ห้องทำงานของพิมานนั้นถูกตกแต่งอย่างหรูหรา ทันสมัย บ่งบอกรสนิยมของเจ้าตัวได้เป็นอย่างดี ที่ข้างฝาห้องมีรูปถ่าขนาดใหญ่ขณะรับปริญญาโทด้านบริหารธุรกิจจากประเทศอังกฤษติดอยู่ ส่วนที่โต๊ะทำงานมีกรอบรูปขนาดพอดีตั้งไว้ รูปนั้นเพิ่งถ่ายไม่นานเท่าไหร่ เป็นภาพครอบครัวสุขสันต์ของพิมาน กอบกุล ภรรยาสาวแสนสวย และน้องเตยและน้องเต้ย ลูกสาวและลูกชายวัยไล่เลี่ยกันของทั้งคู่
พิมานปัจจุบันอายุ 40 ปีแล้ว แต่หน้าตาและหุ่นเหมือนเพิ่งต้น 30 เพราะเขาดูแลรักษาหุ่นมาตั้งแต่สมัยเรียน ความร่ำรวย ความหล่อเหลา และรูปร่างดีสมบูรณ์แบบทำให้เขาเป็นหนุ่มเจ้าเสน่ห์มาแต่ไหนแต่ไร แต่เพราะความที่เป็นลูกชายคนเดียว พิมานจึงทุ่มเทเวลาและความสนใจในให้กับการเรียน เพื่อเตรียมสืบทอดกิจการของทางบ้านมากกว่า
เขามุ่งเรียนจนจบปริญญาโทในวัยเกือบ 30 ปี ก่อนจะขอที่บ้านทดลองงานกับบริษัทต่างชาติอยู่อีกหลายปี เมื่อกลับมารับงานบริหารกิจการที่บ้านเขาก็อายุ 35 ปีแล้ว เมื่อไม่มีเวลาเหลียวมองคู่ชีวิต ที่บ้านจึงจัดการให้เขาแต่งงานกับครอบครัวคู่ค้าทางธุรกิจที่รู้จักกันมาช้านาน ทั้งคู่ไม่ขัดข้อง เพราะต่างก็เคยเห็น รู้จักนิสัยใจคอกันมาแล้ว แต่กว่าจะมีโซ่ทองคล้องใจ พิมานก็มีวัยเกือบ 40 แล้ว ส่วนกอบกุลอายุก็เข้าหลัก 35 ปี ไปแล้ว
วันนี้พิมานอยู่ทำงานจนดึก เขาเหลือบมองเห็นนาฬิกาบอกเวลา 4 ทุ่มกว่าแล้ว เขาจึงเก็บของลงลิฟท์ไปที่ลานจอดรถ เมื่อลงมาถึงเขาเดินสวนกับ รปภ.หนุ่มหน้าใหม่ที่กำลังเดินตรวจยามอยู่ รปภ.หนุ่มแม้จะยังไม่รู้จักเขาดีนัก แต่เห็นบุคลิก ลักษณะก็รู้ว่าเป็นนายใหญ่ของที่นี่ จึงรีบทำความเคารพทันที หลังจากนั้นไม่นานพิมานก็ขับรถผ่าน รปภ.หนุ่มที่มองเขาไม่วางตาออกไป
วันต่อมา รปภ.หนุ่มจึงได้รู้ว่านี่คือรองกรรมการผู้จัดการของที่นี่ มันยิ่งนอบน้อมเพิ่มความระมัดระวังเลาที่เจอหน้ากัน แต่สิ่งที่ทำให้มันปลาบปลื้มคือทุกครั้งที่เจอ พิมานจะยิ้มทักทายมันเสมอ วันนี้ก็เช่นกัน พิมานลงมาช่วงค่ำ และยิ้มทักทายมันเช่นเคย แต่สิ่งที่ต่างไปคือมันไม่เห็นรถของพิมานแล่นผ่านไปสักที มันจึงเดินตามไปจนเห็นพิมานกำลังก้มลงจัดการบางอย่างกับยางรถยนต์
“มีอะไรหรือเปล่าครับท่าน” รปภ.หนุ่มเอ่ยถาม เป็นครั้งแรกที่มันมีโอกาสสนทนากับเจ้านายใหญ่
“ยางรั่ว ดูสิแบนติดพื้นขนาดนี้ คงวิ่งไม่ได้ ผมต้องไปงานต่อเสียด้วย”
“แล้วจะทำอย่างไรเล่าครับ” รปภ.หนุ่มถามซื่อๆ
“ก็คงต้องเปลี่ยน เราทำเป็นหรือเปล่า”
รปภ.หนุ่มยิ้มหน้าแห้ง “เกิดมาไม่เคยมีรถขับ ไม่เคยทำสักครั้งครับ”
