Ενεργειακός καί Ορυκτός Πλούτος Ελλάδος
Γεωπολιτική και σπάνιες γαίες
Κρίσιμες ορυκτές πρώτες ύλες
Οι πιό Πλούσιοι Φτωχοί
Η Ελλάδα έχει πετρέλαιο και αέριο για 1.000 χρόνια
Ο ενεργειακός πλούτος της Ελλάδας είναι τριπλάσιος της Αλάσκας
Ο μεταλλευτικός χάρτης της Ελλάδος
Πράσινα Ορυκτά... εν Ελλάδι!
Τα υποθαλάσσια μεταλλευτικά αποθέματα..
Ο Ορυκτός Πλούτος και ο κόσμος
Ενεργειακά ορυκτά : λίγο πριν το τέλος;
Υδρομεταλλουργία : το μέλλον της Μεταλλουργίας;
--------------------------------------------------------------------------------------
Η Ελλάδα τών Ελλήνων θα μπορούσε με τον ορυκτό της πλούτο να είναι μια από τις πλουσιότερες χώρες της Ευρώπης.
Η Ελλάδα δεν είναι ούτε Ψωροκώσταινα, ούτε Ελντοράντο. Είναι μία από τις χώρες της ΕΕ που διαθέτει σημαντικό ορυκτό πλούτο, ο οποίος συνίσταται σε ποικιλία ορυκτών και μεταλλευμάτων µε µμεγάλο βιομηχανικό ενδιαφέρον.
Ο μεταλλευτικός κλάδος στη χώρα μας χαρακτηρίζεται από εξωστρέφεια καθώς το 65% των πωλήσεων κατευθύνεται στο εξωτερικό ενώ παράλληλα απασχολεί σε μεταλλεία, λατομεία, ορυχεία αλλά και στις καθετοποιημένες μεταλλουργίες 22 χιλιάδες εργαζόμενους άμεσα και 90 χιλιάδες έμμεσα. Ο τζίρος της υπολογίζεται στα 2,5 δισ. ευρώ και αφορά κλάδους όπως η ενέργεια, τα δομικά υλικά, οι μεταλλουργίες νικελίου, αλουμινίου κλπ. ενώ αν συνυπολογιστούν η τσιμεντοβιομηχανία, το σκυρόδεμα και οι κατασκευές ο τζίρος υπερδιπλασιάζεται.
Ο τεράστιος ορυκτός καί ενεργειακός πλούτος τής Ελλάδος βρίσκεται υπό τόν πλήρη έλεγχο τών ΗΠΑ από τόν Απρίλιο τού 1947. Η όποια εκμετάλλευση του έχει γίνει έως σήμερα, είχε καί έχει ως αποδέκτες : αμερικανικών (κυρίως) καί ευρωπαϊκών συμφερόντων εταιρείες, καί (μερικώς) ελαχίστων ελληνικών οικογενειών.
Η πλήρης εκμετάλλευση τού ορυκτού καί ενεργειακού πλούτου τής Ελλάδος θά ξεκινήσει όταν η ξένη καί εγχώρια εξουσιαστική πλουτοκρατία έχουν πλασματικώς καταχρεώσει τήν Ελλάδα ώστε νά δύνανται εκβιαστικώς νά αγοράσουν τίς πηγές γιά 2-6% τής αξίας τους – ποσό δέ που θά καλύπτει τά τοκοχρεολύσια τού (ψευδο-) εξωτερικού χρέους μας.
[ Βλέπε : Σύμβαση Cooper στό βιβλίο τού Δ. Μπάτση Η Βαρειά Βιομηχανία στήν Ελλάδα, ή πληροφορήσου από τά δεκάδες αξιόλογα άρθρα στό διαδίκτυο. ]
-------------------------------------------------------------------------
Οι σπάνιες γαίες αποτελούνται από μια ομάδα δεκαεπτά μετάλλων με μοναδικές ιδιότητες, τα οποία χρησιμοποιούνται με ολοένα μαζικότερο τρόπο στην καινοτόμο βιομηχανία της υψηλής τεχνολογίας.
Εξάλλου, όλες οι λύσεις που αφορούν την πράσινη ανάπτυξη, την ψηφιακή τεχνολογία της πληροφορικής και επικοινωνιών, τα έξυπνα ενεργειακά δίκτυα και τις εναλλακτικές δυνατότητες των ΑΠΕ βασίζονται στη χρήση των γνωστών πλέον στην ανθρωπότητα ορυκτών σπάνιων γαιών
Οι ηλιακές κυψέλες και τα Φ/Β στοιχεία, οι ανεμογεννήτριες, η «πράσινη» αυτοκίνηση (τα υβριδικά αυτοκίνητα, τα αμιγώς ηλεκτροκίνητα αλλά και εκείνα του υδρογόνου) καθώς και οι περισσότερες οικολογικές τεχνολογίες οφείλουν την ύπαρξη ή λειτουργικότητά τους σε ένα σύνολο από μέταλλα «υψηλής τεχνολογίας», στο πυρίτιο (Si) καθώς και τις «σπάνιες γαίες».
Πρόκειται για μέταλλα όπως κοβάλτιο (Co), λευκόχρυσος (Pt), τιτάνιο (Ti), ταντάλιο (Ta), ίνδιο (In), νεοδύμιο (Nd), δυσπρόσιο (Dy), δημήτριο (Ce), ευρώπιο (Eu), τέρβιο (Tb), λανθάνιο (La), Λίθιο (Li), γάλλιο (Ga), έρβιο (Er) κλπ από τα οποία, έστω και σε μικρές ποσότητες, εξαρτάται άμεσα η μετάβαση στη βιώσιμη παραγωγή και στα φιλικά προς το περιβάλλον προϊόντα. Επίσης ορισμένα από αυτά είναι απαραίτητα για την μαζική παραγωγή ηλεκτρικών/ηλεκτρονικών προϊόντων (κινητά τηλέφωνα, επίπεδες οθόνες τηλεόρασης και κομπιούτερ, λάμπες εξοικονόμησης CFL, καταλύτες αυτοκινήτων, συστήματα ABS κλπ) καθώς και στην τεχνολογία των ΑΠΕ (πχ. το Νεοδύμιο (Nd) και το δισπρόσιο (Dy) είναι απαραίτητα για την κατασκευή ανεμογεννητριών).
Στην παγκόσμια παραγωγή των σπάνιων γαιών κυριαρχεί η Κίνα, η οποία εφαρμόζοντας την "γεωπολιτική" των ΟΠ και μια μακροπρόθεσμη βιομηχανική πολιτική στα στρατηγικής σημασίας ορυκτά, κατάφερε να δημιουργήσει σήμερα ένα σχεδόν απόλυτο μονοπώλιο.
Εντούτοις, ειναι αλήθεια ότι στην εφαρμογή του "γεωπολιτικού παιχνιδιού" έγιναν πολλές εκπτώσεις τόσο στα θέματα ασφάλειας των εργαζομένων όσο και στα θέματα της περιβαλλοντικής προστασίας.
Goodbye Fossil Fuel Dependence, Hello Rare Earth Dependence!
Ο αγωγός Ναβουχοδονόσορ ("nabucco") και η αυλαία του!
Πηγή : http://www.oryktosploutos.net/2011/01/blog-post.html
Με βάση με σχετική έκθεση που συντάχθηκε πρόσφατα στο πλαίσιο εφαρμογής και εξειδίκευσης της Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας για τις Πρώτες Υλες, 14 από αυτές , δηλ.
Sb (Αντιμόνιο), Be (Βηρύλλιο), Co (Κοβάλτιο), Ga (Γάλλιο), Ge (Γερμάνιο), In (Ίνδιο), Mg (Μαγνήσιο), Nb (Νιόβιο), PGE (Πλατινοειδή μέταλλα), REE (Σπάνιες γαίες), Ta (Ταντάλιο), Sn (Κασσίτερος), φθορίτης και γραφίτης
θεωρούνται κρίσιμες και στρατηγικής σημασίας για την ευρωπαϊκή βιομηχανία. Ορισμένες από αυτές απαντώνται στην χώρα μας και μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο κοιτασματολογικής έρευνας και οικονομικού ενδιαφέροντος με δεδομένη την προστιθέμενη αναπτυξιακή τους αξία. Συγκεκριμένα πρόκειται για τις παρακάτω :
Αντιμόνιο (Sb)
Το αντιμόνιο εντοπίζεται και συγκεντρώνεται σε φλέβες του ορυκτού αντιμονίτη ή στιβνίτη σε περιοχές της Ροδόπης, Θεσσαλονίκης και Χίου, με περιεκτικότητες που κυμαίνονται από 1-2,5% Sb και την συνοδό παρουσία θειούχων ορυκτών Pb, Fe, Cu, Ag, Au (>1 γρ/τόννο), As, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις και Βολφραμίου (W). Η αποθεματική διάσταση εμφανίζεται ιδιαίτερα δυναμική και τεκμηριώνει την εκτέλεση περαιτέρω κοιτασματολογικής έρευνας.
Πλατινοειδή μέταλλα (PGE)
Κοιτασματολογικό στόχο για την παρουσία οικονομικών συγκεντρώσεων πλατινοειδών αποτελούν τα πορφυρικά συστήματα χαλκού που ανήκουν στο μεταλλογενετικό τόξο με βορειοδυτική διεύθυνση από τα κοιτάσματα Σκουριών-Φισώκας (Χαλκιδική) σε αυτά της Ποντοκερασιάς-Γερακαριού (Κιλκίς), Συγκεκριμένα στο εκμεταλλεύσιμο μετάλλευμα των Σκουριών έχουν εντοπισθεί οικονομικές συγκεντρώσεις Παλλαδίου (Pd) 0,5 γρ/τόννο που διευρύνουν ακόμη περισσότερο το ήδη πλούσιο μεταλλευτικό δυναμικό και αξία του κοιτάσματος. Σε ορισμένες περιπτώσεις σίδηρο-νικελιούχων λατεριτικών κοιτασμάτων (π.χ. Βέρμιο) έχουν επίσης προσδιορισθεί αυξημένες περιεκτικότητες πλατινοειδών που δημιουργούν προϋποθέσεις πρόσθετου οικονομικού ενδιαφέροντος .
Σπάνιες γαίες (REE)
Σημαντικά αποθέματα σπανίων γαιών εντοπίζονται σε προσχωσιγενείς αποθέσεις στο παράκτιο και υποθαλάσσιο περιβάλλον του Στρυμωνικού κόλπου μεταξύ του ομώνυμου ποταμού και της Καβάλας. Συγκεκριμένα κοιταματολογικές έρευνες που πραγματοποίησε το ΙΓΜΕ υπολογίζουν αποθέματα 485.000.000 τόνων με μέση περιεκτικότητα σπανίων γαιών 1,17%. Ενδιαφέρον για συστηματική κοιτασματολογική διερεύνηση παρουσιάζουν επίσης οι βωξίτες και οι βωξιτικοί λατερίτες στην Στερεά Ελλάδα με αντιπροσωπευτικές περιεκτικότητες που κυμαίνονται συνολικά από 3275-6378 γρ/τόννο REE. Το διαφαινόμενο ερευενητικό ενδιαφέρον περιλαμβάνει ακόμη και την κόκκινη λάσπη από την μεταλλουργία αλουμινίου.
Ga (Γάλλιο) - Ge (Γερμάνιο) - In (Ίνδιο)
Τα συγκεκριμένα μέταλλα βρίσκονται στο επίκεντρο βιομηχανικών εφαρμογών κραμάτων υψηλής τεχνολογίας. Τα κοιτάσματα μικτών θειούχων ορυκτών Pb–Zn-Ag αποτελούν ιδανικό γεωχημικό περιβάλλον για την παρουσία κυρίως των In και Ge. Με την έννοια αυτή οι μεταλλοφορίες και τα κοιτάσματα που ανήκουν στην συγκεκριμένη κατηγορία αποτελούν «εν δυνάμει» πηγές των μετάλλων αυτών. Η ραγδαία βελτίωση των αναλυτικών μεθόδων δίνει πλέον την δυνατότητα της ποιοτικής ανίχνευσης και του ποσοτικού προσδιορισμού τους σε επιλεγμένα αρχικά δείγματα από συγκεκριμένες μεταλλοφόρες περιοχές π.χ. Πολύκαστρο (Κιλκίς), Μολάοι (Λακωνία), Ολυμπιάδα Χαλκιδική), Θέρμες (Ξάνθη).
Γραφίτης
Ο γραφίτης ανήκει στην κατηγορία των βιομηχανικών ορυκτών, εντάσσεται στην ομάδα των κρίσιμων για την Ευρώπη ΟΠΥ και στην Ελλάδα εντοπίζεται σε περιοχές της Ξάνθης και της Δράμας όπου εντοπίσθηκε κοίτασμα που περιέχει γραφιτικό άνθρακα 600.000 τόνων περίπου με μέση περιεκτικότητα 6%. Με τις παρούσες συνθήκες το κοίτασμα κρίνεται υπό - οικονομικό.
[οι πληροφορίες οφειλονται σε πρόσφατη έκθεση ομάδας εργασίας του Ι.Γ.Μ.Ε.]
