Ημερομηνία δημοσίευσης: Oct 29, 2015 4:45:40 AM
Αγαπητοί μου Χριστιανοί,
-Α-
Το μεγαλειώδες και θρυλικό Έπος, που γιορτάζουμε σήμερα, άρχισε στις 28 Οκτωβρίου του 1940 και τελείωσε στις 31 Μαΐου 1941, όταν έληξε και η «Μάχη της Κρήτης». Σ’ όλο αυτό το μακρύ διάστημα των επτά μηνών, πάμπολλες σελίδες άφθαστου ηρωϊσμού έγραψαν τα στρατευμένα Ελληνόπουλα και ο αδάμαστος Λαός μας. Στην Πίνδο και στα βουνά της Βορείου Ηπείρου · στα οχυρά της «Γραμμής Μεταξά», με πιο γνωστό το θρυλικό Ρούπελ · στο Αδριατικό Πέλαγος, και , κυρίως, στο στενό του Οτράντο, τα υποβρύχιά μας με τους λεοντόψυχους κυβερνήτες τους και τους ψυχωμένους ναύτες τους · και, τέλος, στην λεβεντογένα Κρήτη, οι στρατιώτες και οι ναύτες μας έδωσαν ατρόμητοι το «παρών» · δεν ξεχνάμε, βέβαια και τους γενναίους αεροπόρους μας, όπως τον Σακελλαρίου και τον Μητραλέξη - όλα εκείνα τα γνωστά και άγνωστα Ελληνόπουλα, που αγωνίστηκαν «υπέρ Πίστεως και Πατρίδος», γράφοντας καινούργιους Μαραθώνες και Σαλαμίνες, Δερβενάκια και Μεσολόγγια, Κιλκίς και Μπιζάνια, «ποτέ απ’ το χρέος μη κινούντες» (Καβάφης).
-Β-
Υπάρχουν, όμως, κι’ άλλες σελίδες άφθαστου ηρωϊσμού, που είναι ελάχιστα η καθόλου γνωστές, στις νεώτερες γενιές των Ελλήνων. Είναι αυτές, που έγραψε η πρώτη Τάξη της Σχολής των Ευελπίδων, τον Απρίλιο και τον Μάϊο του 1941. Κι’ είναι καλό να τις προσέξουμε όλοι μας, ιδιαίτερα όμως τα σημερινά νειάτα : τα μαθητικά, τα φοιτητικά και τα εργαζόμενα, όπως και τα στρατευμένα παιδιά της Ελληνικής μας Πατρίδος.
-Γ-
Βρισκόμαστε στο τρίτο δεκαήμερο του Απριλίου του 1941. Οι στρατιώτες της ναζιστικής Γερμανίας, αφού σε μια μέρα έσπασαν την αντίσταση της Γιουγκοσλαβίας, μπήκαν στην Θεσσαλονίκη - ενώ ακόμη αμύνονταν τα Οχυρά της «Γραμμής Μεταξά» - στις 9 Απριλίου του 1941. Κι’ από κει, άρχισαν να κατεβαίνουν γρήγορα προς την νότια Ελλάδα, φθάνοντας στην Αθήνα, στις 27 Απριλίου του 1941. Εν τω μεταξύ, και πριν οι Γερμανοί φθάσουν στην Ελληνική πρωτεύουσα, ανακοινώθηκε στους Ευέλπιδες, στις 23 Απριλίου, ότι το απόγευμα εκείνης της ημέρας, θα έπρεπε να αναλάβουν αστυνομικά καθήκοντα, γεγονός που απογοήτευσε τα νεαρά Ελληνόπουλα. Όταν, όμως, εκείνη ακριβώς την ημέρα, άκουσαν από το ραδιόφωνο στο διάγγελμα του Βασιλέως Γεωργίου του Β , ότι ο ίδιος και η Κυβέρνηση του Εμμανουήλ Τσουδερού, ανεχώρησαν για την Κρήτη, όπου θα συνεχιζόταν ο αγώνας κατά των ξένων εισβολέων, οι Ευέλπιδες ξεσηκώθηκαν κι’ αποφάσισαν όλοι οι μαθητές της πρώτης Τάξεως να φύγουν το ίδιο βράδυ για την Κρήτη, δια μέσου της Πελοποννήσου.
-Δ-
Έκαναν, δηλαδή, μια μικρή «επανάσταση», η οποία, τελικώς, βρήκε κατανόηση από τους ανωτέρους τους. Έτσι, με τον ατομικό τους οπλισμό οι 300 πρωτοετείς Ευέλπιδες ξεκίνησαν το δύσκολο ταξίδι τους για την Κρήτη, αφού δυο φορές, τουλάχιστον, τα γερμανικά «στούκας» βομβάρδισαν την φάλαγγα των παλληκαριών, χωρίς, ευτυχώς, να υπάρξη κανένα θύμα. Παρ’ όλα αυτά, ο ελεγχόμενος ήδη από τους Γερμανούς ραδιοφωνικός σταθμός της Αθήνας, παραπληροφορούσε τους ακροατές, με συνεχείς εκπομπές, ότι «η Σχολή Ευελπίδων αποπειραθείσα να διαπεραιωθή μέσω Πελοποννήσου εις Κρήτην, εβομβαρδίσθη υπό των ημετέρων δυνάμεων και κατεστράφη ολοσχερώς» ! Η προπαγάνδα σ’ όλη της την αθλιότητα...
-Ε-
Αλλά οι γενναίοι Ευέλπιδες, χωρίς να πάθουν το παραμικρό, τις πρωϊνές ώρες της 29ης Απριλίου του 1941, έφθασαν στην Κρήτη και στρατωνίστηκαν στην Ιερά «Μονή Γωνιάς». Αντιμετώπισαν στην συνέχεια τους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές, που άρχισαν να πέφτουν στην Κρήτη στις 20 Μαΐου του 1941, οπότε και άρχισε η περίφημη «Μάχη της Κρήτης», η οποία θεωρήθηκε μια δεύτερη 28η Οκτωβρίου. Στα πεδία των σφοδρών μαχών, οι Ευέλπιδες άφησαν κάποιους συναδέλφους τους νεκρούς. Και, τελικά, από όλους τους Πρωτοετείς Ευέλπιδες μόνο 12 (δώδεκα) κατώρθωσαν να διαφύγουν την νύχτα της 31ης Μαΐου 1941 στην Μέση Ανατολή.
Η Σημαία της Σχολής παραδόθηκε στον ηγούμενο της Μονής Γωνιάς προς φύλαξη. Μετά την απελευθέρωση της Κρήτης, μεταφέρθηκε, τον Οκτώβριο του 1945, στην Αθήνα. Τελικά, παραλήφθηκε από την Σχολή, παρασημοφορήθηκε, και σήμερα φυλάσσεται στην Αίθουσα Τιμών της Σχολής Ευελπίδων. Κι’ αυτό, για να θυμίζη στις επόμενες γενιές των μαθητών της την απόφαση των τότε πρωτοετών Ευελπίδων να συνεχίσουν τον αγώνα κατά των Γερμανών εισβολέων στην μεγαλειώδη «Μάχη της Κρήτης».
Στην εθνικά υποτονική εποχή μας, το παράδειγμα των νεαρών και γενναίων εκείνων παιδιών, μας εμπνέει θάρρος και αγάπη για την Πατρίδα. Και η Ελλάδα μας το αξίζει. Σε όλους σας εύχομαι τα χρόνια σας να είναι άγια, ευλογημένα και ηρωϊκά.
Διάπυρος προς Χριστόν ευχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