“ไม่เป็นไร งั้นอยู่เป็นลูกมือผมล่ะกัน” รปภ.หนุ่มได้ฟังสรรพนามที่ใช้แทนตัวพิมาน มันยิ่งปลาบปลื้มในตัวเจ้านายใหญ่
“แต่...” พิมานทอดเสียง
“อะไรขอรับท่าน”
“ผมต้องไปงานต่อน่ะสิ กลัวชุดเลอะ ทำอย่างไรดี”
มันไม่รู้จะช่วยอย่างไร ได้แต่มองหน้าเจ้านายหนุ่มรูปหล่ออย่างงงงง
“ช่วยไม่ได้ นายไปปิดกล้องวงจรปิดชั้นนี้ที แล้วเอาหนังสือพิมพ์เก่าๆมาสัก 2 ฉบับนะ”
รปภ.หนุ่มพยักหน้ารับด้วยความงุนงงยิ่งกว่าเดิม แต่มันก็เดินออกไปทำตามที่เจ้านายสั่ง ก่อนจะลับหายไปมันหันกลับมามองเห็นพิมานกำลังถอดชุดสูทออกจากตัว โยนเข้าท้ายรถ
“ปิดแล้วครับท่าน” รปภ.หนุ่มส่งเสียงมาก่อนตัว แต่เมื่อมาถึงมันก็ต้องตกใจกับภาพที่ปรากฏเบื้องหน้า
ภาพชายหนุ่มร่างสูง กล้ามแกร่ง ยืนเปลือยเปล่าหันหลังให้มันอยู่ ทั้งตัวสวมเพียงกางเกงชั้นในแบบสปอร์ตเตอร์สีขาวเพียงตัวเดียว กางเกงแบบนี้ด้านหลังเป็นเพียงสายคาดจึงทำให้มองเห็นก้นกลมกลึงสมส่วนอย่างเต็มตา แล้วพิมานก็ค่อยๆหันหน้ามาหามันช้าๆ ตอนนี้สายตาของ รปภ.หนุ่ม ไม่อาจละไปจากกระเปลาะกลมอวบอูมที่ล่อสายตานั้นได้ แต่มันยังมีสติพอที่จะยื่นหนังสือพิมพ์ส่งให้เจ้านายหนุ่ม แต่ที่มันไม่คาดคิดคือ มันที่ยื่นออกไปนั้นสั่นเทาจนเห็นได้ชัด บ่งบอกอารมณืความรู้สึกตื่นเต้นของมันได้เป็นอย่างดี
พิมานที่ยังนิ่งยื่นมือมารับหนังสือพิมพ์ไป ก่อนจะคลี่ออกแล้วปูรองตรงพื้นบาง ก่อนที่จะนั่งลงจัดการใช้เครื่องมือที่เอาออกมาเปลี่ยนยางเส้นที่แบบนั้นออกทันที
รปภ.หนุ่มยังยืนนิ่ง มันจ้องสำรวจเรือนร่างเจ้านายไว้อย่างกับจะจดภาพนี้ไปตลอดชีวิต ผิวของนายใหญ่เป็นสีเนื้อเข้มบ่งบอกความเป็นชายชาตรี แต่เมื่อเจ้านายโก้งโค้งลง ถึงได้เผยให้เห็นร่องก้นที่เป็นสีชมพูเนียน ไม่มีไรขนสักเส้นให้รำคาญสายตา มันเผลอเลียริมฝีปากอย่างไม่ตั้งใจ
ขณะที่พิมานกำลังลงมือเปลี่ยนยางอะไหล่อยู่อย่างเร่งรีบ โดยไม่ทันตั้งตัวเขาก็รู้สึกเย็นวาบที่บริเวณร่องก้น ขณะที่บริเวณลำตัวก็ถูกลูบไล้โดยโดยมือที่ด้านสาก มันเป็นความรู้เสียวๆ แปลกๆ แบบที่พิมานไม่เคยสัมผัสมาก่อน ไม่นานมือด้านสากนั้นก็เคลื่อนลงมาดึงขอบกางเกงในเขาลง
พิมานยกเข่าขึ้นเพื่อให้มือนั้นดึงกางเกงเขาออกจากขาได้โดยสะดวก ตอนนี้ร่างกายของเขาเปล่าเปลือยไม่มีอะไรปกปิดแม้สักชิ้น พิมานใจเต้นไม่เป็นส่ำ แต่ยังคงนั่งอยู่ในท่าโก้งโค้งคุกเข่าอยู่อย่างเดิม ขณะที่หูได้ยินเสียงเข็มขัดถูกถอดออก ไม่นานเขาก็รู้สึกได้ว่ามีท่อนลำที่กำลังแข็งเต็มที่มาจ่ออยู่ที่ร่องก้นของเขา