Πηγή : http://www.oryktosploutos.net/2011/06/blog-post_02.html
Υποβλήθηκε από ΠΛΟΗΓΟΣ1 την Τετ, 03 Φεβ 2010 - 08:40.
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ… ΤΟ ΠΙΟ ΑΚΡΙΒΟ ΟΙΚΟΠΕΔΟ…
ΤΕΛΙΚΑ ΟΙ ΠΙΟ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΠΤΩΧΟΙ… ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ…
Το κλείσιμο των μεταλλείων Σκαλιστήρι στην Βόρεια Εύβοια: Η εταιρεία εξήγαγε μεταλλεύματα σε 150 χώρες ανά τον κόσμο…. Η Εύβοια (ευ+βίος-σωστός βίος) είναι γεμάτη μεταλλεύματα και κυρίως βωξίτη (όλα τα βουνά της είναι κόκκινα) από τον οποίο κατασκευάζεται το αλουμίνιο…. Αυτό που τώρα πλέον εισάγουμε από άλλες χώρες!!!! Και η Εύβοια έχει τους περισσότερους ΑΝΕΡΓΟΥΣ……
Η ομάδα Κατράκη ( καθηγητής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου ) είχε ως έργο της, την καταγραφή μεταλλευμάτων και ορυκτών στον Ελλαδικό χώρο, καθώς και ειδικών μεταλλευμάτων, όπως το όσμιο…… 60.000 $ το γραμμάριο… Το κοίτασμα ξεκινά από τα Ίμια (κοίτα σύμπτωση!!!) και τελειώνει στην Λήμνο… την περιοχή δηλαδή που οι τούρκοι “διεκδικούν”…… Διαβάστε το βιβλίο <ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ> του στρατηγού Γ.Γ. Αλυφαντή, Α’ ΕΚΔΟΣΗ , για λεπτομέρειες… αλλά και για τα ρουμπίνια που υπάρχουν στον λόφο των Βασιλικών στη Θεσσαλονίκη… και στα Πετράλωνα Χαλκιδικής κλπ… κλπ…
Τον Φεβρουάριο του 1998 έφτασε στην δημοσιότητα έρευνα που αφορούσε την μεγαλύτερη συγκέντρωση ραδονίου στον Ελληνικό χώρο και συγκεκριμένα στο χωριό Νεράιδα Θεσπρωτίας. Η μέτρηση ήταν 9550 Μπεκερέλ ανά τετραγωνικό μέτρο και με όριο επιφυλακής τα 150! Παρόμοιες υψηλές μετρήσεις είχαμε και στις περιοχές Σερρών, Θεσσαλονίκης, Μύκονου, Καβάλας, Ικαρίας, Λέσβου, Φθιώτιδα, Λουτράκι, Νιγρίτα, Σουρωτή (1), κλπ. Το ραδόνιο είναι φυσικό ραδιενεργό στοιχείο και για όσους γνωρίζουν, αποτελεί ένδειξη για την ύπαρξη στο υπέδαφος των άνω τουλάχιστον περιοχών ΟΥΡΑΝΙΟΥ. Στο όρος Παγγαίο στην Καβάλα επίσης υπάρχει ήδη έντονο ενδιαφέρον από ξένο επενδυτή για την εξόρυξη των τεράστιων κοιτασμάτων χρυσού.
Στην Ολυμπιάδα Χαλκιδικής ήδη έχει ξεκινήσει η εκμετάλλευση του εκεί υπεδάφους από την TVX Gold του George Soros, η οποία περιέχει αρκετό χρυσό, αλλά και ουράνιο !!!.
Εμείς ερωτάμε…. ΠΟΙΟΣ ΤΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ;
Μία απόρρητη έκθεση που ήρθε στο φως με δημοσίευμα της εφημερίδας «Επενδυτής» στις 23/2/96, αναφέρει για τα αποτελέσματα των μετρήσεων του ΙΓΜΕ. Γύρω στο ποσό των 100 τρισεκατομμυρίων δραχμών εκτιμάται η αξία των κοιτασμάτων ουρανίου και άλλων σπανίων μετάλλων για δορυφόρους και πυραύλους. Το κείμενο της έρευνας υπογράφεται από επτά διακεκριμένους Έλληνες επιστήμονες και κάνει λόγο για κοίτασμα ουρανίου που περιέχει 300 εκατομμύρια τόνους με συμπύκνωμα ουρανίου 16%, καθώς και σπάνια άλλα ορυκτά όπως ρουτίλιο, λουτέσιο και λανθάνιο, που έχουν εξαιρετικά ειδικές χρήσεις στην κατασκευή πυραυλικών συστημάτων. Αναφέρεται ΜΟΝΟΝ για την περιοχή του όρους Σύμβολο του νομού Καβάλας. Αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα ουρανίου ΔΙΕΘΝΩΣ. Η αξία του εμπλουτισμένου ουρανίου 235 στην διεθνή αγορά (1998) είναι 20.000 δολάρια το γραμμάριο !.
Βάσει των παραπάνω, με κάθε επιφύλαξη και σύμφωνα με υπολογισμούς από τα παραπάνω. εμπεριέχονται 48 εκατ. τόνοι ουρανίου προς 20δις δολάρια ο τόνος δηλ. συνολικά $960.000.000.000.000.000 (τα μηδενικά είναι σωστά και είναι 960 τετράκις εκατομμύρια δολάρια!!!!
ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟΥΝ $96.000.000.000 (96 δισεκατομμύρια δολάρια)!!!!
ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΠΙΟ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΦΤΩΧΟΙ.
Να γιατί θέλουν λοιπόν τη Μακεδονία….
ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΛΕΦΤΕΣ;
ΕΛΛΑΔΑ:Η πλουσιότερη χώρα της Ευρώπης
O κοσμήτορας της πολυτεχνικής σχολής και πρόεδρος του τμήματος χημικών μηχανικών Βασίλειος Παπαγεωργίου, πραγματοποίησε διάλεξη με θέμα "Η Βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα", η οποία είχε να κάνει με τα αποτελέσματα και της δικής του έρευνας 30 ετών.
Εντυπωσιακό ήταν το ότι σε όλα τα σημεία η έρευνά αυτή συμφώνησε με τα αποτελέσματα παλαιοτέρας αντίστοιχης έρευνας της δεκαετίας του 1940 που τυχαία είχε φτάσει στα χέρια του. Ο εν λόγω καθηγητής αναρωτιέται πως είναι δυνατόν η Ελλάδα να μην έχει αυτή τη στιγμή ήδη στημένη βαριά βιομηχανία την στιγμή που διαθέτει όχι μόνον ΟΛΕΣ τις απαραίτητες πρώτες ύλες (στρατηγικά ορυκτά) και μάλιστα σε αφθονία, αλλά και για ορισμένα από αυτά, είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ παραγωγός χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Και συγκεκριμένα:
Λιγνίτης: Ως ορυκτό για την παραγωγή ενέργειας από την καύση του με λιγοστή μόλυνση του περιβάλλοντος. Η Ελλάδα διαθέτει τόσο πολύ λιγνίτη, που εάν τον εκμεταλλευόταν από νωρίς, θα είχε γλιτώσει πολλά δισεκατομμύρια από την εισαγωγή πετρελαίου.
Αλουμίνιο: Εδώ και μερικά χρόνια η Γαλλία ελάττωσε την παραγωγή της σε αλουμίνιο και η Ελλάδα πλέον είναι πρώτη στην Ευρώπη σε παραγωγή του αλουμινίου, με χιλιάδες εφαρμογές.
Βωξίτης. Η Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη βωξιτοπαραγωγός χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο βωξίτης χρησιμοποιείται και στην κατασκευή αεροσκαφών, ηλεκτρικών συσκευών, μεταλλικών κατασκευών και αλλού.
Μαγγάνιο. Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που περιέχει στο υπέδαφός της κοιτάσματα μαγγανίου. Τα κυριότερα κοιτάσματα έχουν εντοπισθεί στο νομό Δράμας.
Νικέλιο. Και για αυτό το στρατηγικό ορυκτό όπως ανέφερε ο κύριος Παπαγεωργίου, η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως με σημαντικά κοιτάσματα νικελίου στο υπέδαφός της. Υπάρχει ένα συγκρότημα παραγωγής νικελίου, του μεγαλυτέρου στην
Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά εξάγεται στο εξωτερικό όπως και όλα σχεδόν τα υπόλοιπα όσα εξορύσσονται.
Σμηκτίτες. Η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα στον κόσμο μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες στην εξόρυξη σμηκτιτών, οι οποίοι έχουν μεγάλο εύρος εφαρμογών, όπως η διάθεση αποβλήτων, τα φάρμακα, τα καλλυντικά και άλλα.
Μαγνήσιο. Ο μαγνησίτης που εξάγει η χώρα μας, καλύπτει το 46% της συνολικής παραγωγής της Δυτικής Ευρώπης.
Χρωμίτης. Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που περιέχει στο
υπέδαφός της σημαντικά εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα χρωμίτη. Τα σημαντικότερα κοιτάσματα βρίσκονται στο Μπούρινο Κοζάνης και χρησιμοποιούνται κυρίως για την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα.
Ουράνιο. Όπως ανέφερα ήδη, τα ουρανιούχα μεταλλεύματα έχουν εντοπισθεί στην Κεντρική Μακεδονία και στην Θράκη.
Το τεύχος της 28ης Απριλίου 1999 της εφημερίδας "Αθηναϊκή" είχε ως τίτλο "Θησαυροφυλάκιο η Βόρεια Ελλάδα" και αναφερόταν σε αυτό ακριβώς το θέμα.
Η Θράκη λοιπόν είναι ένας στρατηγικός κόμβος, διότι εκτός των πλουσίων κοιτασμάτων ουρανίου, χρυσού και πετρελαίου, επιπλέον από εκεί πρόκειται να περάσει στο μέλλον και ο αγωγός φυσικού αερίου και πετρελαίου "Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης" Αγωγός μεταφοράς καυσίμων από Κασπία προς τη δύση.
ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ: Υπάρχει άφθονο στο Αιγαίο.
Στην ίδια διάλεξη για τα στρατηγικά ορυκτά του κυρίου Παπαγεωργίου έγινε εκτενής λόγος για τα πετρέλαια στο Αιγαίο.
Καμία κυβέρνηση δεν είχε μέχρι τώρα το θάρρος να παραδεχθεί την ύπαρξη πλουσιοτάτων κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο και ότι το παιχνίδι με την Τουρκία στην ουσία εκεί παίζεται.
Υπάρχουν εδάφια του αρχαίου ιστορικού Ηροδότου που κάνει λόγο για την "εύφλεκτη πίσσα". Είναι ακόμη γεγονός γνωστό ότι οι Γερμανοί επί κατοχής είχαν ήδη χαρτογραφήσει όλη την Ελλάδα, αφού άμεσα τους ενδιέφεραν και τότε οι όποιες πηγές ενέργειας για την στρατιωτική τους μηχανή.
Με την πτώση του Χίτλερ, οι σχετικοί χάρτες και πληροφορίες έφτασαν και στα χέρια των Αμερικανών της εποχής. Τα τελευταία χρόνια και με την βοήθεια ειδικών δορυφορικών φωτογραφήσεων είναι γεγονός ότι ήδη υπάρχουν ασφαλή στοιχεία για την ύπαρξη πλουσίων πετρελαϊκών κοιτασμάτων στο Αιγαίο.
Ο πρώην πρεσβευτής της Αμερικής στην Ελλάδα Nicholas Burns σε ζωντανή εκπομπή στο κανάλι MEGA είχε κι αυτός επισήμως παραδεχθεί ότι υπάρχει όντως πετρέλαιο στο Αιγαίο και ότι αυτό ουσιαστικά δημιουργεί την ένταση μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας.
Σύμφωνα με αποτελέσματα ερευνών που στηρίχτηκαν σε δορυφορικούς χάρτες είναι πλέον γεγονός αναμφισβήτητο ότι: Τα πλουσιότερα κοιτάσματα πετρελαίου στον Ελληνικό χώρο υπάρχουν ανατολικά της νήσου Θάσου, στον Θερμαϊκό Κόλπο, στην περιοχή των Δωδεκανήσων και συγκεκριμένα στην περιοχή κοντά στα Ίμια, στην Ζάκυνθο και στην Φλώρινα.
Επίσημη δήλωση του καθηγητή πυρηνικής φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κυρίου Παπαστεφάνου, αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής:
"Από παλιά διέβλεπα ότι, όπως και στην υπόθεση των κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο, έτσι και στην υπόθεση του ουρανίου, ίσως να μην δόθηκαν ποτέ στις ελληνικές κυβερνήσεις τα πλήρη αποτελέσματα των γεωλογικών ερευνών που έκαναν στην Δράμα και τη Θράκη οι Αμερικανοί ερευνητές..."
Ένα εύλογο ερώτημα είναι το γιατί η Ελλάδα να έχει πετρέλαιο και σημαντικά ορυκτά σε τέτοιες ποσότητες.
