HET PROBLEEM
Tijdens hun vakantie reden de heer en mevrouw Van Rooijen met de toegestane maximum snelheid op de autoweg. Plotseling begonnen Fred en Rolien op de achterbank ruzie te maken en elkaar te slaan. Meneer Van Rooijen was kort aangebonden door de warmte en door het drukke verkeer. ‘Hou daarmee op!’, riep hij. De ruzie ebde even weg en begon toen opnieuw. Meneer van Rooijen draalde zich om, het stuur met zijn linkerhand vasthoudend, terwijl hij probeerde met zijn rechterhand één van de boosdoeners een klap te geven. Toen hij één van de kinderen raakte, trok zijn linkerhand aan het stuur en de auto zwenkte plotseling opzij. Mevrouw Van Rooijen gilde en greep het stuur. De auto raakte bijna van de weg; het was een wonder dat er geen ernstig ongeluk gebeurde. Het hele gezin was geschrokken; daarna bleef het een poosje rustig. De ouders vroegen zich af of ze ooit weer met hun kinderen uit rijden zouden gaan.
BESPREKING
Jaarlijks vinden duizenden mensen de dood door auto-ongelukken. Het aantal ongelukken dat wordt veroorzaakt door ruziemakende kinderen is natuurlijk niet bekend. Maar we kunnen er zeker van zijn dát er doden vallen als gevolg van dit probleem.
Ouders reageren op ruzie in de auto gewoonlijk door tegen de kinderen te gaan schreeuwen. Dit werkt meestal maar kort. Sommige ouders stoppen en geven de kinderen een pak slaag. Veelal maakt dit hen alleen maar wilder, en de volgende uitbarsting zal nog heviger zijn. Hen laten beloven zich rustig te gedragen; een deel van de kinderen voorin en een deel achterin de auto - dit zijn geïmproviseerde maatregelen, die het probleem niet echt oplossen.
OPLOSSING
Praat met de kinderen op een tijdstip dat iedereen kalm is, bijvoorbeeld net vóór het autotochtje. Leg uit wat u van plan bent te doen als ze herrie gaan maken en beginnen te ruziën: stoppen, en wachten tot ze gekalmeerd zijn. Als u dit duidelijk hebt uitgelegd, zodat ze goed hebben begrepen wat u bedoelt, herhaal het later dan niet. Van nu af aan moet u handelen en niet praten.
Als er tijdens de rit onenigheid ontstaat, breng dan de auto tot stilstand zodra dit kan en wacht zwijgend tot de kinderen gekalmeerd zijn. Als ze tegen u beginnen te zeuren en commentaar leveren op deze gang van zaken, stap dan uit en kom pas terug als ze tot bedaren zijn gekomen. Als alles rustig is - dit kan twee minuten duren, maar ook verscheidene uren - ga dan weer rijden, zonder iets te zeggen.
Begint het gekibbel weer zodra u rijdt, stop dan weer, en wacht ditmaal - nadat de rust is weergekeerd - wat langer vóór u weer wegrijdt. Het kan zijn dat de kinderen op die manier een afspraak met de dokter mislopen of te laat op school komen; hoe ongelukkiger het wachten voor alle betrokkenen is, des te beter zal het tot de kinderen doordringen dat hun gedrag in de auto moet veranderen. Als dat raadzaam lijkt, kunt u in deze fase van de strijd weer naar huis terugkeren.
Spreek niet over het voorval, noch tijdens de rit, noch daarna.
Vindt er nog een uitbarsting plaats, stop dan weer zo gauw mogelijk en wacht zo lang als nodig is om de kinderen te laten betijen.
OPLOSSING, TOEGEPAST IN HET GEZIN VAN ROOIJEN
Na kennis te hebben genomen van onze oplossing voor dit probleem, spraken meneer en mevrouw Van Rooijen met hun kinderen en legden uit wat er zou gebeuren als er weer eens ruzie in de auto zou ontstaan. De kinderen schonken niet veel aandacht aan de woorden van hun ouders en tijdens het volgende autotochtje begonnen ze weer te kibbelen. De heer Van Rooijen zette de auto zwijgend aan de kant van de weg en wachtte. De verbaasde kinderen vroegen: ‘Waarom staan we hier stil?’, maar ze kregen geen antwoord. Toen de rust was weergekeerd en ook vader zich kalm genoeg voelde, startte hij de auto weer. De kinderen waren een poosje stil, maar begonnen al gauw opnieuw. Toen sloeg vader de weg naar huis in en maakte zo een eind aan het geplande uitstapje met het hele gezin.
Het volgende weekend hadden de ouders en kinderen zin om een bezoek te brengen aan de grootouders, die ongeveer veertig kilometer van hen vandaan woonden. Allen stapten in de auto zonder dat er iets was gezegd over ruzie maken. De kinderen hielden zichzelf bezig; Fred met het tellen van alle groene auto’s en Rolien met het tellen van alle rode auto’s. Het was een heel plezierige rit.
MEER VOORBEELDEN
De heer Teunissen en zijn verloofde, mevrouw De Ruiter, maakten een autotochtje. Op de achterbank zaten de kinderen van mevrouw De Ruiter, Willem en Anneke, twee vechtersbazen. Plotseling begonnen de kinderen te schreeuwen en elkaar te slaan. Mevrouw De Ruiter schrok. Haar vroegere echtgenoot placht zich erg op te winden als de kinderen begonnen te vechten. Hij hield onder het rijden dan een preek tegen hen, waardoor zij meer van haar stuk werd gebracht dan de kinderen. Maar meneer Teunissen bleef kalm. Hij parkeerde de auto, opende het portier, terwijl het vechten gewoon doorging, en stapte uit, ondertussen zijn verloofde wenkend zijn voorbeeld te volgen. Zij liepen samen naar de hoek van de straat en gingen een winkel binnen. Ongeveer vijf minuten later verscheen Anneke en vijf minuten daarna ook Willem. Er werd niets gezegd. Allen stapten in en de tocht werd voortgezet. Na verschillende van zulke voorvallen hield het vechten in de auto eindelijk op.
Tijdens hun vakantie waren de heer en mevrouw Meijs en hun twee kinderen, in badpak, op weg naar het strand. De kinderen, die enorme vechtersbazen waren, begonnen er al weer op los te timmeren. Vader zette de auto aan de kant van de weg. Het vechten hield onmiddellijk op. ‘Waarom stop je?’, vroeg Jaap, omdat dit nieuw voor hem was. ‘Ik rijd niet als ik van streek ben’, zei vader, ‘en pas als ik weer kalm ben, ga ik verder.’ Ze wachtten een paar minuten en toen zei één van de kinderen geprikkeld: ‘Vooruit nou, laten we weer verder gaan.’ Vader stapte uit en wandelde weg. Moeder ging met hem mee.
‘Deze flauwekul moet nu maar eens afgelopen zijn’, zei vader. ‘Ik denk dat we ze eens een goede les moeten geven.’ Moeder was het ermee eens en samen wandelden ze een poosje rond. Ongeveer een kwartier later keerden ze terug naar de auto. De kinderen waren stil. Vader startte de motor. Honderd meter verder werd het gevecht hervat. Vader parkeerde de auto en nam het sleuteltje uit het contact. Hij en zijn vrouw stapten uit. De twee kinderen keken hun ouders uitdagend aan. Deze keer bleven de ouders een paar uur weg. Bij terugkomst troffen ze het ene kind in de auto aan, languit op de achterbank, en het andere kind lag languit in het gras. Iedereen nam zijn plaats weer in en gezamenlijk reden ze naar het strand.
Dat was de allerlaatste vechtpartij die ze in de auto hadden.
‘Ik waarschuw jullie allemaal dat het van nu af aan anders moet. Als er in de auto ook maar even wordt gevochten - het kan me niet schelen wie er begint -, dan zetten we de auto aan de kant van de weg tot jullie weer kalm zijn. Maar het kan ook zijn dat we dan weer terug naar huis gaan’, zei moeder tegen haar vijf kinderen, in de leeftijd van 5 tot 11 jaar. Vader knikte instemmend. Alle kinderen zeiden dat ze het begrepen hadden. Daarna leek het vechten in de auto tot het verleden te behoren. Vader hoefde maar één of twee keer voor een paar minuten te stoppen.
Op een zaterdag stapte het hele gezin in de auto om naar het circus te gaan. Nadat ongeveer een kwart van de afstand was afgelegd, ontstond er een vechtpartij tussen de 8- en de 9jarige. Vader maakte rechtsomkeert en reed terug naar huis.
‘Waarom doe je dat?’, jammerde de 11 -jarige. ‘Wij zijn niet begonnen, maar zij. Waarom moeten we allemáál weer naar huis?’
De ouders gaven geen antwoord. Zij parkeerden de auto en gingen naar binnen. Alle vijf de kinderen huilden bitter; de 8 en de 9-jarige gaven elkaar de schuld en de anderen klaagden dat zij onschuldig waren en dit niet verdienden. De ouders antwoordden niet. Ze waren bezig hun kinderen op te voeden in een aangelegenheid die een zaak van leven en dood zou kunnen zijn.
Na deze ervaring vochten de kinderen met meer in de auto en het gezin maakte nog vele leuke uitstapjes.
SAMENVATTING
De wet van logische gevolgen, toegepast zoals wij hebben aanbevolen, is een methode die naar onze ervaring altijd een einde gemaakt heeft aan ruziën en vechten in de auto.