Η ADE κατά τού Εταιρικώς Προσανατολισμένου Φορολογικού Συστήματος τών ΗΠΑ

 Η ADE κατά τού Εταιρικώς Προσανατολισμένου Φορολογικού Συστήματος τών ΗΠΑ.                                                                  2001.           Αγγλικά à Ελληνικά.

Περιεχόμενα:

Εισαγωγή ...........................................................................................................2

στημένα υποκαταστήματα στό εξωτερικό, δικαιώματα παγκοσμίου διανομής,

φιλανθρωπικές οντότητες.

Λίγη ιστορία................................................................. ……………................... 2

ανεπίδεκτοι ερμηνείας φορολογικοί κώδικες, τό φορολογικό σύστημα τών δύο φορολογικών κατηγοριών, καταθέσεις σέ παράκτιες τράπεζες, ποίος πληρώνει φόρους,

ο κώδικας τής IRS ως όπλο, ελεγκτές αγαπούν τούς "μικρούς ανθρώπούς",

παραθυράκια γιά τούς πλουσίους.

Η IRS δίνει λανθασμένες συμβουλές  .............................................                 4

ένας ευσυνείδητος φορολογούμενος, μόνο ένας ειδικός δικηγόρος μπορεί νά σάς γλυτώσει εκατομμύρια.

Πόσο εύκολο είναι νά πουληθούν οι παράκτιες τράπεζες..............................5

ο σπάνιος καταδότης , δάνεια αέρας, ανήθικες χώρες υποδοχής.

Δέν είναι πάντα απαραίτητες οι παράκτιες τράπεζες....................................  5

μερικοί εξέχοντες πολίτες, οι πλούσιοι έχουν αρνητικό εισόδημα, φορολογικά καταφύγιά στόν φορολογικό κώδικα, οι δικηγόροι νικούν τό κράτος, ανήθικες νομικές εταιρείες,

οι άνδρες τού Forbes, η IRS  τούς παρέχει έξοχες συμφωνίες, συμφέροντα σχέδια επαναπατρισμού τού κεφαλαίου, περιφρονώντας τήν IRS.

Περισσότερο από γενναιόδωρες οι απαλλαγές γιά την ελίτ ....................       8

μεταφορά τιμολόγησης, φορολογικά αναπάντεχα κέρδη, θυγατρικές στό εξωτερικό,

παγκόσμιο εμπόριο, κυβερνητικές σωτήριες εγγυοδοτήσεις, συγχωνεύσεις,

οι επιχειρήσεις παραβαίνουν τούς κρατικούς νόμους.

Ακόμη καί οι υψηλής τάξεως συντονιστές είναι "σκύλες" τής ελίτ...... ……    9

ξένοι ψευδό-συνέταιροι, φορολογική απώλεια αέρος, ξένο νόμισμα, ανταμείβουν τούς ληστές, τι σκέπτονται οι πολιτικοί, "άποψη καλής πίστης".

Τό Hollywood λατρεύει τίς παράκτιες τράπεζες...............................................10  

κέρδη κεφαλαίου, ξένοι θεματοφύλακες, πιστωτικός φόρος,

αναβεβλημένα σχέδια αποζημιώσεων, ριχτά στόν λογιστή.

Οι φορολογούμενοι χρηματοδοτούν τίς πτωχεύσεις τής ελίτ........................ 11

Χρεοκοπήσεις, δώρο-τυλιγμένες τράπεζες, εισόδημα μερισμάτων, τόκος που πληρώνουν στόν εαυτόν τους, εταιρικά πρακτικά, οι εξυπνάκηδες, δανείζουν τούς εαυτούς τους, πολύτιμες απώλειες, υπερχρέωση διανομής ενέργειας, ιδιοκτήτες πνευματικών δικαιωμάτων, πωλώντας στούς εαυτούς τους, τό χρήμα νομοθετεί, ποινικές κυρώσεις.

Φορολογικός «παράδεισος», μεταφορά τιμολόγησης, γδύσιμο μερισμάτων, Ε&Α…   14

Φτηνά εργατικά χέρια πρός πώληση, φορολογικές διακοπές.

Άτυποι προμηθευτές: Ακόμη καί οι προαγωγοί περιφρονούν τό κράτος...... 15

δωροδοκία, χρήματα πέρα από την ηθική, στημένες δημοπρασίες, αποτυχημένη δικαιοσύνη. Μην ξυπνήστε τήν IRS – Εμπορικός αντιπρόσωπος (dealer) εναντίον  χρηματιστή που διαπραγματεύεται γιά ίδιον λογαριασμό (trader) (1)..........................................................16

τρισεκατομμύρια σέ χαρτί, εταιρείες μεσιτών, προϊόντα, κρατικά ομόλογα προθεσμιακής αγοράς, απλά κέρδη έναντι κερδών κεφαλαίου, Εμπορικός αντιπρόσωπος (dealer) εναντίον  χρηματιστή που διαπραγματεύεται γιά ίδιον λογαριασμό (trader) (2)

Εθνικότητες στό παζάρι ……………………………………………..17  

οι ρίζες τής ελίτ, η ξένη εταιρεία, η ελεγχόμενη ξένη εταιρεία, εγχώρια εταιρεία,

Ελευθερώνοντας τήν Ανατολική Ευρώπη.

Άυλα αγαθά - εμπορικά σήματα......................................................................   18

πολύ κερδοφόρες διακρίσεις, Μariana νησιά, τό "καλό όνομα" μίας εταιρείας, ελιτιστική σκευωρία καί μία πολύ ακριβή σεξουαλική όρεξη.

ΜΚεΟς – φορολογικοί παράδεισοι μέσα στίς ΗΠΑ -- καί κράτος μέσα σέ ένα κράτος...20,

κατασκευάζοντας συγκατάθεση, φιλάνθρωποι, μία αποστολή από τόν Θεό,

φροντίζοντας τά σχολεία μας, λόμπυ.

Α!, αυτοί οι σεβαστοί μεγαλότιτλοι............................... …………………............22

τό χρήμα διαφθείρει.

Τι μπορούμε νά κάνουμε..................................................................................   23

Συμπέρασμα......................................................................... ……………………   23

Ε&Α : Έρευνα καί Ανάπτυξη.

ΕΣΑΠΣ :Επιτροπή Συναλλαγής Αγαθών Προθεσμιακής Συναλλαγής

IRS : η εφορία τών ΗΠΑ.

Κ.Α : κοινωνική ασφάλιση.

ΜΚεΟς : Μή κερδοσκοπικές οργανώσεις.

ΟΟΑΚ : ( FDIC) Ομοσπονδιακός Οργανισμός Ασφάλισης Καταθέσεων

Εισαγωγή.

"Όπου υπάρχει ένας φόρος εισοδήματος, τό δίκαιο άτομο θά πληρώσει περισσότερα καί τό άδικο λιγότερο στό ίδιο εισόδημα", Πλάτωνας. Συμφωνείτε μέ τόν Πλάτωνα; ‘’Δέν υπάρχει καμία δυνατότητα τής ίδρυσής ενός κοινωνικό-οικονομικού συστήματος που νά βασίζεται στήν κοινωνική δικαιοσύνη’’. (ΣΟΣ) à { ΑΔΕà φορολογία, ευθύνη πολιτών, φοροδιαφυγή, μέτρα αποφυγής φορολογικών υποχρεώσεων μας. }  

" Ο οποιοσδήποτε έχει δικαίωμα νά αποφύγει τήν φορολόγηση εάν μπορεί νά μείνει ατιμώρητος. Κανένας πολίτης δέν έχει τήν ηθική υποχρέωση νά βοηθήσει στήν διατήρηση τής κυβέρνησης ", J.Pierpont Morgan. Αυτή η δήλωση που προήλθε από τό στόμα ενός εκ τών κορυφαίων ελίτ, αξίζει δεκάδες βιβλίων περί υποτιθέμενων ή όχι συνωμοσιών · ένα μήνυμα τό οποίο δέν θά μπορούσε νά ήταν περισσότερο διαφωτιστικό : εμείς, η ελίτ, εξασκούμε τήν φορολογική διαφυγή καί λειτουργούμε γιά νά γίνουμε η κυβέρνησή σας. Καί γιά τώρα, άλλη μία πιό αλαζονική δήλωση ώστε νά ακουστεί από τήν πηγή τι σκέφτονται γιά εμάς : " Δέν πληρώνουμε φόρους · μόνο οι μικροί άνθρωποι πληρώνουν φόρους ", δήλωση τής πολύ-εκατομμυριούχου Leona Helmsley. Οι ζάμπλουτοι καί οι μεγάλες εταιρείες τών ΗΠΑ εκμεταλλεύονται τά αμφίβολα «παραθυράκια» (νόμιμος φοροδιαφυγή) καί, ή κινούν τά φορολογήσιμα κέρδη τους πρός τά παράκτια κανάλια (φορολογική διαφυγή σέ συμφωνία μέ τά ιδανικά τής ελεύθερης αγοράς), καί τά εκπατρίζουν από τίς ΗΠΑ προκειμένου νά μειώσουν ή νά εξαλείψουν τήν φορολογική επιβάρυνσή τους.

Υπάρχει μία οικοτεχνία που διδάσκει καί βοηθά φιλόδοξους φοροδιαφυγείς πως νά κλέβουν επιτυχώς καί νομίμως, δώρο τών ομοσπονδιακών νομοθετών, τής IRS, τών τραπεζών, τής Νέας Υόρκης, καί τών ξένων φορολογικών παραδείσων.

Τίτλος:

Περιπτωσιολογική μελέτη Αρ. : Ο Rex Maughen, ιδιοκτήτης τής σειράς προϊόντων αλόη Forever Living Products (FLP). Ενώ οι ταμπλέτες του λέγεται νά παρέχουν δύναμη καί  ενέργεια, οι γιατροί προειδοποιούν ότι μπορούν ακόμη καί νά αποδειχθούν θανατηφόρες σέ  αλλεργικούς πρός αυτές.

Τό 1998, η επιχείρησή του είχε πωλήσεις άνω τού ενός $1 δισεκατομμυρίου -- χάρις στούς περισσοτέρους από 5,5 εκατομμύρια διανομείς σέ 65 χώρες -- καί η κατ' εκτίμηση καθαρή αξία της ήταν $525 εκατομμύρια. Όταν επεκτείνει την επιχείρησή του σέ μία νέα χώρα, ιδρύει μία τοπική επιχείρηση εκεί · αυτή δέ η επιχείρηση, στήν συνέχεια, καταβάλει στήν αμερικανική επιχείρησή του τήν χρέωση τών δικαιωμάτων εκμετάλλευσης.

Τώρα, ας κάνουμε μία περιοδεία στόν λαβύρινθο τών ταξιδιών τών χρημάτων τής ελίτ μακριά από τό υποχρηματιζόμενο καί ανεπαρκές «αδιάκριτο» προσωπικό τής IRS.

Τό 1985, η επιχείρηση F.L.P "πούλησε" τό παγκοσμίως δικαίωμα διανομής (μή συμπεριλαμβανομένων τών ΗΠΑ, τού Καναδά καί τής Ευρώπης) σέ μία μη μονίμως (!)  εδρεύουσα στό Η.Β επιχείρηση γιά $50.000 (!) à πέντε ημέρες αργότερα à στήν IMC Λονδίνου (μία μή μονίμως εδρεύουσα βρετανική επιχείρηση) à στήν Batrax Ρότερνταμ B.V (μία ολλανδική εταιρεία που έλαβε τίς πληρωμές πνευματικών δικαιωμάτων από τίς επιχειρήσεις  Ιαπωνίας, τού Χόνγκ Κόνγκ καί Αυστραλίας à η Batrax μετέφερε τά χρήματα στήν IMC Λονδίνου à στούς ελβετικούς μυστικούς τραπεζικούς λογαριασμούς à σέ δύο διακριτικά τραστ ένα ζευγάρι στά Channel Islands, οι δικαιούχοι τών οποίων απαριθμήθηκαν ως φιλανθρωπικές ή εκπαιδευτικές οντότητες που όμως συνεισέφεραν μόνο σέ ένα άτομο: Τόν κ. (!) Rex Maughan. { ΑΔΕ: Επιχειρηματική δραστηριότητα μέ «Παράκτιες» επιχειρήσεις, καί τραπεζικοί λογαριασμοί Ελλήνων πολιτών που προστατεύονται από τό τραπεζικό απόρρητο Ελβετικών τραπεζών θεωρούνται ως μέθοδοι φοροδιαφυγής καί διώκονται σύμφωνα μέ τόν νόμο. }  

Έτσι, τό γεγονός είναι ότι η FLP δέν πούλησε ποτέ οποιαδήποτε δικαιώματα σέ οποιεσδήποτε επιχειρήσεις - ήταν όλες «μαϊμού» εταιρείες, δηλ. που υπάρχουν μόνο στά χαρτιά, χωρίς υπαλλήλους, εγκαταστάσεις παραγωγής, κ.λπ., που ιδρύθηκαν από έναν πληρεξούσιο δικηγόρο -- ένα μέλος τής παγκοσμίου οικογένειας τών συντονιστών -- τόν Dr(!) Ρ. Wengle. Αυτός χρησιμοποίησε 14 εταιρείες «μαϊμού», τραστ καί άλλες οντότητες γιά τήν διοχέτευση τών πληρωμών πνευματικών δικαιωμάτων πελατών του.  [ Όλη αυτή η ανήθικη μέθοδος «ιδρύσεως» μίας επιχειρήσεως είναι νόμιμος καί θεωρείται θεμιτός ανταγωνισμός στόν δυτικό πολιτισμό. ]

Ένας λογιστικός έλεγχος τής IRS αποκάλυψε τό σχέδιο φοροδιαφυγής, καί συμβιβάστηκαν εκτός δικαστηρίου: Οι Maughans πλήρωσαν 18¢ στό $, καί η επιχείρησή του πλήρωσε 12¢ στό $, που δέν είναι μία τόσο καλή διαπραγμάτευση όπως αυτή τής Selective Art Inc….. 8¢ στό $. Έτσι, ο δυτικός πολιτισμός επιτρέπει στούς πλουσίους νά εξυφαίνουν τούς πόρους χρηματοδότησής ή εισοδήματος τους έτσι ώστε νά οφείλουν πολύ λίγους φόρους – στήν πραγματικότητα, αρκετά συχνά μηδέν φόρους - ενώ δρέπουν τεράστια κέρδη · αλλά εμάς μάς κατάσχουν τήν ιδιοκτησία μας, μάς βάζουν πρόσθημα καί φυλακίζουν γιά οφειλή μερικών εκατοντάδων δολαρίων στήν IRS. Τό τελικό κριτήριο είναι ότι οι κεφαλαιοκρατικοί νόμοι τής IRS ενθαρρύνουν τήν φοροδιαφυγή καί φοροαπαλλαγή, κοστίζοντας στόν κάθε αμερικανικό φορολογούμενο περισσότερα από $1.600 / έτος.

Λίγη ιστορία.

Από τό  1868, οι φόροι ποτών καί καπνών (δύο θανάσιμες συνήθειες) αποτελούσαν σχεδόν τό 90% τού κρατικού εισοδήματος έως τό 1913. Τό 1933, οι μέσοι Αμερικανοί, ενώ λιμοκτονούσαν, συγκλονίστηκαν όταν έμαθαν ότι καί οι 20 συνεργάτες J.P.Morgan καί Company, καί η γιγαντιαία τραπεζική εταιρεία Wall Street, δέν είχαν πληρώσει κανέναν φόρο εισοδήματος τά προηγούμενα 2 έτη. Έτσι, τό Κογκρέσσο άρχισε νά ψευτομαστορεύει τούς φορολογικούς νόμους καί αφότου όλες οι αλλαγές ετέθησαν  σέ ισχύ, τό φορολογικό σύστημα είχε γίνει ακόμη τόσο πιό περίπλοκο ώστε τό 1938, ο Πρόεδρος D.Foosevelt έστειλε μία επιστολή διαμαρτυρίας στήν IRS: "Δεδομένου ότι αυτό είναι ένα πρόβλημα γιά προχωρημένα μαθηματικά, θά ήθελα νά ζητήσω από τό γραφείο σας νά μού  κοινοποιήσει σέ τό οφειλόμενο φορολογικό ποσό μου." Τό οποίο σήμαινε ότι οι συντονιστές (σέ αυτήν την περίπτωση, οι ανώτεροι υπάλληλοι τής IRS) έγιναν ακόμη πιό απαραίτητοι καί τό κοινό πιό τρωτό.

Ο αριθμός φορολογούμενων αυξήθηκε από 4 εκατομμύριο σέ 43 εκατομμύρια από τό 1939 ως τό 1945, καί ο φόρος παρακράτησης μισθοδότησης - που καθιερώθηκε γιά πρώτη φορά κατά τήν διάρκεια του εμφύλιου πολέμου - επανεισάχθηκε. Μέχρι τό 1959, η IRS είχε κερδίσει τήν διάκριση ως η παγκοσμίως μεγαλύτερη λογιστική, εισπρακτική καί επεξεργασίας εντύπων οργάνωση: ένας αληθινός γραφειοκρατικός ναός τής νέας αμερικανικής εποχής. Αλλά παρά όλα αυτά, τό 1998, ο Επίτροπος τής IRS κατέθεσε στήν Επιτροπή χρηματοδότησης τής Συγκλήτου ότι η μη συμμόρφωση φορολογούμενων κοστίζει στήν ομοσπονδιακή κυβέρνηση $195 δισεκατομμύρια/έτος - ο δέ πραγματικός αριθμός είναι πάνω από $460 δισεκατομμύρια /έτος. Πώς μπορεί όμως αυτό νά συμβαίνει;

Τά εταιρικά φορολογικά καταφύγιά -- δηλ. μηχανορραφίες που επιτρέπουν στούς πλουσίους νά αποφύγουν τήν καταβολή δισεκατομμυρίων δολαρίων γιά εξόφληση οφειλομένων φόρων τους μέσω φορολογικών παραθυριών -- έχουν συμβάλει στήν επιβάρυνση  τών μεμονωμένων φορολογούμενων κατά $80 δισεκατομμύρια ανά έτος (1990 - 1997). Ακόμη καί ο Φ.Π.Α σας έχει καταχραστεί από τίς επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών κάτω από τη "νομική" πρόφαση "τών κεφαλαίων ερεύνης".

Τό 1995 (τό πιό πρόσφατο έτος γιά τό οποίο τά ομοσπονδιακά στοιχεία είναι διαθέσιμα είναι τό 2001), 17% τών μεγαλύτερων αμερικανικών εταιρειών μέ ενεργητικό τών $250 εκατομμυρίων ή περισσότερων δήλωσαν μηδέν καθαρό εισόδημα στήν IRS καί επομένως δέν πλήρωσαν κανέναν φόρο. Τον Μάρτιο τού 2000, οι N.Y Times ανέφεραν ότι 6 αμερικανικές ασφαλιστικές εταιρείες δέν πληρώνουν πλέον φόρους εισοδήματος επειδή μετακόμισαν τήν εταιρική έδρα τους στίς Βερμούδες. Τήν IRS έλεγξε 1,36% όλων τών επιστροφών φόρου εισοδήματος που κατατέθηκαν από τίς δεκάδες εκατομμυρίων πολιτών που κερδίζουν λιγότερο από $25,000/έτος τό 1998, αλλά έλεγξε μόνο τό 1,15%... τών $100.000 ή υψηλοτέρων εισοδημάτων · τό 1992, ήλεγξε τό 54,6% εταιρειών μέ περισσότερα από $250 εκατομμύρια ενεργητικό, καί τό 1999 μόνο τό 34,5% αυτών.

Τό 1956, οι φόροι εταιρικού εισοδήματος ισοδυναμούσε μέ τό 28% όλων τών ομοσπονδιακών φορολογικών εσόδων, καί σήμερα ισοδυναμεί μέ τό 10%.

Σύμφωνα μέ τήν IRS, κατ' εκτίμηση $3 τρισεκατομμύρια ενεργητικού εταιρειών ευρίσκονται σέ παράκτιους τραπεζικούς λογαριασμούς – ήτοι ξέπλυμα χρημάτων). Έτσι, η IRS κρατά σαφές αποστάσεις από τό «μεγάλο κεφάλαιο», καί οι νομοθέτες μοχθούν δουλικά νά τό διευκολύνουν.

Συμπέρασμα: Τό φορολογικό σύστημα δύο-κατηγοριών είναι ζωντανό καί υγιές στήν αμερικανική δημοκρατία.

Σήμερα, ο φορολογικός κώδικας καταλαμβάνει πάνω από 17.000 σελίδες – κάτι τό οποίο η IRS αρνιέται νά ομολογήσει. Μετάφραση:

α) Ο αμερικάνος φορολογούμενος εμποδίζεται από τό νά γνωρίζει τά φορολογικά του δικαιώματα, ενώ οι εταιρείες, που οικονομικώς αντέχουν τήν συμβουλή εξειδικευμένων συμβούλων καί τά δικαστικά έξοδα, καθίστανται ικανές νά αποφύγουν τήν πληρωμή τελών τους. β) - τό Υπουργείο οικονομικών μπορεί νά τόν χρησιμοποιήσει γιά νά ελέγξει τόν πληθωρισμό καί νά περιορίσει τήν κατανάλωση μέ τής αγοραστικής δύναμης τών πολιτών όποτε τό θεωρήσει απαραίτητο.

Τό 1999, υπολογίστηκε (μέ βάση τό βιβλιάριο οδηγιών 72-σελίδων τής IRS) ότι σχεδόν απαιτούνται 13 ώρες από τόν φορολογούμενο γιά νά διαβάσουν τίς οδηγίες καί νά συμπληρώσει τό έντυπο 1040 · εάν απαιτείται νά συμπληρώσει τό κάθε ειδικό έγγραφο, χρειάζονται 56 ώρες. Εκτός από τά ειδικά έγγραφα, υπήρχαν 16 περισσότερα έγγραφα πρός συμπλήρωση καί κατάθεση : δαπάνες μετακόμισης καί διακίνησης, καταβαλλόμενοι ξένοι φόροι κ.λπ. { ΑΔΕ: Τά έντυπα δήλωσης εισοδήματος εργαζομένων είναι τόσο αυτεξήγητα που όλοι οι  πτυχιούχοί Λυκείου μπορούν νά τά συμπληρώσουν. }

Ακόμα κι αν κάποιος από εμάς κάνει ένα τίμιο λάθος, η IRS, μέ τό που θά τό ανακαλύψει, θά χρεώσει τούς πρόσθετους φόρους, συν τό συσσωρευθέν επιτόκιο. { ΑΔΕ: Η εφορία παρέχει κωδικοποιημένα στό διαδίκτυο εκτίμηση τού οφειλομένου φόρου τού κάθε εργαζομένου. } 

Ο πρώτος νόμος φόρου εισοδήματος - ο νόμος δασμολογίων τού 1913 - στηρίχθηκε στήν αρχή ότι κάθε άτομο που βγάζει λιγότερα από τά πρός τό ζην δέν πρέπει νά φορολογείται.

{ ΑΔΕ: όλοι οι πολίτες οιουδήποτε εισοδήματός φορολογούνται· όλες οι τάξεις φορολογουμένων συνεισφέρουν γιά τήν εκπλήρωση κρατικών έργων, τήν λειτουργία εκπαιδευτικών κέντρων, τήν δημόσια υγεία, … -- ουδείς υγιής Έλληνας θά ζεί εις βάρος ενός συμπολίτη του. }

τό 1997, η IRS ξόδεψε περισσότερα από $1,6 δισεκατομμύρια εξετάζοντας τίς φορολογικές δηλώσεις. Από τίς 118 εκατομμύρια φορολογικές δηλώσεις εργαζομένων, η Υπηρεσία διεξήγαγε επίσημους λογιστικούς ελέγχους μόλις τού 1,28% αυτών, τό 1/3 τών οποίων επικεντρώθηκε στά εισοδήματα κάτω τών $50.000, ζητώντας έναν (κατά μέσον όρο) πρόσθετο φόρο τών $3.520 ανά λογιστικό έλεγχο. { ΑΔΕ: όλοι ελέγχονται, στηριζόμενοι στά νέα μέσα ΣυΔιΤηΕπ, στίς ατομικές κάρτες ηλεκτρονικής ταυτότητας καί στήν απλή φορολογική διαδικασία εργαζομένων καί επιχειρηματιών. }

Εκτός από τό Κογκρέσσο, οι πολιτείες καί οι τοπικές κυβερνήσεις έχουν επίσης τούς δικούς τους νόμους εισοδήματος, φορολογώντας τό εισόδημα, τό ενεργητικό, καί τίς πωλήσεις εμπορευμάτων. { ΑΔΕ: Τό Υπουργείο οικονομικών: διευθύνει ως μία ανεξάρτητη οντότητα τίς διαδικασίες λειτουργίας του, εγκρίνει τυχών ειδικά τοπικά ή κρατικά φορολογικά μέτρα, διαχειρίζεται τό σύνολο τού κρατικού εισοδήματος καί δαπανών, ακόμη καί αυτών τού τοπικού επιπέδου (δήμων, νομών, … ) }

Τό 1997, η συνολική φορολογική επιβάρυνση ανήλθε σέ $2,6 τρισεκατομμύρια, τό οποίο σημαίνει ότι γιά κάθε δηλωμένο  δολάριο εισοδήματος η κυβέρνηση εισπράττει τό 32%. Έτσι, η φορολογική επιβάρυνση κατά κεφαλήν ήταν $9.300, δηλ. φόροι γιά κάθε άνδρα, γυναίκα καί  παιδί στίς ΗΠΑ. Αλλά δέν έχει νόημα ο όρος "μέσος φορολογούμενος" : οι κάτοικοι 7 πολιτειών δέν πληρώνουν κανέναν φόρο πολιτείας, οι δέ πλούσιες γειτονιές είναι φορολογούνται υψηλότερα (! Γιατί;), κ.λπ.,

Η εντιμότης καί αμεροληψία ως αρχή τής κοινωνικής δικαιοσύνης, κατά τό μεγαλύτερο μέρος, εξαρτάται από τήν παιδεία τού κάθε κριτή :

-- Ένα άτομο τού οποίου η μόνη πηγή εισοδήματος είναι μερίσματα από μετοχές δέν  πληρώνει  φόρους γιά κοινωνική ασφάλιση (Κ.Α) ή γιά τήν δημόσια ιατρική περίθαλψη. { ADE --> χρηματιστήριο }

 -- Ένα άτομο, πατέρας, υπάλληλος δέν μπορεί, ενώ μία επιχείρηση μπορεί νά αφαιρέσει :

α) 50% τού κόστούς ψυχαγωγίας πελατών της. { ΑΔΕ: μόνο οι εταιρείες τών οποίων η μόνη δραστηριότητα είναι η επαγγελματική ψυχαγωγία μπορούν νά αφαιρέσουν από τά φορολογούμενα κέρδη τους τό κόστος προσφερομένης ψυχαγωγίας στούς πελάτες τους.}

β) - 100% τού κόστούς εισιτηρίων γιά αθλητικά γεγονότα ή θεατρικές παραστάσεις γιά τούς υπαλλήλους της (πρόσθετες απολαβές επαγγέλματος). { ΑΔΕ: Τό κόστος δώρων – εισιτήρια σέ αθλητικά γεγονότα, έξοδα διακοπών ή διασκέδασης, κτλ. -- που oί εταιρείες δίνουν στούς υπαλλήλους τους δέν αφαιρούνται από τά φορολογούμενα κέρδη τους· τό υπόλοιπο τών φορολογουμένων δέν θά πληρώσει γιά τής επιχείρησης απόπειρα εξαγοράς αφοσίωσης τών εργαζομένων της. Η κάθε επιχείρηση μπορεί πάντοτε νά αυξήσει τίς αμοιβές τών υπαλλήλων της, επιτρέποντας έτσι στούς ιδίους νά επιλέξουν…  }