Σε αυτό απαντούν οι γεωλόγοι λέγοντας τα εξής:
Όσον αφορά το πετρέλαιο είναι γνωστό στους γεωλόγους ότι ολόκληρο σχεδόν το σημερινό Αιγαίο Πέλαγος ήταν κάποτε μία απέραντη πεδιάδα με πλούσια βλάστηση η οποία στην πορεία κατεποντίσθη για να δημιουργήσει μετά από χιλιάδες χρόνια το σημερινό Αιγαίο Πέλαγος. Οι υδρογονάνθρακες των δασών έγιναν πετρέλαιο. Όσον αφορά τα σπάνια μέταλλα, εξηγείται εύκολα κι αυτό την στιγμή που ως γνωστόν καθώς η τεκτονική πλάκα της Αφρικής υποχωρεί κάτω από αυτήν της Ευρώπης, δημιουργεί μεταξύ άλλων και κατάλληλες προϋποθέσεις δημιουργίας τέτοιου είδους μεταλλευμάτων.
Υπάρχουν βάσιμες υποψίες και για άλλα "περίεργα" και πανάκριβα συστατικά στο υπέδαφός μας, όπως το ΟΣΜΙΟ, ο κόκκινος υδράργυρο κ.ά. για τα οποία η έρευνα συνεχίζεται.
Κλείνοντας το θέμα των πετρελαίων στο Αιγαίο, παραθέτω τον καταμερισμό των χώρων ευθύνης των πετρελαϊκών καρτέλ ανά την Ελλάδα, όπως έχουν
συμφωνηθεί από το 1975:
α') Ανατολικά της Θάσου (OXYDENTAL, του τεξανού Α. Χάμμερ),
β') Κρητικό Πέλαγος, μεταξύ Κάσου και Κρήτης (CHEVRON, συμφερόντων Ροκφέλλερ),
γ') Κατάκωλλο Ζακύνθου (ESSO, επίσης του Ροκφέλλερ),
δ') Επανομή - Σιθωνία - Θερμαϊκός (αμερικανική TEXACO και αγγλοολλανδική SHELL).
Το ζήτημα είναι ανεξάντλητο και τα στοιχεία που παρέθεσα ενδεικτικά και προκύπτουν από επίσημες Κρατικές εκθέσεις και πορίσματα ερευνών, άρθρα έγκριτων εφημερίδων και διατριβές καθηγητών Πανεπιστημίου.
Το μέγα ερώτημα που προκύπτει βεβαίως είναι:
Γιατί δεν γίνεται καμία προσπάθεια εκμετάλλευσης όλου αυτού του ορυκτού πλούτου που βρίσκεται στο υπέδαφος πολλών περιοχών της Ελλάδας;
Η χώρα που ξόδεψε τόσα τρισεκατομμύρια για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων δεν δικαιολογείται πλέον να υποστηρίζει ότι δεν υπάρχουν οι απαραίτητοι πόροι για την εκμετάλλευση αυτού του πλούτου.
Χρειάζονται κι άλλα λόγια για να καταλάβουμε τι χρειάζεται η Ελλάδα για να ξεφύγει από την φτώχεια, τα "προγράμματα σταθερότητας που μας επιβάλλουν" (κι άλλη φτώχεια), τους λάβρους Ευρωκομισάριους και τα γρανάζια των διεθνών συμμάχων-τοκογλύφων ;
Διαζύγιο με τους τύραννους και πραγματική αλλαγή πορείας κύριοι των ρετιρέ...
ΤΕΧΝΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΕΛΛΑΔΑΣ
13 Ιανουαρίου 2010
Εφικτός ο στόχος για βιώσιμη εκμετάλλευση τού ορυκτού πλούτου τής χώρας, με σημαντικά οφέλη για τις τοπικές κοινωνίες και την εθνική οικονομία, αλλά με βασική προϋπόθεση την προστασία των πολιτών, των φυσικών αποδεκτών και την αποκατάσταση του περιβάλλοντος.
Κοινός τόπος είναι πλέον η επιδίωξη της βιώσιμης εκμετάλλευσης του Ορυκτού Πλούτου της χώρας, με σημαντικά οφέλη για τις τοπικές κοινωνίες και την εθνική οικονομία, αλλά και με βασική προϋπόθεση την προστασία των πολιτών, των φυσικών αποδεκτών και την αποκατάσταση του περιβάλλοντος. Αυτό αναδείχτηκε κατά τη διάρκεια της Ημερίδας που έγινε στην Αθήνα με πρωτοβουλία του ΤΕΕ και με τίτλο «Ορυκτός πλούτος και τοπικές κοινωνίες».
Κηρύσσοντας την έναρξη των εργασιών της Ημερίδας ο υφυπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Γιάννης Μανιάτης ανακοίνωσε ότι στο πλαίσιο της πολιτικής της κυβέρνησης για την πράσινη ανάπτυξη προωθούνται άμεσα πέντε δράσεις που αφορούν την επανεξέταση, εκσυγχρονισμό και ορθή εφαρμογή του εθνικού νομικού και χωροταξικού πλαισίου διαχείρισης των ορυκτών πόρων και αντιμετώπιση προβλημάτων, όπως η σύγκρουση χρήσεων γης.
Ειδικότερα προωθούνται:
1. Νομοθετική παρέμβαση για τη λειτουργία των υφιστάμενων λατομείων μαρμάρων, αδρανών υλικών και σχιστολιθικών πλακών, για λόγους προστασίας του περιβάλλοντος και αποφυγής νέων επεμβάσεων με σαφή ανταποδοτικά οφέλη για τις τοπικές κοινωνίες.
2. Αναμόρφωση και εκσυγχρονισμό του Κανονισμού Μεταλλευτικών και Λατομικών Εργασιών (ΚΜΛΕ), που θεσμοθετήθηκε στις... αρχές της δεκαετίας του ’80, ώστε να αποτελέσει ένα σημαντικό εργαλείο προστασίας τόσο των εργαζομένων, όσο και του φυσικοκοινωνικού περιβάλλοντος.
3. Αναμόρφωση και κωδικοποίηση της νομοθεσίας για την ορθολογική εκμετάλλευση των λατομείων βιομηχανικών ορυκτών, μαρμάρων και αδρανών υλικών στην κατεύθυνση της πράσινης ανάπτυξης.
4. Ενσωμάτωση της Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας (VERHEUGEN) για τις Πρώτες Ύλες για βιώσιμη διαχείριση των ορυκτών πόρων.
5. Αναδιοργάνωση και ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών του υπουργείου, δηλαδή των Επιθεωρήσεων Μεταλλείων. Παράλληλα ανάφερε ότι το υπουργείο ετοιμάζει την αναδιατύπωση, εκσυγχρονισμό και κωδικοποίηση της μεταλλευτικής νομοθεσίας (Μεταλλευτικός Κώδικας), μέσω της οποίας θα θεσμοθετηθούν:
Η άδεια εκμετάλλευσης Μεταλλείου για να αρθούν οι υφιστάμενες νομικές ασάφειες.
Ο όρος της πράσινης επιχειρηματικής ευθύνης, δηλαδή οι επιχειρήσεις οι οποίες δεν τηρούν τους κανόνες της ορθολογικής εκμετάλλευσης και της σταδιακής αποκατάστασης του περιβάλλοντος στα εξορυκτικά εργοτάξια, αφενός αποκλείονται από περαιτέρω σχετικές αδειοδοτήσεις και αφετέρου υπόκεινται, χωρίς καμιά παρέκκλιση, στην αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» που θα προβλέπει αυστηρότατες χρηματικές ποινές. Ο όρος αυτός θα επεκταθεί σε όλες τις κατηγορίες ορυκτών.
Εγγυήσεις για την αποκατάσταση του περιβάλλοντος και για τα μεταλλεία, όπως γίνεται για όλες τις υπόλοιπες κατηγορίες ορυκτών. Τέλος επισήμανε τη σπουδαιότητα της συστηματικής και στοχευμένης ενημέρωσης και του διαλόγου με τις τοπικές κοινωνίες, της πλήρους διαφάνειας σε όλα τα επίπεδα, προκειμένου η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας μας να τύχει της αναγκαίας κοινωνικής αποδοχής. Η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου μπορεί να αναδειχτεί σε ένα από τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας για να ξεπεραστεί η οικονομική κρίση, τόνισε ο υφυπουργός Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας Μάρκος Μπόλαρης. Επισήμανε ότι τα προβλήματα που παρατηρήθηκαν στο ζήτημα αυτό έχει να κάνει με το αναπτυξιακό μοντέλο που ακολουθήθηκε, το οποίο δεν μπορεί πλέον να ακολουθηθεί, ενώ πρόσθεσε ότι καθοριστικό στοιχείο της νέας πολιτικής θα είναι οι διαδικασίες της δημόσιας διαβούλευσης.
Όπως γνωρίζουμε η Χώρα μας διάγει συνθήκες οικονομικής κρίσης, συνεπώς η εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της, όπως είναι ο Ορυκτός Πλούτος, είναι αναγκαία, τόνισε κατά την προσφώνησή του ο Γενικός Γραμματέας του ΤΕΕ Ηρακλής Δρούλιας, ενώ πρόσθεσε πως τα προβλήματα που προκύπτουν κατά την εξορυκτική δραστηριότητα και που συνήθως σχετίζονται με τις επιπτώσεις στο περιβάλλον, με την υγεία των πολιτών και με τη χρήση της γης, δημιουργούν αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών και των μη κυβερνητικών περιβαλλοντικών οργανώσεων.
Κανείς βέβαια δεν μπορεί να παραβλέψει και τη θετική πλευρά της ανάπτυξης της μεταλλευτικής βιομηχανίας: Στη σημερινή εποχή που η ανεργία αποτελεί μάστιγα, η δραστηριότητα αυτή παρέχει εργασία, ενώ σε περιόδους οικονομικής κρίσης συντελεί στην τοπική οικονομική ανάπτυξη και στη βελτίωση των υποδομών. Εξάλλου παρέχει πρώτες ύλες για τη διαβίωση του ανθρώπου, που δεν είναι δυνατό να παραχθούν διαφορετικά.
Είναι προφανές ότι αυτό που επιδιώκεται - τόνισε σε άλλο σημείο ο Η. Δρούλιας - είναι η αρμονική συνύπαρξη της εξορυκτικής δραστηριότητας με τις απαιτήσεις και τα δικαιώματα των τοπικών κοινωνιών, γιατί κανένα μέρος δεν μπορεί και δεν πρέπει να εκμηδενισθεί προς όφελος του άλλου.
Η Πολιτεία, τόσο σε Ευρωπαϊκό όσο και σε Εθνικό επίπεδο, έχει κάνει θετικά βήματα προς το όφελος του κοινωνικού συνόλου, θεσπίζοντας νόμους που προστατεύουν τον πολίτη και του δίνουν δικαίωμα να ενημερώνεται και να συμμετέχει στα περιβαλλοντικά ζητήματα. Επίσης παρά τους μερικές φορές δυσβάστακτους όρους και προϋποθέσεις ανάπτυξης εξορυκτικών δραστηριοτήτων, η ίδια η Πολιτεία αναγνωρίζει την αναγκαιότητα για την ύπαρξή τους. Τέλος ο Η. Δρούλιας επισήμανε το σημαντικό ρόλο που καλείται να διαδραματίσει η Δημόσια Διοίκηση: Είναι αυτή - τόνισε - που πρέπει να συμβάλει τόσο στην ανάπτυξη της ζωτικής σημασίας για την οικονομία της Χώρας μας εξορυκτικής δραστηριότητας, όσο και στην προστασία του πολίτη και του περιβάλλοντος, αξιοποιώντας με σωστό τρόπο τη σχετική νομοθεσία... Οφείλουμε να χρησιμοποιήσουμε όλα τα θεσμικά εργαλεία που έχουμε στην διάθεσή μας. Να θέσουμε στόχους και να αλλάξουμε την πρακτική μας, ώστε να αποκαταστήσουμε την σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ κράτους - επιχείρησης και κοινωνίας, τόνισε ο βουλευτής Βοιωτίας της ΝΔ Μιχάλης Γιαννάκης. Μεταξύ άλλων επισήμανε ότι οφείλουμε:
1. Να δώσουμε την δυνατότητα μη δεσμευτικών γνωμοδοτήσεων στην Κοινωνία των Πολιτών, να ακούγονται οι απόψεις της και να καταγράφονται
2. Να κατοχυρώσουμε απολύτως την υποχρεωτική περιβαλλοντική αποκατάσταση των εκμεταλλευόμενων χώρων
3. Να προωθήσουμε και να ενισχύσουμε την εκλαΐκευση της γνώσης στις Περιβαλλοντικές Μελέτες, ώστε όλοι μέσα από πρόσφορες μεθόδους να μπορούν να αντιληφθούν τι γίνεται, πως γίνεται και γιατί γίνεται
4. Να θεσμοθετήσουμε τις μελέτες Εναλλακτικών Λύσεων (όπου να καταγράφονται -εκλαϊκευμένα- τι εναλλακτικές προτάσεις υπάρχουν, πόσο κοστίζουν και γιατί δεν επιλέγονται)
5. Να εξασφαλίσουμε την επίβλεψη των εξορυκτικών ή άλλων έργων από ειδικευμένο προσωπικό
6. Να ορίσουμε τις Προδιαγραφές των μελετών, ώστε να απαλείψουμε την υποκειμενικότητα των μελετών και μαζί την καχυποψία
7. Να στελεχώσουμε τη δημόσια διοίκηση με το κατάλληλο προσωπικό, ώστε να μπορεί να παρακολουθεί, να εκλαϊκεύει την επιστημονική γνώση και να είναι δίπλα στην κοινωνία
Ο ορυκτός πλούτος αν αξιοποιηθεί ορθά μπορεί να συμβάλλει στην ανάπτυξη όπως την αντιλαμβάνεται η Αριστερά, δηλαδή συνδυασμένη με την κοινωνική πρόοδο, την αποτελεσματική περιβαλλοντική διαχείριση, την αποκέντρωση και τη συνεισφορά στην αύξηση της απασχόλησης, τόνισε ο Ν. Γεωργακάκης, εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι θετικό που ιδιαίτερα την τελευταία περίοδο, τόσο οι επιχειρηματίες, μεμονωμένα, όσο και οι φορείς τους (πχ Σύνδεσμο Ελληνικών Βιομηχανιών, Σύνδεσμο Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων κλπ) διακηρύττουν σεβασμό στο περιβάλλον και διαμορφώνουν περιβαλλοντικά προγράμματα. Ασφαλώς είναι θετικές τέτοιες διακηρύξεις. Όμως οι κοινωνίες μας κρίνουν από τα έργα. Θα εκτιμήσουν αν εκεί όπου αναπτύσσεται μία μεταλλευτική δραστηριότητα, στη συνέχεια και με πρόγραμμα προκύψει αποκατάσταση, ένα άλσος, ένα όμορφο θέατρο και όχι ένας κρανίου τόπος.
