ΗΠΑ – Ο Κόσμος – Θέμις

Αιχμάλωτοι Πολέμου

Βασανισμοί

Guantanamo Bay

Διεθνές Δίκαιο

ΟΗΕ

Οργανισμοί

Συμφωνίες, Συνθήκες

Νόμοι χωρίς ανθρωπιστική ηθική : Οι διεθνείς οργανισμοί καί θεσμικά όργανα μπορούν νά επιβάλλουν τούς νόμους τους μόνο σέ αδύναμα κράτη καί στούς εχθρούς τής Αγίας Τριάδος, η οποία συνίσταται από τίς ΗΠΑ, τό Ισραήλ καί τήν Μ. Βρετανία.

Σύμφωνα μέ τόν Robert Kagan, «οι Ευρωπαίοι είναι από τήν Αφροδίτη» - ήτοι, είναι μαλθακοί καί πιστεύουν σέ παλιομοδίτικες έννοιες, όπως τό ποινικό δίκαιο, οι νόμοι καί τό διεθνές δίκαιο – ενώ «οι Αμερικανοί είναι από τόν Άρη», διότι είναι σκληροτράχηλοι καί πραγματιστές.

Παγκόσμια θεσμικά όργανα, οργανισμοί καί άρθρα συνθηκών / συμφωνιών που καταδικάζουν οιεσδήποτε ενέργειες τών ΗΠΑ, έχουν θεωρηθεί αναρμόδια – βάσει τού δόγματος τής αυτοεξαίρεσης (μη-καθολικότητας) – καί γι’ αυτό η Ουάσινγκτον δέν συμμορφώνεται μέ τίς ετυμηγορίες / ποινές / αποφάσεις τους.

Ακολουθεί ένα μικρό δείγμα παραβιάσεων τών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμφωνιών κ.τλ., καί μή συμμόρφωση τών ΗΠΑ μέ τίς αποφάσεις τών διεθνών θεσμικών οργάνων.

[ Επίσης έλεγχε πρώτα : Διεθνείς Σχέσεις καί Εξωτερική Πολιτική : Ορολογία – Θεωρία – Ιστορία. ]

Άμαχοι : βλ. : Διεθνές Δίκαιο

Εμπάργκο, Οικονομικός Αποκλεισμός à Εμπάργκο - Εξωτερική Πολιτική τών ΗΠΑ

[ Επίσης βλ. : Κυρώσεις – Εξωτερική Πολιτική – ΗΠΑ ]

Προληπτική αυτοάμυνα / πόλεμος

1 pre-emptive, preventive war : στα ελληνικά καί τά δύο επίθετα ερμηνεύονται «προληπτικός» à βλ. λήμματα.

Τρομοκρατία

[ βλ. : Διεθνές Δίκαιο – ΗΠΑ ]

Πέσμου ποιός είναι ο καλύτερος σου φίλος γιά νά σού πώ ποιός είσαι. à Τρομοκρατία – Ισραήλ.

Αιχμάλωτοι Πολέμου

[ βλ. : Guantanamo Bay ]

-- Τό Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο ορίζει ότι μόνο η Διεθνής Επιτροπή τού Ερυθρού Σταυρού ( ICRC ) είναι η μόνη αρμόδια αρχή που δικαιούται νά χαρακτηρίζει κρατούμενους ως αιχμαλώτους πολέμου.

Αυτός ο κανόνας είναι παράλογος, σύμφωνα μέ τούς νομικούς τού διεθνούς δικαίου Lee Casey καί David Rivkin – οι οποίοι θήτευσαν στό υπουργείο Δικαιοσύνης επί προεδρίας Ρέιγκαν καί Μπούς Α΄ : «... κάθε κράτος δικαιούται νά ερμηνεύει (τό διεθνές δίκαιο) – αυτό συνιστά τήν ουσία τής εθνικής κυριαρχίας καί τής αυτοδιακυβέρνησης».

Μόνο που στόν πραγματικό κόσμο τής Pax-Americana μέ τό κάθε κράτος εννοούν αποκλειστικά τίς ΗΠΑ.

-- (2001, Νοέμβ· 15) Η κυβέρνηση Μπούς δήλωσε* ότι : «οι τρομοκράτες καί αιχμάλωτοι πολέμου τού Αφγανιστάν... δέν αξίζουν τίς ίδιες εγγυήσεις καί τά ίδια μέτρα προστασίας που θά χρησιμοποιούσαμε γιά έναν Αμερικάνο** πολίτη, ο οποίος θά περνούσε από τίς συνηθισμένες δικαστικές διαδικασίες». Μία Στρατιωτική Επιτροπή, αποτελούμενη από αξιωματικούς, θά δικάζει τούς ενόχους (!) προκειμένου «νά εκτελεστούν μέ σχετικά συνοπτικές διαδικασίες».

Ο Geoffrey Robertson (διακεκριμένος Βρετανός δικηγόρος μέ ειδίκευση σέ θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων) μάς διαφωτίζει*** πλήρως σχετικά μέ τήν νόμιμη ή μή ιδιότητα τής ανωτέρω ειδικής στρατιωτικής επιτροπής :

«1- Η επιτροπή δέν είναι ούτε ανεξάρτητη ούτε αμερόληπτη, όπως απαιτούν τά άρθρα 84 καί 85 τής Γενεύης ΙΙΙ σχετικά μέ τήν Αντιμετώπιση Αιχμαλώτων Πολέμου, τήν οποία έχουν επικυρώσει οι ΗΠΑ (καί άλλες 187 χώρες). Οι αξιωματικοί που θά λειτουργήσουν ως δικαστές αμείβονται καί προάγονται από τό υπουργείο Άμυνας, μία κυβερνητική υπηρεσία που θεωρεί ήδη τούς αιχμαλώτους ως ενόχους καί που λειτουργεί ως δύναμη κράτησης τους. Αυτοί οι αξιωματικοί διορίζονται ως δικαστές από τόν πρόεδρο, τόν στρατιωτικό διοικητή τους, που έχει αποφανθεί γραπτώς ότι οι κατηγορούμενοι πρέπει νά διωχθούν καί που, επομένως, έχει εκφράσει κατηγορηματικά τό ενδιαφέρον του γιά τήν καταδίκη τους.

