นพเป็นเด็กหนุ่มหน้าตาดี กล้ามอกสวย หน้าท้องแบบราบ ผิวขาวเนียน อายุ 19 ปี ที่ผ่านมาไม่เคยมีใครรู้เลยว่าเขาอยากโดนทารุณกรรมอย่างป่าเถื่อนมากๆ เรื่องแบบนี้มันฝังใจเขามานาน แต่หาโอกาสไม่ได้สักที เขาจึงเก็บกดอารมณ์แบบนี้ไว้ มันก็เหมือนระเบิดเวลาดีๆ นี่เอง ระเบิดเวลาที่กำลังนับเวลาถอยหลัง

จนวันหนึ่ง มีรัฐประหารเกิดขึ้น บ้านเมืองเกิดจลาจลขึ้นมากมาย คณะปฏิวัติออกกฎว่าห้ามประชาชนออกจากเคหสถานยามวิกาลประมาณสี่ทุ่มถึงตีห้า ถ้าใครออกมาเวลานั้นจะไม่รับรองความปลอดภัย หลายที่จะมีการตั้งด่านเถื่อนขึ้นมากมายเพื่อจัดการกับพวกก่อจลาจล ทหารประจำด่านมีการขนมาจากที่อื่น ส่วนใหญ่เป็นพวกทหารพรานที่รักความป่าเถื่อนเป็นชีวิตจิตใจ เพราะฉะนั้นโปรดอย่าลองดี ทางการเองจะไม่รับรองความปลอดภัยใดๆ ทั้งสิ้น

พอนพทราบข่าวพวกนี้ สิ่งแรกที่เกิดขึ้นกับเขาคือควยแข็งมาก มันเป็นวันที่เขารอคอยมานาน มันคือโอกาสที่จะทิ้งไปไม่ได้ แต่อีกใจหนึ่ง นพเองก็กล้าๆ กลัวๆ ทางการย้ำหลายครั้งว่าอย่าออกจากเคหสถานยามวิกาล พวกเขาจะไม่รับรองความปลอดภัยใดๆ ทั้งสิ้น ถึงจะกล้าๆ กลัวๆ แต่เขาไม่อยากทิ้งโอกาสนี้ไป โอกาสที่จะเจอทหารป่าเถื่อนจำนวนมาก โอกาสที่จะโดนทารุณกรรมจนปางตาย เขาทิ้งมันไปไม่ได้

เขาทราบมาว่าแถวบ้านก็มีด่านเถื่อนพวกนี้ที่มาตั้งด่านเพื่อดักรอพวกก่อจลาจล นี่แหละคือโอกาสของเขา เขาตั้งใจออกจากบ้านตอนเที่ยงคืนโดยนุ่งผ้าขนหนูเพียงตัวเดียว ไม่ใส่กางเกงในด้วยแต่พอจะออกจากบ้าน ด้วยความตื่นเต้น ทำให้ควยขนาดเขื่องแข็งเป็นลำ เกือบจะทะลุผ้าขนหนูออกมา นพหยุดคิดนิดนึง ออกไปสภาพนี้ต้องโดนยำเละแน่ แต่มันก็คือสิ่งที่เขาต้องการ เขาต้องทำใจกล้า แล้วเดินหน้าต่อไปให้ได้

คืนนั้นมันเงียบมาก เงียบเหมือนไม่ใช่โลกมนุษย์ เขาเดินออกไปข้างนอกด้วยสภาพนุ่งผ้าขนหนูตัวเดียวและควยกำลังตุง เขาเดินหน้าโดยไม่เปลี่ยนใจ จนเริ่มเห็นด่านเถื่อนที่พวกปฏิวัติตั้งขึ้น ในขณะเดียวกัน พวกทหารที่ด่านก็เริ่มเห็นเขา เพราะเขาขาวมาก พอเดินมาในที่มืดจึงเห็นชัด

เขากำลังตกเป็นเป้าสายตาของด่านนรกแห่งนี้ "มึงเห็นเหมือนกูไหมวะ" ทหารนายนึงหันไปถามเพื่อน "เห็นสิวะ" มันถามย้ำ "แม่งเดินมาคนเดียวแถมนุ่งผ้าขนหนูตัวเดียว แม่งบ้ารึเปล่า" เพื่อนมันตอบว่า "บ้าไม่บ้ากูไม่รู้ แต่กล้ามอกมันสวยมาก กล้ามท้องก็แน่น ไหล่กว้างแล้วก็เอวคอด ทำให้นึกถึงเชลยศึกที่กูเคยทรมานเมื่อวันก่อน"