ร่างของ รปภ. หนุ่มโอบลงมาที่ตัวของพิมาน มือนั้นลูบไล้ไปตามเรือนร่างของเขา ขณะที่ท่อนลำที่แม้ขนาดจะไม่ใหญ่ แต่ก็แข็งเต็มที่ พยายามดันเข้าไปในรูตูดของเขาทีละนิดๆ
“นายครับ เป็นของผมนะครับ ผมไม่เคยเจอใครที่ทำให้ควยลุกได้เท่านายมาก่อนเลย” เสียงครางกระเส่านั้นดังอยู่ที่ข้างหู ก่อนที่ รปภ. หนุ่มจะใช้ลิ้นดูดดุนที่ปลายหูของพิมาน จนขนของนักธุรกิจหนุ่มตั้งชันขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่
“โอ๊ย...เจ็บ เอาออกเถอะ” พิมานพยายามห้าม แต่รูตูดของเขากลับตอดรัดลำควยของ รปภ. หนุ่มที่กำลังสอดใส่เข้าไปอย่างช้าๆ
“เจ็บแป๊บเดียว เดี๋ยวก็สนุกครับนาย อดทนหน่อยนะครับ”
พิมานกัดริมฝีปากด้วยความเจ็บปวด มันเป็นความเจ็บปวดที่ปนด้วยความเสียวซ่านแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน มือของเขาค่อยๆขยี้กระดาษหนังสือพิมพ์จนมันขาดออกจากกัน ไม่นานท่อนลำนั้นก็หายเข้าไปในรูตูดของนักธุรกิจหนุ่มทั้งดุ้น
“โอ๊ย....” เสียงร้องของพิมานดังก้องไปทั่วทั้งชั้น และดังต่อเนื่องยาวนานเพราะขณะนี้ รปภ. หนุ่มกำลังเร่งสาวท่อนลำเข้าออกรูตูดของเจ้านายอย่างไม่คิดชีวิต มือที่ป่ายไปตามร่างเปลี่ยนมาจิกที่ผม จนร่างของพิมานต้องเหยียดขึ้นด้วยความเกร็ง เป็นโอกาสที่ รปภ. หนุ่มได้เอาหน้าเข้าไปแนบชิดกับใบหน้าของพิมาน ก่อนที่จะเอาลิ้นเลียไปที่ใบหน้าของเจ้านายมัน
ความเสียวทำให้พิมานลืมความรังเกียจไปจนหมดสิ้น เขาค่อยๆเอาลิ้นออกมาแลกลิ้นกับ รปภ. หนุ่ม ขณะที่ก้นก็ตอดรัดท่อนลำของลูกน้อง ไม่นานเขาก็สัมผัสได้ถึงคราบคาวเหนียวเหนอะที่ฉีดเข้าไปในตัวเขา เพียงไม่นานพิมานก็พ่นน้ำคาวเหนียวเหนอะของตัวเองออกมาบ้าง มันกระฉอกออกมาโดยที่ไม่มีใครได้แตะต้อง เสียงชายหนุ่มต่างวัยทั้ง 2 หอบโยนแข่งกัน ก่อนที่ร่างของพิมานจะทรุดลงไปกองกับพื้นด้วยความอ่อนล้า
นักธุรกิจหนุ่มใหญ่เบนสายตามองไปไกล ไม่กล้าสบสายตาของ รปภ. หนุ่มที่มองอยู่ ไม่นานเขาก็รู้สึกเสียววาบๆที่ท่อนลำ เมื่อชะโงกหัวขึ้นดูก็เห็น รปภ. หนุ่มกำลังทำความสะอาดท่อนลำเขาอยู่ ด้วยการใช้ลิ้นโลมเลียจนทั่ว มันกลืนกินน้ำรักของเขาอย่างไม่รังเกียจ ก่อนจะเคลื่อนลงต่ำ จับเขาอ้าขาออก แล้วใช้ลิ้นเลียไปทั่งร่องก้นของเขา
หลังเสร็จสิ้นทุกอย่าง รปภ. หนุ่มลุกขึ้นใส่กางเกง ก่อนจะทำความเคารพเขา แล้วเดินจากไป ผ่านไปสักครึ่งชั่วโมง รถของพิมานที่เปลี่ยนล้อเรียบร้อยดีแล้วจึงแล่นผ่านหน้า รปภ. หนุ่มไป
