«Τας του Υψίστου βουλάς οι διαγνώντες...»

Ημερομηνία δημοσίευσης: Sep 28, 2009 11:31:41 AM

Λεγει μία ιστορία, ότι κάποτε ενεφανίσθησαν οι Δερβίσηδες ενώπιον του Σουλτάνου, λέγοντες ότι εκείνοι εγνώριζον πότε ο Αλλάχ των έτρωγε, έπινε, εκοιμάτο, ειργάζετο κλπ. ενώ οι Χριστιανοί δεν εγνώριζον τι έκαμνε ο Θεός των. Οργισθείς, τότε, ο Σουλτάνος, ηπείλησε τον Πατριάρχην με σφαγήν των χριστιανών εάν δεν ηδύνατο να περιγράψη και εκείνος λεπτομερώς τας κινήσεις του Θεού.

Τοτε ανέθεσεν ο Πατριάρχης εις τον π. Ιερεμίαν Κακαβέλα την λύσιν του ζήτήματος. Ο δε Κακαβέλας εκάλεσε τούς Δερβίσηδες εις γεύμα έμπροσθεν του Σουλτάνου. Διένειμεν εις αυτούς άρτον και έρριψεν ο καθείς τα τεμάχια του άρτου εις εν κοινόν δοχείον γάλακτος δια να φάγουν ενώ ο Κακαβέλας ανάδευσεν τα τεμάχια του άρτου εντός του γάλακτος. Όταν οι Δερβίσηδες ήπλωναν τας χείρας δια να φάγουν ο Κακαβέλας ημπόδιζεν αυτούς κτυπών αυτούς δια της κουτάλας» λέγων:

«Μονον τις δικές σας μπουκιές να παίρνετε και όχι των άλλων.

Και που ξέρουμε μπρε Κακαβέλα ποια είναι η δική μου και ποια είναι η δική σου μπουκιά εδώ μέσα, έτσι που ανακατεύτηκαν και έγιναν ένα χαρμάνι;» είπον οι Δερβίσηδες. Τοτε ο Κακαβέλας εστράφη προς τον παρακολουθούντα Σουλτάνον και είπεν:

«Πολυχρονεμένε μου Πατισάχ, βλέπεις πως λένε ψέμματα και κοροϊδεύουν την μεγαλειότητά σου; Αφού τις δικές τους μπουκιές από τις ξένες δεν μπορούν να ξεχωρίσουν πως ξέρουν τι κάνει ο Θεός;»

Τοτε ο Σουλτάνος τούς μεν Δερβίσηδες ετιμώρησεν τούς δε χριστιανούς απήλλαξεν από τας τιμωρίας και απέστειλεν δώρα βασιλικά προς τον Πατριάρχην.

Αυτήν την ιστορίαν ενεθυμήθημεν όταν ελάβομεν γνώσιν της περιφήμου εγκυκλίου των περί τούς πρώην Φθιώτιδος Καλλινίκου και πρώην Θεσσαλονίκης Ευθυμίου («Ορθ. Πατερικόν Σάλπισμα» α.φ. 20). Βεβαίως η γραμμή της Εκκλησίας μας, την οποίαν εχάραξεν ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπός μας κ.κ. Χρυσόστομος, είναι γενικώς να μη ασχολούμεθα με τα έργα και τας ημέρας» των ατόμων αυτών. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις εις τας οποίας πρέπει να δίδεται η πρέπουσα απάντησις ώστε να μη δημιουργούνται εσφαλμέναι εντυπώσεις.

Γράφουν, λοιπόν, τα άτομα αυτά εις την ανωτέρω εγκύκλιον, απευθυνομένην προς τούς εναπομείναντας οπαδούς των σχετικώς με το άφρον πραξικόπημά των τον Ιούλιον του 1995: «Ομολογούμεν ότι η πράξις ημών τον Ιούλιον του 1995 δεν ήτο η πλέον ενδεδειγμένη...». Εαν η ομολογία των αυτή έμενεν μέχρις εδώ, θα ημπορούσε να θεωρηθή ως μία καλή αρχη μετανοίας. Πλην όμως η συνέχεια των λόγων των είναι απογοητευτική. Γράφουν λοιπόν «...πλην δια το ανεύθυνον της γνώμης ο άγιος Θεός - καθώς τα πράγματα θέλουν αποδείξει - ούτε εμέτρησεν ούτε επέγραψεν την «αμαρτίαν» ημών»!! α) Ποία ήτο η πράξις» αυτών; Το σχίσμα, Και ουχί απλώς σχίσμα, αλλά ίδρυσαν νέαν «Συνοδον, χειροτονήσαντες μάλιστα «επι σκόπους καθηρημένοι όντες. Είναι μικρόν πράγμα αυτό; Ο Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει σχετικώς:

«Ουδέν ούτω παροργίζει τον Θεόν, ως την Εκκλησίαν διαιρεθήναι» (Ρ.G. 62, 85). «Παντων ολεθριώτερον το διασπάσθαι την Εκκλησίαν» (Ρ.G. 61 )

«Του εις αίρεσιν εμπεσείν το την Εκκλησίαν σχίσαι ουκ έλαττόν εστι κακόν» (Ρ.G. 62, 87)

«Ουδέ αίμα μαρτυρίου ταύτην δύνασθαι εξαλείφειν την αμαρτίαν» (Ρ.G. 62, 85).

β) Επικαλούνται οι πραξικοπηματίαι «το ανεύθυνον της γνώμης» των! Οι καϋμένοι! Ο... όφις τούς ηπάτησεν. Μικρά παιδάκια ήσαν και δεν εγνώριζον τι έπραττον; Πλην, δια τούτο η Εκκλησία τούς είχε κάμει Επισκόπους δια να είναι υπεύθυνοι!

γ) Το πλέον εξωφρενικόν είναι ότι προεξόφλησαν την κρίσιν του Θεού δια το αποτρόπαιον έγκλημά των, το οποίον ούτε αίμα μαρτυρίου δεν αποπλύνει, και τολμούν, οι όντως αθεόφοβοι, να διακηρύττουν ότι «ο άγιος Θεός καθώς τα πράγματα θέλουν αποδείξει ούτε εμέτρησεν ούτε επέγραψε την «αμαρτίαν» των!! Διέγνωσαν, όπως οι... Δερβίσηδες της προαναφερθείσης ιστορίας, τας βουλάς του Υψίστου! Και δια ποίου τρόπου; Από την εν τω μέλλοντι έκβασιν των πραγμάτων, την οποίαν προφανώς και ταύτην προεγνώρισαν!

Απέκτησαν και προφητικάς ικανότητας!! Διατί δεν άφηναν πρώτα να αποδείξουν τα πράγματα ότι ο Θεός δεν εμέτρησεν την αμαρτίαν αυτών και μετά να μας το ανακοινώσουν; Επιτέλους, τόσον πολύ υποτιμούν την νοημοσύνην των οπαδών των; Ευτυχώς που δεν ισχυρίσθησαν ότι ο Θεός θα τούς ανταμείψη με τον αμαράντινον της δόξης στέφανον δια την αμαρτίαν των ταύτην.

Μενει κανείς άναυδος από το θράσος των ανθρώπων αυτών οι οποίοι ήδη από την αρχήν της εγκυκλίου των με ύφος πανηγυρικόν και πομπώδες διαλαλούν τα καμώματά των λέγοντες:

«Ευφρόσυνον γεγονός δια της παρούσης εγκυκλίου αναγγέλλομεν Υμῖν. «Και έστη Φινεές και εξιλάσατο και εκόπασεν η θραύσις. Και ελογίσθη αυτώ εις δικαιοσύνην εις γενεάν και γενεάν έως του αιώνος»... Ωσαύτως ο ζηλωτής ᾽Ηλίας κατέσφαξεν εις τον χείμαρρον Κισσών τούς 450 ψευδοπροφήτας ιερείς, τούς προσκυνούντας τα είδωλα και διαστρέφοντας τον λαόν, αλλ᾽ η Εκκλησία ψάλλει· «Εν πυρίνω άρματι επιδίφριος αρθείς εις χώραν φωτοειδή μετετέθης ω θεσβίτα Ηλιού... και τα εξής». Ακολούθως παραλληλίζουν τα ιδικά των καμώματα με τας πράξεις των ανωτέρω δύο Δικαίων! Δηλαδή δι᾽ άλλων λόγων:

Ευφρόσυνον γεγονός αναγγέλουν εις τον λαόν. Όπως ο Θεός ένα φόνον τον οποίον έκαμε ο Φινεές, ο Θεός όχι μόνον δεν τον ετιμώρησεν αλλά τον εδικαίωσεν, όπως εδικαίωσε και τον προφήτην ᾽Ηλίαν, ο οποίος έσφαξε 450 ιερείς του Βααλ (αλλά και τούς ιερείς της αισχύνης), ούτως εδικαίωσεν και τούς πραξικοπηματίας του 1995!! Δεν απομένει, λοιπόν, παρά να τούς στήσωμεν ανδριάντας και να καταθέτωμεν προς τιμήν των καθ᾽ ημέραν απ᾽ εν δάφνινον στεφάνι ως ήρωας!

