ΜΜΕ καί η Προπαγάνδα τους

ΜΜΕ καί η Προπαγάνδα τους

Περιεχόμενα.

Πως καί γιατί η ελίτ εξαφάνισε τόν ελεύθερο Τύπο…………………………………2

Έλεγχος τού συλλογισμού, καί αισθησιακή αποπλάνηση………………………..4

Πρόεδροι καί ΜΜΕ στήν υπηρεσία τής πλουτοκρατίας……………………………5

Συντάκτες καί δημοσιογράφοι στήν υπηρεσία τής πλουτοκρατίας……………...7                         

Ποιός θά δάγκανε τό χέρι πού τόν ταΐζει ! ……………………………………………8

Οι πειθήνιοι δημοσιογράφοι μάς σερβίρουν τίς ‘’προπαρασκευασμένες’’

                     ειδήσεις τους. …………………………………………………………….11

ΑΤ = ανεξάρτητος Τύπος, ριζοσπαστικός Τύπος.

ΔΝΤ, IMF = διεθνές νομισματικό ταμείο.

ΕΜΜΕ : εταιρικά ΜΜΕ.

ΠΑ : η πλειοψηφία τού αμερικανικού λαού.

ΠΟΕ, WTO = Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου.

ΠΤ, WB = Παγκόσμια Τράπεζα.

Πως καί γιατί η ελίτ εξαφάνισε τόν ελεύθερο Τύπο

                                                                                       Αγγλικά à Ελληνικά.

Όταν τά τυπογραφικά πιεστήρια έγιναν άφθονα, οι δημοσιογράφοι άρχισαν νά επιλαμβάνονται μέ τα ζωτικής σημασίας κοινωνικο-οικονομικά ζητήματα, όπως τα δικαιώματα τού ατόμου, τής δίκαιης φορολογίας, κ.λπ.... Ο ΑΤ (ανεξάρτητος / ριζοσπαστικός Τύπος) απέκτησε τεράστια δημοτικότητα κυρίως μεταξύ τής εργατικής τάξης. Οι εργαζόμενοι συναζόντουσαν στίς γωνίες τών κύριων οδών, στούς δημοσίους κήπους καί σέ καταστήματα γιά νά διαβάσουν μεγαλοφώνως προς όφελος τού αναλφάβητου καί νά συζητήσουν το περιεχόμενό του (ADE à ενεργός πολίτης).

Δεδομένου ότι ο ΑΤ ήταν αυτάρκης μόνο από τίς εισπράξεις πωλήσεων τών φυλλαδίων του, δεν είχαν καμία ανάγκη οποιωνδήποτε αγγελιών επιχειρήσεων ή κυβερνητικών επιχορηγήσεων. Έτσι, διάφορες κυβερνητικές υπηρεσίες προσπάθησαν αρχικά νά τόν καταστείλουν μέσω αγωγών γιά συκοφαντική δυσφήμηση. Όταν αυτό απέτυχε, εισήγαγαν τούς φόρους Τύπου καί τό τέλος χαρτοσήμου – μόνο τό τέλος χαρτοσήμου αυξήθηκε κατά 266% μεταξύ 1789 και 1815, καί από τό1819 περιλάμβανε καί τα πολιτικά περιοδικά.

Φυσικά, οι φόροι Τύπού αύξησαν τήν τιμή πώλησης τών εφημερίδων σέ σημείο πού το αναγνωστικό κοινό τού ΑΠ μειώθηκε κατά 85%, Εν τούτοις, η Poor Man’s Guardian and Dispatch – μία εφημερίδα ελεύθερη από οποιανδήποτε πολιτική πίεση και εμπορική επιρροή - παρέμεινε μια ισχυρή δύναμη στήν δημοφιλή δημοσιογραφία. Τόν Οκτώβριο τού 1833, τόλμησε νά υποστηρίζει ότι: "…από τό νά υπάρχει μία κορυφή και ένα κατώτατο σημείο στήν κοινωνία, δεν πρέπει νά υπάρχει καθόλου τό κατώτατο σημείο." (ADEà εκπαίδευση, οικονομία), και κατηγόρησε τούς συντάκτες τών επικρατούντων ΜΜΕ ότι λειτουργούσαν ως :

" τό φερέφωνο ενός καταπιεστικού και ηθικώς εκλιπόντος, δεσπόζοντος πολιτισμού."

Η δέ ελίτ (οι αριστοκράτες και οι νεόπλουτοι βιομήχανοι και έμποροι) πού δέν ήταν μόνο αποφασισμένοι νά αποφύγουν τα φορολογικά τους καθήκοντα αλλά και νά εισπράξουν τίς κυβερνητικές εγγυήσεις καί επιχορηγήσεις ώστε τά επιχειρηματικά εγχειρήματα τους ν’ αντιμετωπίζονται από τήν κυβέρνηση ως μακροπρόθεσμες καί επισφαλείς επενδύσεις, ωθούμενοι από τήν επιθυμία τους τά κέρδη τους νά είναι υψηλότερα από οποιαδήποτε αλτρουιστική έννοια κοινωνικής δικαιοσύνης, διεύθυναν καί χρηματοδότησαν έναν ενθουσιώδη καί επί όλων τών μετώπων πόλεμο κατά τού ΑΤ.

"Προνομιούχα Γνώμη" (Κοινοβουλευτική αντιπαράθεση, 1832) υποστήριζε ότι οι κύριοι επενδυτές καί συμμέτοχοι στήν κοινωνία θα έπρεπε νά διεύθυναν τίς εφημερίδες..., και το 1834, ο Λόρδος Castlereagh υποστήριξε στήν Βουλή τών Κοινοτήτων ότι η ιδιοκτησία τού Τύπου πρέπει νά περιοριστεί "στά άτομα πού έχουν υπεύθυνες θέσεις και ιδιοκτησία’’ (àADE: ιδιοκτησία γής)", καί όπως τό έθεσε ο Λόρδος Chancellor το 1834 : "Η μόνη ερώτηση πού απαιτεί απάντηση και το μόνο πρόβλημα πού ζητά νά λυθεί, είναι τό πως αυτοί (η μάζα) θα διαβάζουν (πληροφορούνται) μέ τόν καλύτερο τρόπο, πως θα καθοδηγούνται πολιτικά... ". Υπήρξε μια συναίνεση κυρίων μεταξύ τής ελίτ ότι η ιδιοκτησία τού ΑΤ από τίς χαμηλότερες κατηγορίες αποτελούσε απειλή πρός τήν κοινωνική ευταξία (?!), ενώ η παρασκευασμένη καί εφαρμοσμένη από αυτούς ευρεία συγκατάθεση τής μάζας πρός τήν πολιτική τους εγγυάται τήν διαιώνιση τής Βρετανικής αυτοκρατορίας. Μέ το Κοινοβούλιο πρόθυμο νά λιπάνει περαιτέρω τά εταιρικά γρανάζια, το τελικό χτύπημα ενάντια στόν ΑΤ ήρθε μέ τήν επιβολή νέων φόρων στούς ιδιοκτήτες εφημερίδων.

Συνεπώς, ο ΑΤ επισκιάστηκε γρήγορα από τίς εφημερίδες μέ χαμηλή τιμή (χάρις τής πλήρης εξάρτησης τους από τούς προσόδους διαφημίσεων ) πού διέδωσαν τίς απόψεις συμβάλλουσες στήν ιδεολογία τής ελίτ - "ελεύθερη αγορά", έντονη εκβιομηχάνιση και εμπορευματοποίηση. Μερικές από τίς ΑΤ συνέχισαν νά έχουν ένα μικρό αναγνωστικό κοινό από τίς κατώτερες μάζες μέ ελεγχόμενες απώλειες, χωρίς ασφαλώς νά αποτελούν καμία προφανή απειλή γιά τούς "φύλακες" τών δημοκρατικών καθεστώτων τού Δυτικού πολιτισμού. Φυσικά, αφού ο αντίπαλός τους - ο ΑΤ – είχε υποβιβαστεί σέ μια φωνή τής αφελούς ιδεολογίας, ανένδοτες εκστρατείες (στίς δεκαετίες τού 1850 καί 1860) γιά νά ακυρωθούν οι φόροι "καταστολής ελεύθερου Τύπου" ήταν επιτυχείς.

