ผมชื่อแทนครับ สูง 178 หนัก 68 อายุ 18 ปี รูปร่างหน้าตาผมก็ดีประมาณหนึ่ง ผมสอบติดเข้ามาเรียนในมหาลัยของรัฐแห่งหนึ่ง ซึ่งอยู่ไกลจากบ้านผมมาก เลยต้องอยู่หอใน ตอนแรกผมก็กลัวๆ บ้างที่จะต้องมาอยู่ต่างที่ แต่พอได้เข้ามาจริง ได้ทำกิจกรรมต่างๆ ทำให้ผมคุ้นเคยและมีความสุขที่อยุ่ที่นี้ อ่อ ผมได้รับเลือกให้เป็นเดือนคณะด้วยครับ ด้วยกันโหวตจากเพื่อนๆ ของผม
ตามปกติการอยุ่หอปกติห้องหนึ่งจะอยุ่กัน 4 คน แต่rอดีห้องผมเป็นห้องสุดท้าย เลยมีแค่ผมกับเมทที่อยุ่คณะเดียวกันแต่คนละเอก 2 คนชื่อไอ้ต้น ไอ้ต้นเป็นคนเงียบๆ ครับ ไม่ค่อยสุงสิงพูดจากกับใคร พูดน้อย ด้วยความที่มันเงียบๆ เลยชอบถูกแกล้งเวลารับน้องเป็นประจำพวกโดนจับไปให้เต้นท่ารับน้องบ้าๆ บอๆ ทั่วไปหละครับ ผมรู้ว่าที่รุ่นพี่ทำแบบนี้เพื่อให้รู้สึกคุ้นเคยกับเพื่อนๆ มากขึ้น ทุกครั้งที่เขาเต้นก็จะมีเพื่อนๆ หัวเราะชอบใจกันเป็นประจำซึ่งรวมถึงตัวผมด้วย แต่ผมไม่รู้ว่าเขาคิดมากหรือปล่า เพราะทุกครั้งที่รับน้องเสร็จผมจะเห็นเขากับห้องมานอนคลุมโปงทันที
ตลอดเวลาที่ใช้ชีวิตในมอผมก็มีความสุขดีหละครับ จนกระทั่งมีอะไรๆ แปลกอยู่ครับที่ทำให้ชีวิตเปลี่ยนไปผมก็ไม่รู้ว่ามันเริ่มจากตรงไหน แต่มีอยู่ครั้งนึงที่ผมเริ่มรู้สึกว่ามันแปลกๆ เดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟังแล้วกันนะครับ วันหลังจากที่ผมเพิ่งอาบน้ำเสร็จจากห้องน้ำในตอนเย็น(ห้องน้ำรวมนะครับ) ผมก็เปิดตู้เสื้อผ้าแล้วกำลังจะแต่งตัว
ขณะที่ผมกำลังสวมกางเกงใน ผมก็ได้ยินเสียงไอ้ต้นพูดขึ้น “มึงเคยบอกกูไม่ใช่หรอว่าไม่ชอบในกางเกงใน”
ผมงงๆ กับคำพูดของมันเลยถามกลับ “กูเคยพูดด้วยหรอว่ะ?”
ขณะเดียวกันผมก็ใส่กางเกงในเสร็จพอดี
“เออสิ มึงบอกว่าเวลาใส่กางเกงในแล้วมันอึดอัด ทำไรไม่สะดวก มึงไม่ชอบใส่กางเกงในไง”
ทันทีที่ผมฟังมันพูด ผมก็ความรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกเหมือนทำอะไรก็ไม่คล่องตัวเท่าไร แต่ผมก็ทำเป็นไม่สนใจแล้วแต่งตัวต่อให้เสร็จ แล้วก็ออกไปกินข้าวกับเพื่อนๆ ที่รออยู่ ตลอดเวลาที่กินกับเพื่อนๆ ผมรู้สึกเหมือนผมโดนรัดด้วยอะไรสึกอย่าง ทำให้ผมอึดอัดมาก เหมือนโดนอะไรกดทับเอาไว้
“เป็นอะไรรึเปล่า แทน ทำหน้าแปลกๆ ทำให้เหมือนเก็บกดอะไรไว้” เพลิน เพื่อน หญิงของผมเอ่ยถาม
“อ่อๆ ไม่มีอะไรหรอก เราสบายดี” ผมตอบอย่างเลี่ยงๆ
“ไอ้แทนจะเป็นอะไร ทำหน้าแบบนั่นเรียกปวดขี้ โว้ย ฮ่าๆ” ไอ้ท็อปเพื่อนชายผมเอ่ย แซว ทำให้เพื่อนๆ ร่วมโต๊ะขำไปกันหมด
“เอ้าไอ้เหี้ย เดี๋ยวจะโดน” ผมตอบเอาไม่ถือสา
พอกินเสร็จเพื่อนๆ ผมจะชวนกันไปกินไอติมกันต่อ แต่ผมขอตัวกลับห้องก่อน ทันทีที่ผมกลับถึงห้องผมรีบไปหยิบผ้าขนหนูมาพันเอวแล้วถอดกางเกงแล้วตามด้วยกางเกงในอย่างรวดเร็วทันทีที่กางเกงในหลุดจากตัวผมไป ผมรู้สึกหายอึดอัดในทันที แถมยังมีความรู้สึกเบาสบายขึ้นมาอีกด้วย
ทันใดนั่นกระตูก็เปิดขึ้น ไอ้ต้นนั่นเองกลับ พอมันเห็นผมก็ทักว่า “อ้าว ถอดกางเกงในแล้วหรอ เป็นไงมั่งละสบายขึ้นไหม”
“ดีขึ้นเยอะเลยว่ะ เบาสบายมาก ไม่อึดอัดเหมือนตอนใส่”
“เห็นไหมละกูบอกมึงแล้วว่ามึงเคยบอกว่ามึงไม่ชอบใส่กางเกงใน”
คืนนั้นผมก็นอนหลับตามปกติ แต่เพียงคืนนี้เป็นคืนที่ผมหลับสนิทได้อย่างรวดเร็ว อาจจะด้วยมากจากการที่ผมไม่ได้ใส่กางเกงในแล้ว แต่ระหว่างที่ผมเคลิ้มๆ จะหลับผมเหมือนได้ยินเสียงคนหัวเราะเหมือนสะใจอะไรสักอย่างแต่ผมก็ไม่ได้สนใจเพราะคิดว่าเป็นเสียงห้องข้างๆ
เช้าต่อมา หลังจากอาบน้ำเสร็จผมก็รีบไปแต่งตัว และกำลังจะคว้ากางเกงในมาใส่
“มึงจะทำอะไรน่ะ มึงไม่ชอบใส่กางเกงในไม่ใช่หรอ”
“แต่มันจะดีหรอว่ะ มันไม่เหมือนอยุ่แถวหอนะเว่ย นี่มันไปเรียน”
“เวลาไหนมันก็เหมือนกันนั่นหละ ไปๆ ใส่แค่เสื้อกับกางเกงก็พอ แค่นั้นก็ทำให้มึงรู้สึกดีแล้ว”
แล้วผมก็ทำตามที่มันพูด โดยการแต่งตัวตามปกติเพียงแต่ไม่ใส่กางเกงใน ตลอดเวลาที่ไปเรียนผมรู้สึกตื่นเต้นผิดปกติ หวิวๆ ยังไงก็ไม่รู้ รู้สึกเหมือนมีคนมองผมตลอดเวลา ทำให้ผมควยลุกโด่ดันเองกางเกงออกมาจนผมต้องเอากระเป๋ามาบังไว้ แต่ที่แปลกคือผมรู้สึกดีอย่างที่ไอ้ต้นบอกยังไงก็ไม่รู้
พอผมกลับมาที่ห้องก็พบว่าไอ้ต้นกำลังเปิดตู้เสื้อผ้าของผม
“เฮ้ย มึงทำอะไรว่ะ”
“อ่อ กูเห็นมึงไม่ชอบใส่กางเกงในไง กูเป็นเพื่อนที่ดีไง กูเลยจะเอาไปทิ้งให้มึงไง” “เออๆ ขอบใจมาก มึงเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ รู้ใจกูตลอด”
หลังจากวันนั้นผมก็ใช้ชีวิตโดยที่ไม่ใส่กางเกงในนับจากนั้นเป็นต้นมา โดยทำทุกอย่างเป็นปกติ ไปเรียน เที่ยวเล่น ติวหนังสืออะไรไปเรื่อย และล่าสุดผมเพิ่งกลับจากไปเที่ยวกับเพื่อนในเอกที่ต่างจังหวัดมา ซึ่งพอกลับมาก็มีเรื่องที่น่าตกใจอีก
“อะนี่ กูให้มึง” ไอ้ต้นยื่นถุงกระดาษมาให้ผมใบนึง
“อะไรว่ะ ไอ้ต้น”
ผมรับมาและเมื่อพอผมเปิดดูข้างในเป็นชุดนักศึกษา เพียงแต่มันดูเล็กและบางผิดปกติไปหน่อย “กูเห็นชุดนักศึกษาของมึงมันแปลกๆ ใส่แล้วไม่สวยเลย ลองเอาอันนี้ไปใส่ดิ แก้ผ้าเปลี่ยนตรงนี้หละไม่ต้องไปที่ไหน”