ช่วงเวลาเดียวกันนี้ของทุกปี พิมานมักจะหาข้ออ้างเรื่องการตรวจดูงาน เพื่อเดินทางมาที่รีสอร์ทของเขาตามลำพัง และใช้เวลานับเดือนอยู่ที่นี่วึ่งเป็นช่วงเวลาเดียวกับที่ กอบกุล ภรรยาเดินทางไปเยี่ยมครอบครัวที่ต่างประเทศ พิมานจะมีมุมส่วนตัวที่ได้แจ้งกับพนักงานทุกคนว่าห้ามเข้ามารบกวนเด็ดขาด หากไม่ได้รับคำสั่งจากเขา แต่สถานการณ์ในวันนี้แตกต่างออกไปจากทุกวัน
พิมานสวมชุดว่ายน้ำทรงบิกินี่สีชมพูอ่อนนอนอาบแดดอยู่ริมสระว่ายน้ำที่มีอาณาบริเวณติดอยู่กับทะเล แต่การพักผ่อนของเขากลับถูกรบกวนโดยพนักงานต้อนรับหนุ่มร่างผอมเพรียวที่มีจริตออกสาวอย่างปิดไม่มิด
“คุณพิมานครับ มีตำรวจมาขอพบครับ” ทวิตย์ พนักงานร่างหนุ่มแต่ใจสาวพินอบพิเทาบอกเขาด้วยเสียงสั่น พิมานลืมตามองผ่านแว่นสายตาเห็นพนักงานหนุ่มจ้องมองไปทั่วเรือนร่างของเขาอยู่
“มีอะไร” น้ำเสียงของพิมานเยียบเย็นจนทวิตย์อดใจสั่นไม่ได้ ทั้งสั่นด้วยความตื่นกลัว และสั่นที่ได้มีโอกาสชมเรือนร่างที่เกือบเปลือยของเจ้านายหนุ่มใหญ่แบบที่ไม่คาดฝันมาก่อน
“มีคนแจ้งว่าคุณขโมยของๆ เขาครับ” นายตำรวจวัยกลางคน เดินพุงพลุ้ยเข้ามาหาพิมาน
“นี่ล้อเล่นใช่ไหมครับ” พิมานยังไม่เข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้น
“คุณตำรวจกล่าวหาว่าผมเป็นขโมย อะไรของใครล่ะครับที่หาย”
“ผมมีหมายค้น ขอผมเข้าไปที่พักคุณหน่อย บางทีอาจจะได้รู้ว่าอะไรกันที่หาย”
พิมานลุกขึ้นจากเก้าอี้ริมสระ เผยให้เห็นหุ่นล่ำอย่างที่น้อยคนวัยเช่นเขาจะมีได้ เขาเดินนำนายตำรวจร่างอ้วนตรงไปยังที่พัก โดยมีพนักงานชายใจสาวเดินตามไปด้วย พร้อมๆกับใช้สายตาโลมเลียไปทั่วร่างเจ้านายหนุ่มใหญ่
เมื่อมาถึงที่พักของพิมาน เขาเห็นเจ้าหน้าที่ตำรวจร่างผอมยืนอยู่กับชายแปลกหน้าอีกคน ชายคนนั้นตัวไม่ใหญ่นัก แต่รูปร่างกำยำล่ำสันเหมือนคนที่ออกกำลังกายทุกวัน
“นี่ไงครับเจ้าทุกข์ นายโมน ชาวพม่า เขาเป็นแรงงานก่อสร้างตึกหลังใหญ่ ห่างจากที่พักคุณไปไม่มากนัก เขาบอกว่าเมื่อเช้าเห็นคุณไปด้อมๆมองๆที่พักคนงาน พอคุณหายไป กางเกงในของเขาที่ตากไว้ 3 - 4 ตัวก็หายไปด้วย”
พิมานหัวเราะอยู่ในลำคอ ไม่เข้าใจว่าทำไมเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องแบบนี้จึงเกิดกับเขา
“ถามพนักงานคุณดู ก็ไม่มีใครเห็นว่าคุณออกจากที่พัก แต่พอลองตรวจสอบสถานที่ มันก็มีความเป็นไปได้ว่าคุณอาจจะออกไปจากตรงนี้ได้ โดยที่ไม่มีใครเห็น”
“คุณจะบ้าหรือเปล่าคุณตำรวจ ผมจะทำอย่างนั้นทำไม”
“อันนี้ขอให้เป็นหน้าที่เราสืบค้น คงจะมีคำตอบว่าพวกเราบ้าหรือเปล่า”
พิมานเดินผ่านทุกคน ขึ้นไปเปิดที่พักให้นายตำรวจเข้าสืบค้นอย่างเสียไม่ได้ ผ่านไปไม่นานนัก นายตำรวจร่างผอมก็ส่งเสียงดังขึ้นมา จนทุกคนต้องตามไปหาที่ต้นเสียง
