Zimowa Babia

     Lubię mróz, tak zwyczajnie. Słońce i plaża też są fajne, ale latem. Zimą śnieg i mróz. Tak to już jest zrobione i tak powinno zostać. Dzięki temu życie staje się kolorowe (biały to też kolor). W tym roku zima przyszła późno. Bardzo późno. Ale za to z przytupem. Pod koniec stycznia w górach było już prawie 2 metry śniegu, a z początkiem lutego, chwyciły siarczyste mrozy. Fajnie. Ale wróćmy do sedna. Skoro lubię mróz, to też często się na niego wystawiam. Nie, nie nago czy chociaż w slipkach. Porządnie ubrany - w końcu nigdzie nie napisałem, że lubię marznąć. Wręcz przeciwnie. Lubie jak mi jest ciepło, dlatego też w mroźną pogodę odpowiednio się ubieram i polecam to wszystkim którzy mówią, że nie lubią zimy, bo zimno. Porządny ubiór pomoże im zmienić zdanie. Tak więc wystawiam się na mróz, najczęściej robię to w górach, po pierwsze dlatego, że kocham góry, a po drugie dlatego, że w górach przeważnie mróz jest większy niż w mieście. Ot, taka prosta motywacja. Z tego też powodu, od paru już lat, staram się przynajmniej 2-3 weekendy zimy spędzić pod namiotem. Nie będę tłumaczył dlaczego to robię. Tym którzy uważają mnie za idiotę i tak niczego nie wyjaśnię. A Ci, którzy mnie za niego nie uważają, prawdopodobniej nie wymagają takich tłumaczeń. 

     W tym roku dni pomiędzy 1-3 lutego okrzyknięto najzimniejszymi dniami zimy! Gdzieś tam w Polsce  temperatura spadła podobno do -32 °C. Od razu wpadł mi do głowy pomysł, że to przecież najlepszy czas na biwak zimowy. Siarczysty mróz zapewnia wspaniałą pogodę i łatwy spacer bo zmrożonym śniegu. Bez zapadania, torowania, dziurkowania. A skoro to najlepszy okres na zimowe zabawy, to trzeba je czym prędzej uskutecznić. Szybkie ustalenia z drugą połówką i już wiem, że mogę jechać. Byle Jej na siłę nie ciągnąć. Spoko, zrozumiałem. Więc rzucam informację w sieć i już po chwili zgłasza się dwóch chętnych, później jeszcze trzeci, który jednak z powodów rodzinnych jest zmuszony zrezygnować. Ale nie jest źle. 3 dorosłe osoby, które zimą w górach przeżyły już co nieco, powinny dać sobie radę. Trzeba jeszcze tylko wybrać miejsce biwaku. Pada na Babią Górę. Po pierwsze to jedna z moich ulubionych gór, po drugie miejsce na biwak na szczycie jest idealne i sprawdzone 4 poprzednimi wyjazdami. Minus taki, że to park. Narodowy. W parku biwakować nie wolno, no chyba, że jest się zmuszonym. Przyznam, że trochę nagięliśmy przepisy. Ale ja to tłumaczę tym, że ze szlaku nie schodzimy, a rozbijamy się w miejscu, gdzie codziennie kilkadziesiąt osób przebywa i zostawia o wiele gorsze rzeczy niż my. Dlatego zwierzyny raczej nie płoszymy (bo jej w tym miejscu po prostu nie ma). Ot, takie uspokojenia sumienia, bo ogólnie jestem zwolennikiem przestrzegania regulaminów PN.