Και έτσι, μέ τόν ΑΤ φιμωμένο, οι πλούσιοι επιχειρηματίες καταπιάστηκαν αποφασιστικά μέ τήν καθιέρωση και τήν διατήρηση τής κεφαλαιοκρατικής τάξης καί διάδοση τής παραμυθολογίας  τους στά κράτη τους και στά ελεγχόμενα από αυτούς, αποτελούμενα από ένα εξυπακουόμενο πρότυπο κοινωνιών πού δέν αναγνώριζαν, καί δέν αναγνωρίζουν καί σήμερα, ότι υπήρχε σύγκρουση ταξικών συμφερόντων*, αλλά μόνο μια πιθανή σύγκρουση μεταξύ τού ατόμου καί τού κράτους. *(Ο εταιρικός Τύπος τών ΗΠΑ δεν μιλά ποτέ γιά οποιαδήποτε σύγκρουση ταξικών συμφερόντων, διότι όσο αφορά τήν πλουτοκρατία δεν υπάρχουν κοινωνικές ‘’τάξεις’’ στίς ΗΠΑ - αυτή δέ η άρνηση τής πολιτικής πραγματικότητας είναι ο φύλαξ αρχάγγελος τού ψωμιού και βουτύρου τους. Θεός φυλάξει μήν τυχών καί ο λαός καταφέρει νά οργανωθεί καί αρχίσει ν’ αμφιβάλει τήν εξουσία τους. à ADE: Βάση, Κυβερνητικά).

Η σύγκρουση μεταξύ τής άγνοιας και τού διαφωτισμού μέσα σέ αυτό το διανοητικό πλαίσιο ευκόλως αψηφήθηκε έχοντας στρατολογήσει το εκπαιδευτικό σύστημα, καί μέ τα επικρατούντα ΜΜΕ τους νά θεωρούνται από τούς ψηφοφόρους ως "ο σκύλος επιτηρητής"¹ τής κυβέρνησης καί ‘’σκύλος προστάτης*’’ τού λαού. *(Στόν πραγματικό κόσμο, αυτού τού είδους οι φύλακες τής κοινωνικής δικαιοσύνης είναι αυτοί οι οποίοι μάς κρατούν στήν διαρκή κατάσταση νάρκωσής μας).

Η κλασσική φιλελεύθερη θεωρία δημιουργήθηκε μέσα σέ αυτό τό πλαίσιο και εποχή γιά νά δικαιολογήσει εκείνους πού εξολόθρευσαν τόν ΑΤ · και ακόμη και σήμερα η συμβατική φιλελεύθερη σκέψη προσυπογράφει στήν άποψη ότι το "η τέταρτη εξουσία" ενεργεί ως ένα όργανο ενάντια στόν δεσποτισμό παρά ως ένα όργανο τού κατεστημένου. Προσεπικαλούνται ότι οι διαφωνούντες είναι ελεύθεροι νά ιδρύσουν τά δικά τους ΜΜΕ, αλλά αυτό πού δέν θίγουν ποτέ κατά τήν διάρκεια τών σχολαστικώς "προβαρισμένων" συζητήσεων από τά ΜΜΕ τους είναι ότι ένας εθνικός ή ακόμα καί τοπικός ΑΤ είναι καταδικασμένος σέ κλείσιμο λόγω τών δυσβάστακτων δαπανών (κανένα εισόδημα από διαφημίσεις, η "η χήνα μέ τό χρυσό αυγό" τού εταιρικού ΜΜΕ), το καρτέλ διανομής τού τύπου καί περιοδικών, και ένα νομικό σύστημα σχεδιασμένο μέ σκοπό νά διώκει αποτελεσματικά όλους "τούς ταραχοποιούς".

¹ Ο θεωρητικός κοινωνιολόγος James Mill (1773-1836) υποστήριζε, ή μπορεί καί νά είχε συλλάβει ο ίδιος, τής έννοια τής λειτουργίας τού ΑΤ ως " ο σκύλος επιτηρητής "  επειδή θά μπορούσε νά γνωστοποιεί τήν συμπεριφορά, τίς αληθινές προθέσεις και τήν πολιτική τής άρχουσας τάξης.

Οι φιλελεύθερες αντιλήψεις τους περί ελευθερίας, δημοκρατίας καί τού ΑΤ υπαγορεύουν τίς εκδοτικές και δημοσιογραφικές πρακτικές στίς δυτικές τύπου δημοκρατίες. Αυτές οι διαστρεβλωμένες έννοιες έχουν δημιουργήσει μία ψευδό-εκπολιτισμένη παγκόσμια σύλληψη τής πραγματικότητας.

Ξεσκεπάζοντας τό προσωπείο τών εύγλωττων διαγγελμάτων τους περί τής λειτουργίας τους ως αφοσιωμένοι  υπερασπιστές τού δημοσίου συμφέροντος, γίνεται εκθαμβωτικά προφανές ότι γιά αυτούς η ελευθερία τού λόγου πρέπει νά λογοκρίνεται και ότι η διανοητική τιμιότητα είναι μια έκφραση τής ανεύθυνης κοινωνικής συμμετοχής. Οι αλληλο-εξαρτώμενες πολιτικές και εμπορικές δυνάμεις πού προεδρεύουν επί τών ΜΜΕ έχουν απονείμει τίτλους ευγενείας στά φερέφωνα τους αφού πρώτα έχουν απάγει καί βιάσει έννοιες όπως "δημόσιο συμφέρον", "ανεξαρτησία", ‘’ισονομία’’,κ.λπ..., και μέσω τής συνεχούς ‘’ύβρεως’’ κατά τής φυσικής αλήθειας αναπτύχτηκαν βαθιά ριζωμένες επαγγελματικές συνήθειες  γιά νά απόσχουν μακάρια από τήν έκθεση τών παρανόμων μηχανισμών παγκοσμιοποίησης των ευεργετών τους.

Συμπέρασμα: 1)- Η τελική υποδομή και ο εγκεκριμένος ρόλος τού εταιρικού ΜΜΕ στό δεύτερο ήμισυ τού 19ου αιώνα έχουν προπαγανδίσει τό πολιτικό, οικονομικό σύστημά μας καί παραγάγει τόν κώδικα αξιών μας. Η έννοια ότι τά δυτικού τύπου ΜΜΕ μας είναι σπουδαία όργανα τής ελευθερίας μέ τήν εξάσκηση ελέγχου στίς καταχρήσεις όλων τών εξουσιών είναι ένα κεντρικό μέρος τού πολιτικού πολιτισμού μας, καί ήτοι δυστυχώς ένα σημαντικό καί πολυτιμότατο μέρος τής παραμυθολογίας μας.

2)- Ποίοι μάς πρόδωσαν καί συνεχίζουν ακάθεκτοι έως καί σήμερα; Αυτοί πού εμπιστευθήκαμε και εμπιστευόμαστε νά μάς εκπροσωπούν, δηλ. η κυβέρνησή μας. Ποίος είναι ο χειρότερος εχθρός μας; Η άγνοιά μας περί τών συμφυών δικαιωμάτων και δύναμής μας.

3) - ο μόνος τρόπος νά κρατηθεί υπό έλεγχο η δύναμη τού κεφαλαίου καί τών συντονιστών του είναι μέσω τής υπό τήν επιτήρηση, έγκριση καί συνεισφοράς τού δήμου δημοσιογραφίας (ADE: ΜΜΕ) πού απευθύνεται σέ ένα ενημερωμένο, ενεργό και εκπολιτισμένο σύνολο πολιτών (ADE) πού εξελίσσονται μέσα στήν άμεση δημοκρατία.

Έλεγχος τού συλλογισμού, καί αισθησιακή αποπλάνηση

                Ιούλιος 2003.                                                            Αγγλικά à Ελληνικά.

[ Οι ειδήσεις παύουν νά είναι ειδήσεις όταν βλάπτουν σοβαρά τα συμφέροντα τού κατεστημένου. ]

Ιδιοκτήτες τών ΜΜΕ : Όσο πλουσιότερος ο ιδιοκτήτης ενός ΜΜΕ, τόσο μεγαλύτερος ο έλεγχός του επί τών πολιτικών καί τόσο μεγαλύτερη η ανάγκη του νά προστατεύσει τα συμφέροντα τών εταιριών από τίς οποίες καί γιά τίς οποίες επιδιώκει  ευνοϊκή μεταχείριση · καί γι’ αυτό, όσο είναι επιτρεπτό λιγότερο αληθινή, εις βάθος διερευνητική αναφορά μπορεί τό ΜΜΕ του νά εκπέμπει ή νά αντέξει οικονομικά.