Είναι γνωστό ότι η Ελλάδα είναι μια από τις χώρες που στήριξαν σε σημαντικό βαθμό την ανάπτυξη και τον πολιτισμό τους στα μεταλλεύματα και ορυκτά. Είναι γνωστό, επίσης, ότι όχι μόνο για την Βιομηχανία και τις κατασκευές αλλά και για το κάθε σπίτι είναι αναγκαίες οι ορυκτές ύλες. Το θέμα είναι πώς αυτή η δραστηριότητα θα γίνεται με την ελάχιστη επιβάρυνση στο περιβάλλον.
Στην πολυδαίδαλη νομοθεσία (130 νόμοι) που διέπουν την εξορυκτική δραστηριότητα απέδωσε την ευθύνη για τα μεγάλα περιβαλλοντικά προβλήματα που προκαλούνται ο εκπρόσωπος των Οικολόγων Πράσινων Α. Αργυρόπουλος. Επίσης επισήμανε ότι θα πρέπει να αλλάξουν τα καταναλωτικά πρότυπα αναφέροντας ως παράδειγμα ότι αν αλλάζαμε όλοι τα κινητά μας τηλέφωνα κάθε τρία χρόνια, αντί για κάθε χρόνο, θα εξοικονομούσαμε 350.000 τόνους μεταλλευμάτων. Υπάρχει μία εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου μέχρι τώρα που δεν σεβάστηκε το περιβάλλον τόνισε ο Πρόεδρος της ΟΚΕ Χρήστος Πολυζωγόπουλος, επισημαίνοντας ότι υπάρχει πλέον ανάγκη για αποκατάσταση των βλαβών και παραγωγής με σεβασμό στο περιβάλλον. Επισήμανε επίσης ότι ο ορυκτός πλούτος είναι μεν συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας, εκείνο όμως που μένει να δούμε είναι το πώς και οι τοπικές κοινωνίες θα αποτελέσουν το συγκριτικό της πλεονέκτημα, αναφέροντας ότι η ΟΚΕ θα αναλάβει σχετικές πρωτοβουλίες σε νομαρχιακό επίπεδο με το σύνολο των ενδιαφερομένων φορέων. Η αξιοποίηση των ορυκτών πόρων πρέπει να γίνεται στο πλαίσιο μιας βιώσιμης ανάπτυξης, τόνισε ο Α. Αγγελόπουλος, εκπρόσωπος του ΓΕΩΤΕΕ, ενώ επισήμανε ότι στην κατεύθυνση αυτή θα πρέπει να αξιοποιηθεί από την πολιτεία και το ΙΓΜΕ, που, όπως είπε, σήμερα βιώνει τη χειρότερη κατάσταση από τη σύστασή του. Ο Πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Μηχανικών Μεταλλείων Μεταλλουργών Παν. Μαυρίδης χαιρετίζοντας την εκδήλωση τόνισε ότι η εξορυκτική βιομηχανία υπήρξε βάση ανάπτυξης της χώρας και μπορεί να εξακολουθήσει προσφέροντας πρώτες ύλες στην ενέργεια και στην κατασκευή ,αλλά και θέσεις εργασίας που σήμερα σπανίζουν. Είναι λοιπόν μακροχρόνια επένδυση άρρηκτα συνδεδεμένη με τις τοπικές κοινωνίες, αφού δεν μεταφέρεται. Ωφελούν αλλά και βλάπτουν τις κοινωνίες αυτές. Θέματα υγείας και οικολογικά, οχλούμενα οικονομικά συμφέροντα, είναι οι συνήθεις βλάβες. Η λύση δεν είναι η απαγόρευση της εξορυκτικής διαδικασίας, αλλά η ελαχιστοποίηση των βλαβών. Στην απαιτούμενη συνεννόηση και κοινή δράση η πολιτεία πρέπει να αναλάβει: Καθορισμό ζωνών αποκλειστικής ή πρωτευούσης δραστηριότητας βάσει πολιτιστικών, περιβαλλοντικών, κοιτασματολογικών δεδομένων. Τροποποίηση - απλούστευση νομοθεσίας αναλόγως ζώνης. Ενίσχυση και αποκέντρωση ελέγχου. Σύντμηση χρόνου αδειοδότησης. Οι επιχειρήσεις καλούνται να κατανοήσουν την προνομιακή μεταχείριση που δικαιούνται οι τοπικές κοινωνίες και αυτές ότι πρέπει να συνδράμουν στη διατήρηση και ίδρυση νέων βιομηχανιών εξασφαλίζοντας καλύτερες συνθήκες και προδιαγραφές. Ο μηχανικός μεταλλείων μπορεί να αναλάβει διαμεσολαβητικό ρόλο, καθώς συγκεντρώνει και τις δύο ιδιότητες: του κατοίκου και του στελέχους της επιχείρησης λόγω επιστημονικής κατάρτισης που απαιτείται για αλληλοσεβασμό και ειλικρινή συνεννόηση.
Μέχρι σήμερα δεν έχει χαραχτεί μια εθνική πολιτική για την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας και αυτός αποτελεί πρωταρχικός στόχος του Συνδέσμου μας τόνισε ο πρόεδρος του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (ΣΜΕ) Σωκράτης Μπαλτζής, ενώ παράλληλα δήλωσε ότι είναι υπέρ των θεσμικών μέτρων που ανακοίνωσε ο υφυπουργός ΥΠΕΚΑ Γ. Μανιάτης.
Οι εργαζόμενοι πληρώνουν βαρύ τίμημα με επαγγελματικές ασθένειες, εργατικά ατυχήματα και αλλαγή του τρόπου ζωής τους, τόνισε ο Πρόεδρος των Ελλήνων Μεταλλωρύχων Γ. Κωνσταντινίδης, ο οποίος πρόσθεσε ότι εκείνο που λείπει στο ζήτημα της αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου της χώρας είναι η αξιοπιστία μεταξύ των ενδιαφερομένων μερών.
Οι προτάσεις του ΤΕΕ όπως διατυπώθηκαν από την Οργανωτική Επιτροπή. Η πρωτοβουλία Verheugen, αν και αποτελεί σημαντικό κείμενο πολύπλευρης ανάγνωσης, αγνοεί το ρόλο των τοπικών κοινωνιών και των ΜΚΟ στο ευρύτερο ζήτημα της εκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου στις χώρες της Ε.Ε.. Ακόμα και όπου αναφέρεται στην ευαισθητοποίηση του κοινού ο στόχος είναι η προσέλκυση επιστημονικού ή εργατοτεχνικού προσωπικού. Όμως για την απρόσκοπτη ανάπτυξη μιας εκμετάλλευσης είναι αναγκαία η τριμερής σύμπραξη σε βάση αμοιβαίας εμπιστοσύνης του φορέα της εκμετάλλευσης, των τοπικών κοινωνιών και περιβαλλοντικών ΜΚΟ και της πολιτείας μέσω των φορέων της αδειοδότησης και ελέγχου. Αυτά επισήμανε παρουσιάζοντας την εισήγηση της Οργανωτικής Επιτροπής της Ημερίδας Ρουσέτος Λειβαδάρος, προσθέτοντας ότι:
Ο φορέας εκμετάλλευσης έχει όφελος όχι μόνο να εφαρμόζει αποτελεσματικά τις υποχρεώσεις του για την προστασία του περιβάλλοντος, των εργαζομένων και των πολιτών καθώς και για την ορθολογική εκμετάλλευση του κοιτάσματος, αλλά και να καταρτίζει με τη συμμετοχή των πολιτών πρόγραμμα δράσεων κοινωνικής εταιρικής ευθύνης και ιδιαίτερα περιβαλλοντικής εταιρικής ευθύνης, δηλαδή δράσεων, που θεωρούνται αναγκαίες από τις τοπικές κοινωνίες κατά την εξέλιξη της εκμετάλλευσης, αλλά όμως δεν προκύπτουν ως νομικές υποχρεώσεις.
Η δημόσια διοίκηση έχει υποχρέωση να κερδίσει τη χαμένη αξιοπιστία των πολιτών.
Αποτελεί στοίχημα που έχει θεμελιακή σχέση με τη βιώσιμη ανάπτυξη της χώρας και εν προκειμένω με τη βιώσιμη εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της χώρας.
Βασικές προϋποθέσεις είναι ο εκσυγχρονισμός του νομικού πλαισίου, η ενίσχυση και αναδιοργάνωση των υπηρεσιών, ο σεβασμός στους πολίτες που είναι οι εργοδότες, αλλά ταυτόχρονα και οι πελάτες της δημόσιας διοίκησης.
Οι φορείς των τοπικών κοινωνιών και των ΜΚΟ, έχουν πλέον στη διάθεσή τους ισχυρά θεσμικά μέσα :
Τη σύμβαση του Aarhus, που κυρώθηκε με το νόμο 3422/2005 για την άμεση και απρόσκοπτη πρόσβαση των πολιτών στην περιβαλλοντική πληροφόρηση, την διασφάλιση της συμμετοχής των πολιτών στις αποφάσεις που έχουν περιβαλλοντικές επιπτώσεις και τέλος τη διασφάλιση της πρόσβασής τους στις δικαστικές αρχές για περιβαλλοντικά ζητήματα.
Την κοινοτική οδηγία 2004/35/ΕΚ για την περιβαλλοντική ευθύνη, στην οποία με σημαντική καθυστέρηση εναρμονίστηκε πρόσφατα η ελληνική νομοθεσία (Π.Δ. 148/09).
Τη νομολογία, όπως έχει διαμορφωθεί από τις σχετικές αποφάσεις του ΣτΕ με βάση τις χωροταξικές και περιβαλλοντικές συνταγματικές επιταγές. Οι τοπικές κοινωνίες και ιδιαίτερα οι ενεργοί πολίτες τους, αποτελούν πια μία κοινωνική δύναμη παρέμβασης, που κανείς δεν μπορεί να αγνοεί. Η δράση τους έχει την ηθική νομιμοποίηση του πανανθρώπινου αιτήματος για ένα καθαρό περιβάλλον, για μία αναβαθμισμένη ποιότητα ζωής και την υπεροχή τους συγκροτεί η καθαρότητα της δράσης τους, η ανιδιοτέλεια και οι ανθρωπιστικές αξίες. Για το λόγο αυτό και το βασικό τους έρεισμα είναι η κοινωνική αποδοχή. Εντούτοις, σε κάθε περίπτωση και χωρίς εκπτώσεις σε ζητήματα προστασίας του περιβάλλοντος, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ότι η βιώσιμη ανάπτυξη έχει την περιβαλλοντική, αλλά και την οικονομική και κοινωνική της διάσταση. Επίσης η Οργανωτική Επιτροπή κατέθεσε τις εξής προτάσεις για αναγκαίες δράσεις :
1. Εκσυγχρονισμός και απλοποίηση του νομικού πλαισίου (Λατομική και Μεταλλευτική Νομοθεσία, Κανονισμός Μεταλλευτικών και Λατομικών Εργασιών και της Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας κατά το μέρος που αφορά και επηρεάζει την εκμετάλλευση του Ορυκτού Πλούτου).
2. Η ενίσχυση και αναδιοργάνωση των υπηρεσιών ελέγχου, ιδιαίτερα των επιθεωρήσεων μεταλλείων και η υποστήριξή τους σε ειδικά θέματα ελέγχου και μελετών μέσω κατοχυρωμένης διασύνδεσης με το ΙΓΜΕ.
3. Η αναβάθμιση της οργάνωσης, στελέχωσης και του ρόλου του ΙΓΜΕ, η ουσιαστική συμμετοχή του στην εκπόνηση σχεδίων χρήσης γης, στην ανταλλαγή ορθών πρακτικών εκμετάλλευσης μεταξύ των κρατών μελών όσον αφορά τα σχέδια χρήσης γης και η δικτύωσή του με τα Εθνικά Γεωλογικά Ινστιτούτα των άλλων χωρών μελών της Ε.Ε. (πρωτοβουλία Verheugen).
