ถ้าจะเล่าเรื่องนี้ คงต้องย้อนกลับไปตั้งแต่วันแรกเลยครับ เริ่มจากวันนั้นเลยละกัน วันที่ผมต้องไปรายงานสอบสัมภาษณ์ที่มหาลัย เช้าวันนั้นเป็นเช้าปกติทั่วไปมาก ไม่สิ เกือบจะปกติมากกว่า เพราะผมจำได้ว่าผมไปสายด้วยซ้ำ!! ในใบบอกว่าผมต้องไปถึงคณะตอน10 โมง แต่นี่ 9 โมงยี่สิบแล้วผมยังนอนอยู่เลย ทันทีที่ผมลืมตาขึ้นแล้วหันไปมองนาฬิกาที่วางอยู่ข้างโต๊ะ ผมถึงกับสะดุ้ง เชี่ยและ นี่กูไม่ได้ตั้งปลุกเหรอวะ ตายห่า สายสัสๆ
ผมเด้งพรวดออกจากเตียงนอน ตาลีตาเหลือก พยายามตั้งสติและนึกว่าควรทำอะไรก่อนหลังกันแน่ อาบน้ำ กินข้าว ไม่สิไม่ทันแล้ว วันสำคัญต้องพลาดไม่ได้ ไว้หาไรกินระหว่างทางละกัน หาเสื้อผ้า ชุดนักเรียน เชี่ยแล้ว ยังไม่ได้รีด ใส่ไปอย่างงั้นละกัน ไม่มีทางเลือกแล้วนี่นา แล้วจังหวะนั้นผมถึงนึกขึ้นได้ว่าเวลานั้นผมล่อนจ้อน ไม่ได้ใส่อะไรเลย ยืนโป๊อยู่ในห้องคอนโดของตัวเอง ซึ่งก็เป็นเรื่องปกติ เพราะตอนนอนผมมักจะแก้ผ้านอนทุกครั้ง ถึงแม้บางคืนจะใส่กางเกงก็เหอะ แต่ผ่านไปไม่นาน ด้วยความที่พัดลมตัวเดียวเอาไม่อยู่ ผมก็ถอดออกทุกครั้ง อากาศร้อนแบบนี้ เปลือยกายนอนนี่แหละคือวิถีการเอาตัวรอด แต่ตอนนี้ปัญหาใหญ่ของผมคือ ผมลืมว่าเสื้อผ้าผมอยู่ไหนวะ
ทันใดนั้น ก็เห็นว่ามันแขวนตากแห้งอยู่ตรงระเบียง ใช่แล้ว เพิ่งซักเมื่อวานตอนเช้านี่หว่า แต่ความจริงมีตัวที่เตรียมไว้แล้วนิ แต่มันอยู่ในตู้ใต้กล่อง เออ ช่างแม่งก่อนเหอะ ไม่มีเวลาคิดแล้ว ผมพุ่งตัวออกไปโดยไม่ทันได้คิดว่า ควรจะหาอะไรมาปิดไอ้หนูของผมก่อนมั้ย แต่มันไม่ทันการแล้วไง ผมเลยออกไปในสภาพชีเปลือย แถมกระโปกก็แข็งโด่ ตามธรรมเนียมยามเช้า ไข่สองใบเต่งตึงสีชมพูฝากบ่งบอกถึงความสุขภาพดี
ผมคว้าเสื้อนักเรียนทั้งที่ยังไม่ได้รีดมาใส่ กลัดกระดุม และมองหากางเกง เข็มขัด ถุงเท้า ว่าแต่เกงในกูอยู่ไหนวะ หันซ้ายหันขวา ก้มมองพื้น ก็ไม่เห็นว่าจะมีตกอยู่ที่ไหน แล้วมันจะหายไปได้ยังไง กูยิ่งรีบๆ ผมกลัดกระดุมครบหมดแล้ว และยังคงสอดส่ายสายตา มองหาต่อไป คิดไม่ตกจริงๆ ว่ามันจะหายไปได้ยังไง พื้นที่ก็มีอยู่แค่เนี่ย แล้วผมก็นึกออกครับ ความจริงไม่ใช่นึกขึ้นมาได้หรอก แต่มองไปเห็นมากกว่า
นั่นไง!! ชัดเลย ไม่ต้องเดาแล้ว ใช่แน่ๆ นี่ผมเพิ่งรู้ตัวตอนนั้นเองว่ามีคนจ้องมองผมมาตลอด และมันก็ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นเด็กแสบข้างห้อง ลูกชายตัวแสบวัยประถมของป้าเพ็ญ เพื่อนบ้านน่ารำคาญของผมเอง ส่วนไอเตี้ยนี่ชื่ออะไรผมก็จำไม่ได้ด้วย อันที่จริงไม่อยากยุ่งด้วยซ้ำ แต่มันต่างหากที่ชอบมาเสือกเรื่องของผม
"55555555 พี่ชาย หวัดดี จะรีบไปไหนอ่า"
ในมือมันถือเกงในของผมครับ รอสโซ่สีขาว โบกชูไปมาพร้อมกับรอยยิ้มแห่งชัยชนะ นี่มันใช่เวลามากวนกระสาทกูมั้ยเนี่ย
"เอามา ส่งมานี่ เอาคืนมา" ผมร้องบอกดีๆ แต่มันไม่พร้อมจะร่วมมือด้วยแน่ๆ ก็อย่างที่เห็น
"ไม่ให้หรอก สมน้ำหน้า ก๊ากๆๆ 555"
"ขอร้องล่ะ อย่าเพิ่งแกล้งตอนนี้ได้มั้ย วันนี้กูรีบจริงๆ"
ระหว่างเรามีกำแพงสูงระดับอกของผมกั้นอยู่ครับ ส่วนมันลอยหน้าลอยตามาคุยกับผมได้ เดาไม่ยากว่าคงปีนเก้าอี้มา
"ถ้าอยากได้จริงๆ ก็ต้องยอมก่อน"
สายตามันมองต่ำมาที่จุดยุทธศาสตร์ของผมครับ ไม่ใช่หน้าตาหล่อเหลา ไม่ใช่กล้ามบางๆ แบบมัธยม แต่เป็นอะไรนั้นคงพอนึกออกใช่มั้ยครับ ซึ่งผมก็นึกไว้อยู่แล้วเชียวครับ เพราะก่อนหน้านี้ ไอเด็กบ้านี้ก็ชอบเข้ามาแหย่ผมด้วยเรื่องลามกแบบนี้ล่ะครับ สงสัยคงกำลังโต เป็นวัยอยากรู้อยากลอง พอมาเจอผม มันเลยคงอยากจะเล่นด้วย อีกอย่างนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่มันเห็นผมนุ่งลมห่มฟ้าแบบนี้ อันที่จริงเคยเห็นมากกว่านี้ด้วย!!