Κυβερνητική προπαγάνδα : Αυτοί πού κυβερνούν εξασφαλίζουν οι εξουσιαζόμενοι νά παραμένουν μακριά από τούς μοχλούς τής εξουσίας τρέφοντας τους μέ μία σταθερή ροή από κρατο-εταιρική προπαγάνδα, η οποία είναι αμετάβλητα βασισμένη στήν έμφυτη έλξη τών καθολικών αξιών – όπως, ελευθερία, δημοκρατία, δικαιοσύνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα - στοχεύοντας στήν σφυρηλάτηση και τήν διατήρηση μιας απαραβίαστης σύνδεσης στο μυαλό τής πλειοψηφίας μεταξύ αυτών τών αξιών και τών υποτιθέμενων αρετών τής πλήρως ανεξάρτητης ελεύθερης αγοράς και τής κεφαλαιοκρατίας.

Πλύση εγκεφάλου τής ΠΑ : Τα κύρια σύμβολα μέ τα οποία η ΠΑ καθορίζει τόν συλλογικό ιδεατό της κόσμο καί κατανοεί τήν κοινωνική πραγματικότητα είναι : το Άγαλμα τής Ελευθερίας πού μάς παραπέμπει υποσυνείδητα στήν σοφία τής Αθηνάς, καί πού υπόσχεται επικουρία καί συμπόνοια γιά τούς φτωχούς καί μή προνομιούχους τού πλανήτη · η Διακήρυξη τής Ανεξαρτησίας μέ τήν ευγενή δήλωση σεβασμού του γιά τά ίσα καί απαράγραπτα δικαιώματα όλων τών ανδρών καί γυναικών · η ατελείωτη δημόσια λιτανεία καί υπερβολικού εκθειασμού τού Αμερικανικού τύπου ελευθερίας, ατομικισμού καί δημοκρατίας · η μέ σχεδόν θρησκευτική ευλάβεια δέσμευση γιά τό αμερικανικής μορφής ελεύθερο επιχειρηματικό οικονομικό σύστημα μέ τήν δογματική, άσπιλη σύνδεση τού ιδιωτικού συμφέροντος μέ τήν δημόσια ευημερία.

ΔΣ, δημόσιες σχέσεις : Πρίν περίπού 90 έτη, οι πλουτοκράτες ανέλαβαν υπό τήν προστασία τους τό εκπαιδευτικό σύστημα τών ΗΠΑ , και μέ μια συντονισμένη χρηματοδότηση καί σκηνοθετημένες (μέσω τών ΜΜΕ καί τών βιομηχανιών ψυχαγωγίας) εκστρατείες δημοσίων σχέσεων αξίας πολλών εκατομμυρίων δολαρίων, έπεισαν τούς αμερικανικούς εργαζομένους ότι ήταν το πατριωτικό και ηθικό καθήκον τους νά προσδιορίζουν τήν κοινωνική, οικονομική και πολιτική ευημερία τους μέ αυτήν τών εργοδοτών τους οι οποίοι αποτελούν τήν έκ θεού εντελλομένη θεμέλιο λίθο τού αμερικανικού ελεύθερου επιχειρηματικού συστήματος.

Έτσι, η ΔΣ ως τέχνη καί επιστήμη εφευρέθηκε γιά νά πουλήσουν τα εταιρικά συμφέροντα στο κοινό ως "εθνικά συμφέροντα" και νά διαιωνίσουν έτσι το σύστημα καστών προστατεύοντας τήν ήδη υπέρμετρη δύναμη καί αμύθητο πλούτο πού απολαμβανόταν, καί απολαμβάνεται, από τούς ελιτιστικούς βιομηχάνους, τούς επενδυτές… και τούς πολιτικούς συμμάχους τους. Αυτό τό συμπαγές καί κλειστό δίκτυο παραπληροφόρησης διατηρεί τήν παραίσθηση ότι το σύνολο τών πολιτών προσφέρεται αμερόληπτα μια ευρεία επιλογή γεγονότων, απόψεων και  προοπτικών χάρις τών οποίων τό κάθε άτομο μπορεί νά αντλήσει τήν δική του καλά πληροφορημένη παγκόσμια άποψη.

Και τώρα, ας μου επιτρέψτε μια αφελή ερώτηση : υποθέτοντας ότι τά ΕΜΜΕ είναι αμερόληπτα, θα ήταν απαραίτητη η "αμερόληπτη" μεταχείρισή τους τών πολιτικών κομμάτων (όπως η ΝΔ καί τό ΠΑΣΟΚ τής Ελλάδος, τό δημοκρατικό καί ρεπουμπλικανό κόμμα τών ΗΠΑ) ; Όχι, διότι αυτό θα ήταν περιττό καί θά αποτελούσε μία πράξη εξαπάτησης δεδομένου ότι τα επικρατέστερα πολιτικά κόμματα έχουν τίς ίδιες απόψεις σχετικά μέ τήν εσωτερική και εξωτερική πολιτική πού πρέπει νά εφαρμοστούν.

Ο Δυτικός πολιτισμός και η εσωτερική και εξωτερική πολιτική του διασπείρονται καί αναπαράγονται μέσω μίας φαρισαϊκής, μονής κατευθύνσεως οδού λαθραίας διακίνησης ηθικών και νομικών αξιών · η δέ αθωότητα, τό θετικό κύρος καί οι υπερβατικές αξίες του  απεικονίζονται ως νά απειλούνται συνεχώς από τόν ζηλόφθονο, απολίτιστο "άλλον", επικυρώνοντας έτσι τόν αγώνα ‘’μας’’ γιά πλανητική κυριαρχία ως φυσική αντίδραση αυτοσυντήρησής μας.

Μερικά παραδείγματα ξεπλύματος εκστρατείας τής ελίτ γιά πλανητική δικαιοσύνη (δηλ., η επιδίωξη απόλυτου γεωπολιτικού ελέγχου) μέσω ψευδών προκλήσεων και τής παραγωγής καί ανάδειξης τού φόβου :

α)- Τό κακόφημο συμβάν τού Κόλπου Tonkin, 1964 : Τά αμερικανικά καταδρομικά υποθετικά δέχτηκαν επίθεση από τά περιπολικά τού Β.Βιετνάμ. Η υποτιθέμενη (ψευδής) πρόκληση συντηρήθηκε ζωντανή στήν μνήμη τών Αμερικανών όσο χρονικό διάστημα απαιτήτο  γιά νά τήν εκμεταλλευτεί ή αμερικανική κυβέρνηση γιά νά κλιμακώσει τήν αμερικανική επίθεση στό Βιετνάμ.

β) - Πριν από τήν έναρξη τής υπ’ αριθμόν ΙΙ εισβολής κατά τού Ιράκ, η Independent δημοσίευσε τήν ακόλουθη ιστορία στίς 19 Φεβρ., 2003 : "Τρία γιγαντιαία φορτηγά σκάφη παρακολουθούνται από τίς μυστικές υπηρεσίες τών ΗΠΑ καί τής Αγγλίας μέ τήν υποψία ότι μεταφέρουν ιρακινά όπλα μαζικής καταστροφής... η μετακίνηση τών τριών σκαφών αποτελεί τήν πηγή αύξηση ανησυχίας από τούς ειδικούς εμπειρογνώμονες." Τά ΕΜΜΕ καμάκωσαν τό αποκλειστικό ‘’κελεπούρι’’ τής Independent’s, γιά νά το θάψουν μέ τό πού ξεθώριασε ο στημένος σάλος. Έτσι, μια άλλη ιστορία μεγάλης γεωπολιτικής σημασίας εξαφανίζεται · μια περίεργη μοίρα αυτής δεδομένης τής αρχικής πρωτοσέλιδης αξίας της και τής εμφανιζόμενης ως προκαλούσα "αυξανόμενη ανησυχία... " στούς Σταυροφόρους απελευθερωτές.

Και πώς απαντούν οι αναζητητές τής αλήθειας ;

Η Guardian : "... αυτό τό γεγονός αποτελεί αναμφισβήτητη απόδειξη ότι όλοι μπορούμε νά κάνουμε λάθη... ", αλλά, ασφαλώς, η εισβολή πρέπει νά εκτελεστεί σύμφωνα μέ το πρόγραμμα.

Η Independent, 19 Ιουνίου 2003 : "... Η εφημερίδα μας αφιέρωσε πολλές ημέρες ελέγχοντας ξανά καί ξανά τήν ιστορία... έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στίς πηγές μας (;) καί είμαστε ικανοποιημένοι μέ τήν ειλικρίνεια καί ακριβολογία τής ιστορίας... συνεχίζουμε νά παρακολουθούμε... ".

