ตอนนั้นเป็นช่วงที่ผมสอบเสร็จชั้นปีที่สองและช่วง summer กำลังจะเริ่มต้นขึ้น ตอนแรกผมคิดว่ามันก็คงจะเหมือนกับ summer ที่ผ่านมา แต่ผมคิดผิดถนัด

summer นี้ลุงบิลชวนผมให้ไปอยู่กับครอบครัวของท่าน เพื่อผมจะได้เรียนรู้ชีวิตของชาวใต้ หลังจากที่แม่ของผมแต่งงาน ท่านก็อพยพไปยังบ้านใหม่ก่อนที่ผมจะเกิด

ผมโตในนิวยอร์ค แล้วก็ใช้ชีวิตอยู่แต่ที่นี่ ผมแทบจะไม่รู้เลยว่าคนที่อื่นเขาใช้ชีวิตกันอย่างไร ลุงของผมคงอยากจะให้ผมเรียนรู้ชีวิตแบบอื่นดูบ้าง เลยคิดที่จะมาให้ผมทำงานกับครอบครัวของท่านในช่วง summer ตอนนั้นผมเพิ่งอายุ 15 การทำงานหาเงินในช่วง summer นับเป็นแผนที่ดี ผมจึงตกลงตามนั้น แล้วผมก็เดินทางลงใต้ไปหาลุงของผม และนั่นคือการเริ่มต้นของการผจญภัยที่ผมจะไม่มีวันลืมเลย

เท็ดเป็นคนมารับผมที่สนามบิน เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องกับผม พอผมขึ้นรถแล้ว เขาก็บอกว่าจะพาผมมาที่ค่ายแห่งหนึ่ง ผมเพิ่งรู้ว่าลุงบิลทำงานเป็นผู้คุมนักโทษที่ค่ายแห่งนั้น คนในครอบครัวของลุงบิลเกือบทั้งหมดก็ทำงานที่นี่ ทุกคนเรียกที่นี่ว่า ‘แคมป์’

สิ่งหนึ่งที่ดูจะแตกต่างในดินแดนตอนใต้แห่งนี้คือ แคมป์ไม่ได้เป็นเพียงสถานที่ที่ใช้กักขังนักโทษเท่านั้น ผู้คุมและครอบครัวของพวกเขาก็อาศัยอยู่ที่นี่ด้วย แต่อยู่ในที่ๆ แยกต่างหากจากที่คุมขังนักโทษ ผู้คุมกับครอบครัวจะอยู่กันในบ้านหลังใหญ่มาก ซึ่งลุงบิลกับครอบครัวก็อาศัยอยู่ที่นี่ ผมเองก็ต้องมาอยู่ที่นี่ด้วย

คุกของที่นี่ถือเป็นธุรกิจที่มีรายได้ดี นอกจากรัฐบาลจะให้เงินช่วยเหลือแล้ว เรายังได้แรงงานราคาถูกซึ่งก็คือนักโทษนั่นเอง ผลกำไรต่างๆ ที่ได้จะกลับคืนสู่ครอบครัวของผู้คุม เท็ดบอกกับผมว่า ถึงแม้เราจะต้องทำงานกับนักโทษเป็นประจำ แต่มันก็ยังปลอดภัยกว่าการเดินเตร่ไปบนถนนในนครนิวยอร์ค

กฎของที่นี่ถือเป็นกลไกสำคัญที่จะคอยดูแลนักโทษไม่ให้ออกนอกลู่นอกทางและถ้าใครฝืนกฎ มันผู้นั้นจะได้รับการลงโทษที่รวดเร็วและรุนแรง นักโทษทุกคนรู้ดีว่าพวกเขาอยู่ในสถานะเช่นไร แต่สำหรับผมแล้ว ผมอยู่ในระดับที่เหนือกว่าพวกเขา เพราะผมถือเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวของผู้คุมนักโทษ การที่ผมอยู่ในสถานะแบบนี้มันก่อให้เกิดความรู้สึกที่ประหลาดเกิดขึ้นกับผม ผมไม่รู้หรอกว่าทำไมผมถึงมีความรู้สึกเช่นนี้ ผมรู้เพียงว่า summer นี้เป็น summer ที่แตกต่างแต่มันจะเป็น summerที่สนุกเอามากๆ

เมื่อผมกำลังจะเข้าไปในแคมป์ สิ่งแรกที่ผมสังเกตเห็นคือนักโทษประมาณ 20 คนกำลังขุดคูอยู่ริมถนน โดยมีผู้คุม 2 นาย เดินไปเดินมาอยู่รอบๆ นักโทษส่วนใหญ่ไม่สวมเสื้อ ทำให้ผมได้เห็นแผงอกอันกำยำของพวกมัน ผมรู้สึกชอบมากตอนที่เห็นมัดกล้ามเนื้อนั้นบิดเกร็งทุกครั้งที่ผู้คุมลงแส้ไปที่แผ่นหลังของพวกมัน

เมื่อรถมาถึงประตูใหญ่ รถได้แล่นเข้าไปในแคมป์ สิ่งแรกที่ผมสังเกตเห็นเมื่อเข้ามาคือฝั่งหนึ่งเป็นแถวยาวของห้องคุมขังนักโทษ ส่วนอีกฝั่งหนึ่งจะเป็นแนวบ้านหลังใหญ่ที่มีรั้วสีขาวล้อมรอบ แถมยังมีสวนที่อยู่ในสภาพที่ถูกดูแลเป็นอย่างดี เมื่อเลยมาอีกตรงแกนกลางของแนวบ้านจะเป็นบ้านหลังโหญ่ที่สุด หรืออาจจะเรียกว่าคฤหาสน์ก็ย่อมได้ และนี่คือบ้านใหม่ของผมที่ผมจะอยู่ตลอด summer นี้

ฝั่งตรงข้ามของคฤหาสน์จะเป็นคอกสัตว์ร้างที่ดูมีขนาดพอสมควร ผมสงสัยว่าสถานที่แบบนี้เขามีไว้ทำอะไร แต่อีกไม่นาน ผมก็ได้พบคำตอบด้วยตัวของผมเอง

ตอนนี้ผมยืนอยู่ภายนอกของคฤหาสน์ ลุงกับป้าออกมาต้อนรับผม พวกเขามีอัธยาศัยดีมาก มันทำให้ผมอบอุ่นมากๆเลย ลุงสั่งให้นักโทษหนุ่มนายหนึ่งพาผมไปดูห้อง ผมสังเกตว่าเขาคงอายุประมาณ 20 ปี ผมสีบลอนด์ ตาสีฟ้า หน้าตาท่าทางดูดีและก็สุภาพกับผมมาก เวลาที่คุยกับผมเขาจะลงท้ายประโยคว่า ‘ครับนายท่าน’ ทุกครั้ง

การที่ผมถูกเรียกว่า ‘นาย’ นั้นมันคือจุดเริ่มต้น และผมจะค้นพบในอีกไม่ช้าว่าคำนี้มันมีพลังอำนาจมากขนาดไหน