"อะไร ไม่เล่นเว้ย ไม่ทันแล้ว เอามานี่" ทุกครั้งที่ผมพยายามจะคว้ามาให้ได้ มันก็รู้ทันผมทุกครั้ง "เออ กูไม่ใส่ก็ได้" ผมหงุดหงิดจนอยากจะตัดปัญหา เลยมองหากางเกงน้ำเงินมาใส่ ว่าแต่มันอยู่ไหนวะเนี่ย ผมหันมองรอบตัวอีกครั้งอย่างบ้าคลั่ง
"5555555 มองหาอะไรอยู่เหรอ"
แล้วผมก็รู้ว่าใครกันที่เอาไปอีกแล้ว
"นี่มึงปีนเข้ามาขโมยเหรอเนี่ย บ้าไปและ อยากโดนฟ้องแม่หรือไง ว่าไงฮะ ตีเจ็บๆ อะ อยากโดนเหรอไง"
แต่ดูเหมือนคำขู่ผมจะไม่เป็นผลครับ เวลานี้ป้าเพ็ญไม่อยู่บ้าน และผมก็เป็นฝ่ายเสียเปรียบ
"พี่ห่วงตัวเองเหอะ 555”
"แล้วแกอยากได้อะไร เอาเงินมั้ย หรืออยากเล่นเกม Play ตกลงมั้ย" ผมพูดไปงั้นแหละ เพราะรู้ดีว่าหน้าอย่างมันสนใจแค่อย่างเดียว
"อยากให้พี่ฉี่ให้ดูอีกอะ ได้ปะ"
"วันหลังได้มั้ย กูรีบ"
"ถ้าไม่ฉี่ ก็ไม่ให้"
แน่นอนล่ะครับ ว่าฉี่ที่ว่านั้น ไม่ใช่ความหมายแบบทั่วไปที่เราเข้าใจกัน แต่มันหมายถึงการชักว่าวครับ สำหรับเด็กวัยแค่นั้น มันเคยเห็นผมน้ำแตกมาแล้ว แต่บอกไปมันก็คงไม่เข้าใจ เลยรับรู้ไปก่อนว่าโตเป็นหนุ่มแล้ว บางครั้งเยี่ยวจะเปลี่ยนเป็นสีขาวหนืดๆ ได้ในบางวัน และวันนี้มันอยากเห็นอีกครั้ง
"ก็ได้ๆ ไอห่า" ผมคว้ากระเจี๊ยวที่แข็งเป็นกระบองรออยู่แล้ว ชักเข้าชักออกแบบที่เคยชิน ไอเด็กห่ามนั้นก็จ้องอย่างสนอกสนใจ
"เดี๊ยวๆ มาใกล้ๆ หน่อยดิ อยากลองมั่งอะ"
ผมทำตามที่สั่งอย่างหมดเงื่อนไข หวังให้มันจบลงเสียที และทันทีที่มือเล็กๆ นั่นเอื้อมถึง มันก็เริ่มกำดุ้นผมแล้วสาวขึ้นลง ตามที่ได้สังเกตการณ์มา แต่มือมันสองมือยังกำได้ไม่ถึงรอบด้วยซ้ำ นั่นยิ่งสร้างความตื่นตะลึงเข้าไปใหญ่
"โห ตุบๆ ด้วยอะ กระเจี๊ยวพี่โคตรสุดยอดอะ"
ผมแอ่นตัวให้มันเต็มที่ อำนวยความสะดวกเท่าที่จะจัดให้ได้ สองมือนุ่มๆ นั้นบริการผมอย่างเงอะๆ งะๆ ตามประสา เด็กเพิ่งเริ่มชัก อารมณ์ผมเริ่มพุ่ง และอีกไม่นานก็ใกล้จะแตก อ้าาา เอาเลยๆ ชักไปเรื่อยๆ อย่างง้านนน
"น้องบอยๆๆ น้องบอยมาเปิดประตูให้แม่หน่อยซิลูก"
แล้วทุกอย่างก็ตัดจบอย่างไร้เยื่อใย ไอเด็กนั่นปล่อยมือออก และก่อนจะวิ่งเข้าบ้านไปนั้น มันโยนกางเกงข้ามมาตกที่พื้น
"แล้วเกงในกูอะ ไอสัส"
ผมตัดใจไป เพราะไม่อาจรอได้อีกแล้ว และในขณะที่กำลังคิดว่ารีบแต่งตัวเท่าที่แต่งได้แล้วรีบไปจากนี้ดีกว่า ผมก็หันไปเห็นอีกฟากหนึ่ง หญิงสาววัยไล่เลี่ยกันกับผม ยืนยิ้มอย่างพอใจมาที่ผม และดูเหมือนว่าจะอยู่ทันได้เห็นช็อตดีๆ ไปพอสมควร เราทั้งสองไม่ได้พูดอะไรกัน แค่เธอส่งสายตาโลมเลียมาที่ท่อนล่างสุดหวิวของผม ส่วนผมก็ได้แต่เอ๋อ อายกลับไป ก่อนที่ใครเด็กสาวจะตะโกนเข้าไปในห้องเหมือนสื่อสารกับใครในนั้นว่า "ต่อไปกูขอตากผ้าตอนเช้าเองนะ มึงไม่ต้องและ"
ผมไม่มีเวลาจะเขินด้วยซ้ำ ผมรีบดึงสติกลับมา รีบใส่กางเกง รัดเข็มขัด วิ่งเข้าข้างในไปหวีผมภายในเวลาสามวิ คว้ากระเป๋า เสียบกุญแจ ล็อกประตู ก่อนจะบึ่งไปนั่งวินมอไซค์ไปต่อBTS เชี่ยเอ๊ย ควยยังแข็งอยู่เลย!!!!