Δεκάδες άλλες κατασκευασμένες ιστορίες σχετικά μέ τόν τρομερό εξοπλισμό τού Ιράκ είχαν  τήν ίδια μοίρα αφού είχαν πρώτα ολοκληρώσει τήν αποστολή τους : τρομοκράτησε και συγχύσετε τούς πολίτες τουλάχιστον τών ΗΠΑ καί τής Αγγλίας έτσι ώστε οι στρατιωτικοί αρμόδιοι γιά τόν σχεδιασμό καί τήν εκτέλεση κατακτητικών πολέμων νά παίρνουν το πράσινο φως… από τούς γνωστούς αγνώστους σχεδιαστές τής νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Γιά νά εξασφαλίσουν ότι η υποστήριξη τών υπηκόων τους δεν θα εξασθενήσει, καλείται ν’ αναλάβει δράση ένα ή περισσότερα μέλη τής κορυφής τής πυραμίδας πού είναι εκθαμβωτικά δεινοί πωλητές τής παραμυθολογίας. Παραδείγματος χάριν, ο Blair προσέφυγε εθελοντικά σέ παραινέσεις μεσσιανικής πίστης στήν υπευθυνότητα τών αποφάσεων του : "... κάθε ίνα τού ενστίκτου και τών πεποιθήσεων…" του λέει ότι ακολουθεί τήν ορθή πολιτική, και (στίς 18 Ιουλίου, 2003) "... Εάν σφάλουμε* (στίς εκτιμήσεις μας), θα έχουμε (τουλάχιστον) καταστρέψει μια απειλή πού είναι, τό λιγότερο πού θά μπορούσε νά πεί κανείς, υπεύθυνη γιά εκατόμβες καί απάνθρωπη σκληρότητα." *(Και αυτό είναι κάτι γιά τό οποίο είναι βέβαιος ότι "η ιστορία θά (τόν) συγχωρήσει.")

Ο Blair ξέχασε νά αναφέρει ότι οι "εκατόμβες" τού Σαντάμ, αποτελούμενες από Πέρσες, Κούρδους καί από χιλιάδες υπηκόους του, κατέστη δυνατή χάρις στά αμερικανικά και γερμανικά βιοχημικά όπλα, και χάρις στήν έμμονη καί αταλάντευτη υποστήριξη τών ΗΠΑ καί τής Αγγλίας πρός τό καθεστώτος του έως τό μοιραίο 1991.

Θά όριζε ο Blair ως "ανθρωποσφαγές" αυτές πού ο συνασπισμός ΗΠΑ-Αγγλίας έχει διαπράξει σέ πρώην Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ (αμερικάνικη κωλυσιπλοία 1991-2003) και σέ τόσες άλλες πολλές χώρες οι οποίες ευρίσκονται σέ κατάσταση ομηρίας από τήν συναινετική πολιτική τής Ουάσιγκτον μία παγκοσμιοποίηση υπό τήν ποδηγεσία τών πολυεθνικών ; Όχι, επειδή δέν είναι υποχρεωμένος μιάς καί η ιστορία γράφεται πάντα από τούς νικηφόρους κατακτητές. Η αφρόκρεμα τών ιστορικών τους αισθάνονται άνετα νά διαφωτίζουν τά ΕΜΜΕ (όπως, τήν Washington Post, Guardian, τό BBC, Channel 4 News, κ.λπ....) δεδομένου ότι αυτά ποτέ δέν αμφισβητούν τίς ευγενείς προθέσεις τών ευεργετών τους (ΗΠΑ – Αγγλίας) καί ούτε ερευνούν τά ψέματα, τίς διαστρεβλώσεις καί παραλείψεις πού ‘’δικαιολογούν’’ τίς σφαγές τους, καί όχι μόνο, σέ όλη τήν υδρόγειο.

Πρόεδροι καί ΜΜΕ στήν υπηρεσία τής πλουτοκρατίας

                                                                                             Αγγλικά à Ελληνικά.

Τόν Μάιο τού 2001, ο Clinton τσεπώνει $100.000 για νά διαφωτίσει το ακροατήριο του αποτελούμενο από ηγετικά στελέχη τών ΜΜΕ καί τής ‘’εκπολιτιστικής’’ ελίτ, πως έφερε την ειρήνη σέ Κόσσοβο, Βόρεια Ιρλανδία, καί σέ άλλες χώρες τού πλανήτη. Μόνο οι αποστειρωμένες ερωτήσεις επιτράπηκαν – ανταμειβόμενοι μέ τήν φωτογράφηση τους μέ τόν Πλανητάρχη καί μέ τίς προκλητικές αμοιβές τους.

Τόν Μάιο τού 1977, οι ομοϊδεάτες τού Blair – η νέα φιλελεύθερη ελίτ – απολαμβάνει καί μέ εορτασμούς τήν δημιουργηθείσα από αυτήν ψευδαίσθηση τής σημερινής ευημερίας, τήν φήμη καί καλή τύχη της. Η παραίσθηση, αυταπάτη ή ψευδαίσθηση – η τέχνη τής πολιτικής ως βιομηχανία παραγωγής τού ψεύδους ως το ισχυρό όπιο γιά τίς μάζες – δεν είναι ένα θεατρικό έργο εξαπάτησης που μπορεί ν’ αποκαλυφτεί από τήν ανεκπαίδευτη και ανενημέρωτη κοινή λογική.

Μερικά παραδείγματα :

Ο Robin Cook θέτει το σκηνικό μέ τήν βοήθεια προσωπικοτήτων τών ΜΜΕ στό Υπουργείο Εξωτερικών για νά αναγγείλει τήν Θεό-σταλμένη "ηθική τους διάσταση" σέ ζητήματα εξωτερικής πολιτικής καί γιά τήν υποστήριξη τους πρός τά ανθρώπινα δικαιώματα στόν νέο αιώνα.

Τόν Αύγουστο τού 2001, ο γενικός εκτελεστικός διευθυντής τού Channel 4, Michael Jackson, δηλώνει ότι έχει βοηθήσει νά πραγματοποιηθούν "οι βαθιές αλλαγές πού παρατηρούνται στήν βρετανική κοινωνία...", καί οι οποίες είναι σέ παντελή συμφωνία μέ τήν υποσχόμενη "αταξική κοινωνία" τού Blair καί τήν "ακμάζουσα οικονομία". Για αυτόν, ο μεγάλος αδελφός (ΜΜΕ) αντιπροσωπεύει "ένα χωνευτήρι γιά μία ευρύτερη, πιό περιεκτική καί ανοικτή κοινωνία... μια αισιόδοξη αναλαμπή τής βιώσιμης συνύπαρξης ομάδες ανθρώπων διαφόρων εθνοτήτων, σεξουαλικότητας, θρησκεύματος, κοινωνικής τάξεως καί μορφωτικού επιπέδου." Έτσι, μια "αισιόδοξη αναλαμπή" μπορεί νά είναι η πνευματικώς καθυστερημένη συμπεριφορά τών αξιολύπητων συμμετεχόντων σέ ΤΛ προγράμματα  όπως ο Μεγάλος Αδελφός, η εκπομπή τού Jerry Springer, κ.λπ., τά οποία καταμαρτυρούν τήν συνταυτιστική ερωτοτροπία τής ελίτ μέ τά χαμηλού πνευματικού ή βιοτικού επιπέδου άτομα ή ακόμη καί μέ αποβράσματα τής κοινωνίας χάριν υψηλών ποσοστών τηλεθέασης καί κυρίως γιά τήν αποβλάκωση τού κοινού.

Η νεοφιλελεύθερη πλουτοκρατία, έχοντας γράψει τούς κανόνες τού δημοσίου διαλόγου, μπορεί νά κρύψει τόν έμφυτο συντηρητισμό της και νά καυχιέται, όπως ο M.Jackson, ότι : "Έχουμε περισσότερους νέους στήν τριτοβάθμια εκπαίδευση από οιανδήποτε άλλη χρονική περίοδο." Αλλά η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν περισσότεροι χρεωμένοι και απελπισμένοι σπουδαστές από κάθε άλλη φόρα, καί τό δέ ποσοστό σπουδαστών τής εργατικής τάξης έχει μειωθεί δραματικά.

Τό "Θαύμα" τής Thatcher καί τού Blair : τό 40% τών οικογενειών ζουν στο βάραθρο της ένδειας, καί τό εν τρίτο τής ανωτέρας μεσαίας τάξεως απολαμβάνει μια επιφανειακή ευημερία ζώντας εξαρτώμενοι από τήν πίστωση.