นพเดินมาด้วยอาการตื่นเต้น พวกทหารเริ่มเห็นเขา มันออกมายืนมองสองสามคน แต่เมื่อเขาเดินหน้าต่อไป มีทั้งทหารและตำรวจออกมายืนมองเขาอีก ตอนนี้มีเป็นสิบยี่สิบคน นพใจเต้นไม่เป็นส่ำ หายใจถี่ขึ้น แต่เขาก็รวบรวมความกล้ากับความอยาก แล้วเดินต่อไป จนมาถึงตัวด่านที่เซ็ตขึ้นมาแบบง่ายๆ

นายทหารนายหนึ่งถามเขา "มึงจะไปไหนวะ เดินมาดึกๆ เสื้อแสงไม่ใส่" ไม่รู้ว่าผีห่าซาตานตัวไหนเข้าสิงนพ เขาจึงพูดออกไปว่า "มันเรื่องของกู แล้วมึงเสือกอะไรด้วย" ทหารนายนึงไม่พูดอะไร แต่โดดถีบหน้าอกนพไปเต็มแรง พอเขาเซไปด้านหลัง ทหารด้านหลังก็ถีบกลับมา มาเซมาข้างหน้าอีก ทหารอีกนายก็เตะไปที่หน้าท้อง เสียงดังสะใจ พอเซไปอีกด้าน คราวนี้เจอต่อยหน้ากลับมา จนเซมาโดนเข่าของตำรวจเข้าที่หน้าท้องอย่างแรง ทำให้นพจุกจนตัวงอ

ตำรวจจิกหัวเขายืนขึ้น แล้วต่อยหน้าอย่างแรงจนเขาเซล้มลง ทหารอีกคนเตะต้องลำตัวนพ ตั้งใจเตะให้เขากลิ้งไปเรื่อยๆ แต่ก่อนจะกลิ้ง ตำรวจเหยียบผ้าขนหนูไว้ ทำให้ผ้าขนหนูหลุดจากตัว ตอนนี้ทำให้เขาอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า พอโดนเตะลำตัวให้กลิ้งไปจนไปนอนหงาย สภาพล้าเกินบรรยาย คอมแบตนับสิบก็กระหน่ำไปเหยียบบนตัวเขา ทั้งแขนขา หน้าท้อง หน้าอก จนทำให้เขากระดิกไปไหนไม่ได้

ทหารนายหนึ่งพูดว่า "ตัวเหี้ยอย่างมึงต้องเจอแบบนี้" นพยังมีแรงด่าพวกมัน "อย่างพวกมึง มันก็แค่ทหารชั้นสวะ มีค่าน้อยกว่ากองขี้ซะอีก" ทำให้ทหารตรงนั้นเอาคอมแบตกระทืบไปที่หน้าของนพ ส่วนนายตำรวจโหดจงใจเหยียบไปที่ควยของเขา นพร้องลั่น "ปากดีนักนะมึง มึงรนหาที่ซะแล้ว มึงไม่รู้หรอกว่าพวกกูผ่านอะไรกับมาบ้าง" นายตำรวจคนนั้นออกแรงเหยียบควยของนพให้แรงขึ้นไปอีก แล้วก็กระทืบตรงควยไปอีกที

พวกมันจับเขาไปนั่งบนเก้าอี้ไม้ที่มีพนัก จับข้อมือมาด้านหลังแล้วใส่กุญแจมือเขาไว้ "ตอนนี้ตัวเหี้ยอย่างมึงดิ้นไม่หลุดแล้ว มึงควรจะสำนึกไว้บ้างว่ามึงอยู่ในด่านนรกของพวกกู" นพยังปากดี "พวกมึงมันก็แค่กลุ่มตัวเหี้ยดีๆ นี่เอง ไม่มีพิษสงอะไรหรอก" คำพูดของนพทำให้พวกมันแค้นมากจนต้องทำอะไรบางอย่าง