ผมใช้เวลาประมาณ30นาที จากBTSมาถึงคณะ พอเท้าเหยียบพื้นได้ ผมโกยแน่บเข้าไปในอาคาร ก่อนจะพบว่าห้องสัมภาษณ์ถูกย้ายไปตึกข้างๆ ผมมองนาฬิกาตัวเองและเห็นแล้วว่ามันเลยเวลามาสิบนาทีได้ ตายแล้วๆๆๆๆ ผมวิ่งเร็วที่สุดเท่าที่จะวิ่งได้ มองซ้ายขวา หาป้ายไปด้วย และในที่สุดผมก็เจอ โต๊ะลงทะเบียนนิสิตแรกเข้าอยู่ตรงนั้น ด้านหลังมีรุ่นพี่ในชุดนิสิตเหลืออยู่คนสองคน และกำลังทำท่าเก็บของ ผมรีบวิ่งเข้าไป หยุดตรงนั้นและแจ้งว่ามาทำอะไร คนตรงหน้าคือนิสิตชายหนุ่มที่ดูไม่ออกว่าแก่กว่าผมกี่ปี รู้แค่เป็นรุ่นพี่แน่นอน เขาเงยหน้ามามองผม และตอนนั้นผมถึงเพิ่งรู้ตัวว่าสารรูปตัวเองก็ไม่ได้พร้อมหรือน่ามองเลยแม้แต่น้อย
”น้องมาทำอะไรครับ แล้วรู้มั้ยว่านี่กี่โมงแล้ว แล้วน้องแต่งตัวมาแบบนี้เหรอครับ"
ความจริงมีมากกว่านี้อีกครับ แต่ผมจำไม่ได้แล้ว ตอนนั้นยอมรับเลยว่าผมใจแป๋วไปเลย แค่วันแรกก็ทำผลงานได้ห่วยแล้ว ชีวิตมหาลัยของผมนี้จะรอดมั้ยครับ และดูก็รู้ว่าใครตรงหน้าผมนั้นไม่มีท่าทีจะเห็นใจหรืออนุโลมเลยแม้แต่น้อย เดาไม่ยากว่าบุคลิกแบบนี้น่าจะเป็นพี่ที่ระเบียบจัดเอามากๆ ประจำห้องเชียร์แน่นอน ถ้าผมเดาไม่ผิด
"ผมขอโทษจริงๆ ครับ วันนี้เกิดเหตุสุดวิสัยจริงๆ" ผมพยายามอย่างถึงที่สุด แต่ก็เหมือนจะไม่ได้รับความเห็นใจเลย นี่กูไปบีบคอหมาที่บ้านพี่เขามาหรือไงวะ เลทนิดเดียวจะเอาให้ตายเลยเหรอไง
"เอาน่า ไม่เป็นไรหรอก พี่ว่าน้องรีบเข้าไปในห้องเถอะค่ะ อาจารย์ยังอยู่ รีบเข้าไปเลยค่ะ" คนที่ช่วยชีวิตผมไว้คือพี่คนสวยที่ยืนอยู่ด้านหลังอีกคนครับ นอกจากจะสวยเหมือนนางฟ้าแล้ว ยังใจดีอีกด้วย ผมรีบทำตามที่เธอบอก และนึกขอบคุณอยู่ในใจ
จากนั้นก็ถึงนาทีสำคัญ ผมยืนหยุดอยู่หน้าห้องชั่วครู่ จัดแต่งเสื้อผ้าให้ดูดีที่สุดเท่าที่เวลาที่มีจะอนุญาต เมื่อมั่นใจและคิดว่าพร้อมแล้ว ผมเปิดประตูเข้าไป และพาตัวเองไปพบกับอาจารย์ที่ปรึกษาในอนาคต คนตรงหน้าที่ผมเห็นคืออาจารย์ผู้หญิง ดูน่าเชื่อถือ แต่ไม่ได้แปลว่าแก่แต่อย่างใด ถ้าอธิบายก็คือ วัยผู้ใหญ่ที่ยังดูแลตัวเองดีอยู่ ผมนั่งตรงข้าม และการซักถามข้อมูลทั่วไปก็เริ่มขึ้น บรรยากาศไม่ได้น่ากดดันอย่างที่คิด แต่ก็ไม่ได้เป็นกันเองขนาดนั้น ผมไล่ตอบคำถามทีละข้อ และจบประโยคด้วยคำว่าครับเสมอ ทุกอย่างดำเนินไปด้วยดี
สิบนาทีผ่านไปเรายังคุยกันถึงเรื่องการศึกษา เธอถามถึงอนาคตที่วางไว้ และความคาดหวังต่อการเรียนในคณะนี้ ซึ่งเป็นอะไรที่ผมคาดว่าจะเจออยู่แล้ว ผมตอบไปอย่างสบายๆ และเริ่มรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น ทุกครั้งที่ผมตอบคำถามประเภทความคิดเห็นและเกี่ยวกับวิสัยทัศน์ ผมมักจะเหลือบตามองเพดานโดยไม่รู้ตัว
บทสนทนาของเราต่อเนื่องมาจนถึงคำถามสุดท้าย
"นิสิตไม่คิดซิ่วใช่มั้ย"
"ไม่แน่นอนครับ นี่เป็นคณะในฝันของผม"
ผมเตรียมร่ำลา ยกมือสวัสดี และกำลังจะลุกออกจากห้องไปแล้ว อาจารย์ก็ทิ้งท้ายไปว่า "ถ้างั้นก็ ยินดีเข้าสู่คณะของเรานะ ว่าแต่เธอรู้ใช่มั้ยว่า กฏมหาลัยคือใส่กางเกงขายาว เธอจะใส่กางเกงขาสั้นแบบเดิมอีกไม่ได้แล้ว"
ผมตอบไปตามปกติว่า รับทราบดี ด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ซึ่งอีกฝ่ายก็ตอบกลับมาอีกเช่นกัน
"ถ้างั้นก็ น่าเสียดายนะ"
ผมยกมือไหว้และออกมาจากห้อง ปล่อยให้ตัวเองงงกับวลีสุดท้ายที่ไม่รู้ว่าต้องการจะนำพาไปสู่อะไร แต่ช่างมันเหอะ วันแรกจบลงแล้ว ผมรอดตัว ผมยิ้มให้กับตัวเอง และถอนหายใจออกมา แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำที่อยู่ห้องข้างๆ แค่ฝั่งตรงข้ามเท่านั้น สิ่งแรกที่เห็นเมื่อเข้าไปคือกระจกยาวใหญ่ชัดใส และเมื่อส่องมองเข้าไป ภาพสะท้อนแรกที่เห็นก็คือ ตัวผมเองในชุดนักเรียนมัธยมอัสสัม กะเซอะกะเซิง เสื้อยับ กางเกงเยินๆ แต่จุดเด่นสุดไม่ใช่อะไรทั้งนั้น แต่คือ ซิปที่ไม่ได้รูป ที่ตอนนี้ปล่อยไข่แพลมออกมาหนึ่งลูก โดยที่ผมไม่รู้สึกตัว!!!!!!
ผมตกใจมาก และยิ่งนึกย้อนกลับไปก็ยิ่งอาย แล้วได้แต่นึกว่าซิปมันร่วงไปเองตอนไหนนะ หรือกูลืมรูดมาตั้งแต่เช้า ปล่อยโชว์โล่งโจ้งมาตลอดทาง แม่เจ้า จะใจดีมากไปแล้ว ผมรีบรูดซิปและตรวจสอบความเรียบร้อยจนมั่นใจ ทันใดนั้นผมก็รู้สึกตุ่ยๆ ที่ท้องขึ้นมา จุกๆ เหมือนจะปวด เลยนึกขึ้นได้ว่าตื่นเช้ามายังไม่ได้เข้าห้องน้ำเลยนี่หว่า แล้วเมื่อคืนก็ซัดไปหนักมาก เลยเลือกที่จะเข้าห้องน้ำด้านในสุดเพราะรู้สึกปลอดภัย และชินนิสัย ล็อกประตูปุ๊บ วางกระเป๋าในที่ไม่เปียกน้ำ ปลดกางเกง และนั่งส้วมทำสมาธิ ผมพยายามไม่เกร็ง ทำใจสบายๆ ที่ต้องทำแบบนี้ เพราะสำหรับผม ถ้าเป็นสถานที่ใหม่ จะเป็นเรื่องยากขึ้นมาทันที ผมนั่งทำธุระไปเรื่อยจนเสร็จ เอาไม้ฉีดตูดจนสะอาดเรียบร้อย แต่พอมองหากระดาษทิชชู่ดันหาไม่เจอซะงั้น แล้วผมก็ไม่ชินกับการไม่ได้เช็ดให้แห้งด้วย นั่งตรึกตรองอยู่ไม่นาน ก็จำได้ว่ามันมีกระดาษทิชชู่อยู่ตรงกระจกล้างหน้า เป็นประมาณว่าถ้าใครจะเข้าส้วมก็ให้ดึงไปให้พอดีกับที่จะใช้ แล้วผมก็ลืมดึงมาด้วย ทำไงดี นั่งคิดอยู่นานว่าจะออกไปเอามาดีมั้ย แต่ก็กลัวคนผ่านมาเห็น ถึงเวลานี้จะไม่ค่อยมีคนแล้วก็เหอะ
สักพัก ก็มีเสียงคนเดินเข้ามา ผมเลยต้องนั่งนิ่งต่อไปก่อน ใครคนนั้นยืนอยู่แถวหน้ากระจก และกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ เพราะเสียงดังมาจากตรงนั้น และจากบทสนทนาที่ได้ยินก็พอจะปะติดปะต่อและช่วยให้เห็นภาพได้เลยว่า เขาเป็นใคร
“ครับ คุณแม่ เรียบร้อยแล้วครับ เพิ่งเสร็จเมื่อกี้เลยครับ" เสียงเด็กหนุ่ม ทำให้ผมคิดไปว่าน่าจะรุ่นเดียวกับผมแน่ๆ และประโยคถัดมาก็ยืนยันสมมติฐานของผมได้ดี "ก็นิดหน่อยอะครับ แต่โชคดีมากที่อาจารย์ยังไม่ได้ไปไหน อ่อ ลืมบอกไปว่า ผมเจอรุ่นพี่โรงเรียนเก่าด้วยครับ ไม่ครับ ไม่เคยเจอกันมาก่อน ใช่ครับ พอพี่เขารู้ว่าผมเรียนที่ไหน ก็เลยช่วยผมอย่างดีเลย คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ"
เชี่ย นี่มึงมาสายกว่ากู แล้วไม่โดนดุด้วยเนี่ยนะ สองมาตรฐานว่ะ
"เดี๊ยวผมกำลังจะกลับแล้วครับ คุณแม่รอที่บ้านก็ได้ครับ ไม่เกินหกโมง น่าจะถึงครับ วันนี้รถไม่ติดด้วย ครับ สวัสดีครับ"
น่าหมั่นไส้จริง ขนาดยังไม่เห็นหน้านะ แต่ฟังจากเสียง ทำไมก็ไม่รู้ ผมจินตนาการว่าเด็กนี่ต้องหน้าขาวปะแป้งมาเรียนก็ไม่รู้ ส่วนอีกมือถือยาคู้ มีคุณแม่คอยดูแล แล้วยังมีรุ่นพี่คอยให้ท้าย ชีวิตดีจังเลย แม่งๆ พอคุยเสร็จ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร ทั้งๆ ที่ข้างนอกก็มีโถฉี่ และตอนนี้ก็ไม่น่าจะมีใครอยู่แล้ว เด็กคนนั้นเลือกจะเข้าห้องน้ำห้องถัดจากผม เขาล็อกประตู เปิดฝา กดชักโครกหนึ่งครั้ง ไม่ได้นั่ง แต่ยืน และรูดซิป ควักเจี๊ยวออกมาฉี่ เสียงจ๊อกๆ ลงน้ำดังลั่น จนผมตกใจ เป็นการฉี่ที่เรียกร้องความสนใจมาก ยิ่งไปกว่านั้น ด้วยความที่พื้นกระเบื้องสะท้อน และน้ำจากที่ฉีดตูดหยดนองพื้น จึงเกิดภาพสะท้อนให้คนอีกห้อง ซึ่งก็คือผมในตอนนั้น ได้ลักลอบตรวจสอบความใหญ่ยาวของอีกฝ่ายได้ แต่ถ้าจะพูดให้ครอบคลุม อีกฝ่ายก็สามารถทำกับผมได้เช่นกัน และภาพที่ผมเห็นก็สอดคล้องกับเสียงที่ได้ยินอย่างเหลือเชื่อ ไอหนุ่มคนนั้นเหมือนจะไม่ได้พกมาแค่โชคอย่างเดียวครับ แต่แอบเอากระบอกข้าวหลามมาเองด้วย นี่ผมชักอยากเห็นหน้าแล้วสิ
ผมเผลอมองตาไม่กระพริบ ในขณะที่อีกฝ่ายยืนแอ่นโชว์บ้องต่อไป ปล่อยน้ำเยี่ยวจากปลายกระเจี๊ยว หัวบานใหญ่ด้วย ถอกอีกต่างหาก พวกเด็กเรียบร้อยนี่วันๆ เรียนกลับบ้านแล้วก็ชักว่าวจนถึงเช้าหรือไงวะ จะใหญ่มหึมาไปไหน ผมระวังไม่หลุดสบถหรือเปล่งเสียงอะไรให้อีกฝ่ายไหวตัว เด็กหนุ่มเยี่ยวจนสุด ก่อนจะสะบัดสองสามที และเก็บ ช่วงจังหวะนั้นผมรู้สึกสนุกกับการลักลอบดูโชว์มาก จนมาคิดได้ทีหลังว่า หรือเขาตั้งใจให้ผมเห็นวะ นั่นแปลว่าเด็กหนุ่มคนนั้นกำลังอวดของอยู่งั้นสิ มิน่าตอนสะบัด มีแอบถอกเข้าออกเบาๆ สองสามทีด้วย แล้วไหนจะต้องมาเข้าห้องน้ำข้างๆ ผม ทุกอย่างเริ่มจะฟังดูเหตุผลขึ้นเรื่อยๆ
ตอนนี้เขาคนนั้นออกไปแล้ว เหลือผมเพียงคนเดียวในห้องน้ำ ควยผมแข็งตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ แต่รู้แค่ว่าตั้งแต่โดนเด็กข้างห้องจับชักว่าวตอนเช้ามา ยังไม่ได้แตกเลย ดังนั้น ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว แตกประเดิมที่นี่เลยแล้วกัน ว่าแล้วสองมือนี้ก็ช่วยกันบรรเลง!
ผมรูดควยตัวเองอย่างเมามัน ซี๊ดปากนิดๆ ไม่ให้เสียงหลุดรอดไปไกลมาก คิดถึงเรื่องเมื่อเช้าและหญิงสาวข้างห้องก็ช่วยให้ผมใกล้เสร็จไวมากขึ้น มือที่ถอกไปนั้น สะโพกก็แอ่นช่วยด้วยอีกแรง ผมรัวเร็วยิ่งขึ้น และคิดไว้แล้วว่ากะจะให้น้ำแตกใส่ประตู ผมชักรัวๆ อย่างฟิน และอีกไม่กี่วิข้างหน้า ก็คงจะแตก แต่แล้วก็มีบางสิ่งมาขัดจังหวะ!!
จู่ๆ ก็มีคนสอดกระดาษ a4 สีขาวเข้ามา มันถูกยื่นเข้ามาโดยใครไม่ทราบ ผมตกใจมาก หยุดการกระทำก่อนหน้านี้ไว้ก่อน ก้มล้งดู ถึงได้รู้ว่ามันมีตัวอักษรเขียนไว้ว่า “ถ้าเงี่ยนมาก ก็กลับไปชักว่าวที่บ้าน!!"
ด้านนึงเป็นหน้ากระดาษเปล่าๆ ที่มาพร้อมตัวอักษรโจมตีอย่างที่เห็น แต่อีกด้านคือกำหนดการวันรับน้อง นี่คงจะเป็นเอกสารที่ผมควรจะได้รับตอนลงทะเบียนสินะ ผมเรียบเรียงความคิดในใจ พลางคิดไปว่า ใครกันที่ทำเรื่องแบบนี้ คนแรกที่เป็นไปได้ก็คือรุ่นพี่ขาโหดนั่น หน้าหล่อแต่ปากหมาเป็นบ้า อืม ก็มีสิทธิ หรือว่าจะเป็นคนที่เข้าห้องน้ำเมื่อครู่ แต่เด็กนั่นก็ดูเรียบร้อยเกิน อีกอย่างก็ดูไม่มีเหตุผลต้องเคืองผม แต่คนสมัยนี้รู้หน้ายังไม่รู้ใจ แล้วนี่ยังไม่เห็นหน้าด้วย หรือช้อยที่ 3 อาจเป็นใครก็ได้ที่ผ่านมาเข้าห้องน้ำพอดี และบังเอิญได้ยินเสียงผมปรนนิบัติตัวเองก็เป็นได้ แล้วเกิดรู้สึกอยากแกล้ง ผมรู้สึกขนลุกอย่างบอกไม่ถูกกับความไม่ชัดเจนในเรื่องที่เกิดขึ้น ผมรู้สึกนิดๆ ว่ากำลังถูกคุกคามอยู่บ้าง แต่ก็พยายามมองว่าคงเป็นการกลั่นแกล้งเล่นๆ ไม่มีอะไรมาก แต่ไม่ว่าจะยังไง ผมหมดอารมณ์จะว่าวแล้ว เฮ้อ เชี่ยจริงๆ อดแตกอีกแล้ว สัสเอ๊ยยย!!!
วันนั้นผมกลับจากมหาลัย ด้วยความปวดควยตุบๆ ก็เล่นแข็งแต่เช้าแต่ไม่ได้แตกมาทั้งวัน
ก็ต้องเจองี้ล่ะครับ จะซวยอะไรเบอร์นั้นผมก็ไม่เข้าใจ ตอนนั่ง bts แอร์เย็นๆ กลับมาห้องเช่านั้น ผมนี่ขนลุกซู่เลย เสียวควยใจจะขาด อยากจะแตกคากางเกงน้ำเงินไปเลยให้รู้แล้วรู้รอด แม่งเอ๊ย เงี่ยนว้อยย เกงในก็ไม่มี เป้าผมเลยชี้โด่งเด่งไปข้างหน้า ถ้าไม่มีกระเป๋ามากั้นสายตาไว้ คนทั้งขบวนก็คงมองมาแน่ๆ แต่ตอนนั้นผมไม่สนอะไรแล้ว อยากแตกแม่งให้เสร็จๆ ไป เอาเป็นว่าถ้ามีใครมาจับผมชักว่าว ผมคงจะไม่ขัดขืนเลยแม้แต่น้อย แต่คงแอ่นให้สุดฤทธิ์
พอกลับมาถึงห้องตัวเองได้นั้น ผมก็จัดแจงปลดเปลื้องตัวเองอย่างไว ถอดกางเกงทิ้งไป แล้วจับหมับเข้าที่ดุ้น แล้วชักอย่างเอาเป็นเอาตาย ไม่นานเครื่องก็ติด ท่อนลำเจ้าเนื้อสีขาวนั้นสะท้านรับอุ้งมือผมกลับ อารมณ์เสียวซ่านแผ่ไปทั่วร่างกายของผม ผมช่วยตัวเองอยู่ไม่นาน ก็ระเบิดน้ำว่าวออกมา มวลน้ำสีขาวพุ่งปรี๊ดกระจายไปทั่ว นาทีนั้นผมรู้สึกฟินอย่างบอกไม่ถูก เป็นความรู้สึกดีที่ได้ปลดปล่อย หลังจากสะกัดกั้นไม่นาน ผมรูดควยตัวเองเพื่อรีดน้ำให้ออกมาจนหมด ถอกเข้าถอกออก เย้าแหย่กับไอ้หนูจ้ำม้ำของตัวเอง บางจังหวะก็เกาไข่ใบโตๆ นั้นเล่นไปมา ผมรู้สึกดีมากจนไม่รู้ตัวเลยว่า มีคนจ้องมองผมอยู่
“โอ้โห ฉี่อีกแล้ว!! พี่ฉี่โคตรแรงเลยอะ นมข้นขาวอย่างเยอะอ่า5555"
ไอเด็กบ้าข้างห้องนั้นอีกแล้ว และมันเข้ามาได้ไงเนี่ย อ๋อ ประตูผมไม่ได้ล็อคนี่หว่า เชี่ย! กูผิดเอง
"ไอบ้า เข้ามาได้ไงเนี่ย นี่ห้องกูนะ" ผมตวาดกลับไป แต่ไม่ได้เปลี่ยนบรรยากาศแห่งความน่าอายนี้ได้เลยแม้แต่น้อย ไอเด็กนั่นดูซนและร่าเริงผิดธรรมชาติต่อไปอย่างเคย
"ทำไมจู๋พี่ใหญ่จัง ขอจับได้ปะ"
แล้วมือก็มาเลยครับ นี่เจี๊ยวกูไม่ใช่ของเล่นนะครับ
"เฮ้ยๆๆ อะไรของมึงเนี่ย เกรงใจกูหน่อยมั้ย"
เด็กนี่ไม่มีพี่ชาย โตมาก็อยากรู้อยากเห็นแบบนี้แหละ นี่มันคงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมเพิ่งทำอะไรไป แล้วที่จี้เป็นบ้า คือมันยังเชื่ออยู่เลยว่าที่ออกจากจู๋ผมนั้นคือ นม!!
"ไข่ใหญ่ด้วยอะ มีขนด้วย สุดยอดดด ว่าแต่ พี่ฉี่เป็นนมได้ไงอะ บอกหน่อยดิ"
ผมมึนกับคำถามมันเหลือเกิน แล้วก็คิดอยู่ว่าจะอธิบายเรื่องนี้ยังไงดี แต่แล้วความคิดพิเรนทร์บางอย่างก็แว่บขึ้นมา บางทีผมอาจไม่ต้องแก้ความเข้าใจอะไรหรอกนะ ปล่อยให้มันเด๋อไปแบบเนี่ยแหละ บางทีนี่อาจถึงเวลาเอาคืนของผมแล้ว
"อ่อ ใช่ๆๆ นมใช่มั้ย เดี๊ยวโตขึ้นแกก็มีเองแหละ พอกินนมเยอะๆ มันก็จะฉี่ออกมาเป็นนมได้ เข้าใจยังอะ เด็กๆ กินน้อยก็เลยยังฉี่เป็นสีใสๆ อยู่ ว่าแต่แกอยากลองชิมมั้ยล่ะ อร่อยนะ!!"
เด็กนั่นดูงงๆ แต่ทำท่าเหมือนจะเชื่อที่ผมพูด ตลกว่ะ ไร้เดียงสาจริงๆ จังหวะที่มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ในขณะที่มือยังลูบๆ คลำๆ ท่อนลำขนาดเขื่องผมไปด้วยนั่น ผมก็เอานิ้วปาดน้ำเงี่ยนตรงหัวควยบานๆ แล้วป้ายปากมันเข้าให้!!
”อี๋ แหยะๆๆๆ แหวะ"
ไอเด็กบ๊องนั่นตั้งตัวไม่ทันเลยครับ ผมหัวเราะลั่นสะใจ หัดโดนเอาคืนซะมั่ง แกล้งกูดีนัก ผมคิดในใจ "เป็นไงล่ะ อร่อยมั้ย น้ำนมจากดุ้น สดๆ ร้อนๆ เลยนะ555" มันทำท่าอยากจะคายทิ้งครับแต่ไม่ทันแล้ว ดูหน้ามันสิ ตลกจริงๆ เหมือนลิงเลย55 สมน้ำหน้า ไอเด็กบ้า ผมยืนควยโด่หัวเราะมัน จนลืมไปว่าตอนนี้ประตูที่ไม่ได้ล็อก เปิดอ้าซ่าต้อนรับคนภายนอกแล้ว และเมื่อผมรู้สึกตัว ก็สายไปเสียแล้ว
ทันทีที่ผมหันไปมอง ผมเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตกใจ ยืนแข็งทื่อ จ้องมองมาที่ผม เด็กสาวข้างห้องของผมนั่นเอง ที่เจอกันตอนเช้า จะว่าไปสภาพตอนนั้นกับตอนนี้ก็แทบไม่ต่างกันเลย ผมใส่เสื้อแค่ตัวเดียว เปลือยท่อนล่าง ปล่อยโล่งโจ้ง พร้อมกับอาวุธตอปิโดแข็งชี้โด่ แต่เพิ่มเติมในตอนนี้คือ น้ำแตก และมีเด็กอยู่ข้างหน้าผม เฮ้ย!! เข้าใจผิดและ นี่ผมไม่ได้ทำอะไรมันนะ!! จะว่าไปก็ทำแหละ แต่คงไม่ใช่อย่างที่น้องผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนนั้นคิดอยู่แน่ๆ เธอทำท่าตกใจ และรู้สึกตัวอีกทีตอนที่ประสานสายตากับผม เธอไม่พูดอะไรออกมา หรืออาจจะอึ้งจนพูดไม่ออกก็เป็นได้
"เฮ้ย! ไม่ใช่อย่างนั้นนะ" ผมพยายามอธิบายแก้ตัว แต่เด็กสาวก็วิ่งหนีไปเสียแล้ว ฉับพลัน ผมรู้สึกว่าสำคัญที่จะต้องแก้ต่างในความผิดที่ผมไม่ได้ก่อ ผมพรวดพราดออกจากห้องไปในสภาพนั้น หวังจะไล่ตามเธอทัน แต่ที่ไหนได้ เธอชิงเข้าห้องไปเสียแล้ว
"เปิดประตูก่อนๆ นี่เธอๆ ฟังเราก่อน มันไม่ใช่แบบนั้นนะ" ผมเคาะประตูถี่ๆ แต่เมื่อคิดได้ว่าตัวเองแต่งกายได้ไม่พร้อมแค่ไหนนั้น จึงคิดว่าน่าจะดีกว่าถ้าจะลดระดับเสียงลง เพื่อไม่ให้ใครโผล่มาเจอผมในสภาพแบบนี้ ผมเคาะประตูสามสี่ที เธอก็ไม่ตอบรับกลับมา เลยว่าจะกลับไปที่ห้องก่อนดีกว่า ยืนโป๊แบบนี้ไม่ปลอดภัย ไอเด็กบ้านั่นก็หาจังหวะเอาคืนผมได้อีกรอบแล้วครับ
ปั้ง! ประตูห้องผมปิดและล็อกจากข้างใน
"ไอเด็กบ้า เปิดประตูสิวะ นี่ห้องกูนะเว้ย!!"
ไอห่า นี่ผมโดนล็อกไม่ให้เข้าตัวเองด้วยว่ะ เชี่ย ถ้าจับตัวได้นะ จะตีก้นให้ลายเลยคอยดู ว่าแต่ตอนนี้จะทำไงดีเนี่ย กางเกงก็ไม่ใส่ ยืนโป๊โชว์หำอยู่ตรงทางเดินแบบนี้ไม่ดีเลย ใครเดินผ่านไปผ่านมาต้องหาว่าโรคจิตแน่ ดีไม่ดีโดนไล่ออกไปเลยก็ได้ ผมเลยทุบเรียกเด็กสาวให้เปิดประตูให้ผมหน่อย เพราะรู้ดีว่าน่าจะมีโอกาสมากกว่าการได้เข้าห้องตัวเอง ไอเด็กบ๊องนั้นต้องเล่นผมไม่เลิกแน่
"ให้เราได้อธิบายก่อนเถอะนะ เราไม่ได้ทำอะไรแบบนั้นจริงๆ เปิดประตูให้เราเข้าไปหน่อยเถอะ เราเข้าห้องตัวเองไม่ได้ เราโดนแกล้งๆๆ"
ผมเว้าวอนหน้าห้องอยู่นาน เอ่ยปากพยายามทุกวิถีทางเพื่อให้ได้รับความช่วยเหลือ
"ช่วยเราเถอะนะ เรายอมทุกอย่างจริงๆ"
แล้วประโยคสุดท้ายนี้ก็ปลดล็อกให้ครับ ประตูเปิดออก และมีมือยื่นมาคว้า จับหมับที่ดุ้นแข็งๆ น้ำเยิ้มๆ ของผม แล้วดึงเข้าห้องไป!!!