γ) – τό 80% μίας συνεισφοράς που γίνεται σέ ένα πανεπιστήμιο -- παραδείγματος χάριν, μέ αντάλλαγμα γιά δεκαετή μίσθωση διαφημιστικού χώρου στό στάδιο ποδοσφαίρου τού πανεπιστημίου, που μεταφράζεται σ' εξοικονόμηση τού 80% κόστους διαφήμισης τής εταιρείας δωρητή (! ;). { ΑΔΕ: όλες οι δωρεές σέ ΜΚυΟς, ΜΚεΟς καί θρησκευτικά ιδρύματα ή οργανώσεις είναι φορολογήσιμες. Τό σύνολο τών πολιτών εγκρίνει διά  δημοψηφισμάτων ποίοι μή-κερδοσκοπικοί οργανισμοί αξίζουν νά λαμβάνουν επιχορηγήσεις από τό κράτος }

δ) - τό κόστος τής ασφάλειας υγείας εργαζομένων της. { ΑΔΕ: δημόσια υγειονομική περίθαλψη για όλους· καμία εταιρεία ή θρησκευτικός οργανισμός δέν θά αναλάβει τό ρόλο κοινωνικής πρόνοιας τού κράτους εις βάρος τού φορολογουμένου. }

ε) η δαπάνη ενός στόλου αυτοκινήτων όχι άμεσα συνδεδεμένων μέ τήν παραγωγή. { ΑΔΕ: Τό κόστος δώρων – εισιτήρια σέ αθλητικά γεγονότα, έξοδα διακοπών ή διασκέδασης, κτλ. -- που oί εταιρείες δίνουν στούς υπαλλήλους τους δέν αφαιρούνται από τά φορολογούμενα κέρδη τους· τό υπόλοιπο τών φορολογουμένων δέν θά πληρώσει γιά τής επιχείρησης απόπειρα εξαγοράς αφοσίωσης τών εργαζομένων της. Η κάθε επιχείρηση μπορεί πάντοτε νά αυξήσει τίς αμοιβές τών υπαλλήλων της, επιτρέποντας έτσι στούς ιδίους νά επιλέξουν…  } { ΑΔΕ: η επένδυση επιχειρήσεως που βελτιώνει τήν παραγωγικότητα, ποιότητα τών προϊόντων της, ενθαρρύνει τήν έρευνά καί δημιουργεί ένα καλύτερο περιβάλλον εργασίας είναι 100% φόρο-απαλλασσόμενο. }

ζ) οι δαπάνες δικαστικής υπεράσπισής της , συν οποιαδήποτε χρηματική αποζημίωση γιά τραυματισμούς που προκάλεσε τό προϊόν της. { ΑΔΕ: Όταν ένα προϊόν βλάπτει τόν χρήστη του, ο παραγωγός πληρώνει τό κόστος όλων τών δικαστικών δαπανών, συν οποιαδήποτε νομισματική δικαστική απόφαση. Όταν η ζημία προκλήθηκε από μία ανθρωπίνως απρόβλεπτη ή μή αποτρέψιμη αιτία, τά θύματά θά αποζημιωθούν από τό "Ασφαλιστικό Ταμείο Επιχειρήσεων, ΑΤΕ".}

Μία από τίς μεγαλύτερες πηγές άνισης μεταχείρισης μεταξύ οικογενειών χαμηλού εισοδήματος καί υψηλού εισοδήματος, καί μεταξύ τού 90% τού πληθυσμού καί τών πλουσίων είναι οι φόροι κοινωνικής ασφάλισης. Εν συντομία, ζητείται από τόν πλούσιο νά καταβάλει από 10 έως 100 φορές μεγαλύτερο ποσό πρός τήν Κ.Α καί Δ.Υ από αυτό τών κατωτέρων τάξεων. Καί έτσι, ο πλούσιος θά συνεχίσει νά εφευρίσκει τρόπους νά εξαπατάει τήν IRS. { ΑΔΕ: τά υψηλού εισοδήματος άτομα, εκτός από τήν πληρωμή υψηλοτέρων φόρων, δέν έχουν καμία άλλη οικονομική υποχρέωση στούς συμπολίτες τους -- γιά παράδειγμα, τό χρηματικό ποσό συντάξεως καθενός εξαρτάται από τίς συνεισφορές του, ήτοι δέν κλέβουμε τούς εργατικούς, παραγωγικούς, τίμιους πολίτες γιά νά ικανοποιήσουμε τούς τεμπέληδες ή φοροφυγάδες. }

Η IRS δίνει λανθασμένες συμβουλές.

Τώρα, ας μελετήσουμε δύο πραγματικές υποθέσεις γιά νά δείτε πως η γραφειοκρατική δομή καί επιστημονική ορολογία τής IRS αποκλείουν προκαταβολικώς οποιαδήποτε προσπάθεια  ενός πολίτη νά συμμετέχει σέ ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα έναντι ενός που συμβάλλει στόν περεταίρω εμπλουτισμό τής ελίτ.

Περιπτωσιολογική μελέτη No.1:

Ο J.M είναι ένας ευσυνείδητος, έντιμος αναπληρωματικός δάσκαλος καί αυτό-απασχολούμενος σύμβουλος γιά τά πανεπιστήμια καί τήν ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Τό 1996, αφού είχε εγκαταλείψει κάθε άλλη προσπάθεια νά αποκρυπτογραφήσει τίς οδηγίες τής IRS σχετικές μέ μία «συνεισφορά» που είχε αφαιρέσει από τό IRA (ταμείο αυτασφάλισης) της τό 1995, κάλεσε τήν IRS γιά οδηγίες. Εν συνεχεία, έχοντας υποβάλλει μία εσφαλμένη εισοδηματική δήλωση εξ αιτίας εσφαλμένης συμβουλής από έναν υπάλληλο τής IRS, αντί νά λάβει επιστροφή χρημάτων, "διατάχτηκε" νά πληρώσει $721. Μετά από πολλές κλήσεις καί μερικές επιστολές πρός τό αρμόδιο γραφείο τής IRS ώστε νά τούς πείσει νά αναγνωρίσουν τήν παραπληροφόρηση τους στήν περίπτωση του, ο οφειλόμενος φόρος είχε φτάσει τά $1.234. Ένας ανώτερος υπάλληλος «επίλυση προβλημάτων» τής IRS, αφού πρώτα αναγνωρίσει τό σφάλμα τους, τήν ενημέρωσε ότι εάν δέν πλήρωνε... η IRS θά κατασχόταν όλα τά περιουσιακά της στοιχεία.

Οι βουλευτές τής πολιτείας του τόν παρέπεμψαν σέ διάφορους ανωτέρους υπαλλήλους τής IRS · ένας από αυτούς τόν συμβούλεψε νά στείλει μία αίτηση στό ειδικό δικαστήριο φορολογικών υποθέσεων, όπού τό βάρος απόδειξης αθωότητος εναπόκειται στόν φορολογούμενο (!).{ ΑΔΕ: όλες οι συναλλαγές μεταξύ δύο ενδιαφερομένων συμβαλλομένων μερών μπορούν νά καταγράφουν αυτές καί τό περιεχόμενο τους μπορεί νά χρησιμοποιηθεί ως αποδεικτικά στοιχεία σέ ένα δικαστήριο τού νόμου }. Αλλά δεδομένου ότι δέν είχε τίποτα γραπτώς που θά απεδείκνυε ότι ένας αντιπρόσωπος τής IRS του έδωσε λανθασμένο αριθμό γιά τό ποσό συνεισφοράς στό IRA του, η IRS δέν ήταν υπεύθυνη . Μέ τήν συσσώρευση επιτοκίων, είναι πιθανό ότι θά πάει στόν τάφο του οφείλοντας χρήματα στήν IRS.

Σχόλιο: α)- Ο J.M Η ήταν αρκετά μορφωμένος νά γνωρίζει ότι θά έπρεπε νά έχει πληρώσει τά $721. Η ανωτέρω αφήγηση τής δοκιμασίας ενός πολίτη έγινε γιά νά μας υπενθυμίσει ότι ούτε οι "σύμβουλοι" τής IRS δέν μπορούν νά αποκρυπτογραφήσουν τόν κώδικα της, καί ότι είμαστε υποχρεωμένοι νά πληρώνουμε τό απρόσωπο, γραφειοκρατικό κράτος τών νομοθετών μας.

β)- ακόμη καί οι μορφωμένοι άνθρωποι συνεχίζουν νά πιστεύουν ότι είναι μέλη μίας δημοκρατικής κυβέρνησης.

[ Ο αμερικανικός συγγραφέας H.D.Thoreau έγραψε: "... οι άνθρωποι έχουν καθήκον νά παραβιάζουν τούς νόμους  που θεωρούν άδικους." ADE à γιά νά αποφύγουμε τήν αναρχία καί τό χάος, αντί νά είμαστε υποχρεωμένοι νά παραβιάζουμε τούς νόμους τού κράτους, ως ενεργοί πολίτες οφείλουμε νά αναλάβουμε τήν ευθύνη σωστής επιλογής εκπροσώπων μας…] Ο R.M.Speer, ο εκατομμυριούχος ιδρυτής τού HomeShopping Network (HSN), υπέγραψε συμφωνία χορήγησης άδειας μέ τήν Pioneer Data Processing (PDP) -- που ανήκει στόν γιο του, Richard S. -- εγγυόντας της τό 1% τών ετησίων ακαθάριστων κερδών τής H.S.N. Η IRS κατέληξε στό συμπέρασμα ότι η ανωτέρω συμφωνία ήταν δόλια, στοχεύοντας στήν παρέκκλιση  εισοδήματος από τήν H.S.N στήν P.D.P. Αλλά  πατέρας καί γιος δέν είναι ευχαριστημένοι από μία μόνο απάτη , γι’ αυτό τόν Δεκ. τού 1988, η P.D.P συμπλήρωσε μία επιταγή τών $300.000 γιά τήν Tahitian Investment (!), Α.Ε., ιδιοκτησία τού πατέρα Speer, γιά τ αφαιρέσιμες αμοιβές διαβούλευσης. Ο κώδικας τής εφορίας απαιτεί ένα άτομο νά περάσει τουλάχιστον 100 ώρες/έτος στήν επιχείρηση του γιά νά δικαιολογήσει τήν ενεργό συμμετοχή του καί νά αφαιρέσει έτσι οποιεσδήποτε "απώλειες". Όταν οι Spears πήγαν στό φορολογικό δικαστήριο, αντιπροσωπεύθηκαν από τούς ακριβότερους δικηγόρους καί από έναν σύμβουλο πρώην προϊστάμενο τής IRS . Καί φυσικά η απόφαση ήταν υπέρ του πλούσιου επιχειρηματία: η φορολογική επιβάρυνση τών Spears αναλογούσε σέ κάτι λίγο περισσότερο από τό 13% τού συνολικού (γνωστού) εισοδήματός τους.

Η μεσαία τάξη τού κόσμου, φυσικά, πληρώνει τούς οφειλομένους φόρους της · ενώ υπάρχει μία τάξη εμπειρογνωμόνων που βοηθούν τούς πλούσιους νά αποφύγουν τούς δικών τους.  

Πόσο εύκολο είναι νά πουλάς παράκτιες τράπεζες.

Περιπτωσιολογική μελέτη No.2:

Ο Jerome Schneider (J.S) είναι ένας αυτοαποκαλούμενος εμπειρογνώμονας επί τών παρακτίων φορολογικών παραδείσων καί συγγραφεύς τού « Πλήρης οδηγός γιά τούς παραδείσους κεφαλαίων» : πως νά βγάλετε εκατομμύρια, νά προστατεύσετε τήν μυστικότητά σας, καί νά αποφύγετε νομίμως τούς φόρους . Θεωρεί ότι η πολιτική δύναμη ευρίσκεται στά χέρια τών φτωχών καί η κυβέρνησή τους δέν κάνει τίποτα άλλο από τό νά  συγκεντρώνει τούς φόρους καί νά σπαταλά τά χρήματα τών φορολογουμένων. Συμβουλεύει νά μήν φοβόμαστε τό ανεπαρκές προσωπικό τής IRS, δεδομένου ότι η διαδικασία λογιστικού ελέγχου δέν είναι παρά μία διαπραγμάτευση... Παρέχει «επαγγελματικές» συμβουλές στούς αναγνώστες του παροτρύνοντας τους νά απελευθερωθούν από τά δεσμά τής κρατικής διευθέτησης καί τών χειροπεδών τής υπερβολικής φορολόγησης μέ τήν μετακόμιση τού πλούτου τους σέ ένα από τούς πολλούς προτεινομένους παράκτιους φορολογικούς παραδείσους, καί εξηγεί αρκετά διαφωτιστικά πως νά τό κατορθώσουν.

[ Νόμος: Ο νόμος απορρήτου τράπεζας τού 1970 απαιτεί από όλες τίς αμερικανικές τράπεζες  νά παρέχουν στήν IRS πληροφορίες σχετικές μέ τίς καταθέσεις καί τόν συσσωρευμένο τόκο από τούς τραπεζικούς λογαριασμούς όλων τών Αμερικανών πολιτών. ]

[ Τό ΔΝΤ * υπολόγισε τό συνολικό ποσό όλων τών ξένων καταθέσεων στις χαμηλός-φορολογικές αρμοδιότητες στά $4,8 τρισεκατομμύρια. ]

Ο John M. Mathewson (J.M.M) - πρόεδρος τής Guardian Bank & Trust limited, μία τράπεζα από τίς πολλές τών νησιών Cayman - συνελήφθη γιά τήν συμμετοχή του σέ μία συμμορία πειρατείας καλωδιακών τηλεοράσεων. Προσφερόμενος μία συμφωνία συμβιβασμού, μαρτύρησε όλους τούς μυστικούς τραπεζικούς λογαριασμούς τών πλουσίων Αμερικανών πελατών του (περίπού 1.500ους), που θά μεταμφίεζε στό ταξίδι επιστροφής τους στίς ΗΠΑ μέ τήν σύσταση  κάλπικων ολλανδικών εταιρειών που εμφανίστηκαν νά παρέχουν δάνεια στούς καταθέτες του, αλλά, φυσικά, αυτοί απλώς «δανειζόντουσαν» από τούς προσωπικούς τραπεζικούς λογαριασμούς καταθέσεων των (!). Τά αρχεία τού J.M.M θά μπορούσαν νά οδηγήσουν στήν ανάκτηση άνω τών $300 εκατομμυρίων απολεσθέντων οφειλομένων φόρων.

Τό 1983, ο J.S κατέθεσε ενώπιον τής μόνιμης υποεπιτροπής ερευνών τής Συγκλήτου  ότι είχε στήσει 150 τράπεζες σέ φορολογικούς παραδείσους σέ όλο τόν κόσμο: αγόρασε τίς άδειες υπενοικίασης 120 τραπεζών γιά  $350 τήν μία καί τίς πωλούσε στούς πελάτες έως  καί $35.000. Δήλωσε κατηγορηματικώς ότι δέν υπήρξε τίποτα ανάρμοστό σχετικά μέ τήν επιχειρηματική δραστηριότητα του - αυτό δέ από έναν συντάκτη που "ξεχνά" νά ενημερώσει τούς αναγνώστες του γιά τίς 40 ημέρες φυλακής γιά τήν κλοπή εξοπλισμού από τήν Pacific Telephone Company τό 1972 - καί ύμνησε ως επιτυχημένη περίπτωση μία τράπεζα που είχε στήσει γιά τόν J.David Dominelli στό μικροσκοπικό καραϊβικό νησί του Μοντσερράτ. Αυτός είναι ο ίδιος Dominelli που καταδικάστηκε σέ 20ετή φυλάκιση, τό 1985, γιά εξαπάτηση καί απόσπαση $80 εκατομμυρίων από τούς επενδυτές τους.

Ο J.S έστησε περισσότερες από 200 τράπεζες στό Μοντσερράτ, την πλειοψηφία τών οποίων σφραγίσθηκαν τό 1992 από τήν Bank of England (!) – στήν πραγματικότητα από τήν Scotland Yard - δεδομένου ότι οι περισσότερες από αυτές χρησιμοποιήθηκαν γιά φορολογική διαφυγή καί τό ξέπλυμα χρημάτων. (σχόλιο: λές καί υπάρχουν γιά οποιοδήποτε άλλο λόγο εκτός από τήν κάλυψη όλων τών ειδών παράνομων οικονομικών δραστηριοτήτων).

Αφού είχε εκδιωχθεί από τό Μοντσερράτ, μετακόμισε τό «μαγαζί» του στήν Γρενάδα, η οποία  επίσης τόν χαρακτήρισε ανεπιθύμητο. [ Σημείωση: μήν πέσετε στήν παγίδα νά πιστέψετε ότι οι χώρες υποδοχής σέβονται τό διεθνές δίκαιο ή ακολουθούν κάποιο ηθικό κώδικα · αντιθέτως, οι παράκτιες τράπεζες είναι «μαϊμού» που λειτουργούν όπως καί η διακίνηση ναρκωτικών, δηλ. κάθε τόσο θυσιάζουν ένα καφχιατσή, απρόσεκτο μικρό ψάρι, ενώ τά μεγάλα ψάρια - οι υπερεθνικές τράπεζες -- παραμένουν άθικτα. ]

Η Daisy J.Butler -- που διαφήμισε ότι η οικογένειά της ήτο κάτοχος τού μεγαλύτερου μέρους τής Bahamas καί ότι άξιζε $2 δισεκατομμύρια – εξαπάτησε περίπού 60 ανθρώπους νά τής εμπιστευθούν ο καθένας τους $1 εκατομμύριο ως προκαταβολική αντιμισθία γιά τήν παροχή υπηρεσιών της, εγγυόντας τους δάνεια μέσω τής δάνειο-μεσιτικής εταιρείας της, Houston, καί τήν European (!) Overseas Bank Ltd, στήν Γρενάδα. Η «τράπεζά της φάντασμα» είχε στηθεί από τόν J.S, καί φυσικά δέν είχε κανένα κεφάλαιο. Καταδικάστηκε σέ 7-έτη φυλάκιση.

Αλλά παρόλα αυτά, ο φίλος μας J.S είναι ακόμα ένα ελεύθερο άτομο καί συνεχίζει νά πουλάει τίς ξένες τράπεζες του στούς πελάτες του. Τό 1999, στήν "Παράκτια Σύνοδο (του) Κορυφής Πλούτου ` 99", ο κατάλογος εξεχόντων ομιλητών του περιέλαβε τόν αμερικανικό βουλευτή Billy Tauzin, ο οποίος αναφέρεται σέ περίοπτη θέση στό εξώφυλλο τής 3ης έκδοσης τού βιβλίου του περί παρόχθιων τραπεζικών λογαριασμών. { ΑΔΕ : θά τόν έχουμε νά καθαρίζει υπονόμους γιά τό υπόλοιπο μέρος τής ζωής του.}

Δέν είναι πάντα απαραίτητες οι παράκτιες τράπεζες.

ο κώδικας τής IRS είναι φορτωμένος από «παραδείσους καί παραθυράκια» γιά τούς ευπόρους. Μέ τήν βοήθεια ενός πεπειραμένου οικονομικού συμβούλου, οι πλούσιοι στρέφουν τίς ασάφειες καί ασυνέπειες τού φορολογικού κώδικά πρός όφελος τους.

Περιπτωσιολογική μελέτη Αρ.3 :

Ο Aron B.Katz (A.B.K) είναι επενδυτής ακίνητων καί διευθύνων πρόεδρος περισσότερων από 20 επιχειρήσεων σέ 4 κράτη. Η σύζυγός του, Phyllis, είναι προεξέχων κοινωνιο-ψυχολόγος καί συγγραφεύς, η οποία ίδρυσε καί διευθύνει τό Ίδρυμα Έρευνας Κοινωνικών Προβλημάτων – μία αξιοσέβαστη δεξαμενή σκέψης μέ ένα σταθερό ρεύμα επιχορηγήσεων από τήν ομοσπονδιακή κυβέρνηση.

Η οικογένεια Katz καί συγγενικά τους πρόσωπα ελέγχονται συνεχώς από τήν δεκαετία τού '70,

μιάς καί υποστηρίζουν στίς φορολογικές τους δηλώσεις ότι δέν είχαν κανένα εισόδημα (!) ή αρνητικό εισόδημα (!). (μία αφελής σκέψης μου : ίσως έχουν λύσει τό παγκόσμιο πρόβλημα πείνας… ).

Oι Katz λαμβάνανε εισοδήματα από ξενοδοχεία καί διαμερίσματα, αλλά μπορούσαν (νόμος) δηλώνουν απώλειες από τήν ακίνητη περιουσία τους, διότι τό επενδυθέν κεφάλαιο τους (κυρίως δάνεια) ήτο κατά πολύ υψηλότερο από τίς εισπράξεις. (ένα από τά πολλά φορολογικά άσυλα ενσωματωμένα στό φορολογικό σύστημα.)

Ο νόμος φορολογικής μεταρρύθμισης τού 1986 κατέστησε αυτά τά είδη επενδύσεων μη κερδοφόρα επειδή δέν επέτρεψε τήν παραγραφή τών ανωτέρω απωλειών. Έτσι, οι Katz εδήλωσαν πτώχευση βάσει όμως τού Chapter 11 τό οποίο τούς επέτρεψε νά κρατήσουν όλες τίς προσοδοφόρες επιχειρήσεις τους (τά περισσότερες από τά 144 ακίνητα) καί δίνοντας τους

 τήν ευκαιρία νά επενδύσουν σέ νέες επιχειρήσεις χάρις στόν φορολογικό κώδικα που επιτρέπει στούς φορολογούμενους νά μεταφέρουν τίς καθαρές απώλειες διαχείρισης επιχειρήσεων στίς φορολογικές δηλώσεις τών επομένων 15 ετών. Μέ άλλα λόγιά, η κατάρρευση τής αγοράς φορολογικών καταφυγίων στήν πραγματικότητα παρήγαγε ένα φορολογικό αναπάντεχο κέρδος γιά όλους "τούς Katzes", δεδομένου ότι μπορούσαν νά χρησιμοποιήσουν τίς προηγούμενες «απώλειες» γιά νά εξαλείψουν οποιοδήποτε φορολογήσιμο εισόδημα. Καί κατά συνέπεια, από τό 1986 ως τό 1994 οι Katz δήλωσαν απώλειες $56,5 εκατομμυρίων.

Η IRS υποστήριξε ότι τό ζεύγος είχε πάνω από $26 εκατομμύρια εισόδημα από τό 1986 ως τό 1988 από τίς Σ ανώνυμες ή μετοχικές εταιρείες τους - που γιά φορολογικούς λόγους αντιμετωπίζονται ως συνεταιρισμοί, δηλ. οι επιχειρήσεις δέν πληρώνουν φόρο, αλλά μεταβιβάζουν τίς απώλειες ή τά κέρδη στούς μετόχους τους, οι οποίοι τά δηλώνουν στίς φορολογικές τους δηλώσεις εντύπού 1040s.

Αποτέλεσμα : Η IRS διεκδίκησε πάνω από $1 εκατομμύριο γιά τό 1986 à η τελική εκτίμηση μειώθηκε σέ λιγότερα από $56, 000 à οι Katz κατέθεσαν μία «διορθωτική αίτηση» ζητώντας νά καλύψουν οι συσσωρευμένες φορολογικές απώλειές τους τό φορολογικό όφελος τους.-->  τό αίτημα τους έγινε δεκτό, δηλ. ο μέσος αμερικανικός φορολογούμενος θά κάλυπτε τήν απώλεια… · τό 1987, η IRS διεκδίκησε περισσότερα από $9,1 εκατομμύρια à συμβιβάστηκε γιά μόλις $403.000 (σημείωση: κανένα σοβαρό πρόσωπο δέν μπορεί νά πάρει στά σοβαρά  μία τέτοια κρατική υπηρεσία, δεδομένου ότι αλλάζει τήν αρχική αξιολόγησή της από 80% ως 90%) à οι Katzes χρησιμοποίησαν "τίς απώλειές τους" … à πλήρωσαν $34.600 = 4/10ths τού 1% αυτών που η IRS αρχικώς διεκδικούσε.

Αλλά πώς μπορεί νά είναι νόμιμη μία τέτοια κραυγαλέα κοινωνική αδικία ; Οι δικηγόροι τών εκατομμυριούχων διαφωνούν υπέρ ή κατά τής σημασίας κάθε στοιχείου τών χιλιάδων σχετικών έγγραφων - δηλώσεις τραπεζών που περιέχουν χιλιάδες συναλλαγές, κ.λπ.... – χρονίζοντας έτσι τήν υπόθεση επάνω έως ότου η υπηρεσία ξεμείνει από χρόνο καί αμοιβές δικηγόρων.

Περιπτωσιολογική μελέτη Αρ.4:

Ο Abraham N.Pritzker ταξινομήθηκε στόν κατάλογο Forbes τών 400 πλουσιότερων ατόμων στ Αμερικής, μέ μία κατ' εκτίμηση περιουσία τών $500 εκατομμυρίων. Μετά τήν αποβίωση του, οι κληρονόμοι του συμβιβάστηκαν νά καταβάλλουν στήν εφορία $9,5 εκατομμύρια αντί τών οφειλομένων $53,2 εκατομμυρίων.

Ο παραγωγός ταινιών Saul Zaentz όφειλε $26 εκατομμύρια γιά τά έτη 1976-1982. Η IRS συμβιβάστηκε γιά $1,5 εκατομμύρια, ή 6¢ στό $.

Ο Charles Dolan, ιδρυτής καί πρόεδρος τής Cablevision Systems Corporation, όφειλε $234 εκατομμύρια γιά τό 1984,1986-1988. Τό 1996, η IRS καί ο Dolan συμφώνησαν ότι η IRS τού όφειλε $2,3 εκατομμύρια από υπερπληρωμένους φόρους.

Όσο μεγαλύτερη η τσέπη τόσο καλύτερη η εκπροσώπηση από ειδήμονες περί ομοσπονδιακής καί πολιτειακής φορολόγησης, περιουσιακός σχεδιασμός, τραστ καί κληρονομικά.

Ένας τέτοιος εμπειρογνώμονας ήταν τό κοινό νήμα στίς ανωτέρω τρεις περιπτώσεις, ονομαστικώς ο δικηγόρος Burton Wallace Kanter (B.W.K) τού δικηγορικού γραφείου Levenfeld & Kanter (αργότερα ονομαζόμενο Kanter & Eiseberg) καί τώρα μέ τ’ όνομα Eisenberg & Janger.

Στη δεκαετία του '70, η εταιρεία μπλέχτηκε σέ διάφορες αμφιλεγόμενες φορολογικές υποθέσεις που έμπλεκαν ενοχοποιητικώς παράκτια τραστ καί τήν παράκτια τράπεζα  τού B.W.K στίς Μπαχάμες ( ονομαζόμενη Castle Trust, Ltd.,  τό 1964). Ένας από τους συνεργάτες του, ο R.Baskes, παρά τού ότι είχε καταδικαστεί γιά φορολογική απάτη καί φυλακιστεί γιά 2 έτη, είναι ακόμα ένας εν ενεργεία δικηγόρος  καί επίτροπος αρκετών τραστ που ίδρυσε ο Kanter πρός όφελος τής οικογένειάς του. Ο Kanter υπηρετεί ως ένας ανώτερος συντάκτης τού σεβαστού περιοδικού Journal of taxation, καθηγητής τής νομικής σχολής τού πανεπιστημίου Σικάγου, καί δίνει διαλέξεις επί τής ορθής επιθετικής χρήσης τών τραστ, τών παράκτιων τραπεζών καί άλλων στρατηγικών φοροδιαφυγής, ενώ "η τράπεζά του" έχει φιλοξενήσει ηθοποιούς, κορυφαίους ανώτερους υπαλλήλους καί τά πρώτης τάξεως ονόματα τού αμερικανικού επιχειρηματικού κόσμου, όπως ο Tony Curtis, ο Lee A. Iacocca, Henry Ford ΙΙ καί η σύζυγός του Χριστίνα, οι Pritzkers (ιδιοκτήτες τής αλυσίδας ξενοδοχείων Hyatt καί τών Royal Caribbean Cruise Lines, Ltd.), ο Hugh Hefner (που συμμετείχε σέ δοσοληψίες καζίνων μέ τόν Pritzker), ο James Moran, κ.λπ.... Ένας πλήρης κατάλογος εκείνων που χρησιμοποίησαν τούς μυστικούς λογαριασμούς τής τράπεζας ποτέ δέν αποκαλύφθηκε.