Η εσωτερική πολιτική τού Blair ιδιωτικοποιεί όλον τόν δημόσιο πλούτο καί υπηρεσίες – υγειονομική περίθαλψη, δημόσια εκπαίδευση, δημόσια ενέργεια... -- μέ συνέπεια τήν απόρριψη τών πολλών ‘’Μή Εκλεκτών’’ από τήν λέσχη τού ‘’Οικονομικού Θαύματος’’ τής νέας τάξεως πραγμάτων.

Και για ένα γρήγορο μάθημα επί τού παροιμιώδους θράσους τών συντονιστών : Τό 2001, το BBC αποκαλεί τόν μή-εκλεγέντα Πρόεδρο καί εκπρόσωπο τής αρπαχτικής, αντί-δημοκρατικής πλουτοκρατίας τών ΗΠΑ : "Ο ηγέτης τού ελεύθερου κόσμου".

Συντάκτες καί δημοσιογράφοι στήν υπηρεσία τής πλουτοκρατίας                         

                                                               2002.                           Αγγλικά à Ελληνικά.

            Οι δημοσιογράφοι ζουν στήν εποχή πού η κριτική σκέψη καί τό νά ομιλούν άφοβα κατά τού παραλογισμού, ενοχλούν – σάν νά αναδεύουν ύδατα μίας δίνης – τήν ηρεμία τής "εκπολιτισμένης συναίνεσης" πού πηγάζει από τήν αποπνικτική κρατο-εταιρική πολιτική πραγματικότητα : η ίδια αυτή που ακάθεκτη εξατμίζει ότι μάς θυμίζει τι εστί δημοκρατία καί ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Οι δημοσιογράφοι γνωρίζουν σαφώς αυτό που αναμένεται από αυτούς, δεδομένου ότι ξέρουν για ποιους λειτουργούν : τήν αχαλίνωτη πλεονεξία τών γνωστών συμφερόντων. Σαν αναπληρώσω δράστη καί μέρος τής μεγαλύτερης παράστασης πού έχει ποτέ οργανωθεί στήν ανθρώπινη ιστορία, ο κάθε δημοσιογράφος δεν αλλάξει ούτε ένα κόμμα από το εγκεκριμένο σενάριο, διαφορετικά θα απομονωθεί από τήν ασφάλεια τού κοπαδιού – τό σύνολο τών παπαγάλων.

Ολίγοι από αυτούς γιά νά κατευνάζουν τίς συνειδήσεις τους, πείθουν τούς εαυτούς τους ότι δουλεύοντας γιά τόν διάβολο και μέ τούς βαθιά αυτό-εξαπατημένους υπηρέτες του, θα έχουν τήν ευκαιρία νά τούς διαφωτίσουν και έτσι νά τούς μετατρέψουν σέ όντα φιλικά πρός τό ανθρώπινο είδος. Αλλά ξέρουν ότι για νά παραμείνουν ως μέλη τού ‘’σώματος εξουσίας’’ θα πρέπει νά επιλέξουν τήν θύρα Αρ.1: "Ψεύδη πού ευθύνονται γιά τόν θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων ανά έτος καί πού υποβιβάζουν τήν ανθρώπινη ύπαρξη" αντί τής θύρας Αρ.2: "Οίκτος, τιμιότητα και θάρρος", δηλ. όλες οι ιδιότητες που έχουν φιλτραριστεί από τήν εξουσία. Μέ τίς συνήθεις αρνητικές συνέπειες γιά τό κοινό τους, τελικά οι άμυνες τους μαραίνονται (διότι ουδείς δύναται νά προσποιείται γιά πάντα) καί καθένας από αυτούς γίνεται ένας άλλος δογματικά συντηρητικός οπαδός τού κατεστημένου – φανατικός, αδιάλλακτος, παράλογος και βάναυσος – ώστε νά μας σώσει από τόν αυτό-καταστροφικό καί  για πάντα αθεράπευτα ανώριμη φύση μας.

Έχουν όντως οι ιδιοκτήτες εταιρικών ΜΜΕ υπό τόν έλεγχο τους τό λόγο τών δημοσιογράφων τους ; Λοιπόν, θα συμφωνούσατε ότι όποιος έχει υπό τόν έλεγχο του, ακόμα και έμμεσα, τούς ιδιοκτήτες τών ΕΜΜΕ έχει τήν δύναμη νά τερματίσει τούς πόρους εισοδήματος υφισταμένων του - συντάκτες και δημοσιογράφοι ομοίως ; Αλλά ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που έχουν τήν δύναμη που μπορεί νά υπαγορεύσει ακόμη καί αυτούς τούς όρους τής πραγματικότητας ;

Ας ακούσουμε τι έχει νά μάς πεί ο Robert Hinckley που πέρασε 23 έτη ως νομικός σύμβουλος μεγάλων εταιρειών επί εταιρικών χρεογράφων : Κάθε πολιτεία όπου οι εταιρίες λειτουργούν έχει εταιρικούς νόμους διακυβέρνησης - νόμοι που είναι σχεδόν απολύτως ίδιοι οπουδήποτε λειτουργούν στόν κόσμο. Ένας νόμος ιδιωτικοποιεί το κέρδος (μέτοχοι) και εξωτερικεύει το κόστος (φορολογούμενοι). Ένας άλλος νόμος δηλώνει ότι τά ανώτερα διοικητικά στελέχη καί οι διευθυντές επιχειρήσεων έχουν τό νομικό καθήκον νά παράγουν κέρδος για τούς μετόχους, διαφορετικά εκθέτουν τούς εαυτούς στό κίνδυνο νά μηνυθούν από τού μετόχους. Το δίκαιο τών εταιρειών δηλώνει ξεκάθαρα ότι τό κάθε ανώτερο διοικητικό στέλεχος οφείλει ενεργά νά μην λαμβάνει υπόψη του τήν πιθανή προκληθείσα ζημία σ’ οιαδήποτε συμφέροντα εκτός από αυτά τών μετόχων. Και έτσι, η περιβαλλοντική καταστροφή και η οικονομική εξασθένηση τής κοινότητας είναι ασήμαντες παρενέργειες πού δέν επιτρέπεται νά τούς ανησυχούν, δηλ. τα ηθικά και κοινωνικά προβληματισμοί είναι άσχετα.

Από τα αρχεία τής εφορίας, γνωρίζουμε ότι τό 75% τού εισοδήματός τών ΜΜΕ  εξαρτάται από τίς επιχειρήσεις που διαφημίζουν το προϊόν τους σέ αυτά. Επομένως, τα μέσα οφείλουν νά λειτουργούν όπως όλες οι εταιρίες : πρέπει νά βγάζουν χρήματα – ένα δικαίωμα πού κανένα λογικό άτομο δεν θά μπορούσε νά τούς τό στερήσει. Δυστυχώς όμως, τό κέρδος είναι η ουσία τής σημερινής δημοσιογραφίας καί ψυχαγωγίας τών ΕΜΜΕ, δεδομένου ότι πρέπει νά πουλήσουν τους θεατές ή αναγνώστες τους στούς πελάτες τους, δηλ. τούς διαφημιστές.

Η ‘’πώληση’’ είναι αυτό πού κάνει τόν κόσμο μας νά συνεχίζει νά γυρίζει, και εάν αυτό απαιτεί μία συμφωνία μέ τόν διάβολο, ας γίνει έτσι, μιάς καί η επιχειρηματική δραστηριότητα είναι τό κύριο ζητούμενο, και η δέ αλήθεια μπορεί νά γίνει ένα άλλο είδος πού οδεύει πρός πλήρη εξαφάνιση · οφείλουμε νά αφομοιώσουμε αυτήν τήν επίπονη αλήθεια, η οποία είναι η αρχή βάση τής οποία λειτουργούν καί τρέφονται ο "ελεύθερος Τύπος" και η βιομηχανία τής ΤΛ.

Πόσοι πολίτες δυσπιστούν τόν Τύπο τής χώρας τους ; Μέ βάση μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το Ευρωβαρόμετρο : 75% στήν Αγγλία, 61% στήν Ιταλία και 73% στίς ΗΠΑ (η Guardian φάνηκε αρκετά γενναία ώστε νά αφιερώσει 275 λέξεις επί αυτού τού θέματος, στριμωγμένες μεταξύ δύο μεγάλων αγγελιών). Δύο ημέρες αργότερα (22 Απριλίου, 2002), ο Υπουργός Πολιτισμού, Tessa Jowel, μιλώντας κατά τήν διάρκεια απονομής βραβείων στήν British Academy Television Awards, εγκωμίασε τίς "ταλαντούχες θαρραλέες ομάδες τών δημοσιογράφων... (που) μάς παρέχουν τίς ειδήσεις πού τόσο έχουμε ανάγκη(!) ώστε νά γνωρίζουμε... " και κλείνει μέ, ‘’τά πρότυπα βρίσκονται υπό συνεχή άνοδο.’’ – ένας ισχυρισμός πού καταμαρτυρεί τήν αφοσίωση της στούς σωστούς ανθρώπους, καί πού τής δίνει τό δικαίωμα νά ελπίζει για ένα επίδομα μαζί μέ τίς νόμιμες απολαβές της.