“นี่ไงครับ สิ่งที่เรากำลังหากันอยู่”
นายโมนชาวพม่ารีบเดินมาหยิบกางเกงชั้นใน 3 – 4 ตัวนั่นดู ก่อนจะพยักหน้ายืนยันว่าเป็นของๆ เขาที่ถูกขโมยมาจริงๆ
“ตลกแล้วคุณตำรวจ มันจะมาอยู่ในห้องผมได้อย่างไร ถ้าไม่เพราะ...” พิมานหยุดคำพูดเพียงเท่านั้น แต่ก็ทำให้นายตำรวจร่างอ้วนไม่พอใจ จับมือเขาไขว้หลังแล้วสับกุญแจมือ พิมานร้องโวยวายทันที
“รอให้พวกผมตกลงกับเจ้าพม่าก่อนเถอะ ว่าเขาจะเอาความคุณยังไง ตอนนี้คุณมาอยู่ตรงนี้เลย” นายตำรวจร่างอ้วนพาพิมานมายืนตรงโต๊ะทำงานของเขา ก่อนจะหันไปหาพนักงานต้อนรับหนุ่มใจสาว
“เราน่ะ มานั่งเฝ้าไว้ที อย่าให้นายเราเล่นตุกติกล่ะ เดี๋ยวมา”
ทวิตย์เดินตัวลีบๆ เข้ามานั่งที่โต๊ะทำงานของพิมาน สายตาของนางตรงอยู่ระดับเดียวกับเป้ากางเกงว่ายน้ำของพิมานพอดี มันกำลังอวบอูมเพราะพิมานยืนเอาเป้ากางเกงพักไว้ที่พื้นโต๊ะพอดี
“คุณพิมานต้องการอะไรหรือเปล่าครับ”
สายตาแสดงถึงอำนาจของพิมานแลเหลือบมาสบสายตาพนักงานหนุ่ม จนอีกฝ่ายรู้สึกหนาววูบไปทั่วแผ่นหลัง
“คงรู้ใช่ไหมว่าควรจะทำอย่างไรกับเรื่องนี้”
พนักงานต้อนรับหนุ่มใจสาวยิ้มเจื่อนๆ พยักหน้ารับ ก่อนจะหลบสายตานั้นกลับไปจ้องที่เป้ากางเกงว่ายน้ำอันอวบอูมนั้นต่อ พิมานเห็นอย่างนั้นก็แอบยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
“ผมรู้สึกอึดอัดน่ะ”
“ครับ” พนักงานต้อนรับกล่าวตอบไม่ทันตั้งตัว
“กางเกงว่ายน้ำมันรั้งมาก ช่วยทีได้ไหม”
“ช่วยอย่างไรครับ” เสียงนั้นสั่นเครือ
“ช่วยดึงมันหน่อย ทั้งตรงขอบด้านบน ข้างๆ ขาหนีบ และด้านหลังด้วย หรือจะให้ดีดึงลงมาแล้วค่อยใส่กลับขึ้นไปใหม่ก็ได้”
“จะดีเหรอครับ”
“ไม่อยากเห็นหรือ เห็นจ้องอยู่นานแล้ว จะมองแต่ด้านนอกไปทำไม ในเมื่อผมอนุญาตแล้ว ถือว่าเป็นค่าตอบแทนที่จะช่วย”
มือนั้นค่อยๆ เอื้อมเข้ามาหายังกางเกงว่ายน้ำตัวจิ๋วนั้น แต่ก่อนที่จะถึงก็มีเสียงดังขึ้นมาขัดจังหวะเสียก่อน
“เรียบร้อยแล้วคุณพิมาน นายช่างพม่าเขาไม่ติดใจเอาเรื่องคุณ แต่เขามีข้อแม้ กางเกงในพวกนั้นเขายกให้คุณ แลกกับค่าเสียหาย 20,000 บาท ผมไม่รู้ว่าคุณผิดหรือเปล่านะ แต่ทำให้เรื่องมันจบๆไปเถอะ มิอย่างนั้นชื่อเสียงของคุณจะแย่”
พิมานไม่ต่อปากต่อคำ เมื่อตำรวจถอดกุญแจมือเขาก็เดินไปหยิบเงินสดให้ทันที ก่อนที่ทวิตย์จะพาทุกคนออกไปจากที่นั่น แต่ไม่นานเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นอีกครั้ง พิมานที่ยังอยู่ในชุดเดิมเดินมาเปิดประตู เขาเห็นพนักงานต้อนรับคนเดิมยืนยิ้มเจ้าเล่ห์อยู่