Ο J.Moran ήταν μέλος τού Forbes 400 · οι αντιπροσωπείες του κατείχαν τό 20%  τών ποιήσεων Toyotas στίς ΗΠΑ, τών οποίων τά κέρδη εκτρεπόντουσαν ως "δικαιώματα" σέ ένα τραστ διαχειριζόμενο από τήν CastleBank (C.B). Όταν η  IRS ανέκρινε τόν Kanter αυτός υποστήριξε ότι δέν εγνώριζε σχεδόν τίποτα γιά τις υποθέσεις τής C.B, δηλ. γιά τήν τράπεζά του! Μετά από 9 έτη έρευνας, η IRS, ένας μυστικός πράκτορας της απέκτησε τόν μυστικό κύριο κατάλογο καταθέσεων τής C.B.

Τό 1977, ο ομοσπονδιακός δικαστής, J.M.M, κατέστειλε όλα τά στοιχεία που είχε  συγκεντρώσει η IRS κατά τού J.Payner – πελάτη τού C.B - λόγω τού ότι είχαν αποκτηθεί μέσω  παράνομων μέσων. Τό ανώτατο δικαστήριο ανέτρεψε τήν απόφαση τού J.M.M, καί αργότερα ο J.P διατάχτηκε νά πληρώσει $12 εκατομμύρια οφειλομένους αναδρομικούς φόρους. Ο B.Kanter όμως απαλλάχθηκε . Γιατί; Επειδή εργαζόταν γιά πολύ ισχυρά άτομα, δηλ. τήν ελίτ.

Ο Kanter ήταν ο μακροχρόνιος φορολογικός σύμβουλος γιά τήν οικογένεια τού Σικάγου Pritzker καί διαχειρίστηκε τά τραστ τους γιά νά γλυτώσουν τούς φόρους επί τού εισοδήματος από τίς εν Αμερική επιχειρήσεις τους, περί τά $100 εκατομμύρια - εκτός από τά $53 εκατομμύρια που οφείλονταν ως φόρος κληρονομιάς από τήν περιουσία τού Abraham Pritzker. Η υπόθεση κληρονομιάς έκλεισε αντί $9,5 εκατομμυρίων καί μέ τήν εγγύηση από τό κράτος ότι η IRS δέν θά είχε δικαιοδοσία (!) επί τών παράκτιων τών Pritzler.

Οπότε, ποίοι νομίζεις ότι κυβερνούν τήν Αμερική;

Πώς κρατείται μυστικό τό εισόδημα από τήν αμερικανική κυβέρνηση;

Παραδείγματα: 1)- Τό 1972, η εταιρεία τού Kanter συμφώνησε νά παρέχει νομική υπηρεσία στόν παραγωγό ταινιών Saul Zaentz μέ αντάλλαγμα  τό 4% τών ακαθάριστων κερδών τής ταινίας του. Η εταιρεία του σχεδίασε ένα σύνθετη μηχανορραφία που περιλάμβανε τήν μετατόπιση εισοδήματος μέσω διάφορων οντοτήτων καί τραστ μέσα από 26 διαφορετικές διαδικασίες κάλυψης ιχνών προτού επαναπατριστούν στίς ΗΠΑ - οι πέρα δώθε πληρωμές μεταμφιέστηκαν ως δάνεια, επενδύσεις σέ άλλες ταινίες, ή επιστροφές τών (ψευδό -) "δανείων", έως ότου αυτό που ήταν εισόδημα γιά ένα άτομο ήτο θαμμένο σ’ ένα λαβύρινθο νομικής καί φορολογικής ορολογίας. 2)- ο Kanter παρασκεύασε μία ραδιουργία μέ δύο ανώτερους υπαλλήλους τής Prudential Insurance Company, (που έλεγχε περιουσίες αξίας $20 δισεκατομμυρίων), γιά νά πάρει «μίζες» από ανάδοχες κατασκευαστικές εταιρείες καί διοικητικές επιχειρήσεις σέ αντάλλαγμα της προσοδοφόρας επιχειρηματικές συναλλαγές τής Prudential. Οι πρόθυμοι συμμετέχοντες στό σχέδιο ήταν μερικοί από τους παλαιούς πελάτες του: οι Pritzkers, Bruce Frey (που διοικούσε τήν BJF Development, Incorporated), John Eulich, κ.λπ.... Απέκρυψε τίς πληρωμές χρησιμοποιώντας ακόμα ένα άλλο περίτεχνο δίκτυο επιχειρήσεων καί τραστ, καί γιά αυτήν τήν «ταχυδακτυλουργία» του ελάμβανε τό 10% τών ανταποδόσεων. Ο Kanter αρνήθηκε νά παραδώσει οποιαδήποτε από τά σχετικά αρχεία στήν IRS, ισχυριζόμενος ότι είτε δέν είχε κανέναν έλεγχο επί αυτών ή ότι είχαν ήδη καταστραφεί!

Ειδικοί εμπειρογνώμονες δούλεψαν επί πολλά έτη γιά νά διαλευκάνουν τήν πλοκή τού διαβολικού σχεδίου του : η επιδιωκόμενη σύγχυση που δημιουργείται από τά παρόμοια ονόματα, η αντικατάσταση μίας οντότητας μέ μία άλλη, η χρήση τών οντοτήτων αγωγών μέ τούς παράκτιους τραπεζικούς λογαριασμούς, κ.λπ....

3)- Ο Kanter εκπροσώπησε τόν Charles Dolan, ιδιοκτήτη τής Cablevision. Δόμησε τήν επιχείρηση ως μία σειρά περιορισμένης ευθύνης συνεταιρισμών που μετατοπίζουν οποιεσδήποτε απώλειες επένδυσης, οι οποίες μπορούν νά μετατραπούν σέ φοροαπαλλαγές, στούς επενδυτές τους. Οι "επενδυτές" ήταν όλοι πελάτες τού Kanter. Αυτή η δομή επέτρεψε στόν Ch.D νά πληρώσει ελάχιστούς φόρους, ή ακόμα καί καθόλου, στήν δεκαετία τού '80. Όπως οι Katzes, ήταν σέ θέση νά αντισταθμίσει τό εισόδημά του μέ τίς απώλειες που παρήχθησαν από τούς διάφορους συνεταιρισμούς, οι οποίοι εμφανιζόντουσαν μόνο νά χάνουν χρήματα πληρώνοντας τά δάνεια τους, γιά τά οποία έλαβαν γενναιόδωρες φοροαπαλλαγές. Ο δικαστής Couvillion δέν έχει ακόμη καθορίσει τήν φορολογική ευθύνη τού Kanter, ο οποίος δέν έχει πληρώσει τίποτα από τό 1979 ως τό 1990.

Macauley taylor (MT) σχεδίασε τίς περίπλοκες οικονομικές συναλλαγές γιά τούς μεγάλης χρηματιστηριακής αξίας πελάτες τής Merril Lynch & Company (MLC), όπως η επιχείρηση Colgate- Palmolive, AlliedSignal, Inc (η εταιρεία αεροδιαστημικής καί αυτοκινητοβιομηχανίας ), η Schering-Plough Corp. (φαρμακευτικός κατασκευαστής), κ.λπ.

Μπορείς νά φανταστείς τι πωλούσε ο MLC; Λοιπόν, η διάσημη εταιρεία πωλούσε μία απυρόβλητο μέθοδο γιά μία εταιρεία νά χάσει δεκάδες ή ακόμα καί εκατοντάδες εκατομμυρίων δολαρίων σέ μία παράκτια συνεργασία - που, φυσικά, απαιτεί «συνεργασία» μέ μία ξένη "τράπεζα".

Όταν η AlliedSignal εκποίησε τίς Union Texas Petroleum Holdings, Inc.  μετοχές της ,τό 1990, είχε ένα κεφαλαιούχο κέρδος $447 εκατομμυρίων, τά οποία επέφεραν $149 εκατομμύρια σέ  οφειλομένους φόρους.

Φυσικά, οι μεγάλες επιχειρήσεις απεχθάνονται νά εκπληρώνουν τίς φορολογικές υποχρεώσεις τους, γι’ αυτό πληρώνουν ένα ή δύο εκατομμύριο γιά έναν παράκτιο ψευδό-συνεταιρισμό που μπορεί νά τούς εγγυηθεί μεγάλες απώλειες "στά χαρτιά", κοστίζοντας στούς φορολογουμένους δεκάδες δισεκατομμύρια ετησίως!

Περισσότερο από γενναιόδωρες οι απαλλαγές γιά την ελίτ.

[ Νόμος: Ο νόμος εισοδήματος τού 1964 έκοψε τό εταιρικό φορολογικό ποσοστό από 52% σέ 48% · τό 1978 σέ 46% · τό 1986 σέ 34% καί ο B.Clinton τό αύξησε σέ 35%, ]

Αλλά οποιοδήποτε εταιρικό φορολογικό ποσοστό είναι παραπλανητικό όταν αγνοούμε τίς γενναιόδωρες φοροαπαλλαγές που η ελίτ απολαμβάνει - παράδειγμα: μία επιχείρηση που έχασε εκατομμύρια μέσω κακών επιχειρησιακών αποφάσεων της τό 1986 δικαιούται φοροαπαλλαγές έως τό 2009.

Περιπτωσιολογική μελέτη Αρ.5 :

Τό 1986, Ο E.S.Finkelstein, πρόεδρος καί γενικός εκτελεστικός διευθυντής τής F.H.Macy &  COM, κατόρθωσε νά αγοράσει τήν επιχείρηση μέ λίγους άλλους επενδυτές ώστε νά αποτρέψουν τήν εξαγορά τής εταιρείας από ανήθικους χρηματιστές. Προέβλεψαν ένα κέρδος τής τάξεως τού 1.900% επί τής επένδυσής τους. Τό 1988, η Macy δανείστηκε περισσότερα χρήματα, αυτή τήν φορά γιά νά αποκτήσει δύο ομοθυγατρικές εταιρείες πολυκαταστημάτων μέ έδρα τους τήν Καλιφόρνια. Τό 1992, η επιχείρηση αναγκάστηκε νά δηλώσει πτώχευση, καί αγοράστηκε από τήν Federated Department Stores, Inc (F.D.S). Αλλά γιάτί F.D.S αγόρασε τήν Macy; Κυρίως, επειδή η παλαιά διαχείριση τής Macy τήν άφησε μέ ένα φορολογικό αναπάντεχο κέρδος $950 εκατομμυρίων, δηλ. φοροαπαλλαγές που μπορούν νά μεταφερθούν στό νέο ιδιοκτήτη μέχρι τό 2009, { ΑΔΕ : ούτε σέ ένα εκατομμύριο έτη... }

[ Νόμος: Τό επιτρεπτό χρονικό διάστημα κατά τό οποίο οι επιχειρήσεις μπορούν νά δικαιολογήσουν καθαρά έξοδα διαχείρισης ως φοροαπαλλαγές : τό 1976 à 7 έτη · τό 1981

à15 έτη, καί μέ τήν νομοθέτηση τού « Πράξη Ανακούφισης Φορολογούμενων» σέ 20 έτη ] Αποτέλεσμα : Τό 1995, τό πιό πρόσφατο (!) έτος γιά τό οποίο οι στατιστικές είναι διαθέσιμες, τά καθαρά έξοδα διαχείρισης γλύτωσαν στίς επιχειρήσεις -- όπως τίς AT & T,  Exxon, Mobil, Bethlehem Steel, κ.λπ. -- $57 δισεκατομμύρια.

Όλες οι επιχειρήσεις προσπαθούν νά αναπτύξουν δραστηριότητες μέ τό ελάχιστο κόστος παραγωγικότητας, καί μερικές συγκροτούνται έτσι ώστε κάθε βήμα στήν διαδικασία παραγωγής προϊόντος των νά ελαχιστοποιήσει τίς φορολογικές υποχρεώσεις τους.

Τά υποκαταστήματα τής Apple Computer, Inc.  ήταν: 1) , Apple Computer Limited, μία κατασκευαστική επιχείρηση μέ έδρα της τήν Ιρλανδία, 2) - Apple Netherlands B.V., μία εταιρεία επενδύσεων, 3) - Apple ComputerForeign Sales Corporation, μέ έδρα της τά Virgin Islands (ώπα!), που ιδρύθηκε γιά νά πουλάει (?!) στίς υπερπόντιες χώρες, 4) - Apple Computer Cayman (τήν κάτσαμε Αρ.2) Finance Ltd., μία επιχείρηση επενδύσεων (?), 5) - Apple Corporation (ΣΟΣ), η λειτουργία τής οποίας ήταν η διεύθυνση καί διεξαγωγή τής βιομηχανικής επεξεργασίας προϊόντων της μέ έδρα τήν Σιγκαπούρη - 10.969 μίλια μακριά!

Η περίπλοκη δομή τών υποκαταστημάτων τής Apple ακολουθούσε τον κανόνα τών πολυεθνικών εταιρειών: διασκορπίζουν τά κέντρα παραγωγής, τήν χρηματοδότηση, μεθοδεμπορία, καί τά ασφαλιστικά υποκαταστήματα σέ δεκάδες χώρες ανά τόν πλανήτη.

{ ΑΔΕ: κρατικοί ορκωτοί λογιστές επιτηρούν τίς οικονομικές συναλλαγές :  κρατικών καί ιδιωτικών επιχειρήσεων που λειτουργούν εντός ή εκτός Ελλάδος, ΜΚυΟς (μή-κυβερνητικών οργανισμών) καί ΜΚεΟς (μή-κερδοσκοπικών οργανισμών), καί εναλλάσσονται... ετησίως στήν 1η Μαΐου. }

Έτσι, μία επιχείρηση αυτοκινήτων Χ κατασκευάζει τά μηχανικά μέρη σέ ένα κορεατικό εργοστάσιο που χρηματοδοτείται μέσω μίας ολλανδικής θυγατρικής, τά μέρη μηχανών συναρμολογούνται σέ μεξικάνικες εγκαταστάσεις · τά μέρη τού αμαξώματος κατασκευάζονται στόν Καναδά, αλλά τό πλαίσιο (τό σασί), η μηχανή καί τό διαφορικό στίς ΗΠΑ.

Γεγονός : Περίπού τό 60% τού παγκοσμίου εμπορίου αποτελείται από τίς κεφαλαιο-μεταφορές μεταξύ πολυεθνικών.

Ποια κυβέρνηση έχει δικαίωμα νά φορολογήσει τά κέρδη από τήν πώληση τού αυτοκινήτου καθορίζεται κατά ένα μεγάλο μέρος από τό ποσό τό οποίο δηλώνει η εταιρεία ότι πληρώνει κάθε ένα από τά υποκαταστήματά της γιά τά μέρη που αγοράζει από αυτά.

Τώρα, ας δούμε τι σημαίνει ο όρος «μεταφορά τιμολόγησης». Υποθέστε ότι ένα Macintosh που κατασκευάζεται στήν Σιγκαπούρη κόστισε $200 στήν Apple Com. Η εταιρεία στήν Σιγκαπούρη μεταφέρει τήν μηχανή στήν εταιρεία τών Νήσων Καίυμαν, η οποία τήν πουλάει  στήν Apple Computer Inc. (τών ΗΠΑ) πρός $1.000. Οπότε, όταν ο υπολογιστής πουληθεί στίς ΗΠΑ αντί τών $1.100, η Αμερικάνικη εταιρεία δηλώνει τό πενιχρό κέρδος τών $100.

Οι επιχειρήσεις μπορούν νά ψωνίσουν γύρω γιά μία χώρα υποδοχής μέ τά καλύτερα χαμηλά φορολογικά ποσοστά, ενώ τά κέρδη τους που βγαίνουν σέ χώρα τού εξωτερικού δέν φορολογούνται από τήν ΗΠΑ. Αλλά παρόλα αυτά, προσφεύγουν ακόμη καί σέ κραυγαλέες παραποιήσεις γεγονότων καί παραχάραξη εγγράφων ώστε νά μην πληρώσουν ούτε καί μία δεκάρα στήν κυβέρνησή τους - παραδείγματος χάριν, η Apple com. πολλαπλασίασε τον αριθμό ανθρωποωρών που απαιτήθηκαν γιά την παραγωγή προϊόντων της (από κατασκευαστές τού εξωτερικού) μέ βάση τό ποσοστό αμερικανικών αμοιβών, παρά τό πολύ χαμηλότερο ποσοστό, π.χ. τής Σιγκαπούρη, όπου παρασκευάστηκε τό προϊόν.

Ο τελικός συμβιβασμός μεταξύ τής Apple καί τής IRS γιά πάνω από $800 εκατομμύρια ποτέ δέν δημοσιοποιήθηκε. { ΑΔΕ: Η Εφορία δημοσιεύει στό διαδίκτυο: α)- όλες τίς περιπτώσεις φορολογικών δηλώσεων που βρέθηκαν νά έχουν παραποιήσει τό πραγματικό εισόδημα ή έξοδα τού καταθέτου, β)- τό νομικό καθεστώς καί πόρους χρηματοδότησης όλων τών επιχειρήσεων. }  

Ενώ η Apple τουλάχιστον αληθώς κατασκεύασε κάτι στό εξωτερικό, η Haliburton comp. - μία επιχείρηση υπηρεσιών πετρελαιοπηγών, καί ο πρώην-εργοδότης του αντιπροέδρου --  διατήρησε, στίς αρχές δεκαετίας τού '90, μία θυγατρική στό νησί Cayman, άν καί αυτό δέν έχει καμία βιομηχανία πετρελαίου.

Έχουμε αποκρυπτογραφήσει έναν άλλο γρίφο που μπορεί νά μας βοηθήσει στήν κατανόηση τής δομής τού "ελεύθερου εμπορίου" επί τής οποίας λειτουργούν οι νέο-φιλεύθεροι γιά νά συσσωρεύσουν τον πλούτο τού πλανήτη...;

Κρατικές χρηματοδοτήσεις τής ελίτ.

Περιπτωσιολογική μελέτη Αρ.6 : Η αυτοκινητοβιομηχανία Chrysler ήταν στά πρόθυρα πτώχευσης τό 1979 κατά τό οποίο έτος έχασε $1,1 δισεκατομμύρια, καί $1,7 δισεκατομμύρια τό 1980. Η επιχείρηση διασώθηκε από την κυβέρνηση μέσω τής χορήγησης ενός «πακέτου βοηθείας» αξίας $1,5 δισεκατομμυρίων που κράτησε ζωντανό τόν μαχόμενο γιά τήν ζωή του αποτυχημένο κατασκευαστή αυτοκινήτων.

Έως τό 1984, ο Lee Iacocca παρήγαγε κέρδος $2,4 δισεκατομμυρίων. Τό 1998, συγχωνεύτηκε μέ τήν Daimler-Benz A.G, που σημαίνει ότι Chrysler επέλεξε νά διακόψει νομίμως τήν σχέση μέ τήν εφορία τών ΗΠΑ, δεδομένου ότι έπαψε νά είναι μία αμερικανική επιχείρηση - παρά τό γεγονός ότι οι συνεισφορές πρός τήν IRS ήτανε μόνο 18% επί τών δηλωμένων κερδών της καθ' όλη τήν δεκαετία τού '90. Πρός απόδειξη αγνωμοσύνη της πρός τόν Αμερικανό φορολογούμενο, η Chrysler απαίτησε επιστροφή $49,8 εκατομμυρίων τά οποία ήτο συμβολαιογραφικά έξοδα τού σωτήριου κρατικού δανείου….

Από τό 1990 ως τό 1998, μετά από τήν ρύθμιση τού υπερπόντιου εισοδήματος της τών $3,5 δισεκατομμυρίων, θά όφειλε $590 εκατομμύρια επί τών ανωτέρω κερδών στό αμερικανικό Υπουργείο Οικονομικών. Χάρις στην συγχώνευσή της, τά κέρδη της απόλαυσαν ασυλία από  την αμερικανική φορολογία.

Τι συμβαίνει όταν οι επιχειρήσεις παραβαίνουν τούς κρατικούς νόμους τού κράτους ;

Καθ' όλη τήν διάρκεια τής δεκαετίας τού 1980 τά περισσότερα από τά πολυτελή οχήματα τής Mercedes-benz κατανάλωσαν περισσότερη βενζίνη από τό επιτρεπόμενο μέ βάση τούς ομοσπονδιακούς κανονισμούς, έτσι τό 1988 καί τό 1989, η ΜΒ τής Βόρειας Αμερικής Α.Ε. κατέβαλλε τό νόμιμο πρόστιμο τών $65 εκατομμυρίων στήν «εθνική διοίκηση ασφάλειας κυκλοφορίας εθνικών οδών», τό οποίο ποσό όμως τό εθεώρησε φόρο-απαλλαγήσιμο, υποστηρίζοντας στήν αίτηση της ότι οι φορολογούμενοι θά έπρεπε νά πληρώσουν τό πρόστιμο γιά λογαριασμό τών πλουσίων πελατών της!!

Η  ΜΒ έχασε έχασε αυτή την υπόθεσή στό φορολογικό δικαστήριο - μερικές φορές όταν φέρονται σκανδαλωδώς βλάσφημοι, χάνουν λίγα δολάρια.

Γιατί λίγα ; à Τό 1984 πούλησε 79.200 αυτοκίνητα καί πλήρωσε $156 εκατ· σέ φόρους

                       τό 1985               86.900 αυτοκίνητα             «        $  99    «             «            

                       τό 1986               99.300 αυτοκίνητα             «        $    5,4  «            «     .

Οπότε, όσο περισσότερα βγάζουν, ή έχουν, τόσο περισσότερη δύναμη κερδίζουν, καί τόσο λιγότερους φόρους πληρώνουν. Γι’ αυτούς, η πληρωμή φόρων είναι ένα ακόμη λογιστικό  στοιχείο στίς γραμμές τού ισολογισμό επιχειρήσεως των που μειώνει τό κέρδος τους, καί έτσι πρέπει νά εξαλειφθεί.

Ακόμη καί οι υψηλής τάξεως συντονιστές είναι "σκύλες" τής ελίτ.

Περιπτωσιολογική μελέτη Αρ.7 : Τό 1998, η Deloitte & Touche, μία από τίς μεγάλες πέντε λογιστικές εταιρείες, έστειλαν εμπιστευτικές επιστολές σέ εταιρείες προσφέροντας τες : "...στρατηγική φοροαπαλλαγής γιά νά εξαλείψουν πλήρως(!) τούς ομοσπονδιακούς καί κρατικούς νόμιμους φόρους επί τού εισοδήματος των... έως καί πέντε έτη...", χρεώνοντας τες ως αμοιβή τό 30% τού εξοικονομημένου ποσού, (πηγή: περιοδικό Forbes).

Τό 1999, η PricewaterhouseCoopers L.L.P πρόσφερε σέ εταιρείες τήν στρατηγική της «πώληση ομολόγων καί προαιρετικών προθεσμιακών συναλλαγών» - όπως αυτήν που πουλούσε η Merrill-Lynch - που ενέχει ως «επενδυτικό» μέσο ξένους (ψευδό -)"συνεταίρους" δημιουργηθέντες απλώς γιά νά παρέχουν ψευδό-απώλεια εσόδων.

Μία άλλη μία από τίς μεγάλες πέντε λογιστικές εταιρείες απαιτεί από τό προσωπικό της νά «μαγειρεύουν» ένα νέο καταφύγιο φοροαπαλλαγής κάθε εβδομάδα.

Τό 1988, η Colgate εκποίησε ένα από τά υποκαταστήματά της πρός $952 εκατομμύρια, πραγματοποιώντας κέρδος $105 εκατομμυρίων. Τά ανώτερα διοικητικά στελέχη της έπρεπε νά βρουν «παραθυράκια» γιά νά μειώσουν ή νά εξαλείψουν τόν οφειλόμενο φόρο επί τού κέρδους. Η Merrill -Lynch (ML) ήρθε στήν διάσωση της μέ ένα σχέδιο που ούτε ακόμη καί οι μέτοχοι της δέν θά τό έπαιρναν χαμπάρι (!).  

[ Οι πολυεθνικές εταιρείες διεξάγουν εμπόριο σέ δεκάδες χώρες καί δανείζονται σέ όλα τά διαθέσιμα νομίσματα τών οποίων η αξία καί τά επιτόκια κυμαίνονται, έτσι προστατεύουν "τά στοιχήματα τους" ανταλλάσοντας τό μεγαλύτερο μέρος τών ξένων νομισμάτων γιά διεθνή ομόλογα καί χρεόγραφα, τά οποίοι παρέχουν φορολογικό όφελος πρός τίς εταιρείες. ]

Στις αρχές του 1988, ο M.Taylor (MT) τής ML άρχισε νά διευθετεί γιά τους πελάτες τους τίς μέ δόσεις πωλήσεις  ξένων νομισμάτων αντί μετρητών ή LIBOR * [LIBOR :διατραπεζικό προσφερόμενο ποσοστό Λονδίνου: τά τραπεζογραμμάτια είναι ένα οικονομικό εργαλείο που κυκλοφορεί στό εμπόριο διεθνώς γιά νά αντισταθμίσει τίς επιδράσεις τών αλλαγών τόκων καί επιτοκίων. ]

Τό σχέδιο τού MT ήταν πολύ απλό: Χ εταιρεία συγκροτεί μία συνεργασία μέ μία ξένη οντότητα Ζ - "ο φορολογικά ουδέτερος συνεργάτης" - σέ μία παράκτια ζώνη. Ο συνεργάτης τού Ζ "λαμβάνει" τήν μερίδα τού λέοντος τού αφορολόγητου εισοδήματος καί πηγαίνει σπίτι του, ενώ η εταιρεία Χ χρεώνεται στά «λογιστικά βιβλία» όλες τίς δαπάνες καί απώλειες συνεργασίας των. { ΑΔΕ: δέν επιτρέπεται σέ ουδεμία Ελληνική επιχείρηση νά έχει έναν παράκτιο ή Ελβετικό απόρρητο τραπεζικό λογαριασμό. }

Ο ξένος συνεργάτης τών M.Taylor καί J.Fields (οι πατέρες του σχεδίου τής ML) ήταν η Algemene Bank Nederland N.V ( μία ολλανδική τράπεζα που είχε $85 δισεκατομμύρια σέ περιουσιακά στοιχεία, απασχολώντας 29.000 υπαλλήλους σέ περίπού 950 γραφεία σέ 43 χώρες (!) ) μέ τίς θυγατρικές της, όπως ABN Trust Co., Curacao N.V, εδρεύουσες στίς ολλανδικές Αντίλλες, ήτοι ένας καθιερωμένος φορολογικός «παράδεισος φοροαπαλλαγής» που χρειαζότανε η ML.

Τό 1988 καί 1990, η Dan & Bradstreet Corp. - ο 160 ετών παροχεύς παγκόσμιου εμπορίου καί  υπηρεσιών πληροφόρησης οικονομικών - πούλησε δύο  υποκαταστήματα της μέ προ-φόρων κέρδος $836 εκατομμύρια. Τό 1988 καί τό 1992, η εταιρεία Brunswick πούλησε τρία εκ τών τμημάτων μέ προ-φόρων κέρδος $126 εκατομμύρια. Τό 1989, η ML πούλησε τήν Associates First Capital Corp. μέ προ-φόρων κέρδος $1,2 δισεκατομμύρια.

