Kurs taternictwa jaskiniowego

Data publikacji: 2016-01-15 16:29:15

Pragniemy poinformować, iż ruszył nabór na nowy kurs taternictwa jaskiniowego, który prowadzony jest zgodnie z programem Polskiego Związku Alpinizmu. Serdecznie wszystkich zainteresowanych zapraszamy! Zgłoszenia lub pytanie prosimy kierować na adres mailowy: poczta.kks@gmail.com

Program kurs:

Celem kursu jest nabycie przez szkolonego wiadomości, umiejętności i nawyków pozwalających na samodzielne, bezpieczne uprawianie taternictwa jaskiniowego. Absolwent kursu powinien umieć:

• zaplanować i zrealizować wejście do dowolnej jaskini zarówno w okrasie letnim i zimowym z zachowaniem zasad bezpieczeństwa;

• bezpiecznie poruszać się oraz asekurować partnerów w terenie wspinaczkowym; pokonywać z asekuracją oddolną drogi o co najmniej IV stopniu trudności;

• wyprowadzić swój zespół jaskiniowy i wspinaczkowy w bezpieczny teren w przypadku załamania pogody czy nieprzewidzianego splotu wypadków;

• samodzielnie zastosować techniki autoratownicze w sytuacjach tego wymagających, zarówno w jaskini, jak i podczas wspinaczki;

• udzielić w warunkach górskich pierwszej pomocy w sytuacjach tego wymagających;

• znać przepisy obowiązujące w terenie, w którym przyjdzie mu działać, ze szczególnym uwzględnieniem zasad ochrony przyrody.

Program kursu

• 1. Część praktyczna

     1. 1. Techniki taternictwa jaskiniowego

           1. 1. Węzły - umiejętność poprawnego zawiązania, zastosowanie, zalety i wady.

                 1. Węzły zaczepienia:

• • • • • • • kluczka,

            • ósemka,

            • ósemka z dwoma uchami,

            • pośredni tatrzański,

            • skrajny tatrzański,

            • motylek,

            • wyblinka.

• • • • • • 1. Węzły łączenia:

• • • • • • • podwójny zderzakowy,

            • ósemka równoległa,

            • potrójna ósemka,

            • taśmowy,

            • kluczka na rozrywanie.

• • • • • • 1. Węzły zaciskowe:

• • • • • • • prusik,

            • prusik francuski, także taśmowy,

            • bloker,

            • warkocz.

• • • • • • 1. Inne:

• • • • • • • półwyblinka,

            • flagowy.

• 1. 1. 1. 1. 2. Techniki jaskiniowe

• • • • • • • Poręczowanie odcinków poziomych i pionowych - punkt główny i zabezpieczający, poręczowanie w V, pośrednie punkty mocowania, odciągi, łączenie lin w zjeździe, łączenie lin na przepince, poręczowanie trawersów i tyrolek, wybór różnych punktów mocowania (punkty naturalne, punkty sztuczne, wybór odpowiednich plakietek).

            • Zjazd na rolce z autoasekuracją z shunta, blokowanie rolki, odblokowywyanie shunta. Sposoby wpięcia liny w rolkę w S, C, SC i SO. Zakładanie dodatkowego hamulca z karabinka niezależnego i z karabinka od rolki.

            • Zjazd w rolce stop.

            • Pokonywanie w zjeździe przepinek o różnym stopniu trudności, węzła i odciągu.

            • Zjazd ze ściągnięciem liny za sobą.

            • Podchodzenie na przyrządach zaciskowych metodą DED, pokonywanie przepinek o różnym stopniu trudności, węzła i odciągu. Wychodzenie długich odcinków linowych, umiejętność samodzielnego wyciągania liny z crolla.

            • Wychodzenie po linie na jednym przyrządzie.

            • Przepięcie z wychodzenia do zjazdu i ze zjazdu do wychodzenia.

            • Pokonywanie trawersów, tyrolek i tyrolek skośnych.

            • Worowanie i zwijanie lin.

• 1. 1. 2. Autoratownictwo i techniki awaryjne

• • • • • Zjazd w kluczu francuskim i Dülfera.

        • Zjazd w półwyblince z autasekuracją z prusika, blokowanie flagowym, odblokowywanie zaciśniętego prusika przy pomocy niezależnej pętli.

        • Prusikowanie.

        • Zjazd w ósemce Fiszera z autasekuracją z prusika, blokowanie flagowym, odblokowywanie zaciśniętego prusika przy pomocy niezależnej pętli.

        • Konstruowanie awaryjnych uprzęży (z taśmy, z liny).

        • Podchodzenie po linie z wykorzystaniem różnych elementów sprzętu.

        • Schodzenie po linie za pomocą przyrządów zaciskowych.

        • Pokonywanie przepinki w zjeździe bez shunta./P>

        • Uwalnianie poszkodowanego wiszącego w przyrządach zjazdowych i do wychodzenia (metoda przeciwwagi).

• 1. 1. 3. Szkolenie wspinaczkowe

• • • • 1. Część praktyczna przeprowadzona jest w maksymalnie 4 osobowej grupie (dwa dwuosobowe zespoły). Osoba kończąca kurs powinna umieć:

        2. Wiązać się liną z zastosowaniem uprzęży i bez niej.

        3. Znać i umieć zastosować węzły: kluczka, ósemka, skrajny tatrzański, wyblinka, półwyblinka, flagowy, podwójny zderzakowy, ósemka równoległa, taśmowy, węzeł prusika, prusik francuski, bloker.