แม้ว่าผมจะมาที่นี่ในฐานะของการทำงานพิเศษ แต่ผมไม่คิดว่ามันเป็นการทำงานด้วยซ้ำไป ผมได้รับเครื่องแบบมาชุดหนึ่งซึ่งก็เหมือนกับเครื่องแบบของผู้คุมคนอื่นๆ หน้าที่หลักของผมคือการเดินตรวจตราภายในแคมป์และคอยช่วยผู้คุมคนอื่นๆ คอยคุมนักโทษให้มันอยู่ในระเบียบของแคมป์ ผมไม่ได้รับอนุญาติให้พกปืนแต่อาวุธของผมคือแส้หนังและกระบองยาว พรุ่งนี้เป็นวันทำงานวันแรกของผม แต่ผมแทบจะรอไม่ไหวอยู่แล้ว

วันนี้หลังจากทาน dinner เรียบร้อยแล้ว ผมเพิ่งรู้ว่าที่นี่มีประเพณีหลังอาหารค่ำพวกนักโทษทั้งหมดจะมาเข้าแถวคล้ายทหารอยู่ภายนอกคฤหาสน์ ผู้คุมและครอบครัวจะมาอยู่รวมกันอีกด้านหนึ่ง ทุกคนจะรอลุงของผมให้มาเริ่มพิธี ‘การลงโทษ’

หลังอาหารค่ำ พิธีนี้มีขึ้นสำหรับนักโทษที่ทำตัวผิดระเบียบในแต่ละวัน ความผิดของพวกมันมีตั้งแต่ขี้เกียจ อวดดี จนไปถึงไม่ทำตัวอ่อนน้อมต่อคนที่อยู่ในชนชั้นผู้คุม

เมื่อลุงของผมมาถึง เขาก็เริ่มอ่านรายชื่อของนักโทษที่จะโดนลงโทษในวันนี้น้ำเสียงของท่านนั้นเคร่งขรึมและจริงจังต่างจากตอนที่ท่านกล่าวต้อนรับผม เมื่อท่านขานชื่อของนักโทษที่จะโดนลงโทษ นักโทษคนนั้นจะก้มหัวคำนับแล้วก้าวออกมาข้างหน้าหนึ่งก้าว มีเพียงบางส่วนเท่านั้นที่ก้าวออกมาอย่างอวดดี วันนี้มีนักโทษที่จะโดนลงโทษทั้งหมด 7 คน หลายคนมีรูปร่างที่กำยำล่ำสันและดูเถื่อนเอามากๆ

ผมเห็นนักโทษกลุ่มนี้แล้วผมไม่สงสารหรือเห็นใจพวกมันหรอก สิ่งที่ผมสนใจต่อจากนี้คือ พวกมันจะถูกลงโทษด้วยวิธีใด พวกมันทั้งหมดถูกเกณฑ์เข้าไปในคอกสัตว์ร้าง ผมเองก็เข้าไปติดตามสถานการณ์อย่างใกล้ชิด และแล้วพิธีการลงโทษก็เริ่มต้นขึ้น

ผู้คุมสองนายดึงนักโทษคนแรกออกมาอย่างโหดเหี้ยม แล้วก็ช่วยกันกระชากเสื้อของมันจนขาด เผยให้เห็นแผงอกหนากับแผ่นหลังที่กำยำ ผู้คุมช่วยกันนำนักโทษไปที่ไม้กางเขนที่มีขนาดพอดีกับความสูงของมัน แล้วก็จับตัวนักโทษหันหน้าชนกับไม้กางเขน พวกเขาช่วยกันมัดแขนและคอของนักโทษให้ติดกับไม้กางแขนจนแน่นมากๆ ผมยังไม่เคยเห็นการมัดคนที่แน่นขนาดนี้มาก่อน หลังจากนั้น ผู้คุมก็ช่วยกันถอดกางเกงของมันออก และตอนนี้มันก็อยู่ในสภาพเปลือยเปล่า ผู้คุมเตะขาของมันเพื่อให้มันกางขาออกให้กว้างกว่าเดิม ผมเองรู้สึกตื่นเต้นมากที่ได้เห็นเหตุการณ์เช่นนี้ ผู้คุมหนึ่งในสองมองหน้าลุงของผม

ลุงของผมแผดเสียงออกไปว่า “20 ที”

ผู้คุมนายนั้นก็หยิบแส้หนังหนาหวดลงไปที่ก้นของนักโทษคนนั้น เสียงแส้หนังกระทบเนื้อมันช่างสะใจดีเหลือเกิน ผู้คุมเหวี่ยงแส้ออกไปอย่างเต็มแรง นักโทษส่งเสียงร้องอย่างโหยหวน

นักโทษคนนั้นพยายามแล้วที่จะไม่ร้องออกมา แต่ด้วยความเจ็บปวดทำให้เขาต้องร้องออกมาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เมื่อเวลาผ่านไปประมาณ 10 นาที การลงโทษนักโทษคนแรกก็สิ้นสุดลง แต่เมื่อเขาโดนลงโทษเสร็จแล้ว เขายังไม่มีสิทธิที่จะสวมเสื้อผ้า เขาจะต้องไปยืนอยู่อีกมุมหนึ่ง กางขาออกและเอามือประสานไว้ที่ท้ายทอย เขาต้องอยู่ในท่านั้นในสภาพที่เปลือยเปล่าจนกว่าลุงของผมจะสั่งให้เขาไปได้

คนต่อไปก็โดนกระทำในลักษณะเดียวกัน จนครบ 7 คน หลังจากครบแล้วทั้ง 7 ก็ต้องมายืนในท่าเดียวกันในสภาพเปลือย ตอนนี้นักโทษคนอื่นได้รับอนุญาตให้ไปที่พักของแต่ละคนได้แล้ว เว้นเสียแต่ผู้กระทำผิดทั้ง 7 คนที่จะต้องยืนอยู่อย่างนั้นก่อน ถ้ายังไม่มีคำสั่งใดๆ จากลุงของผม พวกเขาจะต้องยืนอยู่ในสภาพนี้ตลอดทั้งคืน

วันแรกของการทำงาน ผมตื่นแต่เช้า วันนี้ผมตื่นเต้นมาก ตั้งใจไว้ว่าจะทำงานแต่วันยันค่ำทีเดียว ตอนเช้านี้นักโทษแต่ละคนถูกส่งไปทำงานตามแต่ละหน้าที่ๆ พวกเขาได้รับมอบหมายมา ขณะเดินตรวจอยู่ผมไปเจอเท็ด เด็กหนุ่มผมทองคนนั้น เท็ดยิ้มให้ผม ผมถามเขาว่ามีอะไรจะคุยกับผมรึเปล่า เท็ดยิ้มแล้วชี้ไปที่นักโทษหนุ่มนายหนึ่งซึ่งกำลังพยายามขนซุงขึ้นรถบรรทุก

นักโทษคนนั้นเป็นคนที่ล่ำ อกหนา และมีขนหน้าอกพอสมควร เขาสูงประมาณ 185 เซนติเมตร ขณะที่เขากำลังขนซุง ร่างกายเขาเต็มไปด้วยเหงื่ออาบไปทั้งตัว เท็ดบอกผมว่า ถึงแม้ผมจะมาทำงานพิเศษ แต่ผมก็อยู่ในฐานะผู้คุม ผมควรแสดงให้นักโทษเห็นว่า ทุกคนจะต้องฟังคำสั่งของผม และต้องให้ความเคารพผมในฐานะที่เป็นผู้คุมคนหนึ่ง ถึงแม้ว่าผมจะอายุ 15 ก็ตาม