Τά ανωτέρω προ-φόρων κέρδη ανέρχονται σέ $3,4 δισεκατομμύρια, καί η δέ φορολόγηση των θά έπρεπε νά είναι $1,1 δισεκατομμύρια, αλλά χάρις στούς εξειδικευμένους φόρο-συμβούλους, η ελίτ πάσαρε τόν λογαριασμό της γιά τούς «μικρούς ανθρώπους».

Πώς ανταμείβονται οι απατεώνες καί οι χορηγοί τους;

Ο M.Taylor καί J.Fields έλαβαν εκατομμύρια από τον εργοδότη τους, τήν ML . Ο J.Fields μισθώθηκε από τό τμήμα Υπουργείου Οικονομικών ως επίκουρος νομοθετικός σύμβουλος φορολόγησης στό τμήμα «φορολογική πολιτική», τό 1992· καί τό 1993, έγινε ο αντιπρόεδρος τής Citibank! Κ. J.Kies – ο πρώην προϊστάμενος προσωπικού τής «Συντονισμένης Επιτροπής Φορολόγησης - είχε υποστηρίξει ότι "... δέν υπάρχει κανένα πρόβλημα φορολογικών καταφυγίων γιά τίς εταιρείες... " καί ανταμείφθηκε μέ τήν θέση τού διευθύνοντος συνεταίρου στήν PricewaterhouseCoopers - είναι η εταιρεία που προήγαγε τό καταφύγιο «Αφεντικό».

Πώς αισθάνονται οι πολιτικοί γιά τά εταιρικά φορολογικά καταφύγιά;

Ο Dick Armey, ηγέτης πλειοψηφίας Βουλής, αντέδρασε θυμωμένα σέ όλες τίς προτάσεις περί ανάγκης νομοθετικής προσοχής καί ερεύνης τών φορολογικών καταφυγίων, καί δήλωσε κατηγορηματικά : "Δεδομένου ότι ο φόρος είναι ένα πολύ μεγάλο μέρος των δαπανών (μίας εταιρείας), οτιδήποτε (?!) μπορούν νά κάνουν γιά νά ελαχιστοποιήσουν τό μερίδιο κόστούς τους θά ήταν μία νόμιμος ενέργεια..." Καί οι πολιτικοί γιά νά εξασφαλίσουν ότι οι χορηγοί τους (oi εταιρείες) δέν θά εκτίουν ποινή, στήν κατά ελαχίστου πιθανότητος νά ευρεθούν ένοχοι ληστείας τού κρατικού φορολογικού ταμείου, έχουν περάσει τήν νομοθεσία «Μακριά τά χέρια σας από τήν ελίτ» : [ Νόμος: Σύμφωνα μέ τόν κώδικα τής IR, τμήμα 6662a, ένας φορολογούμενος που ουσιωδώς αποκρύπτει τό πραγματικό μέγεθος εισοδήματος του οφείλει νά καταβάλει τόν οφειλόμενο φόρο συν μία ποινική ρήτρα 20% επί αυτού · αλλά τό τμήμα 6664c παραβλέπει τίς ποινικές ρήτρες όταν ο φορολογούμενος ενέργησε μέ βάση τό ειλικρινές πιστεύω του ότι είχε περισσότερο από 50% πιθανότητα ότι όταν αμφισβητείτο από τήν IRS, ένα δικαστήριο θά αποφάσιζε υπέρ αυτού. ]

Τό Hollywood λατρεύει τίς παράκτιες τράπεζες .

Καλώς ήλθατε στό Hollywood – τήν $30 δισεκατομμυρίων ανά έτος βιομηχανία κινηματογράφου -- όπου οι φόροι εισοδήματος είναι κατά ένα μεγάλο μέρος προαιρετικοί. Πρός τό τέλος δεκαετίας τού 1920, ή IRS ανάκτησε περισσότερα από $2 εκατομμύρια από τούς μεγαλουσιάνους καί τίς προσωπικότητες μυθοπλασίας.

Τό 1941, ο παραγωγός J.L.Lasky προσπάθησε νά μεταμφιέσει τό εισόδημά του $1 εκατομμυρίου ως " κέρδη κεφαλαίου", τά οποία φορολογούντο κατά ένα πολύ χαμηλότερο ποσοστό από αυτό τού εισοδήματος.

Στήν δεκαετία τού 1970, ο B.Kanter επινόησε ένα καταφύγιο γιά τά έργα κινηματογράφου - "συνεταιρισμοί επιχείρησης υπηρεσιών" - επιτρέποντας στούς ευκατάστατους επενδυτές γιά νά υλοποιούν τήν αύξηση τών φοροαπαλλαγών των έως καί 400%.

Στη δεκαετία τού 1980, δεκάδες αστέρων καί παραγωγοί τού Hollywood κατέληξαν νά οφείλουν στήν εφορία εκατοντάδες χιλιάδες δολαρίων σέ απλήρωτους φόρους γιά τίς ψευδό- επενδύσεις που είχαν κάνει σέ φορολογικούς παραδείσους.

"Batman" τών Warner Brothers απέφερε συνολικά περίπού $253 εκατομμύρια στό πρώτο έτος, αλλά η επιχείρηση δήλωσε ζημία $36 εκατομμυρίων.

“Coming to America” τής Paramount Pictures απέφερε συνολικά περισσότερα από $350 εκατομμύρια, αλλά η επιχείρηση δήλωσε ζημία $18 εκατομμυρίων.

Περιπτωσιολογική μελέτη Αρ.8 :

Ο Mario Kassar (MK) -- πρόεδρος τής Carolco Pictures Inc. μέ τίς μετοχές της στό N.Y Stock Echange -- κατόρθωσε νά καταθέσει $180 εκατομμύρια επιχειρηματικών κερδών του σέ διάφορους παρακτίους παραδείσους χωρίς νά έχει πληρώσει ένα δολάριο από αυτά σέ φόρους. Οι ταινίες που παρήγαγε - Rambo, Ο Εξολοθρευτής,... -- είχαν αποφέρει πάνω από $2 δισεκατομμύρια παγκοσμίως μέχρι τό 1993, καί όμως η επιχείρησή του παρουσίασε αλαμπή κέρδη. Τό ομοσπονδιακό ποσοστό φόρου εισοδήματος του Carolco ήταν: 3,7% γιά τό 1985, 6,8% γιά τό 1986, 0,7% γιά 1987.

Ο MK ήξερε ότι υπήρχαν χώρες όπού τό 1% εταιρικό φορολογικό ποσοστό δέν ήταν τίποτα εξωπραγματικό, καί επίσης φορολογικοί παράδεισοι - οι Μπαχάμες, οι Νήσοι Καίυμαν,... – οι οποίοι εγγυώντο προστασία από τήν IRS.

Τό 1986, η Pictures Carolco πούλησε 3,6 εκατομμύρια μετοχές στό χρηματιστήριο τής N.Y, μέ τό 80% τών μετοχών τής επιχείρησης νά ανήκει στήν C.I.B.V, (μία θυγατρική μέ έδρα της τίς ολλανδικές Αντίλλες), η οποία καί είσπραττε τό μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματος τής επιχείρησης ενώ οι δαπάνες χρεωνόντουσαν στήν επιχείρηση μέ έδρα της τίς ΗΠΑ.

Η C.I.B.V ανήκε στούς Kassar, Vajna, καί σέ δύο τραστ : Τό Τραστ Οικογένειας Kassar (ένα νομικό πρόσωπο τής Νήσου Τζέρσεϋ), καί Τό Τραστ Οικογένειας Mong (στό όνομα τού πεθερού τού Vajna καί μέ έδρα του τό πάντα ύποπτο Χόνγκ Κόνγκ (!) ) πρός όφελος τών μελών τής οικογένειας Vajna.

Αποτέλεσμα: Συνολικοί φόροι που πλήρωσαν στό αμερικανικό Υπουργείο Οικονομικών επί τών κερδών τους : μηδέν!

Γιά αυτό, ο Kassar καί ο συνεργάτης του μπορούσαν νά είναι πολύ γενναιόδωροι πρός τούς εαυτούς τους. Εκτός από τά ιδιόκτητα μέγαρα ισπανικού ρυθμού, τό 1989 Kassar πλήρωσε τόν εαυτόν του έναν μισθό $1,25 εκατομμυρίων, καί μοίρασε μέ τόν συνεργάτη του $150.000 γιά τά "μη-υπόλογα" έξοδα ταξιδιών (χαρτζιλίκι), καί $190.000 γιά " υπηρεσίες οικονομικού σχεδιασμού". Όταν Kassar παρευρέθηκε στό φεστιβάλ ταινιών Καννών γιά τό «Rambo» του, προτίμησε νά ξοδέψει $200.000 νοικιάζοντας ένα γιοτ παρά νά μείνει σέ ένα δωμάτιο ξενοδοχείου. Τό 1986, ο Κ. καί ο V. μίσθωσαν τόν Hoffman – τόν δικηγόρο τής επιχείρησης επί φορολογικών ζητημάτων -- ως Πρόεδρο καί κύριο διοικητικό στέλεχος, καί τόν Afman που μπορούσε νά τούς εξασφαλίσει μία σταθερή ροή δανείων από τήν Credit Lyonnai’s ενώ ο Hoffman θά θωράκιζε τά εκατομμύρια που απέφεραν τά έργα τους από τούς εφοριακούς. Αλλά ποιοι ήταν αυτοί οι τύποι;

Ο Hoffman ήταν ειδικός στόν σχεδιασμό δημιουργία σύνθετων δομών που επέτρεψαν στήν κλειστή λέσχη τού Hollywood νά αποφύγουν τίς φορολογικές υποχρεώσεις τους.

Τό 1979 σχεδίασε μία περίπλοκή μηχανορραφία γιά τόν παραγωγό τού Superman, A.Salkind, χρησιμοποιώντας φοροαπαλλογικά μέτρα τής Αγγλίας καί Αμερικής γιά νά συγκεντρώσει κεφάλαια υποσχόμενος στούς επενδυτές φορολογικά οφέλη γιά τά επενδυθέντα κεφαλαία τους. Τό προϊόν συναλλαγής χρησιμοποιήθηκε γιά τήν παραγωγή τών Superman II καί III, καί τής Supergirl τών οποίων τά κέρδη επλήρωσαν τό χρέος τού A.S μέ τήν Slavensbury’s Bank, N.V, γεγονός που ανακούφισε τόν Frans Afman ο οποίος είχε εγκρίνει τό δάνειο.

Οι Η καί Α σύντομα κανόνιζαν τά προγράμματα φοροαπαλλαγής γιά άλλους παραγωγούς, όπως τού Cannon Group.

Πρίν τό 1986, η Credit Lyonnais -- η αξιοσέβαστη Γαλλική τράπεζα – είχε αγοράσει τήν Slavensburg Τράπεζα καί ο Α. ήταν ο ανώτερος αντιπρόεδρος της εγκρίνοντας υψηλά δάνεια γιά τούς παραγωγούς τού Hollywood.

Μέ άφθονο χρήμα νά ρέει στήν εταιρεία, η Carolco αγόρασε τήν Video Entertainment, Inc., τήν Orbis Communication, Inc. καί τήν Hemdale Communications, Inc.

Ο Κ. εξαγόρασε τό σιναϊτικό μερίδιο τού V. καταλήγοντας νά έχει τό 62% τών μετοχών τής εταιρείας. Η εταιρεία δέν γνωστοποίησε τό ποσό συναλλαγής μεταξύ τού Κ. καί V., καί χάρις στήν περίπλοκη μεταφορά μετοχών καί περιουσιακών στοιχείων τής εταιρείας, στίς παράκτιες εταιρείες καί τά ξένα τραστ ο V. δέν πλήρωσε μία δραχμή γιά φόρους, μιάς καί μπορούσε νά δηλώσει ότι αυτά τά χρήματα δέν ήτανε φορολογήσιμα συμφωνά μέ τόν φορολογικό κώδικα. 

Τό 1991, ο απέφερε $490 εκ·, αλλά ο Κ. όδευε πρός χρεοκοπία ένεκα τής κακοδιαχείρισης της – όφειλε άνω τών $340 εκ·.

Καί φυσικά, αυτό σήμαινε ότι ήταν ώρα γιά ένα νέο οικονομικό «φενάκη» : ο Κ. καί ο Hoffman όρισαν ότι η Carolco θά αγόραζε 45 εκ. μετοχές τού Κ. αντί $13 ανά μετοχή γιά νά πληρώσει ο Κ. τό δημιουργηθέν χρέος του μέ τήν εξαγορά τού συνεταίρου του, Vajna.

Αλλά η μετοχή άξιζε $8 (!). Οι μέτοχοι, φυσικά, μήνησαν τόν Κ. καί τό Ανώτατο Δικαστήριο όρισε ότι : «…υπόθεση παράνομης κερδοσκοπίας…αθέτηση καταπιστευματικών καθηκόντων… Απαιτείται νά επαναπατρίσουμε ένα σημαντικό αριθμό μετοχών τής Carolco καί νά διαχειρίζονται από κάποιον που μπορούμε νά εμπιστευόμαστε (! ; ).» { ΑΔΕ: Κεφάλαια επενδυθέντα στό εξωτερικό επιτηρούνται από τούς κρατικούς ορκωτούς λογιστές…}

Ο Κ. όμως δέν μπορούσε νά επαναπατρίσει τά κατατεθέντα στήν C.I.N.V ( Netherland Antilles)  $163 εκ· του χωρίς νά ενοχοποιήσει τόν εαυτόν γιά φοροδιαφυγή, καί γι’ αυτό πούλησε τίς μετοχές του.

Η Credit Lyonnais άρχισε νά απαιτεί αποπληρωμή τών δανείων της τά οποία ανέρχονταν στά $188 εκ·. Ο Κ. επιτέλους άρχισε νά κάνει οικονομίες : απέλυσε 49 άτομα καί αρνήθηκε νά πληρώσει γιά τό γάλα (!) στίς καφετιέρες τού υπολοίπου προσωπικού του. Ταυτοχρόνως όμως, αποφάσισε ότι ο μισθός του θά έπρεπε νά’ αυξηθεί στά : $1,5 εκ· τό 1992, $1,7 εκ· τό 1993 καί $2 εκ. τό 1994. [ Γιά μία ακόμη φορά έχουμε τρανταχτή απόδειξη ότι η πλειοψηφία τών πλουσίων «γράφουν στα …» τούς «μικρούς» ανθρώπους. ] 

Τό 1993, η εταιρεία, καταθέτοντας στήν SEC, δήλωσε χρέος $207 εκ·, ενώ ταυτοχρόνως τά εκατομμύρια του στήν C.I.N.V αργοέσβηναν στά $30 εκ·. Αμέσως μετά τήν διαδικασία δήλωσης χρεοκοπίας, η εφορία διεκδίκησε $30 εκ· σέ οφειλουμένους φόρους. Τόν Σεπτ· τού 1996, τό δικαστήριο ενέκρινε έναν τελικό συμβιβασμό… γιά $6.3 εκ· (!).

Τόν Δεκ· τού 1995, η εφορία διεκδίκησε από τόν Vajna $41 εκ· γιά οφειλόμενους φόρους καί πρόστιμα του γιά τά έτη 1988 καί 1989, καί ο δέ Κ. έλαβε έναν λογαριασμό τής τάξεως τών $68.6 εκ·. Μόνο γιά τό έτος 1988, οι ελεγκτές τής εφορίας απεφάνθησαν ότι τό εισόδημα τού Κ. υπερέβαινε τά $30 εκ· -- κατά πολύ απέχων τών $26,000 που είχε δηλώσει ο Κ.

Τό 1996, απαγγέλθηκε κατηγορία στόν P.Hoffman γιά δύο περιπτώσεις φοροδιαφυγής. Αντί νά εισπράττει τόν πλήρη μισθό του, η Carolco τόν κατέθετε σ’ ένα λογαριασμό που διατηρούσε πρός όφελος του : ο Η. «δανειζότανε» χρήματα ως παρακαταθήκη (!) από τήν Carolco, χρησιμοποιώντας τόν προαναφερόμενο «ευκολία αποζημίωσης (!)» τραπεζικό λογαριασμό του – μέ απλά λόγια, οι αλχημείες τής ελίτ δέν έχουν τέλος.

Προγράμματα «παραταθεισών αποζημιώσεων» είναι ένα από τά μέσα μέ τά οποία οι υψηλών μισθών ειδήμονες φοροδιαφεύγουν. { ΑΔΕ: όλοι οι πολίτες μπορούν νά λάβουν ένα δάνειο πάνω από €2.000 ετησίως από έναν φίλο, έναν γνωστό, έναν εργοδότη τους ή έναν υπάλληλο τους μέ τήν προϋπόθεση ότι καταγράφεται σέ μία νόμιμη οικονομική επιχείρηση / ίδρυμα  μέσω τού οποίου θά γίνει τό ξεχρέωμα τού δανείου.

Οι ενεργοί πολιτικοί δέν έχουν τήν άδεια νά λάβουν οιαδήποτε δάνεια από  εταιρείες.

Δώρα καί χρήματά πάνω από $1.000 ετησίως που ανταλλάσσονται μεταξύ ατόμων πρώτου καί δεύτερου βαθμού συγγενείας είναι νόμιμα καί αφορολόγητα υπό τήν προϋπόθεση ότι αναφέρονται στήν ετήσια φορολογική τους δήλωση. }                                                                                                     

Ο «δάνεισε» τόν $400.000 γιά νά πληρώσει τούς δικηγόρους υπεράσπισης του γιά νά σιγουρευτεί ότι δέν θ’ αποκάλυπτε τά παράκτια οικονομικά προγράμματα τους. Ο Η. δικαιολόγησε τόν «ευκολία αποζημίωσης» τραπεζικό λογαριασμό του ως ένα μέσο ευελιξίας γιά τίς οικονομικές του συνδιαλλαγές, [ Νά μή ξεχνάμε ότι οι σωστές λέξεις κυβερνούν κράτη. ], καί ότι δέν συνέταξαν χρεωστικό γραμμάτιο διότι, «… ήμασταν φίλοι, εμπιστευόμασταν ο ένας τόν άλλον» -- καί εμείς, οι «μικροί άνθρωποι», συμφωνούμε διότι κατανοούμε ότι καί οι μαφιόζοι συνεργάζονται ως αδελφές ψυχές γιά τήν διεκπεραίωση τών παρανόμων δραστηριοτήτων τους.

Τόν Σεπτ· τού 1997, ο Η. ισχυρίστηκε ότι η παρατυπία οφείλετο στό λογιστήριο τής , καί ότι δέν εγνώριζε ότι η φορολογική του δήλωση τού 1990 ήτο ανακριβής. Αυτό μού θυμίζει τήν κατηγορηματική δήλωση τού σημερινού Αρχιεπισκόπου Ελλάδος σύμφωνα μέ τήν οποία δέν εγνώριζε γιά τά δρώμενα τής δικτατορίας τής χώρας του διότι ήτο απορροφημένος μέ τίς μελέτες του.

Αποτέλεσμα :οι ένορκοι πήραν τό μέρος τού Hoffman καί ο δέ Περιφερειακός Δικαστής ανακήρυξε τήν απόφαση τους κακοδικία. Ο Η. πλήρωσε πρόστιμο $5.000 σύν οφειλομένους φόρους γιά ν’ αποφύγει νέα δίκη.

Ο Kassar καί ο Vajna δέν υποχρεώθηκαν νά πληρώσουν φόρους γιά εισόδημα τους προερχόμενο από τό εξωτερικό καί αποφάσισαν νά ανανεώσουν τόν συνεταιρισμό τους.

Οι φορολογούμενοι χρηματοδοτούν τίς πτωχεύσεις τής ελίτ

Περιπτωσιολογική μελέτη Αρ. 9 :

Ο George B.Kaiser ανέλαβε τήν επιχείρηση τού πατέρα του, Kaiser-Francis Oil, μαζί μέ όλους όλους δέκα εργαζομένους της καί τήν εξέλιξε στήν μεγαλύτερη ιδιωτική επιχείρηση παραγωγής φωταερίου στήν πολιτεία τής Οκλαχόμας.

Από τό !979 έως τό 1982, όταν όλοι θέλανε μία δική τους πετρελαιοπηγή μέ τό βαρέλι νά είναι στά $40, ο Κ. έβγαλε εκατομμύρια πουλώντας στίς υψηλότερες τιμές τίς πετρεο- καί φωταερο- πηγές του. Αγόρασε τό 2.7% τής Bank Oklahoma Corp.

Οι τράπεζες τής Οκλαχόμα είχαν αποκτήσει αμύθητα περιουσιακά στοιχεία, δανείζοντας δισεκατομμύρια κατά τήν ραγδαία οικονομική ανάπτυξη, αλλά αργότερα κατέληξαν μέ βουνά από απλήρωτα χρέη υποστηριζόμενα από υποτιμημένα περιουσιακά στοιχεία. Η Bank of Oklahoma δέν είχε συμμετάσχει στήν τρέλα τού ανεγγύητου δανεισμού καί τό 1984 ξεκίνησε ένα όργιο αγορών αποκτώντας 9 τράπεζες στήν περιοχή τής Tulsa καί τήν Fidelity Bank N.A. στήν Oklahoma City τών οποίων τά λογιστικά βιβλία έσταζαν κόκκινο μελάνη από τά δάνεια τους πρός τόν τομέα ενέργειας. Τό δεύτερο τετράμηνο τού 1986, η τράπεζα ανακοίνωσε απώλεια $51. Ο Ομοσπονδιακός Οργανισμός Ασφάλισης Καταθέσεων (ΟΟΑΚ) τήν διέσωσε διοχετεύοντας την μέ $130 εκ· αντί τού 55% τών μετοχών της, καί επέτρεψε στό διοικητικό συμβούλιο νά διαχειριστεί τήν ανωτέρω εκχώρηση «νομής», άν καί αυτοί επέφεραν τήν τελευτή τής τράπεζας τους υφιστάμενοι τήν απώλεια τού μεγαλυτέρου επενδυμένου κεφαλαίου τους εις αυτήν.

Έως τό 1994, περί τά 12 έτη μετά τήν πρώτη πτώχευση, 162 τράπεζες καί ταμιευτήρια τής Οκλαχόμας είχαν κλείσει τίς πόρτες τους · αυτό δέ ήταν ένας οικονομικός όλεθρος που κόστισε τούς φορολογουμένους – οι οποίοι έσωσαν τούς καταθέτες ακουσίως – περισσότερα από $4 δις·.

Ο πρωτοφανής αριθμός χρεοκοπιών σήμανε τήν αρχή τού γλεντιού τών πτωματοφάγων. Ο Κ. άρπαξε τήν Seneca Oil Comp., Waterford Energy, Inc., καί τήν MGF Oil Corp. από τά δικαστήρια πτώχευσης. Ακριβώς όπως είχε πουλήσει εταιρείες πετρελαίου στίς υψηλότερες τιμές κατά τήν ραγδαία οικονομική ανάπτυξη, ο Κ. τίς αποκτούσε στίς χαμηλότερες δυνατές τιμές κατά τήν περίοδο πτωχεύσεων.

Πολλά εργοστάσια καί εταιρείες εξαφανίστηκαν πλήρως. Από τό 1982 έως τό 1988, εχάθηκαν 108.000 θέσεις εργασίας στήν Οκλαχόμα– κυρίως οι υψηλοαμοιβόμενες θέσεις στίς βιομηχανίες πετρελαιοπαραγωγής καί φωταερίου. Η αξία τής μέσης κατοικίας κατά 30% καί οι κάτοικοι τής Οκλαχόμας ελάμβαναν κατά μέσω όρο αμοιβές μειωμένες κατά 20%.

Παρ’ όλα αυτά, η Bank of Oklahoma – χάρις στίς εκχωρήσεις τού  ΟΟΑΚ – απέκτησε 2 ακόμη τράπεζες :μία στό Yukon καί τήν άλλη στό Norman. Τό 1989, ο ΟΟΑΚ ήταν έτοιμος νά παραδώσει τήν τράπεζα σέ ιδιωτικά χέρια, καί τελικά τήν διέθεσε στήν αγορά τό 1990. Ο Κ. που υπηρετούσε στήν διοικητική καί τού λογιστικού ελέγχου επιτροπή τής τράπεζας τήν αγόρασε αντί $61 εκ· τό 1991 – αναφερόμαστε στήν ίδια τράπεζα που οι φορολογούμενοι είχαν «αγοράσει» πρίν 4 έτη αντί $130 εκ· καί όταν άρχισε ν’ αποδίδει οι κρατικοί αντιπρόσωποι τήν δώρισαν στήν ελίτ.

Ο Κ. χωρίς αργοπορία δεσμεύτηκε νά χρηματοδοτήσει δυναμικά τήν επέκταση τών τοπικών επιχειρήσεων καί νά δάνεια καί κεφάλαια στούς Sooners συμπατριώτες του.

Από τό 1986 έως τό 1991, τό μέσο ετήσιο εισόδημα τού Κ. ήταν $860.000 αρνητικό. Γιά νά είμαστε δίκαιοι όμως πρέπει νά αναφέρουμε ότι τό 1989 πλήρωσε $2.688 τήν ομοσπονδιακή εφορία γιά φορολογήσιμο εισόδημα τών $11.699! Τό 1991 αγόρασε τήν τράπεζα καί δήλωσε στήν ομοσπονδιακή του φορολογική δήλωση συνολικό αρνητικό εισόδημα $2.328.639! [ Εάν έχετε συγκλονισθεί, είναι κατανοητό · αλλά εάν έχετε μπερδευτεί, παρακαλώ ξαναμελετήστε τίς μηχανορραφίες καί παραθυράκια που χρησιμοποιούν γιά ν’ αποφύγουν τίς φορολογικές τους υποχρεώσεις.]

Τό 1991, ο Κ. εισέπραξε ένα «δάνειο» -- τό οποίο η εφορία ορίζει ως εισόδημα μετοχικού μερίσματος – άνω τών $100 εκ· από μία οντότητα ονομαζόμενη GBK.

Στήν πραγματικότητα, η IRS τού έστειλε μία κοινοποίηση «ελλείψεως» γιά $48,6 εκ·, αλλά ο Κ. ισχυρίστηκε ότι είχε πληρώσει τόκους σ’ ένα δάνειο – τό ασύλληπτο ποσό τών $3,3 εκ· μόνο γιά τό 1991! Καί γιά νά προσβάλλουν περισσότερο τήν νοημοσύνη μας, η IRS κατάφερε νά τόν εξαναγκάσει νά πληρώσει περί τίς $15.000 γιά τά έτη 1989 έως τό 1991, άν καί η Υπηρεσία γνώριζε ότι θά έπαιρνε έναν μέσο φορολογούμενο 22.000 έτη, ή 22.000 εργαζομένους γιά ένα έτος, αποταμιεύοντας κάθε δραχμή τού ετησίου εισοδήματος του ώστε νά συγκεντρώσει τά $917 εκ· που ο κ.Κ. είχε κερδίσει από τήν «επένδυση» του στήν Bank ofOklahoma.

Τό 1992, τό όνομα τού Κ. συμπεριλήφθηκε στόν κατάλογο τού Forbes μέ τούς 400 πλουσιοτέρους Αμερικανούς, όπου καί έχει παραμείνει μιάς καί αξίζει πάνω από $1 δις·. Έως τό τέλος τού 1998, οι μετοχές τού Κ. μέ τήν BOK Χρηματοδοτική – η εταιρεία χαρτοφυλακίου  που ήταν η αποκλειστική μέτοχος τής τράπεζας – άξιζαν περί τά $917 εκ·, ήτοι 1.500% από τήν αρχική επένδυση τού Κ.

