselves and entrust our well-being in the hands of people whose only simulation of god is money, power, and who abide by the perverse dogma of their being the “chosen ones”.
[ Γιά τήν δράση συγκεκριμένων εταιρειών βλ. : Εταιρείες, Πολυεθνικές. ]
Πολυεθνικές Εταιρείες
CNUCED* (Σεπτ· 2001) : απεφάνθη ότι υπάρχουν 63.000 υπερηπειρωτικές εταιρείες, οι οποίες ελέγχουν 800.000 θυγατρικές ανά τόν κόσμο.
Στόν δέ ΠΟΕ είναι καταγεγραμμένες περισσότερες από 60.000 υπερεθνικές εταιρίες, οι οποίες διαχειρίζονται περισσότερες από 1,5 εκ· θυγατρικές.
Αυτές όμως που ελέγχουν τό μεγαλύτερο καί σημαντικότερο μέρος τού παγκόσμιου εμπορίου είναι οι περί τίς 400 βορειοαμερικάνικες, ευρωπαϊκές καί ιαπωνικές επιχειρήσεις / βιομηχανίες.
Ο τζίρος τής Τζένεραλ Μότορς ξεπερνά τό ΑΕΠ τής Δανίας, καί τής δέ Έξον αυτό τής Αυστρίας.
Οι πωλήσεις κάθε μίας από τίς 100 ισχυρότερες ιδιωτικές εταιρείες ξεπερνούν τό σύνολο τών εξαγωγών τών 120 φτωχότερων χωρών. Οι 200 ισχυρότερες ιδιωτικές εταιρείες ελέγχουν τό 23% τού παγκόσμιου εμπορίου. Γι’ αυτό : η αξία τών 225 μεγαλυτέρων ιδιωτικών περιουσιών τού κόσμου ισούται μέ τό ετήσιο εισόδημα τών 2.5 δις φτωχότερων ανθρώπων τού πλανήτη · τό διαθέσιμο κεφάλαιο τών 15 πλουσιότερων ανθρώπων τού κόσμου είναι υψηλότερο από τό ΑΕΠ όλων τών κρατών νότια τής Σαχάρας, μέ εξαίρεση τήν Νότια Αφρική.
Όλες οι υπερηπειρωτικές εταιρείες είναι οργανωμένες αποκεντρωτικά ώστε τά πολυάριθμα ανά τόν κόσμο κέντρα-κέρδους τους (εργοστάσια, εμπορικές εταιρείες, εταιρείες μίσθωσης, ...) λειτουργούν μέ τρόπο φαινομενικά αυτόνομο καί ‘’εμπορεύονται’’ μεταξύ τους καθώς καί μέ τήν ελέγχουσα / μητρική εταιρεία.
Τοιουτοτρόπως (έτος 2002) : 1)- μπορούν νά εκμεταλλεύονται τά φτηνά εργατικά χέρια καί τούς ειδικούς νόμους τών κρατών εις τά οποία δραστηριοποιούνται, 2)- μπορεί η κάθε μία νά πραγματοποιεί στό εσωτερικό της άνω τού εν τρίτου τών εμπορικών συναλλαγών της γιά λόγους φοροδιαφυγής καί καταλήστευσης τών μετόχων τους · εκτός αυτού, άλλο ένα τρίτο τού παγκόσμιου εμπορίου πραγματοποιήθηκε μεταξύ τών υπερεθνικών εταιρειών – ήτοι, μόνο τό υπόλοιπο εν τρίτο τών ανταλλαγών σέ αγαθά καί υπηρεσίες αφορούσε εμπόριο μέ τήν κλασσική έννοια τού όρου : μακροχρόνιες επενδύσεις, ανταλλαγές μεταξύ κρατών, μεταξύ επιχειρήσεων εθνικού κεφαλαίου κτλ.
Συγχωνεύσεις
Le Monde (Αυγ· 2001) : αναλύοντας τίς 12 από τίς μεγαλύτερες χρηματιστηριακές συγχωνεύσεις μεταξύ τού 1996 καί 2000, ανακάλυψε ότι σχεδόν όλες κατέληξαν σέ μαζική απώλεια τής χρηματιστηριακής αξίας τής εταιρείας που προήλθε από τήν συγχώνευση μέ συνολικές απώλειες άνω τών $720 δις.
Τότε γιατί τά αρπακτικά ζούν γιά τίς συγχωνεύσεις ; Διότι, διαπράττοντας ατιμωρητί οι ψευδο-μεγαλο-επενδυτές καί τά golden boys τους τό αδίκημα τής κατάχρησης εμπιστευτικών πληροφοριών, πραγματοποιούν σέ κάθε συγχώνευση υπέρογκα προσωπικά κέρδη καί έχουν δις σέ φοροαπαλλαγές γιά τά όποια δηλωθέντα κέρδη τους.
CNUCED* (Σεπτ· 2001) : απεφάνθη ότι τό έτος 2000 οι υπερεθνικές συγχωνεύσεις** επιχειρήσεων αυξήθηκαν κατά 50% μέ ανταλλαγή κεφαλαίων ύψους $1.140 δις. Οι δέ συγχωνεύσεις επιχειρήσεων μπορούν νά προέλθουν από τήν εκούσια προσέγγιση δύο διευθυντικών ομάδων ή από μία επίθεση στό Χρηματιστήριο.