2- Δέν υπάρχει δικαίωμα έφεσης παρά μόνο πρός τόν ίδιο τόν πρόεδρο, που δέν μπορεί νά είναι αμερόληπτος επειδή η εκδίκαση τής έφεσης θά εκδικαστεί στό δικό του στρατοδικείο.

3- Δέν υπάρχουν φυσιολογικοί κανόνες πειστηρίων ή προστατευτικά μέτρα – τά πειστήρια γίνονται αποδεκτά εφ’ όσον ο προεδρεύων αξιωματικός κρίνει ότι πρέπει νά γίνουν αποδεκτά. Ένας διακεκριμένος Αμερικάνος δικαστής που μελέτησε πρόσφατα τά αρχεία τών στρατιωτικών επιτροπών-στρατοδικείων στήν Ιαπωνία μετά τόν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο συμπεραίνει ότι παρέχουν ένα ωμό παράδειγμα της πιθανότητας κακοδικίας, όταν οι κανόνες πειστηρίων είναι τόσο ευέλικτοι ώστε νά θεωρούνται ανύπαρκτοι.

4- ... Η ακροαματική διαδικασία θά γίνει κεκλεισμένων τών θυρών καί δέν θά υπάρχουν διαθέσιμα στό κοινό πρακτικά τής δίκης.

5- Δέν υπάρχει πρόβλεψη αποδείξεων γιά τήν πολιτική αγωγή, ούτε πρόβλεψη τήρησης προτύπων πέραν κάθε αμφιβολίας. Η ενοχή θά αποδεικνύεται βάσει πειστηρίων διερευνητικής απλά αξίας γιά κάθε λογικό άτομο. Οι αξιωματικοί που θά αποτελέσουν τήν επιτροπή δέν χρειάζεται νά καταλήξουν σέ ομόφωνη απόφαση : αρκεί νά συμφωνήσουν τά δύο τρίτα, προκειμένου νά εξασφαλιστεί μία καταδίκη. Δέν πρόκειται νά εκδώσουν γραπτή καί αιτιολογημένη ετυμηγορία.

6- Η ποινή τού θανάτου εκτελείται παραδοσιακά από εκτελεστικό απόσπασμα τυφεκιοφόρων στρατιωτών. ..»

Δέν είναι κάν δικαστήριο, «Είναι μία προέκταση τών δικαιοδοσιών τού προέδρου, που προσωπικά ή μέσω τών υπηρεσιών που διευθύνει λειτουργεί ως δημόσιος κατήγορος, δικαστής, σώμα ενόρκων καί πρόεδρος εφετείου».

{ Συμπέρασμα : η ανωτέρω Στρατιωτική Επιτροπή παραβιάζει κάθε νόημα δικαιοσύνης που είναι γνωστό στόν πολιτισμό, καί μάλλον θυμίζει τόν πολιτισμό τής Ιεράς Εξέτασης. }

*( New York Times)

**( βλ. τό μεσαιωνικό Patriot Act - ΗΠΑ-Θέμις )

***(‘’Justice and Revenge: International Law After Tuesday 11th September 2001’’, The 25th Thomas Corbishley Memorial Lecture (London: The Wyndham Place Charlemagne Trust, 2001), p.7-8.)

Βασανισμοί

-- Σύμφωνα μέ τήν Επιτροπή κατά τών Βασανιστηρίων τού ΟΗΕ, που επιβλέπει καί παρακολουθεί τίς ενέργειες τών μελών, οι ΗΠΑ έχουν παραβιάσει πολλές φορές τήν Διεθνή Σύμβαση κατά τών Βασανιστηρίων : οι πρασινοσκούφηδες τους βασάνιζαν τακτικά Βιετναμέζους αιχμαλώτους στήν διάρκεια τών ανακρίσεων, η CIA βασάνιζε συχνά άτομα που υποψιαζόταν γιά πράκτορες τών Σοβιετικών σέ οργανώσεις μεταναστών στήν Δυτική Ευρώπη · εκπαίδευσαν καί συντήρησαν τήν SAVAK – τήν περιβόητη μυστική υπηρεσία τού Σάχη τού Ιράν · εκπαίδευσαν καί εξόπλισαν τίς μυστικές υπηρεσίες τού Ισραήλ καί τών κρατών δορυφόρων τους τής Λ. Αμερικής σέ τεχνικές καί τεχνολογίες βασανιστηρίων.

-- (2002) Τό Γραφείο Γνωμοδοτήσεων τού Υπ· Δικαιοσύνης τών ΗΠΑ εκπόνησε ένα υπόμνημα σχετικά μέ τούς βασανισμούς. Ο συνταγματολόγος Stanford Levinson επισημαίνει ότι «σύμφωνα μέ τό Γ.Γ., ‘’γιά νά λάβει μία ενέργεια τό χαρακτηρισμό τού βασανισμού, πρέπει νά είναι ακραίας φύσεως... Ο σωματικός πόνος που συνιστά βασανισμό ορίζεται ως ανάλογου εντάσεως τού πόνου που συνοδεύει βαρείες σωματικές κακώσεις, όπως η βλάβη οργάνων, η ρήξη σωματικών λειτουργιών ή καί ο θάνατος’’ (καί σύμφωνα μέ τόν τότε επικεφαλή τού Γ.Γ., Τζέι Μπάιμπι) «η πρόκληση πόνου εις οιαδήποτε ένταση κατώτερη αυτής τής ακραίας, επ’ ουδενί συνιστά βασανισμό, από τεχνικής απόψεως. Θεωρείται απλώς απάνθρωπη καί ταπεινωτική μεταχείριση, ζήτημα που μάλλον δέν προβληματίζει ιδιαίτερα τούς νομικούς τής κυβέρνησης Μπούς ΙΙ». Όταν τό 1994 η Γερουσία τών ΗΠΑ κύρωσε τήν «Συνθήκη τού ΟΗΕ κατά τών βασανισμών καί άλλων μορφών σκληρής, απάνθρωπης ή ταπεινωτικής μεταχείρισης ή τιμωρίας», καθιέρωσε έναν ορισμό τού βασανισμού που «ήταν ελαστικότερος, γιά τούς ανακριτές, από τόν ορισμό που είχε ανακύψει κατόπιν διαπραγματεύσεων στόν ΟΗΕ». Αυτόν τόν ορισμό μετήλθαν οι νομικοί σύμβουλοι τού προέδρου γιά νά δικαιολογήσουν τόν βασανισμό κρατουμένων στό Γκουαντάναμο, στό Ιράκ καί στό Αφγανιστάν, αλλά καί αλλού.

