Γιατί η Βάσις – Ιδεολογία
Γιατί η Βάσις – Ιδεολογία
[ Μελετάς πρώτα «Βάσις» στό καταστατικό τής ΑΔΕ καί μετά μελετάς : Βάσις : ιδεολογία & Βάσις τής ΑΔΕ ]
Μία ιδεολογία παίρνει ζωή όταν μέρος μίας κοινωνίας τήν υιοθετήσει ως τήν εμπεριέχουσα τά απαραίτητα καί θεμελιώδη αξιώματα γιά τήν εδραίωση τής υπό ανάπτυξη ή μετεξέλιξης τής ισχύουσας κοσμοθεωρίας τής κοινωνίας τους. Η δέ εδραίωση της καί εξάπλωση της εκτός τών συνόρων τής συγκεκριμένης κοινωνίας, προϋποθέτει ότι σημαντικός αριθμός τών υποστηρικτών της θά τήν βιώνουν ως τό σημαντικότερο ‘’τέλος’’ τής ζωής τους. Τοιουτοτρόπως, η ΑΔΕ αναζητεί συμμαχίες μέ ομοϊδεάτες καί εκτός συνόρων τής χώρας μας, ώστε μέσω τής ειρηνικής ανθρωπιστικής πολιτιστικής επανάστασης νά μπορέσουμε ν’ ακυρώσουμε τίς εδραιωμένες ή εκκολαπτόμενες σκοταδιστικές ιδεολογίες ανά τόν κόσμο.
Χωρίς τό ενεργό μέλος τής Βάσεως τής Άμεσης Δημοκρατίας, η Λερναία Ύδρα τής εξουσιαστικής πλουτοκρατίας θά συνεχίσει νά τρέφεται μέ τόν μόχθο τών προβατοειδών υπηκόων της, ασχέτως τού αριθμού τών αληθώς αποκαλυπτικών βιβλίων που μελετούμε ή τών διαδηλώσεων στίς οποίες συμμετέχουμε.
Η χειρότερη αίσθηση αποτυχίας ενός πηγάζει από τό πιστεύω του πως η ζωή του δέν έχει κάποια αξία, ένεκα τού ό,τι, ως πρωτεύοντα λόγο, οι συνάνθρωποι του ποτέ δέν ρώτησαν ή σεβάστηκαν ούτε άκουσαν τήν γνώμη του γιά ζητήματα τά οποία επηρεάζουν άμεσα τήν ζωή του, μέ αποτέλεσμα νά μήν αισθάνεται τόν εαυτόν του ως μία ανεξάρτητη οντότητα, αλλά ως ιδιοκτησία αυτού που θά δώσει νόημα στήν ζωή του. Η βάσις είναι ένας μικρόκοσμος όπου όλα τά μέλη είναι εξίσου σεβαστά, καί που συνδιαλέγονται, εργάζονται ώστε αυτός ο δικός τους μικρόκοσμος τής αξιοπρέπειας καί νοήματος νά γίνει ο «κόσμος».
Ο πολίτης, ως ενεργό μέλος τής βάσεως του, έχει τήν ευκαιρία ή μαθαίνει νά λειτουργεί ως ένας μεσολαβητής που δέν είναι υποχρεωμένος νά δέχεται αλλά ούτε νά δίνει διαταγές, αλλά αντιθέτως εισπράττει καί δίνει τήν ευκαιρία τής απελευθέρωσης τών υπό περιορισμό ταλέντων καί ικανοτήτων μας, ώστε ο καθένας νά προσφέρει κάτι θετικό στήν ανθρωπότητα. Μέσω δέ τού έργου καί τής πειθώ του, τού παρέχεται η ευκαιρία νά ανελκυστεί στό ανώτερο αξίωμα τής πολιτείας του.