“ผมจัดการทุกเรื่องเรียบร้อยแล้วครับ รับรองไม่มีใครรู้เรื่องที่เกิดขึ้นครั้งนี้”
“ดี” พิมานพูดเพียงเท่านั้นก็เตรียมจะปิดประตูใส่ แต่ถูกมือของอีกฝ่ายดันเอาไว้
“ผมต้องการของที่ผมควรจะได้” ฝ่ายนั้นพูดอย่างเหนือกว่า
“ผมเพิ่งให้เงินสดไอ้ช่างนั่นไปจนหมด ถ้าคุณต้องการเงินสดต้องรอหน่อย แต่ถ้าเป็นเช็คผมจะเซ็นให้”
พิมานเดินไปที่โต๊ะทำงาน หยิบกระเป๋าใบย่อมขึ้นมา
“นั่นไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการ” พนักงานต้อนรับหนุ่มกระซิบเสียงกระเส่าที่ข้างหูพิมาน
ขณะที่สองมือกำลังลูบไล้บั้นท้ายของเจ้านายหนุ่มใหญ่ผ่านกางเกงว่ายน้ำสีชมพูตัวจิ๋ว ก่อนที่เลื่อนมือขึ้นมาที่ขอบด้านบนของกางเกง แล้วใช้ปลายนิ้วหัวแม่มือทั้ง 2 ข้างเกี่ยวเนื้อผ้าตัวจิ๋วนั้นลงช้าๆ ไม่นานมันก็ลงไปกองที่พื้นห้อง เผยให้เห็นเรือนร่างเปลือยเปล่าของเจ้านายหนุ่มใหญ่ บั้นท้ายกลมกลึงคู่นั้นดึงดูดสายตาเป็นอย่างยิ่ง
ทวิตย์เข้าโอบกอบพิมานที่ด้านหลังทันที “ไม่นึกไม่ฝันเลยว่าคนต่ำต้อยอย่างผมจะได้มีโอกาสแบบนี้ รู้ไหมว่าทุกปีที่คุณมา ผมจะแอบคิดทุกครั้งว่าจะได้ใกล้ชิดคุณอย่างนี้ ขอบคุณสวรรค์ที่มอบโอกาสนี้ให้กับผม ทุกครั้งผมจะเห็นคุณในชุดเสื้อสูท กางเกงสแล๊ค ครั้งนี้ถือว่าเป็นบุญตาของผม ที่จะได้เห็นทุกส่วนสัดของคุณแบบไม่มีอะไรปกปิด”
ทวิตย์ค่อยๆ หันร่างพิมานกลับมาช้าๆ ก่อนจะถอยร่างตัวเองออกไปจนมองเห็นทั้งตัวของเจ้านายหนุ่ม
“ควยคุณสวยมากคุณพิมาน มันใหญ่ยาวกว่าที่ผมจินตนาการไว้อีก คุณรู้ใช่ไหมว่าผมจินตนาการถึงคุณ และไม่ใช่แค่ได้เห็นคุณเปลือยเปล่าทั้งตัวแบบนี้เท่านั้น วันนี้ผมจะขอทำทุกอย่างตามที่ผมจินตนาการ เป็นการตอบแทนนะครับ”
ว่าแล้วพนักงานต้อนรับหนุ่มใจสาวก็เดินมาจูงมือพิมานไปที่ห้องนอน ก่อนจะเริ่มช่วงเวลาอัศจรรย์นั้นด้วยกัน ทวิตย์ใช้ปากสร้างความสุขให้พิมาน ขณะเดียวกันการได้กลืนกินน้ำรักของเจ้านายหนุ่มใหญ่ก็เหมือนการได้ขึ้นสวรรค์ของพนักงานต้อนรับหนุ่มเช่นกัน
เมื่อคลายน้ำไปหลายยก พิมานเริ่มหมดแรง ทวิตย์ไม่รอช้า อาศัยช่วงเวลาที่พิมานกำลังหอบ ดันท่อนลำที่แข็งตัวเต็มที่ของตน เข้าไปในรูตูดของเจ้านายหนุ่มใหญ่ทันที พิมานร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บปวดในช่วงแรก แต่ไม่นานก็เสียวซ่านไปรสสัมผัสที่อีกฝ่ายหยิบยื่นให้
“ผมเป็นคนแรกหรือเปล่า ที่ได้กระเด้าตูดคุณแบบนี้ ตูดชายแท้อย่างคุณ คือความใฝ่ฝันขั้นสุดยอดของผม ขอบคุณที่ทำให้ฝันเป็นจริง ขอบคุณที่ตอดรัดควยผมเป็นอย่างดี ผมมีความสุขจริงๆ เจ้านายของผม....”