ผมควรต้องแสดงความเป็นผู้คุมให้นักโทษทั่วไปได้เห็นถึงอำนาจของผม และผมควรที่จะเล่นงานคนที่ล่ำและบึกที่สุดในที่นี้เพื่อเป็นตัวอย่างให้กับนักโทษคนอื่นเท็ดเห็นว่าคนที่เหมาะที่สุดคือไอ้หนุ่มที่กำลังแบกซุงอยู่ ผมเห็นด้วยกับเท็ด ผมมองไปที่แส้หนังและกระบองไฟฟ้าที่ผมมี เครื่องมือทุกอย่างพร้อม ผมอยากที่จะแสดงอำนาจแบบนี้มานานแล้ว

ผมเดินไปยืนอยู่ด้านหลังของมัน กำลังมองมันแบกซุงขึ้นรถบรรทุก ขณะนั้นเป็นช่วงที่มันกำลังก้มลงเพื่อที่จะยกซุงขึ้นมา ผมมองที่แผ่นหลังเปลือยเปล่าของมันมันเป็นแผ่นหลังกว้างที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ ผมใช้กระบอกไฟฟ้ากระทุ้งไปที่หลังของมันพร้อมกับปล่อยกระแสไฟฟ้าออกมาอย่างเต็มที่ มันถึงกับชะงักแล้วส่งเสียงร้องอย่างโหยหวน ผมยังไม่หยุดแค่นั้น ผมเอากระบองไฟฟ้ากระทุ้งไปที่ก้นของมัน

มันร้องออกมาด้วยเสียงอันดัง แล้วก็หันมามองหน้าคนที่ทำกับมันได้ถึงขนาดนี้ แววตาของมันเต็มไปด้วยความโกรธ แต่เมื่อมันเห็นเครื่องแบบของผม ความโกรธเมื่อสักครู่ก็ดูจะอ่อนลงไปทันที มันยืนเผชิญหน้ากับผม ก้มหัวลงเพื่อที่จะได้ไม่สบตากับผม มันเป็นนักโทษที่ดูดีมาก มันนิ่งรอฟังคำสั่งอยู่

“ทำงานประสาอะไรว่ะ ยืดยาดฉิบหาย” ผมตะโกนใส่หน้ามันด้วยเสียงอันดังและสะใจผมเป็นอย่างมาก “มึงจะขนให้มันเร็วกว่านี้ได้ไหม”

“ได้ครับผม ผมจะทำให้ดีขึ้นครับผม”

ผมเดินไปรอบๆ ตัวมันพร้อมกับแหกปากตะโกนไปด้วย “หุ่นบึกๆ อย่างมึง มันต้องทำงานได้ดีกว่านี้”

มันยังนิ่งฟังผมโดยไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบใดๆ ผมหยุดอยู่ข้างหลังมัน ผมใช้กระบอกไฟฟ้าช๊อตไปที่น่องและตรงบริเวณข้อพับของมัน มันร้องเสียงหลงพร้อมกับนั่งคุกเข่าลงไป มันเป็นภาพที่บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าผมเป็นนายเหนือมัน ถึงแม้ผมจะอายุ 15 ปีก็ตาม

“ท่านครับ อย่าช๊อตผมอีกเลยครับ ผมจะทำงานให้ดีขึ้นครับ อย่าช๊อตผมอีกเลยครับท่าน”

มันขอร้องผม มันขอร้องผมในขณะที่มันกำลังนั่งคุกเข่า ขณะที่มันขอร้องผมอย่างกระวนกระวาย อกของมันก็กระเพื่อมไปด้วย ผมเห็นอกแกร่งของมันแล้วผมทนไม่ไหว ผมนึกในใจว่ากูไม่ช๊อตมึงก็ได้ไอ้สัตว์ ผมหยิบแส้ออกมา แล้วฟาดอย่างแรงไปที่หน้าอกและแผ่นหลังของมันขณะที่มันกำลังนั่งคุกเข่า

ขณะที่ผมกำลังฟาดอย่างสะใจอยู่นั้น เท็ดเข้ามาขัดจังหวะ เขาส่งสัญญาณให้ผมหยุดก่อน แล้วเขาก็เตะอัดไปที่ก้นของมันอย่างแรง เท็ดตะโกนออกมาว่า

“ลุกขึ้นยืนสิว่ะไอ้สัตว์ มึงลืมไปแล้วเหรอว่าตอนที่มึงกำลังถูกลงโทษมึงต้องอยู่ในท่ายังไง”

นักโทษหนุ่มหุ่นล่ำลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว มันยืนกางขาออกแล้วเอามือประสานไว้ที่ท้ายทอย เท็ดเรียกท่านี้ว่า ท่าเตรียมพร้อมสำหรับรับโทษ เมื่อมันอยู่ในท่านี้ยิ่งเผยให้เห็นหน้าอกหนาแกร่งที่มีขนขึ้นเป็นทางยาวตลอดช่วงกลางอก ขนรักแร้ดกดำ ยิ่งกระตุ้นผมเป็นอย่างมาก ผมเลยใช้แส้ซัดไปที่อกของมันแบบไม่เลี้ยง

เพื่อนนักโทษของมันทำงานไปแล้วเหลือบมองไปด้วย หลังจากผมใช้แส้ซัดอกมันจนหนำใจแล้ว ผมจึงไปยืนข้างหลังของมันเพื่อเล็งแผ่นหลังของมันเป็นเป้าหมายต่อไป แผ่นหลังของมันโคตรแกร่ง เต็มไปด้วยมัดกล้ามและมีเหงื่อออกมันแผลบ ผมใช้แส้ฟาดไปที่หลังของมันอย่างเมามัน มันยืนนิ่งไม่ไหวติงสมกับอยู่ในท่าพร้อมที่จะรับการลงโทษ

ทุกครั้งที่แส้โดนแผ่นหลังของมัน จะได้ยินเสียงเจ็บที่มันพยายามกลั้นไว้ เมื่อผมใช้แส้ฟาดหลังของมันอย่างหนำใจ ต่อไปผมอยากที่จะใช้แส้ฟาดไปที่ก้นและขาของมัน

ผมจึงตะโกนออกไปด้วยเสียงอันดังว่า “ถอดกางเกงมึงออก”

มันปฏิบัติ อย่างรวดเร็ว ไม่รอช้า เมื่อมันถอดกางเกงออกเหลือกางเกงในไว้ผมจึงออกคำสั่งต่อ “ถอดออกให้หมด”

มันถอดกางเกงในออกเผยให้เห็นท่อนลำขนาดเขื่อง เมื่อถอดออกจนหมดแล้วมันกลับมาอยู่ในท่าเดิมคือ ยืนแยกขาออกกว้าง เอามือประสานไว้ที่ท้ายทอย หลังและก้นเต็มแน่นไปด้วยมัดกล้าม อกล่ำยกขึ้น ลำควยขนาดใหญ่ ตรงบริเวณนั้นมีคนอยู่กันพอสมควร คงเป็นด้วยความอายและความตื่นเต้นทำให้ควยของมันแข็งจนมีขนาดใหญ่มาก

