Κυριακής των Αγίων Πατέρων
Ημερομηνία δημοσίευσης: Aug 16, 2010 11:17:14 AM
Σήμερα θα αναφερθούμε στο αποστολικό ανάγνωσμα που ακούσατε. Απευθύνεται ο Απόστολος Παύλος από την Μικρά Ασία όπου ευρισκόταν στον Απόστολο Τίτο στην Κρήτη και του λέγει –με απλά λόγια- ότι ο λόγος του είναι αξιόπιστος και θέλει από τον Τίτο να πείθει όσους πιστεύουν στον Θεό να πρωτοστατούν στα καλά έργα, διότι αυτό είναι καλό και οφέλιμο για τους ανθρώπους. Τον συμβουλεύει ακόμη να απέχει από ανόητες συζητήσεις και γενεαλογίες [για την καταγωγή από τον Αβραάμ], φιλονεικίες και μάχες σχετικώς με τον ιουδαϊκό νόμο, διότι είναι ανωφελείς και μάταιες. Αυτές οι συμβουλές αφορούν τις συζητήσεις με τους Εβραίους, οι οποίοι ήταν πολυπληθείς στην Κρήτη και ήθελαν να φιλονεικούν για αυτά τα ζητήματα.
Στην συνέχεια, ο Απόστολος των Εθνών συμβουλεύει τον μαθητή του σχετικά με τους αιρετικούς: «αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού, ειδώς ότι εξέστραπται ο τοιούτος και αμαρτάνει ων αυτοκατάκριτος». Δηλ. «Αιρετικόν άνθρωπον, ο οποίος ύστερα από μία και δύο νουθεσίες παραμένει πεισματικώς στην πλάνη του, παράτησέ τον και μη συζητάς πλέον μαζί του γνωρίζοντας, ότι αυτός έχει πλέον παρεκκλίνει από την αλήθεια και αμαρτάνει, καταδικαζόμενος από τον ίδιο του τον εαυτό».
Έπειτα ο Απόστολος Παύλος παραγγέλει στον Τίτο να μεταβεί να τον συναντήση στην Νικόπολη, όπου σκόπευε να περάσει τον χειμώνα. Θα τον ειδοποιούσε μέσω του Αρτεμά η του Τυχικού. Του λέγει να φροντίσει τους απεσταλμένους του Ζηνά και Απολλώ ώστε να μην τους λείψει τίποτε. Και τελειώνει την επιστολή με συμβουλές να διδάσκει τους Κρητικούς να πρωτοστατούν στις αγαθοεργίες και να μην είναι άκαρποι και στέλνει τις ευχές του καταλήγοντας στην φράση, «η χάρις μετά πάντων υμών· αμήν» η οποία υιθετήθηκε και στο κείμενο της λειτουργίας και την ακούτε συχνά.
Από τα παραπάνω θα εστιάσουμε τον λόγο σε έναν μόνον στίχο: «αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού». Ακούτε σύγχρονοι Πατριάρχες και ηγέτες του Οικουμενισμού; Παραιτού, παραγγέλλει ο Απόστολος Παύλος. Εσείς 80 χρόνια τώρα συζητάτε με τους αμετανοήτους αιρετικούς. Πόσες «νουθεσίες» τους εκάνατε; Εκατοντάδες συναντήσεις και ατελείωτες επαφές, συζητήσεις επί συζητήσεων, συμπόσια, συνέδρια, γεύματα εργασίας, ημερίδες, ακόμη και κρουαζιέρες για συζητήσεις «εν πλω» επινόησαν οι σημερινοί νεοημερολογίτες Πατριάρχες και Αρχιεπίσκοποι. Και τι κατάφεραν; Οι αιρετικοί σήμερα είναι τρισχειρότεροι απ’ ότι ήταν πριν αρχίσουν τους διαλόγους. Και όχι μόνον δεν κατόρθωσαν να φέρουν τους αιρετικούς πλησιέστερα προς την όρθοδοξία, αλλά συνέβη ακριβώς το αντίθετο: οι νεοημερολογίτες πλησίασαν τους αιρετικούς και έγιναν όμοιοί τους σε πολλά σημεία:
Ἄλλαξαν το ημερολόγιο και υιοθέτησαν το παπικό για να συνεορτάζουν μαζί τους.
Περιέκοψαν τις ακολουθίες για να είναι συντομώτερες όπως των δυτικών.