Σύμφωνα δέ μέ τόν ειδικό σέ θέματα τρομοκρατίας, δημοσιογράφο Jason Burke, «οι ΗΠΑ συμπράττοντες μέ εξέχοντες συμμάχους διατηρούν ένα αόρατο δίκτυο φυλακών καί κρατητηρίων, όπου έχουν εξαφανιστεί χιλιάδες ύποπτοι από τίς αρχές τού πολέμου κατά τής τρομοκρατίας, καί τά ίχνη τους έχουν πλέον χαθεί εντελώς».

Ο δέ καθηγητής τού Διεθνούς Δικαίου, Jordan Paust, γράφει : «Από τήν εποχή τών Ναζί είχαν ν’ ασχοληθούν τόσο έντονα τόσοι νομικοί μέ εγκλήματα τού διεθνούς δικαίου... (εφάρμοζαν ένα σχέδιο) προκειμένου νά παραβιαστεί τό εθιμοτυπικό όσο καί τό απότοκο συμφωνιών καί τό Δ.Δ. ... (από υπηρεσιακό σημείωμα που υπέγραψε ο Μπούς ΙΙ στίς 7 Φεβρ· 2002) συνάγεται κατ’ ανάγκην ότι εξουσιοδοτούσε καί διέταζε παραβιάσεις τών Συνθηκών τής Γενεύης, οι οποίες συνιστούν έγκλημα πολέμου...» κτ.λ.

Guantanamo Bay

Guantanamo Bay, Κούβα : Λιμάνι ζωτικής σημασίας γιά τό εμπόριο τής Κούβας στό νοτιοανατολικό μέρος τής χώρας.

Μέσω τών διά τής βίας επιβαλλομένων συνθηκών τού 1903 καί 1934, οι ΗΠΑ «ενοικιάζουν» τήν πιό σημαντική περιοχή καί τό λιμάνι τού Guantanamo Bay μέ τό δικαίωμα χρήσης τού λιμανιού ως ναύσταθμος ή ως βάση ναυτικού ανεφοδιασμού.

Κατά παράβαση ακόμη καί αυτών τών δικαιωμάτων εκμετάλλευσης, που εξαναγκάστηκε νά παραχωρήσει η κατεχόμενη καί μετά ελεύθερη Κούβα, οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν τό Γκουαντάναμο ως στρατιωτική καί ναυτική βάση τους. Τό έχει αξιοποιήσει όμως γιά τήν κράτηση Αϊτινών προσφύγων κατά παράβαση τού Άρθρου 9 τής Οικουμενικής Διακήρυξης γιά τά Ανθρώπινα Δικαιώματα, καί γιά βασανισμούς αιχμαλώτων πολέμου τού Αφγανιστάν, Ιράκ καί υποτιθέμενων ή πραγματικών τρομοκρατών απαχθέντων ακόμη καί από χώρες εις τίς οποίες θεωρούνται υπήκοοι αυτών ή νόμιμοι κάτοικοι αυτών.

Τό Ανώτατο Δικαστήριο τών ΗΠΑ απεφάνθη ότι η κυβέρνηση καί ο στρατός παραβιάζουν τό Σύνταγμα καί τ’ ανθρώπινα δικαιώματα στό Guantanamo Bay, αλλά ο νόμος δέν μπορεί νά τούς αγγίξει, επειδή, χάρις σέ δικολαβίστικες αλχημείες, ήταν καί είναι δυνατόν νά καταδειχθεί ότι η περιοχή δέν εμπίπτει στό εγχώριο ούτε στό διεθνές δίκαιο – σύμφωνα μέ τήν αρχή τής μη-καθολικότητας γιά τίς ΗΠΑ.

Διεθνές Δίκαιο

Η αυτοεξαίρεση τής Ουάσινγκτον από τό διεθνές δίκαιο καί από τήν θεμελιώδη αρχή τής καθολικότητας, καί ο χρηστικός ορισμός τού λήμματος «έγκλημα», τίθουν τούς διεθνείς νόμους σέ ανυποληψία, ακυρώνοντας έτσι σημαντικά τό έργο τών διεθνών καί ευρωπαϊκών δικαστηρίων.

Γιά τόν δέ Abram Sofaer, νομικό σύμβουλο τού Υπ· Εξωτερικών, η κατά τών ΗΠΑ μεροληπτική στάση τού Διεθνούς Δικαστηρίου επικρατεί σ’ ολόκληρο τόν κόσμο, αφού ως επί τό πλείστον, «αντιτίθεται, συχνά στίς ΗΠΑ σέ σημαντικά διεθνή ζητήματα... (πρέπει λοιπόν) νά διατηρούμε ακέραιο τό δικαίωμα μας νά αποφασίζουμε εμείς ...(ποιά ζητήματα εμπίπτουν) ουσιωδώς στήν εγχώρια δικαιοδοσία τών ΗΠΑ, όπως προσδιορίζεται από τίς ΗΠΑ».

Rice, Condoleezza : 1η προεδρία Μπούς ΙΙ : υπεύθυνη Εθνικής Ασφάλειας · 2η πρ. : Υπ· Εξωτερικών.

-- ( 2000, Ιαν·) Γράφοντας στό περιοδικό Foreign Affairs, μέμφεται : τήν «ανακλαστική επίκληση... αρχών καί κανόνων τού διεθνούς δικαίου, καί τήν πεποίθηση ότι, γιά τήν θεμιτή άσκηση εξουσίας, είναι κεφαλαιώδους σημασίας η στήριξη από πληθώρα κρατών – ή, καλύτερα από θεσμούς όπως ο ΟΗΕ». Η κυβέρνηση τών ΗΠΑ δέν ήταν αναγκαίο νά συμβιβάζεται μέ «δήθεν κανόνες διεθνούς συμπεριφοράς... (ούτε νά) παραμένει δέσμια κάθε διεθνούς συνθήκης καί συμφωνίας που έχει σκεφτεί κάποιος νά εισηγηθεί».