เมื่อมันอยู่ในท่าเตรียมพร้อมในสภาพที่เปลือยเปล่า ผมก็เดินไปที่ด้านหลังของมัน ผมเริ่มตวัดแส้ไปที่ก้นของมัน ผมฟาดลงไปด้วยความสะใจโดยไม่ได้นับว่ากี่ที ผมเอาแส้หวดไปที่ก้นของมันจนผมรู้สึกเหนื่อยผมจึงหยุด เมื่อผมหยุดฟาดมัน มันก็ยังยืนอยู่ในท่าเดิม ผมจึงออกคำสั่งออกไป

“มึงไปได้แล้ว ไอ้งั่ง”

มันก้มหัวลงแล้วพูดกับผมว่า “ขอบคุณครับนายท่าน”

แล้วมันก็ไปใส่กางเกงเพื่อที่มันจะไปทำงานต่อ ผมมองเท็ด เท็ดยิ้มให้ผมเหมือนกับจะชื่นชมผลงานแรกของผม แล้วเราก็แยกจากกันไป

ส่วนผมเองก็ทำงานต่อโดยการเดินตรวจไปเรื่อยๆ ผมเดินมาถึงบริเวณยุ้งข้าว เห็นมีนักโทษ 3 คนกำลังทำงานกันอยู่อย่างกระตือรือล้น ร่างกายมันแต่ละคนล้วนกำยำล่ำสันซึ่งได้มาจากการทำงานที่หนักอึ้งเป็นประจำ

ผมต้องการที่จะทดสอบความมีอำนาจของผมกับไอ้นักโทษ 3 ตัวนี้ การลงโทษไอ้บึกเมื่อครู่ มันเหมือนกับเป็นการเริ่มโดยมีเท็ดอยู่ด้วย ผมเองยังไม่รู้สึกสะใจพอและยังไม่สามารถลิ้มรสความเป็นผู้มีอำนาจเหนือกว่าได้อย่างเต็มที่ แต่กับไอ้ 3 ตัวนี่ พวกมันคือเครื่องมือทดสอบอำนาจของผม ผมเดินเข้าไปหาพวกมันอย่างช้าๆ พอพวกมันเห็นผม ผมก็ตะโกนออกคำสั่ง

“ทุกคนยืนขึ้นในท่าเตรียม”

พวกมันทั้ง 3 ยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว เอามือประสานไว้ที่เหนือหัว แล้วกางขาออก

“กางให้กว้างกว่านี้อีก”

ผมพูดอย่างดุดันพร้อมกับใช้เท้าเตะอย่างแรงที่ขาด้านในของนักโทษนายหนึ่งเพื่อให้มันกางขาให้กว้างกว่าเดิม นักโทษอีกสามคนก็พยายามที่จะกางขาให้กว้างกว่าเดิม

ผมเล็งมาที่นักโทษคนแรก ผมมองหน้ามัน แล้วใช้หลังมือตบไปที่หน้าของมันอย่างแรง แล้วผมก็ทำทีทำท่าเหมือนกับจะค้นหาอะไรบางอย่างในตัวของมัน ผมใช้มือตบไปที่หน้าอกของมันหลายครั้ง แล้วก็ค่อยๆเลื่อนลงมาจนถึงบริเวณท้อง ก่อนที่จะเลื่อนลงมาบริเวณเป้ากางเกงของมัน ผมเริ่มบีบเบาๆ ก่อน แล้วก็ค่อยๆ ออกแรงมากขึ้น

“มึงซ่อนอะไรไว้ในนี้”

ผมทำทีเป็นหาเรื่องมัน มันพูดตอบผมมาว่า “ผมไม่ได้ซ่อนอะไรไว้เลยครับ”

ผมแกล้งทำเป็นโมโห

“ไอ้เหี้ย มึงยังปากแข็งอีก” พร้อมกับออกแรงบีบไปที่ควยของมันมากขึ้น

“โอย” มันร้องออกมา

ผมปล่อยมือออกจากเป้ากางเกงของมัน แล้วออกคำสั่งต่อ “มึงถอดเสื้อและกางเกงของมึงออกเดี๋ยวนี้”

มันรีบทำตามคำสั่งของผมอย่างไม่มีข้อแม้ พอถอดเสื้อผ้าออกจนหมด มันก็กลับมายืนในท่าเตรียม ผมยืนนิ่งแล้วเพ่งมองดูรูปร่างของมันอย่างไม่ละสายตา หน้าอกของมันกว้างเต็มไปด้วยขนขึ้นอย่างดกดำ ขนของมันขึ้นเป็นแนวยาวตลอดจนถึงบริเวณหน้าท้อง ก่อนถึงควยและไข่ของมัน มีขนขึ้นดกหนามาก ภาพที่เห็นช่างกระตุ้นอารมณ์ของผมเป็นอย่างยิ่ง ผมมองไปเห็นแส้หนังเส้นเขื่องที่ผนังยุ้งข้าว อะไรมันจะสะดวกสบายปานนี้ อุปกรณ์ที่ใช้ในการลงโทษมีให้ตามรายทางด้วยเหรอนี่

ผมเดินไปหยิบแส้ แล้วฟาดไปที่หน้าอกตรงบริเวณหัวนมของมัน ผมฟาดอย่างแรงแบบไม่เลี้ยงทีเดียว จนหน้าอกของมันแดงเถือก ต่อจากนั้นผมเล็งไปที่หน้าท้องแล้วฟาดแบบไม่เลี้ยงเช่นกัน มันส่งเสียงซีดซาดแสดงความเจ็บปวดได้อย่างสะใจผมมาก ตอนนี้หน้าท้องของมันก็แดงกล่ำไม่แพ้ช่วงอก

ต่อจากนั้นผมเอาด้ามแส้ไปเขี่ยที่ไข่ของมันเล่น ผมเขี่ยไปเขี่ยมาจนควยของมันแข็งขึ้น ที่หัวบานเป็นดอกเห็ดสวยมาก และขนาดใหญ่แบบสุดๆ ยาวประมาณ 8 นิ้วเห็นจะได้ และด้วยท่าเตรียมพร้อมซึ่งมันต้องยืนถ่างขาออกกว้างนี้ทำให้ผมเห็นไข่ทั้งสองลูกยานเป็นพวงท้าทายสายตา

ผมทิ้งแส้ในมือ เปลี่ยนมาใช้ไม้เรียวที่มีก้านกลม แต่ปลายแบนซึ่งมักจะเรียกกันว่าไม้พาย ตวัดขวับเข้าให้ที่หว่างขา เสียงไม้เรียวแหวกอากาศดังหวิว ก่อนจะกระทบเข้ากับไข่ของมันดังเพียะอย่างเต็มแรง มันสะดุ้งเฮือกจนพวงสวรรค์ทั้งพวงสะบัดไปมา เข่าออ่นยวบลง แต่ก็ยังฝืนกัดฟันทนยืนอยู่ในท่าเตรียมอยู่ ผมตวัดฟาดอย่างไม่นับจนเสียงมันร้องอ๊อกทุกครั้งที่ไม้พายกระแทบเข้ากับพวงกำยำที่มันสุดหวงแหน ใบหน้าของมันเขียวคล้ำ