Καί ποία είναι αυτή η αγγελική οντότητα που τού «δάνεισε» $100 εκ·; GBK = George B.Kaiser:

μία ελέγχουσα/μητρική εταιρεία τής οποίας τό κύριο περιουσιακό στοιχείο ήταν η Kaiser-Francis Oil, καί τής οποίας ο πρόεδρος καί μοναδικός διευθύνων σύμβουλος ήταν ο κ.Κ.

Έκφρασε δέ τήν αγανάκτηση του όταν η IRS αμφισβήτησε τήν εντιμότητα σχετικά μέ τόν «δεσμό» του μέ τήν GBK. Δήλωσε ότι δέν ήταν σέ θέση νά τούς παρουσιάσει τά εταιρικά πρακτικά διότι : «Είμαι ο μοναδικός διευθυντής καί εκτελώ όλες τίς συνεδριάσεις στήν μπανιέρα μου. Δέν κρατώ πρακτικά γιατί τό μελάνι τρέχει…» Ακριβώς αυτός είναι ο σεβασμός τόν οποίον τρέφουν γιά τήν IRS · καί αυτό που είναι ανησυχητικό είναι ότι τούς παίρνει νά είναι καί εξυπνάκηδες μιάς καί είναι πιό ισχυροί από τήν IRS καί τούς εκπροσώπους μας. [ Εάν μάς εκπροσωπούσε μία δημοκρατική κυβέρνηση θά τόν είχαμε νά καθαρίζει «μπανιέρες» σέ υψηλής ασφάλειας φυλακή. Αλλά έως ότου αφυπνιστούμε, η εποποιία τής ελίτ θά συνεχίζεται. ]

Επιτράπει στόν Κ. νά αφαιρέσει από τόν οφειλόμενο φόρο του τά $3,3 εκ· τά οποία είχε πληρώσει ως «τόκους» στήν GBK, δηλ. στόν εαυτό του.

Τοιουτοτρόπως, η ελίτ δανείζουν τούς εαυτούς τους καί κατόπιν αφαιρούν τόν τόκο που είχαν χρεώσει τούς εαυτούς τους.

Η GBK Corp. έπρεπε επίσης νά παρουσιάσει απώλειες ή ζημίες γιά νά αποφύγει τίς φορολογικές της υποχρεώσεις. Από τό 1986 έως τό 1992, κατέθετε φορολογικές δηλώσεις παρουσιάζοντας απώλειες τίς τάξεως τών $0,5/ έτος. Οι απώλειες αποδίδονταν στίς χρεοκοπημένες MGF Oil καί  Waterford Energy (WE) τίς είχε αγοράσει κατά τήν διάρκεια τών πτωχεύσεων. Όταν η WE κατέληξε στό δικαστήριο πτώχευσης τό 1990, είχε περί τά $7 εκ· σέ περιουσιακά στοιχεία, αλλά επίσης απώλειες αξίας $151 εκ· οι οποίες κατέληξαν ως φοροαπαλλαγές γιά τήν GBK Corp. τήν δεκαετία τού 1990. 

Αποτέλεσμα :Τό 1992, ο Κ. απάλειψε $40 εκ· κέρδη τής διότι η είχε απώλειες εκατομμυρίων στήν δεκαετία τού 1980, καί θά συνεχίσει νά χρησιμοποιεί τίς απομένουσες απώλειες έως τό 2005.

Οπότε τό νόμιμο παραθυράκι έχει ως ακολούθως :μία κερδοφόρες εταιρεία Α αγοράζει μία χρεοκοπημένη εταιρεία Β ώστε νά παρουσιάζει απώλειες στά χαρτιά καί τά κέρδη της νά παραμένουν αφορολόγητα.

Υπερχρέωση διανομής ενέργειας :

Ο G.K. είχε μία φορά καυχηθεί στό ότι : «Τό φωταέριο είναι τό μόνο αγαθό από τό οποίο μπορείς νομίμως νά κλέψεις.» Τι εννοούσε μ’ αυτή τήν δήλωση του; Λοιπόν, πρόκειται νά ασχοληθούμε μέ τήν αποκαλυπτική υπόθεση κατά τήν οποία ένας αυτό-αποκαλούμενος κλέφτης μηνύει έναν άλλο κλέφτη.

Ο R.A.Fund, ως πρόεδρος τής Fund Exploration, Inc., .,(FE)  κατασκεύασε τό Fund Exploration, Inc., -- ένα δίκτυο διανομής φωταερίου στό κέρας τής Οκλαχόμα. H (FE) είχε επισωρεύσει χρέη άνω τών $700 εκ· τά οποία δέν εξόφλησε λόγω τής ραγδαίας οικονομικής ύφεσης τής δεκαετίας 1980. Τό 1985,η Chemical Bank κατάσχεσε τήν εταιρεία του, τήν αναδιοργάνωσε καί τήν μετονόμασε Waterford Energy.

Αλλά ο F. είχε στήσει μία ραδιουργία μέ τήν οποία μυστικώς υπερχρέωνε τούς ιδιοκτήτες τών πηγών γιά τήν μεταφορά τού φωταερίου. Όταν έπαψε νά έχει τόν έλεγχο… εξαπατάτο καί ο ίδιος, οπότε εμήνυσε (!!!) τήν W.E. τό 1988. Ο Kaiser, ο νέος ιδιοκτήτης, ισχυρίστηκε ότι κατέστη γνώστης τής απάτης όταν δύο άλλοι ιδιοκτήτες τών είχαν μηνύσει, καί μέ τούς οποίους είχε συμβιβαστεί εξώδικα πρός $25.000 καί τήν υπόσχεση ότι δέν θά απεκάλυπταν τά αίτια καί τούς όρους τού συμβιβασμού. { ΑΔΕ: Ουδείς ο οποίος συμμετέχει σέ μία παράνομη δραστηριότητα, ή προκαλεί φυσική ή ψυχολογική ζημία αποζημιώνει τό θύμα/-τά υπό τόν ορό τής μη-κοινοποίησης τής αλήθειας. }  

Τό 1995, 1.300 ιδιοκτήτες κατέφηγαν στά δικαστήρια διεκδικώντας $35 εκ· από τήν W.E καί K.F., μιάς καί η K.F. Oil συνέχιζε νά τούς υπερχρεώνει καί μετά τόν συμβιβασμό τού Κ. μέ τούς προαναφερθέντες δύο ιδιοκτήτες. Μετά από δύο έτη δικαστικού αγώνος, οι ιδιοκτήτες δέν έχουν κατορθώσει νά υποχρεώσουν τούς ληστές νά λογοδοτήσουν στήν δικαιοσύνη. { ΑΔΕ: διαβάστε à τό επιτρεπόμενο χρονικό διάστημα για νά κρίνει μία υπόθεση, καί η πιθανή κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων  για τήν αποτροπή πιθανότητας εκπατρισμού των. } Αλλά η K.F Oil από ανέκαθεν ελήστευε τούς ιδιοκτήτες πηγών :όταν η τιμή τού φωταερίου ήτο $3,50/ 1.000 κυβικά πόδια, ο Κ. τούς έδιδε 16-22¢ αντί τού νομίμου 44¢, μιάς καί ο ιδιοκτήτης πηγών δικαιούται τό 1/8 τής πώλησης τού φωταερίου.

Ο δικηγόρος τους, R.Allen, εξόδεψε εκατοντάδες ώρες ώστε νά μπορέσει νά διαλευκάνει τούς μηχανισμούς τής αυτοκρατορίας τού Κ., μελετώντας έγραφα ενοικιαστηρίων καί πωλήσεων, καί πληρωμές ιδιοκτητών ενεργειακών πηγών. Ο R.A υπήρξε πολύ διαφωτιστικός : « Ο Κ. κατέχει μερικά κτίρια… υπάρχουν (σέ αυτά) 500 επιχειρήσεις, οργανισμοί καί νομικά πρόσωπα…αυτοί δέ στούς οποίους παρέδωσε τίς ένορκες καταθέσεις μπορεί νά ήταν αντιπρόεδροι 20 διαφορετικών εταιρειών ιδιοκτησία τού Κ.»

Η Texas Southwest Gas Corp. αγοράζει φωταέριο από τήν K.F. Oil μέ τιμή κατά πολύ χαμηλότερη αυτής τής αγοράς, καί κατόπιν τό μεταπωλεί στήν αγορά. Η διαφορά τών δύο τιμών καταλήγει στήν τσέπη τού Κ. Ο  R.A είπε, «… παραδέχονται ότι πουλάνε στούς εαυτούς τους. Λένε δέ, ‘ Μπορούμε νά παρακάμψουμε τόν νόμο καί τό κάνουμε.’»

Τό 1998, τό Αστικό Εφετείο δέν επέτρεψε στούς πελάτες τού R.A νά καταθέσουν ομαδική μήνυση, τό οποίο σήμαινε ότι ο καθένας από αυτούς θά έπρεπε νά πληρώσει περί τά

$20.000 τόν δικηγόρο του, ελπίζοντας νά εισπράξει περί τίς $10.000. { ΑΔΕ: τό κράτος είναι υποχρεωμένο νά μηνύσει τόν ληστή επιχειρηματία εξ ονόματος τού θύματός/-των του όταν τό θύμα δέν γνωρίζει τά δικαιώματα του ή είναι οικονομικά ανίκανος. }

Τό χρήμα νομοθετεί :

Τό 1993, τό νομοθετικό σώμα τής Οκλαχόμα ενέκρινε τό «Πρόγραμμα Ποιοτικής Εργασίας» τό οποίο επέτρεπε στόν κυβερνήτη της νά καλύπτει (μέ τά χρήματα τών φορολογουμένων) τό 5% τού μισθού τών νεοδημιουργηθέντων εργασιών έως τά 10 έτη. Οι μεγαλο-επιχειρήσεις τού

Fortune 500 – Boeing, AT & T, Amoco Corp, etc – δεχτήκαν αμέσως αυτό τό δώρο. Έξι έτη μετά τής εφαρμογής του, τό κατά μέσο όρο εισόδημα παρέμεινε τό χαμηλότερο στήν ΗΠΑ.  

Τό 1995, ο Κ. άσκησε πίεση στό νομοθετικό σώμα τής Οκλαχόμα γιά νά ψηφίσουν ένα νόμο ο οποίος θά έθετε ως ανώτερο χρηματικό όριο αποζημίωσης γιά ποινικές ζημίες τό ποσό τών $100.000. Ενώ τό νομοθετικό σώμα ορρωδούσε, ο Κ. συγκέντρωσε $2 εκ· γιά νά περάσει τήν αναθεώρηση αστικών αδικημάτων μέ μυστική ψηφοφορία. Ο κυβερνήτης F.Keating απείλησε νά προβάλλει αρνησικυρία γιά ένα τραπεζικό νόμο εάν ο νόμος τού φίλου του δέν εψηφίζετο.

Τό νομοθετικό σώμα υπέκυψε στήν πίεση. ΑΔΕ : θά είχαν αναγκαστεί νά παραιτηθούν, καί θά είχαν δικαστεί. }. Κατόπιν αυτού ο κυβερνήτης απαίτησε καί επέβαλε «Νόμοι περί τού δικαιώματος στήν εργασία.» οι οποίοι περιορίζουν τά δικαιώματα καί δραστηριότητες τών συνδικάτων, καί αναθεωρούν τό κρατικό πρόγραμμα αποζημίωσης εργαζομένων.

Ο πετρελαιοπαραγωγός πιστεύει ότι πρόσφερε μεγάλη υπηρεσία στήν πολιτεία του, δηλώνοντας ότι :  « Τό αστικό ποινικό δίκαιο τών ΗΠΑ μοιραία ελαττωματικό.» Καί συμφωνούμε μαζί του · καί θά προσθέσουμε ότι όλο τό σύστημα διακυβέρνησης δέν έχει καμμία σχέση μέ τήν δημοκρατία.

Αποτέλεσμα : Τό 1999, ο κυβερνήτης απαίτησε μία επειγούσης ανάγκης συνεδρίαση τού νομοθετικού σώματος ώστε νά επιληφθούν τήν δεινοπάθεια τών παραγωγών ενέργειας τής πολιτείας τους, ενώ η τράπεζα τού Κ. είχε υψηλότατα κέρδη αγοράζοντας άλλες τράπεζες, ακίνητα κλπ. Όπως ακριβώς καί στήν Ελλάδα όπου οι τράπεζες έχουν από 400% έως καί 1.500% κέρδος ενώ οι πολίτες εισπράττουν μισθούς καί συντάξεις χαμηλότερους τού κόστους επιβίωσης.

Φορολογικός «παράδεισος», μεταφορά τιμολόγησης, γδύσιμο μερισμάτων, Ε&Α

Φορολογικοί παράδεισοι :

Η Seagate Technology, Inc. (STI), μέ έδρα τήν Scotts Valley, California, ιδρύθηκε τό 1979 από τόν Alan Shugart. Κατασκεύασε τόν πρώτο σκληρό δίσκο 5.25 ιντσών.

Τό 1982, ο αντιπρόεδρος επιχειρήσεων της, David Mitchel, περιόδευσε τίς χώρες τού Ειρηνικού πρός αναζήτηση νέων, πιό φθηνών πηγών πρώτων υλών καί ένα φιλικό μέρος γιά νά εγκαταστήσει τό επιχειρησιακό κέντρο αγορών τής STI.

Η κυβέρνηση τής Σιγκαπούρης τής εγγυήθηκε φθηνό, ασυνδικάλιστο εργατικό δυναμικό καί αρκετές φοροαπαλλαγές. Καί έτσι ίδρυσαν τήν ανώνυμη εταιρεία Seagate Singapore τόν Ιούλιο τού 1982.

Η βιομηχανική δραστηριότητα τής  επεκτάθηκε στήν Μαλαισία, Ταϊλάνδη, Ιρλανδία, Μεξικό καί Κίνα – χώρες μέλη τής νέας οικονομίας, ήτοι προσφέρουν φοροαπαλλαγές σέ ξένες εταιρείες.

Μετάφραση : συσσωρευτικά αδιανέμητα κέρδη τών υποκαταστημάτων τής Α.Ασίας STI συσσώρευσαν $1,634 δις· τόν Ιούλιο τού 1999 τά οποία ήταν αφορολόγητα μιάς καί προέρχονταν από «ξένες» επιχειρήσεις. Εάν αυτά τά χρήματα είχαν επαναπατριστεί, οι φορολογούμενοι θά είχαν πρός επένδυση άνω τών $585 εκ· από τήν STI μόνο γιά τό 1999.

Μερικά παραδείγματα φοροαπαλλαγών προσφερομένων στίς νεοϊδρυθέντες ξένες επιχειρήσεις :από τήν Ινδονησία 12 έτη, τήν Οικονομική Ζώνη Φιλιππίνων 8 έτη, τήν Μαλαισία 10 έτη σύν αφορολόγητα εισαγόμενα καί απεριόριστο αριθμό θεωρηθέντων διαβατηρίων γιά ξένο εξειδικευμένο προσωπικό γιά τίς επιχειρήσεις τους.

Τό 1999, είχε κέρδη $1,2 εκ· από εισόδημα $6,8 εκ· καί πλήρωσε $20 εκ· γιά φόρους στήν ομοσπονδιακή κυβέρνηση – αναλογικά κάτω τού 2%.

Στόν σημερινό μας κόσμο τής «εταιρικής πρόνοιας», οι εταιρείες μεταφέρουν τίς βιομηχανικές τους εγκαταστάσεις σέ παράκτιες χώρες, απολαμβάνοντας φοροαπαλλαγές μέ ανταλλαγή τήν δημιουργία νέων θέσεων εργασίας στίς φιλοξενούντες χώρες ενώ ο παγκόσμιος μέσος φορολογούμενος πληρώνει τήν διαφορά καί αρκετοί υφίστανται τήν απώλεια εισοδήματος των.

Παράδειγμα : η STI τής Σιγκαπούρης μετέφερε αεροπορικώς τό νέο-προσλαμβανόμενο προσωπικό της στά παραγωγικά κέντρα της στήν Καλιφόρνια, όπου εμάθαιναν τίς τεχνικές από τούς Αμερικανούς τεχνικούς οι οποίοι έχαναν τίς θέσεις τους τήν στιγμή που οι Ασιάτες έφευγαν από τήν ΗΠΑ.

Καί μιάς καί η STI πονούσε γιά τό εν Αμερική προσωπικό της, κατέθεσε μία αίτηση εκ μέρους των γιά «Βοήθεια Εμπορικής Προσαρμογής» :ένα ομοσπονδιακό πρόγραμμα (πληρωμένο από τούς φορολογουμένους) τό οποίο παρέχει παρατεταμένα επιδόματα ανεργίας καί εκπαίδευση γιά εργαζομένους που χάνουν τήν εργασία του λόγω εισαχθέντων αγαθών.

[ Ο μέσος εργαζόμενος στίς Δυτικές κοινωνίες έχει παγιδευτεί στήν κοινωνικό-οικονομική πραγματικότητα τής απώλειας · είναι σάν τόν αθώο καταδικασμένο εις θάνατο ο οποίος εξαναγκάζετε νά πληρώνει τά δικαστικά έξοδα τής δίκης του, τίς απολαβές τού εκτελεστή του καί τό σχοινί από όπου θά κρέμεται τό πτώμα του. ]

Μεταφορά τιμολόγησης :

Άνω τού 72% τών κερδών 460 εταιρειών τού Fortune 500 βγαίνουν σέ χώρες μέ «φορολογικούς παραδείσους». Αυτό τό εισόδημα δέν φορολογείται από τίς ΗΠΑ εκτός εάν σταλεί στήν μητρική εταιρεία του που έχει έδρα της στίς ΗΠΑ, ενώ ένας Αμερικανός φορολογείται καί επί τού προερχομένου από ξένες πηγές εισοδήματος του.

Μία εκ τών μεθόδων διά τής οποίας καταθέτουν σέ Αμερικάνικες τράπεζες τά κέρδη τών θυγατρικών εταιρειών τους είναι αυτή τής «μεταφοράς τιμολόγησης» :η θυγατρική υπερχρεώνει τήν μητρική εταιρεία εν Αμερική γιά όλα τά εισαχθέντα από αυτήν αγαθά.

Γιά τά έτη 1983-1988, η εφορία έστειλε στήν STI μία «Ανακοίνωση Έλλειψης» γιά $191, κατηγορώντας την γιά μεταφορά τιμολόγησης καί μετατόπιση εξόδων τών παραγωγικών της μονάδων εν Αμερική στίς εν αλλοδαπή θυγατρικές της.

[ Η IRS έχει έως τώρα, κατ’ ανώτατο όριο, 1% επιτυχία ανάκτησης φόρων από εταιρείες ένεκα τών παραθύρων τά οποία καθιστούν τήν αποφυγή φόρων νόμιμη, καί χάρις στούς παράχθιους φορολογικούς παραδείσους που ορίζουν τήν φοροδιαφυγή ως δικαίωμα τής κάθε εταιρείας στήν σημερινή ελεύθερη αγορά. ]

Γδύσιμο μερισμάτων :

Τό 1992, η Compaq Computer Corporations (CCC) αγόρασε μετοχές τής εν Ολλανδία Royal Dutch Petroleum Comp. από τό χρηματιστήριο τής Νέας Υόρκης. Η CCC κράτησε τίς μετοχές όσο χρειαζότανε για νά χαρακτηριστούν ως μερίσματα καί τίς πούλησε μέ ζημία…Τό παραμύθι τού προγράμματος «φοροαπαλλαγή από τό γδύσιμο μερισμάτων» -- αρκετά εξειδικευμένο γιά τό αναλύσουμε – στήνεται από τό χρηματιστήριο τής Νέας Υόρκης.

Η ουσία πάντως είναι ότι μία Αμερικάνικη εταιρεία, όπως η CCC γιά νά γλυτώσει δεκάδες εκατομμύρια φόρων επιλέγει νά πληρώσει μία άλλη χώρα, όπως τήν Ολλανδία, ολίγα εκατομμύρια.

Γιά μία ακόμη φορά :ο όρος πολυεθνική σημαίνει ότι δέν δίνει μία δεκάρα γιά τούς πολίτες τού κόσμου μας.

Τό 1996, η IRS έστειλε στήν μία «Ανακοίνωση Έλλειψης» γιά οφειλομένους φόρους $76 εκ· γιά τά έτη 1991-2, κατηγορώντας την ότι η θυγατρική της Compaq Asia Ltd είχε υπερχρεώσει τήν CCC περίπου $214 εκ·.

Αποτέλεσμα :η CCC δέν πλήρωσε μία δεκάρα.

Ε&Α, Έρευνα καί Ανάπτυξη :

Βασικά, οι εταιρείες μπορούν νά δηλώσουν έξοδα Ε&Α ακόμη καί όταν δέν υπάρχουν.

Ο A.Shugart, ανώτατο στέλεχος τής Seagate, κατέθεσε ότι : « Ε&Α… έχει καταλήξει σέ μία ακυρολογία, … δέν έχουμε κανένα τμήμα ερεύνης…» -- τουλάχιστον στά εν Αμερική κέντρα τους. Αλλά η εφορία δέν μπορεί νά ερευνήσει τήν κάθε Αμερικάνικη εταιρεία καί κυρίως τίς θυγατρικές τους.

Άτυποι προμηθευτές: Ακόμη καί οι προαγωγοί περιφρονούν τό κράτος.

Η εφορία ορίζει ως «άτυπους προμηθευτές» τούς αυτοαπασχολούμενους που ανταμείβονται μέ μετρητά – όπως, οι οδηγοί ταξί, υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι, … -- δηλώνοντας περί τό 19% τού εισοδήματος τους. à { ΑΔΕ : ηλεκτρονικές κάρτες καί άλλα μέσα ταυτότητας... }

Τό μεγαλύτερο ποσοστό απωλειών φόρων προέρχεται από τό 32% τών αδήλωτων εισοδημάτων επιχειρήσεων που λειτουργούν ως άτυποι προμηθευτές. Επίσης δέ, η πλειοψηφία τών πολιτών αγνοεί τήν παράνομη οικονομική δραστηριότητα προερχόμενη από τήν διακίνηση ναρκωτικών, τοκογλυφία, παράνομη πορνεία, τόν τζόγο, καί τήν πορνογραφία που ανέρχεται άνω τών $300 εκ·/έτος. ]

Περιπτωσιολογική μελέτη Αρ.10 :

Ο Joe Conforte (J.C), προαγωγός από τήν δεκαετία τού 1950, απέφυγε τήν καταβολή εκατομμυρίων σέ οφειλομένους φόρους γιά δεκαετίες χρησιμοποιώντας Ελβετικούς τραπεζικούς λογαριασμούς, ξένα νομικά πρόσωπα, εταιρείες μαϊμού καί διεφθαρμένους πολιτικούς.

Τά πολυάριθμα ταμεία μετρητών γέμιζαν χάρις στίς επαγγελματίες τού έρωτα που μετέρχονταν τό επάγγελμα τους γιά αστέρες τού κινηματογράφου, πολιτικούς καί γιά τόν μέσο Αμερικανό που φαντασιοκοπούσε έκσταση στούς λειτουργικούς χώρους τού παγκοσμίου φήμης πορνείο Mustang Ranch. Τό ράντσο ικανοποιούσε τίς ορέξεις 200.000 πελατών ανά έτος γιά 20 χρόνια, εισπράττοντας άνω τού $1 δις· κυρίως σέ μετρητά.

Έως τό 1971 η πορνεία ήτο παράνομη καί οπότε ο J.C λειτουργούσε λαδώνοντας τοπικούς αξιωματούχους καί μετακινώντας τό κινητό του πορνείο περί τής 500 γιάρδες έως τήν πλησιέστερη κομητεία τής Νεβάδα εάν τυχόν κάποιος αξιωματούχος απέρριπτε τά τυλιγμένα μέ δολάρια πούρα του.{ ΑΔΕ: Ένας δήμος, ή ένα νομαρχιακό διαμέρισμα, είναι απαλλάξημος από έναν ορισμένο κρατικό καί φορολογικό νόμο (-ους)  μόνο σέ περιπτώσεις "μοναδικότητας" – όπως, περιοχή υπό ανάπτυξη ή που έχει υποστεί μεγάλη καταστροφή κτλ.}

Τό 1959 ευρέθη ένοχος εκβιαστικής απόσπασης χρημάτων καί κατόπιν καταδικάστηκε σέ 22 φυλάκιση γιά απόπειρα εκβιασμού τού «ανακατωσούρη», μή συνεργάσιμου Περιφερειακού Εισαγγελέως Ragio – ο σημερινός εκπρόσωπος πλειοψηφίας Γερουσίας τής Νεβάδα – σκηνοθετώντας ένα ραντεβού μέ μία ανήλικη κοπέλα. à { ΑΔΕ: η πρακτική εκβιασμού ενός υψηλού κρατικού υπαλλήλου, ή ό εκβιασμός ενός κρατικού υπαλλήλου επιφέρει τήν ελάχιστη 20ή ποινή φυλάκισης καί τήν κατάσχεση όλων τών περιουσιακών του στοιχείων... }

Αλλά, ασφαλώς, επέστρεψε δριμύτερος στίς επιχειρηματικές του δραστηριότητες ενώ η IRS διεκδικούσε τό μερίδιο τής από τά κέρδη του – αγνοώντας τήν παράνομη πηγή εισοδήματος του βασιζόμενη σέ απόφαση τού Ανωτάτου Δικαστηρίου τό 1923 που αφορούσε τίς εισπράξεις ενός λαθρεμπόρου οινοπνευματωδών. à { ΑΔΕ: η κρατική πολιτική είναι βασισμένη πρώτα απ' όλα στήν ηθική -- τά χρήματά δέν είναι η προτεραιότητα σέ μία εκπολιτισμένη κοινωνία. }

Τό 1963, έκανε 2 χρόνια σέ ομοσπονδιακή φυλακή γιά φοροδιαφυγή. Τό 1967, αγόρασε τό ράντζο Mustang πληρώνοντας «Πρόστιμα Διατάραξης» (ορισμός που καταμαρτυρεί τό μεγαλείο υποκρισίας τού Δυτικού πολιτισμού) στήν κομητεία Storey τής Νεβάδα γιά παράνομη λειτουργία πορνείου έως τήν νομιμοποίηση αυτών τό 1971.

Η επιχείρηση του δέν παρακρατούσε φόρους – ως όφειλε εκ μέρους τού κράτους – από τό εισόδημα τού προσωπικού του, ισχυριζόμενος ότι οι κοπέλες του ήτο ελεύθερες επαγγελματίες (!)

Οι εταιρείες στόν κατάλογο τού Fortune 500 έχουν ακολουθήσει τό παράδειγμα τού προαγωγού, κοστίζοντας στούς Αμερικάνους δισεκατομμύρια σέ δημόσια καί ιδιωτική ασφάλεια υγείας, εισπράξεις τού ΙΚΑ καί σέ αμοιβές υπερορίας. Καί πρός απόδειξη προτεραιοτήτων τού καπιταλισμού, οι ιδιοκτήτες υπηρεσιών παροχής διασκέδασης ενηλίκων καταθέτουν αιτήσεις γιά επιστροφή κρατήσεων εργαζομένων τους καί τίς εισπράττουν. ]

Ο J.C έκαιγε συστηματικά τά λογιστικά βιβλία τής επιχειρήσεως του. Τό δικαστήριο τόν καταδίκασε σέ 5ή φυλάκιση καί τόν τιμώρησε μέ τό πρόστιμο τών $10.000 !!!