ผมก็แก้ผ้าเปลี่ยนเสื้อผ้าตามที่ต้นแนะนำทันที พอผมลองสวมปรากฏว่าเสื้อนั้นเป็นเสื้อที่บางกว่าปกติมาก ใส่แล้วแทบจะมองทะลุเห็นหัวนม แขนเสื้อก็สั้นมากจนแทบจะเป็นแขนกุด แถมเสื้อยังเป็นแบบรัดรูปอีกด้วย และกางเกงก็เป็นกางเกงแบบ skinny ยิ่งพอผมไม่ใส่กางเกงในยิ่งทำให้เป้าผมพาดเป็นลำอย่างชัดเจน
“บ๊ะ ใส่แล้วหล่อขึ้นเป็นกองเลยว่ะ ดีกว่า” ไอ้ต้นพูดขึ้นหลังจากที่ผมเปลี่ยชุดเสร็จ
“จริงหรอว่ะ มึงว่าดีกว่าเยอะเลยหรอ” ผมถามอย่างไม่แน่ใจ
“จริงดิวะ ชุดเก่าของมึงแม่งโครตโบราณ ใส่แล้วกูนึกว่าลุงที่ไหน เอางี้ละกันเดี๋ยวชุดเก่าของมึงกูเอาไปทิ้งให้เอง ส่วนชุดนี้กูรู้ว่ามึงชอบมึงก็ใส่ไปเรียนทุกวันเลย ซักแค่อาทิตละครั้งก็พอแล้ว จะได้ไม่เปลืองค่าซักอีกด้วย”
“เออๆ ขอบใจมาก มึงนี่เป็นเพื่อนที่ดีและรู้ใจกูที่สุดเลยหวะ อะไรที่มึงให้กูมากูชอบทั้งหมดหละ” ผมพูดและยิ้มให้มันอย่างภูมิใจในตัวเพื่อนของผมคนนี้มาก
ตั้งแต่นั้นผมก็แต่งตัวด้วยชุดที่ไอ้ต้นให้มาไปเรียนทุกวันแม้จะมีคนมองด้วยสายแต่แปลกๆ หรือแม้แต่เพื่อนๆ ในเอกผมถามว่าทำไมถึงแต่งตัวแบบนี้มา ผมก็ตอบไปด้วยความภูมิใจว่า “เพื่อนที่ดีที่สุดของกูเค้าให้มาเว่ย เป็นไงมั่ง หล่อป่าวละ”
ช่วงนี้ผมมีอาการผิดปกติอย่างนึงคือความทรงจำหายไปเป็นพักๆ ผมไม่รู้ว่าเขาเรียกว่าอะไรเป็นแต่ผมมักจำไม่ได้ว่ามาอยู่ที่นี้หรือกำลังทำอะไรอยู่อย่างเมื่อคืนผมจำได้ว่านอนอยุ่บนเตียง แต่พอตื่นมาผมกลับมานอนอยู่ที่ระเบียงหลังห้อง ทั้งตัวนี้มีแต่รอยยุงกัดเต็มไปหมด พอจะลุกไปอาบน้ำผมก็มารู้ตัวอีกที่ว่าแต่งตัวมานั่งเรียนเรียบร้อยแล้ว
และอย่างตอนนี้ผมมารู้ตัวอีกทีผมก็มาอยุ่ในห้องน้ำชายในมอ ผมพยามเค้นความจำอย่างหนักว่าผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แค่นึกยังไงก็นึกไม่ออกจนกระทั้งได้ยินเสียงไอ้ต้นพูดขึ้น “มึงปวดฉี่หรอถึงมาที่นี้อะ”
ขณะที่ต้นกำลังนั่งอยู่อ่างล้างหน้าแล้วมองมาที่ผม
“อา.. เออ ใช่กูปวดฉี่เลยมาห้องน้ำไง ถามแปลกๆ”
แล้วผมก็ไปที่โถฉี่แล้วปลดซิบเตรียมที่จะฉี่
“เอ้า ทำไมมึงฉี่แบบนั้นหละ ปกติมึงไม่ฉี่แบบนั้นไม่ใช่หรอ” ต้นร้องทักผมขณะที่เห็มผมกำลังจะฉี่
“อ้าว แล้วปกติกูฉี่ยังไงละว่ะ” ผมมองหน้ามันอย่างงงๆ
“มึงต้องปลดกางเกงไปที่พื้นก่อนเว่ย ไม่งั้นมึงจะฉี่กระเด็นไปโดนกางเกงไงมึงบ่นประจำว่ากางเกงเหม็นไปหมด ส่วนเสื้อมึงก็จะปลดกระดุมทุกเม็ดเหมือนกันมึงบอกกูไงว่าถ้าติดกระดุมชายเสื้อมันจะทำให้มึงฉี่ไม่ถนัดไง”
“หรอว่ะ ปกติกูฉี่แบบนั่นหรอ” ผมถามอย่างสงสัย
“เออดิ มึงไม่เชื่อกูหรอ”
“เออๆ เชื่อๆ ปกติกูก็ฉี่แบบนั้นหละ” พอพูดเสร็ดผมก็ถอดกางเกงไปกองอยู่กับพื้น แล้วตามด้วยปลดกระดุมทั้งหมด แล้วก็ฉี่อย่างสบายอารมณ์
“จำไว้เลยน่ะ ท่าฉี่ที่ปกติของมึงจะเป็นแบบนี้ ไม่ต้องสนใจว่าคนอื่นจะฉี่แบบไหน แต่รู้ไว้ว่ามึงฉี่แบบนี้จะสบายที่สุด เข้าใจปะ”
“เออๆ กูรู้แล้วละ”
จากนั้นก็มีผู้ชายคนนึงเข้าห้องน้ำมา แล้วมองมาที่ผมพร้อมทำหน้าแปลกๆ
“ทำไมน้องทำแบบนั้นหละ” เขาเอ่ยถามขณะที่มองที่ก้นผมอย่างสงสัย
“ทำไมละ เขาฉี่แบบนั้นแล้วมันปกติตรงไหน ปกติเขาก็ฉี่แบบนั้นอยู่แล้ว” ต้นช่วยพูดแก้ต่างให้ผม พร้อมจ้องไปที่ตาของผู้ชายคนนั่นเขม็งแล้วชายคนนั่นก็ไม่พูดอะไร แล้วก็เดินไปฉี่ข้างๆ ผม พอเสร็จแล้วก็ไปล้างมือแล้วเดินออกไปอย่างที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
คืนหนึ่งขณะที่ผมกำลังจะเข้านอน ผมนอนไปได้สักพักก็ยังนอนไม่หลับ ได้แต่นอนพลิกตัวไปมา แล้วต้นเพื่อนผมก็พูดว่า “ไงมึง นอนไม่หลับหรอ” ต้นเอ่ยถามขณะที่มันนอนอยู่บนเตียงและหันหน้ามามองผม
“เออดิ ไม่รู้ทำไมถึงนอนไม่หลับอะ เนี่ยนอนพลิกไปมาเป็นชม.แล้ว” ผมพูดขณะที่พยามข่มตาหลับอยู่
“ทำไมมึงไม่ไปนอนที่พื้นละ มึงชอบนอนพื้นไม่ใช่หรอ มึงน่ะไม่ชอบนอนฟูกกับหมอนนิ่มๆ หรอก อย่างมึงอะต้องนอนพื้นเย็นๆ แข็งๆ อะหละ” ต้นเอ่ยขึ้น พร้อมด้วยรอยยิ้ม
“หรอ กูชอบนอนพื้นหรอ”
“เออสิ ไม่เชื่อก็ลองดิ”
สิ้นเสียงต้นพูดผมก็ลงไปนอนที่พื้นข้างๆ เตียงทันที โดยเอาแขนหนุนหัวนอนเท่านั้น
“เป็นไงบ้างว่ะ ดีขึ้นป่าว”
“เออๆ ดีขึ้นเยอะเลยว่ะ กูชอบนอนพื้นแบบนี้อยู่แล้วเว่ย ขอบใจนะที่เตือน”
และผมก็หลับสนิทไปในไม่ช้า หลังจากวันนั้นผมก็เลื่อนเตียงไปชิดกับเตียงของต้น ซึ่งต้นรับเสียสละที่จะนอนสองเตียงเอง และที่นอนของผมก็คือมุมห้องใกล้ๆ กับโต๊ะเขียนหนังสือของผมเองหละ
ไม่กี่สัปดาห์ต่อมาผมก็ใช้ชีวิตไปตามปกติ เพียงแต่เดี๋ยวนี้เพื่อนในเอกเริ่มจะทำตัวห่างเหินกับผมบ้าง จากที่เคยมานั่งเรียนกับผมก็กลายเป็นแยกกันไปนั่งที่อื่น และเวลาทำงานกลุ่มเหมือนทุกคนพยามที่จะเกียงกันไม่เอาผมไปอยู่ด้วย ซึ่งถามว่าผมสนใจไหมผมตอบเลยว่าไม่ เพราะผมมีเพื่อนที่ดีที่สุดอยุ่แล้วนั่นคือต้นเพื่อนรักของผม คนเดียวก็พอแล้ว