Ακόμη καί ο χαμηλών τόνων* – τό φαινομενικά ελάχιστο συστατικό τής βάσεως – είναι απαραίτητος γιά τήν κινητοποίηση τού «ηγέτη» μέσα από μία σειρά αλληλεπιδράσεων τής μικρής κλίμακας τής βάσεων τους μέν, αλλά οι οποίες αλληλεπιδράσεις δίνουν τήν ευκαιρία σέ όλα τά μέλη νά βιώνουν τίς μεγάλες «περιπέτειες, οράματα» που ζωντανεύουν, προσθέτοντας έτσι αυτήν τήν υπό λήθαργο αλλά οφειλόμενη πρός τήν ανθρωπότητα δόση τού θετικού απροσδόκητου στίς ανθρώπινες υποθέσεις. Μέσα από αυτό τόν νέο τρόπο βιώσεως καί θεώρησης τού κόσμου, ο κάθε «μικρόκοσμος» τής βάσεως τολμά ν’ απαιτεί υψηλή τιμή γιά τίς προσπάθειες του – τήν αυτονομία, τήν ευτυχία, ... , τήν άμεση δημοκρατία του.
Η πολιτική τέχνη τού κοινωνικού μεσολαβητή (τού ατόμου, τής βάσεως) μέ κύριο στόχο τό κοινό καλό, βρίσκεται ακόμα στήν παιδική της ηλικία. Ας οικοδομήσουμε λοιπόν τίς δημοκρατικές Βάσεις μας ώστε νά αλληλο-εκπαιδεύσουμε τούς εαυτούς μας νά γίνουμε έξυπνα πολιτικά όντα
*( Όλοι μας μπορούμε νά ξεχωρίσουμε τόν εσωστρεφή από τόν εξωστρεφή, αλλά ξεχνούμε ότι η δημιουργικότητα δέν είναι εγγυημένη ούτε στόν ένα ούτε στόν άλλο. Γι’ αυτό καί τό μερικές φορές καινοτόμο αποτέλεσμα τής συνεργασίας τους μας εκπλήσσει πολύ περισσότερο από αυτό τής «ιδιοφυίας» που εργάζεται μόνη τής. )
Η κάθε βάσις λειτουργεί ως ένας χημικός καταλύτης – μεταξύ τών μελών της, καί μεταξύ άλλων βάσεων – καί εμπεριέχει τό μυστήριο καί τήν δυναμική του. Ένας χημικός καταλύτης, άν καί δέν κατανοούμε ακριβώς τό πως προκαλεί τήν αλληλεπίδραση μεταξύ δύο διαφορετικών ουσιών (δύο μελών ή δύο άλλων βάσεων), είμαστε σίγουροι ότι απορροφά ένας μέρος τών ουσιών τίς οποίες μετατρέπουν (αλληλο-συνεργασία καί αλληλο-επίδραση μεταξύ μελών καί βάσεων), μειώνοντας τήν απαραίτητη ενέργεια γιά ν’ αρχίσει η αντίδραση (όσες περισσότερες βάσεις δημιουργηθούν, τόση λιγότερη ενέργεια απαιτείται γιά νά δημιουργηθούν νέες βάσεις καί νά επιτευχθεί τό επιθυμητό αποτέλεσμα).
Η ύπαρξη τών βάσεων ακυρώνει τήν επικίνδυνη πρακτική ανάθεσης αξιωμάτων μέ κλήρο. Υπάρχουν κυρίως γιά νά απελευθερώνουν καί νά βελτιώνουν τίς ικανότητες τής πολιτικής καί κοινωνικής παιδείας όλων τών πολιτών, ώστε νά μήν υπάρχουν ως απλώς συμμετέχοντες στήν πολιτική ζωή καί υπηρετώντας τής «πόλεως» τους, αλλά νά είναι αυτοί η πολιτική ζωή καί η «πόλις».
«Τό πολίτευμα μας λέγεται δημοκρατία, επειδή τήν δημοκρατία δέν τήν ασκούν λίγοι πολίτες, αλλά όλος ο λαός. Όλοι οι πολίτες είναι ίσοι μπροστά στόν νόμο γιά τίς ιδιωτικές τους διαφορές. Γιά τά δημόσια αξιώματα προτιμώνται εκείνοι που είναι ικανοί καί τά αξίζουν καί όχι εκείνοι που ανήκουν σέ μία ορισμένη τάξη.» (Θουκυδίδης 2.37.1)
…
Σπύρος Ε. Κουλουμπέρης
http://amesidemocratiaellenon.blogspot.com
27440-26458
694-1569303