“โอยท่านครับ ไข่ผม… โอย กรุณาเถอะครับ”

มันกัดฟันเค้นเสียงออกมาอย่างยากเย็นด้วยความจุกเสียด ผมฟาดเข้าให้อีกผัวะหนึ่งเป็นสุดท้าย

“อะไรวะ แค่นี้มึงก็ทนไม่ได้ โก้งโค้งมาเดี๋ยวนี้” ผมตะคอก รู้สึกดีจริงๆ ที่ได้เห็นว่าตัวเองสามารถใช้อำนาจได้ตามใจชอบกับไอ้ควายถึกพวกนี้

มันก้มลงแล้วจับข้อเท้าของตัวเองไว้ ผมลูบตามลำตัวของมันอย่างช้าๆ กล้ามอกแกร่ง กล้ามท้องเป็นมัด ไม่ใช่แค่หกลูก แต่มีถึงแปดลูก ต่ำลงมาที่ท้องน้อยมีไรขนดกหนาไล่ลงมา ควยและพวงไข่ที่ห้อยยานด้วยความใหญ่โต ผมกอบพวงไข่ของมันไว้ พยายามประคองควยของมันไว้ด้วยพร้อมๆกัน แต่ไม่สำเร็จ ลำพังแค่ไข่ของมันก็ใหญ่จนล้นมือ ก้นของมันกลมกลึง แน่นสวยด้วยการทำงานหนักมาตลอด เหมาะจะเป็นเป้าสำหรับการหวดเป็นอย่างมาก

“สามสิบครั้ง” ผมตะคอก

“ครับผม สามสิบครั้ง” มันขานรับ

ผมคว้าแส้ แล้วหวดขวับขวับลงไปที่ก้นใหญ่แน่นของมันอย่างไม่เลี้ยง ไม่ทันสนใจด้วยซ้ำว่าหวดลงไปเท่าไหร่แล้ว

“นับ ไอ้สัตว์ นับ ไม่งั้นกูจะหวดให้ตูดมึงขาดเลย”

“ครับท่าน สี่ครับผม”

มันนับเสียงขาดเป็นห้วงๆ ด้วยความเจ็บ กล้ามเนื้อทุกมัดเกร็งเต็มที่พยายามต่อต้านความเจ็บปวด

“ห้า หก เจ็ด… ...”

ผมทุ่มเทแรงทั้งหมดของผมลงไปที่การเหวี่ยงแส้ ต้องทำให้ไอ้สัตว์ชั้นต่ำตัวนี้เข้าใจและหลาบจำถึงอำนาจของผมให้ได้ เสียงแส้แหวกอากาศลงไปกระทบเนื้อดังสะใจ

“ยี่สิบแปด ยี่สิบเก้า สามสิบ ขอบคุณครับท่าน”

มันแทบจะทรุดลงไปกับพื้นเมื่อการลงโทษเสร็จสิ้นลงถ้าไม่ติดว่ามันจะยังต้องอยู่ในท่าเตรียมพร้อม ซึ่งมันเองก็พยายามอย่างยากเย็น ลมหายใจขาดเป็นห้วงๆ ก้นของมันบวมแดงเป็นปื้นๆ

ผมอดไม่ได้ที่จะจับไข่พวงมโหฬารของมันไว้อีกครั้งเดาะเบาๆ เหมือนชั่งน้ำหนัก สะใจจริงๆ ผมคิด ผมยืนอยู่ตรงหน้าชายฉกรรจ์ที่ตัวใหญ่กว่าผมสองเท่า เหงื่อกาฬของมันแตกพลั่กด้วยความหวาดกลัวในอำนาจของผม มันอยู่ในภาวะที่น่าจะเรียกได้ว่า จะบีบก็ตาย จะคลายก็รอดโดยแท้

คิดดังนั้นผมก็ห้ามใจไว้ไม่อยู่ ต้องกำไข่ของมันไว้แล้วบีบจนสุดแรง นักโทษของผมส่งเสียงร้องโอ๊กบาดหู แต่ผมไม่สนใจ มันคือสัตว์ในอำนาจที่ผมจะทำอะไรกับมันก็ได้ไม่ใช่หรือ

จนในที่สุด มันก็หมดฤทธิ์ ทรุดลงกองอยู่แทบเท้าผม ผมหัวเราะ เตะมันเต็มแรงที่ใบหน้าจนมันหน้าหัน แล้วจึงปล่อยมันกลับไปทำงาน

“แล้วพวกมึง” ผมหันไปหาอีกสองคนที่เหลือ “อย่าให้กูจับได้นะว่ามีอะไรตุกติกกัน”

“ไม่ครับท่าน” ทั้งสองละล่ำละลัก

“งั้นมึงทำเหี้ยอะไรอยู่ กลับไปทำงาน ไม่งั้นมึงจะโดนยิ่งกว่านี้อีก” ผมตะคอก

หลายวันผ่านไปอย่างราบรื่น และผมเองก็สนุกกับงานนี้เป็นอย่างมาก ลุงบิลเองถึงกับชมว่าผมนี่เป็นลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นจริงๆ

ในระหว่างอาหารเย็นวันนั้น ลุงบอกผมว่า ในวันพรุ่งนี้จะถึงกำหนดที่นักโทษรุ่นใหม่จะถูกพามาส่งแล้ว และในฐานะที่ผมทำงานเป็นผู้คุมอย่างเต็มตัวคนหนึ่ง ผมจะได้รับมอบหมายให้ควบคุมนักโทษคนหนึ่งอย่างเต็มที่ ซึ่งนั่นถือเป็นการเริ่มต้นที่ดี เพราะผมอาจได้นักโทษเพิ่มเติมถึงห้าคนมาควบคุมเองในอนาคต

ลุงบิลเรียกผมเข้าไปในห้องทำงาน ดึงแฟ้มเอกสารออกมาเล่มหนึ่งแล้วยื่นให้ผม นักโทษคนหนึ่งในแฟ้มประวัตินี้จะกลายเป็นทาสส่วนตัวที่ผมจะทำอะไรกับมันก็ได้ ไม่มีข้อบังคับ ไม่มีกติกา กฎหมายอย่างเดียวที่มันต้องปฏิบัติตามก็คือคำสั่งของผม

ผมพลิกประวัติของนักโทษเหล่านั้นดูเพียงผ่านๆ ไม่มีใครน่าสนใจเป็นพิเศษเท่าใดนัก ผมกำลังอยากได้นักโทษที่ทรหด บึกบึน และอดทนพอที่จะยืนหยัดต่อมือเท้าและอุปกรณ์ลงโทษของผมได้เป็นเวลานานๆ

และในหน้าสุดท้ายนั้นเอง ผมก็รู้สึกสะดุดตากับประวัติแผ่นหนึ่ง และพบว่า นักโทษคนนั้นคือริชาร์ด บอร์เดอริค ผมแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง มันเคยเป็นนักกีฬาอเมริกันฟุตบอลผิวดำตัวฉกาจประจำเมืองของผมที่รอวันไต่เต้าไปสู่ทีมชาติ แต่เกิดอุบัติเหตุจนทำให้มันต้องกลายมาเป็นโค้ชฝึกนักกีฬาในโรงเรียนของผมแทน