Τό ‘σκασε από τήν χώρα του καί άνοιξε έναν λογαριασμό μέ τήν Discount Bank and Trust τής Γενεύης όπου έρεαν τά κέρδη τού μπορδέλου του. à { ΑΔΕ: μία επιχείρηση  τής οποίας ο ιδιοκτήτης έχει βρεθεί ένοχος τής εκ προμελέτης φορολογικής διαφυγής , καί καταδικαστεί σέ φυλάκιση άνω τού ενός έτους: α)- παραδίδεται στούς υπαλλήλους της που πληρώνουν τό χρέος καί τήν αξία της από τά μηνιαία κέρδη της, ή β)- τό κράτος λειτουργεί αυτή έως ότου βρεθεί ο καταρτισμένος αγοραστής, πρόθυμος νά πληρώσει τήν πραγματική αξία της, ή γ)-  δημοπρατείται, αλλά μόνο στήν πραγματική της αξία , καί δ)- στόν ιδιοκτήτη της δέν θά εκδοθεί ποτέ πάλι οιανδήποτε επιχειρησιακή άδεια, ε)- ο υπεύθυνος λογιστής θά δικαστεί, καί εάν βρεθεί υπεύθυνος…, η άδεια του  θά ανακληθεί. } 

Τό 1983, κατέθεσε κατά τού διεφθαρμένου Περιφερειακού Δικαστή H.Claiborne – ο πρώτος εν ενεργεία ομοσπονδιακός δικαστής που ευρέθη ένοχος κακουργημάτων – αποδοχή δωροδοκιών καί φοροδιαφυγή. Ο δέ J.C εκτίησε  15μηνη φυλάκιση αντί τής οφειλουμένης 5ετούς.

Τό 1985, η Strong Point Inc. ανήγγειλε τήν πρόθεση της νά αγοράσει τό Mustang Ranch αντί $18 εκ·, εκτοξεύοντας έτσι χρηματιστηριακή αξία τής μετοχής τού οίκου ανοχής από τά  $0.25 στά $3.25, ενώ ταυτοχρόνως ο J.C συνέχιζε νά οφείλει στήν εφορία $12 εκ· γιά αναδρομικούς φόρους καί πρόστιμα.

Τό 1990, η IRS κατάσχεσε τό M.R, μέ τήν αρχική πρόθεση νά διευθύνει η ιδία ώστε νά εισπράξει τούς οφειλουμένους φόρους. Τά ΜΜΕ παρουσίασαν αυτό τό πρόγραμμα τής εφορίας σάν ένα ανέκδοτο… καί έτσι η IRS υποχρεώθηκε νά εκπλειστηριάσει τό κερδοφόρο «ράντζο».

Μόνο ένας (!) πλειοδότης εμφανίστηκε (ο πρόεδρος τής AGE Corp. καί πρώην Σερίφης τού νομού Storey) ο οποίος τό αγόρασε γιά τό σκανδαλώδες πόσο τών $1,5. Συνολικά, η IRS συγκέντρωσε $2 εκ· από τόν πλειστηριασμό, που σημαίνει ότι είχε $9 εκ· οικονομική ζημία.

Καί ποίος ήτο ο μυστήριος νέος ιδιοκτήτης τού οίκου ανοχής; Ουδείς, διότι δέν υπήρξε νέος ιδιοκτήτης. Ο J.C τόν έκλεψε από τήν IRS χρησιμοποιώντας ως βιτρίνα τήν ανώνυμη εταιρεία του AGE Corp., καί κατόπιν τήν θυγατρική της AGE Enterprises, Inc., γιά νά τήν διευθύνει.

Οπότε ο J.C, φορτωμένος μέ φορολογικά χρέη αξίας δεκάδων εκατομμυρίων, μπόρεσε νά επιστρέψει καί νά διευθύνει τήν επιχείρηση του, καί νά απολαμβάνει τήν Mercedes καί Ferrari του καί νά πειθαναγκάζει τίς κοπέλες του νά ψηφίζουν υπέρ τού «ανθρώπου» του. à { ΑΔΕ: ο εργοδότης που παρεμβαίνει στήν/ εκβιάζει τήν επιλογή συγκεκριμένων  τοπικών ή κρατικών αντιπροσώπων από τούς υπαλλήλων του καταδικάζεται σέ φυλάκιση άνω τά 20 έτη. }

Τό 1991, προσέφερε τιμής ένεκεν μία 24ορη ερωτική συνάντηση μέ τίς καλλονές τού ράντζου στά Αμερικανικά στρατεύματα που επέστρεφαν από τίς μάχες τής «Καταιγίδα  Ερήμου».

Πιστεύεται ότι οι αυτοαπασχολούμενες, ελεύθερες επαγγελματίες κοπέλες πληρώθηκαν από τόν γενναιόδωρο κ. J.C γιά τίς υπηρεσίες τους; Γι’ αυτόν πάντως ο πατριωτισμός δέν συμπεριελάμβανε τήν εκπλήρωση τών φορολογικών υποχρεώσεων του ούτε τήν τήρηση τών νόμων τού κράτους.

Τό 1992, ο J.C μετακόμισε στήν Βραζιλία* αφήνοντας τόν έμπιστο του φίλο Sh.Colletti, Επίτροπο τής επαρχίας Storey, νά διευθύνει τό M.R. à { ΑΔΕ: οι πρώην αξιωματούχοι καί δημόσιοι υπάλληλοί δέν μπορούν νά μισθωθούν από ιδιωτικές επιχειρήσεις: α)- που θά μπορούσαν νά έχουν ωφεληθεί από τήν επίσημη θέση ή πείρα τους, β) - που έχουν αμφισβητήσιμη ηθική αξία ή δραστηριότητα -- πορνεία, χαρτοπαικτικές λέσχες, κ.λπ.... }

*{ ΑΔΕ: θά τούς βρούμε, θά τούς φέρουμε πίσω..., καί θά συλλέξουμε αυτό που είναι δικός μας. }

Τό 1998, ένα ομοσπονδιακό παραπεμπτικό συμβούλιο ενόρκων τόν βρήκε ένοχο : εξαγοράς τοπικών αξιωματούχων, κάτοχο Ελβετικών τραπεζικών λογαριασμών που ισοδυναμεί μέ φοροδιαφυγή, απειλής κατά τής ζωής τού πανικόβλητου… συνεργάτη του, κτλ. Καί σύμφωνα μέ τά αρχεία χρεοκοπίας τής AGE, τό 1998 τά συνολικά περιουσιακά στοιχεία τής εταιρείας ανέρχονταν στά $4,8 εκ· ενώ χρωστούσε στήν IRS $48,5 εκ·.

Μην ξυπνήστε τήν IRS – Εμπορικός αντιπρόσωπος (dealer) εναντίον  χρηματιστή που διαπραγματεύεται γιά ίδιον λογαριασμό (trader) (1).

Κάτοχοι τών «Αγαθών* Σικάγο» βγάζουν δισεκατομμύρια προβλέποντας ορθώς τήν διακίνηση τιμών διαφόρων αγαθών καί οικονομικών μέσων. *( αγαθό, εμπορεύσιμο αντικείμενο πρακτικής χρησιμότητας ή αξίας, διαπραγματεύσιμο εμπόρευμα, αναλώσιμο προϊόν.)

Αγαθά αξίας τρισεκατομμυρίων που συναλλάσσονται κάθε χρόνο διαπραγματεύονται μέ ένα μικρό απόθεμα μετρητών καί μέ υπέρογκές οφειλές. Είναι μία άλλη καπιταλιστική αρένα όπου αποκτώνται μυθικές περιουσίες από οξυδερκείς χειριστές μέ ανώτερη «γνώση» καί επαρκή πληροφόρηση από εσωτερικούς κύκλους.

Περιπτωσιολογική μελέτη Αρ.11 :

Ο G.K.Bielfeldt (GKB) ξεκίνησε τήν σταδιοδρομία του διευθύνοντας ένα μικρό μεσιτικό οίκο στήν Peoria, Illinois, μέ τήν μερίδα τού λέοντος τών κερδών από τίς επιτυχείς συναλλαγές του νά πηγαίνουν στούς επενδυτές. Συνέχισε νά στοιχηματίζει στίς προθεσμιακές συναλλαγές τής σόγια έως τό 1983 όπου υπέστη μία σειρά από οικονομικές ζημίες. Έτσι επέλεξε τήν αγορά τών χαμηλού κινδύνου απωλειών καί μικρού περιθωρίου γιά κέρδη προθεσμιακών συναλλαγών ομολόγων τού Θησαυροφυλακίου, όπου τά κέρδη βγαίνουν μέ τήν σωστή πρόβλεψη τού σκαμπανεβάσματος τού επιτοκίου. Από τό 1985 έως τό 1989, μπορούσε νά εμφανίσει κέρδη τής τάξεως τών $154 εκ· γιά προβλέψεις του αξίας $250 δις· !

Τό 1985, ίδρυσε τήν Bielfeldt Foundation (BF) η οποία, μόνο τό 1997, εδώρισε πάνω από $1,8 εκ· γιά εκπαιδευτικά προγράμματα.

Τό 1991, κατέθεσε μία σειρά αιτήσεων γιά επιστροφή φόρων γιά τά έτη 1985-88 ισχυριζόμενος ότι ήτο ένας dealer (εμπορικός αντιπρόσωπος, μεταπωλητής) κρατικού χρέους, αντί γιά trader (εμπορευόμενος, χρηματιστής που διαπραγματεύεται γιά ίδιο λογαριασμό.), καί γι’ αυτό τά κέρδη καί οι ζημίες του ήτο «ordinary,συνήθεις-κοινές» αντί «capital,υπεραξία κεφαλαίου». Μετάφραση :Οι ordinary θά τόν δικαιοδοτούσαν σέ επιστροφή $81,8 εκ· από τήν κυβέρνηση.

[ Η σωστή χρήση τών λέξεων γεννά εκατομμύρια γιά τούς ιδιοκτήτες τών καπιταλιστικών πολιτειών. ]

Τό λεξικό Webster’s γράφει : dealer= αυτός που εμπορεύεται…· ένας αγοραστής καί πωλητής· αυτός που εμπλέκεται, απασχολείται μέ τήν ανταλλαγή προϊόντων, τόν αντιπραγματισμό.» ενώ ο trader= ο χρηματιστής που εμπορεύεται, συναλλάσσεται γιά τούς δικούς του λογαριασμούς αντί πελατών του.»

Ο φορολογικός κώδικας, παράγραφος 1.471-5, κάνει τήν ακόλουθη διάκριση :Ένας dealer χρεογράφων είναι ένας (χονδρ-)έμπορας χρεογράφων…, μιάς καί αυτός αγοράζει χρεόγραφα καί τά πουλάει σέ πελάτες…»

Οπότε η IRS καί τό Webster’s συμφωνούν ότι οι dealers πληρώνονται από τούς πελάτες τους, ενώ οι traders από τίς επενδύσεις τους.

Τό 1998, ο δικαστής τού Φορολογικού Δικαστηρίου διέταξε τόν GKB νά πληρώσει $44,9 εκ· γιά φόρους καί πρόστιμα γιά τά έτη 1984-88. Ισχυρίστηκε ότι ο λογιστής του δέν τού είχε εξηγήσει τήν διαφορά μεταξύ “ordinary” καί “capital” κέρδη ή ζημίες.

Τό 1972, ο GKB ίδρυσε τό ταμείο συνταξιοδότησης του -- B. & Comp. Profit Sharing Plan -- τό οποίο πληρούσε τίς προυποθέσεις γιά φορολογικές απαλαγές. Οιοδήποτε κέρδη που απέφερε τό ανωτέρω ταμείο ήτο αφορολόγητα υπό τόν όρο ότι δέν αφαιρείτο κανένα ποσό έως ότου ο δικαιούχος πλησίαζε τό 60ό έτος ηλικίας του.

Τό 1983, τό υπόλοιπο λογαριασμού τού ταμείου του ήτο $8,4 εκ· · τό 1984 $11,8 εκ· · τό 1986 $44 εκ·, καί τό 1988 άνω τών $50 εκ·. Κατά αυτήν δέ τήν χρονική διάρκεια, τό ανώτερο αφορολόγητο ποσό που τού επιτρεπόταν νά καταθέσει στό ταμείο του ήτο $15.000 !

Η έρευνα τής εφορίας συμπέρανε ότι η αύξηση τού ταμείου του οφείλετο από κέρδη τής εταιρείας του τά οποία εκτρέπωντο στό ταμείο του γιά νά γλυτώσει τήν φορολόγηση τους.

Ο νόμος λέει ξεκάθαρα ότι δέν επιτρέπεται σέ κανένα νά θέσει σέ κίνδυνο τό πρόγραμμα συνταξιοδότησης, πράγμα τό οποίο ο GKB διέπραξε πολλάκις. Η εφορία κατάγγειλε ότι η εταιρεία καί τό πρόγραμμα συνταξιοδότησης του όφειλαν $48 εκ· σέ αναδρομικούς φόρους καί πρόστιμα. Συμβιβάστηκαν στά $0,5 εκ· !

Τό 1995, η Επιτροπή Συναλλαγής Αγαθών Προθεσμιακής Συναλλαγής (ΕΣΑΠΣ) πρότεινε πρόστιμα άνω τών $5 εκ· γιά ανήθικη επιχειρηματική δραστηριότητα. Τό Διοικητικό Δικαστήριο τό μείωσε στά $200.000.

Ο GKB υποχρεώθηκε νά πληρώσει $50 εκ· σέ αναδρομικούς φόρους, αλλά μόνο διότι έκανε τό λάθος νά αφυπνίσει τήν εφορία ζητώντας της επιστροφή χρημάτων.

Ο dealer αντί τού trader (2).

Περιπτωσιολογική μελέτη Αρ.12 : Ο M.D.Dingman (MDD), αφού είχε διακόψει τίς πανεπιστημιακές του σπουδές, δουλεύοντας σκληρά κατόρθωσε νά γίνει συνέταιρος στήν συντηρητική εταιρεία Wall Street firmBurnham and Comp. πρός τά τέλη δεκαετίας τού 1960. Η στρατηγική του ήτο νά αποκτήσει τόν έλεγχο μή παραγωγικών μεγάλων εταιρειών καί νά τίς διοικήσει ώστε νά γίνουν κερδοφόρες.

Πρός τά τέλη τού 1970, εξαγόρασε τήν Equity Corp., καί μέσα σέ λίγα χρόνια η υπολειτουργική εταιρεία κοινοπραξίας αναδύθηκε ως η Wheelabrator-Frye (WF) μέ κέρδη νά εκτοξεύονται στά $1,5 δις· ! Μετά, συγχώνευσε τήν WF μέ τήν Signal Companies (SC) η οποία εν συνεχεία συγχωνεύθηκε μέ τήν Allied Corp. (AC) γιά νά ιδρύσουν τήν AlliedSignal (AS) – ένας γίγας τεχνογνωσίας καί παραγωγής που από τότε έχει καταταχθεί μεταξύ τών μεγαλυτέρων εταιρειών Αμερικής. Εν συνεχεία, έγνεψε τήν Henley Group (HG) από 35 αποτυχημένες θυγατρικές τής AS.

Τό 1986, διέθεσε τήν HG στό χρηματιστήριο, συγκεντρώνοντας $1,2 δις από τήν πώληση μετοχών της – πρωτοφανές ποσό γιά τά δεδομένα τής Wall Street.

Έχει γίνει ένας από τούς κύριους ευαγγελιστές τού Αμερικανικού καπιταλισμού. Στήν Τσεχία διαφώτισε εταιρείες οι οποίες ήτο εθισμένες στίς κρατικές επιχορηγήσεις πως νά ευημερούν  

στήν ελεύθερη αγορά. Στήν Ρωσία, διαμόρφωσε τίς τράπεζες νά λειτουργούν ως Δυτικού τύπου καπιταλιστικές πηγές παραγωγής υψηλών κερδών.

Στά μέσα δεκαετίας τού 1990, αποκήρυξε τήν Αμερικανική υπηκοότητα του πρός αποφυγή φόρων, απέσπασε τά εκατοντάδες εκατομμυρίων του από τήν Αμερικανική οικονομία, έγινε μόνιμος κάτοικος τής Bahamas, καί επένδυσε τά κεφάλαια του στήν Κίνα καί Τσεχία. Καί παρ’ όλα αυτά, τόν Μάρτιο τού 1997, δίνοντας διάλεξη στούς φοιτητές τής σχολής Michael D.Dingman (!) γιά Επιχειρηματικότητα τού Πανεπιστημίου Maryland, εκθείασε τήν Αμερικανική οικονομία ως «τήν ισχυρότερη καί μεγαλύτερη τού κόσμου.» Επίσης τούς απεκάλυψε τό μεγάλο μυστικό τής επιτυχίας του : « Οι επιτυχημένοι επιχειρηματίες είναι αυτοί οι οποίοι παραβιάζουν τούς κανόνες, … (μέθοδος που) είναι στήν πραγματικότητα Αμερικανική παράδοση… η ουσία τής Αμερικής καί η πηγή τής οικονομικής μας δύναμης.» Ασφαλώς παρέλειψε νά ορίσει ποίοι συμπεριλαμβάνονταν  σ’ αυτή τήν «οικονομική δύναμη».

Εθνικότητες στό παζάρι.

Τό 1921, ο Κανονισμός Θησαυροφυλακίου 62 ξεκαθάρισε τό εύρος δράσεως τής κυβέρνησης : ένας Αμερικανός πολίτης που ζεί καί εργάζεται στό εξωτερικό οφείλει φόρους εισοδήματος στό Δημόσιο Ταμείο τών ΗΠΑ – νομιμοποιώντας τόν εν τώ λόγω ότι η καταβολή φόρων ήτο μία απόδειξη υπηκοότητας, καί μιάς καί ακόμη όταν ένας Αμερικανός ζεί στό εξωτερικό συνεχίζει ν’ απολαμβάνει τήν ασφάλεια καί τά προνόμια τά οποία αποφέρει η Αμερικανική υπηκοότητα.

Από τό 1980, χιλιάδες εκατομμυριούχοι Αμερικανοί έχουν αποκηρύξει τήν υπηκοότητα τους,

παρακινούμενοι από αρκετά γι’ αυτούς επίμαχα φορολογικά θέματα.

Έως τό 1998, η Emerald Isle προμήθευε τόν οιονδήποτε ξένο μ’ ένα διαβατήριο εφ’ όσον επένδυαν $1,4 εκ· σέ μία βιομηχανία που δημιουργούσε εγχώριες νέες θέσεις εργασίας.

Ο J.D.Dorrance III, ο κληρονόμος τής Campbell Soup περιουσίας, ο οποίος διατιμάται περί τά $2 δις· (!), επέλεξε τήν Ιρλανδική υπηκοότητα τό 1994 γιά νά επωφεληθεί τόν χαμηλό φορολογικό τής δείκτη καί τό καθεστώς μή φορολόγησης εισοδημάτων προερχομένων από ξένες πηγές.

Οι Darts, κληρονόμοι τής Dart Container Corp. μέ ετήσιο πρόσοδο περί τό $1 δις, απέκτησαν τήν διπλή υπηκοότητα τής Ιρλανδίας καί Belize ( αντί $55.000 γιά κάθε μία) τό 1993. Επίσης άνοιξαν ένα «γραφείο» στόν φορολογικό παράδεισο Cayman Islands – μία Βρετανική αποικία που απέχει αεροπορικώς μία ώρα από τό Miami – γιά νά διευθετούν τίς διεθνείς των επενδύσεις.

Τό 1995, ο Πρόεδρος Clinton κατέθεσε νομοσχέδιο βάσει τού οποίου τά περιουσιακά στοιχεία τών εκατομμυριούχων που απαρνούντο τήν Αμερικανική των υπηκοότητα θά φορολογούντο κατά 55%. Οι ρεπουμπλικάνοι τό καταψήφισαν.

[ Επισήμανση :Ενώ τό Κογκρέσο ενδιαφερόταν περισσότερο περί τής τοποθετήσεως του επί τού ζητήματος τών εκπατρισμένων, 17% από τών περίπου 7.500 εταιρειών μέ περιουσιακά στοιχεία άνω τών $250 εκ· κατέθεσαν τίς φορολογικές δηλώσεις διεκδικώντας απαλλαγή από τίς φορολογικές τους υποχρεώσεις. ]

Ενώ εξελλίσετο η νομοθετική διαμάχη, ο Joseph Bogdanovich (JB) τής Star-Kist Food, Inc., (μία θυγατρική τής H.J Heinz Comp.) προετοιμαζότανε νά απαρνηθεί τήν υπηκοότητα του. Μιάς καί ήτο ένας προεξέχων συνδρομητής τού Ρεπουμπλικανού κόμματος, τό Κογκρέσο μετέφερε μερικούς μήνες μπροστά τήν ημερομηνία εφαρμογής τού νόμου περί εκπατρισμού.

Τά ΜΜΕ τούς κάρφωσαν στό κοινό καί οι νομοθέτες προσποιήθηκαν συμμόρφωση προσθέτοντας μία εξαίρεση σχεδιασμένη ειδικά γιά τόν JB.

[ Νόμος : εξαιρούμενος είναι ένας εκπατρισμένος που έγινε πολίτης μίας χώρας όπου αυτός, ή η σύζυγος του ή τουλάχιστον ένας εκ τών γονέων του είχε γεννηθεί. ]

[ Νόμος : Απαγορεύεται νά εισέλθουν στήν χώρα οι εκπατρισμένοι γιά φορολογικούς λόγους.

( Αλλά ο νομός αυτός δέν εφαρμόστηκε ούτε μία φορά από τό 1999.) ]

    Όσο αφορά τήν εφορία υπάρχουν τριών ειδών ανώνυμες ή μετοχικές εταιρείες : ξένες, ελεγχόμενες ξένες, καί εγχώριες.

Μία ελεγχόμενη ξένη εταιρεία είναι αυτή που έχει ιδρυθεί εκτός Αμερικής καί κατέχεται τουλάχιστον κατά 50% από Αμερικανούς/-ό πολίτες/-η.

Ενώ ένας Αμερικανός που απαρνείται τήν υπηκοότητα του είναι υποχρεωμένος νά πληρώνει φόρους γιά τά εν Αμερική περιουσιακά του στοιχεία, μία παράκτια εταιρεία του αντιμετωπίζεται από τήν εφορία ως μία πλήρως φοροαπαλλαγμένη ξένη εταιρεία.

Επιπροσθέτως, οι κανονισμοί που καθορίζουν μία ξένη εταιρεία δέν εμπεριέχουν κανένα από τούς κανονισμούς «αντί-κακοποίησης» που ισχύουν γιά τούς εκπατρισμένους. Μέ άλλα λόγια, ένας εκπατρισμένος δύναται νά μεταφέρει τόν πλούτο σέ μία ξένη εταιρεία μέσα από μία φοροαπαλλακτική διαδικασία. { ΑΔΕ: Ελληνο-Αμερικάνοι καί τά παιδιά τους γεννημένα στίς ΗΠΑ μπορούν νά γλυτώσουν εκατοντάδες εκατομμύρια μέ τό νά εκμεταλλευθούν τούς ανωτέρω νόμους (Αμερικής)· καί μέ τό νά εκμεταλλευθούν τήν μεταρρύθμιση γης καί τά  φιλικά πρός επιχειρήσεις πολιτικά προγράμματα μπορούν νά ιδρύσουν κερδοφόρες επιχειρήσεις στήν Ελλάδα οι οποίες θά δημιουργήσουν χιλιάδες θέσεις εγχώριας εργασίας. }

Περιπτωσιολογική μελέτη Αρ.13 : Ο R.Krieble (RK) τής Loctite Corp. απέκτησε κακοφημία ένεκα τής ιδεολογικής εγγύτητας του μέ συντηρητικούς οργανισμούς όπως τό Heritage Foundation, καί τήν ίδρυση τού KriebleInst. του, τό οποίο προήγαγε τήν δημοκρατία (;!) καί τήν ελεύθερη αγορά στήν Ανατολική Ευρώπη καί Ρωσία.

Ο υιός του F.Krieble (FK) απαρνήθηκε τήν Αμερικανική υπηκοότητα του καί μετακόμισε στίς Νήσους Turks καί Caicos όπου ίδρυσε τήν εταιρεία χαρτοφυλακίου Theta II Limited. Τό 1996, μετέφερε τίς μετοχές τής Loctite στήν Theta II Lim. Η διεξαγωγή δέν παρήγαγε άμεσο κέρδος, οπότε δέν φορολογήθηκε επί αυτής. Κατόπιν, η Theta II Lim πούλησε τίς μετοχές στήν Henkel KGaA – μία Γερμανική παρασκευάστρια χημικών – χωρίς νά πληρώσει μία δεκάρα γιά φόρους υπεραξίας, μιάς καί η Theta II Lim είναι μία ξένη εταιρεία, καί ο F.Krieble έχει εκπατριστεί.

Εταιρείες επενδύσεων καί ορισμένες χώρες ενθαρρύνουν τούς εκατομμυριούχους νά εκμεταλλευτούν τούς παράκτιους παραδείσους τους.

Στούς γείτονες τού Dingman στήν Lyford Cay, Bahamas, συμπεριλαμβάνονται ονόματα όπως ο ηθοποιός Sean Connery, ο βασιλιάς επενδύσεων J.Templeton, Dorrance, …, καί ο Victor Kozeny (VK).

Ο Victor Kozeny (VK), ένας εκπατρισμένος στήν Τσεχία, ίδρυσε τήν Harvard Capital & Consulting (HCC) η οποία προσέφερε ένα «κοινό ταμείο» στούς Τσέχους επενδυτές που είχαν εκχωρηθεί μετοχές σέ κρατικές επιχειρήσεις κατά τήν περίοδο τίς ιδιωτικοποιήσεως των. à { ΑΔΕ :χρηματιστήριο. }

Όταν τά περιουσιακά στοιχεία τής HCC ανήλθαν στό $1 δις, ο μετέφερε τά δικαιώματα ιδιοκτησίας της σέ μία εταιρεία μέ έδρα της στίς Netherland Antilles καί μέ τήν μητέρα του ως ιδιοκτήτρια επίφασης.

Απέκτησε ένα διαβατήριο καί μετακόμισε στίς Bahamas τό 1994. Μαζί μέ τόν Dingman απέκτησε Τσέχικες εταιρείες δίδοντας τήν υπόσχεση ότι θά τίς μεταμόρφωναν σέ Αμερικάνικου τύπου λιτές, επιθετικές καί κερδοφόρες μηχανές. Οι περισσότερες εταιρείες που έβαλαν στό μάτι πτώχευσαν, καί τό 1996 κατηγορήθηκαν ότι έκλεψαν από τούς επενδυτές τους περί τά $30 εκ· φουσκώνοντας τίς αμοιβές τους.

Ο VK διατάχθηκε νά πληρώσει $6,8 εκ· ως αποζημίωση επανόρθωσης (!). Γι’ αυτό, ξεφορτώθηκαν μερικές Τσέχικες εταιρείες, τσεπώνοντας μερικές δεκάδες εκατομμύρια.

[ Νά θυμόμαστε : Ο Dingman δήλωσε στό περιοδικό Fortune ότι αισθανόταν λίγη συμπάθεια γιά τούς μεσαίους Τσέχους που έχασαν τά σώβρακα τους. à { ΑΔΕ: η δομή, η λειτουργία καί η επίβλεψη τού Ελληνικού χρηματιστηρίου προστατεύουν τούς επενδυτές από τέτοιους αδίστακτους καί ανήθικους νεοφιλελεύθερους ληστές } ]

Η HCC τώρα διευθύνετε από τόν J.Sununu – Επιτελάρχης τού Λευκού Οίκου επί προεδρίας

Bush – καί από τόν αστροναύτη T.P.Stafford μαζί μέ τούς Kozeny καί Dingman.