-- (2005) Αποφάνθηκε πως η δικαιοδοσία τού Διεθνούς Δικαστηρίου «έχει αποδειχθεί αδόκιμη γιά τίς ΗΠΑ» καί η χώρα της δέν εμπίπτει «στό διεθνές δίκαιο καί στούς διεθνείς κανονισμούς».

Διεθνές Δικαστήριο

γιά Εγκλήματα κατά Αιχμαλώτων à Αιχμάλωτοι

γιά Εγκλήματα Πολέμου Τρομοκρατίας

-- (Μάρτιος 1987) Τό Διεθνές Δικαστήριο καί τό Συμβούλιο Ασφαλείας τού ΟΗΕ καταδίκασαν τίς ΗΠΑ γιά τόν πόλεμο τρομοκρατίας που διεξήγαγε η Ουάσινγκτον στήν Νικαράγουα τήν δεκαετία τού 1980.

Τό Υπ· Εξωτερικών επιβεβαίωσε ότι οι υπό αμερικανική διοίκηση δυνάμεις που επέδραμαν στήν Νικαράγουα – ξεκινώντας από βάσεις τών ΗΠΑ στήν Ονδούρα – είχαν εξουσιοδοτηθεί νά βάλλουν κατά «αδύναμων στόχων», δηλαδή κατά πολιτών που δέν είχαν τά μέσα ν’ αμυνθούν. Τό Παναμερικανικό Παρατηρητήριο διαμαρτυρήθηκε έντονα, καί ασφαλώς οι συντονιστές τής Pax-Americana αντέδρασαν... Ένας εξ αυτών, ο Μάικλ Κίνσλευ (Michael Kinsley) – σεβαστός αριστερός (!), μέλος τής συντακτικής επιτροπής τού περιοδικού New Republic – μάς εξήγησε ότι οι τρομοκρατικές επιθέσεις κατά πολιτών θά έπρεπε ν’ αποτιμώνται πραγματιστικά (!) : «Συνετή είναι κάθε τακτική που αντέχει στήν αποτίμηση τύπου κόστος πρός όφελος (όταν δηλαδή προσμετρούμε) στήν μία πλευρά τό αίμα που χρειάζεται νά χυθεί καί τήν δυστυχία που θά προκύψει, καί στήν άλλη τίς πιθανότητες που υπάρχουν νά ανακύψει τελικά δημοκρατία». Δέκα χρόνια αργότερα, η M. Albright ήταν πολύ πιό συγκεκριμένη : οι 500.000 παιδιά τού Ιράκ που πέθαναν ένεκα τού εμπάργκο θυσιάστηκαν γιά τήν αποκατάσταση τής δημοκρατίας.

κατά Κατοχικών Δυνάμεων

-- Τόν Ιούλιο τού 2004 εξέδωσε γνωμοδοτικό βούλευμα, σύμφωνα μέ τό οποίο, τό «Διαχωριστικό Τείχος» τού Ισραήλ, που διχοτομεί τήν Δυτική Όχθη, συνιστά παραβίαση τού διεθνούς δικαίου, καί επομένως «υποχρέωση όλων τών κρατών είναι νά μήν αναγνωρίσουν τό παράνομο καθεστώς που δημιουργείται ένεκα τής ανέγερσης τού Τείχους καί νά μήν παράσχουν βοήθεια ή αρωγή στήν διατήρηση τού καθεστώτος που ανακύπτει ένεκα τής κατασκευής αυτής». Αντιρρήσεις πρός τό βούλευμα εξέφρασε μόνο ο Αμερικανός δικαστής Μπιούργκενταλ, μέ σαθρά επιχειρήματα.

Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο

-- Η στρατηγική τών ΗΠΑ γιά τήν διατήρηση τής πρωτοφανής υπερεθνικής κυριαρχίας τους, δέν επιτρέπει στόν εκάστοτε Πρόεδρο νά εξετάσει, έστω καί θεωρητικά, τό ενδεχόμενο υποταγής των στήν δικαιοδοσία τού Δ.Π.Δ. Γι’ αυτό καί χρησιμοποιούν τόν έλεγχο που εξασκούν στόν ΟΗΕ ώστε νά μειώνουν συνεχώς τό κύρος καί τήν δικαιοδοσία του.

-- (31 Μαρτίου 2005) Τό Ψήφισμα 1593 τού Συμβουλίου Ασφαλείας, στό πλαίσιο τού Κεφαλαίου Ζ΄ που επιτρέπει τήν χρήση βίας, παρέπεμπε στό Δ.Π.Δ. τήν κατάσταση στό Νταρφούρ, ώστε νά διερευνηθεί καί νά ασκηθούν διώξεις. Άν καί η Ουάσινγκτον υποστήριζε ευθαρσώς ότι πρόκειται, κυριολεκτικά, γιά γενοκτονία, οι ΗΠΑ απήσχαν από τήν ψηφοφορία, αφού πρώτα τροποποιήθηκε η διατύπωση περί χρηματοδοτήσεως τών ερευνών από τόν ΟΗΕ.

Η δέ επικρατούσα εκδοχή θέλει τήν Κίνα νά «θεωρείται από τίς ΗΠΑ τό κυριότερο κώλυμα γιά τήν έγκριση ενός ψηφίσματος τού Συμβουλίου Ασφαλείας τού ΟΗΕ, τό οποίο θά πίεζε τό Σουδάν νά σταματήσει τίς κατά συρροήν δολοφονίες καί τήν καταστροφή χωριών στήν δυτική περιφέρεια Νταρφούρ». Αλλά σύμφωνα μέ τό Παρατηρητήριο τών Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων «ενώ στό Νταρφούρ συνεχίζονται οι φόνοι καί οι βιασμοί, οι ΗΠΑ τώρα εισηγούνται ( στό Συμβούλιο Ασφαλείας) νέα καθυστέρηση... η προσπάθεια τών μετόπισθεν τής κυβέρνησης Μπούς νά αποτρέψουν τό ενδεχόμενο (δικής της) παραπομπής στό ΔΠΔ θέτει σέ κίνδυνο τήν ζωή αθώων στό Νταρφούρ».

-- Η θέσπιση τού νόμου που επιτρέπει στόν Πρόεδρο νά προσφύγει ακόμα καί στήν βία γιά νά διασωθούν οι Αμερικανοί που ίσως προσαχθούν στήν Χάγη, αποκαλείται από τούς Ευρωπαίους «Διάταγμα περί Απόβασης στήν Ολλανδία».