ในวันนี้ มันยังหล่อเถื่อนๆ และล่ำบึกเหมือนเดิม เหมือนวันนั้นที่มันทำความขมขื่นให้ชีวิตของผม ผมยังจำได้ดี

สองปีที่แล้วที่ผมเป็นเพียงเด็กธุรการให้กับทีมฟุตบอลโรงเรียน ในวันหนึ่งที่ผมเดินเข้าไปทำความสะอาดห้อง ก็พบมันนั่งซิทอัพอยู่ ร่างกายของมันเป็นปฏิมากกรมที่สวยงามมากทีเดียว กล้ามเป็นมัดที่พริ้วไหวในยามที่เกร็งรีดเอาพลังงานออกมา เหงื่อเม็ดเล็กๆ เกาะพราวร่าง งดงามจนกระทั่งผมลืมตัว ยืนตะลึงอยู่ที่นั่นอึดใจหนึ่ง แล้วมันก็จำเพาะต้องหันมาเจอผมเข้าในวินาทีที่ผมเอื้อมไปสัมผัสเป้ากางเกงของตัวเองพอดี

“มึงทำห่าอะไรอยุ่ตรงนั้น อีกระเทย” เสียงตวาดของมันยังคงก้องอยู่ในหู “ไปให้พ้นหน้ากูนะ แล้วอย่าสะเออะเข้ามาในห้องล็อคเกอร์อีก เดี๋ยวกูถีบแม่งตกตึก”

ตั้งแต่วันนั้นมา จากคำบอกเล่าของมันที่แพร่ไปทั่งโรงเรียนจากวันนั้นผมก็กลายเป็นตัวตลกให้เพื่อนล้อเลียนจนกระทั่งผมย้ายโรงเรียน บัญชีแค้นนี้ถึงเวลาชำระแล้ว!

ในวันรุ่งขึ้น รถบัสคันหนึ่งก็ขนเหล่าทาสเข้ามาในอาณาจักรของเรา นักโทษทุกคนถูกต้อนลงจากรถเข้าแถวเรียงเดี่ยว ผมกวาดตาไปที่มันทันที มันยังดูเหมือนเดิม หล่อแบบเถื่อนๆ กล้ามใหญ่ชัดเจน ท่าทางห้าวหาญของมันไม่ได้ลดลงไปสักนิด แม้กระทั่งมีการอธิบายกฏเกณฑ์ของที่นี่ให้ทุกคนได้รับทราบ

“พวกมึงแก้ผ้าออก”

ผู้คุมร่างใหญ่ร้องสั่ง นักโทษบางคนทำตามอย่างรวดเร็ว บางคนอิดเอื้อนลังเล และเพียงคนเดียวที่ดื้อดึงไม่สนใจคำสั่งอย่างชัดเจน ไอ้ริชาร์ดของผมเอง

แต่ด้วยอำนาจของแส้ที่หวดไปเพียงสามสี่ขวับ ไอ้ควายพวกนี้ก็ได้รู้ว่า คำสั่งของพวกเราคือสิ่งที่มันต้องทำตามอย่างเคร่งครัด พวกมันถอดเสื้อผ้าออก เหลือเพียงกางเกงในเนื้อหยาบที่ได้รับแจกมา อยู่ในท่าเตรียมพร้อมนิ่งสนิทเพื่อเตรียมตรวจร่างกายโดยผู้คุมของตัวเอง

ผมเดินตรงเข้าไปหามัน มันชำเลืองมองผมด้วยหางตา เพราะผมตัวเล็กกว่ามันตั้งครึ่ง ผมไม่แน่ใจว่ามันจะจำผมได้ไหม แต่ถึงยังไงก็ต้องมีการเตือนความจำกันมั่งล่ะน่า

ผมสั่งให้มันอาปาก ตรวจดูฟัน สั่งให้แลบลิ้นออกมา เดินอ้อมไปข้างหลังมัน ตบเบาๆที่กล้ามเนื้อหลังหนาปึ้กราวกับวัวกระทิง รู้สึกมันเขี้ยวจนยั้งมือตัวเองไม่ได้ ต้องต่อยหลังมันไปหลายที รู้สึกเหมือนกำลังชกกระสอบทรายไม่มีผิด

ผมเดินมาข้างหน้ามัน จ้องหน้ามัน แล้วเอื้อมมือไปลูบท้องที่มีกล้ามแกร่ง ตุ้ยท้องไปสองสามที มันเกร็งกล้ามท้องรับไว้ได้ทุกครั้ง แต่ก็ยังคงนิ่วหน้าน้อยๆ ยังไงๆ ก็คงจะเจ็บอยู่บ้างล่ะน่า ผมลูบต่ำลงเรื่อยๆ มันกลั้นหายใจในขณะที่มือของผมสัมผัสกับเป้ากางเกงที่ตุงจนแทบปริ แล้วผมก็กระชากเอากางเกงในของมันลงไปกองที่หน้าขา ปลดปล่อยพวงอลังการสีดำมะเมื่อมของมันให้เป็นอิสระ ขนาดของมันทำให้ผมตะลึง

ผมเลื่อนมือลงไปที่พวงสวรรค์ของมัน ปลิ้นเอาหัวควยออกมาแล้วลูบวนที่หัวหยัก กระตุ้นจนกระทั่งแท่งเนื้อขนาดใหญ่นั้นพองตัวจนเต็มที่ จากนั้นก็เลื่อนมาที่ไข่ของมัน ลูบวนช้าๆ

ผมมองหน้ามัน มันกัดฟันด้วยความเสียว และก่อนที่มันจะทันรู้ตัว นิ้วโป้งและนิ้วชี้ของผมก็กดลงไปกลางลูกอัณฑะของมันอย่างแรงจนลูกบอลกลมๆ นั่นเป็นรอยบุ๋มลงไปตรงกลาง ถึงแม้ว่าแรงกดเพียงแค่สองนิ้วจะไม่ได้มากมายนัก แต่ก็เรียกเสียงโอดโอยจากมันได้พอดู

เมื่อนักโทษถูกตรวจสอบอย่างละเอียดแล้ว พวกมันก็จะถูกพาไปอาบน้ำ ลานอาบน้ำนั้นอยู่ถัดออกไม่ไกล แต่พวกมันทุกตัวจะต้องแถกตัวไปตามทางที่เป็นหินคมๆแทนการเดินพร้อมกับแบกแท่งน้ำหนักไว้ที่หลัง ซึ่งผู้คุมส่วนใหญ่ได้วางเงินเดิมพันพนันกันไว้แล้วว่าไอ้สัตว์ตัวไหนที่จะไปถึงที่อาบน้ำเป็นตัวแรก

ผมเองไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสียกับการพนันครั้งนี้ แค่ความมันส์จากการที่เห็นพวกมันทั้งหมดตะเกียกตะกายไปตามทางลูกรังคมๆ ก็น่าสนใจอยู่