Και πάλι : πόσο αναπόσπαστα συνδεμένα μέ το ευρύτερο εταιρικό σύστημα είναι τα ΜΜΕ ένεκα τής πλήρους εξάρτησης τους από τίς εταιρείες γιά τό εισόδημα τους από τίς διαφημίσεις ;

Λίγες ώρες μετά από το πρωί τής 9/11, το χρηματιστήριο όδευε πρός ολική καταστροφή και κατά συνέπεια οι διαφημίσεις έκαναν μία απότομη βουτιά. Η Independent περικόβει πέντε δημοσιογράφους, το IPCC 115, καί τό ίδιο μέ λοιπές πολλές άλλες. Έτσι, πρέπει νά ενεργήσουν γρήγορα, είναι ένα θέμα επιβίωσης · μέ άλλα λόγια, οι πελάτες τους - οι εταιρίες - πρέπει νά συνεχίσουν βγάζουν χρήματα όπως τόν παλιό καλό καιρό. Περισσότερο από άλλη φορά, οι δημοσιογράφοι γίνονται η προσωποποίηση τών ανεξάρτητων φωνών τής λογικής, τής σύστασης καί χαλιναγώγησης · οι αναντικατάστατοι, σέ τέτοιους επικίνδυνους καιρούς, καθοδηγούμενοι από αυτά τά αδιαφιλονίκητα προσόντα, παροτρύνουν τού πολίτες τών ΗΠΑ γρήγορα "νά παλέψουν και νά κερδίσουν" (η Times). Μετάφραση : Τά φερέφωνα τής εταιρικής ελίτ, που χρειάζονται απελπισμένα μία γρήγορη και αποφασιστική απάντηση κατά τής απειλής νά χρεοκοπήσουν, κηρύσσουν έναν επιτυχή πόλεμο κατά τής ‘’τρομοκρατίας", ηρεμώντας τήν νευρικότητα τού χρηματιστηρίου και τών διαφημιστών. Όλα τ’ άλλα – η αλήθεια, η καταστροφή μιας χώρας, τό ποδοπάτημα τού αμερικανικού συντάγματος, η απώλεια χιλιάδων ζωών και εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων τών φορολογούμενων, κ.λπ., κ.λπ..., κ.λπ..., -- είναι "παρενέργειες" τού νά πράττουν αυτό πού συντελεί σέ επιθυμητή εξέλιξη τής νεοφιλελεύθερης σχολής περί τής επιτρεπτής διεξαγωγής επιχειρηματικών δραστηριοτήτων.

Στίς πρώτες 3 εβδομάδες μετά τήν 9/11, η Post δημοσίευσε περισσότερες από 32 στήλες υποστηρίζοντας τήν στρατιωτική δράση, η δέ Times 12, κ.λπ.... Η Post ήταν ο μόνος σημαντικός Τύπος πού παρείχε τίς μόνες 2 στήλες πού υποστήριξαν τήν μη στρατιωτική απάντηση εκείνη τήν χρονική περίοδο.

Ποιός θά δάγκανε τό χέρι πού τόν ταΐζει !

                                                                             Αγγλικά à Ελληνικά.

Οι άνθρωποι πού ζούν σέ ‘’δημοκρατίες’’ δεν επαναστατούν γιά ν’ ανατρέψουν τήν κρατό-εταιρική κυβέρνησή τους επειδή δεν μπορούν νά ερμηνεύσουν τίς σκιές στήν σπηλιά τού Πλάτωνα πού τούς έχουν κατανεμηθεί από τούς καλοκάγαθους κυρίους τους. Οι σκιές – δηλ., ψευδο -/δημοκρατία/ ελεύθερος Τύπος / δικαιοσύνη/ υποχρέωση λογοδοσίας/ Θεός... – παραπλανούν τόν ήδη παραδομένο ψηφοφόρο εις τό νά πιστεύουν αβίαστα τά δόγματα τής ελίτ. Μόλις ένας Σπάρτακος βγαίνει στήν επιφάνεια, το οπλοστάσιο τής επιλεγμένης τάξεως  τού Θεού καί η εγκεκριμένη πολιτική αυτού (ΜΜΕ, οικονομικά μέτρα, νέες νομοθεσίες, πόλεμος... ) ενεργοποιούνται αυτόματα γιά νά σφίξει τά λουριά τού ζουρλομανδύα μας -- η λατρεμένη αυτο-εξαπάτησή μας.

Έχουν εξελίξει τήν χειραγώγηση σέ μια τέχνη προηγμένης τεχνολογίας, καί γι’ αυτό δέν απαιτείται νά καλέσουν το οπλοστάσιό τους στήν δράση δεδομένου ότι ενεργοποιείται αυτόματα καί αποτελεσματικά, ή αυτό-καταστρέφεται εάν χρειαστεί και αντικαθίσταται από πιό ραφινάτο καί ανυπόμονο υλικό (προθυμότερα φερέφωνα, δημοσιογράφοι, πολιτικοί...) γιά νά υπηρετήσουν τούς διαφωτισμένους ‘’Κυρίους’’ τους.

Μία γρήγορη ματιά στά διυλιστήρια τών εταιρικών ΜΜΕ (ΕΜΜΕ) αποκαλύπτει ότι αυτά μάς  επιτρέπουν πού καί πού κάποια ελεγχόμενη ικανοποίηση τής ανάγκης μας γιά ορθή καί πλήρη πληροφόρηση προσφέροντας μας μετρημένα επίκαιρα, επιλεκτικά παραδείγματα τής ‘’τίμιας και θαρραλέας δημοσιογραφίας’’ τους ώστε νά διατηρηθεί η παραίσθηση τής δημοκρατίας καί τού ελεύθερου Τύπου.

Το 2001, ο τέως δικτάτορας τής Χιλής , Augusto Pinochet, ευρίσκεται υπό κατ' οίκον περιορισμό στήν Μεγάλη Βρετανία. Η Guardian καί η Observer αγνόησαν τόν ρόλο τών ΗΠΑ και τής Μεγάλης Βρετανίας εις τό νά φέρουν τόν A.P στήν εξουσία. Ο Greg Palast είχε δημοσιεύσει ένα αποκαλυπτικό άρθρο σχετικά μέ το θέμα στήν Observer – αν και όχι σέ κύρια ή εμφανή θέση – τό 1998. Η απάντηση τού G.Palast ως προς τό γιατί το άρθρο του δεν ανατυπώθηκε γιά νά φρεσκάρει τήν μνήμη τών αναγνωστών τους και γιά νά αιτιολογήσει τήν επικείμενη έκδοση τού δικτάτορα ήταν μια αξιολύπητη :"Ο συντάκτης τής Κυριακής μού είχε είπε ότι θα τό ανατύπωνε... Πως μπορώ νά παραπονεθώ... (!)", (μια παρόμοια απάντηση έδωσε καί ο R.Fisk τής Independent). Ακριβώς, πως θά μπορούσε νά παραπονεθεί μέ όλα τα χρήματα πού τόν πληρώνουν γιά νά ακολουθεί τόν Αρ.1 κανόνα τής δημοσιογραφίας αστέρων : "Ένας δημοσιογράφος δεν πρόκειται ποτέ νά επικρίνει τον προϊστάμενό του." – μία αλήθεια πού διατυπώθηκε από τόν δημοσιογράφο Alan Rusbridger.

Έτσι, ο αναγνώστης χρειάζεται νά αρχειοθετεί όλα τα άρθρα, όπως ένας βιβλιοθηκάριος, γιά  γρήγορη αναφορά εάν επιθυμεί νά έχει πλήρες όφελος τής 1-5% αλήθειας πού τα επικρατούντα ‘’μαχόμενα’’ ΕΜΜΕ μάς επιτρέπουν à ( ADE: ΜΜΕ).