พิมานและตรัสเป็นพี่น้องร่วมรุ่นการศึกษาตอนเรียนปริญญาโทด้วยกันที่อังกฤษ อายุของทั้งคู่ห่างกัน 6 ปี ตอนที่ตรัสเข้าเรียนปีแรก พิมานก็กำลังจะจบการศึกษาแล้ว แม้จะมีโอกาสได้เรียนด้วยกันไม่นาน แต่ทั้งคู่ก็สนิทสนมกันเป็นอย่างดี เพราะได้พบปะกันในงานเลี้ยวรุ่นตลอดแทบทุกเดือน แถมกิจการงานของทั้ง 2 ยังมีความเกี่ยวข้องให้ได้เจอกันและทำธุรกิจร่วมกันด้วยในบางโอกาส
ตรัสมีแฟนสาวที่คบกันมานาน เวลาพบปะรุ่นพี่ในงานเลี้ยงรุ่นประจำเดือนเขามักจะถูกแซวเสมอที่ยังไม่ยอมแต่งงานเสียที แต่ในงานเลี้ยงรุ่นครั้งล่าสุดตรัสได้มีโอกาสแจ้งข่าวดีกับทุกคนว่าเขากำลังจะแต่งงาน และคิดว่าจะใช้โรงแรมหรูติดทะเลของพิมานเป็นสถานที่จัดงานวิวาห์ในครั้งนี้ ซึ่งพิมานก็ไม่ขัดข้อง ช่วงเวลาที่พิมานมาดูงานที่โรงแรมแห่งนี้ ตรัสจึงพาเจ้าสาวมาดูสถานที่
เรณุกา เจ้าสาวของตรัสก็สนิทสนมมักคุ้นกับครอบครัวของกอบกุล เธอจึงสนิทกับพิมานด้วยเช่นกัน ทั้งตรัสและเรณุกาจึงเคยมาพักที่โรงแรมแห่งนี้บ้าง และเคยคิดว่าหากจะจัดงานแต่งงาน อยากจะใช้ที่นี่เป็นสถานที่จัดงาน เมื่อตระเตรียมและวางแพลนแต่งงานได้แล้ว เรณุกาที่มีงานติดพันก็ขอตัวกลับกรุงเทพฯ เหลือตรัสที่ยังขอพักผ่อนต่ออีกสัปดาห์ เพราะเขาอยากถ่ายรูปเพราะเป็นกิจกรรมที่เขาโปรดปราน
วันนี้ก็เช่นเดียวกัน ตรัสออกไปถ่ายรูปแต่เช้า แต่มีเหตุบางอย่างที่ทำให้เขาไม่สามารถทำตามแผนได้ เขาจึงกลับที่พักอย่างจำใจ เมื่อผ่านที่พักของพี่ชายร่วมรุ่น เขาจึงแวะทักทายเพราะไม่รู้จะทำอะไรดี แต่ที่พักของพิมานกลับเงียบกริบเหมือนไม่มีคนอยู่ แต่ขณะที่ตรัสกำลังจะก้าวออกจากที่นั่น เขากลับได้ยินเสียงบางอย่างดังขึ้น
“เฮ้ย เหมือนเสียงครวญครางเลยว่ะ 555 พี่ชายเรานี่แอบมามีกิ๊กทิ้งไว้ที่นี่เหรอวะ ต้องสืบดูให้รู้เสียหน่อย” ว่าแล้วตรัสก็เดินวนรอบตัวบ้านตามหาที่มาของเสียงนั้น ไม่นานเขาก็พบห้องที่เป็นที่มาของเสียงนั้น เมื่อลองมองดูก็พบหน้าต่างบานหนึ่ง มีรอยเปิดของผ้าม่านขนาดพอที่เขาจะมองเข้าเห็นภายในห้องได้ ตรัสไม่รอช้าชะโงกหน้าเข้าไปมองภายในห้องทันที แล้วเขาก็ต้องตกใจกับภาพที่เห็น
พิมานยืนเปลือยเปล่า อวัยวะเพศแข็งโด่อยู่กลางห้อง มือของเขาถูกผ้ามัดให้ชูขึ้นกับขื่อด้านบน ที่ด้านหลังของเขา ตรัสเห็นพนักงานต้อนรับหนุ่มใจสาวกำลังกระเด้าท่อนลำแข็งเกร็งเข้าใส่รูตูดของพิมาน หน้าตาของทั้งคู่กำลังเคลิบเคลิ้มไปกับเกมตัณหา ตรัสไม่รอช้า รีบหยิบอุปกรณ์คู่ใจขึ้นมาถ่ายรูปทั้งคู่เก็บเอาไว้ทันที
“พี่มาน ไม่รู้เลยว่าพี่มีรสนิยมแบบนี้ หลงนับถือมานาน ดูไม่ออกจรงๆว่าจะชอบให้อีพวกตุ๊ดนี่เย็ดตูด ขยะแขยงชิบหาย” พูดไม่ทันขาดคำ น้ำกามของพนักงานต้อนรับหนุ่มก็ทะลักล้นออกมาจากรูตูดของพิมานทันที มันเป็นภาพที่ตรัสเกินจะรับได้ เขาจึงรีบเบือนหน้าหนี ออกไปจากที่แห่งนั้นทันที