เมื่อเสียงนกหวีดดังขึ้นเป็นสัญญาณให้เริ่ม พวกมันก็เริ่มคลานไปตามทางโดยพยายามที่จะให้ร่างกายของมันอยู่ห่างจากพื้นให้มากที่สุด แต่ในสภาพเช่นนั้น พวกมันไม่สามารถหลีกเลี่ยงอะไรได้ ทั้งหน้าอก ท้อง พวงไข่ และหน้าขาจะต้องสัมผัสพื้นอย่างเต็มๆ ปล่อยให้ก้อนหินก้อนหยาบครูดไปตามร่างกายของมันจนถลอกเลือดไหลซิบๆ ไปทั้งตัว และไอ้คนที่คลานช้าไม่ทันใจผู้คุมก็จะถูกเร่งความเร็วด้วยการหวดไม้พายลงไปที่ก้นของมันอย่างไม่มียั้งมือ สำหรับไอ้ริชาร์ดเอง ถึงมันจะคลานได้เร็วอยู่แล้ว ผมก็ยังอดไม่ได้ที่จะหวดมันลงไปสักสี่ห้าทีพอมันมือ

ในที่สุดพวกมันก็ไปถึงลานอาบน้ำ น้ำเย็นจากบ่อบาดาลถูกสูบขึ้นมารดตัวพวกมัน และพวกมันก็ถูกชะโลมตัวด้วยผงซักฟอกไปทั่ว พร้อมกับเจ้าหน้าที่ประจำห้องอาบน้ำเข้าไปใช้แปรงขัดร่างกายของพวกมันอย่างรุนแรง ซึ่งแผลถลอกเหล่านั้นเมื่อสัมผัสกับผงซักฟอกอย่างจัง ซ้ำด้วยแปรงหยาบๆอย่างนั้น ย่อมต้องทำให้พวกมันแสบทรมานไปทั้งตัว

เมื่อการอาบน้ำเสร็จสิ้น พวกมันก็ได้รับแจกเครื่องแบบคนละชุด ไอ้ริชาร์ดได้ขนาดที่เล็กกว่าขนาดตัวของมันมาก เมื่อมันสวมเข้าไปแล้วยืนอยู่ในท่าเตรียม ก็ทำให้ร่างของมันดูดีมากสำหรับผม เนื้อผ้ายืดหยาบๆ รัดติ้วจนเห็นร่องกล้ามเนื้อทุกมัดอย่างชัดเจน กล้ามอกใหญ่โตที่มีรอยหัวนมดันนูนออกมา กล้ามท้องหกลูก และกางเกงฟิตเปรียะที่มันรูดซิปแทบไม่ขึ้นทำให้เป้ากางเกงบวมตุงแทบขาด เห็นรอยลำควยที่มันจับพาดไปทางซ้ายโดยไม่ต้องเดาให้เสียเวลา

ผมปล่อยให้ไอ้ริชาร์ดทำงานนักโทษอยู่หลายวัน เพื่อให้มันซึมซาบเข้าไปในจิตใต้สำนึกว่ามันไม่ได้มีค่าเป็นมนุษย์ในที่แห่งนี้ แต่เป็นแค่ควายตัวหนึ่งที่จะต้องทำตามเจ้าของทุกอย่าง เมื่อผมเห็นว่ามันเชื่อฟังคำสั่งทุกอย่างของผู้คุมทุกคนเป็นอย่างดีแล้ว ผมก็เรียกมันมารายงานตัวกับผมในเช้าวันหนึ่งเพื่อสะสางบัญชีแค้น

การทำงานหนักในแคมป์แห่งนี้ยิ่งทำให้มันดูดีมากขึ้นอีกในชุดเครื่องแบบรัดติ้วนั้น กล้ามเนื้อทุกมัดของมันดูใหญ่โตจนเส้นเลือดขึ้น และเสื้อผ้าชุดนั้นก็ดูเล็กลงไปอีกจนแทบจะไม่มีประโยชน์ต่อการปกปิดร่างกายของมันสักนิด

ผมเดินวนดูรอบตัวขณะที่มันยืนนิ่งอยู่ในท่าเตรียมอย่างเชื่อฟัง ความยโสโอหังในวันแรกหมดไปจากกิริยาของมันโดยสิ้นเชิง

“เป็นไง ไอ้โค้ช มึงคิดว่ามึงแน่มากใช่ไหม” ผมตวาดถามมัน

“ไม่ครับท่าน” มันตอบเสียงสั่น พอเดาได้ว่า วันนี้คงไม่สวยแน่ๆ

“แต่กูดูตามึงแล้ว มึงยังไม่เชื่อฟังกู” ผมสรุปเอาดื้อๆ “วิดพื้นห้าสิบ”

ไอ้ริชาร์ดล้มตัวลงไปอยู่ในท่าเตรียมวิดพื้นอย่างรวดเร็ว ผมสอดแผ่นกระดานที่มีตะปูยาวตอกอยู่หลายตัวลงไปใต้ท้องของมัน แล้วแบกแผ่นอิฐหนักๆ แผ่นหนึ่งมาวางลงไปที่หลังของมัน น้ำหนักของอิฐทำให้มันหายใจหอบตั้งแต่ยังไม่ทันเริ่ม

“เริ่ม ห้าสิบครั้ง”

“ครับท่าน ห้าสิบครั้งครับผม”

ผมยืนมองอย่างสะใจในขณะที่ไอ้ริชาร์ดเกร็งกล้ามเนื้อรีดเอาพลังงานออกมาอย่างหนัก พยายามต้านทานน้ำหนักของอิฐที่อยู่บนหลังไม่ให้ถ่วงตัวเองลงไปจนสัมผัสกับคมตะปูอย่างยากเย็น มันวิดไปเรื่อยๆจนถึงสามสิบก็ออกอาการหมดแรง เสียงนับเริ่มเบาลง และการวิดพื้นก็ช้าลง

“อะไรวะ แต่นี้ก็เหนื่อยแล้วรึไง” ผมตวาด เตะสีข้างของมันจนเต็มแรงด้วยรองเท้าคอมแบตหัวเหล็กของผม แล้วก้าวขึ้นไปยืนบนหลังของมันเต็มตัว ไอ้ริชาร์ดเกร็งกล้ามเนื้อทุกมัดจนสั่นไปทั้งตัว แต่น้ำหนักทั้งหมดก็ทำมันไม่สามารถฝืนวิดพื้นต่อไปได้อีกสักครั้ง

ผมสั่งให้มันหยุด แล้วยืนอยู่ในท่าตรียมอีกครั้ง

“แค่นี้มึงทำไม่ได้หรือไง มึงตั้งใจขัดคำสั่งกูใช่ไหม” ผมตะคอก

“ไม่ครับท่าน มิได้ครับ” ไอ้ริชาร์ดตอบเสียงสั่น

ผมคว้าเอากระบองขึ้นมา ฟาดเต็มแรงเข้าไปที่หน้าอกของมัน มันร้องลั่น แทบจะดิ้นพราด แต่ความกลัวการลงโทษที่หนักขึ้นกว่านี้ทำให้มันตรึงร่างกายของตัวเองไว้กับที่ ผมหวดต่ำลงมาที่หน้าท้องของมัน เรื่อยๆ เลื่อนลงมาที่เป้ากางเกงแล้วใช้ปลายบดขยี้อย่างแรงที่ไข่ทั้งสองลูก จงใจสร้างความเจ็บปวดให้กับมันอย่างที่สุด มันดิ้นพราด ร้องโหยหวน แต่ก็ยังยืนหยัดอยู่ได้อย่างน่าชม ถึงแม้จะไม้ได้อยู่ในท่าเตรียมก็ตาม