ตอนนั้นควยนพแข็งอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ดุ้นใหญ่มาก ยาวเกือบแปดนิ้ว พวกมันเอาค้อนกับตะปูมา แล้วช่วยกันตอกหนังควยของนพทั้งสองด้านให้ตรึงติดกับเก้าอี้ไม้ เป็นสิ่งแรกที่ทำให้นพทรมานถึงขีดสุด เขาตื่นเต้นจนควยแข็งมาก แต่กระดกหัวขึ้นมาตามปกติไม่ได้เพราะถูกตรึงอยู่ พออยากจะกระดกที ความเจ็บตรงหนังควยที่ถูกตรึง

พออยากจะกระดกที ความเจ็บตรงหนังควยที่ถูกตรึงก็แผ่ซ่านไปทั้งดุ้น ทหารนายหนึ่งยิ้มให้เขา "หายซ่าหรือยังวะไอ้สัตว์" นพยังคงแกว่งเท้าหาเสี้ยน "ไอ้พวกหมาขี้เรื้อน พวกมึงมันก็แค่ตัวเหี้ยที่อยู่ใต้ตีนกู" คำพูดของนพทำให้พวกมันแค้นกันยกใหญ่ พวกมันจึงสุมหัวเพื่อสรรหาภารกิจพิเศษ เวลาผ่านไปประมาณสิบนาที การสนธิกำลังครั้งสำคัญก็เกิดขึ้น

กำลังพลชุดแรกไปเอาเข็มหมุดมาค่อยๆ แทงไปตรงอัณฑะหรือพวงไข่ของเขา ความเจ็บแต่ละจุดไม่เท่ากัน มันทำให้เขาเจ็บแทบขาดใจในบางครั้ง กำลังพลชุดที่สองกำลังใช้ความพยายามเอาเข็มกลัดมาแทงทะลุหัวนมของเขาแล้วกลัดให้เรียบร้อย การทำแบบนี้ไม่ใช่ของง่าย เพราะการแทงหัวนมด้วยเข็มกลัดในบางจุดมันเข้ายาก อาจจะต้องแทงกันจนเหนื่อย มือก็ต้องแข็งแรงมาก มันไม่ใช่ภารกิจที่ง่ายเลย

กำลังพลชุดที่สามง่วนอยู่กับการเอามีดไปกรีดตรงหัวควยเพื่อให้เจ็บจนแสบสันต์ถึงขีดสุด นพร้องลั่น เจ็บปวดทรมานแทบขาดใจ เขาดิ้นเท่าที่จะดิ้นได้ เมื่อเห็นเขาแหกปากร้อง กำลังพลชุดที่สี่จึงเอาเหล็กแหลมขนาดกำลังพอดีมาแทงทะลุกระพุ้งแก้มของเขา พวกมันเมตตาเขามาก เมื่อแทงทะลุไปแล้วและคาไว้ พวกมันยังช่วยถือปลายทั้งสองข้างอีกด้วย นับว่าเมตตาปรานีค่อนข้างมาก การโดนแบบนี้ทำให้นพร้องไม่ออก

ถึงแม้จะเอาเข็มกลัดหลายอันไปกลัดที่หัวนมเขา แต่หัวนมยังมีที่เหลือพอที่จะเอาเข็มฉีดยามาค่อยๆ ทิ่มแทงซ้ำเข้าไปอีก ตำรวจโหดออกโรงบ้าง อาวุธของเขาคือที่ยิงแม็ก เขาได้รับหน้าที่นี้เพราะมีความชำนาญ พื้นที่เป้าหมายคือบริเวณกล้ามอกและหน้าท้อง การยิงแม็กเข้าไปในเนื้อคนยากกว่ายิงไปที่บอร์ดมากมายนัก คนยิงต้องมีสติ น้ำหนักมือต้องแม่น และที่ขาดไม่ได้คือจิตใจที่เหี้ยมโหด

ครั้งแรกที่เขายิงแม็กไปที่หน้าอกของนพ เขาอาจจะกดแรงไปหน่อย พอลองครั้งที่สองที่สาม เขาก็กะน้ำหนักมือได้ดีขึ้น ถึงแม้กระพุ้งแก้มและปากของนพจะมีเหล็กแหลมคาอยู่ แต่เขาก็อดร้องไม่ได้ ทำให้แผลตรงปากมันเจ็บปวดทรมานมากขึ้น ตำรวจโหดยังคงมุมานะยิงแม็กไปที่หน้าอกเขา เขาพยายามยิงให้ดูสวยงาม ให้มันเรียงกันอย่างมีสีสัน เขาทำเหมือนกับว่ากำลังสร้างงานศิลปะชิ้นโบว์แดงร่วมกับหนุ่มล่ำวัยสิบเก้า รสชาติความเจ็บปวดมันช่างหอมหวานพอๆ กับเนื้อหน้าอกที่โดยตัวแม็กทิ่มแทงลงไป