        4. Dobierać sprzęt do konkretnej drogi i poprawnie rozmieszczać go na sobie.

        5. Budować stanowiska asekuracyjne dolne, górne (w tym do wędki) i pośrednie.

        6. Obsługiwać przynajmniej dwa przyrządy asekuracyjne (w tym półwyblinkę) w zakresie podawania, wybierania, hamowania liny oraz jej blokowania i odblokowywania.

        7. Asekurować przez ciało.

        8. Wyłapywać odpadnięcia prowadzącego (ćwiczenia na zrzutni).

        9. Samodzielnie zakładać punkty asekuracyjne.

        10. Prawidłowo prowadzić linę jedno i dwużyłową.

        11. Pokonywać różnorodne formacje skalne (wklęsłe, wypukłe, ściankowe) z zastosowaniem odpowiednich technik wspinaczkowych, także w zejściu.

        12. Przygotowywać linę i pozostały sprzęt do zjazdu.

        13. Zakładać stanowiska zjazdowe.

        14. Zjeżdżać w przyrządzie niskim i wysokim z odpowiednią autoasekuracją.

        15. Zjeżdżać z przesiadką.

        16. Podchodzić po linie (prusikować).

        17. Opuszczać partnera na linie.

        18. Łączyć liny pod obciążeniem i przepuszczać węzeł przez karabinek.

        19. Uwalniać się na stanowisku od ciężaru wiszącego partnera.

        20. W zakres szkolenia wspinaczkowego wchodzi również wiedza dotycząca:

        21. sprzętu wspinaczkowego,

        22. formacji skalnych i technik wspinaczkowych,

        23. teorii asekuracji.

• 1. 1. 4. Szkolenie zimowe

• • • • 1. Szkolenie zimowe poza wejściami do jaskiń w warunkach zimowych (a nie tylko w okresie kalendarzowej zimy) powinno obejmować zajęcia z:

        2. Posługiwania się sprzętem zimowym w tym: podchodzenie, schodzenie i trawersowanie z pomocą czekana i raków.

        3. Hamowania upadków w terenie śnieżnym.

        4. Elementów asekuracji w terenie śnieżno-lodowym. (wbijanie igieł i wkręcanie śrub lodowych, asekuracja z grzyba śnieżnego)

• 1. 1. 5. Szkolenia dodatkowe

• • • • 1. W zależności od możliwości organizacyjnych i zaangażowania osób szkolonych można etap podstawowy wzbogacić o zajęcia praktyczne ze:

• • • • • Sporządzania dokumentacji jaskiniowej.

        • Podstawowych technik ratowniczych.

• 2. Część teoretyczna

• • 1. Tematy wykładów:

    2. Ogólne wiadomości o taternictwie jaskiniowym.

    3. Sprzęt i ubiór w taternictwie jaskiniowym.

    4. Zjawiska krasowe i powstawanie jaskiń.

    5. Rejony krasowe Polski i świata.

    6. Techniki taternictwa jaskiniowego.

    7. Pierwsza pomoc i postępowanie powypadkowe.

    8. Ochrona przyrody terenu działania.

    9. Sporządzanie planów jaskiń i czytanie dokumentacji jaskiniowej.

    10. Niebezpieczeństwa związane z działalnością w górach i jaskiniach.

    11. Niebezpieczeństwa związane z działalnością w górach i jaskiniach w okresie zimowym.

    12. Topografia Tatr ze szczególnym uwzględnieniem Tatr Zachodnich.

    13. Terenoznawstwo.

    14. Zarys historii taternictwa jaskiniowego i historii rozwoju sprzętu.

Kursy taternictwa jaskiniowego zgodnie z decyzją X Walnego Zjazdu Delegatów Klubów i Sekcji Taternictwa Jaskiniowego PZA mogą być organizowane tylko i wyłącznie przez kluby zrzeszone w PZA. Zajęcia praktyczne mogą prowadzić wyłącznie licencjonowani instruktorzy w ramach posiadanych przez nich uprawnień.

Na kursie realizowany jest program obejmujący co najmniej 8 akcji jaskiniowych, w tym nie mniej niż 4 do jaskiń o rozwinięciu pionowym i nie mniej niż 3 w warunkach zimowych. Wskazane jest, aby wśród akcji jaskiniowych znalazły się: trawers międzyotworowy (poruszanie się zespołu z jedną liną) oraz akcja z elementami wspinania.

Wszystkie akcje kursowe powinny być przygotowane i przeprowadzone samodzielnie przez kursantów, jedynie pod opieką instruktora. Każdy z kursantów powinien być kierownikiem co najmniej jednego wyjścia.

W trakcie szkolenia wspinaczkowego w ramach kursu taternictwa jaskiniowego szkolony powinien poprowadzić minimum 8 dróg wspinaczkowych o charakterze skałkowym z asekuracją oddolną w tym co najmniej 4 o minimum IV stopniu trudności oraz zrealizować program szkolenia.