“ไอ้สัตว์ มึงไม่รู้หรือไงว่ามึงต้องยืนยังไง” ผมตวาด กระแทกปลายกระบอกเข้าไปที่พวงอัณฑะของมันอีกครั้ง

“ครับท่าน ทราบครับผม” มันแค่นเสียงออกมาด้วยใบหน้าเหยเกจากความเจ็บปวด พยายามอย่างเต็มที่ที่จะยืนตรงอยู่ในท่าเตรียม

“แก้ผ้า มึงจะต้องถูกลงโทษเพิ่มเติม ฐานที่ไม่อยู่ในท่าเตรียมต่อหน้ากู” ผมสั่ง

ไอ้ริชาร์ดถอดเสื้อผ้าอย่างยากลำบากด้วยขนาดของเสื้อที่เล็กเกินไป ผมเห็นรอยช้ำของกระบองของผมเป็นปื้นสีแดงตามกล้ามหน้าอกและหน้าท้องของมันอย่างสวยงาม

“ชักว่าวไป สิบหน”

“ครับท่าน” มันรับคำ แต่สีหน้าเจ็บปวดของมันแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า มันไม่มีทางชักว่าวได้ถึงสิบครั้งในตอนนี้อย่างแน่นอน ไข่ของมันบวมและเริ่มปรากฏรอยช้ำจากกระบองของผม

แต่ด้วยการกระตุ้นอย่างรุนแรงด้วยมือของมันเองอยู่พักหนึ่ง ควยของมันก็แข็งผงาดขึ้นอย่างน่าชม หนังหุ้มของมันค่อนข้างสั้นและกว้างมาก เมื่อควยแข็งเต็มที่ก็รูดลงมากองอยู่สุดโคน เผยให้เห็นหัวควยขนาดใหญ่ บานสวยราวกับดอกเห็ดพิษสีแดงคล้ำ เส้นเลือดโปนคดเคี้ยวอยู่ทั่วลำ

ผมลากเก้าอี้มานั่งดูโชว์ชุดพิเศษนี้อย่างสบายใจ ในสามครั้งแรก ไอ้ริชาร์ดหลั่งออกมาได้ในเวลาอันสั้น เพราะการทำงานหนักของมันทำให้มันคงไม่มีเวลารีดน้ำตัวเองออกสักเท่าไหร่ มันฉีดน้ำออกมาเป็นระยะทางไกลในปริมาณน่าชมเชย แต่ในครั้งที่สี่ ห้า และหก มันก็ออกอาการเหน็ดเหนื่อยอย่างเห็นได้ชัด มันกัดฟันกรอด เร่งมือถี่ยิบ พยายามอย่างเต็มที่ที่จะเอาชนะความปวดตุบๆในลูกอัณฑะและรีดเอาน้ำออกมาให้ได้ ในครั้งที่เจ็ด ควยของมันก็ไม่ให้ความร่วมมือสักเท่าไหร่นัก มันต้องหยุดกลางคันหลายครั้งเพื่อนวดปั่นลูกชายที่ออ่นล้าขึ้นมาสู้ศึกต่อไป และเมื่อน้ำหยดสุดท้ายถูกรีดออกจากพวงไข่ของมันในครั้งนี้ ไม่ว่ามันจะพยายามเร่งมือปั่นสักเท่าไร มันก็ไม่สามารถจะปลุกให้ควยของมันแข็งโด่ขึ้นมาได้อีก

“หยุด” ผมสั่งเมื่อมันพยายามอยู่กว่าสิบห้านาทีโดยไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองจากควยดุ้นยักษ์ที่บัดนี้แดงช้ำจนแทบจะห้อเลือดและออ่นปวกเปียก “มึงไม่ตั้งใจทำตามคำสั่งของกูสักครั้งกูจะเอายังไงกับมึงดี”

ผมเดินไปคว้าเอาไม้พายอันยาวเรียวที่สุดที่สร้างความเจ็บปวดให้กับนักโทษได้มากที่สุดขึ้นมาจากแท่นวาง

“หนึ่งร้อยทีเพื่อให้มึงหลาบจำ และทำตามคำสั่งกูทุกอย่างในวันพรุ่งนี้”

“ครับท่าน หนึ่งร้อยทีครับ” มันขานรับ แววตาตื่นกลัว ไม้พายอันนี้ทำจากใยแก้วที่ยืดหยุ่นได้ดีเป็นพิเศษ สร้างความเจ็บปวดได้มากกว่าแส้หวดม้าเสียอีก มันนอนลง เตรียมตัวให้ผมหวดลงไปที่แผ่นหลัง

“ใครให้มึงนอนคว่ำวะ นอนหงาย ทำท่าสะพานโค้งเดี๋ยวนี้”

“ครับท่าน”

ไอ้ริชาร์ดพลิกตัวอย่างรวดเร็ว แอ่นหน้าท้องขึ้นจากพื้น ท่านี้ล่ะที่ผมจะหวดมันได้ถนัดหน่อย

แค่หวดแรกที่ผมฟาดลงไปบนท้องของมันก็ทำให้มันแหกปากร้องลั่นด้วยความเจ็บปวดแล้ว ไม่ต้องพูดถึงการนับ มันไม่มีทางนับการโบยของมันได้ในความเจ็บปวดขนาดนี้ ผมหวดไม่มียั้งมือ ไอ้ริชาร์ดสะดุ้งเฮือกทุกครั้งที่ไม้พายกระทบร่าง ผมไม่ได้เล็งที่ไหนเป็นพิเศษ ไม้จึงหวดเข้าให้ตั้งแต่หน้าอก หน้าท้อง แล้วบางครั้งก็ฟาดเอาพวงควยของมันเต็มๆ ความเจ็บปวดที่เพิ่มทวีขึ้นทุกขณะทำให้ไอ้ริชาร์ดร้องลั่น น้ำตาไหลพราก ขอโทษขอโพยและสาบานว่าจะเชื่อฟังผมทุกอย่าง เมื่อถึงครั้งที่เก้าสิบ มันก็ไม่มีแรงแอ่นร่างขึ้นเป็นสะพานโค้งแล้ว แต่ทรุดลงไปนอนดิ้นอยู่กับพื้น เลือดไหลซึมออกมาตามรอยฟาดหลายรอย เมื่อถึงครั้งที่ร้อย มันก็ถึงกับสลบไป

ผมใช้น้ำราดหน้าให้มันฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง แล้วใช้ยาฆ่าเชื้อชนิดแสบสุดๆราดลงไปบนร่างของมันจนทั่ว มันดิ้นพราดๆ แหกปากร้องไม่เป็นภาษาคน ลุกไม่ขึ้นแม้จนกระทั่งผมบอกให้มันกลับไปได้

“จำเอาไว้นะ มึอย่างมาขัดคำสั่งกูอีก”

ผมเตะผ่าหมากของมันอีกครั้งเป็นการสั่งลา……