*(Διάσκεψη τών Ηνωμένων Εθνών γιά τό Εμπόριο καί τήν Ανάπτυξη)
**(Μεγασυγχωνεύσεις : η συγχώνευση επιχειρήσεων μέ όγκο συναλλαγών μεγαλύτερο από $1 δις / έτος. ).
Μία άλλη μέθοδος μέ τήν οποία βγαίνουν χαμένοι οι μέτοχοι : ο πρόεδρος τής εταιρείας Α καταβάλει στόν πρόεδρο τής εταιρείας Β ένα σημαντικό χρηματικό ποσό ώστε ο τής Β νά μήν συμμετέχει στήν διεκδίκηση μίας συγκεκριμένης κερδοφόρας αγοράς, βλάπτοντας έτσι τούς μετόχους τής Β.
Πολυεθνικές Εταιρείες
Cargill (Αμαξοβράγχιο) : Ελέγχει τήν διακίνηση τού 70% τών τροφίμων παγκοσμίως. Ο ετήσιος τζίρος της νά ξεπερνά τά $60 δις·, αγοράζοντας σόγια από τούς καλλιεργητές τής Βραζιλίας καί πουλώντας τους τόν σπόρο καί τά απαραίτητα εντομοκτόνα. Έχει κατορθώσει νά κτίσει τό δικό της ιδιωτικό λιμάνι στήν Βραζιλία γιά τήν ταχεία διανομή τής σόγιας της, καί πάντα μπορεί νά στηρίζεται στήν υποστήριξη τών Αμερικανών Γερουσιαστών, οι οποίοι πρόθυμα πετούν στήν Βραζιλία μέ αεροπλάνα τής πολεμικής αεροπορίας τής χώρας τους γιά νά πείσουν τούς αγρότες νά καταστρέφουν κάθε τόσο άλλα 2 εκατομμύρια εκτάρια τού Αμαζονίου. Τό δέ δικτατορικό καθεστώς τής Βραζιλίας τού ’70 ήτο αυτό που επέτρεψε γιά πρώτη φορά τήν εκτεταμένη καταστροφή τού Αμαζονίου γιά τήν καλλιέργεια τής σόγιας. Μπορείς νά μαντέψεις ποια μυστική υπηρεσία χρηματοδότησε καί βοήθησε τούς δικτάτορες νά καταλάβουν τήν εξουσία;
Τά chicken Mc nuggets εκτρέφονται μέ σόγια που έχει καλλιεργηθεί στόν κατεστραμμένο Αμαζόνιο. Στήν χώρα μας οι εισαγωγείς αρνούνται ότι αγοράζουν σόγια από τήν Cargill.
Enron : υπερηπειρωτικό ενεργειακό συγκρότημα μέ έδρα τό Τέξας καί διευθυντή τόν Κένεθ Λέι. Τό 2002 χρεοκόπησε, στοιχίζοντας στούς ανά τόν κόσμο μετόχους της άνω τά $100 δις.
Χρηματοδότησε αφειδώς τίς πολιτικές εκστρατείες τού κόμματος τού Τ.Γ. Μπούς μέ αντάλλαγμα τήν συνδιαχείρηση τής ενεργειακής πολιτικής – δηλαδή, τών οικονομικών οφελών - τών ΗΠΑ. Χάρις σέ νόμο που προώθησε ο γερουσιαστής Φίλ Γκράμ, απορύθμισε τήν αγορά παραγώγων τού ενεργειακού τομέα (πετρέλαιο, υδροηλεκτρική ενέργεια κτλ.) καί χρέωνε εκβιαστικά υπέρογκα ποσά γιά τήν παροχή ενέργειας – όπως, γιά παράδειγμα τό μεγάλο σκάνδαλο στήν Καλιφόρνια. Πωλούσε δέ μετοχές σέ πετρελαιοπηγές της φαντάσματα – ήτοι, αυτές που επρόκειτο νά εντοπιστούν καί νά λειτουργήσουν μετά από 10 ή καί 15 έτη.
Όταν ένα κράτος αρνιόταν νά τής εκχωρήσει (νέες) άδειες εξόρυξης πετρελαίου ή τό δικαίωμα νά κατασκευάσει έναν πετρελαιαγωγό, τό Πεντάγωνο τού Μπούς ασκούσε τήν απαραίτητη πίεση έως ότου τό αδύναμο κράτος συμφωνούσε στήν καταλήστευση τού πλούτου του.
Τό απόλυτα αδιαφανές σύστημα ισολογισμού της, προστατευόταν από τόν υπουργό Οικονομικών, Πόλ Ονίλ, καί από τήν σύζυγο τού Φ. Γκράμ, Γουέντι, η οποία προήδρευε στήν εξεταστική επιτροπή τών λογιστικών τής εταιρείας.