Η HCC, στήν οποία οι Τσέχοι θεωρητικώς κατείχαν μετοχές, δέν εκδίδει ούτε οικονομικές αναφορές ούτε οιουδήποτε είδους γνωστοποιήσεις. à { ΑΔΕ :Τράπεζα Κοινοποίησης.}

Ο Kozeny δήλωσε στό Fortune, « Έτσι κάνει κάποιος δουλειές σ’ αυτό τό μέρος τού κόσμου, …δέν είναι τό Χρηματιστήριο τής Νέας Υόρκης.»

[ Ας θυμόμαστε :Η πλουτοκρατία δέν δίνει μία δεκάρα γιά τήν εργατική τάξη à Πρέπει νά μάθουμε νά εκλέγουμε τούς σωστούς εκπροσώπους μας καί κατόπιν νά τούς επιτηρούμε…]

Άυλα αγαθά - εμπορικά σήματα.

Περιπτωσιολογική μελέτη Αρ.14 : Η DHL Worldwide Express είναι ένα εμπορικό σήμα που μοιράζεται από τήν DHL Airways Inc. καί τήν DHL International, Ltd. (DHLI), μέ τήν δεύτερη νά αποκρύπτει τά εισοδήματα της σέ φορολογικούς παραδείσους – όπως τό Χόνγκ Κόνγκ καί τίς 

Netherlands Antilles. Τά αρχικά DHL προέρχονται από τά ονόματα τών ιδρυτών τής αερομεταφορικής των εταιρείας -- A.Dalsey (AD), L.Hillblom (L.H) and R.Lynn (RL).

Τό 1972, ή DHL κατέθεσε Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας γιά χορήγηση άδεια λειτουργίας της ως διεθνής μεταφορέας φορτίων.

[ Νόμος :Οι ομοσπονδιακοί κανονισμοί δέν παραχωρούσαν δικαιώματα μεταφοράς φορτίων σέ αεροπορικές εταιρείες ή σέ αερομεταφορείς που ήτο ιδιοκτησία ξένων συμφερόντων άνω τού 25%. ] { ΑΔΕ: Μία ξένη επιχείρηση ή μία χώρα μπορεί νά είναι κύρια μέχρι τού 35%  Ελληνικών αερογραμμών, καί από 10% έως 33% άλλων επιχειρήσεων, εταιρειών, ερευνητικών κέντρων καί εκπαιδευτικών ιδιωτικών ιδρυμάτων μέ τήν προϋπόθεση ότι: α) η επένδυσή τους συνοδεύεται από αξιόλογη τεχνολογική τεχνογνωσία τους, β) - 40% των κερδών πρέπει νά επανεπενδυθούν ή νά επενδυθούν σέ άλλους τομείς της κρατικής οικονομικής δραστηριότητας, γ) - υπόκειται στούς νόμους τού Ελληνικού κράτους, καί δ) - τό φορολογικό ποσοστό κεφαλαίου της τό οποίο βγαίνει από τήν χώρα είναι 65%, }

Ξεπέρασαν αυτήν τήν περιοριστική διάταξη αντιδιαστέλλοντας τήν DHL μέ τήν ξένη «εξαδέλφη» της DHLI.

Ο Hillblom μετακόμισε στήν Saipan – μέρος τής Κοινοπολιτείας τών Νήσων Northern Mariana – που είναι στήν κυριαρχία τών ΗΠΑ από τότε που οι Ιάπωνες τά εκχώρησαν μετά τόν Δεύτερο Π.Π. Έγινε μόνιμος κάτοικος τών νήσων απολαμβάνοντας τόν χαμηλό γιά άτομα φορολογικό συντελεστή των, 9%, χωρίς νά χρειαστεί νά απαρνηθεί τήν Αμερικανική υπηκοότητα του !

Ο δικηγόρος S.J.Schwartz (SJS), ειδικός επί διεθνών φορολογικών θεμάτων, ίδρυσε «εταιρείες» σέ φορολογικούς παραδείσους γιά μερικούς από τούς μετόχους τής DHL.

Τό 1981, ίδρυσε τήν ανώνυμη εταιρεία Management Resources International, Ltd. (MRI), μέ έδρα τό Χόνγκ Κόνγκ, η οποία επίβλεπε τό εκτεταμένο διαδίκτυο εταιρειών που λειτουργούσαν υπό τό λογότυπο τής DHL. Ο κύριος λόγος ύπαρξης της όμως ήτο η φοροδιαφυγή. Κατόπιν, η DHL ίδρυσε τήν Nirada Corporation, B.V. (NCBV) στήν Ολλανδία γιά νά προωθεί κεφάλαια στήν αδελφή της στίς ΗΠΑ.

Τό 1986, η DHL αποφάσισε νά συγχωνευθεί μ’ έναν ανταγωνιστή της γιά νά εξασφαλίσει τήν πρόσβαση της στήν Αμερικανική αγορά.

Οι διαπραγματεύσεις απέτυχαν. Τό 1990, οι μέτοχοι συμφώνησαν νά πουλήσουν σέ ξένους επενδυτές τό 12,5% τών DHLI καί τής Middletown NU, εκτιμώντας τες περί τά $450 εκ·.

Αλλά ποίος ήτο ο ιδιοκτήτης τού λογογράφου «DHL Worldwide Express» καί ποία ήτο η αξία του έγινε τό κύριο διαμάχης μεταξύ τής DHL, τών μετόχων της καί τής IRS η οποία διεκδικούσε $581 εκ· σέ αναδρομικούς φόρους.

[ Κέρδη παραγόμενα από αυτό που η IRS ορίζει «άυλα αγαθά» -- τό καλό όνομα τής εταιρείας, ή τό όνομα προϊόντος της – έχουν από δεκαετίες μεταφερθεί έξω από τά σύνορα τών ΗΠΑ. Γιά παράδειγμα, μιάς καί η Philip Morris καί η RJR Nabisco Corp. έχουν ξοδέψει εκατοντάδες εκατομμύρια προωθώντας τά προϊόντα τους στίς ΗΠΑ, τό νά καθορίσεις τήν οφειλή από τίς ξένες θυγατρικές τους γιά τήν χρήση τών πνευματικών δικαιωμάτων τής μητρικής – όπως η Camel and τό Marlboro – είναι ένα πρόβλημα μέ τό οποίο η IRS καί τό Κογκρέσο παλεύουν επί πολλά έτη.

Εκτός αυτού, οι ελεγκτές τής IRS δέν μπορούν ν’ αποκτήσουν τά πλήρη αρχεία τών πολυεθνικών γιά νά διεξάγουν τόν λογιστικό έλεγχο αυτών, ιδιαιτέρως οντοτήτων μέ έδρα τους φορολογικούς παραδείσους μέ τούς οποίους οι ΗΠΑ δέν έχει συνάψει σύμβαση περί ανταλλαγής πληροφοριών επί φορολογικών θεμάτων. ]

Η DHL αρνήθηκε νά παραδώσει στήν IRS έγγραφα της, ενώ τό προσωπικό της τήν αντιμετώπιζε εριστικά. Η IRS αναγκάστηκε νά επιδώσει κλητεύσεις, ζητώντας από τήν DHL νά παραιτηθεί τού δικαιώματος της ορίου παραγραφής αδικήματος. à { ΑΔΕ : Δικαιοσύνη. } καί { ΑΔΕ: κρατικοί ορκωτοί λογιστές επιτηρούν τίς οικονομικές συναλλαγές :  κρατικών καί ιδιωτικών επιχειρήσεων που λειτουργούν εντός ή εκτός Ελλάδος, ΜΚυΟς (μή-κυβερνητικών οργανισμών) καί ΜΚεΟς (μή-κερδοσκοπικών οργανισμών), καί εναλλάσσονται... ετησίως στήν 1η Μαΐου. }

Η DHL αρνήθηκε. Η IRS, χωρίς ποτέ νά έχει ελέγξει τά λογιστικά της βιβλία, τής έστειλε μία «Κοινοποίηση Ελλείψεων» πράγμα που έδωσε τήν ευκαιρία στούς δικηγόρους τής DHL νά διαμαρτυρηθούν γιά «κατάχρηση κρίσης»

[ Μέ άλλα λόγια, μία εταιρεία δέν αποκαλύπτει τό εισόδημα της καί κατόπιν κατηγορεί τήν πολιτεία γιά επιλεκτική συμπεριφορά! à Απόδειξη ότι οι εταιρείες είναι κράτος μέσα σ’ ένα κράτος.à { ΑΔΕ :Ορκωτοί Λογιστές…}

Τά δικαιώματα εκμετάλλευσης τού εμπορικού ονόματος “DHL Worldwide Express” ήτο ιδιοκτησία τής Αμερικάνικης εταιρείας DHL Airways, που σήμαινε ότι γιά νά τό πουλήσουν θά έπρεπε νά δηλώσουν όλα τά κέρδη τά δημιουργηθέντα εξ αυτού.

Οι μέτοχοι έκριναν νά μεταφέρουν τά δικαιώματα τού ονόματος σέ μία Ολλανδική εταιρεία γιά $10 εκ·(!) η οποία θά τήν μεταπωλούσε στούς ξένους επενδυτές. Τελικά συμφώνησαν νά μεταφέρουν τό εμπορικό τους σήμα στήν DHLI αντί $20 εκ· σέ μετρητά καί δικαίωμα δωρεάν χρήσης του από τήν Αμερικάνικη DHL γιά τά επόμενα 15 έτη.

Οι εφοριακοί ελεγκτές, έχοντας όλα τά σχετικά αρχεία, «εκτίμησαν» τήν αξία του άνω τών $600 εκ·, γιά μα μειωθεί σύντομα στά $300 εκ·. Οι ειδικοί τής DHL υποστήριξαν η αξία του δέν υπερέβαινε τό ποσό τών $50 εκ·.

Τό 1998, τό δικαστήριο απεφάνθη ότι η πραγματική του ήτο $100 εκ·, καί διέταξε τήν DHL νά καταβάλει τό ποσό τών $400 εκ· γιά αναδρομικούς οφειλομένους φόρους σύν $150 εκ· σέ πρόστιμα. Η εταιρεία έχει εφεσιβάλλει τήν απόφαση.

Μία γαργαλιστική ιστορία :ελιτιστική σκευωρία καί μία πολύ ακριβή σεξουαλική όρεξη.

Τό 1995, 4 μήνες μετά τόν θάνατο τού πολυεκατομμυριούχου ιδρυτής της L.Hillblom (LH), η IRS  έστειλε «ειδοποίηση έλλειψης» στήν DHL.

Ο LH είχε συσσωρεύσει μία περιουσία άνω τών $600 εκ·. Άφησε τό μέγιστο μέρος τής περιουσίας του σ’ ένα φιλανθρωπικό τραστ πέντε πανεπιστημιακών Αμερικανικών νοσοκομείων, μέ τήν Bank of Saipan ως εκτελεστή τής διαθήκης του.

Αλλά τό 1982 οι μέτοχοι τής DHL είχαν συμφωνήσει στήν περίπτωση θανάτου ενός εξ αυτών,

η DHL θά αγόραζε τίς μετοχές καί τυχών άλλα περιουσιακά του στοιχεία καταβάλλοντας τήν πραγματική αξία αυτών. Γιά νά προστατευθούν τά συμφέροντα τής DHL, ο δικηγόρος της ίδρυσε μία μητρική εταιρεία η οποία τοποθέτησε ανθρώπους της στήν Bank of Saipan.

Δυστυχώς όμως, περί τά 8 παιδιά θεωρούμενα ως γόνοι τού LH από τούς σύντομους ερωτικούς δεσμούς του μέ νεαρές Ασιάτες κοπέλες βγήκαν από τήν αφάνεια διεκδικώντας μέρος τής περιουσίας του. Έτσι ξεκίνησε μία τιτάνια δικαστική μάχη που κόστισε άνω τών $110 εκ·! ! ! Ακόμη καί ένας Σαουδάραβας πρίγκιπας έγειρε αγωγή ισχυριζόμενος ότι ο LH τού όφειλε περί τά $282 εκ·.

Τό 1996, ο δικαστής τής Saipan ξεσκέπασε τούς πράκτορες τής DHL καθαίρεσε τήν τράπεζα ως εκτελεστή τής διαθήκης. Τό 1999, τό δικαστήριο απεφάνθη ότι τέσσερα από τά νόθα παιδιά του δικαιούτο $35 εκ· καί μερίδιο τών ανά τόν κόσμο διασκορπισμένων περιουσιακών του στοιχείων. Τό φιλανθρωπικό τραστ έλαβε $133 εκ· αφορολόγητα. à  { ΑΔΕ: όλες οι δωρεές σέ ΜΚυΟ, ΜΚεΟ καί θρησκευτικά ιδρύματα ή οργανώσεις είναι φορολογήσιμες. Τό σύνολο τών πολιτών εγκρίνει διά  δημοψηφισμάτων ποίοι μή-κερδοσκοπικοί οργανισμοί αξίζουν νά λαμβάνουν επιχορηγήσεις από τό κράτος }. Τά παιδιά του δέν είχαν τήν ίδια μεταχείριση. à { ΑΔΕ :φορολόγηση κληρονομιών.}

ΜΚεΟς – φορολογικοί παράδεισοι μέσα στίς ΗΠΑ -- καί κράτος μέσα σέ ένα κράτος.

ΜΚεΟς : Τό 1999, περισσότεροι από 1,5 εκ· ΜΚεΟς – συμπεριλαμβανομένων τούς 350.000 θρησκευτικούς οργανισμούς – έλεγχαν περιουσιακά στοιχεία αξίας $1,3 τρισεκ· εντός τών ΗΠΑ. Αλλά ενώ τό ταμείο συνταξιοδότησης επενδύει σέ ομόλογα τού κράτους, η πλειοψηφία τών ΜΚεΟς συμμετέχουν σέ επιχειρηματικές δραστηριότητες που υπόσχονται νά αποφέρουν πολύ υψηλότερα κέρδη.

Η δημιουργία τών ΜΚεΟς μέ σκοπό τήν ωφέλεια τής ανθρωπότητος έχει πλούσια προϊστορία στά αρχεία τής ελίτ. Μερικά παραδείγματα :

1)—Ο H.Hughes ίδρυσε τό H.Hughes Medical Institute τό οποίο κατείχε τίς μετοχές τής βιομηχανίας του αεροσκαφών, παρέχοντας – σέ σημερινή αξία – άνω τού $1 δις· φοροαπαλλαγές στήν εταιρεία του HughesTool Company.

2) – Τό 1998, η International Basic Economic Corp. – ένα παρακλάδι τής ΜΚεΟ Rockefeller Foundation (ώπα!) – ίδρυσε καί διεύθυνε Αμερικανικού τύπου υπεραγορές στήν Ιταλία καί Ν.Αμερική. à { ΑΔΕ : ΜΚεΟς }.

3) – Τό 1998, ο Αμερικανικός Οργανισμός Συνταξιούχων αποκόμισε 60% τών $541 εκ· τού εισοδήματος του από τίς επιχειρηματικές δραστηριότητες του. à { ΑΔΕ : χρηματιστήριο καί συντάξεις…}. Ο δέ Ερυθρός Σταυρός συγκέντρωσε τό 59% εισοδήματος του πωλώντας σέ νοσοκομεία, μεταξύ άλλων ειδών, δωριζόμενο αίμα καί προϊόντα αυτού.

4) – Τό Cato Institute διασπείρει «αναλύσεις», χρηματοδοτεί συμπόσια καί συντηρεί ιστοσελίδα της γιά νά μάς πείσει ότι η κοινωνική ασφάλιση είναι μία πανίσχυρη κρατική πυραμίδα μηχανορραφίας η οποία χρειάζεται ολοσχερή ιδιωτικοποίηση (ώπα!) γιά νά προστατεύσουμε τούς απογόνους μας από έσχατη ένδεια!

Τό Ίδρυμα γιά Βελτίωση Καθαρού Αέρος (ΙΒΚΑ), από τό έτος ιδρύσεως του 1995, επιπλήττει τήν δημόσια προβολή τού καρκινογόνου αέρος μας από τά ΜΜΕ. Αρχικώς, ήτο ένας επιμορφωτικός μή-κερδοσκοπικός οργανισμός, αλλά τό 1999 άλλαξε τήν νόμιμο φοροαπαλλάξιμη υπόσταση του σέ οργανισμό υπεράσπισης συγκεκριμένων συμφερόντων.

Τό επιτελείο του εγκαθίσταται στά γραφεία τής γιγάντιας επιχείρησης δημοσίων σχέσεων Burson-Marsteller – δηλ. ένας ισχυρός συλλογικός παράγων προπαγάνδας.

Ο ταμίας του είναι ο αντιπρόεδρος τού American Petroleum Institute, στά μέλη τού οποίου συμπεριλαμβάνονται γίγαντες όπως η ExxonMobil καί Chevron· ο γραμματέας του είναι ο πρόεδρος τού American HighwayUsers Alliance, ο οποίος παραδέχτηκε ότι οι πρώην επιμορφωτικές εκστρατείες τού ΙΒΚΑ είχαν διαχειριστεί από τήν εταιρεία δημοσίων σχέσεων Burson-Marsteller.

[ Περισσότεροι από τούς πασίγνωστους καί λίαν ευυπόληπτες ΜΚεΟς καί ΜΚυΟς είναι, στήν πραγματικότητα, φοροαπαλλασσόμενες δεξαμενές σκέψεις δημοσίων σχέσεων που προωθούν τίς απόψεις καί συμφέροντα βιομηχανιών, εθνικών ομάδων (Εβραίων, Τούρκων, Σκοπιανών, …), θρησκευτικών παρατάξεων, κρατικών υπηρεσιών (CIA, NSA, …),  παγκοσμίων οικονομικών ιδρυμάτων καί διεθνών συμφώνων (WTO, WB, IMF, …), καί που χρηματοδοτούνται κατά τό πλείστο από τούς πελάτες τους καί τούς φορολογουμένους. ]

[ Νόμος :Σύμφωνα μέ τό Άρθρο 501 τής IRS, μή-κερδοσκοπικές δραστηριότητες θρησκευτικής, φιλανθρωπικής, επιστημονικής, λογοτεχνικής καί εκπαιδευτικής φύσεως πληρούν τίς προϋποθέσεις γιά φοροαπαλλάξιμη υπόσταση υπό τόν όρο ότι εξυπηρετούν τό κοινό καλό αντί ιδιωτικών συμφερόντων. Επί πλέον, τά ιδρύματα πρέπει νά δωρίζουν ένα συγκεκριμένο ποσοστό τών περιουσιακών των στοιχείων, καί νά γνωστοποιούν στό κοινό τό εισπραχθέν εισόδημα τους, καί τό πως τό ξοδεύουν. ] à { ΑΔΕ: Οι ΜΚυΟς καί ΜΚεΟς δέν αντικαθιστούν τό κράτος κοινωνικής πρόνοιας· οι δραστηριότητες τους ελέγχονται καί εγκρίνονται από τόν  εκλεγμένο εισαγγελέα περιοχής τους, καί οι οικονομικές συναλλαγές τους ελέγχονται από έναν κρατικό ορκωτό λογιστή τού οποίου τό έργο σέ μία συγκεκριμένη ΜΚυΟ ή ΜΚεΟ ολοκληρώνεται στήν 1η Μαΐου εκάστοτε έτους εργασιών. }   

Περιπτωσιολογική μελέτη Αρ.15 : Η Kansas City Royals (KCR) είναι μία επαγγελματική ομάδα τού μπέιζμπολ. Όταν πέθανε ο ιδιοκτήτης της, E.M.Kauffman, τό 1993, δύο από τά φιλανθρωπικά ιδρύματα τά οποία είχε ιδρύσει – GKCCF and E.M.KF – απέκτησαν πλήρη έλεγχο τών περισσοτέρων περιουσιακών του στοιχείων, συμπεριλαμβανομένης καί τής KCR. Αλλά η KCR ήτο μία χρόνια προβληματική επιχείρηση.

Αποτέλεσμα : Οι κληρονόμοι τού KCR γλύτωσαν εκατομμύρια φόρων κληρονομιάς, όπως είχε κάνει καί ο πατέρας τους, προσφέροντας τήν ομάδα ως φιλανθρωπική δωρεά αντί νά τήν πουλήσουν.

Η H&R Block είχε εισόδημα $1,5 δις τό 1999. Ο συνιδρυτής της, R.A.Bloch, έχει δωρίσει εκατομμύρια δολάρια γιά τήν έρευνα κατά τού καρκίνου καί γιά τήν οικοδόμηση «άλση επιζώντων καρκίνου» σ’ όλη τήν χώρα χρηματοδοτούμενα κυρίως από τό R.A.Bloch Cancer Foundation.

Από τό 1992 έως τό 1995, δώρισε άνω τών $11 εκ· στό GKCCF τού Kauffman – τού οποίου ο αντιπρόεδρος ήτο ο αδελφός του – τό οποίο ίδρυμα «επέστρεψε» $9 εκ·, ως φιλοφροσύνη, τό 1996 καί 1997.

[ Αυτή η πέρα δώθε μεταφορά κεφαλαίων μεταξύ τών ΜΚεΟν συμβαίνει διότι οι «φιλάνθρωποι» μπορούν νά αφαιρέσουν από τούς οφειλομένους φόρους τους έως καί 40% περισσότερο όταν η δωρεά τους γίνεται πρός ένα δημόσιο ίδρυμα αντί τού δικού τους ιδιωτικού ιδρύματος ή τραστ.

Γιά μία ακόμη φορά : οι νόμοι καθορίζονται από τούς πλουτοκράτες. ]

Περιπτωσιολογική μελέτη Αρ.15 : Τό 1998, ο J.G.Bennett Jr (JGB) ίδρυσε τό Foundation for New Era Philanthropy! (FNEP), εγγυώντας στούς εταίρους ΜΚυΟς ευημερία χάρις στίς δωρεές «ανωνύμων!» ευεργετών καί υπόσχοντας τους διπλασιασμού τού κεφαλαίου που θά τού έστελναν μέσα σέ 6 μήνες. Τό FNEP υποτίθετο ότι διέθετε ένα διοικητικό συμβούλιο, καί ότι οι δωρεές καταθέτονταν σ’ ένα δήθεν λογαριασμό τής Prudential Securities που εγγυάτο τήν αποπληρωμή.

Τό FNEP ήτο μία δολοπλοκία τύπου Ponzi : δέν υπήρχαν δωρητές η ανωνυμία τών οποίων προστατευόταν από μία χρηματοθυρίδα, καί τά εκατομμύρια τών άνω 500 ΜΚεΟν που τσέπωσε τό FNEP χρησίμευσαν ως εγγύηση γιά ένα δάνειο που είχε δώσει η Prudential στόν  

J.G.Bennett Jr.

Τό 1995, τό FNEP υπέβαλλε αίτηση «προστασία πτώχευσης», δηλώνοντας $80 εκ· ως  περιουσιακά στοιχεία καί άνω τών $500 εκ· ως χρέη.

Η Prudential διακανόνισε τήν αντιδικία προτού μηνυθεί από τά φιλανθρωπικά ιδρύματα, συμφωνώντας νά τά αποζημιώσει μέ τό ποσό τών $18 εκ· γιά τήν συμμετοχή της στήν μηχανορραφία.

Τό 1996, ασκήθηκε δίωξη κατά τού Bennett γιά κάθε είδους κατηγορία τού ποινικού κώδικα. Ο δικηγόρος ισχυρίστηκε ότι ο πελάτης του ενεργούσε υπό τήν επίρροια ενός «ακαταμάχητου θρησκευτικού ζήλου» έχοντας πεισθεί ότι εκτελούσε μία αποστολή τού Θεού.

Καταδικάστηκε σέ 12ετή φυλάκιση μιάς καί δέν ήτο μέλος τής πλουτοκρατίας ώστε νά μπορεί νά ληστεύει τούς συμπολίτες του νομίμως.

[ Η IRS σπανίως αίρει τήν φοροαπαλλασσόμενη υπόσταση τών ΜΚεΟν όταν αυτές παρανομούν, καί όταν δέ τό πράττει αποκαλύπτει μόνον τήν ονομασία αυτών, αλλά ποτέ τίς παρανομίες τους.] à { ΑΔΕ : Τράπεζα Κοινοποίησης.}

Ένα κράτος εντός ενός κράτους : Ο στόχος τού Bishop Estate (BE), όταν ιδρύθηκε τό 1888, ήτο ποιοτική παιδεία γιά τά ιθαγενή παιδιά τής Hawaii.

Γιά εισόδημα εκμίσθωνε τίς εκτάσεις καί κτήματα της που ακόμη καί σήμερα αποτελούν τό 11% τής έκτασης τής Hawaii. Κατά τήν διάρκεια τής δεκαετίας 1980, τό Ανώτατο Δικαστήριο τής Hawaii αποφάνηκε ότι η BE ήτο υποχρεωμένη νά πουλήσει τήν κτηματική της περιουσία στούς ενοικιαστές της – μία απόφαση που παρείχε ένα απρόσμενο δώρο αξίας $1 δις.

Τό 1995, τό διοικητικό συμβούλιο τού απολαμβάνων ατελείας ομοσπονδιακών φόρων τεραστίου κληροδοτήματος φρόνησε νά μεταφέρουν τήν νόμιμη έδρα τού BE στήν γή τών ερυθροδέρμων Cheyenne River Sioux στήν S.Dakota.

Τό μικρό αυτό κρατίδιο – περί τά 2,8 εκ· ακρ καί κατοικημένο από 12.000 ιθαγενείς Αμερικάνους – δημιουργήθηκε από μία νομοθετική πράξη τού Κογκρέσου τό 1889. Διαθέτει τήν δική του, ανεξάρτητη νομοθετική καί εκτελεστική εξουσία, μέ τούς πολίτες του απαλλαγμένους από οιεσδήποτε φορολογικές υποχρεώσεις πρός τίς ΗΠΑ.

Μέ άλλα λόγια, η ελίτ έχουν στό ενεργητικό τού οπλοστασίου φοροαποφυγής καί φοροδιαφυγής της έναν φορολογικό παράδεισο μέσα στά σύνορα τών ΗΠΑ.

Γιά αυτό τό λόγο, τό 1995 οι δικηγόροι τής VLBMcP.H – ένας πανίσχυρος οίκος νομικής εκπροσώπησης καί πολιτικής πίεσης προώθησης συμφερόντων μέ έδρα του τήν Washington, DC. – μέ θέρμη υποδείκνυαν τό ανωτέρω κρατίδιο στούς πελάτες τους που επιθυμούσαν νά μήν πληρώσουν τό δίκαιο μερίδιο τους…

Αλλά γιατί νά θέλουν οι διαχειριστές ενός οργανισμού που ήδη απολάμβανε φορολογική ατέλεια νά μεταφέρουν τήν νόμιμη έδρα του στό κρατίδιο τών Ινδιάνων;

Η εισαγγελική έρευνα ανακάλυψε ένα πλέγμα συναδελφοσύνης μεταξύ των σέ ζητήματα κατάχρησης κεφαλαίων, διαφθοράς καί παράλειψη καθήκοντος των ως θεματοφύλακες – μία σειρά από οφθαλμοφανές παραβιάσεις που διακινδύνευαν τήν υπόσταση τού μεγάλου υποστατικού ως ένας οργανισμός φορολογικής ατέλειας – ενώ αμελούσαν τά παιδιά τής Hawaii.

Οπότε τό σχέδιο τών διαχειριστών νά μετατρέψουν τόν μή-κερδοσκοπικό οργανισμό τους σ’ έναν κερδοσκοπικό, μ’ έδρα του τό κρατίδιο τών Ινδιάνων, θ’ αποτελούσε μία κίνηση που θά τούς επέτρεπε νά παρακάμψουν τήν από τίς ομοσπονδιακές καί πολιτειακές αρχές επίβλεψη τής οικονομικής φερεγγυότητας τού ΜΚεΟ, ενώ ταυτοχρόνως θά μπορούσαν νά εισπράττουν επικερδείς φοροαπαλλαγές.