ตอนเย็นหลังเลิกเรียนเสร็จต้นก็ชวนผมไปฟิตเนสของมหาลัย ผมก็ตอบตกลงแต่ผมก็บอกไปว่าผมไม่ได้เตรียมชุดมานะ แต่ต้นก็บอกว่าต้นเตรียมมาให้แล้วผมก็เออออตามต้นไป พอไปถึงต้นก็พาผมไปเปลี่ยนชุดที่ล็อกเกอร์ แล้วต้นก็เอาชุดมาปรากฏว่าเป็นแบบที่ผมไม่ค่อยเห็นคนอื่นเท่าไร คือเสื้อเป็นเสื้อกล้ามตาข่าย แถมชายเสื้อยังยาวไม่ถึงสะดือของผมเลยด้วย ส่วนกางเกงขาสั้นที่ขาค่อนข้างจะบานมาก แถมยังสั้นแค่คืบเดียวด้วย เวลาผมใส่จะเห็นขนหมอยโผล่นิดๆ ด้วย ถ้าผมดึงขึ้นมาปิด หัวควยจะโผล่ออกมาจากขากางเกงได้อย่างง่ายดาย เพราะผมเลิกใส่กางเกงในไปแล้ว
“มึงว่าชุดมันแปลกๆ ป่าวว่ะ กูไม่เคยเห็นใครเค้าใส่กันแบบนี้เลย” ผมหันไปถามต้นอย่างสงสัย ส่วนไอ้ต้นก็แต่งตัวเล่นฟิสเนสเหมือนคนอื่นตามปกติ
“เป็นแบบใหม่ไงมึง ชุดแบบนี้ระบายความร้อนได้ดีกว่าแบบอื่นไง แถมยังคล่องตัวมากอีกด้วยเว้ยขนาดกุยังไม่มีใส่เลย กูเป็นเพื่อนที่ดีไงเลยเอามาให้มึงใส่ก่อน รับรองนะใครเห็นต้องตะลึงแน่นอน ฮ่าๆ”
แล้วผมก็เดินเข้าไปห้องฟิสเนสพร้อมต้น ทันทีที่เข้าไปสายตาของคนที่เล่นอยู่ก่อนทั้งหมดหันมามองที่ผม ซึ่งแต่ละคนทำหน้าแปลกๆ ซึ่งผมก็เข้าใจว่าเขาคงตะลึงอย่างที่ต้นพูดจริงๆ ต้นบอกให้ผมไปวิ่งวอมที่ลู่วิ่งไปก่อน ตอนแรกก็วิ่งไปแบบเบาๆ ไปจนไปถึงแล้วมาก พอผมสิ่งเสร็จปรากฏว่ากางเกงผมร่นขึ้นมาทำใหญ่หัวควยโผล่ออกมากจากปลายกางเกง พอผมทำท่าจะดึงลงต้นก็บอกว่าไม่ต้องปล่อยไว้อย่างนั้น มันเป็นเรื่องปกติเวลาเล่นฟิสเนสผมก็เชื่อต้น จากนั้นต้นก็ให้ผมเล่นเวทโดยให้ไปนั่งที่เก้าอี้ ต้นบอกให้ผมนั่งแหกขาเยอะๆ จะได้มีกำลังมากซึ่งทำใหญ่ควยผมโผล่ออกมามากขึ้น
ระหว่างที่เล่นไปผมสังเกตว่ามีคนท่าทางตุ้งติ้งมองมองทางผมตลอดเวลาซึ่งผมก็ไม่ได้สนใจอะไร เพียงการที่มีคนมองนานๆ ทำให้ผมเขินจนควยผมแข็งเด่โผล่ออกมากจากกางเกงออกมา แล้วต้นก็สั่งให้ผมไปยกเวทบาร์ซึ่งเป็นเครื่องเล่นที่ต้องนอนราบ พอผมนอนราบลงไปทำใหญ่ควยผมแข็งเด่ตั้งฉากซะอย่างนั่นซึ่งผมก็ไม่ได้สนใจนัก
พอเล่นไปสักพักผมก็ได้ยินต้นคุยกับคนที่ท่าทางตุ้งติ้งว่า “ไงหละดูดีใช่ป่าว เนี่ยเดือนคณะเลยน่ะเว่ย ถ้าอยากจับนะก็จับได้เลย”
“จริงหรอ ถ้าเขาว่าหนูหละ”
“ไม่หรอกจะจับ จะลูบเล่นก็ได้เขาไม่ว่าหรอก”
ทันใดนั้นคนที่ท่าทางตุ้งติ้งก็เข้ามาจับของผม
ผมเลยร้องออกไปว่า “เฮ้ย ทำอะไรอะ”
ผมหยุดเล่นผมลุกขึ้นมามองหน้าคนที่ท่าทางตุ้งติ้ง
“แทน ปล่อยเขาจับไปเวลาเล่นฟิสเนสนะ การจะจับควยกันมันเป็นเรื่องปกติ เป็นการแสดงการชื่นชมในความแข็งแรงของเราไง ไม่รู้หรอ”
“จริงหรอวะ” ผมทำหน้างงๆ ก่อนจะกลับไปเล่นบาร์อีกครั้ง เพียงแต่ทีนี้ผมปล่อยให้คนที่ท่าทางตุ้งติ้งจับเล่นได้ตามสบาย ซึ่งพอเขาเล่นได้สักพักผมก็เริ่มเสียวจนผมยกต่อไปไม่ไหวได้แต่ร้อง “อู๊ย..อู๊ย.. เสียวจัง”
พอผมรู้สึกว่าใกล้จะแตกต้นก็ร้องออกไปว่า “พอได้แล้ว อย่าให้เสร็จหละ เก็บมันไว้ก่อน วันหลังค่อยมาเล่นใหม่” ต้นร้องห้ามไว้ก่อนที่เขาจะทำให้ผมเสร็จ
“หู้ย เสียดายจัง กะได้แล้ววันหลังจะมาเล่นด้วยใหม่นะพ่อเดือนคณะ คิกๆ ”
ช่วงนี้ชีวิตความเป็นอยู่ของผมก็ดูมีความสุขดี เพียงแต่ผมเหมือนจะเหลืออยู่กับต้นแค่ 2 คน เพื่อนๆ ในเอกผมเหมือนจะแบนผมไปแล้วแต่ผมก็ไม่ได้สนใจหรอก เดี๋ยวนี้ผมก็ไม่ค่อยได้เข้าเรียนเท่าไรแล้ว มักจะใช้เวลาอยู่กับต้นซะส่วนใหญ่
บางวันตอนเย็นต้นก็ชวนผมไปฟินเนสอีก แต่เดี๋ยวมีความคนที่ตุ้งติ้งมาเยอะมากขึ้นผมก็ไม่รู้ทำไม เวลาผมเล่นก็จะชอบมาลูบควย ลูบตัว ลูบกล้ามผมบ้าง บางคนถึงกับมาดูดนมผมเลยก็มี บางทีก็มาขอถ่ายรูปไว้ บางครั้งก็เล่นไปเล่นมาจนผมเสร็จระหว่างเล่นเวทอยู่เลยก็มี แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะต้นบอกว่าพวกเขาแสดงถึงความชื่นชมในตัวผม นั่นทำให้ผมแอบภูมิในตัวเล็กๆ ไม่ได้
วันหยุดต้นพาชวนผมไปดูหนังผมก็ไปเพราะผมก็ไม่ได้ดูหนังนานแล้ว วันนี้ต้นก็เลือกเสื้อให้ผมอีก เพราะต้นบอกว่าผมชอบใส่เสื้อผ้าแก่ต้นเลยจะเลือกให้ โดยเสื้อเป็นเสื้อเชิ้ตเสื้อกล้ามสีขาวฟิตๆ ตัวนึง ที่มีรูขาดที่หัวนมผม 2 ข้างพอดีกับกางเกงยีนขาสั้นตัวนึง ซึ่งผมว่ามันอาจจะเก่ามากแล้วก็ได้เพราะว่ามันเป้าขาดเป็นรูเบ้อเร่อ ถ้าเดินไม่ระวังควยผมอาจจะโผล่ออกมาก็ได้ กับรองเท้าคอมแบทคู่นึง
ผมเลยร้องถามต้นไปว่า “เฮ้ย มึงเสื้อผ้าที่มึงให้กูนี่มันไม่เก่าไปหรอว่ะ มีแต่รอยขาดเต็มไปหมดเลย”
“มึงน่ะไม่รู้อะไร เดี๋ยวนี้เขาใส่เป็นเซอร์ๆ กันเว่ย ต้องของขาดๆ เก่าๆ แบบนี้หละถึงจะอิน ดูมึงสิใส่แบบนี้หล่อจะตาย” ต้นตอบพร้อมเดินเขาตอบไหล่ผมเพื่อแสดงความมั่นใจ
ระหว่างที่นั่งรถประจำทางเข้าเมืองไปมีแต่คนซุบซิบแล้วมองผมอย่างไม่วางตา บางคนก็กล้องถ่ายรูปผม ทำให้ผมทนไม่ไหวจะเดินไปถามว่าผมมีอะไรรึเปล่า แต่ต้นห้ามไว้แล้วบอกว่า ไม่มีอะไรหรอก แค่พวกเขาเห็นว่าผมแต่งตัวอินเทรนด์ดี