Αλλά όταν μίαν επονείδιστον πράξιν, όπως η απόσχισις από την Εκκλησίαν, οι υπαίτιοι την αναγγέλλουν ως ευφρόσυνον γεγονός, τότε πλέον διαπιστώνει κανείς ότι έφθασαν εις το άκρον άωτον της πωρώσεως και της αμετανοησίας.

Όταν δε συγκρίνουν τα ασύγκριτα τότε καταργούν και αυτήν την λογικήν των. Διότι ποία η σχέσις μίας θεομισήτου πράξεως όπως το σχίσμα, με τον φόνον του Φινεές και του

προφήτου Ηλιού;

Τι έπραξε ο Φινεές; Παρήκουσεν την εντολήν του Θεού η υπήκουσεν; Υπήκουσεν, διότι ο ειπών δια του προφήτου Μωϋσέως «ου φονεύσεις», διέταξεν ομοίως να φονεύωνται όσοι ένοχοι αρχηγοί των Ισραηλιτών έλαβον μέρος εις τας τελετάς του θεού των ειδωλολατρών Βεελφεγώρ πορνεύοντες με τας γυναίκας των. Ταύτην την θείαν εντολήν, περί θανατώσεως των ειδωλολατρησάντων Ισραηλιτών, εφήρμοσεν ο Φινεές θανατώνων τον Ζαμβρί, αρχηγόν της φυλής Συμεών, την στιγμήν καθ᾽ ην επόρνευε μετά γυναικός ειδωλολάτριδος Μαδιανιτίσσης.

Η πράξις αύτη του Φινεές ήτο ευάρεστος ενώπιον του Θεού διότι ο,τι διατάζει ο Θεός είναι άγιον ακόμη και ο φόνος δια τούτο κατέ παυσεν η οργη του Θεού. Ας σημειωθή ότι η παρακοή αυτή των Ισραηλιτών κόστισεν 24.000 φόνους!

Ομοίως και ο προφήτης ᾽Ηλίας, κατέσφαξεν τούς ιερείς του Βααλ (και τούς ιερείς της αισχύνης) εφαρμόζων την εντολήν του Θεού δια Μωϋσέως να φονεύηται οιοσδήποτε Ισραηλίτης προσπαθή να παρασύρη τούς αδελφούς του εις την ειδωλολατρείαν (βλ. Δευτερονόμιον ΙΓ’, 6-1 5) ακόμη και εάν επρόκειτο δια τούς κατοίκους μιας ολοκλήρου πόλεως!

Ποία, λοιπόν, είναι η σχέσις της πράξεως των Καλλινίκου Χανιώτη - Ευθυμίου Ορφανού με τας πράξεις των Δικαίων ᾽Ηλιού και Φινεές; Ισχυρίζονται ότι προέβησαν εις το σχίσμα διότι: «προέβημεν εις την αποκήρυξιν του τε Αρχιεπισκόπου και των συνακολουθούντων αυτώ συνεπισκόπων ημών, εκ δεδικαιολογημένης αγανακτήσεως, ένεκα αμέσων προηγηθεισών ατόπων πράξεων του Αρχιεπισκόπου και των περί αυτόν καθώς και προγενεστέρων, προσυνοδικών και μετασυνοδικών συναλλαγών εξ ων αι πανθομολογούμεναι κακοδιοικητικαί συνοδικαί πράξεις και αποφάσεις». Φυσικά δεν μας αναφέρουν τας ατόπους πράξεις του Αρχιεπισκόπου, ουδέ τας «προηγηθείσας» «προγενεστέρας», προσυνοδικάς

και... «μετασυνοδικάς» συναλλαγάς.