4. Στο ΙΓΜΕ απονέμονται συμβουλευτικές αρμοδιότητες και διατύπωση γνώμης για την έγκριση των περιβαλλοντικών όρων μεταλλευτικών και λατομικών δραστηριοτήτων. Ειδικά για το κόστος της περιβαλλοντικής αποκατάστασης τη διατύπωση γνώμης συνοδεύει σχετική αναλυτική έκθεση από ειδικό τμήμα που ιδρύεται με ανάλογες αρμοδιότητες και επίσης αρμοδιότητες εκπόνησης μελετών και ανάθεσης έργων αποκατάστασης λατομικών - μεταλλευτικών χώρων, που δεν εκτελέστηκαν από τους φορείς εκμετάλλευσης και μετά την κατάπτωση των εγγυητικών επιστολών, που προτείνονται στα επόμενα. Η υπαγωγή της Γ. Γ. Ένέργειας στο ΥΠΕΚΑ διευκολύνει ανάλογες ρυθμίσεις.
5. Διαμόρφωση σε εθνικό και προώθηση σε ευρωπαϊκό επίπεδο των προϋποθέσεων και κατευθυντηρίων γραμμών με τις οποίες οι εξορυκτικές δραστηριότητες που πραγματοποιούνται εντός ή πλησίον περιοχών «Natura 2000» μπορούν να συμβιβαστούν με την προστασία του περιβάλλοντος (πρωτοβουλία Verheugen).
6. Η δημιουργία των προϋποθέσεων για την αξιοποίηση των ερευνητικών έργων με επίκεντρο την εξόρυξη και επεξεργασία πρώτων υλών και τη διάθεση κονδυλίων από το ΕΤΠΑ για εφαρμοσμένη έρευνα (πρωτοβουλία Verheugen).
7. Η διασφάλιση της αποκατάστασης του περιβάλλοντος με την ολοκλήρωση της εκμετάλλευσης σε επί μέρους τμήματα του κοιτάσματος και στο σύνολο. Θεσμοθετείται η κατάθεση εγγυητικής επιστολής ως προϋπόθεσης για την έναρξη κάθε επέμβασης στο περιβάλλον. Το ύψος της εγγυητικής επιστολής αυξάνεται με την επέκταση της εκμετάλλευσης και μειώνεται με την αποκατάσταση περιοχών, που υπέστησαν εκμετάλλευση. 8. Για σημαντικής έκτασης εκμεταλλεύσεις συγκροτούνται τοπικά όργανα παρατήρησης από εκπροσώπους του φορέα εκμετάλλευσης, της Αυτοδιοίκησης Β’ Βαθμού και φορέων των τοπικών κοινωνιών. Μέσω των οργάνων αυτών υλοποιείται : Η συνεχής ενημέρωση των πολιτών και η ενεργός συμμετοχή τους σύμφωνα με τη συνθήκη του Aarhus. Η άμεση παρατήρηση της συμμόρφωσης με τις διατάξεις περί περιβαλλοντικής ευθύνης και της υλοποίησης των περιβαλλοντικών όρων. Η διαμόρφωση σχεδίων δράσεων κοινωνικής και ιδιαίτερα περιβαλλοντικής εταιρικής ευθύνης.
Αναδημοσιεύσεις από ιστολόγιο ΕΛΛΑΣ εδω και εδω και εδω
To blog post ανήκει στην κατηγορία Society | Economy | Politics και έχει tags: Δορυφόροι | soros | rockfeler | ορυκτός πλούτος | οσμιο | ουράνιο | ραδόνιο | υπέδαφος
Η Ελλάδα έχει πετρέλαιο και αέριο για 1.000 χρόνια
Από factorx στις 29/11/2010
Του Θανάση Αργυράκη*
Διαθέτει η Ελλάδα ποσότητες φυσικού αερίου που θα μπορούσαν να καλύψουν τις ανάγκες της για χίλια χρόνια; Υπάρχει νοτίως της Κρήτης, στην ευρύτερη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, και κυρίως στις θαλάσσιες περιοχές της Κύπρου, της Αιγύπτου, του Ισραήλ και του Λιβάνου, ένα νέο ενεργειακό «Ελ Ντοράντο», το οποίο είναι εις θέση να «ταΐσει» όλη τη Δυτική Ευρώπη με φυσικό αέριο, δίχως να εισάγει ούτε για μια μέρα από τρίτες χώρες ενέργεια; Προωθεί το Ισραήλ, με βάση αυτά τα δεδομένα, υποθαλάσσιο αγωγό που θα «δένει» γεωπολιτικά και οικονομικά το Τελ Αβίβ, τη Λευκωσία, την Αθήνα και τη Ρώμη; Μπορεί, η χώρα μας εκμεταλλευόμενη τα κοιτάσματά της στη Μεσόγειο, το Ιόνιο, και στο Αιγαίο, όχι μόνον να πετάξει από πάνω της τον στενό «κορσέ» της Τρόικας, αλλά και να ευημερήσει; Τα ζητήματα αυτά αναλύθηκαν από την ελίτ των επιστημόνων και των ειδικών στα ενεργειακά, κατά τη διάρκεια διήμερου συνεδρίου που διοργάνωσε πρόσφατα το Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Κατά τον Γεωλόγο Πετρελαίων-Ενεργειακό Οικονομολόγο, κ. Κωνσταντίνο Νικολάου, «η απάντηση στην ερώτηση, εάν η Ελλάδα έχει δυνατότητες ανακάλυψης και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων, είναι κατηγορηματικά θετική. Η Ελλάδα θεωρείται υποσχόμενη πλην όμως ανεξερεύνητη περιοχή, ιδίως σε βάθη κάτω από 3500 μ, στα βαθειά νερά αλλά και σε αβαθείς στόχους που υπόσχονται βιοαέριο». Ιδιαίτερα σημαντικές είναι επίσης οι επισημάνσεις των Ηλία Κονοφάγου, τέως γενικού διευθυντή των ΕΛΠΕ, και Αντώνη Φώσκολου, ομότιμου καθηγητή του Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων του Πολυτεχνείου Κρήτης. Μεταξύ των άλλων τόνισαν ότι «ο υποθαλάσσιος χώρος που βρίσκεται μεταξύ Κύπρου–Ισραήλ–Αιγύπτου-Κρήτης θα μπορούσε να περικλείει συνολικά, αποδεδειγμένα και πιθανά αναμενόμενα προς ανακάλυψη και παραγωγή αποθέματα υδρογονανθράκων της τάξης των 15 τρισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων (m3). Εάν λάβουμε υπόψη ότι η Ευρώπη των 25 καταναλώνει σήμερα περί τα 500 δις. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου το χρόνο, τα αποθέματα αυτά αντιπροσωπεύουν τις ανάγκες της για 30 χρόνια. Οι ετήσιες απαιτήσεις της Ελλάδας σε φυσικό αέριο ανέρχονται σε 3,4 δις. κυβικά, ενώ τα αποθέματα είναι περισσότερα από 3,5 τρισεκατομμύρια. Δηλαδή η Ελλάδα έχει αποθέματα για χίλια χρόνια, ή καλλίτερα έχουμε τεράστιες ποσότητες προς εξαγωγή».
Τουρκικές προκλήσεις
Οι ίδιοι σημείωσαν ότι «Νότια της Κρήτης, στην ονομαζόμενη «Λεκάνη του Ηροδότου», υπάρχουν τρείς ελπιδοφόρες περιοχές. Μία νότια της Γαύδου, μία νότια της Μεσσαράς και μία νοτιοανατολικά της Ιεράπετρας στην περιοχή της «Λεκάνης του Ηρόδοτου» που είναι πάρα πολύ ελκυστική». Τα κοιτάσματα αυτά, ουσιαστικά αποτελούν ένα κομμάτι μιας μεγάλης περιοχής, πλούσιας σε υδατάνθρακες, που εκτείνεται στους θαλάσσιους χώρους της Αιγύπτου, της Κύπρου, του Ισραήλ και του Λιβάνου, καθώς και προς Δυσμάς. Άπαντες επίσης, συμφώνησαν ότι πολύ μεγάλα –και σαφώς μεγαλύτερα από αυτά του Αιγαίου- είναι τα κοιτάσματα στο Ιόνιο και νοτίως της Κρήτης. Αντιλαμβανόμενη λοιπόν, αυτά τα νέα δεδομένα στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, η Τουρκία «επεκτείνει» τις προκλήσεις της σε θαλάσσιες περιοχές ανάμεσα στην Κρήτη και την Κύπρο, και νοτίως της Κύπρου. Στο ίδιο πλαίσιο, εκτιμάται ότι εντάσσονται και οι συνεχείς προκλήσεις στο Καστελόριζο. Να σημειωθεί ότι η Άγκυρα έχει κάνει παραχωρήσεις για έρευνα σε περιοχές, σημαντικά κομμάτια των οποίων είναι εντός της ελληνικής και της κυπριακής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ).
Ισραηλινή πρόταση
Το Ισραήλ θεωρεί νευραλγικής σημασίας τα κοιτάσματα στη ΝΑ Μεσόγειο. Μάλιστα, όπως ανέφερε στο συνέδριο ο κ. Κονοφάγος, ο πρόεδρος του Ισραήλ, Βενιαμίν Νετανιάχου, κατά την επίσκεψή του στη χώρα μας, φέτος στο μέσον του Αυγούστου, πρότεινε στον Έλληνα πρωθυπουργό την κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού για τη διοχέτευση αυτών των κοιτασμάτων στην Ευρώπη. «Αυτός ο αγωγός που θα ξεκινά από την Χάιφα του Ισραήλ, και που θα περνά νοτίως της Κύπρου, θα συνεχίζει μέσω του χερσαίου χώρου της Κρήτης, στα Κύθηρα και Αντικύθηρα, με κατεύθυνση Πάτρα, Αστακό, Ηγουμενίτσα, και κατάληξη στο Μπάρι της Ιταλίας. Έτσι, θα αξιοποιηθούν επίσης, και όλα τα κοιτάσματα της Δυτικής Ελλάδας (Ήπειρος και Ιόνιο). Είναι προφανές τέλος, ότι επενδύσεις από ξένα κεφάλαια δεν θα γίνουν αν οι ξένες εταιρείες δεν έχουν πρόσβαση στις Ευρωπαϊκές αγορές». Σε όλα αυτά τα σχέδια, βεβαίως, πρέπει να συνυπολογιστεί και η Αίγυπτος, ο θαλάσσιος χώρος της οποίας διαθέτει πολύ μεγάλα κοιτάσματα.
Οικονομικά οφέλη
Εκτός από τα γεωπολιτικά δεδομένα, εξαιρετικά σημαντική είναι η οικονομική πλευρά. «Για την Ελλάδα –εξηγεί ο κ. Α. Φώσκολος- τα οικονομικά οφέλη μόνο και μόνο από την εκμετάλλευση του ελληνικού τμήματος της «Λεκάνης του Ηροδότου», χωρίς να υπολογιστεί το Ιόνιο, είναι τεράστια. Ειδικότερα, το ακαθάριστο κέρδος υπολογίζεται στα 795 δις. δολλάρια. Μόνον το 20% των ακαθαρίστων εσόδων να πάρουν οι κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Κύπρου, το οικονομικό όφελος ανέρχεται σε 159 με 212 δις. δολλάρια ανά χώρα. Επειδή, ακόμα, η διάρκεια ζωής ενός κοιτάσματος εκτιμάται στα 30-35 χρόνια, υπολογίζεται ότι το ετήσιο όφελος θα ανέρχεται στα 7,07 δισ. δολλάρια ετησίως. Με αυτά τα ποσά η Ελλάδα βγάζει όλα τα χρέη της». Παράλληλα, τονίζουν οι ειδικοί, έτσι «θα γίνει εφικτή στη χώρα μας η παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος από το φυσικό αέριο με κόστος κιλοβατώρας τουλάχιστον 2 φορές φθηνότερο από ότι μας δίνουν οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ)».
Από την πλευρά του ο κ. Κονοφάγος τονίζει: «Για την έρευνα και την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων αργού πετρελαίου κα φυσικού αερίου στον Ελλαδικό χώρο η Ελληνική κυβέρνηση δεν πρόκειται να διαθέσει ούτε ένα ευρώ. Τα πάντα θα τα επωμισθούν οι ιδιωτικές εταιρείες. Άρα η οιαδήποτε ολιγωρία που αφορά το καθεστώς των παραχωρήσεων, αποβαίνει σε βάρος της Ελληνικής οικονομίας. Επιπροσθέτως, ατράνταχτα στοιχεία δείχνουν ότι οι γεωτρήσεις για την ανίχνευση, εντοπισμό και την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου δεν θα προκαλέσουν καμία οικολογική καταστροφή. Για όλα αυτά όμως, απαιτείται πολιτική βούληση, η οποία εδώ και δώδεκα χρόνια δεν υπήρξε».