Η BE έπαιζε τεράστια ποσά στό χρηματιστήριο τού Wall Street : από τό 1992 έως τό 1994, είχε αγοράσει μετοχές τής Goldman Sachs επενδύοντας περί τά $800 εκ·. Από τό 1996 έως τό 1999, αποκόμισε $677 εκ· σέ κέρδη. Καί παρ’ όλα αυτά, τό 1995 οι διαχειριστές επικαλέσθησαν οικονομικές ανησυχίες όταν αποφάσισαν νά μήν υποστηρίξουν ένα πρόγραμμα κοινωνικής πρόνοιας που θά ωφελούσε 32.000 κατοίκους μέ κόστος $6 εκ·.

Η έρευνα τής IRS απεκάλυψε ότι τό 1988 η ετήσια αποζημίωσης τού κάθε διαχειριστή ήτο τό εξωφρενικό ποσό τών $648.094, καί ότι τό 1998 αυξήθηκε στό $1 εκ·, αντί τής νομίμου ποσού τών $60.000 έως $160.000 ανά έτος.

Οι καθηγητές δέν έλαβαν αυξήσεις γιά μερικά χρόνια, οι μαθητές στερούντο εγκαταστάσεις, καί δέν διαθέθησαν κεφάλαια γιά τήν συντήρηση ή τήν βελτίωση τών σχολείων.

Ο οικονομικός έλεγχος τής BE ξεκίνησε τό 1995, καί τό πόρισμα αυτού παραμένει ακόμη σφραγισμένο κατ’ εντολή τού δικαστικού σώματος τής Hawaii. Τά λογιστικά βιβλία τής BE μαρτυρούν ότι είχε  μείζον οικονομικό συμφέρον σέ κερδοσκοπικές θυγατρικές, διάφορες επενδυτικές καί ριψοκίνδυνου κεφαλαίου ομάδες, δύο εταιρείες που επενδούσαν σέ κτηματική περιουσία διαχειριζόμενες περιουσιακά στοιχεία άνω τών $3,4 δις τό 1998. Μεταφέροντας τήν απώλεια επενδυτικών κεφαλαίων της στίς κερδοσκοπικές θυγατρικές της καί αποδίδοντας τίς επικερδείς επενδύσεις στό φοροαπαλλασσόμενο τραστ της, η BE απόφυγε τήν καταβολή μερικών εκατομμυρίων δολαρίων σέ φόρους.

Η BE πλήρωσε τήν νομική εταιρεία VLBMcPH* άνω τού $1 εκ· γιά ν’ ασκήσει παρασκηνιακή πολιτική πίεση κατά τής φορολογικής διατάξεως που επέβαλλε φόρο κατανάλωσης ή επιτηδεύματος στούς «δικτυωμένους» στά ΜΚεΟς καί μοιράζοντες τίς υπερβολικές παροχές καί επιδόματα αυτών. *( Τό προσωπικό της συμπεριελάμβανε : τόν πρώην κυβερνήτη τής Hawaii, J.Waihee, ο οποίος διανυκτέρευσε στόν Λευκό Οίκο ενώ πολεμούσε τόν ανωτέρω νόμο · τόν πρώην ηγέτη τής πλειοψηφίας τής Γερουσίας, G.Mitchell, ο οποίος ήλθε σέ άμεση επαφή μέ τόν αρχηγό επιτελείου τού Κλίντον…) à [ Μετά τήν θητείας τους καί έχοντας αποδείξει τήν αφοσίωση τους στήν πλουτοκρατία, οι πρώην πολιτικοί ανταμείβονται μέ υψηλόμισθες θέσεις εργασίας στόν ιδιωτικό τομέα όπου τούς δίδεται η ευκαιρία νά θέτουν σ’ εφαρμογή τά αντιδημοκρατικά τους νομοθετήματα. ]

[ Κατά κανόνα, μαϊμού ΜΚεΟς λειτουργούν όπως καί οι πολυεθνικές εταιρείες, δηλ. εκμεταλλεύονται τά αδύναμα σημεία τών νόμων, πληρώνουν κανένα περιστασιακό πρόστιμο καί συνεχίζουν τίς παράνομες πολιτικό-επιχειρηματικές δραστηριότητες τους**. à { ΑΔΕ : ΟΙ ΜΚεΟς καί ΜΚυΟς…}.       **( Τό ποιόν πλείστων τών μελών διοίκησης τής BE : ο Lindsey είχε εγκρίνει μία από χέρι χαμένη επένδυση μερικών εκατομμυρίων στήν πωλήτρια πορνογραφικών καταλόγων K.D.P, καί όφειλε $230.000 σ’ αναδρομικούς φόρους · ο R.Wong κατηγορήθηκε γιά πρόγραμμα παροχής μιζών · καί τά λοιπά παρόμοια μέ τούς υπολοίπους…)

Μία έρευνα τού 1997 απέδειξε ότι μόνον τό 48% τών αποφοίτων λυκείου είχαν αποκτήσει αρκετή εκπαίδευση ώστε νά γίνουν δεκτοί από τό Πανεπιστήμιο τής Hawaii. Ο Lindsey που ήτο ο κύριος διαχειριστής εκπαιδευτικών θεμάτων έριξε όλο τό βάρος ευθύνης γιά τό χαμηλό επίπεδο τών σχολείων τους στόν ελεγκτή τού εκπαιδευτικού προσωπικού. Ωστόσο, ο «Οργανισμός Δυτικών Σχολείων καί Πανεπιστημίων» έδωσε υψηλούς βαθμούς στό προσωπικό, στό εκπαιδευτικό τους πρόγραμμα καί εντόπισε τήν υπαιτιότητα στήν δυσλειτουργική διαχείριση τής BE. { ΑΔΕ: Όλα τά κρατικά εκπαιδευτικά ιδρύματα οργανώνονται διευθύνονται καί «διακυβερνιούνται» από τόν «Οργανισμό Δασκάλων καί Καθηγητών, ΟΔαΚα», που βοηθιέται από τίς διάφορες «Δεξαμενές Σκέψεις»· ό ρόλος τού κράτους είναι αυτός τού απροκατάληπτου αξιολόγηση γιά νά εξασφαλιστούν υψηλά πρότυπα, καί επεμβαίνει δέ μόνον όταν παραβιάζονται οι νομοί τού κράτους. } 

Τό 1999, η IRS επέβαλλε τούς ακόλουθους όρους στήν BE : α)—τά διοικητικά της μέλη Lindsey, Wong, Peters, Jervis καί Stender έπρεπε νά απολυθούν, διαφορετικά θά έχανε τήν μή-κερδοσκοπική υπόσταση της, κοστίζοντας της $750.000 σέ φόρους (εδώ η εφορία αποφασίζει ότι η μεσαία τάξη θά πρέπει ν’ αναλάβει τόν λογαριασμό… à ΑΔΕ ), β)—ως αμοιβή γιά τήν οριστική απομάκρυνση τών ανωτέρω μελών ( λές καί δέν υπάρχουν άλλοι τού είδους των που περιμένουν στήν σειρά…) η BE θά κατέβαλε τό σκανδαλωδώς χαμηλό ποσό τού $1 εκ· συν ενός μικρού προστίμου αντί τών $65.4 εκ· συν τά εκατομμύρια σέ πρόστιμα τά οποία η εφορία θά μπορούσε νά αποδείξει ότι όφειλαν στό ταμείο τών πολιτών.

Είναι αυτού τού είδους «διαπραγματεύσεις» μέρος τής κοινωνικής δικαιοσύνης, ή απόδειξη ότι η IRS τών ΗΠΑ είναι μία αποτυχημένη υπηρεσία που δημιουργεί κίνητρα γιά τούς έχοντες γιά νά ληστεύουν τόν μέσο Αμερικανό;

{ ΑΔΕ: όλες οι δωρεές σέ ΜΚυΟς, ΜΚεΟς καί θρησκευτικά ιδρύματα ή οργανώσεις είναι φορολογήσιμες. Τό σύνολο τών πολιτών εγκρίνει διά  δημοψηφισμάτων ποίοι μή-κερδοσκοπικοί οργανισμοί αξίζουν νά λαμβάνουν επιχορηγήσεις από τό κράτος }

Α!, αυτοί οι σεβαστοί μεγαλότιτλοι

Περιπτωσιολογική μελέτη Αρ.16 : Ο J.Ross (JR) ίδρυσε τήν  Ross Aviation Inc (RAI) τό 1945, καί περί τό 1965 μπορούσε νά καυχηθεί ότι η εταιρεία του εκπαίδευε τό 95% τών εν ενεργεία πιλότων στό πόλεμο τού Βιετνάμ.

Μία θυγατρική τής RAI είχε σύμβαση μέ τήν Επιτροπή Κανονισμών Πυρηνικής Ενέργειας νά μεταφέρει ραδιενεργά υλικά. Ο JR ήτο σύμβουλος τού Αμερικανικού στρατού καί αεροπορίας, τού Ομοσπονδιακού Γραφείου Ερευνών (FBI), καί τής ταχυδρομικής υπηρεσίας.

Κατάφερε νά κερδίσει άνω τών 100 συμβάσεων μέ τήν κυβέρνηση καί απολάμβανε εξουσιοδότηση προσπέλασης σέ άκρως απόρρητες πληροφορίες.

Πρίν τό τέλος τού 1985, είχε αποκτήσει τό 34% τής Tulsa Community Bank & Trust Comp. καί τό 10% τής Bank of Glenpool.

Αλλά παρ’ όλα αυτά, ο JR, ένας πολίτης που δειπνούσε μέ μερικούς από τούς πιό αξιοσέβαστες προσωπικότητες καί που τού είχε παραχωρηθεί πρόσβαση σέ κρατικά απόρρητα, μετέφερε αδήλωτα κεφάλαια σέ μυστικούς τραπεζικούς λογαριασμούς καί τά χρησιμοποίησε νά επενδύσει στό εξωτερικό.

Τόν Νοέμ· τού 1985, ο F.Smith – πρώην Γερουσιαστής τής Οκλαχόμα – καταδικάστηκε σέ 73ετή φυλάκιση καί τού επιβλήθηκε πρόστιμο $2 εκ·, έχοντας βρεθεί ένοχος φοροδιαφυγής, ταχυδρομικής συγκάλυψης, συγκάλυψης ξένων προσωπικών του λογαριασμών, κ.τ.λ. Οι πρώην συνάδελφοι του έγραψαν στόν δικαστή ζητώντας επιείκεια.

Αποτέλεσμα : ο F.Smith εκτέλεσε ποινή φυλάκισης ενός έτους, καί τό δέ πρόστιμο του μειώθηκε στίς $90.000.

[ Ας θυμόμαστε : Η ελίτ μεριμνούν γιά τά εκλεκτά μέλη τής κλειστής αδελφότητας της · τό μεγάλο κεφάλαιο ούτε πληρώνει ούτε εκτίει ποινή φυλάκισης. ]

Κατά τήν διεξαγωγή έρευνας παρελθόντος τού FS, η IRS ανακάλυψε τούς τραπεζικούς λογαριασμούς του στό Μεξικό, που είχαν ανοιχτεί καί διαχειρίζοντο από έναν Μεξικανό δικηγόρο που μοιραζόντουσαν καί οι δύο άντρες. Η υπηρεσία κλήτευσε από τήν Μεξικανική κυβέρνηση τούς τραπεζικούς λογαριασμούς τού JR. à { ΑΔΕ: Κάνουμε εμπόριο μέ τίς χώρες που μάς επιτρέπουν καί βοηθούν :νά κλητεύσουμε τά αρχεία τραπεζικών λογαριασμών τών φυγάδων Ελλήνων πολιτών, κατάσχουν τά περιουσιακά τούς στοιχειά εκ μέρους μας στήν συγκεκριμένη ξένη χώρα, καί τόν εκδίδει... }

Στίς 13 Δεκ· τού 1985 :ο Ross συμφώνησε νά συναντηθεί μ’ έναν εκπρόσωπο τής IRS.

14 Δεκ· : Η IRS πληροφορείτε ότι ο Ross ταξίδεψε στό εξωτερικό λόγω επιχειρηματικών υποχρεώσεων του.

17 Δεκ· : Ο πρώην ομοσπονδιακός εισαγγελεύς F.Keating – ο ίδιος που κάποτε…είχε φυλακίσει τόν F.Smith – εκπροσωπώντας τόν Ross, έπεισε τό δικαστήριο νά εκδικάσει τήν υπόθεση τόν Φεβρ· τού 1986.

5 Φεβρ· 1986 : Εξετελέσθη κλήτευση γιά τούς ξένους τραπεζικούς λογαριασμούς τού JR. Τό FBI δέν έκανε καμμία ενέργεια γιά νά τόν συλλάβει, μιάς καί εκπροσωπείτο από διαπρεπείς δικηγόρους, είχε σημαντική ακίνητη περιουσία καί περιουσιακά στοιχεία, καί είχε αναπτύξει στό παρελθόν άριστες σχέσεις μέ τήν ομοσπονδιακή κυβέρνηση. à { ΑΔΕ: Όλοι που κατηγορούνται γιά ένα σοβαρό έγκλημα, όταν είναι ελεύθεροι μέ εγγύηση, ευρίσκονται υπό ηλεκτρονική επιτήρηση, καί τά περιουσιακά τους στοιχεία εποπτεύονται από έναν ορκωτό λογιστή. }

17 Φεβρ· : Ο JR είχε ήδη γίνει λαγός. à Μιάς καί τό πολύ χρήμα διαφθείρει à { ΑΔΕ à ηθική δικηγόρου καί σχέση δικηγόρου-πελάτη }

Ο JR καί η γυναίκα του Pamela έζησαν γιά μερικό χρονικό διάστημα μέ ψεύτικα ονόματα στό ηλιόλουστο Acapulco. Κατόπιν πήγαν στήν Γενεύη όπου απέσυραν μερικά χρήματα.

[ Η Σουηδία, μιάς καί είναι ένα φορολογικός παράδεισος καί κράτος που νομίμως ξεπλένει «βρώμικο χρήμα», είναι ο αγαπημένος προσδιορισμός φυγάδων τής IRS χάρις στό τραπεζικό απόρρητο της, τούς κρυφούς λογαριασμούς της, καί τήν άρνηση της νά εκδίδει τούς καταζητούμενους πελάτες της ώστε νά δικαστούν γιά φοροδιαφυγή. ]

Τό ζεύγος Rosses, αφού είχαν περιοδεύσει τήν Ευρώπη, μετακόμισαν στό μικρό κρατίδιο τής Καραβαικής, Belize, όπου απέκτησαν καινούργια υπηκοότητα, διπλωματικά διαβατήρια καί ένα καινούργιο όνομα, οι Picons.

Αργότερα, μετακόμισαν στό Vancouver, όπου απολάμβαναν τόν πολυτελή βίο παρέα μέ τήν υψηλή κοινωνία, συμμετέχοντες στά καλύτερα συμπόσια, καί περνώντας τά καλοκαίρια τους στήν καινούργια θαλαμηγό τους που τούς πρόσφερε θαλάσσια ταξίδια αναψυχής στά παράλια τής British Columbia.

Ζούσαν μία επιδεικτική πλούσια ζωή στούς υψηλούς κύκλους τού Vancouver, απαιτώντας βασιλική μεταχείριση μιάς καί η Vancouver ήτο η πρόξενος τού Belize καί ο J.Picon ένας έμπορας ομολόγων.

Τόν Ιαν· τού 1996, η IRS ειδοποιήθηκε γιά τόν τόπο διαμονής τών Rosses. Τόν Νοέμ· τού 1991, συννελήφθησαν, αλλά δέν πέρασαν ούτε μία νύκτα στά κρατητήρια. Χάρις τής υψηλής κοινωνίας γνωριμιών τους, τό δικαστήριο τούς άφησε ελεύθερους αφού είχαν καταβάλει τήν χρηματική εγγύηση τών $50.000.

Ασφαλώς, λάκισαν από τόν Canada γιά τήν πανέμορφη Belize. Άνοιξαν ένα απόμερο, πολυτελές ξενοδοχείο τό οποίο διαφημίζουν στό διαδίκτυο – ακόμη καί ο F.F.Coppola έχει μία έπαυλη στήν περιοχή.

Οι Rosses ποτέ δέν πλήρωσαν μία δραχμή στήν IRS, καί ποτέ δέν τούς κατασχέθηκε κάποιο περιουσιακό τους στοιχείο – κάποιος μεσίτης που είχε προσληφθεί από ένα ανώνυμο δικηγορικό γραφείο μερίμνησε γιά τά συμφέροντα του καί τήν δική τους υψηλή αμοιβή.

[ Η κυβέρνηση τού Belize προσφέρει υπηκοότητα στόν οιονδήποτε που έχει πρόσβαση στό διαδίκτυο καί διαθέτει $55.000.

Η εταιρεία Offshore Secrets, Inc. προσφέρει ειδικά διαβατήρια συμβούλων τού οργανισμό τών Ηνωμένων Εθνών (!) αντί $75.000, καί τιμητικά διαβατήρια προξένων από αναποκάλυπτες κυβερνήσεις γιά $130.000, καί ειδικά διαβατήρια συμβούλων τής Ευρωπαϊκής Ενώσεως αντί $195.000. à Ζούμε σ’ έναν ψεύτικο επικίνδυνο κόσμο… ]

Τι μπορούμε νά κάνουμε

Η συσσώρευση καί συγκέντρωση τού πλούτου από συγκεκριμένες μικρές ομάδες συμβαίνει πάντοτε μέ τήν απουσία του από τίς υπόλοιπες κάστες. Μπορούμε νά παραπονιόμαστε όσο θέλουμε, νά καταριόμαστε τούς εκπροσώπους μας έως ότου αγαλλιασθεί η καρδιά μας, μπορούμε νά μήν συμμετέχουμε στίς εκλογές, καί νά διαδηλώνουμε μέ τίς πιό ευπατρίδες μεγαλόφρονες προθέσεις, αλλά καμμία από αυτές τίς ενέργειες μας ή αδιαφορία μας δέν αποκαρδιώνει τήν πλουτοκρατία.

Η αιώνια πρόκληση στήν δημοκρατική διακυβέρνηση είναι τό πως νά κατορθώσουμε νά έχουμε κοινωνικό-οικονομική δικαιοσύνη καί γενική συναίνεση μεταξύ τών πλουσίων καί πτωχών.

Εάν δέν μάθουμε ν’ αυτοκυβερνόμαστε, η ελίτ θά συνεχίζει νά απολαμβάνει τό φαγοπότι της χάρις στόν ιδρώτα καί αίμα μας.

Συμπέρασμα

Η ιστορία είναι γεμάτη από δράμα μέ επίκεντρο τό φορολογικό σύστημα. Όλες οι μεγάλες αυτοκρατορίες – η Ρωμαϊκή, …, η Οθωμανική καί Βρετανική αυτοκρατορία – συντηρήθηκαν φορολογώντας αβάστακτα τά θύματα τους, καί γι’ αυτό τό αίτιο πολλών από τίς αξιομνημόνευτες εξεγέρσεις ήτο τά αβάστακτα φορολογικά μέτρα.

Αλλά, ακόμη καί από τήν ημέρα γέννησης τών Δυτικών δημοκρατικών κοινωνιών, η συγκέντρωση κεφαλαίων στά κρατικά ταμεία έχει αποδειχθεί ένα βάναυσα καταπιεστικό καί διεφθαρμένο μέσο ελέγχου τής πλειοψηφίας καί μέσο διατήρησης καί συντήρησης τής καθεστηκυίας τάξης.

Στά μέσα τού έτους 2000, η οικονομία τών ΗΠΑ δημιουργούσε καθημερινό πλούτο αξίας $1,5 δις, ήτοι, εάν μοιραζότανε ισομερώς, 2.088 απένταροι Αμερικανοί θά γινόντουσαν εκατομμυριούχοι ανά μέρα. Ταυτοχρόνως, οι πλήρης απασχόλησης καθ’ όλο τό έτος εργαζόμενοι που ζούσαν στήν φτώχεια εκσφενδονίστηκε στά 2,8 εκ· -- η μεγαλύτερη ποτέ αύξηση – τό 20% τών παιδιών ζούνε στήν φτώχεια, καί ο αριθμός τών πτωχεύσεων έχει αυξηθεί κατά 70% από τό 1995.

Ο λιγότερο προνομιούχος Αμερικανός είναι καί ο λιγότερο πολιτικοποιημένος πολίτης που ούτε συνεισφέρει στίς πολιτικές εκστρατείες καί ούτε ψηφίζει. Οι δέ μέσοι πολίτες δέν έχουν τής οικονομική δυνατότητα νά προσλάβουν διαδρομιστές (παρασκηνιακούς πολιτικούς μεσάζοντες τής Washington) ώστε νά επηρεάσουν τήν φορολογική πολιτική, ούτε γνωρίζουν ή έχουν τά μέσα γιά συλλογική οργάνωση ως ομάδα συγκεκριμένων συμφερόντων. à { ΑΔΕ : Βάσις, … }

Δεδομένου ότι τό κόστος τών πολιτικών εκστρατειών γιά τίς θέσεις τού Κογκρέσου, τής Γερουσίας καί τού Λευκού Οίκου έχουν εκτοξευτεί στά ύψη τών δις δολαρίων, η εκπροσώπηση επιβάλλεται στά 200 εκατομμύρια τών ψηφοφόρων από τό πλουσιότερο 4% τής Αμερικής. à { ΑΔΕ : εκλογές, … }

Καί μιάς καί οι αρωγοί καί αφεντικά τών πολιτικών αισθάνονται αγανάκτηση καί προσβεβλημένοι όταν τούς γίνονται φόρτωμα οι επίμονοι ελεγκτές τής IRS καί οι εισαγγελείς, έχει σχεδιαστεί καί ενεργοποιηθεί ένα ιδιωτικό κοινωνικό-οικονομικό  δίκτυο «δικαιοσύνης» τό οποίο εξασφαλίζει τήν διαιώνιση τής κοινωνικής, νομικής καί τού κύρους υπόστασης τής καθεστηκυίας τάξεως :

α)—από τό 1989 έως τό 1999, η IRS είχε ανάγκη από 26% περισσότερο προσωπικό, καί 34% περισσότερους ελεγκτές, ενώ ο αριθμός τών φορολογικών δηλώσεων είχε αυξηθεί κατά 14%.

β)—η ισχύουσα νομοθεσία ευνοεί τήν ελίτ.

γ)—εκατοντάδες από τά καλύτερα φορολογικά μυαλά που εκπροσωπούν τήν ελίτ υποχρεώνουν τήν κυβέρνηση νά δεχθεί από 0-12% τού οφειλομένου φόρου.

δ)—οι παράκτιες τράπεζες, οι ΜΚεΟ καί ΜΚυΟ καί τά «παραθυράκια» στούς νόμους νομιμοποιούν τήν φοροδιαφυγή.

ε)—οι πλούσιοι μπορούν νά απαρνηθούν τήν Αμερικανική υπηκοότητα τους καί νά τήν κοπανίσουν μέ τά αφορολόγητα περιουσιακά τους στοιχεία.

   Εάν παίρναμε τό θάρρος νά απαιτήσουμε από τούς εκπροσώπούς μας νά απαντήσουν στίς ερωτήσεις μας, θά άρχιζε νά τήκεται ο κρύος χειμώνας τής σιωπής, τής σκόπιμης συσκότισης, καί άρνηση ενοχής; Ούτε σ’ ένα εκατομμύριο χρόνια.

Οι πολιτικοί είναι επαγγελματίες ψεύτες καί ειδικοί στίς απατηλές υποσχέσεις · εκτός αυτού, υπάρχουν αρκετοί εθελοντές που περιμένουν στήν σειρά νά τούς αντικαταστήσουν όταν οι μηχανορραφίες τους γνωστοποιούνται.

Επιπλέον, είναι δύσκολο νά επιστρατεύσουμε τήν συμπαράσταση τών συμπολιτών μας ένεκα τής αμφιθυμίας περί καί εχθρότητας μας πρός τούς φόρους, φοροεισπράκτορες καί τής εξουσία τής πολιτείας.

   Στά πιό βασικά γεωπολιτικά καί οικονομικά επίπεδα, η ισορροπία δυνάμεως μεταξύ κυβερνήσεων καί εταιρειών έχει ξεκάθαρα μετατοπισθεί. Σήμερα, «δημοκρατικά» εκλεγμένες κυβερνήσεις δέν έχουν τήν εξουσία νά καθορίζουν τήν φορολογική πολιτική τού κράτους τους.

Αντί αυτών, οι ολίγοι «εκλεκτοί» που καθορίζουν τήν ροή τών κεφαλαίων καί αγαθών προ-αποφασίζουν τό ποσό συνεισφοράς τους στό κρατικό ταμείο.

Γιά παράδειγμα τό 1996 ο πρόεδρος τής Daimler-Benz A.G ανάγγειλε ότι η εταιρεία του δέν θά κατέβαλλε πλέον τούς οφειλομένους επί τών κερδών της φόρους στό κράτος τής Γερμανίας.

Σήμερα, υπάρχουν πάνω από 3 εκ· εταιρείες που δραστηριοποιούνται ανά τόν κόσμο χωρίς νά αποκαλύπτουν τούς ιδιοκτήτες τους. Κατ’ ουσίαν αφορολόγητες, παράκτιες τραπεζικές καταθέσεις υπολογίζονται νά ανέρχονται στό αστρονομικό ποσό τών $3 Τρισεκατομμυρίων, καί συνεχίζει ν’ αυξάνεται.

Εκτός αυτού, ένεκα τής ραγδαίας εξέλιξης τών νέων διαδραστικών καί συμμετοχικών μέσων τηλεπικοινωνιών καί άλλων τεχνολογιών καί τήν ανικανότητα ή αδιαφορία τής κυβέρνησης νά προστατεύσει τόν κυβερνοχώρο, η IRS βρίσκει τό σύστημα μας ανίκανο νά φορολογήσει τρισεκατομμύρια δολάρια που διακινούνται στό ηλεκτρονικό εμπόριο. Ο κυβερνοχώρος κατά πάσα πιθανότητα θά εξελιχθεί ως τό νέο πεδίο δράσεως τών παράκτιων τραπεζών.

Οπότε, η πλήρης διάσταση τής κρίσεως τής φορολογικής αμεροληψίας ξεδιαλύνεται όταν τήν εξετάζουμε μέσα στίς αρχές τής παγκοσμιοποίησης καί τής εφαρμοσμένης τεχνολογίας. Σήμερα, τό κεφάλαιο δέν τρέφει πατριωτικά συναισθήματα καί η δέ ελίτ είναι αρκετά επιθετική, μαχητική καί καταρτισμένη στό νά τό αποκρύπτει από τήν κυβέρνηση.

Οι παραδοσιακοί μηχανισμοί εφαρμογής τών νόμων δέν φέρουν πλέον τό επιθυμητό αποτέλεσμα. Απαιτείται ένα πλήρως νέο διεθνώς αναγνωρισμένο φορολογικό σύστημα.

Αναμφίβολα όμως, καμμία βελτίωση τού φορολογικού συστήματος ούτε καί η εφαρμογή αυτού θά μπορέσουν νά εξαλείψουν τήν ανθρώπινη απληστία άν η ελίτ καί η πλειοψηφία τών πολιτών δέν αποκτήσουν «παιδία» καί μία νέα υγιή κοσμοθεωρία.

Πιστεύουμε ότι η ΑΔΕ μας κατευθύνει πρός τήν σωστή κατεύθυνση ώστε νά οικοδομήσουμε μία υπερβατική, ευτυχισμένη, ηθική καί συνεχώς αυτό-αναπτυσσομένη ανθρωπότητα.

                                                                                                      Σ.Ε.Κ.

…

Σπύρος Ε. Κουλουμπέρης

http://amesidemocratiaellenon.blogspot.com

adeepsilon@yahoo.gr

27440-26458

694-1569303