Δικαστήριο

γιά Εγκλήματα κατά Αμάχων

-- (2004-5) Ισπανικό δικαστήριο εξέδωσε διεθνές ένταλμα σύλληψης καί ζήτησε επίσημα τήν έκδοση Αμερικανών στρατιωτών που κατηγορούνταν ότι σκότωσαν στό Ιράκ έναν Ισπανό δημοσιογράφο, μαζί μ’ έναν Ουκρανό εικονολήπτη. Τό ισπανικό δικαστήριο παρενέβη, διότι «οι αμερικανικές αρχές δέν απάντησαν κάν στό αίτημα νά ανακριθούν οι στρατιώτες, τό οποίο υποβλήθηκε δύο φορές, όπως δήλωσαν οι δικαστικοί».

γιά Εγκλήματα Πολέμου :

Τής Νυρεμβέργης καί τού Τόκιο : γιά εγκλήματα πολέμου κατά τόν 2ον Παγκόσμιο Πόλεμο :

Ο Telford Taylor (Nuremberg and Vietnam, Times Books, 1970) – πρωτοσύμβουλος τής επιτροπής γιά τα εγκλήματα πολέμου καί διακεκριμένος ιστορικός καί νομικός τού διεθνούς δικαίου – εξηγεί : «Εφόσον καί οι δύο πλευρές είχαν παίξει τό φρικτό παιχνίδι τής καταστροφής πόλεων – οι Σύμμαχοι μέ πολύ μεγαλύτερη επιτυχία – δέν ήταν δυνατόν νά διωχθούν μόνο οι Γερμανοί ή οι Ιάπωνες, καί πράγματι, σχετικές κατηγορίες δέν απαγγέλθηκαν... Οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί είχαν αξιοποιηθεί αδυσώπητα καί σέ τέτοια έκταση τόσο από τούς Συμμάχους όσο καί από τόν Άξονα, επομένως δέν περιλήφθηκαν ούτε στό κατηγορητήριο τής Νυρεμβέργης ούτε τού Τόκιο».

Δηλαδή, «άν τιμωρούνταν ο εχθρός – ιδίως δέ ο κατατροπωμένος – γιά διαγωγή τήν οποία είχε επιδείξει καί τό έθνος-δικαστής, θά ήταν κατάφωρα μεροληπτικό καί θά έθετε σέ ανυποληψία τούς νόμους καθ’ εαυτούς». Γι’ αυτό καί οι Ναζί εγκληματίες πολέμου απαλλάσσονταν γιά καθετί που η υπεράσπιση κατόρθωνε νά αποδείξει ότι όμοιο του είχαν διαπράξει οι Αμερικανοβρετανοί ομόλογοι τους. Παράδειγμα : Τό Στρατιωτικό Δικαστήριο απήλλαξε τόν ναύαρχο Κάρλ Ντένιτς από τίς κατηγορίες γιά «παράβαση τού διεθνούς δικαίου ως πρός τίς υποβρύχιες εχθροπραξίες», βάσει κατάθεσης εκπροσώπων τού βρετανικού Ναυτικού καί τού Αμερικανού ναυάρχου Νίμιτς ότι οι ΗΠΑ καί η Μ. Βρετανία διέπρατταν τά ίδια εγκλήματα από τίς πρώτες ημέρες τού πολέμου.

Ήτοι, η απόρριψη τής αρχής τής καθολικότητας αποτέλεσε τό θεμέλιο τών αρχών τών δικαστηρίων, όπως αποτελεί καί σήμερα κατ’ εντολή τής Pax-Americana. Τό περιεχόμενο τών όρων «έγκλημα πολέμου» καί «έγκλημα κατά τής ανθρωπότητας» προσδιορίστηκε ως : Ό,τι διαπράξατε εσείς καί δέν διαπράξαμε εμείς.

γιά Εγκλήματα Πολέμου Τρομοκρατίας

Αϊτή : γιά εγκλήματα καί τρομοκρατία που ευθύνεται η CIA τής κυβέρνησης Ρέιγκαν, Μπούς Α΄ καί Κλίντον, καί οι Αϊτινοί μισθοφόροι της : ο βασικός αρχιτέκτονας τής τρομοκρατίας στήν Αϊτή, ο Εμμανουέλ Κονστάν, που ευθύνεται γιά χιλιάδες θανάτους ως ηγέτης τής τρομοκρατικής οργάνωσης FRAPH, ζεί ανενόχλητος στήν Νέα Υόρκη. Τά συνεχή αιτήματα έκδοσης του που καταθέτει η εκλεγμένη κυβέρνηση τής Αϊτής απορρίπτονται από τήν Ουάσινγκτον. Κατά γενική ομολογία, η άρνηση νά εκδοθεί ο Κονστάν οφείλεται στόν φόβο μήπως, δικαζόμενος, αποκαλύψει συνδέσμους τής CIA τήν περίοδο τής τρομοκρατίας.

Ονδούρας : γιά εγκλήματα καί τρομοκρατία που ευθύνεται η CIA τού Ρέιγκαν καί οι Ονδουρανοί μισθοφόροι της : Οι εγχώριοι δράστες προσαχθήκαν στήν δικαιοσύνη, αλλά η κυβέρνηση Ρέιγκαν καί αργότερα η τού Μπούς αρνήθηκαν νά επιτρέψουν στόν Νεγκροπόντε νά καταθέσει, όπως ζητούσαν οι δικαστικές αρχές.

κατά Τρομοκρατών

Η άρνηση τού επιτελείου τού Μπούς ΙΙ νά συνεργαστεί μέ τίς ευρωπαϊκές δικαστικές αρχές θά μπορούσε νά ερμηνευτεί ως προθυμία του νά θυσιάσει ακόμη καί τόν «πόλεμο κατά τής τρομοκρατίας», προκειμένου νά ικανοποιηθεί η εμμονή τους στά βασανιστήρια, ή ως σχέδιο απόκρυψης αληθειών γιά τήν 9/11.