Οι ειδικοί επίσης, εξηγούν ότι «αν και η Νορβηγική TGS-NOPEC, μια από τις μεγαλύτερες γεωφυσικές εταιρείες στον κόσμο, εξέφρασε το ενδιαφέρον της προς την Ελλάδα, ουδέποτε πήρε κάποια απάντηση». Τονίζουν επίσης, ότι «η Νορβηγική κυβέρνηση αγοράζει τα Ελληνικά ομόλογα και ότι η πολύ μεγάλη νορβηγική εταιρεία Statoil έχει πάρει από την Αιγυπτιακή κυβέρνηση την άδεια έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων στο νότιο τμήμα της λεκάνης του Ηρόδοτου. Ακόμα, άλλη μια εταιρεία που είναι βέβαιον ότι θα ενδιαφερθεί, είναι η αμερικάνικη Noble Enterprise, η οποία έχει αναλάβει την έρευνα και παραγωγή υδρογονανθράκων στο Ισραήλ, την Κύπρο και προσβλέπει και στο Λίβανο μόλις γίνουν οι παραχωρήσεις στον θαλάσσιο χώρο στις αρχές του 2011».
Ελληνική «παραλυσία»
«Σε αντίθεση με την Κύπρο και το Ισραήλ, που προωθούν ταχύτατα την έρευνα και εκμετάλλευση στις περιοχές τους -υπογραμμίζουν οι ειδικοί- η χώρα μας δεν φαίνεται να έχει κάποια προτεραιότητα για την συστηματική προσέλκυση επενδύσεων σε αυτόν τον τομέα». Η Ελλάδα, τονίζει ο κ. Κ. Νικολάου, «αποτελεί αρνητικό παράδειγμα, όπου η έλλειψη πολιτικής στα θέματα έρευνας πετρελαίου οδήγησε σε αδυναμία άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων και σε αμφισβητήσεις της ΑΟΖ, αλλά και των θαλασσίων συνόρων της. Από την κυριαρχία στο Αιγαίο πριν το 1974 κατέληξε στο πάγωμα κάθε δικαιώματος πέραν των 6 μιλίων. Η Κυπριακή Δημοκρατία αντίθετα, χρησιμοποιεί τις έρευνες πετρελαίου για να τονίσει την υπόστασή της και τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Τέλος η χρησιμοποίηση της έννοιας της ΑΟΖ, θα ευνοούσε την Ελλάδα».
Ο κ. Α. Φώσκολος, πάντως, είναι κατηγορηματικός. «Τα αποθέματα των υδρογονανθράκων της Ελλάδας και Κύπρου –λέγει- είναι αποθέματα της ΕΕ. Ως εκ τούτου, η Ελλάδα δεν μπορεί να τα «παζαρεύει» με την Τουρκία εν αγνοία της ΕΕ». Κατά τον ίδιον δε, οι προτάσεις είναι απλές: «1.Προχωρούμε στην έκδοση ΦΕΚ που καθορίζει την Ελληνική ΑΟΖ. 2.Προχωρούμε στις γεωφυσικές έρευνες σε όλη την Δυτική Ελλάδα, Ιόνιο και Κρήτη. 3.Αμέσως μετά, προχωρούμε σε παραχωρήσεις έρευνας κοιτασμάτων υδρογονανθράκων» Και καταλήγει: «Αυτά έπραξε η Κυπριακή κυβέρνηση και έγραψε τις αντιδράσεις της Τουρκίας στα παλιά της τα παπούτσια. Εμείς δεν έχουμε τα κότσια;»
Από την πλευρά του, ο κ. Νικολάου υπογραμμίζει: «Οι έρευνες πετρελαίου συνδέονται με την άσκηση εθνικής κυριαρχίας κυρίως σε μη οριοθετημένες ή αμφισβητούμενες θαλάσσιες περιοχές, όπως στην περίπτωση της Ελλάδας. Οι έρευνες πετρελαίου μπορεί να χρησιμοποιηθούν σε άσκηση πολιτικής κατοχύρωσης ή αμφισβήτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων. Η Τουρκία αποτελεί το τέλειο παράδειγμα διαχρονικής χρήσης των ερευνών πετρελαίου και της κρατικής της εταιρείας πετρελαίου, για άσκηση πολιτικής ενίσχυσης και κατοχύρωσης της δικής της κυριαρχίας ή αμφισβήτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων άλλων χωρών. Αυτό έγινε και γίνεται κατά κόρον σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου».
Πολύ περισσότερο, σημειώνει, «η απουσία πολιτικής βούλησης για την επαναδραστηριοποίηση των ερευνών είναι εμφανής». Και καταλήγει, λέγοντας ότι υπάρχει μεγάλη αναγκαιότητα για ίδρυση αρμόδιου κρατικού φορέα. «Απαιτείται –λέγει- η ίδρυση ολιγομελούς κρατικού φορέα (ανεξάρτητη κρατική εταιρία ή ειδική γραμματεία στο υπουργείο Ενέργειας) για να υπάρξει επανεκκίνηση. Ο φορέας αυτός θα πρέπει βασικά να μπορεί να αξιολογεί το πετρελαιοδυναμικό, να προπαρασκευάζει και να διεξαγάγει διαγωνισμούς παραχωρήσεων, να αξιολογεί τις προσφορές και να εισηγείται τις αναθέσεις στην κυβέρνηση. Ακολούθως θα πρέπει να είναι σε θέση να ελέγχει τις εργασίες των αναδόχων.
Να σημειωθεί ότι από το 2000 η αγορά έρευνας και παραγωγής υδρογονανθράκων στην Ελλάδα είναι κλειστή. Σε αυτό συνετέλεσε η ανυπαρξία κρατικού φορέα ικανού να χειριστεί τα σύνθετα προβλήματα των ερευνών υδρογονανθράκων. Η συγχώνευση (και εξαφάνιση) το 1998 της ΔΕΠ-ΕΚΥ, στην «Ελληνικά Πετρέλαια ΑΕ», η οποία ιδιωτικοποιήθηκε στη συνέχεια, έδρασε καθοριστικά στην παύση των ερευνών».
*δημοσιεύτηκε στον Τύπο της Κυριακής
This entry was posted in Πρώτη Σελίδα. Bookmark the permalink.
Αναρτήθηκε από τον/την epamdytikisathinas
H λεκάνη Ηροδότου της Μεσογείου κρύβει αποθέματα υδρογονανθράκων τριπλάσια της Αλάσκας
Το ανωτέρω γεγονός ανέφερε, στο ΤΕΙ Καβάλας (Τμήμα Τεχνολογίας Πετρελαίου και Φυσικού Αερίου) ο Καθηγητής του Πολυτεχνείου Κρήτης και ομότιμος Ερευνητής της Γεωλογικής Υπηρεσίας της Καναδικής Κυβερνήσεως κ. Αντώνιος Φώσκολος σε διάλεξη την 14.3.2011, με θέμα «Οικονομία και Γεωπολιτική Σημασία των βεβαιωμένων αποθεμάτων Υδρογονανθράκων της Ελλάδας και της Ανατολικής Μεσογείου» (Εφημερίδα της Καβάλας «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ», 15.3.2011 και Εφημερίδα της Καβάλας «ΞΥΡΑΦΙ», 17.3.2011).
Ο κ. Φώσκολος είπε: «Κάθε έρευνα για υδρογονάνθρακες στην ελληνική Επικράτεια σταμάτησε το 1989». Οι διεθνείς πετρελαϊκοί κολοσσοί, τόνισε ο Φώσκολος, έστειλαν εκπροσώπους στο Λονδίνο σε ειδική σύσκεψη της οποίας θέμα ήταν η έρευνα και η εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου.
Σε πολλά σημεία του Ελληνικού χώρου, δήλωσε ο κ. Φώσκολος, υπάρχουν βεβαιωμένα κοιτάσματα υδρογονανθράκων, όπως στην Ήπειρο, στο Δελφινάκι, Ιόνιο, πιστοποιημένο κοίτασμα το οποίο είναι συνέχεια του κοιτάσματος που υπάρχει στην Αλβανία στο κοίτασμα «Αχιλλέας» και στο κοίτασμα «Πύρρου» στα δυτικά της Κέρκυρας, στην Αδριατική, στα Γρεβενά και στη θαλάσσια περιοχή της Θάσου που είναι σύμφωνα με τον ομιλητή πολύ μικρότερα της Λεκάνης του Ηροδότου.
Ο κ. Φώσκολος επισήμανε ότι η Ελληνική Κυβέρνηση πρέπει να κατοχυρώσει έξι «γραμμές» στην Ανατολική Μεσόγειο, οι οποίες έχουν ερευνηθεί και προκύπτει σχεδόν βέβαιη η εκεί ύπαρξη υδρογονανθράκων.
Σημείωσε ότι έρευνες έχουν γίνει και από Νορβηγικά επιστημονικά σκάφη, ενώ η Νορβηγία συστηματικά αγοράζει ελληνικά ομόλογα, τονίζοντας επίσης ότι η Λεκάνη του Ηροδότου μοιράζεται γεωγραφικά μεταξύ Ελλάδας, Αιγύπτου, Κύπρου, Ισραήλ και Λιβάνου και κρύβει αποθέματα υδρογονανθράκων που ισοδυναμούν με την τριπλάσια παραγωγή της Αλάσκας.
Υπενθυμίζω ακόμη ότι η Ελλάδα είναι η πλουσιότερη χώρα του πλανήτη σε ραδόνιο, ρουτίλιο, κόκκινο υδράργυρο, λουτέσιο, μεθάνιο και ουράνιο. Έχουν βεβαιωθεί 7000 τόνοι ουρανίου.
Η Ελλάδα, επειδή είναι σεισμογενής περιοχή, μετά από το ατύχημα της Ιαπωνίας, αποκλείεται να χρησιμοποιήσει το ουράνιο για την παραγωγή πυρηνικής ενέργειας, αλλά μπορεί να το πουλήσει.
Τα αποθέματα μεθανίου που βρίσκονται στο υπέδαφος της Κρήτης, επαρκούν για να κινήσουν για 10.000 χρόνια τα αυτοκίνητα του πλανήτη! Επίσης η Ελλάδα διαθέτει λιγνίτη, βωξίτη, μαγγάνιο, χρυσό, νικέλιο, μαγνήσιο, χρωμίτη, και το περίφημο όσμιο.
πηγή : www.anti-ntp.blogspot.com
Ι. Ζαφειράτου: Ο τομέας σιδηρονικελιούχου λατερίτη - νικελίου
Ο τομέας μικτών θειούχων (χρυσού, αργύρου, μολύβδου, ψευδαργύρου, χαλκού)
Tο παρόν και το μέλλον της ελληνικής εξορυκτικής βιομηχανίας
Tα μεταλλευτικά δικαιώματα δεν (πρέπει να) πωλούνται, (αλλά να) αξιοποιούνται!
Διαγωνισμοί για έρευνα κι εκμετάλλευση Δημόσιων Μεταλλείων σε Κιλκίς και Ροδόπη
Πηγή : http://www.oryktosploutos.net/2011/01/blog-post_12.html
Η Ελλάδα διαθέτει ένα πλήθος από κυριολεκτικά πράσινα ορυκτά, με επάρκεια σε αποθέματα αλλά και πολλές περγαμηνές σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Ας δούμε σύντομα, ορισμένα από αυτά:
Μπεντονίτης
Ο ελληνικός μπεντονίτης, ορυκτό με πολλές περιβαλλοντικές εφαρμογές, κατέχει την 1η θέση στην Ευρώπη και την 2η παγκοσμίως. Ο μπεντονίτης, λόγω των εξαιρετικών ιδιοτήτων του, δηλ. την υδατοστεγανότητα και την διογκωσιμότητά του, χρησιμοποιείται για τη στεγανοποίηση των χώρων υγειονομικής ταφής απορριμμάτων (ΧΥΤΑ). Επίσης χρησιμοποιείται με επιτυχία στην ταφή ραδιενεργών αποβλήτων. Ο μπεντονίτης, λόγω της πλαστικότητάς του αλλά και της χαμηλής διαπερατότητάς του, δημιουργεί ένα προστατευτικό περίβλημα γύρω από τα χαλύβδινα δοχεία ταφής, ελαχιστοποιώντας τη διάχυση των ραδιενεργών στοιχείων στον περιβάλλον. Τέλος, λόγω της προσροφητικής ικανότητάς του, χρησιμοποιείται στην κατεργασία υδάτων και βιομηχανικών αποβλήτων από επιμεταλλωτήρια, χαρτοβιομηχανίες, φαρμακοβιομηχανίες, χρωματοβιομηχανίες και κλωστοϋφαντουργεία, για απορρόφηση βαρέων μετάλλων και οργανικών ρυπαντών.
Περλίτης
Ο ελληνικός περλίτης που εξορύσσεται από τα ορυχεία της Μήλου και του Γυαλιού Νισύρου κατέχει την 1η θέση παγκοσμίως. Ο διογκωμένος περλίτης, πέραν των χρήσεων του ως αβλαβές μονωτικό υλικό, χρησιμοποιείται ως υπόστρωμα στις υδροπονικές καλλιέργειες. Επίσης, ο διογκωμένος περλίτης είναι ένα αποτελεσματικό και φτηνό μέσο διήθησης υγρών, παρέχοντας ταυτόχρονα υψηλή παραγωγικότητα και επαρκή καθαρότητα τελικού προϊόντος. Ο περλίτης χρησιμοποιείται κυρίως για τη διήθηση κρασιών, ζάχαρης και αμύλου, μπίρας, εδώδιμων ελαίων, ρυπασμένου ύδατος, κλπ.