พอไปถึงโรงหนังซึ่งดูแล้วเป็นโรงหนังเก่ามากในสายตาผม มีคนใช้บริการประปราย ส่วนใหญ่ดูแล้วจะมีแต่พวกตุ้งติ้งเดินไปมา พอพวกนั้นเห็นผมก็มองผมไม่วางตาเลยทีเดียว ต้นอาสาจะไปซื้อตั๋วให้จึงบอกให้ผมยืนรอตรงนี้ก่อน สักพักต้นก็เดินมาแล้วพาผมเข้าโรงไป พอเดินไปถุงจุดตรวจตรงทางเข้าโรงหนัง พนง. ก็บอกให้ผมหยุดก่อน
“คุณๆ ขออนุญาตค้นตัวหน่อยนะครับ ผมสงสัยว่าคุณอาจจะแอบเอากล้องเข้าไปถ่ายในโรงหนัง”
“ผมไม่มีกล้องหรอก แล้วทำไมถึงไม่ตรวจเพื่อนผมด้วยหละ” พร้อมชี้ไปทางต้นที่เอาแต่ยืนยิ้มๆ อยู่
“อ่อ เราจะสุ่มตรวจเป็นบางคนเท่านั้นหละครับ ยังไงต้องขอความร่วมมือด้วยนะครับ”
ซึ่งทำให้ผมขัดไม่ได้ พนง.บอกให้ผมยืนกางแขนขาออก แล้วเข้ามาลูบๆ คลำๆ ผม ทั้งช่วงแขน ลำตัว หน้าท้อง ไปจนถึงกางเกงโดนเหมือนพนง.จงใจเน้นที่เบ้าผมเป็นพิเศษ ถึงขั้นล้วงมือเข้าไปในรูกางเกงที่เป้าขาดของผมเลย
สักพัก พนง.ก็บอกว่า “คือเอ่อ ผมสงสัยว่าที่กระดุมกางเกงคุณจะมีกล้องกระดุม ถ้ายังไงช่วยถอดให้ผมเอาไปตรวจดูด้วยครับ”
“เฮ้ย นี่มันกางเกงธรรมดานะจะไปมีกล้องบ้าบออะไรได้ยังไง”
“ก็เพื่อความแน่ใจไงครับว่าไม่มีกล้องอะไรซ้อนอยู่จริงๆ เดี๋ยวถ้าหนังจบแล้วเราจะคืนให้นะครับ”
ผมก็ทำท่าไม่พอใจเพราะเหมือนโดนดูถูก ต้นก็บอกว่า “ใจเย็นๆ เว่ย เขาทำตามหน้าที่อะถูกแล้ว เดี๋ยวนี้พวกลักลอบถ่ายหนังเถื่อนมันเยอะ เอาแบบนี้สิเพื่อความบริสุทธิ์ใจ มึงก็ถอดให้เขาไปทั้งเสื้อทั้งกางเกงนั่นหละจะได้แสดงว่าเราบริสุทธิ์ไง เดี๋ยวกูมีผ้าให้ผืนนึง ในโรงหนังมันมืดอยู่แล้วไม่เป็นไรหรอก”
พอฟังที่ต้นพูดจึงทำให้ผมเย็นลง แล้วถอดเสื้อกางเกงยกให้พนง.นั้นไปโดยดี แล้วเอาผ้าของต้นมาพันเอวปรากฏว่าผ้ามันสั้นมากพันเอวได้ไม่ถึง เลยทำได้แค่เอาผ้ามาปิดควยของผมไว้เท่านั้น
“ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือนะครับ ขอให้ชมภาพยนตร์ให้สนุกนะครับ”
แล้วผมก็เดินเข้าไปในโรงหนังพร้อมกับต้น ที่นั่งของผมอยู่เกือบแถวหน้าสุดซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าทำไมต้นถึงเลือกที่นี้ ขณะที่เดินเข้าไปผมรู้สึกได้เลยว่าแทบทั้งโรงมองผมอยู่ ระหว่างที่กำลังฉายต้นก็บ่นว่าเท้าเย็นแล้วขอผ้าของผมไปห่มเท้าไว้ซึ่งผมก็ยกให้ไปเพราะผมก็ไม่ได้หนาวอะไร
พอหนังใกล้จบต้นก็อาสาที่จะไปเอาเสื้อผ้าให้ผมเลยบอกให้ผมรออยู่ในนี้ ซึ่งต้นก็หยิบผ้าติดมือไปด้วย แต่จนหนังจบแล้วต้นก็ยังไม่มาไฟในโรงก็เปิดขึ้นแล้วทุกคนก็ลุกเดินไปยังทางออกซึ่งต้องผ่านที่นั่งของผมทำให้ทุกคนเห็นผม ผมจึงทำได้แค่นั่งเอามือปิดไว้เท่านั้น
จนกระทั่งทุกคนออกไปหมดแล้วต้นก็กลับเข้ามาพอดีแล้วยื่นกางเกงให้ผมใส่ พอผมถามหาเสื้อต้นก็บอกว่าเขาทำหายไปแล้ว ผมจึงจะไปเอาเรื่องกับ พนง. แต่ต้นก็ห้ามไว้เพราะบอกว่านี้ค่ำมากแล้วอยากรีบกลับห้องไปนอน ผมก็เลยตามใจต้นโดยนั่งรถกลับไปโดยใส่แค่กางเกงขาสั้นตัวเดียวกลับมอเท่านั้น
เดี๋ยวนี้ต้นเข้ามาช่วยดูแลชีวิตของผมมากขึ้นเพราะต้นบอกว่าเห็นผมใช้เงินเปลืองมากสงสารพ่อแม่ผมที่ส่งเงินมาให้ใช้ ต้นเลยรับอาสาดูแลกระเป๋าตังผมให้ ผมก็ตกลงซึ่งผมก็ให้ไปทั้งกระเป๋าตัง ATM มือถือ เรียกได้ว่าผมเป็นคนตัวเปล่าเลยทีเดียว ต้นเลยบอกว่าจะพาผมไปหางานทำเพื่อจะได้ไม่ต้องรบกวนพ่อแม่ผมก็ตกลงทันที เลิกเรียนต้นก็พาผมไปที่ร้านล้างรถแถวหลังมอ
พอไปถึงก็เจอกับผู้ชายท่าทางจะมีอายุประมาณนึงซึ่งพอเห็นต้นก็ทักว่า “ไง มาแล้วหรอ ไหนละเพื่อนที่บอกว่าสติไม่ค่อยดีจะมาฝากทำงานที่ร้านน่ะ”
“นี้ไงลุงคนนี้เลย ล่ำๆ ยังหนุ่มยังแน่น แข็งแรงอยู่แล้ว”
“เออ หน่วยก้านก็ดี แต่ดูแล้วไม่น่าจะสติไม่ดีเลยน้า น่าเสียดาย”
พอผมได้ยินลุงพูดก็เลยจะแก้ตัว แต่ต้นก็กระซิบกับผมว่า “กูโกหกลุงว่ามึงสติไม่ดีเว่ย เค้าจะได้สงสารมึงให้ค่าจ้างมึงเยอะๆ ไง ไม่มีอะไรหรอก”
ผมเลยไม่ได้พูดอะไรต่อ
“อ่อ ไม่เป็นไรลุงผมเอาชุดมาให้มันเปลี่ยนแล้ว เดี๋ยวันนี้มันทำงานวันแรกผมจะดูแลมันเอง ลุงไปนอนพักเถอะ เดี๋ยวจะเหนื่อย”
“เออๆ ข้าฝากด้วยแล้วกันนะ”
แล้วลุงก็เดินเข้าบ้านไป
“อะนี่ เดี๋ยวมึงเปลี่ยนชุดซะ แล้วมาให้กูที่รถสีดำนู้นนะ”
ชุดทำงานของผมเป็นเสื้อเก่าๆ มอๆ ตัวนึงกับ boxer สีขาวสั้นๆ บางๆ ตัวนึงซึ่งใส่แล้วก็สบายดี คงช่วยให้คล่องตัวเวลาทำงานแน่ เสร็จแล้วผมก็เดินไปหาต้นตามที่ต้นบอกไว้
“เอ้านี้ สายยางกับผ้า จัดการซะให้เรียบร้อย”
ผมก็จัดการฉีดสายยาง ล้างทำความสะอาดไปตามหน้าที่ สักพักต้นก็ใช้ผมไปหยิบน้ำยาเคลือบเงาในห้องเก็บของ พอกลับมาก็พบว่าผ้าที่เช็ดรถหายไปล้ว
พอไปถามต้นก็ได้คำตอบว่า “อ๋อ กูเห็นมันสกปรกแล้วอะ เลยเอาไปแช่น้ำซักอยู่ งั้นมึงใช้เสื้อมึงไปแทนก่อนแล้วกัน”
ผมเลยต้องถอดเสื้อมาใช้แทนไปก่อน ระหว่างที่ล้างรถไปน้ำก็กระเด็นมาโดนตัวผมบ้างเนื่องจากน้ำที่ฉีดค่อนข้างแรง ทำให้ตัวผมเปียกโซกอย่างช่วยไม่ได้ ทำให้กางเกงลู่แนบเนื้อผมมากจนเห็นควย ตูดผมได้อย่างชัดเจน เหมือนผมไม่ได้ใส่อะไรเลย โชคดีที่วันนี้มีรถให้ล้างไม่มาก แค่ 2-3 คันเท่านั้น