-- (Ιούλιος 2005) Εκτενή Ιταλική έρευνα εξέταζε τόν ρόλο ενός φερόμενου τρομοκράτη «στήν προσπάθεια δημιουργίας μεγάλου δικτύου στρατολόγησης τρομοκρατών... στήν οργάνωση μηχανισμού στρατολόγησης πιστών τού ιερού πολέμου, μέ πλοκάμια σέ όλη τήν Ευρώπη». Απήχθη από τήν CIA, η οποία τόν μετέφερε στήν Αίγυπτο όπου υπέστη βασανιστήρια. Δεκατρείς πράκτορες τής CIA παραπέμφθηκαν στά ιταλικά δικαστήρια χωρίς όμως τελικά ν’ αποδοθεί δικαιοσύνη.

-- (2005) Ο συνδεόμενος μέ τίς επιθέσεις τής 9/11, Μουνίρ ελ-Μοτασάντεκ, αφέθηκε ελεύθερος από τίς δικαστικές αρχές τής Γερμανίας διότι η Ουάσινγκτον αρνήθηκε νά τούς παράσχει τεκμήρια ζωτικής σημασίας.

Στήν επανεκδίκαση ο Μοτασάντεκ καταδικάστηκε γιά «ιδεολογική υποστήριξη πρός τόν ισλαμικό ιερό πόλεμο», αλλά έχει δικαίωμα έφεσης (Αύγουστος 2005).

-- (2005) Οι ισπανικές αρχές δίκαζαν δύο άνδρες γιά συμμετοχή στόν σχεδιασμό τής επίθεσης 9/11. Τό επιτελείο τού Μπούς ΙΙ «έχει αρνηθεί νά επιτρέψει στίς ισπανικές αρχές νά εξετάσουν τόν Ράμζι μπιν αλ-Σίμπ, βασικό ύποπτο ως μέλος τής Αλ Κάιντα, προκειμένου νά ενισχύσουν τίς κατηγορίες τών δύο ανδρών...».

ΟΗΕ

Οι προσπάθειες (1945) νά τεθεί τέλος στούς πολέμους – καί κυρίως ο φόβος τής «έσχατης καταστροφής» -- κατέληξαν στήν διαμόρφωση ευρείας συναίνεσης σχετικά μέ τίς αρχές που θά έπρεπε νά διέπουν τίς ενέργειες κάθε κράτους, οι οποίες επισημοποιήθηκαν μέ τόν Καταστατικό Χάρτη τού ΟΗΕ, που στίς ΗΠΑ λογίζεται ως «ο υπέρτατος νόμος τής χώρας» (! ; )

Καθ’ όλη τήν διάρκεια τής ιστορίας του, οι ΗΠΑ έχουν προβάλλει σταθερά βέτο σέ οιανδήποτε απόφαση ή διακήρυξη που δέν εξυπηρετούσε τά γεοστρατηγικά καί οικονομικά συμφέροντα της καί αυτών τών κύριων συμμάχων της – κυρίως τού Ισραήλ.

Σώματα τού ΟΗΕ τά οποία έχουν ανθρωπιστικό σκοπό, βρίσκουν τίς ΗΠΑ αδιάφορες, ή εχθρικές όταν θίγονται τά συμφέροντα τους. Ένα είναι τό σώμα τού ΟΗΕ γιά τό οποίο οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται καί στό οποίο ασκούν πλήρη έλεγχο* : αυτό τού ΠΟΕ, τού Παγκοσμίου Οργανισμού Εμπορίου, διότι αυτός αποτελεί βασικό όργανο διατήρησης τού αμερικάνικου νεο-ιμπεριαλισμού.

*( Όταν τό πρώτο άτομο από μία αναπτυσσόμενη χώρα, ο Σ. Πανιτσπάκντι τής Ταϊλάνδης, εμφανίστηκε ως βιώσιμη λύση γιά τήν ηγεσία τού ΠΟΕ, ο πρόεδρος Μ. Κλίντον απείλησε τόν ΠΟΕ μέ αποκλεισμό άν δέν γινόταν αποδεκτός ο υποψήφιος που είχε επιλεγεί από τήν κυβέρνηση του. )

-- (1962) Μέ πρωτοβουλία τών ΗΠΑ τό Δ.Δ. αποφάσισε ότι η οικονομική συνδρομή στόν ΟΗΕ αποτελεί συμβατική υποχρέωση όλων τών μελών. Όμως, η οικονομική συνδρομή τών ΗΠΑ είναι από ανέκαθεν χαμηλότερη αυτής που αναλογεί στήν οικονομική ισχύ τους.

-- Ο Daniel P. Moynihan, πρεσβευτής τών ΗΠΑ στόν ΟΗΕ (1975), μέ μεγάλη υπερηφάνεια μας πληροφορεί στά απομνημονεύματα του ότι κατέστησε τόν ΟΗΕ «τελείως αναποτελεσματικό, παρ’ όλα τά μέτρα που ελήφθησαν» γιά νά ανακοπεί η εισβολή τής Ινδονησίας στό Ανατολικό Τιμόρ – μέ αποτέλεσμα νά εκτελεστεί μία τρομερή γενοκτονία επί 25 έτη.

-- (1982) Οι ΗΠΑ μόνες τους ψήφισαν κατά (καί ξανά τό 1983) τής διακήρυξης που τόνιζε ότι η παιδεία, η εργασία, η υγειονομική περίθαλψη, η σωστή διατροφή καί η εθνική ανάπτυξη αποτελούν ανθρώπινα δικαιώματα

-- (1986) Κύρωσε τήν απόφαση τού Διεθνούς Δικαστηρίου στήν υπόθεση Νικαράγουα κατά τών ΗΠΑ προκαλώντας τέτοια οργή καί αγανάκτηση στήν Ουάσινγκτον ώστε αναγκάστηκε ως πρώτο βήμα νά τήν γράψει στά παλιά της τά παπούτσια.

-- Από τήν περίοδο Ρέιγκαν ως τό 2001, οι ΗΠΑ αρνούνταν νά καταβάλουν τά χρέη τους στόν ΟΗΕ.

-- Δόγμα Κλίντον : οι ΗΠΑ έχουν δικαίωμα νά καταφύγουν σέ μονομερή χρήση στρατιωτικής βίας, προκειμένου νά διασφαλίζουν απρόσκοπτη πρόσβαση σέ ζωτικής σημασίας αγορές, ενεργειακά αποθέματα καί στρατηγικούς πόρους. Αυτό δέ ήτο κατά πολύ ευρύτερο από τήν Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας, που ανακοινώθηκε επί Μπούς ΙΙ τό 2002, γιά τήν νέα αυτοκρατορική μεγαλεπήβολη στρατηγική του.