Κίσσηρις (ελαφρόπετρα)
Η ελαφρόπετρα, που εξορύσσεται στο σύνολό της από το ορυχείο στο νησί Γυαλί, είναι ελαφροβαρές αδρανές υλικό που πέραν των κατεξοχήν οικοδομικών χρήσεων με καθαρά οικολογικό χαρακτήρα (κισσηρόλιθοι, παραγωγή ελαφροβαρών προκατασκευασμένων στοιχείων, μονωτικών επιχρισμάτων κλπ) , χρησιμοποιείται σε πλείστες γεωργικές (βελτιωτικό εδαφών, υδροπονικές καλλιέργειες, Roof greening), γεωτεχνικές και βιομηχανικές χρήσεις (πετροπλύσιμο υφασμάτων κ.α.).
To Γυαλί Νισύρου Δωδεκανήσου και οι ...Θερμοπύλες της Ανάπτυξης!
Μια μοναδική περίπτωση: Λατομείο Ελαφρόπετρας στο Γυαλί Νισύρου...
Ατταπουλγίτης
Πρόκειται για ένα σπάνιο είδος ελαφροβαρούς αργίλου, που εξορύσσεται στη Δυτική Μακεδονία (Κνίδη Γρεβενών). Τα προϊόντα ατταπουλγίτη καλύπτουν πολλές περιβαλλοντικές χρήσεις. Επεξεργασμένα προϊόντα ατταπουλγίτη χρησιμοποιούνται ως συνεκτικό υλικό για χρήση σε μοριακά φίλτρα, βοηθητικό ροής/anti-caking agents, ως αποχρωστικά σπορέλαιων, παραφινών και λιπαντικών, σε βιομηχανικά απορροφητικά υλικά, σε προϊόντα gel και thickeners, όπως βοηθητικά αιωρημάτων και προϊόντα ελέγχου θιξοτροπίας κλπ
Ζεόλιθος
Ο ζεόλιθος, με σημαντικά κοιτάσματα σε αρκετές περιοχές της Βόρειας Ελλάδας, είναι ένα πορώδες ορυκτό με τεράστια ιοντο-ανταλλακτική ικανότητα και λόγω αυτής, μπορεί να φιλτράρει το νερό δεσμεύοντας μέταλλα και οργανικές ενώσεις. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο φιλτράρισμα των υγρών βιομηχανικών αποβλήτων, δεσμεύοντας διάφορα τοξικά και ραδιενεργά ιόντα και στην ανακύκλωση των νερών που προέρχονται από την βιομηχανική δραστηριότητα. Δυστυχώς, η χρήση του στον τόπο μας , παρά την ύπαρξη σημαντικών κοιτασμάτων, είναι περιορισμένη.
Ανθρακικό ασβέστιο, Διατομίτης, Ολιβινίτης/ολιβίνης
Το ανθρακικό ασβέστιο (CaCO3) εξορύσσεται κυρίως στην Κεφαλλονιά και χρησιμοποιείται ως υλικό πλήρωσης για την παραγωγή συγκολλητικών και στεγανοποιητικών υλικών, υλικών αμμοβολής, βιομηχανία κεραμικών, παραγωγή λιπασμάτων κλπ.
Ο διατομίτης (γη διατόμων), ορυκτό φυτικής προέλευσης με σημαντικά κοιτάσματα στην Λέσβο αλλά και τη Λήμνο , έχει αποδειχθεί εξαιρετικό διηθητικό λόγω της ελαφρότητάς του, του πορώδους και της κυψελοειδούς δομής του. Χρησιμοποιείται σε μεγάλο βαθμό στη διύλιση και διαύγαση κρασιών αλλά και την επεξεργασία υγρών αποβλήτων.
Ο ολιβινίτης Σκούμτσας Γρεβενών βρίσκει πλείστες εφαρμογές ως πυρίμαχο, υλικό αμμοβολής, πληρωτικό, εδαφοβελτιωτικό κλπ. Έχει διερευνηθεί ως ορυκτό που μπορεί να επιτύχει την ορυκτολογική δέσμευση του CO2 (mineral sequestration).
Πηγή : http://www.oryktosploutos.net/2010/07/blog-post_03.html
Είναι γνωστή η ψυχροπολεμική διαμάχη για την διεκδίκηση τεραστίων εκτάσεων στον Αρκτικό Κύκλο με στόχο τα αποθέματα πετρελαίου, φυσικού αερίου αλλά και ορυκτών πρώτων υλών, τα οποία εκτιμώνται στο 25% των παγκόσμιων μη εντοπισμένων αποθεμάτων.
Με τα αποθέματα των ευγενών μετάλλων να έχουν περιοριστεί σημαντικά, σύντομα η ανθρωπότητα θα στραφεί συστηματικά σε ένα νέο σύνορο: την απεραντοσύνη του υγρού στοιχείου.
Μάλιστα, τα αποτελέσματα της πρώτης έρευνας στο υπέδαφος του Ειρηνικού είναι κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικά, αποδεικνύοντας ότι ο μεγαλύτερος ωκεανός του πλανήτη είναι πλούσιος σε χρυσό, άργυρο, χαλκό και ψευδάργυρο. Αν και οι επιστήμονες γνώριζαν εδώ και δεκαετίες ότι οι ωκεανοί είναι πλούσιοι σε μεταλλεύματα και πολύτιμους λίθους, μέχρι σήμερα δεν είχαν προχωρήσει στην εμπορική εκμετάλλευσή τους, καθώς δεν υπήρχε η κατάλληλη τεχνολογική υποδομή.
Ηδη η καναδική ιδιωτική εταιρία Nautilus Minerals Inc. κατάφερε να να χαρτογραφήσει το υπέδαφος της θαλάσσιας περιοχής της Παπούα- Νέας Γουινέας. Τα αποτελέσματα είναι εξόχως ικανοπιητικά και σύντομα θα επιτρέψουν την έναρξη της συστηματική εξόρυξης με ρομποτικά οχήματα. τουλάχιστον για τον χαλκό και χρυσό. Μάλιστα η εταιρεία αυτή που έχει εξασφαλίσει τα δικαιώματα ερευνών για εκτάσεις πάνω από 500 χιλιάδες τετρ.χλμ. σχεδιάζει να χαρτογραφήσει όλα τα αποθέματα των εν λόγω μετάλλων σε ένα μεγάλο μερος της εκτασης αυτής που περιλαμβάνει τα νησιά Φίτζι, την Τόνγκα, τα νησιά του Σολομώντος και τη Νέα Ζηλανδία.
Φαίνεται λοιπόν ότι ο άνθρωπος με τη βοήθεια της προηγμένης σύγχρονης τεχνολογίας θα καταστεί εν καιρώ ικανός να γνωρίσει και να εκμεταλλευθεί τον υποθαλάσσιο χώρο του πλανήτη μας, ο οποίος είχε σημαντικά παραμεληθεί στο παρελθόν. Αρκεί κι εδώ να είναι εξαιρετικά προσεκτικός σε σχέση με τον σπάνιο θαλάσσιο οικολογικό πλούτο και την διασφάλισή του. Ηδη οι διεξαχθείσες, έρευνες ανέδειξαν τα πολυσχιδή προβλήματα, τα οποία πρέπει να αντιμετωπισθούν προκειμένου το τεράστιο αυτό μεταλλευτικό δυναμικό, το οποίο η θάλασσα δημιούργησε και αποταμίευσε επί δισεκατομμύρια χρόνια, να χρησιμοποιηθεί από τον άνθρωπο χωρίς να διαταραχθεί δραστικά το ευαίσθητο θαλάσσιο περιβάλλον.
Πηγή : http://www.oryktosploutos.net/2010/04/blog-post.html
Η μεταλλεία υπάρχει όσο υπάρχει ο άνθρωπος. Η μεταλλευτική είναι μία από τις αρχαιότερες ανθρώπινες οικονομικές δραστηριότητες και έχει παίξει πρωτεύοντα ρόλο στην μετάβαση του ανθρώπου από την πρωτόγονη κατάσταση στον σύγχρονο πολιτισμό. Ωστόσο, η μεταλλευτική έχει συνδεθεί επίσης και με πολλά μελανά σημεία στην ανθρώπινη ιστορία όπως η δουλεία, οι κατακτητικοί πόλεμοι, η αποικιοκρατία και πιο πρόσφατα η μόλυνση του περιβάλλοντος.
Υπάρχουν περιοχές του κόσμου που η "μεταλλεία" αποτελεί την "κατάρα" του τόπου. Για παράδειγμα , η Γκάνα είναι η δεύτερη παραγωγός χώρα χρυσού στην Αφρική, εντούτοις περίπου το 80% των κατοίκων ζουν με λιγότερα από $2 την ημέρα. Ο εξορυκτικός τομέας συνεισφέρει περίπου το 60% των εσόδων της χώρας σε συνάλλαγμα, όμως ο τομέας δεν απασχολεί παρά το 5% του εργατικού δυναμικού της χώρας.
Εντούτοις, σήμερα δεν ζούμε ούτε την εποχή του χαλκού, ούτε του σιδήρου, αλλά της βιώσιμης παραγωγής, της βιώσιμης κατανάλωσης και της ανακύκλωσης. Υπάρχουν χώρες όπου γίνονται πραγματικά εξαιρετικές προσπάθειες προς την κατεύθυνση της βιωσιμότητας της μεταλλείας, όπου δηλ. υιοθετούνται βιώσιμα αναπτυξιακά διαχειριστικά σχήματα ενώ παράλληλα δίνεται η δέουσα προσοχή στην εξάντληση του κύκλου ζωής του κάθε προϊόντος (με την επαναχρησιμοποίηση, την ανακύκλωση κλπ.) αλλά και τους βιογεωχημικούς κύκλους οι οποιοι δεν πρέπει να παραβιάζονται (industrial ecology). Για παράδειγμα, οι Σκανδιναβικές χώρες, εφαρμόζουν εδώ και χρόνια αναπτυξιακά μοντέλα που στηρίζονται σε ανεπτυγμένη μεταλλευτική βιομηχανία, που όμως με τη σειρά της στηρίζεται στον καλό και διαχρονικό σχεδιασμό της μεταλλευτικής έρευνας, στην υλοποίηση με τη χρήση BAT's, στην εύκολη πρόσβαση στη γεωλογική πληροφορία, στην κατάρτιση και διαθεσιμότητα του εργατικού δυναμικού και στην υποστήριξη από βελτιωμένες υποδομές. Διότι μόνον έτσι επιτυγχάνεται η βιώσιμη διαχείριση των πόρων..
Το "death of mining" μας κυνηγάει από το 1984. Το αν θα τελειώσει η «μεταλλεία» και πότε δεν θα το πούμε εμείς ούτε κάποια μεμονομένα συμφέροντα, όπως επίσης και αντίστροφα, οι ίδιοι παράγοντες και άτομα δεν μπορούμε να συντηρήσουμε μια κατάσταση που ήδη έχει παρακμάσει. Το τέλος, αν θα υπάρξει ποτέ, θα το προδικάσουν μόνο οι πραγματικές ανάγκες του πολίτη, οι ανάγκες του Πολιτισμού μας. Η μεταλλεία έχει ήδη περιοριστεί αρκετά ανά τον κόσμο και θα περιοριστεί κι άλλο. Μπορεί όμως αυτή που θα απομείνει να είναι βιώσιμη, αρκεί εμείς να το επιβάλουμε.
Π. Τζεφέρη: Το χρυσό πάζλ… και οι δύο πλευρές της «μπουλντόζας»!
Π. Tζεφέρη: ΑΛΒΑΝΙΑ, ένα μικρό ...ελντοράντο στα σύνορά μας;
Τα βαθύτερα ορυχεία του κόσμου: ο χρυσός μας φέρνει πιο …βαθιά!
Οι πραγματικοί σημερινοί ρυθμοί εξόρυξης χρυσού και η προοπτική τους
Ο αγωγός Ναβουχοδονόσορ ("nabucco") και η αυλαία του!
Πηγή : http://www.oryktosploutos.net/2010/10/blog-post_08.html
«Πόσο λογικό είναι μια χώρα σαν την Ελλάδα, που είναι προικισμένη με ηλιοφάνεια και ανέμους, να επιμένει σε μορφές ενέργειας που επιβαρύνουν το περιβάλλον; Κι όμως. Η Χώρα μας «απαντά» στην παγκόσμια πρόκληση των κλιματικών αλλαγών και του φαινομένου του θερμοκηπίου με νέα εργοστάσια καύσης άνθρακα και εμμονή στην εξόρυξη του ρυπογόνου λιγνίτη..»