พอสาแก่ใจกับการทรมานหน้าอกที่เต็มแน่นไปด้วยมัดกล้าม ก็มาถึงคิวตรงหน้าท้อง มันอาจจะดูง่ายกว่า แต่จริงๆ แล้วไม่ง่ายเลย

การยิงแม็กไปที่หน้าท้องต้องอาศัยเทคนิคที่แตกต่างจากตอนที่ยิงไปที่หน้าอก มือต้องเกร็งมากกว่า ต้องคิดเยอะกว่าว่าจะเรียงจากตรงไหนไปตรงไหน เพราะถ้าวางแนวผิด ต่อไปมันจะติดๆ ขัดๆ ไปหมด ตำรวจพยายามอย่างเต็มที่กับภารกิจของเขาเพื่อให้นพได้รับความเจ็บปวดทรมานสุดจะทานทน เขายอมรับกับตัวเองว่าชอบมากที่ได้มีโอกาสทรมานหนุ่มหล่อล่ำ มันเป็นความฝันสายโหดที่เขาเฝ้ารอมานาน

เด็กหนุ่มคนนี้ก็น่าทรมานมากๆ หน้าตาหล่อคม กล้ามอกใหญ่และสวย หัวนมค่อนข้างใหญ่แต่ดูดี ควยใหญ่ พวงไข่กำลังดี เขายิงแม็กตรงหน้าท้องไป พอได้ยินเสียงฮือๆ ของนพก็เงยหน้าไปมองเขา แล้วยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อเห็นแววตาอันเจ็บปวดของนพ เขาคิดในใจว่าไอ้หนุ่มนี่หล่อมากขึ้นไปอีกเมื่อมีเหล็กแหลมคาอยู่ตรงปากและกระพุ้งแก้ม

พอทำภากิจที่หน้าท้องเสร็จ ตำรวจโหดมองไปที่ควยขนาดใหญ่ของนพที่ยังแข็งอยู่ ขนาดหนังควยถูกตอกตรึงอยู่กับที่แบบนี้ ควยมึงยังแข็งได้อีก มันสุดยอดจริง ตำรวจโหดคิดในใจขณะมองควยกับหน้าของนพสลับกัน เขามาหยุดอยู่ที่หน้าของนพ ชื่นชอบกับแววตากล้าๆ กลัวๆ ของเด็กหนุ่มคนนี้ เขายิ้มอย่างอ่อนโยนก่อนจะยิงแม็กลงไปที่ควยของนพ มันต้องกะทุกอย่างให้แม่น กะแรงกดให้ดี และต้องมีใจที่เหี้ยมโหดจึงทำให้แม็กไปอยู่ตรงควยของเด็กหนุ่มได้

นพคงอยากกรีดร้องและดิ้น แต่ทำไม่ได้เลย ควยก็ถูกตรึง มือก็ถูกใส่กุญแจมือ ปากก็โดนเหล็กแหลมแทงทะลุแก้ม ถึงจะเจ็บควยแค่ไหน ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากควยที่ยังแข็งอยู่ ตำรวจโหดชอบมากที่ควยของนพแข็งตลอดระหว่างการถูกทารุณกรรม เขาจึงให้รางวัลนพด้วยการยิงแม็กไปที่ควยเป็นครั้งที่สอง แววตานพเหมือนตกนรกทั้งไป แต่ตำรวจโหดยิ้มอย่างสะใจ เขาคิดในใจว่าขอสามครั้งก็แล้วกันนะ แล้วก็ตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยวและกล้าหาญ ยิงแม็กไปที่ควยนพแบบกดอย่างแรงเป็นครั้งที่สาม

พอถึงครั้งที่สาม ความเจ็บปวดทรมานตรงควยมันทำให้น้ำตาของนพไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว ตำรวจโหดรู้ดีว่านั่นเป็นการบอกให้รู้ว่าเด็กหนุ่มเจ็บถึงขีดสุด แต่ใจเขายังสู้ โดยดูจากควยที่ยังแข็งและพยายามจะดีดตัวออกมาถึงแม้จะถูกตอกตรึงหนังควยอย่างป่าเถื่อน มาถึงขนาดนี้ สิ่งที่ตำรวจโหดอยากทำมากๆ คือการตัดควยของเด็กหนุ่ม เขาคิดวนอยู่ในหัวว่าควรทำยังไงกับควยของมันดี เอามีดมาตัดเลยดีไหม หรือจะเอายังไงดี