Ὑποβάθμισαν την σημασία της νηστείας και στην πράξη, οι περισσότεροι νεοημερολογίτες –συχνά ακόμη και κληρικοί- δεν νηστεύουν. Κάποιοι αγνούν ακόμη και την ύπαρξη του θεσμού της νηστείας.
Οἱ κληρικοί της καινοτόμου εκκλησίας στο εξωτερικό έχουν καταργήσει εντελώς το ράσο και φορούν ως διακριτικό ένα ...περιλαίμιο. Ακόμη, όσοι δεν ξυρίζονται εντελώς αφήνουν μόνον εν μικρόν υπογένειον στην θέση της γενειάδας των ορθοδόξων κληρικών. Αυτές οι συνήθειες άρχισαν να υιοθετούνται σιγά-σιγά και στην Ελλάδα.
Τό χειρότερο από όλα είναι η νόθευση των δογμάτων της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Έτσι, άρχισαν να υιοθετούν συμβιβαστικές εκφράσεις και αμφίσημες διατυπώσεις στα συμπεράσματά τους έπειτα από τις συζητήσεις με τους διαφόρους αιρετικούς. Αυτό έγινε στο Μπελεμέντ του Λιβάνου, κατά τον διάλογο με τους παπικούς και στο Σαμπεζύ της Ελβετίας, κατά τον διάλογο με τους μονοφυσίτες.
Όλα αυτά οφείλονται στο ότι αθέτησαν την εντολή των Αποστόλων: «αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού». Αν ζούσε σήμερα ο Απόστολος Παύλος, σίγουρα αύτοί οι σύγχρονοι «πεφωτισμένοι θεολόγοι» της σύγχρονης εποχής, θα τον καταδίκαζαν ως φανατικό και οπισθοδρομικό, «φονταμενταλιστή» «παλαιοημερολογίτη»! Διότι, βλέπετε, οι άγιοι Απόστολοι δεν ήταν Οικουμενιστές. Κήρυτταν την αλήθεια. Δεν προσπαθούσαν να γεφυρώσουν το χάσμα μεταξύ αληθείας και ψεύδους. Το ίδιο και οι Αγιοι Πατέρες τους οποίους εορτάζουμε σήμερα. Γι’ αυτό διαβάζεται αυτό το αποστολικό ανάγνωσμα που ακούσατε. Διότι οι Αγιοι Πατέρες εφήρμοσαν τα παραγγέλματα του Αποστόλου Παύλου και κατετρόπωσαν τους αιρετικούς. Δεν εκαναν ατέρμονες διαλόγους και συμπροσευχές μαζί τους.
Μπορείτε να φαντασθείτε τον Αγιο Αθανάσιο και το Άρειο να κάνουν εκατοντάδες συναντήσεις και συζητήσεις για να βρουν έναν συμβιβαστικό τόπο μεταξύ ορθοδοξίας και αρειανισμού; Μπορείτε πάλι να φαντασθείτε τους δύο προαναφερθέντες μαζί να συμπροσεύχονται και να τελούν κοινές ακολουθίες, όπως πρόσφατα ο Κύπρου Χρυσόστομος με τον Πάπα; Όχι φυσικά, ουδέποτε. Δεν υπάρχουν τέτοια παραδείγματα στην ζωή των αγίων Πατέρων, διότι -απλούστατα- οι Άγιοι Πατέρες δεν ήταν οικουμενιστές.
Ο Οικουμενισμός είναι νεοφανής αίρεση. Είναι παναίρεση, ως αμνήστευση όλων των αιρέσεων και εξίσωσή τους με την Ορθοδοξία. Γιαυτό -όποιος θέλει την σωτηρία της ψυχής του-καμμία κοινωνία δεν πρέπει να έχει με τους Οικουμενιστές.
Η Εκκλησία των πατρώων παραδόσεων, η Εκκλησία των Γνησίων Ορθδόξων Χριστιανών, συνεχίζει την παράδοση της ορθοδοξίας, τηρούσα τα παραγγέλματα των Αγίων Αποστόλων και τις διδαχές των Αγίων Πατέρων.
Ο λόγος του σημερινού αποστολικού αναγνώσματος: «αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού» είναι εις καταισχύνην και των καινοτόμων και εις καύχησιν των γνησίων Ορθοδόξων. Ας υπακούσουμε σ’ αυτόν.