Πρόλογος στο αφιέρωμα της εκλογής του νέου Αρχιεπισκόπου Αθηνών των Γ.Ο.Χ. κ.κ. Καλλινίκου

Ο νέος Προκαθήμενος της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών είναι ο πέμπτος κατά σειράν, μετά την απόσχισιν των καινοτόμων το 1924 και την πρώτην συγκρότησν της Ιεράς Συνόδου το 1935, εις διαδοχήν των Αρχιεπισκόπων: Δημητριάδος Γερμανού Μαυρομμάτη (1935-1939), πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου Καβουρίδου (1939-1955), Ταλαντίου Ακακίου Παππά (1960-1963), Αθηνών Αυξεντίου Πάστρα (1964-1985) και Αθηνών Χρυσοστόμου Κιούση (1986-2010). Άπαντες οι προαναφερθέντες Πρωθιεράχαι της ακαινοτομήτου Ορθοδόξου Εκκλησίας εν Ελλάδι έφερον τον τίτλον του Αρχιεπισκόπου των Γ.Ο.Χ. καίτοι οι τρεις πρώτοι δεν έφερον τον τίτλον του Αθηνών, ένεκα διαφόρων λόγων. Επί παραδείγματι, εις τα άρθρα του πρ. Φλωρίνης εις την «Φωνήν της Ορθοδοξίας» καθώς και εις τα βιβλία του εις την προμετωπίδα αναγινώσκωμεν

«ΤΟΥ ΠΑΝΙΕΡΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ Της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών, Μητροπολίτου Πρώην Φλωρίνης κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΚΑΒΟΥΡΙΔΟΥ» (Βλ. φωτογραφίας).

Ο τίτλος του Αρχιεπισκόπου εν Ελλάδι έχει την έννοιαν του Αρχηγού των Επισκόπων, του επικεφαλής, δηλαδή, της Συνόδου. Αποτελεί υποχρέωσιν των Αρχιερέων εκάστου Έθνους (μιας ευρυτέρας γεωγραφικής περιοχής) να αναγνωρίζουν ως κεφαλήν τον μεταξύ των Πρώτον κατά το λδ κανόνα των Αγίων Αποστόλων. Ο αποστολικός κανών αναφέρεται εις την εποχήν κατά οποίαν ίσχυε το Μητροπολιτικόν σύστημα. Οι Επίσκοποι των πόλεων κάθε ρωμαϊκής Επαρχίας ανεγνώριζον ως Πρώτον μεταξύ των τον Επίσκοπον της πρωτευούσης της επαρχίας, της Μητροπόλεως, ο οποίος και ωνομάζετο Μητροπολίτης. Αργότερον εις τας ευρυτέρας γεωγραφικάς περιοχάς Ευρώπης, Αφρικής και Ασίας (αι οποίαι συναπετέλουν την Ρωμαϊκήν «Οικουμένην») προεξήρχον υπεράνω των Μητροπολιτών οι Επίσκοποι των αντιστοίχων πρωτευουσών, της μεν Εύρώπης η Ρώμη, της δε Αφρικής η Αλεξάνδρεια και της Ασίας η Αντιόχεια. Αργότερον προσετέθησαν η Κωνσταντινούπολις και τα Ιεροσόλυμα, κατά το Πατριαρχικόν σύστημα. Ο άνοδος της πολιτικής σημασίας μιας πόλεως εσήμαινε και την άνοδον κατά την εκκλησιαστικήν τάξιν της αντιστοίχου Επισκοπής. Χαρακτηριστικόν είναι το παράδειγμα της Κωνσταντινουπόλεως.

Σήμερον, εις τον Ελλαδικόν χώρον είναι απολύτως φυσιολογικόν και κανονικόν ο Επίσκοπος των Αθηνών να είναι ο Πρώτος μεταξύ των Επισκόπων του Ελλαδικού χώρου, άρα ο Αρχιεπίσκοπος. Δια τον λόγον αυτόν άπαντες οι προκαθήμενοι της Εκκλησίας των Γ.Ο.Χ. έφερον τον τίτλον του Αρχιεπισκόπου και είχον την έδραν εν Αθήναις. Οι τρεις πρώτοι όμως δεν έφερον τον τίτλον της πόλεως των Αθηνών και τούτο διότι πιθανότατα επεδίωκον και προσεδόκουν την επιστροφήν της καινοτόμου κρατούσης Εκκλησίας εις την οδόν των παραδόσεων. Αι τοιαύται ελπίδες εξέλιπον κατά την δεκαετίαν του ’60, οπότε πλέον οι Γ.Ο.Χ., ώφειλον να οργανωθούν καλύτερον λαμβάνοντες υπ’ όψιν σοβαρώς την παράμετρον ταύτην. Δια τούτο, ο ως Επίσκοπος Γαρδικίου αρχικώς χειροτονηθείς Αυξέντιος προσέλαβε αργότερον τον τίτλον του Αθηνών, ενώ ο από Θεσσαλονίκης Χρυσόστομος, εξελέγη ως Αρχιεπίσκοπος Αθηνών.

Παρόμοια παραδείγματα υπάρχουν εις την Εκκλησιαστικήν Ιστορίαν. Εις την Κωνσταντινούπολιν, επί παραδείγματι, κατά την διάρκειαν των αρειανικών ερίδων, ενώ οι Αρειανοί είχον ιδικόν των Αρχιεπίσκοπον (έχοντος και την εύνοιαν του αρεινόφρονος Αυτοκράτορος) οι Ορθόδοξοι εξέλεγον έτερον Ορθόδοξον Αρχιεπίσκοπον Κωνσταντινουπόλεως. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος μάλιστα εκλήθη από το Ορθόδοξον ποίμνιον της Κωνσταντινουπόλεως και διεποίμανε τούτο ως Επίσκοπος Σασίμων από το 379 έως το 381, οπότε κατά την πρώτην συνεδρία της Β Οἰκουμενικῆς Συνόδου ωνομάσθη Κωνσταντινουπόλεως.

Σήμερον, όταν το Πατριαρχείον Κωνσταντινουπόλεως και η νεοημερολογιτική Εκκλησία της Ελλάδος έχουν καταποθεί υπό του Οικουμενισμού, οι Αρχιερείς των Γνησίων Όρθοδόξων έχουν όχι μόνον δικαίωμα, αλλά και υποχρέωσιν να εκλέγουν Ορθοδόξους Επισκόπους δια την διαποίμανσιν των εναπομεινάντων Ορθοδόξων πιστών εκάστης εκκλησιαστικής επαρχίας. Τούτο το καθήκον, λοιπόν, εκπληρούσα η Ιεραρχία των Γ.Ο.Χ. ανέδειξε ψήφοις κανονικαίς τον νέον Ποιμενάρχην των Γ.Ο.Χ. Αθηνών τον από Αχαΐας και πάσης Πελοποννήσου κ. Καλλίνικον.