Voorblad > Welluidendheid
Definitie
Van gesproken taal: Het aangenaam voor het gehoor zijn; vloeiende, aangenaam klinkende opeenvolging of overeenstemming van klanken of tonen.
Bron: Bewerking van de definitie in het Woordenboek der Nederlandsche Taal (WNT).
https://gtb.ivdnt.org/iWDB/search?actie=article&wdb=WNT&id=M085303
Een dialect kan licht verschillen van dorp tot dorp, van stadsdeel tot stadsdeel. Iets dat meespeelt in deze ontwikkeling en dat zo goed als nooit vernoemd wordt is de factor welluidendheid. Hoe men over welluidendheid in de ontwikkeling van een taalvariant dacht kon verschillen van gemeenschap tot gemeenschap, lees: van dorp tot dorp, van stadsdeel tot stadsdeel. Dat verklaart voor een groot deel waarom er een grote taalvariatie is in verwante dialecten. In dorp A kan men een woord net iets anders uitspreken dan in naburig dorp B, al naargelang het respectievelijke gevoel voor welluidendheid.
Lees ook op de volgende bladen: