Hoofdstuk V Speciale problemen
27. Nachtmerries / buitensporige angsten
30. Beheersing van blaas en ingewanden
In dit deel van het boek zullen wij een verscheidenheid van speciale problemen onder de loep nemen, waarvan sommige heel algemeen zijn, zoals treuzelen, en andere betrekkelijk ongewoon, zoals incontinentie (geen controle over blaas en ingewanden). Wat al deze problemen gemeen hebben, is dat ze weinig vatbaar zijn voor verandering. Maar als ouders onze algemene theoretische en praktische aanwijzingen opvolgen, zullen deze betrekkelijk weerbarstige problemen opgelost kunnen worden.
Veel ouders hebben het gevoel dat kinderen zich slecht gedragen omdat ze zich Met geliefd voelen, en dat de problemen zullen verdwijnen als er maar aan de emotionele ontwikkeling van het kind wordt gewerkt door hem lief te hebben, hem te prijzen, voor hem te zorgen, hem teder te bemoederen en dergelijke. Hoewel wij het ermee eens zijn dat probleemgedrag op deze manier kan worden aangepakt en dat ouders, zelfs als zij de wetten van logische en natuurlijke gevolgen toepassen, altijd liefdevol moeten zijn (dat hebben we in dit boek herhaaldelijk gezegd) - toch denken wij niet dat deze problemen voortkomen uit een gebrek aan liefde of dat ze vanzelf wel zullen verdwijnen door een kind meer liefde te geven.
Wij geloven dat de beste manier om deze problemen op te lossen, is dat de ouders op een strikt logische wijze te werk gaan -weigeren het slachtoffer te worden van hun kinderen. Eén handeling kan duizend woorden waard zijn. Zeg een kind honderd keer dat hij naast u moet blijven lopen - en het is helemaal niet zeker dat hij dat ook zal doen. Maar laat hem één keer verdwalen als gevolg van het feit dat hij bij u vandaan gelopen is - en voortaan zal hij u hoogstwaarschijnlijk op de voet volgen.
25. Treuzelen
HET PROBLEEM
Het gezin Van Santen zat aan het ontbijt. Jeroen nam af en toe eens een hapje en zat nog met de helft van zijn boterham voor zich toen de anderen al lang klaar waren. Moeder spoorde hem aan: 'Schiet nou op, je komt nog te laat op school.'Jeroen leek het niet te horen. Toen riep moeder vaders hulp in, maar vader wist niets anders te doen dan op hem te mopperen en te dreigen met een pak slaag. En Jeroen bleef treuzelen bij de maaltijden.
BESPREKING
Uitstellen, traineren, en verplichtingen niet op tijd nakomen zijn andere voorbeelden van treuzelen. Gewoonlijk beschouwen we dat als een karakterfout. We kennen allemaal wel mensen die afspraken niet nakomen, die vergeten te doen wat zij verondersteld worden te doen. Velen zijn sinds hun kinderjaren treuzelaars geweest.
Een ouder die een kind toestaat zich zó te gedragen, is zelf schuldig. Het kind moet rekening leren houden met anderen en moet - wat hij ook doet - binnen een redelijke tijd klaar kunnen zijn.
OPLOSSING
Als u en uw kind rustig zijn, leg hem dan uit (slechts één keer) wat u van plan bent te doen aan zijn getreuzel. Daarna doet u precies wat u gezegd hebt, maar leg het niet opnieuw uit.
Als het kind langzaam eet, neem dan alle borden van tafel, inclusief het zijne, als ieder ander klaar is. Geef hem tussen de maaltijden door niets te eten. Hij zal dan meer trek hebben Hij zal ook sneller eten als hij niet zo veel aandacht krijgt vanwege zijn getreuzel.
Als het kind zich langzaam aankleedt, ga dan zonder hem de deur uit. Als u denkt dat hij niet alleen gelaten kan worden, zet hem dan in zijn pyjama in de auto of in de bus en neem zijn kleren mee. Hij kan zich dan onderweg zelf aankleden, of later op de plaats van bestemming.
OPLOSSING, TOEGEPAST IN HET GEZIN VAN SANTEN
Moeder zei tegen Jeroen dat ze voortaan zijn bord tegelijk met de andere borden van tafel zou weghalen. De eerste ochtend protesteerde Jeroen: 'Ik heb honger! Wil je dan niet dat ik eet?' Moeder leek doof, ze reageerde niet, maar ging door met de afwas. Ze hoefde Jeroens halfvolle bord nog maar bij twee daaropvolgende maaltijden weg te halen - daarna at hij net zo snel als de andere gezinsleden.
MEER VOORBEELDEN
Jan was een ongelooflijke treuzelaar en hij maakte de rest van het gezin gek. Eindelijk riepen de ouders deskundige hulp in Ze besloten de procedure die wij hun aanraadden, te volgen Ze hadden het voorgeschreven gesprek met het kind, en langzamerhand begon hij een beetje meer voort te maken. In die periode besloot het gezin een dagje naar het strand te gaan Iedereen stemde erin toe om 10 uur klaar te zijn.
De volgende dag om 10 voor 10 was iedereen aan het haasten en jachten, boterhammen aan het klaarmaken, kleding, voedsel en spelletjes aan het inpakken, de auto aan het inladen - behalve Jan, die rustig in zijn pyjama de krant zat te lezen. Om 5 voor 10 was hij nog steeds verdiept in de stripverhalen en zich blijkbaar onbewust van het rumoer om hem heen. Om één minuut voor 10 zat iedereen in de auto en precies om 10 uur draaide vader het sleuteltje om en startte de auto.
'We kunnen niet weggaan zonder Jan', zei moeder toonloos.'We kunnen een kind van 8 niet de hele dag alleen thuis laten.'
'Maar we hebben hem gezegd dat we zonder hem weg zouden gaan als hij weer treuzelde zei vader. 'Het doet er niet toe dat hij niet aangekleed is. We nemen hem mee zoals hij is!' Met deze woorden holde vader het huis weer in. Geen Jan te bekennen! Vader liep door het huis en hoorde de douche lopen. Hij rukte de deur van de badkamer open, draaide de kraan dicht, greep Jan bij zijn pols en sleurde hem, naakt en druipend, naar de auto. Hij zette hem achterin en reed weg.
Jan bracht de rest van de dag door op de achterbank van de auto, met zijn handen in zijn schoot.
Peter was een erg langzame eter (hij deed bijna álles in een slakkengang). De counselor adviseerde moeder, tegen hem te zeggen dat zij hem precies vijftien minuten zou geven om te eten -als hij binnen die tijd niet klaar was, zou hij niets te eten krijgen tot de volgende maaltijd. Bij de volgende maaltijd had hij na een kwartier pas drie hapjes gegeten. Aan het eind van de derde dag at hij net zo snel als ieder ander aan tafel.
Leny was 's morgens altijd laat, omdat ze zo veel tijd nodig had voor het aankleden. Haar ongeduldige vader zat elke ochtend startklaar in de auto op haar te wachten. Hij bracht haar altijd weg, want van huis naar school was het twintig minuten lopen. Eindelijk consulteerde vader een counselor en volgde diens advies op: als Leny om 10 over 8 niet klaar zou zijn, zou hij vertrekken -en dat zei hij niet alleen, dat deed hij ook. Leny moest naar school lopen en was nog later dan gewoonlijk. Drie of vier van zulke 'behandelingen' genazen haar volledig. In het vervolg was ze precies op tijd.
Ton wilde naar de bioscoop en zijn ouders zouden daar met hem naar toe gaan. Ze zeiden dat ze om kwart over 7 weg zouden gaan. Toen het zo laat was - geen Ton. 'Zal ik hem gaan zoeken?', vroeg vader. 'Nee , zei moeder. 'Hij leert het nooit als wij altijd de verantwoordelijkheid op ons nemen. We gaan gewoon zonder hem.' En de ouders vertrokken. Toen Ton vijf minuten later kwam opdagen en op de klok keek, maakte hij zichzelf uit voor stommeling, omdat hij de tijd niet in de gaten had gehouden.
Ouders moeten zich afvragen: 'Wat zal het kind overkomen als hij volwassen is en hij blijft op zo'n onverantwoorde manier handelen?' Zij zouden het kind nèt zo (of zo veel mogelijk) moeten behandelen als de buitenwereld een volwassene die zich zo gedraagt zou behandelen - ze zouden hem de logische gevolgen van zijn gedrag moeten laten ervaren. Dat is de taak van de ouders: het kind te leren de werkelijkheid onder ogen te zien.