ระหว่างรอให้รถแห้ง ต้นก็บอกว่า “เฮ้ย กูเห็นมึงทำงานมานานละ เหนื่อยป่าวว่ะ เอางี้แล้วกัน เดวมึงไปซื้อข้าวซื้อขนมที่เซเว่นหน่อยแล้วกันจะได้ซื้อมาฝากกูด้วย กูหิวละ”
“เออๆ งั้นเดี๋ยวกูไปเปลี่ยนชุดก่อน เปียกไปหมดละ”
“เฮ้ย มึงจะบ้าหรอ เดี๋ยวก็ต้องมาทำงานต่อ มึงก็ไปชุดนี้หละ แดดออกจะแรงเดี๋ยวกลับมาก็แห้งแล้ว”
แล้วผมก็รับเงินจากต้นมาแล้วออกจากร้านไปที่เซเว่นที่อยู่ต้นๆ ซอย ระหว่างที่เดินไปก็ผ่านซุ้มวินมอไซด์ซึ่งพวกนั้นก็ส่งสายตายตาแปลกๆ พร้อมกับซิบซิบกัน ผมเข้าใจว่าเขาคงแปลกที่วันที่แดดร้อนไม่มีฝนอย่างนี้ ทำไมผมถึงตัวเปียกซกแบบนี้มากกว่า จนผมเดินไปถึงเซเว่น
“สวัสดีครับ ....เชิญ.....ครับ” พนักชายคนนึงเอ่ยทักผม พร้อมกับทำหน้าแปลกๆ เหมือนตกใจอะไรสักอย่าง แต่ผมก็ไม่ได้สนใจ ผมก็หยิบข้าว ขนม น้ำดื่มจนเต็มตระกร้าแล้วก็ไปคิดเงิน
ระหว่างที่คิดเงินไปพนง.ก็เหลือบมองผมเป็นระยะๆ จนผมต้องถามไปว่า “มีอะไรรึเปล่าครับน้อง พี่มีอะไรผิดปกติหรอ”
“อ่อ.. ไม่มีหรอกครับ พะ พี่หุ่นดีจัง..ครับ”
หลังจากที่ได้ฟังคำตอบก็ทำให้ผมยิ้มหน้าบานเลยทีเดียว พอซื้อของเสร็จผมก็เดินกลับไปทางเดิม พอถึงบริเวณที่วินมอไซด์อยู่พวกนั้นก็มองมาที่ผมอีกครั้งเพียงแต่ครั้งนี้มีคน 2 คนเข้ามากอดคอผมไว้ทั้ง 2 ข้าง
“เฮ้ย ไงน้อง มาทำอะไรแถวนี้หรอ”
“เอ่อ ผมกำลังจะกลับร้านอะครับ”
“อ่อ เห็นน้องแต่งตัวมาแบบนี้คิดว่ามาเดินเล่นโชว์หุ่นซะอีก ไหนๆ ก็ไหนๆ มานั่งเล่นกับพวกพี่ก่อนมะ”
แล้วผมก็โดนไปยังซุ้มวินซึ่งมีพวกวินอยู่ประมาน 3-4 คนได้ แล้วมาก็ถูกพาไปนั่งที่แคร่โทรมๆ ซึ่งผมก็ขัดไม่ได้
“น้องบอกจะกลับร้านหรอ อยู่ร้านอะไรน่ะถึงแต่งตัวแบบนี้”
“ผมอยู่ร้านรับล้างรถท้ายซอยอะครับ”
“อ่อ งั้นก็เป็นเด็กล้างรถอะสิ ว่าแต่น้องหุ่นดีจังไหนลองแบ่งกล้ามโชว์ให้พวกพี่ดูหน่อยสิ”
เนื่องจากจำนวนเยอะว่าผมจึงขัดไม่ได้ ผมจำต้องแบ่งกล้ามโชว์ในท่าต่างๆ จนกระทั่งมีคนนึงพูดว่า “อืม พี่ว่ากางเกงน้องน่ารำคาญมากเลย ทำให้ดูไม่สวยเลย ไหนถอดออกสิ”
ว่าแล้วก็มีคนมาถอดกางเกงผมจากข้างหลัง ผมตกใจจำเอามือมาปิดควยไว้ แต่ก็มีคนมาล็อกแขนผมไว้ แล้วมานั่นก็เขามาจับ เข้ามาลูบตัวผมทั้งกล้าม แขน ขา ควย ตูด ผมเสียวจนควยแข็งขึ้นมาอย่างเสียไม่ได้
พอพวกนั้นจับจนพอใจก็พูดขึ้นว่า “แหม กล้ามน้องสวยมากเลย ฟิตปั๋งไปทั้งตัวเลย”
“ครับๆ ขอบคุณครับ ว่าแต่ขอกางเกงผมคืนได้ไหมครับ”
“แหม น้อง ไม่ต้องใส่หรอก แข็งซะขนาดนี้ใส่ไปก็ปิดอะไรไม่ได้อยู่ดี เอางี้แล้วกันน้องก็เอาน้ำออกให้มันอ่อนก่อนสิ”
“เอ่อ จะดีหรอกครับ เดี๋ยวมีใครมาเห็น”
“โถ่ น้อง พี่ว่าตอนแรกใครเค้าก็เห็นกันหมดแล้วหละ มาๆ รีบทำซะ แล้วเดี๋ยวพี่จะไปส่งเอง”
ผมเลยต้องรีบชักว่าวให้เสร็จๆ ไป ระหว่างที่ชักไปก็โดนถ่ายรูป ถ่ายคลิปบ้าง ซึ่งพวกนั้นก็บอกว่าเก็บไว้ดูเล่น จนกระน้ำผมก็เสร็จจนได้ พวกนั้นเลยเอากางเกงมาให้ผม ปรากฏว่าชากางเกงโดนตัดออกไปจนมีสภาพคล้ายๆ กางเกงใน เมื่อผมลองใส่ดูก็พบว่าควยก็ห้อยโผล่ออกมาเพราะขามันสั้นและบานมาก
เสร็จแล้วก็มีคนขับมอไซด์มาข้างหน้าผมคันนึงบอกจะไปส่งผม พอผมทำท่าจะไปนั่งซ้อนคนคับ เขาก็บอกให้ผมนั่งกลับหลังโดนเอาหลังชนหลับคนขับ ซึ่งก็คือหันหน้าไปทางหลังรถ พอผมขึ้นไปแล้วเขาก็พาผมไปอีกทางนึง พอผมถามว่าไปไหนพี่เขาก็บอกว่าเดี๋ยวจะลองเครื่องแปบนึง พี่เขาเลยพาผมไปอ้อมออกซอยนั้นซอยนี้ ซึ่งขณะที่นั่งอยู่บนรถนั้นมีแต่คนมองผมอย่างไม่ละสายตา
จนกระทั่งรถวนกลับมาที่หน้าร้านพี่เขาก็บอกว่า “วันนี้สนุกมากเลย ไว้จะมาเล่นด้วยใหม่น่ะ” แล้วพี่เขาก็กลับไป
พอผมกลับเข้าร้านไปก็พบว่ารถที่เหลือถูกล้างทำความสะอาดเคลือบเงา เรียบร้อยแล้ว แล้วต้นก็เดินเขามาทักว่า “ไงเล่นกับพวกพี่วินสนุกไหม” พร้อมกับทำหน้ายิ้มๆ
“แล้วมึงรู้ได้ไงว่ะ ว่ากูไปอยู่กับพวกวินมอไซด์”
“อ๋อ รู้จักกันนะ รู้จักตั้งแต่เดินหางานให้แกทำไง...”
แล้วต้นก็ส่งยิ้มแปลกๆ ที่ผมไม่เข้าให้มาให้ผม...
ในตอนเช้าขณะที่แต่งตัวเสร็จเตรียมออกไปเรียนต้นก็บอกให้ผมให้รอก่อน พร้อมยื่นขนมปังมาให้ผมพร้อมพูดว่า “อะ กูให้ ช่วงนี้มึงต้องเหนื่อยมาก ทั้งเรียนทั้งทำงาน และกุเห็นมึงไม่เคยกินข้าวก่อนไปเรียนเลย”
“อ่าๆ ขอบใจมากมันเว้ย” พร้อมกับที่ผมแกะห่อขนมปังเตรียมจะกิน
“เฮ้ย เดียวก่อนดิ มึงจะกินขนมปังเปล่าๆ หรอไงว่ะ”
“เออหวะ มึงมีแยมรึเนยเปล่าวะ” ผมมองหา
“กูมีสูตรใหม่มาให้มาลองเว่ย เดี๋ยวมึงชักว่าวแล้วราดไปบนขนมปังเลย เขาบอกว่าจะทำให้ร่างกายแข็งแรงกระชุมกระชวยว่ะ”
“เฮ้ย จะดีหรอว่ะ ทำไมกูไมเคยได้ยินละ”
“บอกให้ทำก็ทำเถอะน่า นี่กูหวังดีนะ”
จากนั้นผมก็ปลดซิบกางเกงแล้วชักวาวอย่างเร็ว พอเสร็จแล้วผมก็ราดบนขนมปังแล้วกินทันที
“เป็นไงมั่งหละ อร่อยใช่ไหมหละ”
“เออ ก็ดีหละ กูอาจจะยังไม่ชินเท่าไร”
“งั้นดี แต่ไปนี้ทุกเช้าก่อนไปเรียนมึงจะต้องกินขนมปังแบบนี้นะเว้ย”
ผมยิ้มตอบพร้อมกินขนมปังแสนอร่อย...