-- (1996) Στήν Παγκόσμια Διάσκεψης Κορυφής τού ΟΗΕ, μέ θέμα τά τρόφιμα, οι ΗΠΑ διαφώνησαν μέ τήν αρχή ότι «όλοι έχουν δικαίωμα πρόσβασης σέ ασφαλή καί θρεπτικά τρόφιμα».

-- (1998) Αποβλήθηκαν, αλλά αργότερα αποκαταστήθηκαν, από τήν Συμβουλευτική Επιτροπή Διοικητικών καί Οικονομικών Θεμάτων τού ΟΗΕ ( ACABQ ).

-- (1999) Ο πρώην γενικός γραμματέας του, Boutros Boutros-Ghali, στό βιβλίο* του κατηγορηματικά καί αγανάκτηση δηλώνει ότι ο ΟΗΕ αποτελεί αποκλειστική περιουσία μίας δύναμης – τών ΗΠΑ – που μέσω εκφοβισμών, απειλών καί χρήσης αρνησικυρίας, χειρίζεται τόν διεθνή οργανισμό γιά τήν προώθηση τών συμφερόντων της, νά νομιμοποιήσουν τίς παράνομες ενέργειες τους, νά δημιουργήσουν συνασπισμούς καί νά επιβάλλουν κυρώσεις σέ ‘’ατίθασα κράτη’’. Όταν δέ, η διεθνής κοινότητα τούς αντιτάσσεται, τήν αντιμετωπίζουν μέ απόλυτη περιφρόνηση.

*( Unvanquished: a US-UN Saga, New York: Random House )

-- (2000) Ανεξάρτητη Διεθνής Επιτροπή Έρευνας γιά τόν πόλεμο τού Κοσσυφοπεδίου

– βλ. : Goldstone, Richard

-- (2001 Μάιος) Τό Οικονομικό καί Κοινωνικό Συμβούλιο του ( ECOSOC ) απόπεμψε τίς ΗΠΑ από τήν 53μελή Επιτροπή τών Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ( HRC ) – ήταν η πρώτη φορά ... από τό έτος ιδρύσεως της, τό 1946. Πρός μεγάλη ανακούφιση τών ανθρωπιστών, οι ψήφοι μερικών ευρωπαϊκών κρατών καί φιλικών εθνών ήταν εκείνες που εξεδίωξαν τελικά τίς ΗΠΑ από τήν HRC.

-- (2001) Ο William Blum στό βιβλίο* του γράφει : «Μέ αξιοσημείωτη τακτικότητα, η Ουάσινγκτον βρέθηκε – πότε μόνη, πότε μέ τήν συμμαχία μίας ή δύο άλλων χωρών – νά αντιτίθεται στίς αποφάσεις τής Γενικής Συνέλευσης που αποσκοπούσαν στήν προώθηση τών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τής ειρήνης, τού πυρηνικού αφοπλισμού, τής οικονομικής δικαιοσύνης, τού αγώνα εναντίον τού απαρτχάιντ στήν Ν. Αφρική, τής καταδίκης τής ισραηλινής ασυδοσίας καί τής προάσπισης άλλων προοδευτικών ιδεών». Αναφέρει δέ περίπου 150 περιπτώσεις μεταξύ 1984 καί 1987 όπου οι ΗΠΑ πρόβαλαν βέτο – καί μόνο αυτές – σέ αποφάσεις τής Γενικής Συνέλευσης.

*( Rogue State, London: Zed Books )

-- Bolton, John : πρέσβης τών ΗΠΑ στόν ΟΗΕ : «Δέν υπάρχει ΟΗΕ. Υπάρχει μία διεθνής κοινότητα, που μπορεί, περιστασιακά, νά καθοδηγείται από τήν μόνη εναπομείνασα υπερδύναμη – δηλαδή τίς ΗΠΑ – όταν είναι πρός τό συμφέρον μας καί όταν μπορούμε νά πείθουμε τούς άλλους νά συναινούν».

-- Ο Colin Powell, ως Υπ· Εξωτερικών τής 1ης κυβέρνησης Μπούς ΙΙ, συμβούλευε, μαζί μέ τόν πρόεδρο του, τόν ΟΗΕ νά επικροτήσει τά αμερικανοβρετανικά σχέδια (2002-3) γιά τήν εισβολή στό Ιράκ, αλλιώς κινδύνευε νά καταστεί ένας απλός σύλλογος ιδεών, δηλαδή «άσχετος».

Οργανισμοί

Διεθνής Επιτροπή τού Ερυθρού Σταυρού, ICRC :

-- Σύμφωνα μέ τήν Ουάσινγκτον τών νεοφιλελευθέρων*, η ICRC έχει απεκδυθεί τόν ρόλο της ως «αμερόληπτου ανθρωπιστικού σώματος» διότι έχει «στοιχειοθετηθεί» η αναρμοδιότητα της βάσει τής διαφωνίας της μέ τήν Ουάσινγκτον (στήν ερμηνεία τών συμβάσεων γιά τά ανθρώπινα δικαιώματα).

[ *Casey & Rivkin, National Interest, 2005 ]

Συμφωνίες, Συνθήκες

Συμφωνία, Σύμβαση

Έκδοση Εγκληματιών

-- ( ) Ο Λουίς Ποσάδα τεκμηριωμένα κατηγορήθηκε καί φυλακίστηκε γιά τοποθέτηση βόμβας (η οποία προκάλεσε τόν θάνατο 73 ανθρώπων) σέ σκάφος τών αερογραμμών Cubana. Έχοντας αποδράσει από τήν φυλακή τής Βενεζουέλας, «στρατολογήθηκε από μυστικούς πράκτορες τών ΗΠΑ γιά νά διευθύνει τήν επιχείρηση ανεφοδιασμού τών Κόντρας τής Νικαράγουας από τό Ελ Σαλβαδόρ» -- δηλαδή, ανέλαβε εξέχοντα ρόλο στόν πόλεμο τρομοκρατίας τής CIA στήν Νικαράγουα.