Καί τώρα μία εκνευριστική αποκάλυψη : ο G.Monbiot τής Guardian εξομολογήθηκε ότι : "... η Guardian θα τύπωνε περισσότερες ριζοσπαστικές ειδήσεις εάν μπορούσε νά βρεί τούς εκπροσώπους της (δηλ., δημοσιογράφους)...", (Dec.2002). Οπότε αναγνώστες, μην κατηγορείτε τόν προϊστάμενό μου αλλά τήν κοινωνία πού δεν μπορεί νά παραγάγει μερικά σπουδαία πνεύματα μέ ζήλο γιά αυτοθυσία καί εποικοδομητική κριτική.

Και τώρα ιδού η αλήθεια από τήν πιό αξιόπιστη πηγή : ο G.M ομολόγησε ιδιαιτέρως ότι υπάρχει ένας πυρήνας συντηρητικών πεποιθήσεων στήν επιτροπή τού Guardian πού κάνει τήν ζωή κόλαση γιά όποιον πού προσπαθεί νά προωθήσει μία πιό ριζοσπαστική πολιτική. Κανόνας Αρ.2 : Μην δώστε ποτέ στούς ανθρώπούς τήν πλήρη ‘’εικόνα’’ – δηλ., τήν αιτία καί τό αποτέλεσμα, ή τα ονόματα τών δραστών, ή τούς συνεργούς τους, ούτε ακόμη καί αυτές τίς  πηγές τους - αλλά σιγουρευτείτε ότι λαμβάνουν τεμάχια τής αλήθειας πού διαδίδονται στο κενό ενός θολού χωροχρόνου.

Κατά συνέπεια, τα εκατομμύρια τών γραπτών και προφορικών λέξεων επί τής πολιτικής πραγματικότητας καί ιστορίας τού Ιράκ το 2002 άρκεσαν γιά τήν συγκάλυψη τής ευθύνης καί συμμετοχής τών εκπολιτισμένων κυβερνήσεων τής επακόλουθης γενοκτονίας (πάνω από 1 εκατομμύριο νεκροί). Δεν θα βρείτε μια σειρά από πρωτοσέλιδες αξιολογήσεις περί τής (αν-) αξιοπιστίας τών προηγούμενων κυβερνήσεων, ή τής τεκμηρίωσης τών αιτιών εφαρμογής τών σκληρών κυρώσεων κατά τού Ιρακινού λαού, ή τής λογικής γιά τήν εισβολή στό Αφγανιστάν, ή τής υποτιθέμενης ανεξέλεγκτης "γενοκτονίας" στό Κόσσοβο πού σκηνοθετήθηκε γιά νά δοθεί τό πράσινο φώς στό ΝΑΤΟ νά στείλει τήν Σερβία στήν εποχή τού Μεσαίωνα, ή περί τής αληθινής επείγουσας ανάγκης και τήν σοβαρότητα τών απειλών από τήν  αλλαγή τού κλίματος καί τής πραγματικής ευθύνης τών πολυεθνικών γιά τήν υπονόμευση προσπαθειών γιά τήν απότρεψη τής τών Αποκαλυπτικών διαστάσεων απειλής.

Τα ανωτέρω δεν αποτελούν παρά μία σταγόνα τής πηγής τής συλλογικής υποκρισίας τών Δυτικών πού πλέουν μακάρια απληροφόρητοι, ανίδεοι καί συμβιβασμένοι.

Οι κορυφαίοι δημοσιογράφοι, αστέρες παρουσιαστές δελτίων ειδήσεων καί τηλεοπτικών συζητήσεων, καί οι συντάκτες είναι μέρος τής μορφωμένης ανώτερης τάξης πού κατηχείται στίς εταιρικό-κρατικές δογματικές σχολές σκέψης τής ελίτ ώστε η βαθιά ριζωμένος ιδεολογίες αυτής νά ενσωματώνονται στήν ψυχή τών μελλοντικών συντονιστών σέ τέτοιο βαθμό πού θά θεωρείτο ιεροσυλία εάν κάποιος από αυτούς τολμούσε νά αμφισβητήσει τίς θείες προθέσεις καί τό συλλογικό μεγαλόψυχο όραμα τής εταιρικο-κρατικής κυβέρνησης.

Μια κλασική παγίδα γιά το αφελές κοινό : Ένας ιδιαίτερα σεβαστός από τό κοινό ‘’αποστάτης’’ προσλαμβάνεται από τά ΕΜΜΕ όπού θα του δοθεί η ευκαιρία νά διεκδικήσει τήν θέση του στό Τηλε-Χόλυγουντ Αστέρων ξεκινώντας τον μ’ έναν εξαψήφιο ή ακόμη καί επταψήφιο τραπεζικό λογαριασμό, υπό τον όρο ότι οι κανόνες τών ‘’ωριμασμένων’’ συναδέλφων του αποτελέσουν τήν ουσία κοινωνικο-πολιτικού του πιστεύω.

Και κατ' αυτόν τόν τρόπο, μπορούν καί χτίζουν τήν ‘’ναυαρχίδα’’ τού ελεύθερου Τύπου γιά νά κατευνάζουν τήν ενοχλητική δυσπιστία τών πολιτών – όπως η Guardian πού περιλαμβάνει  όλες σχολές σκέψης τών (δήθεν) διαφωνούντων φωνών : τα άσπιλα, ικανά μυαλά πού εγκρίνονται γιά νά αντιπροσωπεύουν τήν ηθική συνείδηση τού νέου αληθινού πολιτισμού μας, καί πού μοχθούν ανιδιοτελώς γιά νά μάς διαφωτίσουν εφ' όσον τούς χορηγείται η σιωπηρή έγκρισή μας... . Αυτά τα άτομα, πού αναγνωρίζονται ως θαρραλέα και τίμια από το κοινό, είναι αυτά πού συσκοτίζουν τα μέσα καί τόν σκοπό τών συνωμοτών.

Εάν κάποιος από αυτούς υποστεί μια ξαφνική επίθεση από τήν συνείδηση του και απομακρυνθεί  από τό εγκεκριμένο δόγμα τής υψηλοφροσύνης πού καθορίζει τίς απαραβίαστες προτεραιότητες τών ΕΜΜΕ – τά συμφέροντα τών διαφημιστών, δηλ. τό λιπαντικό υλικό τών μηχανών τών συμμάχων τους στήν δήωση τών αφελών τάξεων – οι προδομένοι συνάδελφοι του τού επιτίθενται ενστικτωδώς (δεδομένου ότι, πολύ καιρό πριν, έχουν χάσει τήν ικανότητα νά συλλογιστούν επί οποιοδήποτε ζητήματος ανθρώπινης σημασίας, εξ αιτίας τού ότι έχουν προγραμματιστεί νά κραδαίνουν τά αντανακλαστικά τους προς υπεράσπιση τών εταιρικών συμφερόντων), χαρακτηρίζοντας τον "αφιλόπατρη", "εξτρεμιστή", ‘’ανεύθυνο", ....

Ένα παράδειγμα : Οι αναγνώστες πείστηκαν νά απορρίψουν τήν Daily Mirror ένεκα τής αντιπατριωτικής στάσης αφού αντιτίθετο στόν πόλεμο ο οποίος ήτο παράνομος και ανήθικος αλλά είχε ήδη ξεκινήσει….

Μερικά παραδείγματα τής υπέρ τού κατεστημένου προπαγάνδας :

Η Guardian : "Η φήμη τής Μεγάλης Βρετανίας ως ένα κράτος τιμητή καί υπερασπιστή τών ανθρώπινων δικαιωμάτων... ", " οι εξωτερικές πολιτικές τών δημοκρατικών κρατών, πέρα από τη βασική προϋπόθεση διασφάλισης τών εθνικών συνόρων τους, στηρίζονται σταθερά σέ δύο στυλοβάτες : τό προνόμιο καί πλεονέκτημα εμπορικών συναλλαγών,  και τα ανθρώπινα δικαιώματα."

Ο J.Kampfuer τής New Statesman, Φεβρ.2003 γράφει : "Από το 1998, (Blair) απέδειξε τα διαπιστευτήρια του υποστηρίζοντας τίς μικρής διάρκειας εκστρατείες βομβαρδισμού στο Αφγανιστάν και το Σουδάν ενάντια στήν αντίθετη παγκόσμια άποψη .... Ο Σαντάμ Χουσεΐν είχε πετάξει έξω από τήν χώρα του τούς επιθεωρητές τών Η.Ε καί ο Blair τάχθηκε υπέρ τής εκστρατείας ‘’Αλεπού τής Ερήμου’’, ένας άλλος αμερικανικός εναέριος βομβαρδισμός... ".        Οπότε, α) – τό νά καταστρέφεις τό 50% τών υποδομών παραγωγής φαρμακευτικών προϊόντων – όπως το σουδανέζικο εργοστάσιο Al- Shifa, οδηγώντας στόν θάνατο δεκάδες χιλιάδες κατοίκους – θεωρείται ως ένα απαραίτητο "προσόν" γιά τό βιογραφικό τού Προέδρου ή  πρωθυπουργού πού επιζητά τήν επανεκλογή του. Επίσης, β) -  ο S.Hussein δέν εκδίωξε τούς επιθεωρητές όπλων..., καί ο δέ αντίθετος ισχυρισμός έχει αναγνωριστεί, μετά από αδιάψευστα τεκμήρια, ως ένα χονδροειδές ψέμα καί ως ένα σημαντικό συστατικό τού "αξιότιμου μηχανισμού παραγωγής δόλου’’ τού Blair. 