ตอนนี้ตารางชีวิตผมค่อนข้างแน่นทีเดียว เพราะสัปดาห์หนึ่งๆ ผมต้องทำอะไรเยอะมาก ในเช้าวันธรรมดาผมไปเรียนโดยที่ต้องไม่ลืมกินขนมปังสูตรพิเศษจากต้น ส่วนตอนเย็นก็ไปเล่นฟิสเนสกับต้น เดี๋ยวนี้ผมไม่ได้ใส่อะไรเล่นแล้วเพราะต้นบอกว่าผมล่ำขึ้นมากฉะนั้นเรามีดีต้องเปิดเผย ทำให้มีแต่คนมาขอจับ ขอถ่ายรูปกันอยู่ไม่ขาด ขนาดผมฉี่ยังมีคนมาถ่ายรูปไว้เลย ผมก็ไม่เข้าใจเท่าไรว่าท่าฉี่ของผมมันแปลกตรงไหน
ส่วนงานของผมก็เป็นไปได้ด้วยดี มีลูกค้ามาส่งให้ผมล้างแทบไม่ไหว (บางคนมารอดูผมล้างรถเลยก็มี) บางทีเวลาจะมีพวกพี่วินมาชวนผมไปนั่งรถเล่นซึ่งผมก็พยายามบ่ายเบียง พวกเค้าเลยยึดกางเกงผมไป ผมเลยต้องยอมไปนั่งรถเล่นกะพวกนั่นจึงจะยอมคืนให้ผม
เดี๋ยวนี้เวลาไปไหนมาไหนในมหาลัยมักจะถูกมองด้วยสายตาแปลกๆ ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ผมเหมือนได้ยินแว่วๆ ว่าไอ้โรคจิตบ้าง เป็นบ้าบ้าง ชอบโชว์ ไอ้ขายตัว บ้าง แต่ผมก็ไม่ได้สนใจเท่าไรนักเพราะผมรู้ว่าผมไม่ได้เป็นแบบนั้น บางคนก็มาบอกผมว่ามีรูปของผมไปอยู่ในเว็บบอร์ดเกย์ต่างๆ เป็นรูปตอนใส่ชุด นศ. ไปเล่นฟิสเน็ตบ้าง ทำงานบ้าง ตอนแรกผมก็แปลกใจแต่ต้นบอกว่ามันเป็นเรื่องปกติเหมือนๆ เรามี fanpage ใน facebook นั่นหละ ซึ่งก็ทำให้ผมยิ้มไม่หุบเลยทีเดียว
เย็นวันนึงขณะที่ผมกำลังนั่งทำการบ้านอยู่ในห้อง ต้นเมทของผมก็กลับมาในห้อง ผมก็เอ่ยทัก “ไงต้นกลับมาแล้วหรอ”
“ใครให้มึงเรียกกูต้นเฉยๆ ต่อไปนี้มึงต้องเรียนกูคุณต้นเท่านั้น และต้องลงท้ายด้วยครับเข้าใจไหม” ต้นพูดพร้อมทำหน้าดุ
“ครับ คุณต้น” ผมรีบพูดและทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยมอย่างรู้สึกผิด
“เออ ต่อไปนี้เวลาอยู่หอนะ ไม่ต้องใส่เสื้อผ้าแล้วเอาไปทิ้งให้หมด เหลือแต่ชุดนศ.ไว้ตัวเดียวพอเข้าใจไหม”
“ได้ครับ เดี๋ยวผมจะเอาไปทิ้งให้หมด” แล้วผมก็จัดการถอดเสื้อผ้า รวมถึงเอาเสื้อผ้าที่ในตู้มีทั้งหมดลงถังขยะทันที
“กูเห็นมึงอยู่หอนี้มานานแล้วแต่ไม่เคยประโยชน์กับหอเราเลย วันนี้กูจะพามึงไปทำตัวให้เป็นประโยชน์กับหอเราบ้าง เอามือประสานไว้หลังท้ายทอยแล้วเดิมตามานี้”
ผมเดินตามต้นไปอย่างว่าง่าย ระหว่างที่เดินไปก็มีคนที่อยู่ชั้นเดียวกับผมหันมามองอย่างไม่วางตาและยิ่งชี้ชวนให้เพื่อนมาดูกันใหญ่ แล้วคุณต้นก็พูดขึ้นว่า “เพื่อนๆ ครับช่วยมากันที่ห้องน้ำด้วยนะครับ”
แล้วเพื่อนๆ ที่อยู่ในชั้นทั้งหมด ก็เดินตามผมและคุณต้นไปยังห้องรวมของชั้นเรา พอไปถึงคุณต้นให้ผมคุกเข่าแล้วเอามือไว้หลังหัวเหมือนเดิม
จากนั้นคุณต้นก็หันไปพูดกับเพื่อนๆ ที่อยู่ในหอทุกคนว่า “เอาหละทุกคนผมมีเรื่องจะบอก ข้อแรกต่อไปนี้ไอ้แทนจะไม่มีสิทธิ์ใส่เสื้อผ้าเวลาขึ้นมาบนหอ เวลาจะแต่งตัวไปเรียนหรือกลับขึ้นตึกต้องจัดการที่บันไดชั้นล่างเท่านั้น สองมันหมดสิทธ์ที่จะใช่ห้องอาบน้ำร่วมกับเราเวลามันจะอาบน้ำมันจะต้องตักจากอ่างล้างหน้าเท่านั้น สามถ้าทุกคนเห็นมันอยู่ในสภาพนี้แปลว่ามันกลายเป็นโถฉี่ของทุกคนถ้าใครปวดฉี่สามารถไปใช้บริการมันได้อย่างเต็มที่ และสุดท้ายขอให้เพื่อนๆ ทุกคนอย่าไปคิดว่าไอ้แทนเป็นเพื่อนของทุกคนอีกต่อไป ต่อไปนี้มันคือไอ้แทน ใครมีอะไรอยากให้มันทำอะไรบอกมัน มันมีหน้าที่บริการทุกคนที่อยู่ในหอ ใครเบื่อใครเซง ใครเหงาหรือแม้แต่ใครเงี่ยนก็บอกมันได้ เข้าใจไหมทุกคน”
แล้วทุกคนก็ตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า “ครับ!!”