Global Crossing : μία από τίς ισχυρότερες εταιρείες τηλεπικοινωνιών τών ΗΠΑ. Τόν Μάρτιο τού 2000, η χρηματιστηριακή κεφαλαιοποίηση της ανερχόταν στά $40 δις. Αρχές τού 2002 χρεοκόπησε – ήτοι, οι μικρομέτοχοι της έχασαν τά χρήματα τους.
Halliburton : Μέ θυγατρική της τήν Κάρλαϊλ Γκρούπ καί δεκάδες άλλες, μέ πρώην διευθυντής της καί μεγαλομέτοχο τόν αντιπρόεδρο τής κυβέρνησης Μπούς, Ν. Τσένεϊ, μέ υψηλά ποσοστά μετοχών σέ στρατιωτικο-βιομηχανικά συγκροτήματα (Λόκχιντ Μάρτιν, Τζένεραλ Νταϊνάμικ, ...) : έλαβε τό μεγαλύτερο μέρος τού στρατιωτικού προϋπολογισμού γιά τόν πόλεμο στό Αφγανιστάν καί Ιράκ (από τήν διατροφή τών ενόπλων δυνάμεων έως τήν ανοικοδόμηση τών χωρών αυτών).
Κύριο λομπίστες της : ο πατέρας τού προέδρου καί πρώην πρόεδρος Τ. Μπούς, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Τζέιμς Μπέικερ καί ο πρώην υπουργός Άμυνας Φράνκ Καρλούτσι.
Monsanto : Η μεγαλύτερη εταιρεία βιολογικώς τροποποιημένων τροφίμων, γνωστή γιά τόν σπόρο βαμβακιού ΒΤ, καί τό φυτοφάρμακο καί λίπασμα που τό συνοδεύουν – τά οποία υποχρεούνται, μαζί μέ τούς σπόρους, ν’ αγοράζουν οι καλλιεργητές από τήν εταιρεία που κατέχει τήν πατέντα τους.
Τό πρώτο έτος απαιτείται μία λογική ποσότης φυτοφαρμάκου καί λιπάσματος γιά τήν καλλιέργεια τού βαμβακιού ΒΤ. Τά επόμενα δύο μέ τρία έτη, απαιτείται πενταπλάσια ποσότης τού λιπάσματος καί φυτοφαρμάκου, η σοδειά μειώνεται κατά 60% καί η γής δέν δέχεται πλέον βιολογικούς σπόρους.
Texaco : αμερικανική πετρελαϊκή εταιρεία τού ομίλου Chevron.
Δεκαετία τού 1930 :
Διοικούμενη από έναν φίλα προσκείμενο στούς Ναζί, φρόντισε – μέ τίς ευλογίες τού Στέιτ Ντιπάρτμεντ – οι μετά συμβολαίου συμφωνημένες μέ τήν κυβέρνηση τών ΗΠΑ ποσότητες πετρελαίου γιά τήν ισπανική δημοκρατία νά καταλήγουν στίς φασιστικές δυνάμεις τού Φράνκο κατά τήν διάρκεια τού ισπανικού εμφυλίου. Ήτοι, οι ΗΠΑ συνέβαλαν τά μέγιστα εις τήν κατάργηση τής δημοκρατίας στήν Ισπανία, προμηθεύοντας τόν φασίστα Φράνκο τό μοναδικό ζωτικής σημασίας αγαθό που δέν μπορούσαν νά τού παράσχουν η Γερμανία τών Ναζί καί η Ιταλία τών φασιστών.
Προεδρία Κλίντον :
Υπήρξε η μόνη εταιρεία στήν οποία επετράπη νά προμηθεύει μέ πετρέλαιο τόν δικτάτορα τής Αϊτής, παραβιάζοντας τό ισχύον εμπάργκο.
Ιράκ, έκθεση Βόλκερ* : βλ. : Βόλκερ.
United Fruit Company : πολυεθνική εταιρεία, διαβόητος ληστής τών προϊόντων τών τριτοκοσμικών χωρών καί υποκινητής στρατιωτικών πραξικοπημάτων, μέ σκοπό τήν διασφάλιση τών συμφερόντων της. Κατά τήν δεκαετία τού 1960, τό εργατικό κίνημα ήταν σχεδόν ανύπαρκτο κυρίως στίς χώρες τής Λ. Αμερικής, οπότε η εταιρεία ευημερούσε, σχεδόν τριπλασιάζοντας τά κέρδη της καί μή αντιμετωπίζοντας καμία απειλή απαλλοτρίωσης.
Wal-Mart : has received $1.7 billion in subsidies, pollutes the environment, has put out tens of thousands of family-run businesses; it’s factories in China forces its workers to work 7 days / week in extremely hot work areas and with no ventilation.
[ Επίσης βλ. : Ενεργητισμός – κράτη – Βενεζουέλα Citgo. ]
Η Έκθεση τής Ψυχής τής Σύγχρονης Ανώνυμης ή Μετοχικής Εταιρείας, ΑΜΕ
[ βλέπε τό άρθρο : ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ – ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ]
…
Σπύρος Ε. Κουλουμπέρης
http://amesidemocratiaellenon.blogspot.com
27440-26458
694-1569303