Εαν είχον στοιχεία εις βάρος του Αρχιεπισκόπου η άλλων Αρχιερέων, ώφειλον οι Πραξικοπηματίαι αυτοί να κάμουν εγγράφους καταγγελίας εις βάρος των και όχι να διαιρούν την Εκκλησίαν δι᾽ ανοήτους λόγους. Δεν γνωρίζομεν λοιπόν τι εκ των υστέρων επικαλούνται, γνωρίζομεν όμως το επαίσχυντον κείμενον της αποκηρύξεώς των το οποίον ανέφερε:

«17ην Ιουλίου Ι995. Κατόπιν των αλλεπαλήλων παρασυνοδικών δραστηριοτήτων, αρνήσεώς σας να συμμετάσχει εις την εκδίκασιν της υποθέσεως του Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κυρίου Ευθυμίου ειδήμων κανονολόγος καθηγητής διορθοδόξου κύρους προς, αποφυγήν υπερβάσεων του εγχειρήματος κατασπηλώσεως τιμίων Ιεραρχών και προωθήσεως τακτικής εκτοπισμού αγωνιστών Ιεραρχών δίκην μακαριστού επισκόπου Καλλίστου και υφαρπαγής της καθόλου εκκλησιαστικής διοικήσεως υπό πραξικοπηματιών τριών Αρχιερέων των και στενών συνεργατών σας της σκοπίμου επαναφοράς του Συνοδικώς επιληφθέντος θέματος των Ιεροσολύμων ως και της επανεντάξεως του Αστορίας του την ορθόδοξον ομολογίαν απολέσαντος εις την χορείαν των Συνοδικών αρχιερέων ήχθημεν εις την απόφασιν συνωδά των θείων και ιερών κανόνων των καταφώρως παραβιασθέντων υφ υμών και των δολίως κινουμένων συνεργατών σας να διακόψωμεν οιανδήποτε κοινωνίαν μεθ᾽ υμών τε και αυτών μη αναγνωρίζοντες υμίν το δικαίωμα του προεδρεύειν του λοιπού της Ιεράς ημών Συνόδου της εδρευούσης εις την Κανιγγος 32».

Είναι εμφανές, λοιπόν, ότι οι πραξικοπηματίαι του 1995, παρά τας δικαιολογίας τας οποίας εκ των υστέρων εφευρίσκουν, η πραγματικότης είναι μία: ο τότε Επίσκοπος Φθιώτιδος Καλλίνικος Χανιώτης με τον τότε Επίσκοπον Θεσσαλονίκης Ευθύμιον Ορφανόν έκαμαν το σχίσμα των δια να αποφύγη ο τελευταίος το Συνοδικόν Δικαστήριον δι᾽ ακατανομάστους πράξεις.

Εν συνεχεία οι συντάκται της εγκυκλίου αναφέρουν ότι έστειλαν τρεις διαλλακτικάς επιστολάς προς τον Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπόν μας κ. Χρυσόστομον δι᾽ «ένωσιν» αλλ᾽ απερρίφθησαν. Φυσικόν ήτο να απορριφθούν, όπως θα απορριφθούν, προφανώς, και εις το μέλλον αν υπάρξουν παρόμοιαι διότι:

α) Δεν εστάλησαν ως προσωπικαί των επιστολαί αλλ᾽ εκ μέρους της «Συνόδου» των. Αυτό έλλειψεν ν᾽ αναγνωρίσωμεν την ψευδοσύνοδον αυτήν. Αλλοίμονον αν οσάκις καθαιρείται κάποιος κληρικός να ιδρύη μίαν «Συνοδον και να απαιτή ένωσιν.

β) Ακόμη και αν ήσαν προσωπικαί επιστολαί των θα είχον νόημα μόνον εάν υπήρχεν εκ μέρους των ειλικρινής μετάνοια και πραγματική αναγνώρισις των σφαλμάτων των.

Δυστυχώς, αντ᾽ αυτού βλέπομεν αυτούς να καυχώνται και να ζητούν επιβράβευσιν των κατορθωμάτων των. Και πράγματι θα άξιζαν μίαν τιμητικήν διάκρισιν οι συντάκται της περιφήμου ταύτης εγκυκλίου, εάν, βεβαίως, υπήρχε τοιαύτη: θα έπρεπε να απονεμηθή προς αυτούς ο Μεγαλόσταυρος του Ταγματος των Ιπποτών της ...Καλάμου, «...ως την κάλαμον ιππεύσαντας»!