เขาออกมายืนอยู่ใกล้ที่พักของตัวเอง เปิดภาพที่ถ่ายดูพบว่ามันชัดพอที่เขาจะเอาไว้ใช้ทำอะไรได้ เขายิ้มให้ตัวเอง ก่อนจะเดินกลับเข้าที่พักไป
วันต่อมา ขณะที่พิมานกำลังรับประทานอาหารเช้าที่ห้องอาหารหรูของโรงแรม ตรัสก็เดินเข้ามาสมทบ พร้อมกล่องของขวัญผูกโบว์อย่างดี 1 ใบที่เขาเอามายื่นให้พิมาน พิมานทำสีหน้าแปลกใจ มองหน้าผู้ให้อย่างงงงง
“อะไรเนี่ย”
“ของขวัญเซอร์ไพรส์ครับพี่มาน”
พิมานเลิกคิ้ว ยังงุนงงไม่หาย
“เนื่องในโอกาสอะไร”
“โอกาสดีที่ผมได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆบนโลกใบนี้ไงครับ อ๊ะๆ อย่าเพิ่งแกะครับ เอาไว้พี่มานไปเซอร์ไพร้ส์ที่ห้อง ผมรับรองว่าพี่ต้องแปลกใจอย่างที่สุด แล้วอย่าลืมทำตามที่ผมบอกนะครับ”
ว่าแล้วตรัสก็เดินออกไปโดยไม่แตะต้องอาหาร พิมานยังคงแปลกใจ แต่ก็นั่งนิ่งทานอาหารต่อไปจนเสร็จ
เมื่อกลับมาถึงห้อง เขาค่อยๆ แกะกล่องของขวัญนั้นออกช้าๆ สิ่งแรกที่เขาเห็นกองชุดว่ายน้ำแบบบิกินี่จำนวนมาก มันเป็นชุดว่ายน้ำตัวเล็กที่แค่มองก็รู้ว่าปิดสัดส่วนความเป็นชายแทบไม่มิด พิมานยิ่งงงหนักกับหนักกับของขวัญที่ได้รับจากเพื่อนสนิทรุ่นน้อง เขาวางกองชุดว่ายน้ำลงที่โต๊ะ ก่อนจะหยิบซองจดหมายที่อยู่ก้นกล่องขึ้นมา เปิดออกดูอย่างช้าๆ แล้วเขาก็ต้องตกใจ มือสั่นจนสิ่งที่อยู่ในมือตกลงสู่พื้นห้อง
มันเป็นรูปภาพหลายใบ ที่ถ่ายภาพเขาในลักษณะเปลือยเปล่า มือถูกมัดขึ้นไปคาอยู่บนขื่อ อวัยวะเพศชี้ตระหง่าน ขณะที่ด้านหลัง พนักงานต้อนรับหนุ่มใจสาวกำลังสอดใส่อวัยวะเพศเข้าใส่รูตูดของเขาอยู่
พิมานใจสั่น ไม่คิดสิ่งนี้จะล่วงรู้ไปถึงหนุ่มรุ่นน้อง เขาเหลือบเห็นแผ่นกระดาษสีขาวตกอยู่ในกองรูปถ่ายเหล่านั้น จึงก้มลงหยิบมันขึ้นมาอ่าน
พี่มานที่เคารพ
ผมคิดว่าพี่คงตกใจหลังจากที่เห็นรูปถ่ายพวกนี้ มันเป็นความรู้สึกที่ไม่ต่างจากที่ผมรู้สึกตอนที่แอบเห็นกิจกรรมที่น่ารังเกียจของพี่ ผมไม่นึกเลยว่าผู้ชายที่เพียบพร้อม มีชีวิตที่น่าอิจฉาไปทุกอย่างอย่างพี่ จะมีเบื้องหลังที่วิปริตแบบนี้ เสียดายที่ผมหลงชื่นชม ยกย่องมานาน
แต่หลังจากที่ผมเห็นภาพนั้น ความรู้สึกทุกๆ อย่างที่ผมเคยมีต่อพี่มันได้หมดไปแล้ว เหลือแต่ความรู้สึกสมเพช เวทนา และอยากทำให้พี่ได้อับอาย ให้สมกับที่ที่พี่กระทำมันไว้ แต่ผมก็ตัดสินใจไม่ประจานพี่ เพราะครอบครัวพี่ที่ไม่เกี่ยวข้องด้วยจะพลอยได้รับผลจากการกระทำของพี่ไปด้วย แต่ผมจะไม่ปล่อยให้คนอย่างพี่ได้มีความสุขบนความเจ็บปวดแบบนี้หรอก
สิ่งที่พี่ต้องชดใช้มันคือสิ่งที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้ โดยมีผมเป็นคนกำหนดชะตาชีวิตพี่เอง พี่คงเห็นชุดว่ายน้ำพวกนั้นแล้ว ผมขอให้พี่เอาใส่กระป๋า แล้วเดินมาหาผมที่หน้าหาดเดี๋ยวนี้เลย
ตรัส ไตรรัตน์