เขาตัดสินใจเมตตานพโดยไม่ตัดควยของนพ ตำรวจโหดสั่งให้ทหารเอาเหล็กแหลมออกจากกระพุ้งแก้มของนพ มันรู้ว่าถ้าคาไว้นานอาจเอาออกลำบาก พอพวกทหารดึงออก เลือดก็ไหลเป็นทาง มันทำให้หน้าหล่อๆ ของนพดูดีขึ้นอีกมากในสายตาของมัน มันถามนพว่า "เป็นไงบ้างไอ้สัตว์หมา ตอนนี้มึงรู้สึกยังไงบ้าง" นพมองหน้ามัน แต่ไม่ได้พูดอะไรออกไป

ตำรวจโหดนึกขึ้นได้ว่าพวกหมอทิ้งน้ำเกลือไว้ที่ด่านเยอะมาก เขาจึงให้ทหารไปขนมา แล้วเอาน้ำเกลือสาดไปทั่วร่างของนพหลายครั้ง สาดไปทีนึง นพก็แหกปากร้องครั้งนึงด้วยความปวดแสบปวดร้อนอย่างทรมาน เขาจึงสาดไปหยุดไปเพราะอยากเห็นนพแหกปากไปเรื่อยๆ ทุกคนในด่านสะใจ พวกนี้มันชอบได้ยินเหยื่อส่งเสียงร้องโหยหวนแทบจะขาดใจ หลังจากนั้นตำรวจโหดจึงไปเอาเทียนเล่มใหญ่จากเป้ของทหารนายหนึ่งมาจุด

เขารอจนน้ำตาเทียนเจิ่งนองบนเทียนเล่มนั้น แล้วค่อยๆ หยดลงบนหัวนมที่ยับเยินอย่างประณีต เสียงครางของนพถือเป็นของหวานชั้นดี เขาสั่งให้ทหารถอนตะปูที่ตรึงหนังควยออก จับควยขึ้นมา แล้วราดน้ำตาเทียนลงบนหัวควยที่ถูกกรีด นพแหกปากลั่น คงไม่มีอะไรทำให้เขาเจ็บมากไปกว่านี้อีกแล้ว

ตำรวจโหดมองหน้าเขาแล้วยิ้มอย่างมีความสุข "เห็นควยมึงแข็งมานาน กูจะชักว่าวให้มึงเอง" นพมองหน้าเขานิ่ง ตำรวจโหดเริ่มชักว่าวอย่างช้าๆ เขาไม่ลืมหรอกว่าควยนี้เพิ่งถูกตอกหนังควย กรีดหัวควย หยดน้ำตาเทียนลงไปที่หัวควยและเป็นควยที่มีแม็กคาอยู่ เขาคิดว่าควยแบบนี้แหละที่เขาอยากชักว่าวให้ เริ่มจากช้าๆ ก่อน แล้วเขาก็ชักว่าวอย่างรุนแรงมาก นพแหกปากร้องอย่างบ้าคลั่ง

เขาชักจนน้ำแตกคามือ "ควยมึงนี่สุดยอดมาก โดนซะขนาดนี้ น้ำยังแตกได้" เขาปลดกุญแจมือออกแล้วให้ทหารนำนพไปทิ้งข้างถนน โชคดีที่อีกไม่นาน รถพยาบาลก็ผ่านมาแถวนั้นพอดี พวกเขาจึงนำนพไปโรงพยาบาล เขาโชคดีมาก ถึงอาการจะสาหัส แต่หมอก็ยังสามารถรักษาเขาให้เป็นปกติได้

ถึงเวลาผ่านมาหลายปี นพก็ยังสะใจกับสิ่งที่เขาได้รับจากด่านนรก นึกถึงทีไร ควยก็แข็งขึ้นมาทันที เขาประทับใจมาก ถ้ามีเหตุการณ์วุ่นวายในบ้านเมืองอีกเมื่อไหร่ เราคงจะพบกันอีกนะครับ ด่านนรก

- จบ -