สิ้นเสียงก็มีคนมาใช้บริการผมคนแรกคือไอ้แดนอยู่ข้างๆ ห้องผมนี้เอง มันมาถึงก็ควักควยมาจ่อปากผมทันที พอผมอ้าปากน้ำเหลืองๆ ก็ไหนมาจากรูทันที พอเสร็จแล้วผมก็ต้องเลียทำความสะอาดให้ด้วยและพูดว่าว่า “ขอบคุณครับ” ทุกคนไป
ตอนเช้าผมลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างงุนงงบนพื้นห้อง รู้สึกปวดเมื่อยตัวเป็นอย่างมากเนื่องจากเมื่อคืนต้องไปบริการเพื่อนให้หอจนถึงเที่ยงคือกว่าจะได้พัก พอผมให้ไปนาฬิกาก็พบว่าผมเหลือเวลาไม่มากก่อนที่จะเข้าเรียน จึงรีบหยิบอุปกรอาบน้ำไปที่ห้องน้ำทันที พอไปถึงผมก็ใส่จุกก๊อกที่อ่างล้างหน้าแล้วรองน้ำใส่แล้วค่อยตักอาบ
ระหว่างนั้นก็มีเพื่อนมาทักผม
“เฮ้ย ไอ้แทนมานี่หน่อยดิ” ไอ้ภูมิเพื่อนที่อยู่ห้องไม่ไกลจากผมเรียกผมเข้าไปหา ขณะที่ยืนอยู่หน้าประตู้ห้องน้ำ
“มีอะไรหรอ ภูมิ” ผมเดินไปอย่างสงสัย
“อ่อ เปล่าไม่มีอะไรหรอก กูแค่จะทักทายมึง” ขณะที่พูดไปภูมิก็เอามือมาคลึงควยผมเล่น “เห็นควยมึงสวยดี เลยอยากจับเล่น”
“อ่อ เล่นได้ตามสบายเลย เป็นหน้าที่ผมอยู่แล้วที่จะบริการทุกคนในหอ” ผมตอบพร้อมกับรอยยิ้นที่ภูมิใจในหน้าที่
พออาบน้ำเสร็จ ผมก็ไปหยิบขนมปังที่คุณต้นฃื้อไว้ให้ผมใส่จาน แล้วรีบชักว่าวใส่ทันที
“อืม อร่อยไม่เปลี่ยนเลยนะเนี่ย กินได้ทุกวันไม่เบื่อเลย”
ผมกินอย่างเอร็ดอร่อย แล้วก็หยิบเสื้อผ้าพร้อมกระเป๋าแล้วออกจากห้องทันทีเพื่อลงไปแต่งตัวที่ชั้นล่าง แล้วรีบไปเรียนทันที
จริงๆ แล้ววิชานี้เป็นวิชาที่ต้องเรียนกันทั้งคณะปกติแล้วผมจะไปเรียนพร้อมคุณต้น แต่เช้านี้ต้นมีพรีเซ็นต์งานจำต้องรีบออกไปเตรียมตัวก่อนแล้วบอกผมว่าให้ตามไปทีหลัง พอไปถึงห้องเรียนผมก็พบว่าคุณต้นยืนพรีเซ้นงานอยูหน้าห้องแล้วโดยที่ทุกคนตั้งใจฟังเป็นอย่างมาก ไม่มีใครคุยกันหรือทำอย่างอื่นเลย พอคุณต้นเห็นผมก็ควักมือเรียกผมเข้าไปหา
เมื่อผมไปถึงแล้วคุณต้นก็กระซิบข้างหูผมว่า “เดี๋ยวกูจะให้มึงเป็นตัวอย่างของงานพรีเซ็นต์กูนะ ไม่ว่ากูจะพูดหรือให้ทำอะไรมึงก็เออออตามที่พูดนะ เข้าใจใช่ไหม”
“ครับคุณต้น ผมยินที่จะช่วยงานคุณต้นเสมอ”
แล้วคุณต้นก็หันไปหน้าห้องแล้วพรีงานต่อ
“ครับมาถึงอาการทางประสาทชนิดสุดท้ายแล้วนะครับ ซึ่งอาหารนี้จะเรียนง่ายๆ ว่าพวกชอบโชว์นะครับพวกนี้จะมีอาการชอบโชว์ร่ายกายของตัวเองเช่นรูปร่าง กล้ามเนื้อ หรืออวัยวะเพสนะครับ ดูอย่างไอ้แทนเป็นตัวอย่างสิครับ ทุกคนคงจะเห็นแล้วนะครับ ว่าตลอดทั้งเทอมที่ผ่านมาเป็นยังไง ไหนลองถอดเสื้อโชว์เพื่อนสิ”
แล้วผมก็ถอดเสื้อตามที่คุณต้นบอก
“ครับ เห็นแล้วนะครับว่ามันจะชอบให้คนอื่นจ้องมองร่างกายของมัน ทุกครั้งที่มีคนมองมันมากๆ จะเป็นกระตุ้นให้มันเกิดอารมทางเพศได้นะครับ”
แล้วจู่ๆ ผมก็รู้สึกเงี่ยนขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ ทำให้ควยดุ้นกางเกงขยายออกมาอย่างเห็นได้ชัด
“เอาหละครับ ไหนลองถอดกางเกงซิแล้วเอามือไปไว้หลังหัว”
แล้วก็ถอดกางเกงตามที่คุณต้นบอก แล้วเอามือไว้ที่หลังหัวการทำท่านี้จะทำให้เห็นกล้ามเนื้อ ขนรักแร้ ควย ได้อย่างชัดเจน ท้าสายตาของคนทั้งห้อง
“โอ้โห ดูสิครับขนาดกางเกงในมันยังไม่ใส่เลยครับ ดูควยมันสิครับแข็งโด่ออก และเยิ้มมากเลยครับตอนนี้”
แล้วคุณต้นก็เดินไปทางเพื่อนที่นั่งฟังอยู่
“เอาหละครับ แต่ถึงจะเป็นพวกที่ชอบโชว์แต่ก็มีร่างกายที่สวยงามใช่ไหมหละครับ กล้ามเนื้อที่แน่นปั๋งกับควยที่แข็งโด่ ผมอยากรู้ว่ามีใครอยากจะลองจับเล่นดูไหมครับ เชิญเล่นจนกว่าพอใจได้เลยนะครับ”
แล้วก็มีเพื่อนกระเทย 2 คนลุกออกไปตามที่คุณต้นบอก แล้ว 2 คนนั้นก็มาทั้งจูบปากแลกลิ้นกับผม ลูบไล้กล้ามผม ดูดนมผม จับควยผมจนทั่วยิ่งทำให้ผมเสียวจนน้ำเยิ้มไหลหยดลงพื้นเลยทีเดียว
“แหมดูสิครับ ดูเหมือนเขาจะเสียวมากเลย งั้นมีใครพอจะช่วยให้เขาพอใจได้มั่งไหมครับเชิญครับ”
แล้วก็มีกระเทยคนนึงลงไปนั่งโม๊คให้ถึง ซึ่งเขาทำได้เก่งมากทั้งดูดทั้งใช้เลียจนผมเสียวมากครางออกมาแทบไม่เป็นภาษา
“อะ อะ อ๊า... สะ สะ เสียวมากครับ” ผมครางอย่างลืมตัวต่อหน้าทุกคน
“แหม ดูสิครับเขาคงจะเสียวมากทีเดียว ว่าแต่เค้าจะมีความสุขคนเดียวได้ยังไงครับ แทนไหนลองมาทำให้เพื่อนท่ายังเหลืออีกคนสิ ดูท่าเขาก็อยากไม่แพ้กันนะ”
แล้วเพื่อนกระเทยอีกคนนึงก็ถอดกางเกงแล้วยื่นควยมาอยู่ตรงหน้าผม ผมเลยต้องก้มโค้งอย่างลำบากเพราะมีอีกคนดูดควยผมอยู่ พอผมเอาปากครอบคญเขาไว้เอาก็ประแทกควยเข้ามาอย่างเร็ว แล้วกระเด้าอย่างรวจเรวจนผมแทบสำลัก
“อุ อุ อู๊...”
ผมทั้งเสียวทั้งจุก มันเป็นความรู้สึกที่แทบจะบรรยายไม่ได้เลยทีเดียว
“ครับ เป็นไงครับ กับภาพที่เพื่อนๆ เห็นอยู่ตรงไหน นี้หละครับคือสิ่งที่พวกชอบโชว์ชอบทำ ว่าแต่มีใครรู้สึกไม่พอใจกับภาพที่เห็นบ้างไหมครับ”
“กู กูทนไม่ไหวแล้ว เห็นแล้วกูแทบจะอ้วกข้าวเช้าออกมาเลยว่ะ” ไอ้โชคนักบอลประจำมหาลับนั่นเอง ยืนขึ้นมาอย่างเพิ่งรู้สึกว่าภาพที่เห็นตรงหน้านั้นมันไม่ดี
“หรอครับ คุณโชคคงไม่ชอบใช่ไหมละครับ งั้นผมเอาวิธีแก้เผ็ดพวกนั้นมาให้นะครับ ว่าแต่ผมรู้นะครับว่าคุณเห็นพวกนี้กำลังเย็ดกันนั้นทำให้คุณเกิดอารมณ์ไปด้วย”
แล้วโชคก็เอามือไปก้มที่เป้าเพราะจู่ๆ มันพองตัวขยายใหญ่ขึ้นอย่างรวจเร็ว
“มาตรงนี้แล้วถอดกางเกงออกให้หมดสิครับ แล้วผมจะเอาอุปกรณ์แก้เผ็ดพวกนี้ให้กับคุณ” พอโชคเดินมาถึงคุณต้นก็เอาถุงยางกับเจลหล่อลื่นให้แล้วพูดว่า “ล่อตูดให้บานเลยครับ พวกนี้มันต้องจัดการแบบนี้”
พอโชคได้ยินดังนั้นก็สวมถุงยาง ทาเจล แล้วเดิมเข้ามาทั้งข้างหลังผมซึ่งตอนนี้ผมไปไหนไม่ได้ติดผมกำลังทั้งโดนดูดและดูดควยคนอื่นอยู่แล้ว เนื่องจากผมกำลังก้มโค้งอยู่แล้ว โชคจึงแหกตูดผมแล้วแทงเข้ามาอย่างเร็วจนผมจุกจนพูดไม่ออก แต่ผมก็พูดไม่ได้อยู่แล้วเพราะปากผมตอนนี้ก็ไม่ว่างเหมือนกัน ตอนนี้เหมือนผมกำลังถูกคน 3 คนรุมอย่างเมามัน
“ทุกคนดูภาพที่อยู่ตรงไหนไว้นะครับ ช่างเป็นภาพที่เกินบรรยายจริงๆ ครับสำหรับเดือนคณะของพวกเรา ฮ่าๆ”
สักพักกระเทยที่ผมดูดควยให้อยู่ก็เสร็จจนได้น้ำควยเขาพุ่งเข้าคอผมจนผมแทบจะสำลัก แล้วไม่ช้าผมก็เสร็จตาม ผมรู้สึกได้เลยว่าน้ำผมออกมาเยอะมากเพราะมันล้นปากคนที่ดูดควยผมออกมาเลย และในที่สุด โชคก็เย็ดผมจนเสร็จจนได้ซึ่งขณะที่มันเสร็จผมรู้สึกถึงควยที่กระตุกอยู่ในตูดของผมอย่างรู้สึกได้เลย แล้วพวกนั้นก็กลับไปนั่งที่แล้วทิ้งให้ผมนอนหมดแรงจมกองน้ำว่าวอยู่หน้าห้อง
“ครับเป็นยังไงมั้งครับสำหรับคนที่มีอาการโรคจิตชอบโชว์ เพื่อนๆ คงเห็นกันแล้วนี้นะครับ ถ้าเพื่อนๆ เจอที่ไหนก็อย่าลืมเอาวิธีผมไปใช้ก็ได้นะครับ ส่วนวันนี้ผมของจบการนำเสนอเพียงแค่นนี้ครับ ขอบคุณครับ”
แล้วคุณต้นก็เดินมาข้างๆ ผมแล้วบอกว่า “ขอบใจมากนะสำหรับการมาเป็นตัวอย่างในวันนี้”
“ครับไม่เป็นไรครับ ผมดีที่ได้ช่วยคุณต้นทำรายงานครับ ก็คุณต้นเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดในชีวิตของผมนี่ครับ” แล้วผมก็ยิ้มให้อย่างจริงใจ....