Ποιος καταβάλλει τήν αποκρουστική τιμή γιά τήν συμβιβασμένη αποσιώπηση τής αλήθειας τήν οποία στερούμεθα από τά ΕΜΜΕ ; Όλοι τά έμψυχα όντα τής Γαίας.

Τά ισχυρότερα ΜΜΕ τών ΗΠΑ καί τής Αγγλίας, αρκετούς μήνες πριν από τήν εισβολή, υιοθέτησαν τήν παραμυθολογία τών φιλοπόλεμων πολιτικών τους περί τής υποτιθέμενης "απειλής" τού Ιράκ. Μόνο μια σειρά από θαρραλέες παραιτήσεις κυρίως από μέλη τού διπλωματικού σώματος ακριβώς πριν και μετά από τήν εισβολή υποχρέωσε τόν "ελεύθερο Τύπο" ν’ αμφισβητήσει τήν ορθότητα τής χειραγώγησης τών μαζών από τίς κυβερνήσεις τους, αλλά μόνο φευγαλέα καί ακριβώς όσο χρειαζότανε γιά νά κατευνάσουν τά προβληματισμένα καί μέ τήν ελλιπή μνήμη πρόβατα τους.

Παρόλα αυτά, πρέπει νά εκμεταλλευθούμε τίς μικρές δόσεις αλήθειας πού μάς προσφέρονται και νά ενεργήσουμε : νά οργανωθούμε μέσα από τίς "βάσεις τής ADE", νά διαδώστε τήν αλήθεια, καί νά μάθουμε νά αυτοκυβερνόμαστε.  

Μην περιμένετε γιά έναν χαρισματικό, άγγελο λυτρωτή γιά νά κυβερνά τήν ανθρωπότητα ως ένας ‘’αγαθός’’ ηγέτης τού Αριστοτέλη γιά όλη τήν αιωνιότητα.

Οι πειθήνιοι δημοσιογράφοι μάς σερβίρουν τίς ‘’προπαρασκευασμένες’’ ειδήσεις τους.

                                                            2001.                               Αγγλικά à Ελληνικά.

Για τον πολιτικό συντάκτη τού BBC, Andrew Marr, η δημοσιογραφία είναι "η τέχνη τής σταυροφορίας", και οι δημοσιογράφοι είναι "φιλόνικοι, δύστροποι... ενθουσιώδεις εις τό νά φτάσουν στήν καρδιά τού θέματος, ακόμη καί άν αυτό σημαίνει τήν καθαίρεση τού Προέδρου...".

Ο Tom Wolfe χλευάζει τούς ισχυρισμούς περί ελέγχου τών ΜΜΕ από τίς πολυεθνικές :’’ αυτό είναι μια παλαιά θεωρία σκευωρίας.’’ 

Για τον Αμερικανό δημοσιογράφο, Danny Schechter, ένα από τα κύρια προβλήματα τού κόσμου είναι τά παγκόσμια μέσα πού ανήκουν σέ πλούσιες εταιρείες.

Οπότε, τί μπορεί νά πιστεύει ο απλός πολίτης ; Ελέγχουν όντως οι πολυεθνικές τά ΜΜΕ μέσω συνωμοτικών μεθόδων ;

Φυσικά καί υπάρχει μια συνωμοσία, αλλά μία πού λειτουργεί μ’ αυτόματο πιλότο που την καθιστά στήν πλειοψηφία αθόρυβη, κρυφή, λαθραία καί μή αντιληπτή χάρις στά γρανάζια τής ελεύθερης αγοράς, δηλ. τούς ανώτερους κρατικούς υπαλλήλους, τούς νόμους τού κράτους, τήν ΠΤ, το ΔΝΤ, τίς διαφημίσεις, τούς εταιρικούς δικηγόρους, κ.λπ....

Χρηματοδοτώντας τίς εκλογικές εκστρατείες τών ανωτέρων κρατικών υπαλλήλων καί αντιπροσώπων τού λαού καθίστανται κύριοι αυτών, ελέγχοντας έτσι τίς συνεντεύξεις τύπου καί επίσημες δηλώσεις τουλάχιστον τών πολιτικών τής εκάστοτε κυβέρνησης,

πάνω στίς οποίες οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι στηρίζονται κατά τό μεγαλύτερο ποσοστό : ο επίσημος εκπρόσωπος τύπου τού Πρωθυπουργού, ο εκπρόσωπος τύπου τού Λευκού Οίκου, οι στρατηγοί τού Πενταγώνου, οι ομοσπονδίες επιχειρήσεων...  Και έτσι, μέσω τών δημοσιογράφων καθορίζουν τίς προοπτικές καί αντιλήψεις τους ως "νόμιμες ειδήσεις", και οι προτάσεις καί αντιλήψεις όλων τών ‘’αποστατών’’ παρουσιάζονται ως αναξιόπιστες και αναρχιστικές · όλοι οι αντιφρονούντες δημοσιογράφοι επονομάζονται προκατειλημμένοι καί μη-ουδέτεροι.

Ας υπενθυμίσουμε στούς εαυτούς μας αυτό γιά τό οποίο μάς προειδοποίησε ο προφητικά πνευματικός καθοδηγητής, George Orwell : "Η πικρή αλήθεια για τήν λογοκρισία... είναι ότι κατά ένα μεγάλο μέρος διαπράττεται εθελοντικά. Οι μη δημοφιλείς ιδέες μπορούν νά καταπνιγούν και τά ενοχλητικά γεγονότα νά μήν βλέπουν τό φώς χωρίς οποιαδήποτε ανάγκη για οποιαδήποτε επίσημη απαγόρευση ". Έτσι, ο δημόσιος διάλογος στά ΜΜΕ υπαγορεύεται από το αξίωμα "Μην δαγκώνεις το χέρι που σέ ταΐζει".

Σύμφωνα μέ τόν συγγραφέα καί δημοσιογράφο Greg Palast, δεν μπορούμε νά μάθουμε τήν αλήθεια για τόν κόσμο από τα επικρατούντα (εταιρικά ή επιδοτούμενα) μέσα.

Οι στενές παράμετροι στίς οποίες λειτουργούν έχουν σχεδιαστεί μέ σκοπό νά εξυπηρετούν το κεφάλαιο και όχι τήν αλήθεια ή τήν δημοκρατία. Δεν αποτελούν πηγές για τίμιους απολογισμούς τής αντι-παγκοσμιοποίησης, ή για τήν συνεπή και συνετή ανάλυση τών ελλοχευόντων ζητημάτων : χρέη τού Τρίτου Κόσμου, επιχειρησιακή τακτική παρακώλυσης στά αίτια αλλαγής κλίματος και η μή υπόλογη τυραννία τής κρατο-εταιρικής εξουσίας. Δεν βρίσκουμε καμία εις βάθος ανάλυση γιά περιβαλλοντικά ή τών ανθρωπίνων δικαιωμάτων ζητήματα, μέ τήν συγκαταβατική  και αλαζονική δικαιολογία ότι το κοινό παίρνει ακριβώς αυτό πού το κοινό επιθυμεί. Έχουν τά κύρια ΜΜΕ ανάμιξη ή συμμετοχή στίς παράνομες δραστηριότητες καί εγκλήματα τών Δυτικών δυνάμεων ; Ο Polly Toynbee τής Guardian μάς απαντά μέ ένα σαφέστατο "Ναι", και Alibhai Brown τής Independent : "Χρειάζομαι δύο λουτρά… για νά ξεπλύνω τήν αίσθηση αποστροφής μου τού ότι αποτελώ μέρος τής βιομηχανίας τών ΜΜΕ.

…

Σπύρος Ε. Κουλουμπέρης

http://amesidemocratiaellenon.blogspot.com

adeepsilon@yahoo.gr

27440-26458

694-1569303