Τόν Ιούλιο τού 2005, η κυβέρνηση τής Βενεζουέλας – επικαλούμενη τήν σχετική μεταξύ τών δύο κρατών συμφωνία – ζήτησε τήν έκδοση του από τίς αρμόδιες αρχές τών ΗΠΑ. Στήν δέ Ιβηροαμερικανική Σύνοδο Κορυφής, οι ηγέτες τής Λ. Αμερικής καί Ισπανίας τάχθηκαν υπέρ τού αιτήματος τής Βενεζουέλας.

Εάν η Ουάσινγκτον ικανοποιούσε τό θεσμικά δίκαιο αίτημα τής Βενεζουέλας, «η έκδοση του γιά νά προσαχθεί σέ δίκη θά μπορούσε νά προκαλέσει ανησυχία στούς ξένους μυστικούς πράκτορες, αφού θά έστελνε τό μήνυμα ότι δέν μπορούν νά βασίζονται στήν άνευ όρων προστασία τής κυβέρνησης τών ΗΠΑ, ενώ επιπλέον ενδέχεται νά εκθέσει καί τήν CIA, αφού ο πρώην πράκτορας ίσως προβεί σέ ενοχλητικές αποκαλύψεις».

Γι’ αυτό καί τά δικαστήρια τών ΗΠΑ απέρριψαν τό αίτημα έκδοσης καί ο Μπούς ΙΙ απένειμε χάρη στόν Ορλάντο Μπός, τόν διαβόητο διεθνή τρομοκράτη καί συνεργάτη τού Ποσάδα.

Ταυτοχρόνως : 1- Ο επικεφαλής τού FBI Ρόμπερτ Μίλλερ πίεζε τήν Ευρώπη νά επιταχύνει τίς διαδικασίες έκδοσης πρός τίς ΗΠΑ : «Αναζητούμε διαρκώς τρόπους γιά νά κινείται ταυτόχρονα η διαδικασία έκδοσης. ... Πιστεύουμε πως είναι χρέος μας πρός τά θύματα τής τρομοκρατίας νά φροντίσουμε, ώστε η δικαιοσύνη νά απονέμεται άμεσα καί αποτελεσματικά». 2- Η Βουλή καί η Γερουσία ενέκριναν μέ συντριπτική πλειοψηφία ένα σχέδιο νόμου, μέ βάση τό οποίο οι ΗΠΑ θά διέκοπταν τά προγράμματα αρωγής πρός τίς χώρες που θά αρνούνταν νά στέρξουν σέ αιτήματα έκδοσης (... τών ΗΠΑ). Μερικοί εξ αυτών δέ, διατύπωσαν τήν (αδικαιολόγητη) ανησυχία ότι αυτός ο νόμος θά μπορούσε νά θέσει εμπόδια (άν καί εγνώριζαν μόνο θεωρητικά) στήν παροχή βοήθειας στό Ισραήλ διότι οι αρχές του αρνούνταν νά εκδώσουν «έναν κατηγορούμενο γιά στυγνή δολοφονία στό Μέρυλαντ τό 1997, καί που διέφυγε στό Ισραήλ καί έλαβε τήν υπηκοότητα μέσω τής καταγωγής τού πατέρα του». { Όποιος πιστεύει ότι οι οργανώσεις τών Εβραίων δέν επηρεάζουν σημαντικά τήν εσωτερική καί εξωτερική πολιτική, καί όχι μόνο, τών ΗΠΑ, είναι ή ανιστόρητος ή ένας άλλος εξαγορασμένος συντονιστής. }

Αυτά κυρίως πρός τέρψι τών πολλών φίλων καί συγγενών μου Ελληνοαμερικανών που βρίσκονται εις κατάσταση ‘’λίθου’’, καί οι οποίοι μέ αποκαλούν κομμουνιστή επειδή αναφέρομαι σέ ιστορικά γεγονότα που αμαυρώνουν τήν άγια εικόνα τής Αμερικής τους.

( Ιούλιος, Σεπτέμβριος 2005 : Boston Globe, NYT, Financial Times, Seattle Post-Int.)

Συνθήκη

Βιέννης

Προτάθηκε από τίς ΗΠΑ τό 1963 καί επικυρώθηκε τό 1969.

-- Οι ΗΠΑ ήταν η πρώτη χώρα του τήν επικαλέστηκε στό Διεθνές Δικαστήριο, καί μέ επιτυχία, στήν αγωγή της κατά τού Ιράν, μετά τήν ομηρία Αμερικανών πολιτών τό 1979.

Βιέννης* γιά τίς Προξενικές Σχέσεις

-- (Μάρτιος 2005) Η C. Rice, ευρισκόμενη στό Μεξικό, υποχρεώθηκε νά σχολιάσει τήν αιφνίδια υπαναχώρηση τής Ουάσινγκτον από τήν Συνθήκη τής Βιέννης* γιά τίς Προξενικές Σχέσεις, όταν τό Δ.Δ. καταδίκασε τίς ΗΠΑ γιά τήν θανατική ποινή που επιβλήθηκε σέ 51 Μεξικανούς, στούς οποίους προηγουμένως είχε στερηθεί τό δικαίωμα νά συμβουλευτούν εκπροσώπους μεξικανικού προξενείου, : «Θά εξακολουθήσουμε νά πιστεύουμε στήν σημασία τής ενημέρωσης τών προξενικών αρχών... (αλλά η δικαιοδοσία τών διεθνών δικαστηρίων) έχει αποδειχτεί αδόκιμη γιά τίς ΗΠΑ».

Τά μεξικανικά ΜΜΕ συμπέραναν ότι : «η Ράις μάς έλεγε... ότι ενώ εμείς πρέπει νά τηρήσουμε τήν συνθήκη υδροδότησης, οι ΗΠΑ μπορούν απλούστατα νά υπαναχωρούν από κάθε συμφωνία που έχουν υπογράψει καί πλέον τήν θεωρούν ‘’αδόκιμη’’. Η επίσκεψη τής Ράις, βέβαια, ήθελε νά καταδείξει ότι οι ΗΠΑ μπορούσαν νά επιβάλλουν τήν άποψη τους».

[ Επίσης βλ. : Bolton John, C. Rice, ]

…

Σπύρος Ε. Κουλουμπέρης

http://amesidemocratiaellenon.blogspot.com

adeepsilon@yahoo.gr

27440-26458

694-1569303