ไงครับ คุณว่าชีวิตของผมแปลกไหมครับ แต่พอมาคิดๆ ดู ผมว่ามันก็ไม่ค่อยแปลกเท่าไรนะ ผมอาจจะคิดมากไปเองก็ได้ ตอนนี้ผมลาออกจากมหาวิทยาลัยแล้วครับ ต้นบอกว่าให้ผมทำงานคนรับใช้อยู่ในหอดีกว่า ผมเลยยังได้อยู่ในหอเพียงแต่ผมไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับต้นเหมือนเดิมแล้วเพราะผมไม่ได้เป็นนักศึกษาแล้ว ผมเลยได้มาอาศัยอยู่ในห้องน้ำแทน เพราะยังไงผมก็ทำงานอยู่ในห้องน้ำอยู่แล้ว เป็นโถฉี่ให้กับทุกคน
ส่วนเสื้อผ้าผมเลิกใส่ไปแล้วครับต้นบอกว่าอยู่ในหอไม่ต้องใส่หรอกมันสบายกว่า แต่ต้นก็ให้เครื่องประดับชิ้นนึงซึ่งผมชอบมากนั่นคือปลอกคอครับ เป็นสายหนังสีดำเป็นเงาสวยเลยหละ ข้างหน้ามีป้ายชื่อผมสลักอย่างเด่นชัดว่า “แทน”
แถมคุณต้นบอกว่าอยากให้ผมแสดงความเป็นแมนให้มากขึ้นโดยให้ผมสัก ซึ่งตอนแรกผมก็ตกใจ เพราะก็กลัวเจ็บอยู่เหมือกันละไม่รู้ว่าจะสักลายอะไร คุณต้นก็บอกว่าไม่ต้องเป็นห่วงไว้ใจได้ผมเลยโอเค คุณต้นก็เรียกช่างมาสักให้ผมถึงในหอ ผมก็ถามว่าจะสักตรงไหน คุณต้นก็บอกว่าอยู่เฉยๆ เถอะ ผมก็เลยปล่อยเลยตามเลย ปรากฏว่าเขามาสักให้ผม 2 ที่ ที่แรกอยู่ใต้สะดือของผมเป็นตัวอักษรอาร์ตๆ ที่ผมว่าก็สวยดีๆ เขียนว่า “ควยสาธารณะ”
พอเสร็จแล้วเค้าบอกว่าผมทำตัวดีไม่โวยวายเวลาสักฉะนั้นขาดเลยจะแถมให้เขาก็บอกให้ผมอยู่เฉยๆ ปรากฏว่าเขาก็เจาะหัวนมขอผมทั้งลองข้างแล้วติดด้วยวงแหวนเล็กๆ มาติดแทน เวลาเดินก็จะสั่นนิดๆ ทำให้รู้สึกแปลกไปอีกแบบๆ
ทุกวันผมจะทำความสะอาดทั้งหอชาย รวมถึงในห้องของเพื่อนๆ ด้วย ไมใช่สิต้องเรียกว่าคุณเพื่อนๆ เวลาผมเข้าไปทำความสะอาดพวกคุณๆ จะตอบแทบผมด้วยการให้ผมอมควยของพวกเขา ซึ่งคุณต้นเคยบอกไว้ว่ามันเป็นของดี ให้รีบรับไว้ แล้วกลืนกินให้หมด
เรื่องอาหารก็ไม่ต้องห่วงครับคุณต้นเขาจะเอามาให้ผมทุกมื้ออยู่แล้วแต่ที่นี้จากเคยใช้สูตรชักว่าวใส่ขนมปังกินตอนเช้าเพื่อเพิ่มพลัง คุณต้นบอกว่าให้ทำไปเลยทุกมื้อเพื่อให้ร่างกายแข็งแรง ผมก็ว่าดีนะมันทำให้ผมมีความสุขทุกครั้งที่ได้กินข้าว
ดึกๆ ก็มีคนมาใช้บริการเย็ดตูดผมด้วยบางคืนนี้ก็ต้องต่อคิวกันยาวมากจนผมแทบมาไม่ได้นอนเลยก็มี เรียกได้ว่าผมก็อยู่ดี มีความสุข โดยที่ผมไม่ได้ใช้เงินเลยสักบาท
จนวันนึงคุณต้นก็เรียกให้ผมตามลงไปข้างกลางดึก พอลงไปก็เห็นรถกระบะเก่าๆ คันนึงจากอยู่ แล้วคุณต้นบอกให้ผมรอ แล้วก็เดินไปคุยกับชายคนนึงที่ยืนพิงอยู่ข้างๆ รถคันนั้น
“ไง เนี่ยหรอคนที่บอกจะขายให้ โห้ หน้าตาหุ่นล่ำยังกะดารา แต่เสื้อผ้าก็ไม่ใส่ แถมสักลายอะไรไว้อีกเนี่ย กระหรี่ดีๆ ยังไม่ทำเลยนะเนี่ย ต้องเรียกว่ากระหรี่เหี้ยๆ เลยว่ะ”
“น่า มันสติไม่ค่อยดีก็เลยหางานให้มันทำหน่อย”
“เออๆ สรุปขายเท่าไรเนี่ย ที่บอกว่า 1000 เดียวนี่จริงหรอว่ะ”
“อืม ขายถูกๆ เบื่อแล้วหละ ไม่รู้จะให้มันทำอะไรแล้ว สู้ให้มันไปทำงานที่อื่นดีกว่า”
“เอ้า นี่ 1000 นึง ถึงจะดูเพี้ยนๆ แต่ดูจากหน้าตาแล้วน่าจะขายได้อีกหลายตัง”
“เออ จะเอาไปทำไรก็ไป ยกให้” แล้วคุณต้นก็เรียกผมขึ้นรถไปนั่งที่กระบะหลังแล้วบอกผมว่า “ไอ้แทนถึงเวลาที่มึงกะกูจะต้องแยกจากกันแล้วหละนะ”
“ทำไมหรอครับ นี่ผมกำลังจะไปไหนหรอครับ”
“คือกูเห็นมึงทำงานที่นี่นานแล้วว่ะ เลยอยากให้มึงลองไปชายแดนดู ที่นั้นน่าจะให้อะไรๆ กับมึงได้เยอะเลยหละ”
“ครับ ผมจะพยายามทำงานทุกอย่างให้เต็มที่”
“ดีมาก ไปอยู่ที่นู้นก็ทำตัวดีๆ ใครให้ทำอะไรก็ทำ ไม่ต้องอายหรอก เป็นกระหรี่น่ะดีนะมีแต่คนชอบ เชื่อสิไอ้เพื่อนรัก”
“ครับ ผมเชื่อคุณต้น คุณต้นเป็นเพื่อนที่ผมรักมากที่สุดในโลก”
แล้วรถก็เลื่อนออกไปช้าๆ แล้วคุณต้นก็ตะโกนออกมาว่า
“เออ เรื่องพ่อแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะ กูบอกเขาว่ามึงตายไปแล้ว เขาจะได้ไม่ค่อยเป็นห่วงมึงไง”
“ครับ ขอบคุณมาก โชคดีครับ...”
แล้วความมืดก็บังคุณต้นให้หายไป ผมไม่รู้ว่าจากนนี้จะเป็นยังไง จะไปยังไงต่อ ผมรู้แต่ว่าชิวิตผมคงไม่เลวร้ายหรอก เพราะชีวิตผมมีแต่คนดีๆ อยู่รอบตัวอยู่แล้วนิ แล้วผมก็เป็นคนง่ายๆ สบายๆ อยู่ไหนก็อยู่ได้ แล้วก็ขยันทำงานด้วย ผมคงเข้ากับที่ชายแดนได้ดี ไปเป็นอะไรนะ อ่อ กระหรี่ คุณบอกว่าดีก็ต้องดีสิ ผมคิดวกไปวนมาจนผมหลับไป พร้อมกับรถที่กำลังมุ่งหน้าไปยังชายแดน...