ขณะนี้ผมอยู่ในห้องเช่าของเด็กสาววัยมัธยม เพื่อนบ้านของผมเอง ตรงหน้าคือเจ้าของห้อง ในชุดกระโปรงน้ำเงิน ชุดนักเรียน กับเสื้อขาว แน่นอน เสื้อสีขาว ส่วนผมก็อยู่ในชุดนักเรียนเช่นกัน แต่แค่ครึ่งเดียวนะ นี่เป็นครั้งแรกที่เราสองคนได้ทำความรู้จักกัน ใกล้ชิดกันสุดๆ และให้ความรู้สึกที่เป็นกันเองเหมือนกัน เพราะผมแสดงให้เห็นชัดเลยว่าเป็นคนเปิดเผยมากแค่ไหน เกงไม่มี เกงในไม่ใส่ เฟี้ยวมั้ยล่ะ5555 ควยก็แข็งไม่หยุดอะ เชี่ย น่าอายจริงๆ และสายตาของเด็กสาวในตอนนี้ ก็จ้องมองมาอย่างไม่เกรงใจเลยล่ะ ความจริงไม่เกรงใจตั้งแต่จับดึงเข้ามาในห้องและ แขนก็มี เสือกไม่จับ แต่ดันไปจับควย5555 ส่วนผมก็เลยตามเลยซะงั้น
”เอ่อ ขอบคุณมากนะที่ให้เราเข้ามา แล้วก็ ที่เห็นเมื่อกี้ มันไม่ใช่แบบนั้นนะ น้องคนนั้น เราไม่ได้ทำอะไรแบบนั้นสักหน่อยนะ คือว่า"
เธอจุ๊ปากผม "ไม่ต้องหรอกค่ะ หนูรู้ หนูเข้าใจ ที่ให้พี่เข้ามาหลบในนี้ เพราะพี่สัญญาแล้วไงว่าจะยอมทุกอย่าง ใช่มั้ยคะ"
นาทีนั้นเองที่ผมรู้สึกว่าภายใต้ใบหน้าไร้เดียงสานั้น แท้จริงแล้วเธออาจไม่ได้อ่อนต่อโลกอย่างที่คนคิด เธอค่อยๆ แกะมือผมของผมที่กุมควยตัวเองออก และมองมันอย่างกับไม่เคยเห็นใกล้ขนาดนี้มาก่อน แค่นี้ผมก็พอรู้แล้วว่าเธอต้องการอะไร
"พี่โคตรน่ากินเลยอะ พี่รู้ตัวมั้ย หนูมองพี่มาตั้งนานละ พี่ยังไม่มีแฟนใช่ปะ แต่ถึงมี ก็ไม่สนหรอก" เธอค่อยๆ จับควยของผมพลิกซ้ายพลิกขวา จ้องพิจารณาอย่างใจเย็น เหมือนกำลังเลือกหาสินค้า "ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว หนูขอนะ เห็นพี่ตอนเช้าแล้วโคตรเงี่ยนอะ พี่นี่หล่อแล้วยังทะลึ่งอีกนะ แก้ผ้าชักว่าวโชว์หนูตั้งแต่เช้า แล้วปล่อยให้อารมณ์ค้างมาทุกวัน ไม่รู้ล่ะ พี่ต้องรับผิดชอบด้วยอ่า" เธอเริ่มชักขึ้นลงเบาๆ
"เอ่อ จะดีเหรอครับ น้องอายุเท่าไหร่แล้วเนี่ย"
"โตพอแล้วกันน่า"
"พี่ว่าไม่ดีมั้งครับ ใครมาเห็นเข้าจะไม่งามนะ" ผมพูดไปอย่างงั้นล่ะครับ เพราะอารมณ์ผมก็พุ่งมาแล้วเหมือนกัน ไม่งั้นไอ้หนูของผมคงไม่แอ่นหน้าให้เขาจับขยำแบบนั้นหรอก อ้า เสียวว่ะ
"ปากพูดอย่าง แต่ควยบอกอย่างนะคะ อย่างนี้หรือเปล่าที่เรียกว่า ปากไม่ตรงกับควย5555" ว่าแล้วเธอก็ปลดกระดุมเสื้อผมออก อนุญาตให้ผมเนื้อตัวล่อนจ้อน และใช้มือจับดึงแก่นกายตรงหว่างขาของผมไปที่เตียง ผลักผมลงบนเตียง และเริ่มต้นขึ้นคล่อมผม!!!!
ผมนอนลงบนฟูกนอน เนื้อตัวเปลือยเปล่า ล่อนจ้อน ควยแข็งปั๋ง โด่เด่ชี้เพดาน เด็กสาวผลักผมลงและเริ่มต้นขึ้นคล่อมตัวผม เธอถอดแค่กางเกงในออกเท่านั้น จากนั้นก็เริ่มนั่งทับส่วนล่างของผม ค่อยๆ จัดการกับไอ้หนูน้ำเยิ้มของผมให้เข้าที่เข้าทาง เธอค่อยๆ หยิบถุงยางออกมาและครอบมันลงบนหัวสีชมพู บัดนี้ควยแท่งงามๆ ของผมพร้อมแล้ว จากนั้นเธอก็เริ่มปฏิบัติการทันที มือสองข้างของเธอจับหมับที่นมแน่นๆ และลูบวนไปมาตามกล้ามท้อง เธอควบคุมจังหวะการสอดใส่ได้อย่างน่าทึ่ง และทุกอย่างดำเนินไปตามความต้องการของเธอ หญิงสาวกร้านโลกในคราบเด็กมัธยมคนนี้ บดขยี้ได้อย่างเมามันและเร้าใจ
เซ็กในครั้งนั้นรุนแรงใช่เล่น ดูเธอสนุกกับท่อนลำขนาดจับโม้ของผมมาก เดาจากสีหน้าได้ว่ามันคงปรนเปรอความสุขได้เป็นอย่างดี เธอร่อนเอวไปมา และกดทับอย่างหนักหน่วง บางครั้งผมก็รู้สึกว่าผมกำลังขายตัวอยู่ หญิงสาวคนนี้คงคว้าผมมาจากที่ไหนสักแห่ง พามาห้อง และที่ทำอยู่ตอนนี้ก็ได้แค่ นอนควยโด่ขนาดนั้น และปล่อยให้เธอทำอะไรก้ได้ให้สมกับความปรารถนา อู้ อ้า เธอครางพอประมาณ และดูไม่สนใจผมเลย นี่ผมมีค่าแค่นี้สินะ แค่คลายเงี่ยนเท่านั้น ยังไม่พอ จังหวะที่เธอบีบนมผมเล่นนั้น ทำเอาผมเจ็บจนสะดุ้งเลย เธอพลั้งมือ แต่ก็ไม่มีท่าจะรู้สึกตัว เธอขย่มอย่างสนุกสนานจนผ่านเวลาไปนาน เธอก็เสร็จ และยกตัวออกไปทันที
”เฮ้ย! แค่เนี่ยนะ เดี๊ยวๆ พี่ยังไม่แตกเลย"
"แต่หนูเสร็จและ ขอบคุณมากเลยนะ หนูฟินมาก ของพี่โคตรใหญ่อะ"
"เฮ้ย ได้ยินปะเนี่ย ยังไม่เสร็จเลย อย่าทิ้งกันดิ"