Περισσότερα από ενάμισι στα δύο κείμενα που γράφονται για το θέμα, ξεκινούν ή καταλήγουν τον καταγγελτικό τους λόγο κάπως έτσι. Ορισμένοι προχωρούν και περισσότερο μιλώντας για «υποθήκευση του ενεργειακού μας μέλλοντος τα επόμενα χρόνια», με αφορμή τα σχέδια για λειτουργία νέων λιθανθρακικών μονάδων με προϊόν εισαγωγής από άλλες χώρες, θεωρώντας ότι «μια ανθρακική μονάδα δεν θα μπορεί να λειτουργεί με τα σημερινά χαμηλά κόστη ως το τέλος του ωφέλιμου χρόνου ζωής της. Η ένταση των κλιματικών αλλαγών θα επιβάλει εν τω μεταξύ αυστηρότερες κυρώσεις στους ρυπαίνοντες και -τελικά- αυτό που σήμερα φαίνεται ως ελκυστική επένδυση για κάποιους, θα εξελιχθεί σε έναν οικονομικό εφιάλτη»
Να προσθέσω κι εγώ ορισμένα; Στην Ελλάδα, η παραγωγή μίας κιλοβατώρας (Κwh) ρεύματος επιβαρύνει την ατμόσφαιρα με 780g CO2 περίπου (όσο δηλ. και στην Κίνα), επιβάρυνση που υποχρεωτικά θα μετακυλιστεί στο βαλάντιο του τελικού καταναλωτή. Αρκεί μια βόλτα στη «χώρα του λιγνίτη» για να διαπιστώσει κανείς τις υπερβάσεις ρύπων σε έδαφος και ατμόσφαιρα αλλά και το γεγονός ότι η «καταδίκη» της χώρας μας για παραβίαση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη (ΕΚΧ, άρθρο 3), μετά την καταγγελία του «Ιδρύματος Μαραγκοπούλου», δεν αποτελεί κενό γράμμα. Διαθέτουμε ένα σπάταλο και ρυπογόνο ενεργειακό χαρτοφυλάκιο. Κι ακόμη ότι η αντικατάσταση του ντόπιου, φτωχού (ενεργειακά) και ρυπογόνου λιγνίτη με τον λιγότερο φτωχό αλλά επίσης ρυπογόνο και εισαγόμενο λιθάνθρακα, δεν αποτελεί λύση με μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Και θα μπορούσα να προσθέσω και χιλιάδες άλλα.
Σύμφωνοι, υπάρχει μήπως ώριμη εναλλακτική λύση, στα πλαίσια της βιώσιμης ανάπτυξης και ποιά είναι αυτή; Διότι εδώ το ζήτημα δεν είναι να ιχνηλατήσουμε το πρόβλημα, χωρίς καν να εικάσουμε τη λύση, αλλά να δούμε όσο γίνεται σφαιρικά το θέμα και κυρίως να εντοπίσουμε το δέον γενέσθαι αλλά και το δυνατόν γενέσθαι.
Φυσικά, όλοι όσοι ασχολούνται με το θέμα γνωρίζουν λίγο πολύ τί σημαίνει λιγνίτης για τα ενεργειακά πράγματα της Χώρας μας. Ότι δηλ. η Ελλάδα κατέχει τη 2η θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την 5η παγκοσμίως, στην παραγωγή του λιγνίτη, καλύπτοντας έτσι, με την καύση του, πάνω από τα δύο τρίτα (67%) της εγχώριας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Και ότι ο λιγνίτης, παρά την αρνητική συμβολή του στο φαινόμενο του θερμοκηπίου, αποτελεί για τη χώρα μας την οικονομικότερη πηγή ενέργειας, συμβάλλοντας στην ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού και την μείωση του βαθμού εξάρτησής μας από το πετρέλαιο.
Αρθρο Π. Τζεφέρη στο περιοδικό Λατομείο για τα ενεργειακά ορυκτά (μέρος Α)
Αρθρο Π. Τζεφέρη στο περιοδικό Λατομείο για τα ενεργειακά ορυκτά (μέρος Β)
Ο "κακός" (πλην "δωρεάν") λιγνίτης επιδοτεί τις "καλές" (πλην "ακριβές") ΑΠΕ
Eργοστάσιο CCS στο Spremberg της Γερμανίας: burying the problem...
Ορυκτολογική δέσμευση του CO2 : τα ορυκτά έχουν τη λύση για την κλιματική αλλαγή;
Επιτάχυνση και ..short list των 5 για το λιγνιτωρυχείο της Βεύης
Πολλοί θεωρούν την Υδρομεταλλουργία ως το μέλλον της Μεταλλουργίας. Γιατί αφενός επιτρέπει την επεξεργασία των πολύ φτωχών μεταλλευμάτων ή απορριμμάτων μεταλλευτικών εκμεταλλεύσεων (πχ. τα στείρα των πυρο μεταλλουργικών κατεργασιών) και ακόμη μπορεί να δώσει λύσεις σε ειδικά προβλήματα.
Η μέθοδος "εκμετάλλευσης" κοιτασμάτων με τη χρήση διαλυμάτων περιλαμβάνει όλες τις τεχνικές εκχύλισης με τις οποίες πραγματοποιείται απ' ευθείας εξαγωγή του μετάλλου από ένα εξορυγμένο ή μη τμήμα του κοιτάσματος, τροφοδοτώντας ένα κατάλληλο διάλυμα διαμέσου της μάζας του μεταλλεύματος ή του βιομηχανικού oρυκτού. Το διάλυμα αυτό στη συνέχεια συλλέγεται και επεξεργάζεται ώστε ν' ανακτηθούν τα πολύτιμα συστατικά που έχουν περιέλθει σ' αυτό.
Τεχνικές εκχύλισης όπως η εκχύλιση σωρών απορριμμάτων εκμετάλλευσης (dump leaching), η εκχύλιση σε σωρούς μεταλλεύματος (heap leaching),η εκχύλιση σε στήλες (column leaching), η βιοεκχύλιση (bioleaching), η έκπλυση μετώπων μεταλλοφόρων εκμεταλλεύσεων (stope washing) και η επί τόπου εισχώρηση υπό πίεση του διαλύματος εκχύλισης στο κατάλληλα διαμορφωμένο κοίτασμα (in situ leaching) αποτελούν υδρομεταλλουργικές τεχνικές.
Μέχρι σήμερα, η εκχύλιση μεταλλευμάτων έχει μ' επιτυχία εφαρμοστεί σε όλων των ειδών τους εβαπορίτες (trona, brines and salts) και σε χαμηλής περιεκτικότητας μεταλλεύματα χαλκού, ουρανίου, χρυσού και αργύρου. Οι δυνατότητες της μεθόδου, όμως, είναι πολύ μεγαλύτερες αφού πρακτικά τα περισσότερα μέταλλα μπορούν να εκχυλιστούν απ' ευθείας από τα μεταλλεύματα τους με κατάλληλα αντιδραστήρια. Έτσι, έχουν αρχίσει ν' αναπτύσσονται τεχνικές εκμετάλλευσης χρησιμοποιώντας διαλύματα εκχύλισης, με σκοπό, να εφαρμοστούν βιομηχανικά, στην ανάκτηση μετάλλων όπως του μολύβδου, του ψευδαργύρου, του νικελίου, του μαγγανίου και του αλουμινίου.
Για παράδειγμα, στον τομέα των ελληνικών σιδηρονικελιούχων κοιτασμάτων, η υιοθέτηση, έστω και σε συμπληρωματικό επίπεδο, της παραγωγής νικελίου με την τεχνική της υδρομεταλλουργίας, αφενός (μπορεί να) είναι πιο φιλική στο περιβάλλον κι αφετέρου θα δώσει την δυνατότητα εκμετάλλευσης λατεριτικών αποθεμάτων με χαμηλή περιεκτικότητα (κάτω από 0,7% από περίπου 0,9-1% που είναι σήμερα). Εφόσον εφαρμοστεί η συγκεκριμένη τεχνολογία τότε τα εκμεταλλεύσιμα αποθέματα της χώρας μας θα ανέλθουν στα 750 εκ. τόνους, αυξάνοντας τη διάρκεια ζωής στα 100 έτη.
H απλή τόσο στη σύλληψη, όσο και στην εφαρμογή, μέθοδος της Εκχύλισης σε Σωρούς (heap leaching), έτυχε μιας εκρηκτικής εξάπλωσης από τη δεκαετία του 1980 κυρίως στις ΗΠΑ, ενώ σήμερα η μέθοδος συγκαταλέγεται μεταξύ των φθηνότερων και αποδοτικότερων για την ανάκτηση πολυτίμων μετάλλων, ακόμη και για ιδιαίτερα φτωχά και δυσκατέργαστα μεταλλεύματα, τα οποία σε διαφορετικές συνθήκες θα ήταν αδύνατο ν' αξιοποιηθούν.
Από την άλλη μεριά, η βιοεκχύλιση και γενικότερα η Βιοϋδρομεταλλουργία και οι βιολογικές μέθοδοι ανάκτησης μετάλλων, ως αποτέλεσμα της δράσης ορισμένων μικροοργανισμών είναι πάλι μια νεώτερη , αλλά όχι απολύτως νέα τεχνολογία, η οποία εφαρμόζει αρχές της βιοτεχνολογίας στη μεταλλουργική βιομηχανία αλλά και στην Περιβαλλοντική Τεχνολογία.
Μάλλον δεν χρειάζεται να προσθέσω ότι στην Xώρα μας δεν υπάρχει καμία υδρομεταλλουργική εφαρμογή σε βιομηχανικό επίπεδο, ούτε στους νικελιούχους λατερίτες (για το νικέλιο) ούτε στα μεικτά θειούχα των δύο κοιτασμάτων Μαύρων Πετρών και Ολυμπιάδας (για το χρυσό), ούτε φυσικά για το χαλκό εφόσον το χρυσούχο - χαλκούχο κοίτασμα πορφύρη των Σκουριών Χαλκιδικής δεν έχει υποστεί εκμετάλλευση μέχρι σήμερα. Η Λάρκο ως γνωστόν εφαρμόζει (στη λάρυμνα φθιώτιδας) πυρομεταλλουργική μέθοδο για την παραγωγή σιδηρονικελίου ενώ το αλουμίνιο της ελλάδος κατεργάζεται (στα άσπρα σπίτια φωκίδας) τους βωξίτες με την μέθοδο Bayer παράγοντας αλουμίνα με τη χρήση καυστικού νατρίου για να ακουλουθήσει ηλεκτρόλυση για την παραγωγή του αλουμινίου.
Σήμερα, οι κυριότερες εφαρμογές της Βιοϋδρομεταλλουργίας σε βιομηχανική κλίμακα είναι :
α) Εκχύλιση χαλκού και ουρανίου σε σωρούς (heaps), αποθέσεις στείρων (dumps) και επί τόπου (in situ) στις Δυτικές Η.Π.Α., Αυστραλία, πρώην Ε.Σ.Σ.Δ., Χιλή, Περού, Ισπανία, Μεξικό,Καναδά και Κύπρο
β) Προκατεργασία βιολογικής οξείδωσης για τη βελτίωση της ανάκτησης χρυσού και αργύρου, κατά την κυάνωση, από δυσκατέργαστα θειούχα συμπυκνώματα (Ν. Αφρική, Η.Π.Α., Βραζιλία,Αυστραλία, Γκάνα)
γ) Επεξεργασία υγρών βιομηχανικών αποβλήτων για την ανάκτηση μεταλλικών αξιών (βιορρόφηση).
Στα παραπάνω προστέθηκε πρόσφατα η φινλανδική εφαρμογή για τα θειούχα μεταλλεύματα νικελίου στην Talvivaara, τα μεγαλύτερα γνωστά θειούχα κοιτάσματα νικελίου στην Ευρώπη (στο Sotkamo, πάνω από 1 δις. τον. αποθέματα μεταλλεύματος) που θα επιτρέψουν την παραγωγή 33-50000 τόνους νικελίου το χρόνο, για τα επόμενα 45 χρόνια.
Tzeferis, 1994a P.G. Tzeferis, Fungal leaching of nickeliferous laterites, Folia Microbiologica 39 (1994), pp. 137–140. Full Text via CrossRef | View Record in Scopus | Cited By in Scopus (2)
Tzeferis, 1994b P.G. Tzeferis, Leaching of a low grade hematitic laterite ore using fungi and biologically produced acid metabolites, International Journal of Mineral Processing 42 (1994), pp. 267–283. Abstract | PDF (1303 K) | View Record in Scopus | Cited By in Scopus (18)
Tzeferis, 1995 P.G. Tzeferis, Use of molasses in heterotrophic laterite leaching, Erzmetall 48 (1995), pp. 726–738.
Tzeferis and Agatzini-Leonardou, 1994 P.G. Tzeferis and S. Agatzini-Leonardou, Leaching of nickel and iron from Greek non-sulphide nickeliferous ores by organic acids, Hydrometallurgy 36 (1994), pp. 345–360. Abstract | PDF (838 K) | View Record in Scopus | Cited By in Scopus (29)
Tzeferis et al., 1991 P.G. Tzeferis, S. Agatzini, E.T. Nerantzis, A. Dudeney, D. Leak and K. Alibhai, Bioleaching of Greek non-sulphide nickel ores using microorganism assisted leaching process, Med. Fac. Landbouww. Rijksuniv. Gent 56 (1991), pp. 1797–1802.
[Δρ.Πέτρου Τζεφέρη]