"ความจริงพี่ควรกลับห้องได้แล้วล่ะค่ะ เดี๊ยวรูมเมทหนูจะกลับแล้ว พี่กลับไปชักว่าวเอาเองก็ได้นิคะ"
เกิดมาเพิ่งเคยเจอครับ คนแบบนี้ก็มีด้วย
"ลุกได้แล้วค่ะ หนูพูดจริงนะ"
แล้วเธอก็คว้าหมับที่ดุ้นโตๆ ของผมอีกครั้ง นี่ใจคอไม่คิดจะจับแขนเลยหรือไง เธอดึงดุ้นควยผมอีกครั้ง ผมเลยต้องลุกตามคำขอร้อง
"เดี๊ยวค่ะ หนูขอถ่ายรูปจู๋พี่หน่อยดิ อยากเก็บไว้เป็นที่ระลึกอะ จริงๆ จะเอาไปอวดเพื่อนด้วยแหละ นะคะๆ พี่ควยโต ตอนกำลังโด่ด้วย พอดีเลยค่ะ"
ตอนแรกผมมองว่าน้องคนนี้ใสๆ นะครับ แต่ตอนนี้ขอเปลี่ยนความคิดแล้ว แม่งบ้ามาก ว่าแล้วเธอก็หยิบมือถือมาถ่าย จังหวะนั้นผมเลยทำได้แค่ปิดหน้าตัวเอง ส่วนอื่นนอกจากนั้นจึงอยู่การควบคุม
"ขอบคุณนะคะ พี่ใจดีจัง พี่รูปหล่อควยใหญ่แล้วยังใจดีอีก เนี่ยนะ ถ้าเพื่อนหนูรู้ว่าพี่ข้างห้อง น่ารักแบบนี้ แม่งต้องหาเรื่องมาทำรายงานกลุ่มที่นี่ทั้งเทอมแน่เลยค่ะ555"
นี่กูควรดีใจดีมั้ยเนี่ย
"ถ้างั้นลาก่อนนะคะ พี่ควรกลับห้องได้แล้ว ไว้วันหน้าถ้าพี่ควยแข็งแบบนี้อีก แก้ผ้ามาหาหนูเหมือนวันนี้ได้เลยนะคะ ห้องนี้ยินดีต้อนรับเสมอ55 แต่มาช่วงบ่ายๆ แบบนี้ก็จะดีมากเลยค่ะ ทางสะดวก"
แล้วผมก็ถูกผลักออกมาอย่างไร้เยื่อใย ปล่อยให้ผมกลับมายืนโป๊ตรงทางเดินอีกครั้ง ในมือกำเสื้อที่ยังไม่ได้ใส่ และแกว่งดุ้นแข็งๆ ที่ยังไม่แตกไปมา เชี่ยเอ๊ย ซวยจริงๆ วันนี้ ผมคิดในใจ แต่โชคดีมากที่ไม่มีใครบังเอิญมาเห็นเข้า จากนั้น ผมก็ลองมาหมุนลูกบิดประตูห้องผมดู ปรากฏว่าเปิดครับ!! เย้ แล้วข้างในก็ไม่มีใคร แสดงว่าเด็กบ้านั่นกลับห้องมันไปแล้ว เฮ้อ ค่อยโล่งหน่อย ผมรีบปิดประตูอย่างรวดเร็ว ล็อกเพื่อความมั่นใจ และก็ทรุดตัวลงนั่งกับพื้น ขอพักแป๊ป พยายามทบทวนว่าวันนี้เกิดไรขึ้นบ้าง ก็รู้สึกว่าพยายามลืมไปเสียจะดีกว่า บางทีตอนนี้ สิ่งเดียวที่ผมต้องการอาจไม่ใช่อะไรเลย นอกเสียไปจาก การเอาไอแท่งเนื้อนี้ลงสักที แข็งค้างอีกแล้ว ต้องรีดออกอีกน้ำเดี๊ยวนี้เลย แตกๆ ไปซะให้สิ้นเรื่อง จะได้ๆ ไม่เป็นภาระ ว่าแล้วก็จัดไป สองมือสาวว่าวอย่างเมามัน!!!!
วันนี้ผมเตรียมตัวครับ ผมตื่นเช้า มาตรงเวลา และตอนนี้ผมก็อยู่หน้าห้องประชุม 108 แล้ว ตามที่กำหนดการบอกไว้เป๊ะๆ คือ 8.00 ว่าแต่ทำไมมันเงียบจังวะ อันที่จริงเดินมาก็ไม่เจอใครเลยด้วย ผมนั่งรอยืนรออยู่สักพัก ก็มีแค่ป้าพนักงานทำความสะอาดเท่านั้น นี่ผมมาผิดที่เหรอ ก็ตามใบบอก มันบอกให้มาที่นี่ตอนนี้นิ งงว่ะ
”อ้าว หนูๆ ไม่เข้ารับน้องเหรอ"
"ฮะ อะไรนะครับ เข้าสิครับ ผมถึงมานี่ไงครับ"
"เอ้า ป้าเห็นเขารวมกันที่ห้องโน่น ชั้น 2 อะ ห้องไรนะ ลืมและ"
"108 ก็ห้องนี่นิครับ"
"ไม่ใช่ๆ ห้อง106 ชั้นบนอะ เขาเริ่มมาระยะนึงแล้วนิ ป้าเห็นคนมากันเต็มเลย ป้าเลยงงไงว่าทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้"
ฮะ อะไรนะ เป็นไปได้ไง นี่ผมพลาดอะไรไปอีกวะ ขนาดทำตามที่บอกแล้วนะ ผมหยิบใบมาดูอีกที มันก็บอกเหมือนเดิมว่า ห้อง 108 เวลา 8.00 แต่งตัวชุดมัธยมเรียบร้อยหรือชุดนิสิต แต่เอ๊ะ เดี๊ยวก่อนนะ ผมลองเพ่งมองดูดีๆ ก็พบว่า มีรอยปากกาสีดำเติมแต่งเข้ามาในตัวเลขเดิม พอลองส่องดูใกล้ๆ ก็จะพบว่า แท้จริงแล้วตัวเลขเดิมตอนยังไม่โดนใครเขียนเพิ่มลงไปนั้นคือ ห้อง 106 เวลา 6.00 เชี่ยเอ๊ยยยยย นี่โดนหลอกอีกแล้วจริงดิ แม่งต้องเป็นคนเดียวกับที่เขียนไล่ผมให้กลับไปชักว่าวที่บ้านแน่นอน อย่าให้รู้นะว่าใคร กูแค้นและ ทำไมต้องมาทำกันแบบนี้ด้วย
ผมรีบวิ่งขึ้นไปอีกชั้น ตามองหาป้ายห้อง และพบว่ามันอยู่สุดทางเดิน เป็นห้องใหญ่ทีเดียว น่าจะจุคนได้หลายร้อยอยู่ ผมผลักประตูเข้าไป และทุกอย่างก็หยุดชั่วคราว ก่อนหน้านี้เหมือนจะมีเสียงพูดจากไมค์หรือไง รวมทั้งเสียงปรบมือ แต่พอผมปรากฏกายต่อหน้าสาธารณชนนั้น ทุกคนถึงกับเงียบ และมองมาหยุดนิ่งที่ผม ทั้งคนที่นั่งอยู่ และคนที่อยู่บนเวที เหมือนอะไรบางอย่างดึงให้พวกเขาหยุดหายใจ และสะกดสายตาให้ผู้ที่เข้ามาใหม่เพียงคนเดียว!!